Η απαξίωση και αλλοίωση των προτύπων, των αρετών των αρχών, των αξιών και των νοημάτων των Ελλήνων, που γίνεται ιδιαίτερα αισθητή κατά τα τελευταία χρόνια, με πρωταγωνιστές εκείνους που, εκ της θέσεως ή του ρόλου τους, είναι ταγμένοι για να τα διαφυλάττουν, να τα υπερασπίζουν και να τα καλλιεργούν ως πολιτισμικούς θησαυρούς της πατρίδας μας, δημιουργεί δικαιολογημένες ανησυχίες στο μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, που κρατάει σταθερά τις πατροπαράδοτες Θερμοπύλες του γένους.
Αυτή η αλλοίωση και παραμόρφωση, στην ουσία, στοχεύει στη φθορά και στον αφανισμό των ηθικοκοινωνικών πνευματικών και χριστιανικών χαρακτηριστικών του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είναι εκείνος, που στεγάζει στους κόλπους του όλα τα διδακτικά στοιχεία της κληρονομιάς του γένους, που αξίζει και μπορούν να μετατραπούν σε ζωή και συμπεριφορά από τη σύγχρονη γενιά.
Δυστυχώς, οι εχθροί της παραδόσεως είναι τρεις: Από τη μια πλευρά, είναι η Νέα Τάξη, που εισβάλλει, με τα γνωστά ομογενοποιητικά της σχέδια, στη χώρα μας έχοντας ως αποδομητικούς στόχους, κάποιες δήθεν προοδευτικές και εκσυγχρονιστικές ιδέες και φιλοσοφίες, όπως είναι εκείνες της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας.
Από την άλλη, είναι η αλλόκοτη βούληση της πολιτικής ηγεσίας και των κυβερνώντων, που κατευθύνεται ή πιέζεται, συνήθως, για πολιτικούς, ιδεολογικούς ή οικονομικούς λόγους, από εξωτερικούς ή εσωτερικούς παράγοντες.
Η Τρίτη κατηγορία είναι η μερίδα εκείνων, που, όχι μόνον δεν αντιδρούν και δεν υπερασπίζονται τα πολιτισμικά μας πρότυπα, αλλά, αντίθετα, συνδράμουν, είτε με την αδράνειά και την ανοχή τους είτε με την συνδρομή τους, στην κατασκευή της κατάλληλης αφηγηματικής νομιμοποιητικής βάσης που να μπορεί να υπερασπίζεται, προπαγανδιστικά, την πολιτισμική αλλοίωση και να μετατρέπει το ψέμα σε αλήθεια και το σκότος σε φως.
Ως παράδειγμα, μνημονεύουμε την δήθεν επιστημονική - ιστορική επιχειρηματολογία, που πρόθυμα προσφέρθηκε, ως αφήγημα, στη εξουσία τον τελευταίο καιρό, από κάποιους, για να στηρίξει εκείνη, με τη σειρά της, το εθνικό, κατά τη γνώμη μας, έγκλημα παραχωρήσεως στους βόρειους γείτονές μας, της Μακεδονικής εθνότητας, γλώσσας και φυσικά του ονόματος της Μακεδονίας και των Μακεδόνων και ό, τι άλλο πρόκειται να ακολουθήσει, με βάση τη συμφωνία –κόλαφος- σε βάρος της Ελλάδος και των κατοίκων της Μακεδονίας μας.
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η περίεργη δράση ορισμένων κληρικών και λαϊκών, που ανήκουν στην κατηγορία των θεωρούμενων «πνευματικών» ανθρώπων, οι οποίοι, όμως, με την «πνευματική» τους αυθεντία προσφέρουν στους αποδομητές της εξουσίας, αφενός στήριξη και, αφετέρου, το απαιτούμενο «θεολογικό» οπλοστάσιο.
Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος το γεγονός ότι, για το πολύ σημαντικό και πρώτιστο σε σπουδαιότητα θέμα της χριστιανικής παιδείας, που σχετίζεται, άμεσα, με την πολιτισμική συνέχεια του τόπου μας, η ως άνω ομάδα στηρίζει το κυβερνόν κόμμα και το Υπουργείο Παιδείας στην παράνομη, αντισυνταγματική και αντορθόδοξη επιβολή ενός νέου Προγράμματος και βιβλίων θρησκευτικών, που επιβάλλουν ένα μάθημα πολυθρησκειακό, που, αποδεδειγμένα, με τη σύγχυση και τον συγκρητισμό που επιφέρει, επιδιώκει την αλλαξοπιστία των ορθοδόξων μαθητών του ελληνικού σχολείου;
Όμως τόσο οι προσπάθειες όσο και οι συμμαχίες που κάνουν όλοι οι προηγούμενοι, δεν μπόρεσαν, δεν μπορούν, ούτε θα μπορέσουν, να πετύχουν τη συντριβή της εκκλησιαστικής αλήθειας, που είναι μία και μοναδική, δηλαδή, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.
Είναι πολύ σημαντικό να κατανοηθεί η φράση που είπε ο Ιησούς Χριστός στον Απ. Παύλο, λίγο πριν τη μεταστροφή του στη Χριστιανική πίστη: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Σαούλ, Τι με καταδιώκεις; Είναι σκληρό για σένα να κλωτσάς στα καρφιά) (Πράξ 26, 14). Οι προσπάθειες που γίνονται, από ορισμένους, να πολεμηθεί ο Χριστός, η μοναδική Αλήθεια του κόσμου, είτε με ιδεοληψίες είτε με νομικές παρεμβάσεις και αλλαγές, είτε με συμμαχίες που πραγματοποιούνται με τις δυνάμεις και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, αποτελούν διωκτικούς αγώνες του σκότους εναντίον του φωτός, των δαιμονικών δυνάμεων και εξουσιών εναντίον του Θεανθρώπου, που, μέσω της έσχατης και μέχρι Σταυρού ταπεινώσεως και Θυσίας Του, νίκησε και νικά το σκότος το οποίο προσπαθεί, αν και μάταια, να σβήσει το αιώνιο Φως της Αλήθειας, που έλαμψε και φωτίζει τον κόσμο διά της Αγίας Αναστάσεώς Του.
Στην εποχή μας, Συνέδρια, Ημερίδες, Συμπόσια, ψευτοδιδάσκαλοι, ακαδημαϊκά ιδρύματα, «σπουδαία» ονόματα, με τίτλους ιερατικούς, αρχιερατικούς ή ακαδημαϊκούς, δυνάμεις και εξουσίες, «επιστήμονες» με περγαμηνές, στρατευμένοι συγγραφείς, με επιστημονικοφανή ή θεολογικοφανή επιχειρήματα, έχουν επιστρατευθεί για να νικήσουν ή να αλλοιώσουν το Φως και την Αλήθεια, που έφερε ο Ιησούς στον κόσμο, αλλά ουδείς και τίποτα, έως τώρα, μπόρεσε να νικήσει.
Στο παρελθόν, επίσης, πολλοί επιχείρησαν και πειραματίστηκαν να στήσουν, διά της κρατικής βίας και αυθαιρεσίας και μέσα από ψεύτικες ιδεοληψίες, πολιτισμούς μακράν και εναντίον του Θεανθρώπου! Όμως, όλοι απέτυχαν οικτρά, είτε στη φιλελεύθερη Δύση είτε στην (κομμουνιστική) Ανατολή.