Είμαστε μαθητές της  Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων  Θεσσαλονίκης. Χθες μόλις ακούσαμε στο δελτίο ειδήσεων για το τραγικό γεγονός του χαμού των 3 παιδιών στην Καβάλα. Με την επιστολή μας αυτή απευθυνόμενοι στο 15χρονο παιδί που χάθηκε θέλουμε να περάσουμε σε όλους το μήνυμα που προκύπτει από τη θυσία του.

Έτρεξες στο κτίριο  για να βοηθήσεις τα αδελφάκια σου, μια πράξη που οδήγησε στο θάνατό σου. Όλοι γνωρίζουμε λοιπόν πως καθώς το σπίτι φλεγόταν τα δύο μικρότερα παιδιά εγκλωβίστηκαν και δεν κατάφεραν να βγουν  έξω. Όταν εσύ το αντιλήφθηκες αυτό μάθαμε πως έτρεξες στο κτίριο  για να βοηθήσεις τα αδελφάκια σου, μια πράξη που οδήγησε στο θάνατό σου.

 Ξέρουμε πως οι περισσότεροι θα δώσουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους εκεί, στο θάνατο που προκλήθηκε, στις ζωές που χάθηκαν. Εμείς όμως δεν σκοπεύουμε σ’ αυτό.  Θέλουμε να περάσουμε ένα δίδαγμα μέσα από την πράξη σου. 

Πως όμως αυτή η πράξη μπορεί να αποτυπωθεί στο μυαλό μας και να αποτελέσει  πρότυπο για όλα τα παιδιά της ηλικίας μας; Και κυρίως γιατί πρέπει να τη μιμηθούμε και να αποτελέσει σταθμό στη ζωή μας;

Η απάντηση ίσως να μη μπορεί να αποτυπωθεί με λίγες λέξεις γραμμένες σε ένα κομμάτι χαρτί, όταν πρόκειται για πράξεις όπως η δική σου. Πιστεύουμε λοιπόν πως όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα,  όσο θρήνο και να προκάλεσε η κίνησή σου αυτή, ήταν μια κίνηση άξια θαυμασμού, μια κίνηση που κρύβει τεράστιο θάρρος, τεράστια αγάπη, τεράστια ανθρωπιά. 

Κι εμείς δίνουμε τεράστια σημασία γιατί η ανθρωπιά, η αυτοθυσία και φυσικά οι  αξίες  ζωής που κρύβονται από πίσω είναι «πράγματα» που στη σημερινή κοινωνία εκλείπουν και εμείς ονειρευόμαστε να τα ξαναφέρουμε πίσω.

Δεν θέλουμε να ξεγελάσουμε κανένα. Γνωρίζουμε πως το γράμμα μας δε θα μπορέσει να φτάσει στα χέρια σου ποτέ. Ίσως όμως να πέσει στα χέρια κάποιου άλλου ανθρώπου που μπορεί να μη γνωρίζει για το γεγονός ή ακόμα να γνωρίζει απλά ότι έγινε «κάτι». Αν το διαβάσει όμως  ίσως να καταφέρουμε να του περάσουμε το μήνυμά μας, ίσως καταφέρουμε να τον ευαισθητοποιήσουμε και να πραγματοποιήσουμε έτσι ένα μέρος από τα όνειρά μας.

Κλείνοντας, πρέπει να πούμε ένα ευχαριστώ σε σένα, ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους σαν κι εσένα, που μας κάνουν να έχουμε ακόμα ελπίδες, να πιστεύουμε πως τα όνειρά μας είναι πραγματοποιήσιμα  και  κυρίως πως αξίζει να προσπαθήσουμε να τα πραγματοποιήσουμε.

Οι  μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο 15ΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ

Ὁ 15χρονος ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὰ ἀδέρφια του στὴν Καβάλα

Οἱ φλόγες ἄγγιζαν τὸ Παγγαῖο, οἱ καμπάνες χτυποῦσαν καὶ καλοῦσαν τὸν κόσμο νὰ σπεύσει γιὰ βοήθεια στὸ σπίτι ποὺ καιγόταν στὴν Καβάλα. Κι ὁ Τηλεμαχος μὲ τὸ παιδικὸ ἀκόμη κορμάκι, φορώντας μόνο τὶς παντόφλες του, ὅρμησε μέσα στὶς φλόγες.

Ὁ 15χρονος κάηκε μπροστὰ στὰ μάτια τῶν γονιῶν του στὴν προσπάθειά του νὰ σώσει τὰ ἀδερφάκια του ἀπὸ τὴν φωτιά. Κανεὶς δὲν πρόλαβε νὰ τὸν συγκρατήσει, μόνο ἕνα ξύλινο δοκάρι ποὺ ἔπεσε ἀπὸ τὴν ὀροφὴ τῆς παλιᾶς διώροφης κατοικίας τοῦ ἔκοψε τὴ φόρα καὶ τὸ νῆμα τῆς ζωῆς.

