Η συγκλονιστική επιστολή της Ντόουν Στεφάνοβιτς (που μεγάλωσε από ομοφύλους) προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την οποία προειδοποιεί για τις τραγικές επιπτώσεις
Η Καναδή Ντόουν Στεφάνοβιτς μεγάλωσε σε ομόφυλη οικογένεια με γκέι πατέρα, ο οποίος πέθανε το 1991 από AIDS. Το 2007 αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τις τραγικές συνέπειες που είχε στην ίδια η ανατροφή της σε ομόφυλη οικογένεια στο βιβλίο της «Η επίδραση των ομοφυλόφιλων γονέων». Τον Απρίλιο του 2015 συνέταξε μακροσκελή επιστολή με αποδέκτες την αμερικανική κυβέρνηση και την αμερικανική Δικαιοσύνη, στην προσπάθειά της να αποτρέψει τη νομιμοποίηση υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους γονείς. Εκτενή τμήματα αυτή της συγκλονιστικής επιστολής δημοσιεύει η «κυριακάτικη δημοκρατία», με την ευχή να διαβαστεί από όλους, ειδικά όμως από τους Ελληνες βουλευτές προτού βάλουν την υπογραφή τους στην προς ψήφιση εγκληματική διάταξη που θα επιτρέπει και στην Ελλάδα την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλοφίλους.
«Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005. Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου “Η επίδραση των ομοφυλόφιλων γονέων”. Πάνω από 50 ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με τη δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε. […] Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική για τις συνέπειες που διαδραματίζονται στον Καναδά 10 χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση».
H εμπειρία του Καναδά
Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του Τύπου, της θρησκείας και του συνεταιρίζεσθαι υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την κυβέρνηση. Η συζήτηση για τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου, που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα μπορούσε να έχει νομική υπόσταση στον Καναδά σήμερα. Λόγω των νομικών περιορισμών σχετικά με την ομιλία, αν πουν ή γράψουν οτιδήποτε θεωρείται “ομοφοβικό” (συμπεριλαμβανομένων, εξ ορισμού, οτιδήποτε αμφισβητεί τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου), θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πειθαρχία, τη λήξη της εργασίας ή δίωξη από την κυβέρνηση. […] Τα παιδιά δεν είναι εμπορεύματα που μπορούν να διαχωριστούν δικαιολογημένα από τους φυσικούς τους γεννήτορες και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ μη συνδεδεμένων ενηλίκων. Τα παιδιά οικογενειών του ίδιου φύλου θα αρνηθούν πολλές φορές τη θλίψη τους και προσποιούνται ότι δεν τους λείπει ένας βιολογικός γονέας, νιώθουν πιεσμένα να μιλούν θετικά λόγω της πολιτικής γύρω από τα ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Ωστόσο, όταν τα παιδιά χάνουν οποιονδήποτε από τους βιολογικούς γονείς τους λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας ή τεχνολογίας τεχνητής γονιμοποίησης, βιώνουν ένα οδυνηρό κενό. Είναι το ίδιο για εμάς, όταν ο γκέι γονιός μάς φέρνει τον/τη σύντροφο του ιδίου φύλου στη ζωή μας. Ο σύντροφός τους δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τον χαμένο βιολογικό μας γονέα».
Τα μοναδικά δώρα του πατέρα και της μητέρας
«Ξανά και ξανά μας λένε ότι “το να επιτραπεί στα ζευγάρια του ίδιου φύλου η πρόσβαση στον χαρακτηρισμό του γάμου δεν θα στερήσει από κανέναν οποιαδήποτε δικαιώματα”. Αυτό είναι ψέμα. Οταν ο γάμος του ίδιου φύλου νομιμοποιήθηκε στον Καναδά το 2005, η ανατροφή των παιδιών αμέσως επαναπροσδιορίστηκε. Ο νόμος του Καναδά για τον γκέι γάμο περιελάμβανε μια διάταξη για να διαγραφεί ο όρος “φυσικός γονέας” και να αντικατασταθεί σε όλους τους τομείς με το ουδέτερο φύλου “νόμιμος γονέας” στον ομοσπονδιακό νόμο. Τώρα όλα τα παιδιά έχουν μόνο “νόμιμους γονείς”, όπως ορίζεται από το κράτος. Διαγράφοντας νομικά τη βιολογική γονεϊκότητα με αυτόν τον τρόπο, το κράτος αγνοεί το βασικότερο δικαίωμα των παιδιών: την αμετάβλητη, την εγγενή λαχτάρα τους να γνωρίζουν και να ανατραφούν από τους δικούς τους βιολογικούς γονείς. Οι μητέρες και οι πατέρες φέρουν μοναδικά και συμπληρωματικά δώρα στα παιδιά τους. Σε αντίθεση με τη λογική του γάμου ατόμων του ίδιου φύλου, το φύλο των γονέων έχει σημασία για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πλειονότητα των φυλακισμένων ανδρών δεν είχαν πατέρες στο σπίτι. Οι πατέρες από τη φύση τους ασφαλίζουν την ταυτότητά τους, ενσταλάζουν την κατεύθυνση, παρέχουν την πειθαρχία, τα όρια και την ανάληψη κινδύνων στις περιπέτειες, και δίνουν διά βίου παραδείγματα για τα παιδιά. Αλλά οι πατέρες δεν μπορούν να γαλουχήσουν τα παιδιά στη μήτρα ή να γεννήσουν και να θηλάζουν τα μωρά τους. Οι μητέρες γαλουχούν τα παιδιά με μοναδικούς και ευεργετικούς τρόπους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους πατέρες».
Η προπαγάνδα του «νέου λεξιλογίου» («Newspeak»)
«Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά, ψυχολογικά, ορμονικά και νευρολογικά διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι μοναδικές διαφορές παρέχουν διά βίου οφέλη για τα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους “νομικούς” γονείς ίδιου φύλου παίζοντας διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων ή επιχειρώντας να υποκαταστήσουν το χαμένο αρσενικό ή θηλυκό πρότυπο στο σπίτι. Στην πραγματικότητα, ο γάμος του ίδιου φύλου όχι μόνο στερεί από τα παιδιά τα δικαιώματά τους στη φυσική συγγένεια, αλλά δίνει στο κράτος την εξουσία να παρακάμψει την αυτονομία των βιολογικών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι τα δικαιώματα των γονιών γίνονται αντικείμενο σφετερισμού από την κυβέρνηση. [...] Οταν ο γάμος του ατόμων του ίδιου φύλου δημιουργήθηκε στον Καναδά, η ουδέτερη γλώσσα από άποψη φύλου κατέστη νομική εντολή. Το “νέο λεξιλόγιο”' (“Newspeak”) διακηρύσσει ότι αποτελεί δυσμενή διάκριση να υποθέσεις ότι ένα ανθρώπινο ον είναι αρσενικό ή θηλυκό ή ετεροφυλόφιλο. Ετσι, για να είμαι περιεκτική, ειδική γλώσσα χωρίς φύλο χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην κυβέρνηση, στους χώρους εργασίας και, κυρίως, στα σχολεία, για να αποφευχθεί να εμφανίζεται αδαής, ομοφοβική ή ότι κάνει διακρίσεις. Στο τέλος αυτό σημαίνει ότι το κράτος υπαγορεύει ουσιαστικά αν και πώς οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν. Η ελευθερία να συγκεντρωθείς και να μιλήσεις ελεύθερα για τον γάμο άνδρα - γυναίκας, την οικογένεια και τη σεξουαλικότητα είναι τώρα περιορισμένη...»
Πηγή: Δημοκρατία
