ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211
estiapm@gmail.com
Ἀρ. πρωτ. 345
Μαρούσι, 21-6-2021
Πρός τόν
Μακαριώτατον Ἀρχ/πον Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον Β’
καὶ τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολῖτες - Μέλη τῆς Δ.Ι.Σ.
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς
Εὐλαβῶς ἀσπαζόμεθα τήν δεξιάν Σας!
ΑΡΧΗ ΩΔΙΝΩΝ
Πληθώρα ἐπιχειρημάτων ἐπιστρατεύτηκε καί ὑπερπροβλήθηκε ἀπό στρατευμένα ἐκκλησιαστικά ΜΜΕ προκειμένου νά ἀντικρουστεῖ ἡ αὐθόρμητη, ἐμπειρική θέση καί πίστη ὅτι στό Ναό δέν πρέπει νά φοβόμαστε. Ὁρισμένοι εἰρωνεύτηκαν γράφοντας περί ναῶν - ἀντιμικροβιακῶν κλωβῶν. Τελικῶς ἀνέτειλε καί μεσουρανεῖ ἕνα χρόνο τώρα ἕνας νέων προδιαγραφῶν ναός, ὁ κλωβός τῶν 9 ἤ 25 ἐλαχίστων, πιό ἀποστειρωμένος καί ἀπό χειρουργεῖο. Ἅπαντες οἱ ἱερεῖς -ἑκόντες ἄκοντες- γίναμε ἀρνητές, ὡς στεροῦντες τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης συμμετοχῆς τοῦ (ἐναπομείναντος) λαοῦ στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἴδια του τή σωτηρία.
Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2020
Ἡ ἀξία τῆς πρόσκαιρης ἐδῶ ζωῆς μας, ἔχει τόσο ἀπολυτοποιηθεῖ ὥστε νά σκιάζει τήν αἰωνιότητα πού τύπος καί ἀρραβώνας της εἶναι ἡ Ἐκκλησιαστική ζωή καί τά Μυστήρια. Ἀποθεώσαμε τούς ἀγωνιζόμενους γιά τήν σωματική ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου ὑγειονομικούς (ἰατρούς, προσωπικό, ἀκαδημαϊκούς κι ἐρευνητές), καί σοβήσαμε τήν δική μας εὐθύνη ἔναντι τῆς ἀθάνατης ψυχῆς. Στήν Ἐκκλησία δίνουμε λόγο πιά μόνο γιά τή σωματική ἀκεραιότητα τῶν πιστῶν. Νομοθετήσαμε τόν φόβο καί ἐπικηρύξαμε τήν ἐν Χριστῷ ἐλπίδα. Διότι ἐνῶ οἱ πλεῖστοι τῶν χριστιανῶν κρύφτηκαν πέρυσι φοβισμένοι, καμπτόμενοι ἀπό τίς ἐγκυκλίους, ὅσοι ἐλάχιστοι ἀδελφοί ἐπέμειναν μέ προσωπική τους εὐθύνη στήν διατήρηση τῆς λειτουργικῆς τους ζωῆς, τελικῶς ἐδιώχθησαν ἀπό τούς Ναούς.
