ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Έχουν κατατεθεί μηνύσεις κατά όλων των συντελεστών της παράστασης Jesus Christ Superstar για παραβίαση των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα (Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος)
Στις 9 Φεβρουαρίου 2018, το βράδυ, έγινε στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, η πρεμιέρα της βλάσφημης θεατρικής παράστασης ‘JESUS CHRIST SUPERSTAR’, μιας παράστασης η οποία είναι καταφανώς βλάσφημη, παρουσιάζοντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των ‘ΧΙΠΙΣ’, μιας κοινότητας προσώπων η οποία είναι ταυτισμένη με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπως αναλύεται και στο συνημμένο άρθρο (Σχετικό 5). Συγχρόνως η παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως έχοντα ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή (Σχετικό 2). Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, τηλεφώνησε στο γραφείο της κ.Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κατήγγειλε την έναρξη της παράστασης αυτής, εξήγησε το βλάσφημο χαρακτήρα του περιεχομένου της και ζήτησε την ανάληψη από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κάθε απαραίτητης ενέργειας προς άμεση διακοπή της παράστασης αυτής. Το βράδυ της ιδίας ημέρας, 9 Φεβρουαρίου 2018, και καθόσον η παράσταση αυτή ξεκίνησε, ο Μητροπολίτης Κυθήρων προχώρησε στην κατάθεση μήνυσης μετά συνοδευτικών εγγράφων σε αρμοδία Αστυνομική Αρχή. Την ιδία ημέρα υποβλήθηκαν και τρεις ακόμη μηνύσεις, δύο εκ μέρους δικηγόρων Αθηνών και μία εκ μέρους κληρικού. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση εκ μέρους της δικαιοσύνης η οποία δεικνύει μια αναιτιολόγητη αδράνεια.
Το βλάσφημο περιεχόμενο της παράστασης αυτής γίνεται αντιληπτό μέσω περιγραφών της εν λόγω παράστασης, όπως περιέχονται σε σχετικές δημοσιεύσεις και όπως παρουσιάζονται κατωτέρω με πλάγια γραφή και εντός εισαγωγικών (“…”): α) “μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του θείου δράματος” (Σχετ.2, σελ.1), β) “στο ‘Jesus Christ Superstar’ δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και ‘ανθρώπινα’ ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός ανθρώπινου ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και ‘ανθρώπινες αδυναμίες‘” (Σχετ.2, σελ.2), γ) “..βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.. όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο ‘I don’t know how to love him’ τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που “είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα”, κλείνοντας με τους στίχους “τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ””(Σχετ.2, σελ.2), δ) “..το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη” (Σχετ.2, σελ.2), ε) “Μια απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία είναι λίγο και από τα τρία” (Κριτική από την ιστοσελίδα Cine.gr, Σχετ.4). Να τονισθεί ιδιαιτέρως ότι στην Λευκορωσία η συγκεκριμένη παράσταση (ροκ όπερα) χαρακτηρίσθηκε από την κυβέρνηση της χώρας ως βλάσφημη και απαγορεύθηκε (Σχετ.3). Αποστέλλονται συνημμένα αντίγραφα της υποβληθείσης μηνύσεως και των συνημμένων σχετικών, προς πιστοποίηση των ανωτέρω.
Να σημειωθεί ότι η ανωτέρω παράσταση παίζεται στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, σχεδόν καθημερινά με εξαίρεση ορισμένες ημέρες. Πιστοί βρίσκονται καθόλη την διάρκεια της παράστασης έξωθεν του κτιρίου, όπου η παράσταση λαμβάνει χώρα, εκφράζοντας την διαμαρτυρία τους, όμως η διαμαρτυρία τους δεν εισακούεται, γεγονός που δεικνύει την μεροληψία που υφίσταται σε βάρος των ορθοδόξων χριστιανών. Εάν η παράσταση αυτή περιείχε προσβολή άλλου θρησκεύματος θα είχαν ληφθεί άμεσα από τις αρμόδιες αρχές τα αναγκαία μέτρα προς παύση της. Η προσβολή της ορθόδοξης πίστης, μέσω της βλασφημίας σε βάρος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως συντελείται δια της παράστασης αυτής παρουσιάζει ομοιότητες με την περίπτωση του ζητήματος του θρησκευτικών, όπου πάλι η ορθόδοξος πίστη αποδεικνύεται ως τελούσα υπό διωγμόν. Να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση εμφανίζει πολλά όμοια στοιχεία, ως προς το σενάριό της, με την βλάσφημη ταινία του Καζαντζάκη με τίτλο ‘Τελευταίος Πειρασμός’ η οποία παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό με σαρκικά πάθη και η προβολή της οποίας απαγορεύθηκε στο παρελθόν με εντολή της Δικαιοσύνης.
