“Μήπως ἔφυγε ἤδη ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἀπό τή Θεσσαλονίκη;”

1. Προσβάλλονται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί οἱ δύο πολιοῦχοι, Ἄγιος Δημήτριος καί Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

Εἶναι ἀνάστατοι καί καταπικραμένοι οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Θεσσαλονίκης μέ ὅσα βλάσφημα θά συμβοῦν ἐπί ἐννέα ὁλόκληρες ἡμέρες (21-29 Ἰουνίου) στήν Ὀρθόδοξη βυζαντινή συμβασιλεύουσα, τήν ἐκκλησία τῆς ὁποίας ἵδρυσε ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, καί τήν ἐμεγάλυναν οἱ δύο πολιοῦχοι της, ὁ μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης καί ὁ μεγάλος μύστης τῆς Θεολογίας καί τῆς παρθενικῆς ζωῆς καί καθαρότητος ὑμνητής, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ μεγαλύτερος θεολόγος τῆς δεύτερης μετά Χριστόν χιλιετίας.

Πολλοί διερωτῶνται ἄν θά ἐξακολουθήσουν νά προστατεύουν καί νά ἁγιάζουν τήν Θεσσαλονίκη, ἡ ὁποία θά μεταβληθεῖ ἐπί ἕνα δεκαήμερο σέ Σόδομα καί Γόμορρα, μέ τήν παρουσία χιλιάδων ξένων Σοδομιτῶν καί πολλῶν ἐντοπίων, πού θά παρελάσουν καυχώμενοι δημόσια γιά τό παρά φύσιν κορυφαῖο καί φρικτό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Οὐσιαστικά συγκεντρώνονται στήν Θεσσαλονίκη γιά νά κραυγάσουν α) πρός τόν Θεό, ὑπερήφανα καί βλάσφημα, πώς δέν τηροῦν τίς ἐντολές του οὔτε φοβοῦνται τίς ἀπειλές του β) πρός τόν Ἀπόστολο Παῦλο ὅτι σχίζουν καί ἀκυρώνουν ὅσα γράφει στό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς γιά τό ἄτιμο καί ἀκάθαρτο αὐτό πάθος καί γ) πρός τούς δύο πολιούχους ὅτι τούς καταργοῦν ἀπό τήν πολιουχία, ἀναλαμβάνουν τώρα αὐτοί ὡς προστάτες καί εὐεργέτες τῆς πόλεως, γιατί θά τήν βοηθήσουν νά ἀναπτυχθεῖ οἰκονομικά καί τουριστικά. Γι᾽ αὐτό καί τούς ἀποδέχονται καί τούς ἀγκαλιάζουν πολιτικοί καί πνευματικοί ἡγέτες τῆς πόλης, συνεργαζόμενοι καί μέ τούς ἐκκλησιαστικούς.

Πῶς νά μή διερωτῶνται καί πῶς νά μήν ἀνησυχοῦν οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅπως μᾶς διηγεῖται τό βιβλίο τῆς Γένεσης, δέν πίστευε ὅτι στά Σόδομα καί στά Γόμορρα τόλμησαν οἱ Σοδομίτες νά ἀμφισβητήσουν τή σοφή Του δημιουργία σέ ἄνδρα καί γυναίκα, σέ «ἄρσεν καί θῆλυ», πού ἐξασφαλίζει μέ τήν σαρκική τους ἕνωση, τήν εἰρήνη καί τήν ἑνότητα, ἀλλά καί τήν συνέχεια τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης μέ τήν παιδοποιΐα; Ἔφθανε μέχρι τόν οὐρανό, ὡς κραυγή, ἡ βρωμερή καί μεγάλη δυσωδία τοῦ Σοδομισμοῦ, γι᾽ αὐτό καί ἀποφάσισε νά ἐπέμβει ὁ ἴδιος: «Κραυγή Σοδόμων καί Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καί αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. Καταβάς οὖν ὄψομαι, εἰ κατά τήν κραυγήν αὐτῶν τήν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δέ μή ἵνα γνῶ»¹. Καί ὅταν τούς δύο ἀπεσταλμένους ἀγγέλους Του, ὑπό ἀνθρώπινη μορφή, ἀπαιτοῦσαν οἱ Σοδομίτες ἀπό τόν Λώτ πού τούς φιλοξενοῦσε νά τούς δώσει γιά νά ἀσελγήσουν ἐπ᾽ αὐτῶν², τότε, γιά νά παραλείψουμε τά λοιπά τῆς ἱστορίας, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης πρός ὅλους, πρός τούς πολλούς, γιά νά μή διαδοθεῖ ἡ ἀντίθετη πρός τήν δημιουργία, πρός τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ἡ καταστροφική αὐτή ἁμαρτία, ὡς αἰώνιο παράδειγμα ἀποφυγῆς τῆς παράνομης καί παρά φύσιν μίξης προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου, κατέστρεψε μέ φωτιά καί θειάφι, ὡς βροχή ἀπό τόν οὐρανό, τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ὅλα τά περίχωρα, τούς κατοίκους, τά φυτά καί τά ζῶα: «Καί Κύριος ἔβρεξεν ἐπί Σόδομα καί Γόμορρα θεῖον, καί πῦρ παρά Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ καί κατέστρεψε τάς πόλεις ταύτας καί πᾶσαν τήν περίχωρον καί πάντας τούς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καί τά ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς»³.

