Μια νέα ταινία έρχεται στο κινηματογραφικό προσκήνιο τις επόμενες ημέρες. Πρόκειται για την ταινία "Καζαντζάκης" του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή με την οποία σκιαγραφείται η ζωή του βάσφημου και θεοσοφιστή συγγραφέα που δυστυχώς αναχώρησε αμετανόητος για την άλλη ζωή.
Το ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι στους υποστηρικτές και χορηγούς της εν λόγω ταινίας εμφανίζονται πλην αυτών που στηρίζουν τις εκδηλώσεις των Gay Pride και της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης! Την στιγμή κατά την οποία ο πιστός λαός αγωνιά για την ανόθευτη διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησευτικών στις νεανικές ψυχές, κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει από επιστημονικές έδρες Θεολογίας να αλλοιώνουν την ορθόδοξη παράδοσή μας και να προβάλουν προσωπικότητες πνευματικά διεστραμμένες.
Για το ζήτημα "Καζαντζάκης" μας έχουν διαφωτίσει με τον διαυγή λόγο τους μεγάλες μορφές της πίστης μας. Γράφει ο σπουδαίος Φώτης Κόντογλου σε επιστολή του: "Ο Καζαντζάκης υπήρξε πολύ στενός φίλος μου, είνε καλός άνθρωπος, αλλά είνε επιπόλαιος, και αγαπά τους βερμπαλισμούς και τις φωνές. Αντίποδα των όσων πιστεύουμε και αγαπούμε! Έπαιξε με όλα, με βουδδισμούς, με νιτσεϊσμούς, με χριστιανισμούς, με ο,τι θέλεις. Τα γραφόμενά του είνε κούφια, κοινοτοπίες κι’ ολοένα γίνονται χειρότερα. Ο Θεός να τον ελεήσει."
Αλλά και ο βιογράφος του Αγίου Παϊσίου ιερομόναχος Ισαάκ γράφει «ο π. Παΐσιος αποστρεφόταν τον Καζαντζάκη, λόγω της αθεΐας και των βλασφημιών του και δεν ήθελε ούτε να βλέπη ούτε να ακούει το όνομά του». Είναι παραδειγματική και διδακτική η συμπεριφορά του Οσίου Παϊσίου, αλλά και η φωτισμένη επιχειρηματολογία του, στην περίπτωση που κατέβηκε ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη (1988) και πρωτοστάτησε σε διαδήλωση μπροστά σε αίθουσα κινηματογράφου για να ματαιωθεί, όπως και έγινε, η προβολή της βλάσφημης ταινίας του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός», που βασιζόταν στο ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη. Διηγείται σχετικά ο βιογράφος του: «Πέρα από τις μεμονωμένες αντιδράσεις του ευσεβούς ελληνικού λαού, αποφασίσθηκε από την Εκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στις 6-7 Νοεμβρίου (ν.η.) του ιδίου έτους (1988). Ζητήθηκε και η συμμετοχή του Αγίου Όρους. Όμως αρκετοί αντέδρασαν αρνητικά. Δεν θεωρούσαν και τόσο πνευματικό να ασχολούνται με τέτοια θέματα λέγοντας ότι η περιφρόνησή τους προς το έργο γίνεται αιτία να προβληθή λιγώτερο.
Ο Γέροντας είχε τελείως αντίθετη άποψη: “Στην περίοδο της εικονομαχίας”, έλεγε “δέκα Χριστιανοί υπερασπίστηκαν δυναμικά την εικόνα του Χριστού στην Χρυσή Πύλη και μαρτύρησαν γι᾽ αυτήν. Τώρα που βλασφημείται το πρόσωπο του Χριστού δεν πρέπει να αδιαφορούμε. Αν ζούσαμε τότε εμείς οι “διακριτικοί” και “γνωστικοί” θα λέγαμε στους δέκα μάρτυρες: “Έτσι δεν ενεργείτε πνευματικά· περιφρονείστε τον Σπαθάριο που ανεβαίνει να γκρεμίσει την εικόνα, και όταν αλλάξη η κατάσταση, θα βάλουμε στη θέση της άλλη εικόνα, και μάλιστα πιο βυζαντινή. Αυτό είναι το φοβερό! Την πτώση μας, την δειλία, το βόλεμά μας το παρουσιάζομε σαν κάτι ανώτερο!”.