Μάθημα ἀληθινῆς ταπεινώσεως εἶναι νά συνειδητοποιήσουμε ὡς Ἱερός Κλῆρος ὅτι δέν εἴμαστε τίποτε τό ξεχωριστό, τίποτε ἄλλο, παρά διάκονοι τῆς γενιᾶς μας - «δοῦλοι ἀχρεῖοι» (Λκ. 17,10) -, αὐτοσυνειδησία πού διέθεταν οἱ Πατέρες προηγουμένων γενεῶν, πού δέν ἀρνήθηκαν τήν ἐκκλησιαστική διακονία οὔτε ἔκαναν πίσω στούς ποικίλους κινδύνους. Μέ τό λαό στή ζωή, μέ τό λαό καί στό θάνατο. Οὐδείς ἀναντικατάστατος. Τί τό τιμιώτερο ἄλλωστε γιά ἕναν ἱερέα, ἀπό τήν ἔξοδό του ἐν ὥρᾳ λειτουργικῆς καί ποιμαντικῆς προσφορᾶς;
Οἱ σημερινοί μας Πατέρες ζητοῦν ταπείνωση μέ τήν ἔννοια τῆς συμμόρφωσης στά πολιτειακά μέτρα γιά τήν Ἐκκλησία. Ὅποιος δέν ταπεινώνεται, εἶναι ἀνυπάκουος καί ἐγωιστής! Λοιδοροῦνται ἔτσι καί οἱ ἀρετές τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὑπακοῆς. Τοιουτοτρόπως κατελύθη ἡ περυσινή Τεσσαρακοστή μέ τήν ἀσύλληπτη καί ἀνήκουστη πτώση, τό σφράγισμα δηλαδή τῶν Ναῶν καί τήν τέλεια παύση κάθε ἱερατικῆς πράξεως. Συμμορφωθήκαμε σέ ἕνα tweet πού καθηγιάσθη συνοδικῶς κι ἔγινε ἀρχιερατική προσταγή «ταπεινώσεώς» μας ἕως ἀπαγόρευσης τῆς Ἀναιμάκτου θυσίας, πού Ἄλλος ἱερατεύει καί θύεται. Ἄλλος ἔδωσε ἐντολή διαρκοῦς τελέσεώς της. Ἔπρεπε ὅμως νά πειθαρχήσουμε στήν διαταγή ἀκύρωσης τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ! Ἡ πρώτη μάλιστα ἀκυρωθεῖσα Θεία Λειτουργία ἦταν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. «Κατάβηθι ἀπό τοῦ σταυροῦ» (Μτθ. 27,40)… Μέχρι τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, εἴχαμε κρεμασμένα τά πετραχήλια. Ἡ δέ εἴσοδος στόν λαό τοῦ Θεοῦ ἐπετράπη, περιορισμένα ἀπό τίς 17 Μαΐου 2020. Αὐτό ἦταν καὶ τό πτωτικό ἀποκορύφωμα τῆς γενεᾶς μας καί ἀρχή ὠδίνων. Ἡ Μ. Τεσσαρακοστή καί τό Πάσχα τοῦ 2020 σφράγισαν ἰσοβίως τήν ἱερατική μας πορεία.
«Τόν ἐρχόμενον πρός μέ οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰω. 6,37) εἶπε ὁ Κύριος κι’ ἐμεῖς, ὄχι μόνο ἐξεβάλομεν πάντα ἐρχόμενον πρός ἡμᾶς, ἀλλά καί αὐτόν τόν ἴδιο τόν Κύριο· κρύψαμε τό τάλαντο, διακόψαμε τήν ἱερουργία, καταχωνιάσαμε τά ἅγια λείψανα, κλείσαμε τόν οὐρανό, ἐτύψαμε καί τούς συνδούλους ἀδελφούς μας. Ἡ προβληθεῖσα δικαιολογία πρός δικαίωση τῶν περυσινῶν ἐπιλογῶν ἐρειδόταν ἐπί τοῦ ἰσχνοῦ κι’ ἀταίριαστου «Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου» (ἐκπειράζεται ὁ Θεός μέ τήν Λειτουργία του;), πού χρησιμοποιεῖται ἀκόμα καί σήμερα, ἐν εἴδει ἁγιογραφικοῦ passepartout, προσαρμοσμένου στίς ἐφετινές ἀνάγκες.
«Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (Μτθ. 4,7)
Στό περιστατικό τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου, ὁ σατανᾶς θέλησε νά βεβαιωθεῖ μέ ποιόν μιλάει καί νά τόν παγιδεύσει· σέ καμία περίπτωση δέ γύρευε οὔτε νά τόν προσκυνήσει οὔτε καί νά σωθεῖ. Οἱ χριστιανοί ἀπό τήν ἄλλη, προσκυνώντας τόν Θεό καί ἐμπιστευόμενοι τήν παντοδυναμία καί τό ἔλεός Του, ἀναζητοῦμε ἐντονώτερα τήν Κοινωνία μαζί του καί λύτρωσή μας μέσα στήν περιρρέουσα λοιμική ἀτμόσφαιρα. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ταυτίζονται τά κίνητρα; Ὁ Κύριος δίνει εὐκαιρία στήν διεστραμμένη καί ἀποστατημένη γενιά μας νά τόν ἐπιζητήσει μέσα στήν Ἐκκλησία κι’ ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε τίς Γραφές γιά νά τήν ἀποτρέψουμε. Προβάλλουμε τά πρόσωπα, τούς τίτλους καί τίς ἀντιλήψεις μας νομίζοντας ὅτι ἀναπαύουμε ψυχές.
Οὐδέποτε εἰσήλθαμε στό ναό γιά νά δοῦμε ἄν θά μᾶς φυλάξει ὁ Θεός - ἐκπειράζοντες αὐτόν - ἀλλά γιά νά λειτουργηθοῦμε, νά κοινωνήσουμε, νά προσευχηθοῦμε, νά κλαύσουμε ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου, νά ζητήσουμε ἴαση γιά τούς ἀρρώστους ἀδελφούς πού χαροπαλεύουν, νά ὁμολογήσουμε τόν τρόμο - τί λέμε; - τόν πανικό μας. Φόβος, ταπείνωση ἀληθινή, δάκρυα, ἱκεσία, μετοχή, μετάνοια. Καταθέτουμε μέ δέος στά πόδια τοῦ Ἀρχιερέως Χριστοῦ, μέσα στόν πανάγιο ἐκκλησιαστικό χῶρο, ὅλη μας τήν ἀγωνία καί ἀπιστία. Ζητοῦμε νά ἀκουστοῦν ὀνόματα ἁγίων, ὀνόματα ἀσθενῶν, κεκοιμημένων καί ἔσχατο τό δικό μας. Αὐτήν τήν αὐθόρμητη ἀνάγκη τῶν ὀρθοδόξων γιά ἐκκλησιασμό, εἰδικά σέ τέτοιους καιρούς, πῶς μπορέσαμε νά τήν ὁμοιώσουμε μέ τόν διεστραμμένο νοῦ τοῦ ἐκπειράζοντος διαβόλου;
Ποιός θά μᾶς εἰρηνεύσει; Ποῦ ἀλλοῦ, ἐκτός ἀπό τήν Θεία καί πανίερη Μυσταγωγία θά λάβουμε ἔστω καί μία σταγονίτσα εἰρήνης, ἐλπίδας καί ἀνάπαυσης; Τόσο ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας πού, γιά τή σταγονίτσα πού ζητοῦμε, ποταμοί ὕδατος ζῶντος κατέρχονται ἀπό τούς οὐρανούς γιά νά παρηγορήσουν τήν ἐν κτηνώδει τρόμῳ καρδιά μας καί νά ἀπολυθοῦμε ἀναπαυμένοι, εἰρηνευμένοι, συμφιλιωμένοι, ἐνισχυμένοι.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ἀπάντηση στόν τρόμο καί ἡ λύση - εἰ θέλομεν δέξασθαι - τῆς πανδημίας. Ἀντί μέ δυνατή φωνή νά καλοῦμε ἐξαρχῆς τό λαό τοῦ Θεοῦ νά μή διακόψει τή λειτουργική του ζωή, νά μήν ὑποχωρήσει στήν τρομοκρατία τῶν λογισμῶν, τόν κατατρομοκρατήσαμε καί συνεχίζουμε σφυροκοπώντας τό φρόνημά του γεμίζοντας τον μέ ἐνοχές ἀφοῦ ὁμοιώσαμε τήν διψῶσα ἔλαφο ψυχή του μέ τόν ἐκπειράζοντα σατανᾶ! Τελεία σύγχυση.