Ἡ ἀποχριστιανισμένη Δύση, ἡ Εὐρώπη καί ἡ Ἀμερική, πού βυθίστηκε στό σκοτάδι τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ, καί μαζί τους ἡ ταυτισμένη μέ τή Δύση «Ὀρθόδοξη» Ἑλλάδα, ζοῦν μέ τό φόβο ἑνός πυρηνικοῦ πολέμου, μιᾶς πυρηνικῆς καταστροφῆς, ἡ ὁποία, ἄν ἐπισυμβεῖ, θά θυμίζει ὡς πρός τήν αἰτία τήν καταστροφή τῶν Σοδόμων, διότι νομιμοποιοῦν, ἐνισχύουν, προβάλλουν τό Σοδομικό ἁμάρτημα, ἐνισχύοντας καί ἐνθαρρύνοντας τίς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες στήν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἀνταρσία καί βλασφημία. Τήν ἀπιστία καί τήν ἀθεΐα θεωρεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς τήν αἰτία πού ἀφήρεσε ὁ Θεός τήν Χάρη του καί ἐπέτρεψε νά παραδοθοῦν οἱ ἄνθρωποι σέ πάθη ἀκαθαρσίας καί ἀτιμίας: «Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι»⁴. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ μεγαλύτερος ἠθικός ἀναμορφωτής τοῦ ἀρχαίου κόσμου καί αὐθεντικώτερος ἑρμηνευτής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ μετά Παῦλον Παῦλος, ἑρμηνεύοντας ὅσα λέγει ὁ Ἀπόστολος πρός τούς Ρωμαίους ἐκτιμᾶ ὅτι ὅλα τά πάθη εἶναι ἄτιμα, τό πιό ἄτιμο ὅμως ἀπό ὅλα εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία: «Πάντα μέν οὖν ἄτιμα τά πάθη, μάλιστα δέ ἡ κατά τῶν ἀρρένων μανία»⁵. Κανένα πάθος δέν ἐξισώνεται μέ αὐτήν τήν παρανομία, ἡ ὁποία ἀνατρέπει ὄχι μόνο τούς θετούς ἀνθρώπινους νόμους, ἀλλά καί τούς νόμους τῆς φύσεως: «Καί ὅπερ ἄν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδέν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης… Οὐ γάρ οἱ θετοί μόνον, ἀλλά καί αὐτοί οἱ τῆς φύσεως ἀνατρέπονται νόμοι»⁶. Σέ ἄλλο του ἔργο στιγματίζει τίς ἠθικές ἐκτροπές τῶν Χριστιανῶν τῆς ἐποχῆς του, καί, μολονότι νιώθει δισταγμό καί ἐντροπή, ὁμιλεῖ ἐν ἐκτάσει γιά τό κορυφαῖο κακό, τῶν κολοφῶνα τῶν κακῶν, τήν ὁμοφυλοφιλία: «Ἀλλ᾽ οὔπω τόν κολοφῶνα τῶν κακῶν εἶπον, οὐδέ τό κεφάλαιον ἐξεκάλυψα τῆς συμφορᾶς, πολλάκις μέν ἐλθών εἰπεῖν καί ἐρυθριάσας, πολλάκις δέ καί αἰσχυνθείς»⁷. Ἀπό τούς ἄλλους Ἁγίους Πατέρες παραθέτουμε μόνον ὅσα λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σέ εἰδικό ἔργο του, χαρακτηρίζοντας τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς τό πιό βρωμαερό καί ἀκάθαρτο πάθος: «Οὐδέν γάρ ἀληθῶς μυσαρώτερον ἤ ἀκαθαρτώτερον τῶν οὕτω πορνευομένων καί πορνευόντων»⁸.

Ποιόν τώρα νά πιστεύσει ὁ κόσμος, ἰδιαίτερα οἱ εὐάλωτοι καί εὐόλισθοι νέοι; Τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο καί τούς ἄλλους Ἁγίους Πατέρες ἤ τόν μητροπολίτη Νέας Ἰωνίας καί κάποιους ἄλλους ὅμοιους, μεταπατερικούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός δίνει σέ κάποιους ἀνθρώπους αὐτήν τήν ὁρμή πρός τό ἄλλο φύλο καί ἐμεῖς δέν πρέπει νά τήν πολεμοῦμε⁹. Μά, ἄν τήν δίνει ὁ Θεός, γιατί τιμώρησε τά Σόδομα καί Γόμορρα; Γιατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τήν πολεμοῦν; Θά τά ἀκυρώσουμε; Θά ἀλλάξουμε τό Εὐαγγέλιο; Θά καλοῦσε ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης τόν ὀνομασθέντα μητροπολίτη στά «Α´ ΠΑΥΛΕΙΑ Θεσσαλονίκης», πού ὀργανώνει αὐτήν τήν περίοδο, γιά νά ὁμιλήσει σχετικῶς; Καί θά ἦταν αὐτά Παύλεια ἤ Ἀντιπαύλεια καί Ἀντιπατερικά; Καί πῶς θά ἀντιμετώπιζε τήν ποιμαντική ἀπειλή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι ὅποιος θέλει νά μεταστρέψει τό Εὐαγγέλιο, νά διδάξει «ἕτερον εὐαγγέλιον», διαφορετικό ἀπό αὐτό πού τούς ἐδίδαξε, ἀκόμη καί ἄν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος ἤ ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό, πρέπει νά ἀναθεματίζεται¹⁰;

Τά ἐγνώριζε αὐτά ὁ Ἅγιος Δημήτριος, τήν σαρκική καθαρότητα καί ἁγνότητα πού πρέπει νά διαθέτουν οἱ Χριστιανοί, γι᾽ αὐτό καί, ἐνῶ ζοῦσε μέσα στόν κόσμο, ἐνῶ ἦταν ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, ἦταν ντυμένος μέ τήν ἀρετή τῆς παρθενίας. Ἀξιώθηκε ἔτσι ὄχι μόνο νά μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό, ἀλλά καί νά εὐωδιάσει, νά μυροβλύσει τό σκήνωμά του. Ὁ δεύτερος πολιοῦχος τῆς Θεσσαλονίκης, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τόν ἐγκωμιάζει καί τόν ἐπαινεῖ γιά τήν παρθενία του. Σέ συνέδριο πού ὀργάνωσε τό 1980 (11-13 Μαΐου) ὁ ἀείμνηστος καί μακαριστός μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ὁ Β´ μέ θέμα «Ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί τό Μοναχικόν Ἰδεῶδες», ὁ ἐπίσης ἀείμνηστος καί μακαριστός Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης ὁμίλησε μέ θεμα «Ἡ Παρθενία εἰς τήν ζωήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν»¹¹. Μεταξύ τῶν πολλῶν ἐπαίνων καί ἁγίων γνωρισμάτων του ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος καί τήν ἀρετή τῆς παρθενίας. Γράφει ὅτι ποτέ στόν νοῦ του ὁ Δημήτριος δέν δέχθηκε ἀσεβῆ λογισμό· φύλαξε ἀμίαντη τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἐνεργοῦσε πάντα σύμφωνα μέ τό θεῖο θέλημα καί μέσα στό ἄνθος τῆς νεότητας ἀσπάσθηκε τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας· ἦταν ἀφοσιωμένος στήν ἀπόκτησή της καί ἔπραττε τά πάντα, ὥστε νά εἶναι παρθένος στό σῶμα καί στήν ψυχή, καί μέσῳ αὐτῆς τῆς ἀρετῆς νά ζεῖ στούς οὐρανούς ἐφάμιλλος μέ τούς ἀγγέλους: «Καί ἐν αὐτῷ τῷ τῆς νεότητος ἄνθει τήν τῆς παρθενίας ὥραν ἠσπάσατο. Καί ὅλος τῆς κτήσεως ταύτης ἦν, πάντα πράττων, ὥστε παρθένος εἶναι καί τό σῶμα καί τήν ψυχήν καί δι᾽ αὐτοῦ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ἔχειν, καί τοῖς ἀσωμάτοις ἐξ ἐφαμίλλου χωρεῖν μετά σώματος». Καί συμπεραίνει ὁ πλεῖστα ἄλλα διδάξας γιά τήν ἀρετή τῆς παρθενίας, ὁ μέγας διδάσκαλος καί μυσταγωγός Ἅγιος Γρηγόριος: «Ἦν οὖν καί διδάσκαλος καί ἀπόστολος τοὐντεῦθεν Δημήτριος, ὁ σοφός καί παρθένος καί ὅσιος καί ὡς εἰπεῖν πάγκαλός τε καί παναμώμητος, καί φύσει καί σπουδῇ καί χάριτι λαμπρυνόμενος»¹².