—————————
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΜΗΝΥΣΗ
……………………………………….. του ………………….., κατοίκου ……………………………………, οδός………………………………..αρ….
ΚΑΤΑ
Των ηθοποιών, των υπευθύνων παραγωγής και πάντων των συντελεστών της θεατρικής παράστασης με τον τίτλο ‘Jesus Christ Superstar’, που παίζεται στο θέατρο ‘Ακροπόλ’ (από 9/2/1018 και με προγραμματισμένη διάρκεια έως 29/4/2018, Σχετ.1), οδός Ιπποκράτους, αρ.9, Αθήνα
———————-
Καταθέτω την παρούσα μήνυση κατά των μηνυομένων για παράβαση των άρθρων 198 και 199 Ποινικού Κώδικα, δηλαδή για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος, καθόσον συμμετέχουν από κοινού σε θεατρική παράσταση που περιέχει πράξεις και δηλώσεις οι οποίες αποτελούν βαρύτατη καθύβριση της ορθόδοξης θρησκείας και ακραία βλασφημία σε βάρος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πιο συγκεκριμένα η εν λόγω παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των ΧΙΠΙΣ, κοινότητα προσώπων που έχει ταυτιστεί με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών (Σχετ.5). Στην παράσταση παρουσιάζεται επίσης γυναίκα με το όνομα Μαρία Μαγδαληνή, δηλαδή με αναφορά στην Αγία Μαρία Μαγδαληνή, να τραγουδάει στον Ιησού ερωτικό τραγούδι (Σχετ.2, σελ.2). Τα ανωτέρω περιήλθαν εν γνώσει μου από δημοσιεύσεις σειράς ιστοσελίδων, όπως της ιστοσελίδας ειδήσεων News247, της ιστοσελίδας ειδήσεων NewsBeast GR, της ιστοσελίδας Cine Gr, της ιστοσελίδας ‘ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ’ και της ιστοσελίδας Viva Gr, αντίγραφα των οποίων με τα σχετικά άρθρα προσκομίζονται με την παρούσα.
Καταθέτω την παρούσα μήνυση προς γνώση σας και προς διενέργεια εκ μέρους σας όλων των απαραίτητων ενεργειών προκειμένου να παύσει άμεσα η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση και να τιμωρηθούν οι ηθοποιοί, οι υπεύθυνοι παραγωγής και πάντες οι συντελεστές της κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα.
Να σημειωθεί ότι η παρούσα μήνυση κατατίθεται στα πλαίσια του άρθρου 36 ΚΠΔ περί αυτεπάγγελτης δίωξης, μη απαιτουμένου παραβόλου κατάθεσης.