‘Ἐκπειράζων’ ὁ Πέτρος τόν Κύριο, ζήτησε μέ περισσό θράσος νά τόν καλέσει κοντά του πάνω στά κύματα. Τί λόγο εἶχε νά τό κάνει; Πρίν τόν καταδικάσουμε ἐμεῖς ὅμως, ὁ Κύριος τόν φώναξε κοντά Του καί γνωρίζουμε τή συνέχεια. Ἀρνήθηκε τά κύματα καί τά νερά ὁ Πέτρος! Πιό σωστά, ἀρνήθηκε τόν λογισμό ὅτι θά πνιγεῖ, ἀδιαφόρησε γιά τή «φυσική τάξη» ἐπειδή γέμισε μέ πόθο γιά τόν Χριστό. Ἔλαβε καί τήν παιδαγωγία του ὅταν καταποντίστηκε ἀπό τούς λογισμούς, ἀλλά… «Κύριε σῶσόν με» (Μτθ. 14,30) καί ἐσώθη! Ἀργότερα πάλι «ἔκλαυσε πικρῶς» (Λκ. 22,62) ὅταν συνειδητοποίησε ὅτι αὐτή τή φορά ἀρνήθηκε τόν Κύριο στήν αὐλή τοῦ Καϊάφα. Ἦταν ὅμως πάντοτε ἐλεύθερα κοντά Του ὁ Πέτρος, θά λέγαμε γινόταν σκιά τοῦ Κυρίου, γι’αὐτό καί ἔγινε Πέτρος ἀπό Σίμων! Κανείς δέν τοῦ τόν στέρησε. Πῶς θά εἶχε τόσα βιώματα, παιδαγωγία, πτώσεις, μεταπτώσεις, μετάνοια, ἱκεσία, πόθο, ζῆλο, ἔρωτα θεῖο ἄν ἀπέφευγε νά τόν ἀκολουθεῖ; «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας»; Χωρίς Ἐκκλησία, δέν στερεωνόμαστε.
Ἕνα χρόνο μετά τά γεγονότα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί Πάσχα τοῦ 2020, δέν τίθεται θέμα πλέον ἄν ὁ Ἱερός Ναός ἀποτελεῖ ἑστία μολύνσεων ὅπως οἱ λοιποί χῶροι ἤ ὄχι. Τό νά μιλήσει κληρικός πιά γιά τή διαφορετικότητα τοῦ Ναοῦ εἶναι ἔγκλημα, ὄχι μόνον ποινικό ἀλλά ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται καί ἐκκλησιαστικό.
Ἀρνητές
Ἡ ὁριακή περυσινή κατάσταση μέ τήν ἀπαγόρευση τῶν Ἱ. Ἀκολουθιῶν προξένησε ἀποχρώσεις ἀντιδράσεων στήν Ἐκκλησία. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ὑγιέστερη ἦταν ἡ πρώτη, ἐκείνη πού ὕψωσε ἀνάχωμα στό πραξικόπημα τοῦ τρόμου στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν καί ὑπενθύμισε τήν ἐμπιστοσύνη πού ὀφείλουν νά ἔχουν στόν Παντοκράτορα Θεό. Στήν Ἀκολουθία τῶν Β’ Χαιρετισμῶν τοῦ 2020 ἐλάχιστοι εἶχαν ἀπομείνει μέσα στούς Ναούς. Οἱ περισσότεροι εἶχαν γυρίσει τήν πλάτη στίς Ἱερές Εἰκόνες πού προσκυνοῦσαν ὅλη τους τή ζωή, στό Ἀντίδωρο, στόν Ἱερέα, κάποιοι ἀκόμα καί στό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου (στόν τρόπο μεταλήψεως), δυστυχῶς μέ τήν προτροπή ἀκόμη καί Κληρικῶν. Ἐλάχιστοι θεοφόροι Πατέρες φώναζαν τότε:
- ‘Μή φοβᾶστε’. Τεκμηρίωναν τά περί τοῦ Ναοῦ ἀπό τήν Ἀκολουθία τῶν Ἐγκαινίων, δηλαδή μέσα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐμπειρία καί ἱερολογία. ‘Δέν εἶναι ἑστία μετάδοσης πανδημιῶν ὁ Ἱερός Ναός’, ἔλεγαν. Εἶναι ἡ θέση πού πολεμήθηκε ὅσο καμία ἄλλη ἀπό ἕναν σφοδρό ἀντίλογο σχολαστικῆς, τετράγωνης λογικῆς[i] πού ξέρει νά κερδίζει σέ ἐντυπώσεις.