2. Μήπως ἔφυγε ἤδη ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἀπό τή Θεσσαλονίκη;

Ἡ ἀναφορά μας στόν Ἀπόστολο Παῦλο καί στούς δύο πολιούχους τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε γιά νά δοθεῖ ἀπάντηση καί στό πῶς ἡ θαυμαστή αὐτή πόλη κατήντησε Σόδομα καί Γόμορρα, πῶς ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας Ἀπόστολος Παῦλος καί οἱ δύο πολιοῦχοι της δέν ἀπέτρεψαν μέ τίς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες τους τήν πνευματική αὐτή ἅλωση ἀπό τούς Σοδομίτες, πού εἶναι χειρότερη ἀπό τήν στρατιωτική της κατάκτηση ἀπό τούς Τούρκους τό 1430. Καί εἶναι χειρότερη, διότι ἡ στρατιωτική κατάκτηση ἐπιβάλλεται ἀπό τόν κατακτητή διά τῆς βίας, μέ τήν ἰσχύ τῶν ὅπλων, ἐνῶ ἡ πνευματική ἅλωση εἶναι ἐθελούσια, ἐλεύθερα τήν ἐπιλέγουν οἱ κατακτώμενοι. Καί τό σπουδαιότερο ἔγκειται εἰς τό ὅτι οἱ ὀδυνηρές ὄντως συνέπειες τῆς σωματικῆς δουλείας ὄχι μόνον δέν μᾶς ἀκολουθοῦν μετά τόν θάνατο, ἀλλά γίνονται καί ἀφορμή ὑπομονῆς στίς κακουχίες, ὁμολογίας πολλάκις καί μαρτυρίου, τελικῶς δέ ἀμοιβῶν καί στεφάνων ἀπό τόν φιλάνθρωπο Θεό. Ἀντίθετα ἡ πνευματική μας ἅλωση καί ἡ παράδοση στίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας σφραγίζουν καί προσδιορίζουν τό αἰώνιο μέλλον μας, γιατί ἑκουσίως ὑποτασσόμαστε καί παραδινόμαστε στόν ἐφευρέτη καί διαχειριστή τοῦ κακοῦ, στόν Διάβολο. Στήν περίπτωση αὐτή τῶν αὐτεξούσιων ἐνεργειῶν μας δέν ἐπεμβαίνει ὁ Θεός, πού μᾶς ἔδωσε ὁ ἴδιος τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας, οὔτε οἱ Ἅγιοι μέ τίς πρεσβεῖες τους ἠμποροῦν νά πείσουν τόν Θεό νά μᾶς ἐξαναγκάσει νά ἀκολουθήσουμε τό δρόμο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος.

Θρηνεῖ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός στό ἔργο του «Μονωδία ἐπί τῇ ἁλώσει τῆς Θεσσαλονίκης», ἀπό τούς Τούρκους τό 1430. «Ἑάλω ἡ Θεσσαλονίκη, φεῦ», γράφει, ἡ καλλίστη τῶν πόλεων, ὁ ὀφθαλμός τῆς Δύσεως, τό ἀγαλλίαμα τῆς οἰκουμένης. Ἡ πόλη πού φιλοξένησε τόν Παῦλο καί ἀγαπήθηκε πολύ ἀπό αὐτόν, ἡ «ξενοδόχος καί ἐρωμένη τοῦ Παύλου», αὐτή πού ἀνήκει στίς πρῶτες πόλεις πού δέχθηκαν σάν γῆ ἀγαθή τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καί σάν καλό σπέρμα τό κράτησε καί τό ἔθρεψε. Διερωτᾶται γιά τό ποιός ἆραγε δαίμονας τήν ἐφθόνησε καί τήν ἐβάσκανε, ἐπειδή ὑψώθηκε πρός τόν οὐρανό πνευματικά τόσο πολύ, ἐπειδή ξεπερνοῦσε στήν εὐσέβεια ὅλες τίς ἄλλες πόλεις, δέν δοκιμάσθηκε ἀπό καμμία αἵρεση μέχρι σήμερα καί διέσωσε μέ ἀκρίβεια τήν παρακαταθήκη τοῦ Παύλου. Τιμοῦσε καί σεβόταν ὅλους τούς ἱερούς ἄνδρες ἀπό τόν κλῆρο καί τόν Μοναχισμό, καί ὅσους τήν ἐποίμαναν, ἰδιαίτερα τό γέννημά της, τόν προστάτη καί πολιοῦχο της, τόν ὁποῖο τόσο πολύ ἐμπιστευόταν, ὥστε νόμιζε ὅτι δέν χρειάζεται καμμία ἄλλη προστασία. Γι᾽ αὐτό τολμᾶ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ἀπευθυνόμενος πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο, νά τόν ρωτήσει ποῦ ἦταν καί ἄφησε τήν πόλη του νά πάθει τόσα δεινά; Αὐτός πού ἔστησε τόσα τρόπαια ἐναντίον τῶν βαρβάρων, πῶς βρέθηκε τώρα σέ ὕπνο καί δέν φύλαξε οὔτε τόν ναό του οὔτε τόν τάφο του; Γιατί δέν ἀπέδωσε τά τροφεῖα στήν γενέτειρά του; Γιατί δέν ἀντάμειψε μέ τήν προστασία του τήν τιμή καί τήν εὐσέβεια τῶν Θεσσαλονικέων πρός τό πρόσωπό του, ἀλλά ἔφυγε καί προτίμησε τήν δική του ἡσυχία καί μακαριότητα; Μᾶλλον, γιατί δέν ἀνεχόταν νά ζῆ μέ αὐτούς πού ἀναμειγνύουν τό καλό μέ τά κακά, ἐνῶ μποροῦν νά ἀπολαύσουν ἀμέσως τό ἀμιγές, τό καθαρό καλό καί νά ἐντρυφοῦν αἰώνια στήν θεία δόξα: «Οὐ γάρ ἔφερες εἶναι παρ᾽ οἷς τό καλόν κακῶν συμμιγές, ἐνόν ἀπολαύειν ἀμέσως τοῦ ἀκηράτου καλοῦ καί τῆς θείας δόξης εἰς τό διηνεκές ἐντρυφᾶν». Ἐπειδή λοιπόν γιά τόν λόγο αὐτό ἔχασαν τήν προστασία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἑπόμενον ἦταν νά πάθουν αὐτά πού ἔπαθαν: «Οὕτω δέ τῆς σῆς προστασίας ἀπολειφθεῖσι, ξυνηνέχθη παθεῖν ἅπερ ἔπαθον»¹³.