Συνυποβάλλονται και τα κάτωθι σχετικά:
1. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα VIVA GR (Σχετ.1)
2. Φωτοτυπία του σχετικού άρθρου της ιστοσελίδας News247 (Σχετ.2)
3. Φωτοτυπία άρθρου που αναφέρεται στην απαγόρευση στην Λευκορωσία της παράστασης αυτής, ύστερα από τον χαρακτηρισμό της παραστάσεως ως βλάσφημης (Σχετ.3)
4. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα Cine Gr (Σχετ.4)
5. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα με τίτλο ‘MHXANH TOY ΧΡΟΝΟΥ’ (Σχετ.5)
Αθήνα, …/02/2018
…. μηνυτ…
………………………………………………
ΣΧΕΤΙΚΟ 1
Jesus Christ Superstar
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – απόδοση: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία ορχήστρας: Ηλίας Καλούδης
Φωνητική διδασκαλία: Δημήτρης Μπουζάνης
Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Σχεδιασμός video: Κάρολος Πορφύρης
Πρωταγωνιστούν:
Ιησούς : Αιμιλιανός Σταματάκης
Iούδας : Ησαίας Ματιάμπα
Mαρία Μαγδαληνή : Ήβη Αδάμου και η Αντιγόνη Ψυχράμη για συγκεκριμένες παραστάσεις
και ο Νίκος Μουτσινάς στο ρόλο του Ηρώδη
Πιλάτος : Βασίλης Αξιώτης,
Kαιάφας: Γιώργος Ζαχαρόπουλος,
Aννας: Στέλιος Κέλλερης,
Σίμων Ζηλωτής : Φραντζής Κωνσταντίνος,
Πέτρος: Πετκίδης Μάριος,
στους άλλους ρόλους οι Γιαννίμπας Γιώργος, Κίτσος Απόστολος, Ζαράγκαλης Γιάννης, Βλάχος Αντώνης, Μπέκας Σταύρος, Μωσαϊδης Χάρης, Μωσαϊδης Αιμίλιος, Ιωάννου Πέτρος, Κριτούλης Ραφαήλ, Κρανιώτης Βαγγέλης, Φαρίντ Φαίδων, Κοσμάτου Μαρία, Μπαλάφα Νία, Κτίστη Κατερίνα, Χυτήρη Ιωάννα, Σιδηροπούλου Αγγέλα, Στρατηγοπούλου Έλενα, Καρακατσάνη Αλεξάνδρα
Οργάνωση Παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη
Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Μαρκέλλα Καζαμί
Πηγή:https://www.viva.gr/tickets/theater/theatroakropol/jesuschristsuperstar/?gclid=EAIaIQobChMI7fHOmMqU2QIVGuAZCh2jPwEDEAAYASAAEgIbOfD_BwE
………………………………
ΣΧΕΤΙΚΟ 2
«Jesus Christ Superstar»
Τεντ Νίλι (Ιησούς) και Ιβόν Έλιμαν (Μαγδαληνή) από την κινηματογραφική ταινία (1973)
Το News247 παρουσιάζει την ανατρεπτική ροκ όπερα «Jesus Christ Superstar» που ασχολήθηκε με την ανθρώπινη διάσταση του Ιησού, αγκάλιασε τη γυναίκα Μαρία Μαγδαληνή και αποκατέστησε την πλεκτάνη που έστησε η Εκκλησία στον Ιούδα
Θανάσης Κρεκούκιας
Απριλίου 11 2017 10:35
Το «Jesus Christ Superstar», η πασίγνωστη ροκ όπερα σε μουσική του Andrew Lloyd Webber και λιμπρέτο του Tim Rice, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1970 σε LP, με θέμα την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Ιησού – από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα μέχρι και την Σταύρωση – σε μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του Θείου δράματος, απελευθερωμένη από την εκκλησιαστική «μεταφυσική» και επικεντρωμένη στην ανθρώπινη – και αληθινή – πλευρά των πρωταγωνιστών της.
Στο έργο των Webber & Rice κεντρικό πρόσωπο είναι ο Ιούδας, για πρώτη φορά είναι η δική του σκοπιά που μετράει και όχι αυτή των Γραφών. Ο ανυπόμονος επαναστάτης, ανατρεπτικός ιδεαλιστής, κοινωνικά ευαίσθητος – και καθόλου τυχαία μαύρος στην ταινία του Jewison – Ιούδας δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον εκκλησιαστικό «προδότη» που πλήρωσε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός αποδιοπομπαίου τράγου, όταν στηνόταν στα Ευαγγέλια το «αφήγημα» της καινούργιας θρησκείας, με απώτερο σκοπό να ξεχωρίσει μια κι έξω η ανθρώπινη και άρα αμαρτωλή φύση, από τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ & ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η πορεία προς τον «Γολγοθά» (από την κινηματογραφική ταινία)
Στο «Jesus Christ Superstar» δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και «ανθρώπινα» ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πώς να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός «ανθρώπινου» ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και «ανθρώπινες» αδυναμίες. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό να φρικάρει εκκλησίες και παπάδες, αλλά οι Webber και Rice το χόντρυναν και άλλο, βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.
Όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο «I don’t know how to love him» τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που «είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα», κλείνοντας με τους στίχους «τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ». Ντελίριο «ασέβειας»!
Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη. Τα παρακάτω περισσεύουν ή απλά δεν ενδιαφέρουν. Αυτή η ωμή «παράλειψη» χαρακτηρίστηκε από πολλές Εκκλησίες ως βλασφημία.