Ποιός ἦταν ὅμως ὁ 15χρονος ἥρωας ποὺ ἀψήφησε τὸν κίνδυνο καὶ ρίχτηκε στὴ μάχη μὲ τὶς φλόγες γιὰ νὰ σώσει τὰ δύο μικρότερα ἀδέρφια του;

Καμάρι γιὰ τὸ σχολεῖο

. “Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ ζήτησα κάποιον νὰ πεῖ τὴν προσευχή, ἐκεῖνος ἦρθε πρόθυμος. Τὸν ρώτησα πῶς τὸν λένε καὶ ὅταν ἀπάντησε ”Τηλεμαχος”, τοῦ εἶπα ‘Τηλέμαχος ἐσύ, Θεμιστοκλῆς ἐγώ, θὰ τὰ πᾶμε πολὺ καλὰ οἱ δύο μας’. Καὶ πράγματι, ἦταν ἕνα παιδὶ γιὰ τὸ ὁποῖο καμάρωνε τὸ σχολεῖο μας”, λέει συγκινημένος ὁ διευθυντὴς τοῦ 6ου Γυμνασίου Καβάλας, Θέμης Μισιρλίδης.

Ἀριστοῦχος

“Ἦταν ἕνα εὐφυέστατο καὶ χαρισματικὸ παιδί. Πρῶτο σὲ ὅλα καὶ πρόθυμο σὲ ὅλα”. Ὁ θεῖος του, Ἀβραὰμ Τσιμιρίκας, ἱερέας στὸν ναὸ Τιμίου Προδρόμου στὴ Μεσορόπη, βουρκώνει ὅταν μιλᾶ γιὰ τὸν 15χρονο, γιὰ τὰ τρία ἀνίψια του ποὺ θάφτηκαν μαζί, πλάι πλάι. Στὸ σπίτι του φιλοξενεῖ αὐτὲς τὶς μέρες τὸν Ἀθανάσιο καὶ τὴν Παρασκευὴ Τσιμιρίκα, τοὺς παπποῦδες τῆς οἰκογένειας, συνταξιούχους ἐκπαιδευτικοὺς μὲ λατρεία γιὰ ὅλα τὰ παιδιά.

Οἱ γονεῖς δὲν ἐπέστρεψαν ἀκόμη στὶς δουλειές τους. Ἡ μητέρα, Εἰρήνη Αὐγερινοῦ, βρίσκεται σὲ ἄδεια μέχρι τὶς γιορτὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ περνᾶ τὶς περισσότερες μέρες στὴ Μεσορόπη, στὸν τάφο τῶν παιδιῶν της. Ὁ πατέρας προσπαθεῖ νὰ συνέλθει ἀπὸ τὸ σὸκ καὶ ἀναζητᾶ παρηγοριὰ στὰ ἄλλα του παιδιά.

Ἡ 23χρονη Παρασκευή, ἄνεργη νηπιαγωγός, φροντίζει τὰ μικρότερα, τὴν 8χρονη Μαρίνα καὶ τὴ 10χρονη Θέκλα. Ἡ 22χρονη Καλλιόπη ἐπέστρεψε στὶς σπουδές της στὴν Ἰατρικὴ Θεσσαλονίκης καὶ ὁ 19χρονος Θανάσης μὲ τὴν 21χρονη Κωνσταντίνα στὴν Ἀλεξανδρούπολη, ὅπου σπουδάζουν στὴν Παιδαγωγικὴ Σχολή, ἐνῶ στὰ μαθήματά της βρίσκει καταφύγιο ἡ Χριστίνα, ποὺ φέτος τελειώνει τὸ λύκειο.

Τὰ ἀνατριχιαστικὰ μηνύματα τῶν συμμαθητῶν του

Ἡ μικρὴ Δήμητρα, φίλη καὶ συμμαθήτριά του, τὸν ἀποχαιρέτησε μὲ μία συγκινητικὴ ἀνάρτηση στὸ Facebook, ἡ ὁποία μέσα σὲ μία ὥρα μετροῦσε 86 “likes” καὶ 120 σχόλια. “Εἶσαι ἕνας ἄγγελος πλέον. Σὲ ἀγαπᾶμε”, “Ἄ, ρὲ Τηλέμαχε. Εἶσαι ὁ ἥρωάς μας. Σὲ ἀγαπᾶμε πολύ. Καλό σου ταξίδι”, “Δὲν θὰ σὲ ξεχάσουμε ποτέ”, ἔγραψαν ὁ Νίκος, ὁ Ἀνδρέας, ὁ Πάνος καὶ οἱ ἄλλοι κολλητοί του. Οἱ φίλοι του ποὺ μάλωναν στὴν ἀρχὴ κάθε χρονιᾶς ποιὸς θὰ καθίσει δίπλα του, πίσω καὶ μπροστά του, γιατί ὁ Τηλέμαχος ἦταν πάντα διαβασμένος καὶ τοὺς ἄφηνε νά… κλέβουν στὰ διαγωνίσματα, δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν ὅτι χάθηκε καὶ δὲν θὰ τὸν ξαναδοῦν.

ΠΗΓΗ: «Ἔθνος τῆς Κυριακῆς»