Τό ἴδιο ἐρώτημα ἀπευθύνει πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο καί ὁ λόγιος ἀδελφός τοῦ Ἁγίου Μάρκου στό δικό του ἔργο «Μονωδία ἐπί τῇ τῆς Θεσσαλονίκης ἁλώσει», καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος λέγοντας ὅτι «τό πλῆθος, οἶμαι, καί τό μέγεθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν τούτων αἴτιον καί σέ τε τόν φιλάνθρωπον καί τόν φιλανθρωπότατον δεσπότην καί πάντων Θεόν ἐπέσχε τοῦ συνήθους ἐλέους». Δηλαδή, νομίζω, ὅτι οἱ πολλές καί μεγάλες ἁμαρτίες μας εἶναι ἡ αἰτία αὐτῶν τῶν δεινῶν. Αὐτές ἐμπόδισαν καί ἐσένα τόν φιλάνθρωπο καί τόν φιλανθρωπότατο δεσπότη καί Θεό τῶν πάντων νά δείξουν τό συνηθισμένο ἔλεος¹⁴.

3. Ἀφύλακτη καί ἀνυπεράσπιστη ἡ Θεσσαλονίκη· παραδόθηκε στούς Σοδομίτες ἀπό τήν πολιτική καί ἐκκλησιαστική ἡγεσία

Τήν προηγούμενη ἑνότητα τοῦ ἄρθρου τήν τιτλοφορήσαμε μέ τό ἐρώτημα «Μήπως ἔφυγε ἤδη ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἀπό τήν Θεσσαλονίκη;».

Ἀπό τίς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ ἀδελφοῦ του Ἰωάννη Εὐγενικοῦ προκύπτει ὅτι ἡ ἅλωση τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τούς Τούρκους τό 1430, πού ἐσήμαινε ὅτι δέν ἐπενέβη ὁ μεγαλομάρτυς πολιοῦχος της, ὀφείλεται εἰς τό ὅτι τήν ἐγκατέλειψε, γιατί δέν μποροῦσε νά προστατεύει μία πόλη, ὅπου συνυπάρχουν τό καλό μέ τό κακό ἀνακατεμένα καί νομιμοποιημένα καί ὅτι οἱ πολλές καί μεγάλες ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της δέν ἄφησαν νά ἐκδηλωθεῖ τό ἔλεος καί τοῦ Ἁγίου καί τοῦ Θεοῦ.

Στήν σημερινή Θεσσαλονίκη, πού ἁλώθηκε ἀπό τούς Σοδομίτες, τήν ἅλωση τήν προκάλεσαν ὄχι τόσο οἱ ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της, πού ἔχουν καί αὐτοί τήν εὐθύνη τους γιά τήν ἀμέλεια καί ἀδιαφορία στά πνευματικά, ὅσο ἡ συστράτευση τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων μέ τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀπροθυμία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων νά ἀμυνθοῦν καί νά ἀποκρούσουν τούς εἰσβολεῖς, πού τελικά κατέληξε σέ συμμαχία καί συμφωνία. Ὅλοι ἐνθυμούμαστε ὅτι στήν πρώτη παρέλασε ὑπερηφανείας καί σέ ἑπόμενες πρωτοστάτης καί ἐνισχυτής ἦταν ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, πού δέν θέλησε νά ὑστερήσει ἀπό τήν ἄδοξη «δόξα» τοῦ δημάρχου τῆς Ἀθήνας Γιώργου Καμίνη, καί μετέφερε καί στήν συμπρωτεύουσα πρίν ἀπό δώδεκα χρόνια τά πνευματικά σκουπίδια τῆς Ἀθήνας, τόν πνευματικό βοῦρκο τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς Εὐρώπης. Ἦταν μάλιστα τόσο προκλητικός, ὥστε δέν δίστασε, δέν ντράπηκε, νά ὁμολογήσει σέ συνέντευξη πού ἔδωσε στό ὁμοφυλοφιλικό περιοδικό τῆς Θεσσαλονίκης «Screw» ὅτι ἐγκατέλειψε τόν φυσιολογικό τρόπο τῶν σαρκικῶν σχέσεων, τήν «πεπατημένη», ὅπως εἶπε, γιά νά γνωρίσει τίς χαρές καί τίς δυσκολίες τῆς σοδομικῆς ἁμαρτίας. Εἶπε ἐπί λέξει: «Φυσικά καί ἔχω gay φίλους. Κατανοῶ ἔμφυτα τήν διαφορετικότητα, γιατί ἀπό ἕνα σημεῖο καί ἔπειτα καί ἐγώ ἐγκατέλειψα τήν πεπατημένη καί γνώρισα καί τίς χαρές καί τίς δυσκολίες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς».