Έτσι κι αλλιώς το «Jesus Christ Superstar», είτε ως LP, είτε ως θεατρική παράσταση, είτε ως κινηματογραφικό έργο, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την «οργανωμένη» θρησκεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Καταρχήν η απόδοση και μόνο του Θείου Δράματος με τις φόρμες της ροκ μουσικής θεωρήθηκε προκλητική από τους φανατικούς χριστιανούς. Από την άλλη, οι Εβραίοι χαρακτήρισαν το όλο concept σφόδρα αντισημιτικό και το καταδίκασαν απερίφραστα. Αλλά και πολλοί μη συντηρητικοί κύκλοι αντιμετώπισαν καχύποπτα το γεγονός ότι ο Norman Jewison στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου έδωσε στον μοναδικό μαύρο πρωταγωνιστή, το ρόλο του Ιούδα.
Από την άλλη, η χριστιανική εκκλησία στο σύνολό της δεν μπόρεσε να χωνέψει το συμπαθητικό προφίλ με το οποίο παρουσιάζεται ο Ιούδας, ούτε φυσικά και την επιθετική του στάση απέναντι στον Ιησού. Το κράξιμο έγινε ακόμα πιο μεγάλο όταν ο Tim Rice τόλμησε να δηλώσει ότι «είδαμε τον Χριστό όχι σαν Θεό, αλλά σαν το σωστό άτομο, στον σωστό τόπο, την σωστή στιγμή». Οι «δικοί μας» βέβαια δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι σε όλα αυτά.
Έτσι, στην πρεμιέρα της ταινίας στην Ελλάδα, το παπαδαριό μαζί με εξοργισμένους πιστούς μαζεύτηκαν έξω από τους κινηματογράφους δημιουργώντας επεισόδια και καταφέρνοντας να αναβάλλουν τις προβολές, κάτι που τελικά έγινε λίγο καιρό αργότερα αποκλειστικά στο «Αττικόν». Να προσθέσουμε εδώ ότι άπειρες φορές που η ταινία είχε προγραμματιστεί να μεταδοθεί από την τηλεόραση λίγο πριν ή μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, συνάντησε πάντα την αναχρονιστική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου, αφήνοντας όλους όσους ήθελαν να την παρακολουθήσουν, στο έλεος των χολιγουντιανών υπερπαραγωγών του Σεσίλ ντε Μιλ, του Φράνκο Τζεφιρέλι και των ομοίων τους…
«JESUS CHRIST SUPERSTAR», ΤΟ LP
Το εξώφυλλο του LP (1970)
Η ιστορία του «Jesus Christ Superstar» ξεκίνησε το 1969, όταν οι νεότατοι – εικοσάρηδες – και άγνωστοι τότε Andrew Lloyd Webber και Tim Rice, συνέθεσαν μια από τις πιο γνωστές όπερες στην ιστορία της ροκ μουσικής. Η πρώτη ιδέα ήταν να δώσουν το ρόλο του Χριστού στον Τζον Λένον, με τον οποίον ήρθαν σε επαφή. Ο Λένον είδε θετικά την πρόταση, αλλά έθεσε ως όρο της συμμετοχής του στην ηχογράφηση, την παρουσία της Γιόκο Όνο ως Μαρίας Μαγδαληνής. Κάπου εκεί οι Webber & Rice είπαν «Παναγία μου…» και έφυγαν τρέχοντας, βρίσκοντας τελικά τον ιδανικό ερμηνευτή τους στην υπέροχη – σχεδόν οπερική – φωνή του Ίαν Γκίλαν των Deep Purple. Το ρόλο του Ιούδα πήρε ο Murray Head, αυτόν του αρχιερέα ο Gary Glitter, του βασιλιά Ηρώδη ο Michael d’Abo και της Μαρίας Μαγδαληνής η Yvonne Elliman. Οι μουσικές φόρμες που χρησιμοποιήθηκαν από τον Webber συνδύασαν μαεστρικά τα κλασικά μοτίβα με τις ροκ εξάρσεις.
