ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com
Πειραιεύς, 4 Σεπτεμβρίου 2014
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Μέ «διθυράμβους καί ἔκσταση» ὑποδέχθηκαν τά ΜΜΕ τήν «πολιτική» λεγομένη ὁρκομωσία τῶν ἐκλεγέντων στόν πρῶτο καί δεύτερο βαθμό τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης. Εἶναι ἐνδεικτικός τῆς ἰδεοληψίας ὁ ἐκφωνηθείς «πολιτικός» ὅρκος τῆς κ. Ρένας Δούρου, Περιφερειάρχου Ἀττικῆς πού ἀρχίζει μέ τήν φράση: «Θεωρώντας ὅτι ὁ πολιτικός ὅρκος ἀνταποκρίνεται στήν αὐτοτέλεια τῆς πολιτικῆς καί δημόσιας σφαίρας καί διασφαλίζει τήν αὐτονομία της δηλώνω στήν τιμή καί τήν συνείδησή μου...». Ὁ ὅρκος ὅμως προϋποθέτει τήν ἱερότητα τῆς Ἀρχῆς στήν ὁποία ὁρκίζεσαι, προϋποθέτει μία ὑπερβατική ἔννοια τήν ὁποία ἐπικαλεῖσαι ὡς μάρτυρα τῶν προθέσεων καί τῶν ἐνεργειῶν σου. Ὅλοι ὅσοι ἐκ τῶν ἐκλεγέντων στήν τοπική Αὐτοδιοίκηση προέβησαν σέ ὁρκοδοσία στήν τιμή καί τήν συνείδηση τους δέν πιστεύουν στήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί στήν ὑπερβατικότητα τῆς ὑπάρξεώς τους διότι αὐτό προϋποθέτει πίστη στό Θεῖο, σέ μία ἐξωκόσμια ἄκτιστη Ἀρχή ἀπό τήν ὁποία πηγάζει ἡ κτιστή πραγματικότητα, ἡ συνείδηση τοῦ καλοῦ κἀγαθοῦ καί ἡ ὁποία ὑπέρκειται τῶν ἀντινομιῶν τοῦ κτιστοῦ κόσμου καί ἰδιαίτερα τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.
Ἑπομένως ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ ὅρκου πού ἐκστασίασε τά ΜΜΕ, εὐτέλισε καί γελοιοποίησε τήν συγκεκριμένη διαδικασία διότι οἱ ὁρκισθέντες δέν πιστεύουν ὅτι εἶναι εἰκόνες τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, ὅτι ὑπάρχει Δημιουργός Θεός καί ὅτι ἔχουν ἀθάνατη ψυχή ἀπό τήν ὁποία πηγάζει τό συνειδέναι καί ἡ τιμή. Ὡς ὑλιστές καί ἀθεϊστές ἀποδίδουν τήν ὕπαρξη τοῦ κόσμου καί κατά συνέπεια τήν ὕπαρξή τους στήν τυχαιότητα, τήν ἐξέλιξη καί τήν φυσική ἐπιλογή καί δέχονται ὅτι ἡ ὕπαρξή τους ἀρχίζει ἀπό τό τίποτα, ἀπό τό μηδέν καί καταλήγει στό τίποτα καί τό μηδέν ἀφοῦ μέ τήν παύση τῆς καρδιοαναπνευστικῆς λειτουργίας τους ἐκμηδενίζονται καί ἀφανίζονται. Ἀποτελοῦν κατά τήν ἀντίληψή τους μία τυχαία συνάρμοση κυττάρων καί οἱ ὅλες λειτουργίες τους θεμελιώνονται σέ μία τυχαία μείξη ἐκκρίσεων ἀπό τυχαία σχηματισθέντα ὄργανα πού τυχαία κάποιο ἄλογο καί ἀσυνείδητο κβαντικό πεδίο δημιούργησε ἀπό τό μηδέν, μετά ἀπό κάποια τυχαία μεγάλη ἔκρηξη. Τό ἀδυσώπητο ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι πῶς ἀπό αὐτή τήν τυχαιότητα ἀπό αὐτό τό πρωτόζωο πού ἔγινε ἑρπετό καί μετά ἀνθρωποειδές καί μετά ἄνθρωπος ἐκπορεύεται ἠθική