Ἡ κερκόπορτα στά πνευματικά τείχη τῆς Θεσσαλονίκης εἶχε ἀνοίξει. Προσπάθησαν τό ἔτος ἐκεῖνο (2012) νά τήν κλείσουν ὀλίγοι ἀνοργάνωτοι πιστοί τῆς Θεσσαλονίκης πού ἀντέδρασαν στούς δρόμους, ἀλλά ἀπέτυχαν. Ἀπό τήν Μητρόπολη καί τίς ἐνορίες καμμία ἀντίδραση. Ὅταν τό ἑπόμενο ἔτος (2013) τά χριστιανικά σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης ὀργανώθηκαν, χωρίς καί πάλι τήν συμπαράσταση τῆς Μητροπόλεως καί τῶν ἐνοριῶν, τούς ἀπαγορεύθηκε ἀπό τόν μητροπολίτη Ἄνθιμο νά βγοῦν στούς δρόμους καί νά ἀντιδράσουν· τούς ἐπετράπη νά χρησιμοποιήσουν τόν αὐλόγυρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὡς χῶρο συγκεντρώσεως. Ἀλλά καί ἐκεῖ ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ δέν μᾶς ἔδωσε ρεῦμα γιά τά μεγάφωνα, γιά νά μή φανεῖ ὅτι συνεργάζεται ἡ Μητρόπολη. Στίς ἀφίσες πού εἴχαμε τυπώσει γιά νά κάνουμε γνωστή τήν συγκέντρωση, στήν ὁποία ὡς ὁμιλητής ἀναγραφόταν ὁ γράφων, ὁ τότε πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως ἀρχιμανδρίτης Στέφανος Τόλιος, νῦν Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου, ἔδωσε ἐντολή στούς ἐκπροσώπους τῶν χριστιανικῶν σωματείων νά ψαλιδίσουν τό ὄνομά μου, γιά νά μή φαίνεται καί πάλι ὅτι κληρικός τῆς Μητροπόλεως συνεργάζεται μέ τούς ἀντιδρῶντες. Ἀπό τούς ἑκατόν τριάντα (130) κληρικούς τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στήν συγκέντρωση ἤμασταν παρόντες μόνον δύο (2), ὁ ἀείμνηστος ἀγωνιστής, ὁμολογητής καί ἄξιος τῆς Ἱερωσύνης π. Νικόλαος Μανώλης καί ὁ γράφων, περικυκλούμενοι ἀπό ὀλίγους μοναχούς ἄλλων δικαιοδοσιῶν. Τά ἑπόμενα ἔτη, φαρισαϊκῷ τῷ τρόπῳ, διά τό θεαθῆναι, ἀζημίως, καί γιά ἐφησυχασμό τῶν συνειδήσεων καί δικαιολόγηση τῆς ἀπραξίας ἔγιναν κάποιες ἀγρυπνίες καί προσευχές σέ ναούς.

Σέ ἄρθρα πού ἐγράψαμε τήν περίοδο αὐτή προσπαθήσαμε νά ἀνταποκριθοῦμε στό διδασκαλικό καί ἱερατικό μας χρέος ἐπισημαίνοντας τήν ἀθλιότητα τῆς ἠθικῆς κατάπτωσης καί παρακμῆς. Σέ ἕνα ἀπό αὐτά (2013), μέ τίτλο «Δέν μᾶς ἔφτανε ὁ Οἰκουμενισμός, ἦλθε καί ὁ Σοδομισμός»,ἀναπτύξαμε τίς ἑξῆς ἑνότητες: 1. Μέ τήν κουτσή Εὐρώπη κουτσαίνουμε καί ἐμεῖς. 2. Κορυφαῖο κακό ἡ Ὁμοφυλοφιλία 3. Ἀποῦσα καί σιωπῶσα ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία στήν Ἑλλάδα. 4. Τό ποίμνιο καθοδηγεῖ τούς ποιμένες καί 5. Ἀξιομίμητα παραδείγματα Ὀρθοδόξων χωρῶν¹⁵. Σέ ἄλλο ἄρθρο τό ἑπόμενο ἔτος (2014), μέ τίτλο «Ἡ ἐκκλησιαστική ἀντίδραση κατά τῆς Ὁμοφυλοφιλίας. Ἀνύπαρκτη στήν Ἀθήνα, ὑποτονική στήν Θεσσαλονίκη»,ἀναπτύξαμε τίς ἑνότητες: 1. Τίποτε πιό βρωμερό καί ἀκάθαρτο. 2. Ματαιώνεται ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. 3. Ὁ παλαιός κόσμος τῆς σάρκας καί ὁ νέος κόσμος τοῦ πνεύματος. 4. Πῶς καταντήσαμε τώρα ἔτσι, δοῦλοι τῆς σάρκας καί τοῦ Διαβόλου; Ποῦ εἶναι οἱ ποιμένες; 5. Τό χρέος τοῦ ἀρχιεπισκόπου καί τῆς συνόδου, τῶν μητροπολιτῶν, τοῦ Ἁγίου Ὄρος¹⁶.

Ἡ διαπίστωση ἀπό τά σκοτεινά διευθυντήρια ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ἀντίδραση εἶναι ἀνύπαρκτη ὁδήγησε τήν νέα κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν ἀμέσως μόλις ἐξελέγη, νά ψηφίσουν μέ μεγάλη πλειοψηφία παραμονές Χριστουγέννων, στίς 22 Δεκεμβρίου τοῦ 2015, τόν ἀσεβῆ καί θεομίσητο νόμο τό «Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφύλων». Ἀντιδράσαμε πάλι δυνατά μέ ἄρθρο ὑπό τόν τίτλο: «Ὑβριστικό καί βλάσφημο τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο. Συνένοχη ἡ Ἐκκλησιαστική ἡγεσία». Τό ἄρθρο ἀναπτύχθηκε στίς ἑξῆς ἑνότητες: 1. Νόμος ντροπῆς ἡ νομιμοποίηση τῶν κιναίδων 2. Βδέλυγμα καί πάθος ἀτιμίας ἡ ὁμοφυλοφιλία κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες. 3. Τό θράσος καί ἡ οἴηση τοῦ πρωθυπουργοῦ καί ἄλλων. Ἑωσφορική κατάσταση. 4. Οἱ εὐθύνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας¹⁷. Καί γιά νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἐκτίμηση ὅτι πλέον καταργήθηκαν οἱ διακρίσεις μεταξύ δεξιῶν, κεντρώων καί ἀριστερῶν κομμάτων, μεταξύ δῆθεν συντηρητικῶν καί προοδευτικῶν καί ὅτι ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» καί ἡ Μασονία ἔχουν διαβρώσει σχεδόν τό σύνολο τῶν πολιτικῶν δυνάμεων, μετά τήν ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Τσίπρα, ἡ ἐπανεκλεγεῖσα κυβέρνηση τοῦ νεοταξίτη Κυριάκου Μητσοτάκη, ἀφοῦ κατά τήν πρώτη της θητεία (2019-2023) προκάλεσε τό χριστιανικό αἴσθημα τῶν εὐσεβῶν πολιτῶν, μέ ὅσα ἀσεβῆ καί βλάσφημα μέτρα ἐνομοθέτησε κατά τήν λοίμωξη τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἔσκισε τελείως τό προσωπεῖο, τήν μάσκα, τοῦ δῆθεν παραδοσιακοῦ καί μέ χριστιανικές ἀρχές κόμματος, ἐξαπάτησε τούς παραδοσιακούς ψηφοφόρους, καί τολμηρότερα καί προκλητικώτερα ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, ἐξήγγειλε ὁ θρασύς, βλάσφημος καί ἀφορισμένος Μητσοτάκης, ἀμέσως μόλις ἐξελέγη τόν Ἰούνιο τοῦ 2023, ὅτι θά προχωρήσει γρήγορα στήν νέα κυβερνητική του θητεία (2023) σέ τολμηρές μεταρρυθμίσεις προτάσσοντας τήν νομοθέτηση τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Θεέ καί Κύριε!! Δέν ἔφθανε τό «Σύμφωνο συμβίωσης» τοῦ Τσίπρα, αὐτός ἔπρεπε νά δώσει καί τά πλεονεκτήματα τοῦ «γάμου», ἀνατρέποντας τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί βλασφημώντς ὄχι μόνο στά ἱερά καί ὅσια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί σέ θέσμια τῆς παναθρώπινης πολιτιστικῆς παράδοσης καί κληρονομίας, τοποθετώντας τορπίλη στό θεμέλιο τῆς κοινωνίας, στήν παραδοσιακή οἰκογένεια. Καί τό ἔπραξε ὄντως γρήγορα ψηφίζοντας στίς 15 Φεβρουαρίου τοῦ τρέχοντος ἔτους (2024) μέ μεγάλη πλειοψηφία τόν ἐπαίσχυντο νόμο γιά τόν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων.