Αυτές οι τελευταίες βοηθήθηκαν όχι μόνο από τις πρωταγωνιστικές φωνές των Gillan και Head, αλλά και από τους μουσικούς που πήραν μέρος στην ηχογράφηση, μερικοί από τους οποίους έκαναν στη συνέχεια session καριέρα σε μεγάλες μπάντες. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους κιθαρίστες Neil Hubbard (Roxy Music, BB King) και Chris Spedding (Alan Price, Nick Mason, Roxy Music, Brian Eno), τον μπασίστα Alan Spenner (Joe Cocker, Peter Frampton, David Coverdale) και τον κρουστό Bruce Rowland (Fairport Convention). Τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν στην ηχογράφηση του στούντιο, ήταν τα εξής: 6 κιθάρες (μια ακουστική & δυο ηλεκτρικές), 4 μπάσα, 5 πιάνα, 1 ηλεκτρικό πιάνο, 5 αρμόνια, 2 φλάουτα, 1 κλαρινέτο, 2 φαγκότα, 2 σαξόφωνα, 6 κόρνα, 4 τρομπέτες, 2 τρομπόνια, 1 σετ ντραμς και 1 σετ κρουστών. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν μια κανονική και μια παιδική χορωδία.
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ο δίσκος πέρα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε (απαγορεύτηκε από το BBC με τον χαρακτηρισμό του «ιερόσυλου»), σημείωσε φοβερή επιτυχία και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Στις ΗΠΑ το άλμπουμ με το διπλό βινίλιο και το 28σέλιδο λιμπρέτο του Tim Rice ανέβηκε στο Νο 1 του Billboard, ενώ σε υψηλές θέσεις έφτασαν και τα δυο singles που κυκλοφόρησαν παράλληλα με το LP, το «Superstar» και το «I don’t know how to love him». Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ανέβει η όπερα στο σανίδι ως θεατρική παράσταση, τόσο στο Broadway της Νέας Υόρκης, όσο και στο West End του Λονδίνου. Στις 12 Οκτωβρίου του 1971 το «Jesus Christ Superstar» έκανε πρεμιέρα στο θέατρο «Mark Hellinger» του Broadway στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και συνέχισε τις παραστάσεις του για ενάμιση χρόνο. Από τότε και μέχρι σήμερα το έργο έχει ανέβει από πολλούς θίασους, επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς, σε ολόκληρο τον κόσμο, διατηρώντας τη διαχρονική του αξία ως περιεχόμενο και τη μουσική του φρεσκάδα ως ροκ όπερα. Τη σεζόν 1978-79 η παράσταση ανέβηκε και στην Ελλάδα, στο θέατρο «Καλουτά» με τον τίτλο «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλαβέτα και μουσική διεύθυνση–διδασκαλία του Μίμη Πλέσσα. Οι δυο τους υπέγραψαν και την απόδοση στα ελληνικά. Διευθυντής της ζωντανής ορχήστρας ήταν ο Μάικ Ροζάκης, ενώ υπήρχε διπλή διανομή!
Βασικοί πρωταγωνιστές ήταν στο ρόλο του Ιησού ο Γιάννης Σαμσιάρης και ο Τάκης Μπινιάρης. Ιούδας ο Κίμων Βασιλόπουλος και ο Γιάννης Μιχαηλίδης. Μαρία Μαγδαληνή η Χριστίνα και η Κρίστι Στασινοπούλου. Ηρώδης ο Σταμάτης Φασουλής και ο Ηλίας Πλακίδης. Πιλάτος ο Ντίνος Ταυρίδης και ο Τάκης Καρνάτσος. Στο ρόλο του Αρχιερέα Άννα, ο νεότατος Κώστας Μπίγαλης και ο Κρις Κάλλοου. Συμμετοχή στα φωνητικά είχε και η 14χρονη τότε Μαντώ. Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται και το σχόλιο της Ροζίτας Σώκου: «Έχω δει το Jesus Christ Superstar στο Λονδίνο και έφυγα στη μέση. Ενώ στην Ελλάδα το καταχειροκρότησα. Η παράσταση του Μίμη Πλέσσα ήταν μακράν καλύτερη από την αγγλική«. Το κόστος της παράστασης ήταν ασύλληπτο. Ο μεγάλος θεατρικός επιχειρηματίας της εποχής, Μάριος Σταυρολαίμης, καταστράφηκε οικονομικά, κυρίως λόγω του πολέμου της Εκκλησίας. Στην αρχή οι ουρές στο θέατρο ήταν ατελείωτες. Όταν όμως ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις παραθρησκευτικών οργανώσεων έξω από το «Καλουτά», τα συνεχόμενα «συλλαλητήρια» και οι προπηλακισμοί όσων ήθελαν να δουν το έργο, τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ, με αποτέλεσμα να βγει με το ζόρι η σεζόν. Αξίζει να αναφερθεί ότι στην οντισιόν ήταν παρών και ο Andrew Lloyd Webber.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ
Καρλ Άντερσον (Ιούδας), Τεντ Νίλι (Ιησούς) και Ιβόν Έλιμαν (Μαγδαληνή) σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας
Την εποχή της μεγάλης επιτυχίας του LP, ο διάσημος σκηνοθέτης Norman Jewison βρισκόταν στα γυρίσματα του μιούζικαλ «Ο βιολιστής στη στέγη». Ένας από τους ηθοποιούς της ταινίας (και «Πιλάτος» στον δίσκο των Webber & Rice), ο Barry Dennen, έδωσε μια κόπια στον σκηνοθέτη, παρακινώντας τον να γυρίσει το έργο σε ταινία. Η ιδέα άρεσε στον Jewison και η παραγωγή άρχισε το 1972 στο Ισραήλ. Το cast αποτελούσαν κυρίως οι ηθοποιοί της παράστασης του Broadway με τον Ted Neely στο ρόλο του Χριστού και τον Carl Anderson σε αυτόν του Ιούδα. Ο Jewison προσπάθησε να πείσει τον Ian Gillan να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, αλλά οι Deep Purple ετοιμάζονταν εκείνο τον καιρό για μια τουρνέ στην Άπω Ανατολή και ο τραγουδιστής τους δεν θέλησε να τους εγκαταλείψει την τελευταία στιγμή.
Η Yvonne Elliman (Μαρία Μαγδαληνή), ο Barry Dennen (Πιλάτος) και ο Bob Bingham (Καϊάφας) συμπλήρωσαν τα κεντρικά πρόσωπα. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 15 Αυγούστου του 1973 στις ΗΠΑ (ανήμερα της Παναγίας οι αθεόφοβοι!) και εντυπωσίασε το κοινό από την πρώτη στιγμή με το τολμηρό της γύρισμα. Κορυφαία όλων, η συγκλονιστική ερμηνεία του Καρλ Άντερσον στον πιο απαιτητικό ρόλο της ταινίας, αυτόν του Ισκαριώτη. Οι συντελεστές του μπορεί να μην βραβεύτηκαν ποτέ, αλλά οι περιπλανώμενοι χίπις της ερήμου, που χορεύουν, τραγουδάνε και ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο τις Γραφές, είναι μια εικόνα τολμηρή, πρωτοποριακή, αυθεντική και διαχρονική.
Πηγές: jesuschristsuperstar.com, allmusic.com, timrice.co.uk, theguardian.com, biography.com, wiki
Πηγή άρθρου: Ιστοσελίδα News24/7, http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/music/o-ihsous-twn-loyloydiwn.4618962.html
…………………………………………………
ΣΧΕΤΙΚΟ 3
Ροκ όπερα απαγορεύτηκε ως βλάσφημη
Οι Λευκορώσοι δεν θα δουν το… Jesus Christ Superstar
22:22 • 01/03/2012
Μετά από παράπονα που εκφράστηκαν η Λευκορωσία απαγόρευσε τις παραστάσεις της διάσημης ροκ όπερας «Jesus Christ Superstar» σε ορισμένες πόλεις της χώρας, το οποίο χαρακτηρίστηκε «βλάσφημο».
Η απαγόρευση εκδόθηκε έπειτα από τα παράπονα που διετύπωσαν οι Ορθόδοξες κοινότητες στις πόλεις Γκόμελ, Μογκίλιοφ, Μπρεστ και Μισνκ, τονίζει στην ιστοσελίδα του το πρακτορείο ΡΙΑ Νοβόστι, επικαλούμενο λευκορωσικά μέσα.
Η όπερα, που συνέθεσε το 1971 ο γνωστός συνθέτης Άντριου Λόιντ Βέμπερ, παρουσιάζει τον μαθητή του Χριστού Ιούδα, ο οποίος αργότερα τον πρόδωσε με ένα φιλί, ως συμπαθητικό χαρακτήρα.