Ὁ καταιγισμός τῶν ἐξελίξεων ἦταν ἰσχυρότερος ἀπό τίς νηφάλιες ἐκεῖνες φωνές, πού δέν πολεμοῦσαν πρόσωπα ἀλλά μόνο τήν ψυχοκτόνα ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τοῦ ποιμνίου. Μέ τρόπο πού ὅλοι γνωρίζουμε, φτάσαμε στήν πόλωση. Τό ἄκρο (κλείσιμο Ναῶν) γέννησε ἄκρα, οἱ πιέσεις τίς ἐκτονώσεις, ἡ ὑπερβολή τό παράλογο. Ἀναπτύχθηκαν στρατόπεδα ἰδεῶν πού εἶναι ἀδύνατο πιά νά παρακολουθήσουμε, ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν υἱοθέτησαν πράγματι ἀκραῖες, ἐπικίνδυνες καί ἐκπειράζουσες θέσεις. Ὅλοι αὐτοί οἱ θύλακοι βαπτίστηκαν μέ ἕνα ὄνομα «ἀρνητές». Οἱ δέ ἀρνητές τῶν ἀδίκων (περί τήν ἐκκλησιαστική ζωή) κυβερνητικῶν ἐντολῶν ταυτίστηκαν συλλήβδην μέ τούς ἀρνητές τοῦ κορωνοϊοῦ καί τῆς πανδημίας, τῶν συνωμοσιολόγων καί «ψεκασμένων».
Ἀδελφοί μας μετέφεραν ἱερατικά κηρύγματα πού καταδίκαζαν ὡς σατανοκίνητους τούς «ἀρνητές τῆς μάσκας» (ἐντός ναοῦ). Ἦταν τήν περίοδο τῶν ἐδαφιαίων μετανοιῶν γιά τή δωρεά «τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου». Κι ἐνῶ εἶχε ὑπερτονιστεῖ ὅτι ἡ μάσκα εἶναι ‘πνευματικῶς ἀδιάφορη’ ὅπως ἡ ζακετούλα, τό κασκολάκι καί τά γυαλάκια - ἐντούτοις ὑποχρεωτική σέ ἀντίθεση μέ τά παραπάνω ἀξεσουάρ -, τελικά ὅποιος δέν τήν φορᾶ ἔχει τό σατανᾶ μέσα του! Τόσο ἀδιάφορη... Μία μανία παρατηρεῖται ἐσχάτως μέ τόν σατανᾶ, τόν ἐκπειράζοντα καί ἀρνητή. Ἄραγε δεχόμαστε τήν παρουσία καί ἀνάμιξή του στή ζωή τῶν ἐξομολογουμένων χριστιανῶν (μοιχεῖες, πορνεῖες, ὁμοφυλοφιλία, βλασφημία, φθόνοι, ἀσθένειες, ἀποστασία κ.ἄ.) ἤ τόν θυμηθήκαμε μόνο γιά νά διαβάλλουμε ἀδελφούς;
Self-test
Ἡ διενέργεια ἐλέγχων μέ τήν ὑποχρέωση ἐνημέρωσης τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν προκειμένου νά μετάσχουμε στή Θεία Λειτουργία, εἶναι προσβλητική ὄχι μόνο πρός τό πρόσωπό μας ὡς κληρικῶν, ἀλλά καί πρός τήν Ἐκκλησία μας. Ἡ ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐλέγχου προϋποθέτει:
α) ἀφερέγγυους λειτουργούς, πονηρούς ἤ μωρούς, σέ κάθε περίπτωση πάντως ἀσθενεῖς μέχρι ἀποδείξεως τοῦ ἐναντίου! Ὡς τότε, ἀπαγορεύεται νά ἐνδυθεῖ ὁ ἱερεύς. Οἱ ΚΥΑ ὁρίζουν τούς ἐπισκόπους ὡς ἐγγυητές τήρησης τῶν μέτρων καί χωροφύλακες τῶν ἱερέων. Τραυματίζεται ἡ σχέση ἐπισκόπου - πρεσβυτερίου. Πρός Θεοῦ, δέν εἴμαστε παιδάκια! Ἐάν ἀδιαθετήσουμε θά ἐλεγχθοῦμε, θά λάβουμε τή δέουσα θεραπεία ἐφόσον εἴμαστε θετικοί καί θά αὐτοπεριοριστοῦμε σύμφωνα μέ τά προβλεπόμενα. Δέν ἀρκεῖ ὁ λόγος μας;
β) ἐγκατάλειψη τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί ἀπομάκρυνση. Συρρικνώνεται ἀκόμη περισσότερο ὁ χῶρος πού τοῦ ἐπιτρέπουμε (!!) νά ἐνεργήσει: μετά βίας στό Ἅγιο Ποτήριο. Ἴσα ἴσα πού μποροῦμε νά μιλᾶμε πιά γιά θεῖες Ἐνέργειες, ἄν καί ὄχι τόσο καθαρά πιά ὅσο ἄλλοτε[ii] .
Μεσούσης τῆς Μ. Ἑβδομάδος, ὅταν ἀκόμα προσπαθούσαμε νά χωνέψουμε τό παράλογο μέτρο[iii] τῆς πρόωρης τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως καί δεύτερης Θείας Λειτουργίας μέσα στό Μ. Σάββατο, δεχθήκαμε ἀκόμα ἠχηρότερο ράπισμα. Οἱ ἔμμισθοι ἱερεῖς, ὑποχρεωθήκαμε στή διενέργεια (αὐτό)διαγνωστικοῦ ἐλέγχου. Δωρεάν self-test! Μάλιστα, ὑποχρεωτικά δωρεάν!
Θά χρεωνόμαστε τά τέστ μέ τή χρήση ΑΜΚΑ καί μέ ἕνα κλίκ θά ἐνημερώνουμε τό κράτος[iv] ὅτι εἴμαστε «καθαροί» ἤ ἀκατάλληλοι γιά νά λειτουργήσουμε. Δέν ἀρκεῖ πλέον ἡ ἐπισκοπική εὐλογία καί ἡ ἀκολουθία τοῦ ‘καιροῦ’ γιά νά ποῦμε «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία»! Ἄν δέν συγκατανεύσει ἡ ἀπρόσωπη ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, ἕνα software πού προγραμματίζουν οἱ ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου, δέν ἔχει «εὐλογημένη» ἀκόμα καί νά εἴμαστε ὑγιεῖς. Ποιοῦμε ἑπομένως ‘σχῆμα’ καί στήν εἰκόνα τῶν κοσμοκρατόρων δεχόμενοι τήν εἴσοδό μας στόν Ἱερό Ναό μέ τίς ἠλεκτρονικές τους «εὐλογίες».
