Στο βίντεο αποτυπώνεται η θεία λειτουργία όπως έλαβε χώρα την Ε’ Κυριακή των Νηστειών (5 Απριλίου 2020) στον ιερό ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Οι πιστοί και οι λειτουργοί τηρούν με ακρίβεια τα υγειονομικά μέτρα για την αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού.
(Πηγή: youtube.com/watch?v=CXMYigFKIGs)
Δυστυχώς ούτε το πιο απλό δεν μπορούμε να κάνουμε
Οι Σλάβοι Ορθόδοξοι αδελφοί μας στα Βαλκάνια και στο Βορρά πήραν από μας την Ορθοδοξία δια μέσου των Θεσσαλονικέων αδελφών Μεθοδίου και Κυρίλλου, Φωτιστών των Σλάβων, και δια των απεσταλμένων από την Κωνσταντινούπολη Αρχιερέων που βάπτισαν το ξανθό γένος των Ρώσων ομαδικά στο Δνείπερο ποταμό το 988 μ. Χ.
Οι λαοί αυτοί προόδευσαν στη νέα πίστη και έφτασαν διαχρονικά σε υψηλά μέτρα αγιότητας, ευσέβειας και θεολογίας.
Στην παρούσα λοιπόν συγκυρία της λεγομένης πανδημίας οι Ορθόδοξοι αυτοί λαοί με τις Εκκλησίες τους, τις Συνόδους τους, τους Αρχιερείς τους, τον κλήρο, τους άρχοντες και το λαό τους, έδειξαν περισσότερη πίστη, αποφασιστικότητα, διάκριση και εφευρετικότητα από μας.
Ασφαλώς δεν είναι όλα τέλεια πουθενά. Άνθρωποι είναι κι αυτοί και βάλλονται από τον ιό της παγκοσμιοποίησης. Στο θέμα όμως της πίστεως και της θείας Λατρείας επέδειξαν υποδειγματική συμμόρφωση και διαγωγή θεάρεστη προς την Αγία Τριάδα με σύνεση και διάκριση. Παρόλο που πέρασαν από την εβδομηντάχρονη αιχμαλωσία του κομμουνισμού και της επιθετικής αθεϊας, τώρα προσπαθούν να καλύψουν το χαμένο χρόνο και αριστεύουν, τη στιγμή που εμείς οι ανάδοχοί τους, μέσα σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας κατεβαίνουμε με αυτοκαταστροφική ταχύτητα τον κατήφορο της ολιγοπιστίας και της υπακοής στον Καίσαρα.
Θα μπορούσαμε και στην περίπτωση αυτή να πούμε αυτό που λέμε και γενικά για τον πολιτισμό μας: «Δώσαμε τα φώτα στους άλλους και μείναμε εμείς στο σκοτάδι».
Μα είναι δυνατόν η Ελληνική όπου γης Ορθοδοξία να είναι «κεκλεισμένων των θυρών» και οι μαθητές των Ελλήνων να έχουν ξεπεράσει τους δασκάλους τους; Κρίμα!
Κυκλοφόρησε ένα βίντεο από την τέλεση θείας λειτουργίας στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Οι άνθρωποι νομοταγείς, αλλά προ πάντων πιστοί, έκαναν το αυτονόητο: με ανοιχτές τις πόρτες του ναού και με ανοιχτά τα μεγάφωνα, περιμετρικά έξω από την εκκλησία στην προβλεπόμενη απόσταση των δύο μέτρων ο ένας από τον άλλο, με εικόνες του Χριστού αναρτημένες στα εξωτερικά μέρη του ναού και με ομάδες νέων για την τάξη και την περιφρούρηση, συμμετείχαν ευλαβικά στην τέλεση του Μυστηρίου και στη σειρά μετά και σε απόσταση ο ένας μετά τον άλλο κοινώνησαν «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης», όσοι ήθελαν. Εύγε τους!!!
Εμείς αλήθεια που καταντήσαμε!!! Πόσο υποταχθήκαμε και συνηθίσαμε το δηλητήριο της ολιγοπιστίας και το ναρκωτικό της κρατικής και τηλεοπτικής προπαγάνδας! Να μας υποδεικνύουν πως θα λατρεύσουμε το Θεό μας οι Κυβερνητικοί παράγοντες και να συμφωνεί πλήρως και τελείως η πνευματική ηγεσία; Αδιανόητο.