Το ανέβασμα της όπερας είχε απαγορευθεί επίσης στη Λευκορωσία όταν εκείνη αποτελούσε ακόμη μέλος της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.
Πηγή: Ιστολόγιο ειδήσεων, NewsBeast GRhttps://www.newsbeast.gr/world/arthro/311856/rok-opera-apagoreutike-os-vlasfimi
………………………………………………………..
ΣΧΕΤΙΚΟ 4
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016
Η απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία του Νόρμαν Τζούισον είναι λίγο κι από τα τρία. Βασίστηκε στο βιβλίο του Τιμ Ράις και τη θεατρική παράσταση του Άντριου Λόιντ Βέμπερ. Η όλη ιδέα της ερμηνεία της Καινής Διαθήκης ως ένα χίπικο χάπενινγκ φαντάζει, εύκολα, ως βλάσφημη. Όμως, εντρυφώντας στο αιώνιο μήνυμα του Ιησού και θυμούμενοι τον μινιμαλιστικό τρόπο που είδε το θείο δράμα ο Παζολίνι το 1964, αυτό το εξίσου μινιμαλιστικό μιούζικαλ μοιάζει να είναι σε απευθείας σύνδεση με την εποχή του Ιησού. Ο όρος «βλασφημία» απαλαίνει ακόμα περισσότερο όταν κάποιος ακούει τους στοίχους των τραγουδιών. Ακόμα κι όταν η ροκ όπερα τραντάζει τα ηχεία, οι λέξεις μιλούν όπως αυτές του Καζαντζάκη στον «Τελευταίο Πειρασμό». Τσιμπούν, αλλά δεν προσπερνούν τα μηνύματα του Ευαγγελίου. Μοιάζουν με κάποιου είδους χαμένο χειρόγραφο Γνωστικών. Μέσα σε όλα αυτά, ο Ιησούς είναι ο υπέρτατος ροκ σταρ και αυτό δεν είναι μικρό αν αναλογιστούμε το ποιοι έκαναν το έργο. Ανάμεσα στα τραγούδια, το ομώνυμο, το «What`s the Buzz» και φυσικά το «I Don`t Know How to Love Him» είναι πραγματικά αθάνατα.
Πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=703492&page=4
……………………………………………………….
ΣΧΕΤΙΚΟ 5
ΤΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ Ο ΧΙΠΗΣ
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/to-kalokeri-tis-agapis-pou-xekinise-chimona-to-parko-tou-san-fransisko-pou-egine-ormitirio-ton-chipis-me-thrilikes-rok-sinavlies-elefthero-erota-ke-lsd/
Το «καλοκαίρι της αγάπης» που ξεκίνησε χειμώνα!
Το πάρκο του Σαν Φρανσίσκο που έγινε ορμητήριο των χίπις με θρυλικές ροκ συναυλίες, ελεύθερο έρωτα και LSD…
Το σταυροδρόμι των Οδών Χέιτ και Άσμπουρι στο Σαν Φρανσίσκο έγινε σύμβολο της δεκαετίας της ’60, όπου τα παιδιά των λουλουδιών χόρευαν στους δρόμους και φώναζαν συνθήματα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Το καλοκαίρι του 1967 ονομάστηκε «καλοκαίρι της αγάπης», καθώς περισσότεροι από 100.000 νέοι συγκεντρώθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο, που έγινε το επίκεντρο του κινήματος των χίπις….
Σε μία έκταση 25 τετραγωνικών μέτρων ξεφύτρωσε ένας μικρός διονυσιακός μικρόκοσμος, που όσοι ήταν ανάμεσα στην ηλικία 15-30 ετών δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην αίγλη της χίπικης «αντικουλτούρας»: καχυποψία προς την κυβέρνηση, σεξουαλική απελευθέρωση, απόρριψη των καταναλωτικών αξιών, εναντίωση σε κάθε είδος πόλεμο….
Η αρχή του καλοκαιριού… των λουλουδιών Το ιδιότυπο αυτό «καλοκαίρι», ξεκίνησε στις 14 Ιανουαρίου του 1967, με την ειρηνική διαμαρτυρία «human be-in» στο πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο, όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 20.000 χίπις. Οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τους κολοσσούς της ροκ, όπως τα συγκροτήματα Grateful Dead και Jefferson Airplane, αλλά και την απαγγελία από τον εμβληματικό ποιητή της γενιάς των «μπίτνικς», Αλεν Γκίνσμπεργκ. Η εκδήλωση στο πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ ανέδειξε το Σαν Φρανσίσκο σε επίκεντρο του κινήματος των χίπηδων, προσελκύοντας νέους από όλη τη χώρα….