Οἱ αὐτόματες πλατφόρμες θά ἐκδίδουν «Νόμιμο ἀποδεικτικό γιά τήν προσέλευσή μας στό χῶρο λατρείας», τό ὁποῖο θά ἐπιδεικνύουμε ὑποχρεωτικά. Ἐάν δέν κάνουμε τέστ ἤ δέν ἐπιδείξουμε τό ἀποδεικτικό, «ἡ οἰκεία θρησκευτική ἀρχή ὑποχρεοῦται νά μήν ἐπιτρέψει τήν παρουσία τῶν προσώπων αὐτῶν στό χῶρο λατρείας» (ΚΥΑ Ἄρ. Δ1α/Γ.π.οικ. 26394, ΦΕΚ 1688Β/25.04.2021). Ἀστυνόμευση ἀπό τούς ἐπισκόπους, σύμφωνα μέ τό ΦΕΚ! Νά κυνηγᾶ ὁ ἐπίσκοπος τόν ἱερέα. Πῶς φτάσαμε ἐδῶ;
Σατανικά γράμματα καί νόμοι, σατανική ἐφαρμογή τοῦ «χρηστικοῦ», ὅπως χαρακτηρίστηκε, ἀριθμοῦ ΑΜΚΑ[v] . Νά λοιπόν πού ἀπό ἕνας ἁπλός χρηστικός ἀριθμός γίνεται τό πολύτιμο κλειδί πού θά ξεκλειδώνει τήν Ἐκκλησία γιά τόν Ἱερέα!
Εἰσάγεται ἕνα ἐπίπεδο χρηστικότητας πού δέν εἴχαμε γνωρίσει ὡς τώρα (ὄχι πώς δέν τό περιμέναμε). Ἡ χρήση ΑΜΚΑ ὑπερβαίνει τά συνήθη ὅρια κοινωνικῆς ἀσφάλισης καί εἰσέρχεται στό εὐαίσθητο πεδίο ἐλέγχου καί ἀδειοδότησης τῆς πεμπτουσίας τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς, τῆς τέλεσης δηλαδή τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων πού ἐλάβαμε ΑΝΩΘΕΝ. Πέρυσι ἦταν χοντροκομμένοι καθολικοί νόμοι. Φέτος, ἔχουμε τήν εὐελιξία (!) τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης γιά ἐξατομικευμένη διαχείριση. Αὐτό ἄλλωστε δέν μᾶς εἶχαν ὑποσχεθεῖ προεκλογικά;
Ὁ καθησυχαστικός καί μυωπικός ἰσχυρισμός ὅτι ἔχουμε νά κάνουμε ἁπλῶς μέ ζητήματα δημοσίας ὑγείας, ἀγνοεῖ τό ἀναμφισβήτητο γεγονός ὅτι τά θεῖα καί οὐράνια Μυστήρια περιεπλάκησαν στίς δομές καί τίς λειτουργίες τῶν συγχρόνων συστημάτων διακυβέρνησης ὡς οἱ συνήθεις καθημερινές βιοτικές ἀσχολίες. Καί μόνο γιά τόν προκλητικό συμβολισμό αὐτῆς τῆς κατάστασης θά ἔπρεπε νά ἠχεῖ συναγερμός στήν Ἐκκλησία μας. Ὡστόσο δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ συμβολισμούς οὔτε μέ συνειρμικές ὑπερβολές καί συνωμοσιολογικές εὐλάβειες. Οἱ κρατικές μηχανές ἔδειξαν τό κέρας τους ἐγκαινιάζοντας μία ἀκόμα πιό ἀδιάκριτη καί παρεμβατική ἄσκηση ἐξουσίας. Πόσο τυφλοί ἤμασταν καί πόσο κωφοί στίς αὐστηρές καί ἔντονες προειδοποιήσεις θεοφόρων Πατέρων σχετικά μέ τόν ἀριθμό αὐτό δώδεκα χρόνια πρίν;
Ἔκκληση πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν Σεπτή Ἱεραρχία
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἀντιλαμβανόμενοι καί σεβόμενοι τήν δύσκολη, δεινή πραγματικά θέση σας καί τίς μεγάλες πιέσεις πού ὑφίσταται ἡ Ἱεραρχία μας, σηκώσαμε προθύμως μαζί σας καί μέ ὅλους τούς συμπρεσβυτέρους ἀδελφούς τό δυσβάστακτο φορτίο τοῦ φετινοῦ ἐν ἀταξίᾳ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καί κυρίως τοῦ ἠλεκτρονικού ἐξευτελισμοῦ μας καθώς καί τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς πτώσεως. Δέν ἔφτανε ἡ θλίψη τῆς Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν. Σιωπηλά βιώνουμε καί τήν εἰς Ἅδου κάθοδό μας.