Ἡ κερκόπορτα πού ἄνοιξε τό 2012 ὁ Γιάννης Μπουτάρης καί εἰσῆλθαν τά πρῶτα δαιμόνια, ὁδήγησαν σέ 12 μόλις χρόνια στήν ἐκ τῶν ἔσω πνευματική ἅλωση καί κατάκτηση τῆς Θεσσαλονίκης, γιατί ἔλειψαν οἱ φρουροί, οἱ φύλακες. Οἱ χιλιάδες Σοδομίτες πού θά ἔλθουν ἀπό ἄλλες χῶρες ἔρχονται γιά νά πανηγυρίσουν ἐπί ἐννέα ἡμέρες (21-29 Ἰουνίου) τήν ἅλωση μιᾶς «Ὀρθόδοξης» χώρας, τῆς πρώτης πού κατακτᾶται ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις. Ἕνα πρῶτο ρῆγμα στά μέχρι τώρα ἄπαρτα κάστρα τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν, οἱ ἐκκλησιαστικές ἡγεσίες τῶν ὁποίων ὄχι μόνον ἔπεισαν τούς πολιτικούς νά μήν ἐπιτρέψουν τά Gay Prides, ἀλλά κατέβηκαν στούς δρόμους ἑνωμένοι ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, διάκονοι, μοναχοί καί λαϊκοί καί ἔκλεισαν τίς κερκόπορτες καί ἐνίσχυσαν τά τείχη.

Ὁ γράφων μέ ὅσες δυνάμεις τοῦ ἀπέμειναν ἀπό τούς μακροχρόνιους ἀγῶνες ὕψωσε τήν φωνή του καί ἔπιασε τήν γραφίδα, γιά νά ἀντιταχθεῖ καί στήν ἐξαγγελία καί στήν ψήφιση τοῦ νέου προδοτικοῦ τῆς Ὀρθοδόξίας νόμου γιά τόν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων. Σέ κήρυγμά μας στόν πανηγυρίζοντας Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδος (26-7-2023) ἀνέφερα μεταξύ ἄλλων ὅτι ὁ πρωθυπουργός «ἐνθαρρυμένος καί ἐπηρμένος ἀπό τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα ὕψωσε τό σπιθαμιαῖο ἀνάστημά του καί τά ἔβαλε μέ τόν ἴδιο τό Θεό καταργώντας τό νόμο Του καί τίς ἐντολές Του. Ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή του ἐξήγγειλε ξεδιάντροπα καί ἀνερυθρίαστα ὅτι θά ὑποστηρίξει τόν κολοφώνα, τήν κορυφή τῶν κακῶν, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί θά νομιμοποιήσει τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων»¹⁸. Σέ ἄρθρο μέ τίτλο «Ἀναλλοίωτος χρονικά ὁ ὁρισμός τοῦ γάμου. Ἀφύσικη κατάσταση ἡ Ὁμοφυλοφιλία» ἀνέπτυξα τίς ἑνότητες: 1. Κατά φύσιν καί παρά φύσιν καί 2. Ξενοκίνητα σχέδια τῆς «Νέας Τάξης» καί τῆς «Νέας Ἐποχῆς»¹⁹. Σέ ἄλλο ἄρθρο μέ τίτλο «Κακή πρωτιά τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δέν νομοθέτησε ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων», ἀναπτύχθηκαν οἱ ἑνότητες: 1. Ὑποτονική καί ἀναποτελεσματική ἡ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Συνένοχοι οἱ ἐπίσκοποι 2. Μᾶς ἀπαγορεύθηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο νά ἀντιδράσουμε. Ἀπραγότεροι βατράχων 3. Πρωτοφανής στήν ἱστορία τῆς Ἑλλάδος, γιά τό θράσος τῆς βλασφημίας, ἡ ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (2015) 4. Χειρότερη ἡ ἀπόφαση τῆς μεταλλαγμένης κυβέρνησης τῆς «Νέας Δημοκρατίας». 5. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀκόμη χριστιανικό κράτος²⁰. Καί γιά νά ἐνισχύσουμε τήν μεγάλη ἐσωτερική ἀντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων στήν ὁλοφάνερη πνευματική παρακμή καί προδοτική συμπόρευση πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν, δημοσιεύσαμε σέ ἕνα τόμο τριακοσίων σαράντα (340) σελίδων, μέ τίτλο «Ὁμοφυλοφιλία. Προβληματισμοί καί ἀντιδράσεις»²¹ τριάντα πέντε (35) κείμενα Ὀρθόδοξης ἀντίστασης ἀρχιερέων, λοιπῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, τά ὁποῖα σάν κραυγή ἀνεβάζουν πρός τόν Θεό τήν ἀγωνία γιά τά νέα Σόδομα καί Γόμορρα.