Το «καλοκαίρι της αγάπης» Τα παιδιά των λουλουδιών (ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΧΙΠΗΣ) δημιούργησαν ένα… κοινόβιο από μικρές ομάδες που ζούσαν σε φορτηγάκια, πάρκα και δρόμους. Aκούγοντας ψυχεδελική μουσική, έκαναν την σεξουαλική τους επανάσταση και ζούσαν αρμονικά με τη φύση και τα ζώα. The Summer of Love, 1967 (6) Ωστόσο, υπήρχαν και κάποια πρακτικά ζητήματα διαβίωσης και σίτισης, τα οποία έπρεπε να λυθούν.
Τα ναρκωτικά και ο καθηγητής σύμμαχος
Η ανέμελη ζωή των χίπις σύντομα ταυτίστηκε με τη χρήση ναρκωτικών τα οποία δοκίμαζαν, όπως έλεγαν οι ίδιοι, για να μπορούν να απολαύσουν καινούριες εμπειρίες και να «εξερευνούν» την πραγματικότητα. Το LSD, η μαριχουάνα και τα «μαγικά» μανιτάρια ήταν οι πιο δημοφιλείς ουσίες εκείνη την περίοδο. Οι χίπις είχαν «σύμμαχό» τους έναν πρώην καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, τον Τίμοθι Λίρι. Ο Λίρι είχε χάσει την καθηγητική του έδρα το 1963, εξαιτίας μιας εγκωμιαστικής για τα ναρκωτικά ομιλίας, με τίτλο «αλλιώτικες ουσίες για το μυαλό». Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο καθηγητής υποστήριξε ότι χάρη στις ναρκωτικές ουσίες, είχε μια βαθύτερη θρησκευτική εμπειρία στη ζωή του. Το σύνθημα που χρησιμοποίησε ο Λίρι απευθυνόμενος στους σπουδαστές ήταν «να αντιληφθούν, να συντονιστούν και να υποκύψουν», το οποίο παρερμηνεύθηκε με τον χειρότερο τρόπο. Το Σαν Φρανσίσκο των χίπις έγινε τόπος ελεύθερης διακίνησης ηρωίνης και χιλιάδες από τους νέους οδηγήθηκαν στην τοξικομανία και το έγκλημα. The+Summer+of+Love,+1967+(14) Το τέλος του ονείρου Όταν το καλοκαίρι τελείωσε, στους χίπις έμεινε μόνο η αγάπη και οι ρομαντικές απόψεις τους για την ελευθερία και τον έρωτα, οι οποίες όμως δεν ήταν αρκετές για να τους εξασφαλίσουν τον χειμώνα. Έτσι, τα κοινόβια άρχισαν σιγά σιγά να διαλύονται και πολλοί χίπις επέστρεψαν στο πανεπιστήμιο ή προσπάθησαν να βρουν δουλειά. Λίγοι ήταν εκείνοι που συνέχισαν αυτό τον εναλλακτικό τρόπο ζωής, αλλά και αυτοί εγκατέλειψαν το Σαν Φρανσίσκο και σκορπίστηκαν σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Για όλους όμως το τέλος εκείνης της περιόδου ήταν θλιβερό και έτσι αποφάσισαν να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι τους με ένα συμβολικό τρόπο. Οργάνωσαν μια εικονική κηδεία στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, αναγγέλλοντας το «Θάνατο του Χίπι». The Summer of Love, 1967 (34) Η περιοχή που εκείνο το καλοκαίρι φιλοξένησε τους χίπις με τα πολύχρωμα αυτοκίνητα και τις χαρούμενες μελωδίες, στη συνέχεια παρήκμασε και τελικά μετατράπηκε σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και άστεγων που εμφάνιζαν παραβατική συμπεριφορά. Η ιδέα του «ελεύθερου έρωτα» χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για σεξουαλικές επιθέσεις, ενώ πολλοί «χάθηκαν» στην δίνη των ναρκωτικών ουσιών.
Φωτογραφίες από vintag.es…