Γράφτηκαν πολλά αυτές τις μέρες. Ας τονίσουμε όμως κανά δυό σημεία ακόμη: Γράφει ο μεγάλος εκκλησιαστικός ρήτορας των νεωτέρων χρόνων Κων. Καλλίνικος:
«Στους ναούς μαζεύτηκαν οι Χριστιανοί, για να προσφέρουν ενωμένοι και αδελφωμένοι στον κοινό Πατέρα την κοινή Λατρεία σε τακτές ημέρες και ώρες, για να τονώσουν και να αυξήσουν την πίστη τους, να καλλιεργήσουν την αγάπη και την αδελφοσύνη, να παρηγορηθούν στις δυσκολίες της ζωής, να δείξουν την αλληλεγγύη και την ευγνωμοσύνη τους, μακριά από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα του κόσμου, να καταφύγουν σε αγνότερους τόπους, να μελετήσουν το Ευαγγέλιο με την καθοδήγηση έμπειρων ποιμένων, να πάρουν χάρη Θεού με τα Μυστήρια. Εδώ έτρεξαν να καθαγιάσουν στις κρίσιμες στιγμές, τη γέννηση, το γάμο, το θάνατο, εδώ να διαιωνίσουν την ευσέβειά τους, να αφήσουν την ευλάβειά τους παράδειγμα στους απογόνους, το Όνομα του Θεού και Πατέρα του Κυρίου μας, μπροστά σε αλλόφυλα έθνη και βασιλιάδες, με λαμπρές οικοδομές να διακηρύξουν, και τέλος στην πορεία τους, να βρούνε την κλίμακα που οραματίστηκε ο Ιακώβ ο Πατριάρχης, που οδηγεί στους Ουρανούς» (Κων. Καλλινίκου, «Ο Χριστιανικός Ναός και τα τελούμενα εν αυτώ», Αθήνα 1958)
«Σ΄αυτούς τους αγιασμένους χώρους οι Χριστιανοί έγιναν μια ξεχωριστή κοινωνία, μια μυστηριακή κοινότητα. Εδώ με την προτροπή του Ιησού Χριστού «όπου εισί δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών» (Ματθ. ια΄20) συγκεντρώθηκαν και συγκεντρώνονται για την τέλεση της πλέον ευαρέστου Λατρείας προς τον Θεόν, ήτοι του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και της τακτικής συμμετοχής σ΄ αυτό, όπως μαρτυρείται στα Ευαγγέλια.
Βεβαίως ο Θεός είναι καθαρό και πανυπερτέλειο Πνεύμα και είναι πάνω και πέρα από κάθε υλικό περιορισμό, όμως ο άνθρωπος είναι σύνθετος, από σώμα και πνεύμα, και δεν μπορεί να λατρεύει μόνο νοερά το Θεό, χωρίς να μην προστρέχει κατά φυσική του ανάγκη και στη βοήθεια των αισθήσεων, χωρίς να καταφεύγει στο Ναό, που είναι κατασκευασμένος από υλικά πράγματα, για να δοξάσει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του που και τα δύο είναι του Θεού. «Δοξάσατε δή τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού» (Α΄Κορ. στ΄20) (+π. Ιω. Βερνέζου, Ευσεβείς Επισημάνσεις, Εκδ. Ορθ. Κυψέλη, Θεσ/κη 2007, σελ. 12-13).
Λέγει και ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης: «Αν ο Ναός είναι κατασκευασμένος από υλικά πράγματα εδώ στη γη, είναι όμως αφιερωμένος στο Θεό γεμάτος από τη χάρη Του, είναι κατοικητήριο του Θεού, έχει τη δόξα, τη δύναμη και τη χάρη Του. Επιδημεί εκεί αϋλως ο Θεός. Δεν είναι ένα απλό, αλλά ένα άγιο οικοδόμημα που καθαγιάσθηκε από τον Τριαδικό Θεό και όταν μπαίνουμε σ΄ αυτόν, είναι σαν να πηγαίνουμε στο Θεό ή στο πρόσωπο το Άγιο που είναι αφιερωμένος και καθαγιασμένος ο Ναός με τη χάρη του Θεού και τα Ιερά Λείψανα, που έχουν κατατεθεί σε κάθε Αγία Τράπεζα» (Αγ. Συμεών Θεσ/κης, Διάλογος, κεφ. ρκη΄. Migne, P. G. 155, 336)
«Πρέπει λοιπόν και τις ψυχές και τα σώματα να τα προσφέρουμε στο Θεό μέσα στον Ιερό Ναό «αγνά και ευωδιασμένα» επειδή εξαιρετικά είμαστε, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος κι εμείς: «Ναός Θεού και σώμα και μέλη Χριστού» (Α΄Κορ. στ΄15 και Β΄Κορ. στ΄16). (+π. Ιω. Βερνέζου, Ευσεβείς Επισημάνσεις, Εκδ. Ορθ. Κυψέλη, Θεσ/κη 2007, σελ. 14).
Ας κλείσουμε την παρέμβασή μας αυτή με τον γνωστό λόγο του αρχαίου δικού μας ιστορικού Πλουτάρχου:
«Εύροις δ’ αν επιών πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος μή δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμναστηρίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μη δ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μηδ’ αποτροπαίς κακών, ουδείς έστι, ουδ’ έσται, γεγονώς θεατής».
Δηλαδή: μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία, ιερά, ιεροπραξίες και θεό.
(Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας)