Καιρός νήψεως κατ’ἀρχήν. Προβάλλει ὅμως ἀδήριτη ἡ ἀνάγκη νά ἀντιμετωπίσουμε ὡς Ἱερός Κλῆρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας τήν, χωρίς ὑπερβολή, ἀποκαλυπτική πραγματικότητα πού βιώνουμε. Διότι διαφέρει παρασάγγας ἕνα τέστ μέ ἰδιωτική πρωτοβουλία, ἐπειδή ὑπάρχει ὑποψία νόσησης, ἀπό ἕνα ὑποχρεωτικό τέστ, πού εἶναι ταυτοχρόνως προϋπόθεση ἱερατικῆς διακονίας καί τέλεσης τῶν Μυστηρίων. Φοβούμαστε ὅτι αὐτά πού ζοῦμε ἦρθαν γιά νά μείνουν καί νά φέρουν ἀκόμα χειρότερα κακά. Ἡ Ἐκκλησία μας διασύρεται μήνα μέ τόν μήνα ὅλο καί περισσότερο. Πότε θά βάλουμε φρένο;
Ἀσπάζομαστε υἱϊκῶς τήν δεξιά Σας
Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν
Πρωτ. Νικόλαος Γαβαλλᾶς
Πρωτ. Ἀναστάσιος Τραϊφόρος
Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος
Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης
[i] Π.χ. περί φυσικῆς φθορᾶς ἤ βαρβαρικῶν ἐπιδρομῶν στούς ναούς καί ὅτι αὐτά δέν τά ἐμπόδισε ὁ Κύριος. «Ἅμα φταρνιστῶ στήν Ἐκκλησία δέν θά σέ κολλήσω;» (συχνότατο ἐπιχείρημα!). Προσεγγίσεις χωρίς νόημα πού βάζουν τίς θεῖες ἐνέργειες στό μικροσκόπιο καί φέρουν στόν νοῦ τόν σχολαστικισμό τῶν Σαδδουκαίων πού μηχανεύονταν σενάρια γιά νά παγιδεύσουν τόν Κύριο καί νά ἀκούσουν τό «πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ» (Μτθ. 22,29). Τό ζήτημα δέν εἶναι ἄν ἐντός τοῦ ναοῦ καταργεῖται ἡ κτιστότητα, ὅπως ἄδικα καταλογίζεται ὅτι ἔχουν ἰσχυριστεῖ οἱ ἀντιδρῶντες, ἀλλά ἡ λατρεία τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Ἐφόσον ὁ Κύριός μας ἔδωσε τήν Ἐκκλησία, ὀφείλουμε νά ἐκκλησιαζόμαστε καί νά τόν λατρεύουμε ὅσο ὁ ἴδιος ἀνέχεται τήν λατρεία καί παρουσία μας. «Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο» (Ἰώβ 1,21)
[ii] Εἶναι δυνατόν Ἀρχιμανδρίτης νά ἀρνεῖται τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ; https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/42777-a
[iii] Ἡ ΚΥΑ τῆς Μ. Ἑβδομάδος δέν κάνει καμία ἀναφορά στήν ὥρα τῆς Ἀναστάσεως.
[iv] Ἐναλλακτικά κάνουμε ἔλεγχο σέ δομή ἐξέτασης, δημόσια ἤ ἰδιωτική, πού ἐκδίδει ἀνάλογη βεβαίωση, ἐνημερώνοντας παράλληλα μέσῳ ΑΜΚΑ τήν ΗΔΙΚΑ περί τοῦ ἀποτελέσματος.
[v] Δελτίο Τύπου Δ.Ι.Σ. 23/10/2009
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
