Η τραγωδία της Ελλάδος εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα. Στόχος η μετάλλαξή της σε μια χώρα με ιθαγενείς κατοίκους χωρίς ιδιοπροσωπία, που δεν θα ξεχωρίζουν από τους επήλυδες και θα είναι παρίες των «προοδευμένων» χωρών της υπόλοιπης Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Κεντρικό ρόλο στην τραγωδία κατέχει η οικογένεια, η οποία με το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε σε θάνατο και οδηγείται στο απόσπασμα.
Από τη δεκαετία του 1980 ξεκινάει η πολεμική σε βάρος της παραδοσιακής οικογένειας. Από τότε και χάρη στην αποφασιστικότητα της κας Μάργκαρετ Παπανδρέου, οι Έλληνες οδηγούμεθα να λησμονήσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας, τις αρχές και τις αξίες μας και να γίνουμε «μοντέρνοι» και «προοδευτικοί». Από τότε επιδιώκεται να υποστούμε ψυχική και σωματική μετάλλαξη και να γίνουμε σαν τους «προοδευμένους» Ολλανδούς λ.χ.
Το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων ψηφίστηκε παραμονές Χριστουγέννων (προφανώς συμβολικά) στη Βουλή των Ελλήνων.. Οι ισχυροί της Γης και της Ελλάδας, που αυτοχαρακτηρίζονται «προοδευμένοι», με το ζόρι επιδιώκουν να μας πείσουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσικό. Επιχείρημα τους; Αυτοί έτσι πιστεύουν και έτσι ζουν.... Ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει άψογα στο Ημερολόγιο του (Dostoievski “Journal d’ un ecrivain”, Gallimard, 11e edition, 1951, p. 282. ) τη ψυχολογία των λαών της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης σε σχέση με αυτή των Ρώσων: « Είμαι απολύτως βέβαιος ότι μεταξύ των συμπατριωτών μου ο αχρείος είναι έτοιμος να ομολογήσει πως είναι αχρείος, στους άλλους λαούς της Ευρώπης ο αχρείος προβάλλει την αχρειότητά του, καυχιέται γι’ αυτήν, την ανυψώνει σε αρχή, διαβεβαιώνει πως έτσι διαφυλάσσει τα φώτα του πολιτισμού και ο δυστυχής ολοκληρώνεται με το να πιστέψει στα σοβαρά πως γίνεται φορέας της Τάξης και της Προόδου...».
Αυτό που περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι ζούμε σήμερα και εμείς. Αφού στις σχέσεις των δύο φύλων οι Ολλανδοί λ.χ. ονόμασαν την ομοφυλοφιλία «πρόοδο» και «εξέλιξη» θέλουν να την επιβάλλουν και σε εμάς τους «υπανάπτυκτους». Ξένοι και Έλληνες εξουσιαστές επιχειρώντας να μας επιβάλουν να δεχθούμε πως η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσικό, μας κάνουν να βιώσουμε τη δυστοπία του Όργουελ, όπως την περιγράφει στο μυθιστόρημά του «1984», που οι κάτοικοι της υποχρεώνονταν να «πεισθούν» ότι 2+2=5...
Η δυσμένεια του Ελληνικού Κράτους έναντι της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας άρχισε αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και κορυφώνεται με την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη σύμπραξη των ΑΝΕΛ και με τη συμπαράταξη πολλών τέως ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Η καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου Λουκία Μ. Μουσούρου, το 1984, μετά τις τότε αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο – αυτόματο διαζύγιο και καθιέρωση πολιτικού γάμου – στο βιβλίο της «Η ελληνική οικογένεια» (Εκδ. Ιδρ. Γουλανδρή – Χορν, Αθήναι, 1984) θέτει το ερώτημα πόσο η μεταβολή του νομικού θεσμού που τότε ψηφίστηκε ανταποκρινόταν σε μια κοινωνική πραγματικότητα και πόσο αποτελεί ένα «μέσο κοινωνικής αλλαγής», ένα ακόμη εργαλείο για την τεχνητή μεταβολή της κοινωνικής πραγματικότητας για τον «εκσυγχρονισμό» (Σημ. Τα εισαγωγικά στο πρωτότυπο) της ελληνικής κοινωνίας.
Η καθηγήτρια κα Μουσούρου θέτει και το ζήτημα κατά πόσο οι Έλληνες είναι έτοιμοι να δεχθούν την απώλεια της αυτοσυνειδησίας τους με την αποδοχή ξένων προτύπων και ξένων δικαιακών πραγματικοτήτων στο θέμα της οικογένειας. Στο σημείο αυτό και με δεδομένη και αναπόφευκτη την επιδίωξη ενοποίησης του Δικαίου των ευρωπαϊκών κρατών και επίσης δεδομένη τη σχεδόν χωρίς ενδοιασμούς αποδοχή του μοντέλου της <σύγχρονης, ανεπτυγμένης βιομηχανικής – αστεακής κοινωνίας>, διερωτάται: «Μπορούμε σοβαρά να συζητάμε για ιδιοπροσωπία της ελληνικής οικογένειας σε σχέση προς το νομικό πλαίσιο ή και να αναφέρουμε καν τον όρο ιδιοπροσωπία;»...
Η κα Μουσούρου το 1984 επισήμανε ότι, λόγω της εφησυχασμένης στη βεβαιότητα, της εξασφαλισμένης, αναγνωρισμένης, επισημοποιημένης «πίστης», η θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων υπέστη αναμφίβολα τις συνέπειες του ορθολογισμού και της σύγχυσης που αυτός δημιούργησε. Αποτέλεσμα να υπονομευθεί ο παραδοσιακός θεσμός της οικογένειας και το νόημα που δίνει στο γάμο η ορθόδοξη χριστιανική πίστη... Η σαρωτική επικράτηση της ατομικότητας και του ορθολογισμού εκτόπισε την υπέρβαση της ατομικότητας, που βιώνεται μέσα από τον γάμο και την οικογένεια.-
Πηγή: Ακτίνες