4. Συμπορεύεται καί σιωπᾶ ὁ νέος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης

Δυστυχῶς τήν εἰσβολή τοῦ Σοδομισμοῦ στήν Θεσσαλονίκη, πού δέν θέλησε νά τήν ἀποτρέψει, ἐνῶ μποροῦσε, ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος, ὅπως τό ἔπραξαν ἱεράρχες σέ ἄλλες Ὀρθόδοξες χῶρες, τήν ἀποδέχεται καί οὐσιαστικά μέ τήν σιωπή καί τήν ἀπραξία του τήν ἐνθαρρύνει ὁ νέος μητροπολίτης Φιλόθεος. Ὅσοι, ἀπό ἀφελότητα καί ἁπλότητα, θρέψαμε φροῦδες ἐλπίδες μέ τήν ἐκλογή του, ὅτι ὡς νέος ποιμένας θά ἀναλογισθεῖ τίς ποιμαντικές του εὐθύνες καί θά ἐπαναφέρει τήν ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης στήν πρό τοῦ Ἀνθίμου κατάσταση, στόν δρόμο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, στόν ΠΑΥΛΕΙΟ καί ΠΑΤΕΡΙΚΟ δρόμο, τῆς μέχρι μαρτυρίου Ὁμολογίας καί ἀντίδρασης, διαψευσθήκαμε οἰκτρά. Ταυτισμένος ἀπόλυτα μέ τήν νεοταξική οἰκουμενιστική καί ἐκκοσμικευμένη ἐλίτ τοῦ Βαρθολομαίου, τοῦ Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀνθίμου καί τῶν γνωστῶν γιά τίς βλάσφημες καί ἀντορθόδοξες θέσεις καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ἀκολουθεῖ τόν μεταπατερικό καί ἀντιπατερικό δρόμο τῆς διάσημης γιά τόν αἱρετικό οἰκουμενισμό της Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου. Οἱ πρωτεργάτες τοῦ πολυήμερου Gay Pride, δήμαρχος καί ἀντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, ἦσαν συνεργάτες του στήν ὀργάνωση τῆς «Λατρευτικῆς Ἑβδομάδας», στά πλαίσια τῆς ὁποίας ὀργανώθηκαν μουσικές ἐκδηλώσεις στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀχειροποιήτου καί διαβάσθηκαν κείμενα τοῦ ἄθεου Καζαντζάκη. Τό Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης γιά πρώτη φορά ἐπί τῆς ποιμαντορίας του φωταγωγήθηκε μέ τά χρώματα τῆς σημαίας τῶν Ὁμοφυλοφίλων, καί μέ ἀπόφαση τῶν πρυτανικῶν ἀρχῶν παροτρύνονται οἱ φοιτητές νά λάβουν μέρος στίς παρελάσεις, πορεῖες καί ἐκδηλώσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Συμφωνοῦν εἰς αὐτά οἱ καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὁ κοσμήτορας καί οἱ πρόεδροι τῶν δύο Τμημάτων; Θά ἀντιδράσουν ἤ μέ τήν σιωπή τους θά ἀποδεχθοῦν ὅτι καί τό Πανεπιστήμιο καί ἡ Θεολογική Σχολή ἁλώθηκαν ἀπό τούς Σοδομίτες; Τί νόημα ἔχει ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὡς λογότυπου στά ἔγγραφα τοῦ Πανεπιστημίου; Γιά νά ἀναμειγνύεται τό καλό μέ τό κακό, καί φαρισαϊκά νά ἐμφανίζεται ἡ ἀσέβεια ὡς εὐσέβεια; Καλύτερα νά ἀποφασισθεῖ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ πολιούχου ὡς λογότυπου.

Τί νόημα ἔχουν, μητροπολίτα μου, τά «Α´ ΠΑΥΛΕΙΑ Θεσσαλονίκης», πού ὀργανώνει ἡ Μητρόπολη τήν ἴδια περίοδο, ὅταν τίποτε τό Παύλειο δέν φαίνεται στό δημοσιευθέν πρόγραμμα παρά μόνον οἱ καθημερινές ἀκολουθίες, ἑσπερινοί, ὄρθροι, παρακλήσεις καί Θεῖες Λειτουργίες, οἱ ὁποῖες οὕτως ἤ ἄλλως γίνονται καθημερινά; Μέσα στήν ΑΝΤΙΠΑΥΛΕΙΑ ἐπικαιρότητα τῶν Gay Prides δέν ἔπρεπε νά ἀκουσθεῖ ὁ σχετικός Παύλειος λόγος καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου πού μνημονεύσαμε στήν ἀρχή; Στίς δύο μόνον δικές σας ὁμιλίες «Τοῦτό ἐστι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν» (Α´ Θεσ. 4, 3) καί «Στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε», (Β´ Θεσ. 2, 15) θά ἐπισημάνετε ἆραγε ὅτι μέ ὅσα συμβαίνουν στήν Θεσσαλονίκη οὔτε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γίνεται, οὔτε ὁ ἁγιασμός ἐπιτυγχάνεται, οὔτε πολύ περισσότερο τηροῦνται οἱ παραδόσεις καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου; Ἀλλά ἀκόμη καί ἄν τά ἐπισημάνετε, ἀρκοῦν δύο ὀλιγόλεπτα κηρύγματα νά προσδώσουν Παύλειο χαρακτήρα σέ ἐκδηλώσεις δέκα τριῶν ἡμερῶν (20 Ἰουνίου – 2 Ἰουλίου) νά ἀντιπαραταχθοῦν σέ σωρεία ἀντιπαύλειων ἐκδηλώσεων ἐννέα ἡμερῶν; Εἶναι σίγουρο ὅτι τά «Α´ Παύλεια Θεσσαλονίκης» γίνονται γιά νά ἀποκρύψουν τίς βλάσφημες καί ἀντιπαύλειες ἐκδηλώσεις τῶν Gay Prides, ὡς ἄλλοθι ἀπέναντι στό ποίμνιο, ὡς «κάτι κάνει καί ἡ Μητρόπολη», ἐνῶ οὐσιαστικά δέν κάνει τίποτε.

