Ἡ πολλή «πολιτική ὀρθότητα» βλάπτει στό μυαλό! Ἔτσι γιά νά μή θεωρηθοῦν κάποιοι «φανατικοί» «ρατσιστές», «ἀκραῖοι», «ὁμοφοβικοί», «φασίστες», καί ὅ,τι ἄλλο, νιώθουν τήν ἀνάγκη νά κάνουν σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές καί ἀλλοῦ δηλώσεις τοῦ τύπου «Σέβομαι τήν ἐπιλογή τοῦ καθενός» (νά εἶναι gay) καί ἄλλα παρόμοια.
Κατ᾽ ἀρχήν, ἐάν ξεκινήσει κάποιος να τρέχει στόν κατήφορο, δέν μπορεῖ ἀνθρωπίνως νά σταματήσει.

Ρωτοῦμε: Μέ βάση ποιά κριτήρια π.χ. θά τοποθετηθεῖ μιά κόκκινη γραμμή; Ἤ μήπως δέν χρειάζονται κόκκινες γραμμές, δηλαδή ὅρια;
Ἄν εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενός νά εἶναι gay, καί μέ τή βούλα πλέον τοῦ κράτους νά ἀπολαμβάνει ὅλες τίς νομικές συνέπειες, πού ἔχει ἡ συμβίωσή του μέ ἕναν ἄλλο gay, καί αὐτό μέ βάση τό «δικαίωμα στη διαφορετικότητα», γιατί νά μή διεκδικήσουν τά ἀνάλογα «δικαιώματά» τους και οἱ βιαστές, παιδεραστές, κτηνοβάτες; Γιατί ὄχι καί τό «δικαίωμα» στήν πολυγαμία;
Ἡ κατάργηση τοῦ νόμου 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα, πού θεωροῦσε κολάσιμη ποινικά τήν παρά φύσιν ἀσέλγεια, ἀνοίγει τό δρόμο γιά πολλά.
Καί γιά νά ἐπανέλθουμε: ΟΧΙ, δέν σεβόμαστε κανένα δικαίωμα στή διαστροφή.
Σεβόμαστε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἀλλά θλιβόμαστε βαθύτατα, ὅταν αὐτή ἡ ἐλευθερία χρησιμοποιεῖται γιά τό κακό καί τήν καταστροφή.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀγαπᾶ τά πρόσωπα, ὅσο ἁμαρτωλά καί ἄν εἶναι, γι᾽ αὐτό προσεύχεται γιά νά μετανοήσουν καί νά διορθωθοῦν.
Καταδικάζει ὅμως καί ἀποστρέφεται τήν ἁμαρτία καί τήν αἵρεση – πλάνη καί τόν πατέρα της διάβολο, καί τοῦτο διότι ἡ ἁμαρτία καί ἡ αἵρεση ἀμαυρώνουν καί ὑποδουλώνουν τόν κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἄνθρωπο.

Πηγή: (Περιοδικό Παρακαταθήκη, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015), Ακτίνες