Ἄν ἤθελε ἡ Μητρόπολη νά ὁμολογήσει καί νά ἀγωνισθεῖ, ἔπρεπε ἐν πρώτοις νά διαμηνύσει στόν δήμαρχο, πού διαψεύδει τό ἐπίθετό του (Ἀγγελούδης), καί στόν ἀντιδήμαρχο πολιτισμοῦ, ὅτι διακόπτει κάθε κοινωνία μαζί τους καί δέν θά ἐπιτρέψει στό ἑξῆς ἐκδηλώσεις τῆς «Λατρευτικῆς Ἑβδομάδας». Στίς πρυτανικές ἀρχές καί στήν Θεολογική Σχολή πού σιωπᾶ ἐνόχως, ὅτι δέν θά ἀφήσει στά χέρια τῶν ΛΟΑΤΚΙ τούς νέους πού φοιτοῦν στό Ἵδρυμα. Νά συντάξει ἐπισκοπική ἐγκύκλιο ἐναντίον τῶν Σοδομικῶν ἐκδηλώσεων γιά νά διαβασθεῖ σέ ὅλους τούς ναούς. Νά ὀργανώσει σέ συνεργασία μέ ὅλες τίς ἐνορίες καί τά χριστιανικά σωματεῖα σεισμική σύναξη πιστῶν στό Βελλίδειο, μέ τό ράσο μπροστά, σημαία Ὀρθοδοξίας, γιά νά φανεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ὑποτάχθηκε στούς Μπουτάρηδες, στούς Τσίπρες καί στούς Μητσοτάκηδες, ὅτι ὁ πολιοῦχος μεγαλομάρτυς καί ὁ συμπολιοῦχος Μέγας Ἡσυχαστής δέν θά ἐγκαταλείψουν ἀπροστάτευτη τήν πόλη. Νά διοργανώσει πολυήμερα διορθόδοξα συνέδρια, γιά νά ἀκουσθεῖ καί ἡ φωνή τῶν ἀλλοεθνῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἀπέτρεψαν στίς χῶρες τους τά μολυσματικά Gay Prides. Καί ἄν ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα ἀποτύχουν, τότε μέ πρωτοβουλία τοῦ μητροπολίτη, τῶν ὁμόρων μητροπόλεων καί κάλεσμα στά Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί στά ἐκτός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέ μπροστάρη καί στρατηγό τότε τόν παναγιώτατο μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Φιλόθεο, πού τόν ἐκόσμησε ὁ Θεός μέ πολλά χαρίσματα καί τάλαντα, πού τά ξοδεύει τώρα ἐπιζήμια, νά γιορτάσουμε μέ λιτανεῖες καί πορεῖες στούς δρόμους τά ἀληθινά Παύλεια τῆς Θεσσαλονίκης, πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου ἐν Τριάδι Θεοῦ καί εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου καί τοῦ ἐν Ἁγίοις μεγάλου Πατρός καί Διδασκάλου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

____________________________________

1. Γέν. 18, 20-21.

2. Αὐτόθι, 19, 4-5.

3. Αὐτόθι, 19, 24-25.

4. Ρωμ. 1, 21-27.

5. Εἰς τήν πρός Ρωμ. Ὁμ. 4, 1, PG 60, 416-417.

6. Αὐτόθι 2, PG 60, 410.

7. Πρός τούς πολεμοῦντας τοῖς ἐπί τό μονάζειν ἐνάγουσι 3, 8, PG 47, 360-362.

8. Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων, PG 76, 1109.

9. Βλ. Νεασ Ιωνιασ Γαβριηλ, Σέβομαι τήν σχέση μεταξύ Ὁμοφυλοφίλων, εἰς Ἐκκλησία Online, Παρασκευή 1η Ἀπριλίου 2022: «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ μερικούς ἀνθρώπους νά αἰσθάνονται τήν ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο, δέν μπορῶ νά ξέρω γιατί, δέν θά κατηγορήσω ἐγώ τόν Θεό. Δέν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγώ νά τό σκεφθῶ αὐτό τό πρᾶγμα. Ὁ Θεός κάτι ξέρει περισσότερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους… Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δέν ἔχει τοποθετηθεῖ γιά τό θέμα αὐτό. Καί εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… Δέν εἶμαι ἐγώ σέ θέση νά ξέρω, γιατί ὁ Θός τό ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμή τοῦ ἀνθρώπου γιά τό ἴδιο φύλο ὑπάρχει. Δέν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τήν δίνει ὁ Θεός, ἐγώ θά πολεμήσω αὐτήν;».

10. Γαλ. 1-6: «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπό τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὁ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καί θέλοντες μεταστρέψαι τό εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».

11. Βλ. Ιερα Μητροπολισ Θεσσαλονικησ, Ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί τό Μοναχικόν Ἰδεῶδες. Εἰσηγήσεις εἰς Συνέδριον περί Μοναχισμοῦ, ὀργανωθέν ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονος Β´ (11-13 Μαΐου 1980), Θεσσαλονίκη 1982. Ἡ εἰσήγηση τοῦ π. Γεωργίου Καψάνη στίς σελ. 51-71.

12. Γρηγοριου του Παλαμα, Ὁμιλία ΜΘ´, Εἰς τόν ἐν ἁγίοις μεγαλομάρτυρα καί θαυματουργόν καί μυροβλύτην Δημήτριον 6-8, ἐν Γρηγοριου του Παλαμα, Συγγράμματα, τόμος Στ´, Ὁμιλίαι, Θεσσαλονίκη 2015, σελ. 518-519, Ἐκδόσεις Κυρομᾶνος.

13. Βλ. Αγιου Μαρκου του Ευγενικου, Μητροπολίτου Ἐφέσου, Ἑάλω Θεσσαλονίκη. Θρῆνος γιά τήν ἅλωση τοῦ 1430, Ἐκδόσεις Παπαδημητρίου, Ἀθήνα 1997, σελ. 24 ἑἑ. 49-50.

14. Αὐτόθι, Παράρτημα, σελ. 72.

15. Βλ. Θεοδρομία 15 (2013) 163-170 καί στό βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία. Προβληματισμοί καί ἀντιδράσεις, Ἐκδόσεις Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2023, σελ. 85-95.

16. Βλ. Θεοδρομία 16, (2014) 163-171 καί στό βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία…, Αὐτόθι, σελ. 113-123.

17. Θεοδρομία 17 (2015) 485-509 καί στό βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία…Αὐτόθι, 270-304.

18. «¨Η Μεγαλομάρτυς Ἁγία Παρασκευή καί ἡ “Νέα Τάξη Πραγμάτων”», Θεοδρομία 25 (2023) 179-181 καί στό βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία…, σελ. 324-338.

19. Θεοδρομία 25 (2023) 545-551.

20. Θεοδρομία 25 (2023) 552-560.

21. Βλ. ὑποσημ. 15.

 

Πηγή: Κατάνυξη και Triklopodia