διάσταση καί κρίση, πού ὀνομάζεται τιμή καί συνείδηση καί πῶς ὑφίστανται μέσα στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη οἱ λεγόμενες πνευματικές ἐκδηλώσεις, τό ἐνσυνείδητο πνεῦμα, τό ἐνσυνείδητο ἐγώ, ἡ συνειδητή ἀντίληψη τοῦ καλοῦ καί ἀγαθοῦ, τοῦ καθήκοντος, τοῦ δικαίου καί τοῦ ἀντιστρόφου τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν, ἡ μεταβολή σέ ἰδέες ὅλων, τῶν ὑλικῶν ἐπιδράσεων, ἐντυπώσεων στό σῶμα μας, ἐσωτερικῶν καί ἐξωτερικῶν, ἡ δυνατότητα τῆς μή ἱκανοποιήσεως μέ τήν βούληση καί τή θελησή μας ὅλων τῶν ἐπιδράσεων στό σῶμα μας, ἡ συνειδητή καί δυναμική ἐπίδραση ἐπωφελῶς καί ἐπιβλαβῶς τῆς πνευματοβολίας μας στό σῶμα μας καί στά ἄλλα ὄντα καί ἀντικείμενα, ἡ εἰδική καί ὁμαδική ὑποβολή, ἡ ἐκούσια καί συνειδητή βασκανία, ἡ τηλεπάθεια, ὁ προφορικός καί ὁ ἐνδιάθετος λόγος, ἡ συνειδητή μνήμη, ἀνάπλαση καί ἀναγνώριση καί ἡ συνειδητή προσοχή, γνώση, ἐπιστήμη καί φαντασία, ἡ πνευματική ἱκανότητα, ἡ ἰδιοφυΐα καί μεγαλοφυΐα, ἀσχέτως τῶν διαστάσεων καί τοῦ βάρους τοῦ σώματος καί τοῦ ἐγκεφάλου, τά ὄνειρα καί ἰδίως τά προγνωστικά καί προφητικά ὁράματα.
Ἐκ τοῦ ἐναντίου (a contrario) φαινόμενα ψυχικά πού εἶναι ἀδύνατον νά ἔχουν ἀρχή τή μείξη ἐκκρίσεων κάποιων κυττάρων, διότι εἶναι ἄλλης ὑφῆς, ἀποδεικνύουν τήν ἀπόλυτη ἀστάθεια τῶν ἀρνουμένων τήν ὑπερβατική τους πνευματική διάσταση ὅπως ἡ μεταβίβαση σκέψεως, ἡ τηλενέργεια, ἡ τηλεκινησία, ὁ ὑπνωτισμός, ἡ νοομαντία, ἡ διαίσθηση, ἡ ἐνδοσκοπία, ἡ ραβδοσκοπία, ἡ αὐτόματος γραφή, ἡ ἐξωπλασία ἤ ἐκτόπλασμα, ἡ καταληψία, ἡ ἀκαΐα, ἡ αἰώρηση, ἡ διπλή ἤ πολλαπλή προσωπικότης, ἡ ἰδεοπληγία, ἡ ψευδαίσθηση, ἡ ἐγγαστριμυθία κ.ἄ. πού καταδεικνύουν τήν ὑποστατική ὀντότητα ἀρνητικοῦ πνευματικοῦ κόσμου.
«Ὁρκίστηκαν» οἱ ἀγαπητοί ἄρχοντες τῆς αὐτοδιοίκησης στόν ἑαυτό τους δηλ. στήν συνάρμοση τῶν κυττάρων τοῦ ὀργανισμοῦ τους πού ὅλως παραδόξως ἀπό αὐτές τίς μονάδες ὕλης ἀναβλύζουν ἡ τιμή καί ἡ συνείδηση δηλ. ἔννοιες πνευματικές πού προϋποθέτουν μεταφυσική ἀναγωγή δηλ. σχέση καί κοινωνία μέ ὑπερβατική Ἀρχή καί δέσμευση ἀπέναντί Της.
Τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπαρτίζεται ἀπό 62,81% ὀξυγόνο, 19,37% ἄνθρακα, 9,31% ὑδρογόνο, 5,14% ἄζωτο, 1,38% ἀσβέστιο, 0,64% θεῖο, 0,63% φώσφορο, 0,26% νάτριο, 0,22% κάλιο, 0,18% χλώριο, 0,04% μαγνήσιο, 0,005% σίδηρο, καί ἀπό ἄλλα 24 χημικά στοιχεῖα σέ ἐλάχιστες ποσότητες. Τό 60% κατά μέρο ὅρο εἶναι κοινό νερό. Ἑπομένως ἀπό αὐτά πηγάζει κατά τούς ὁρκισθέντες ἡ τιμή καί ἡ συνείδηση (;) καί σέ αὐτά ὁρκίζονται οἱ ἐκλεκτοί μας συμπολίτες ἀφοῦ πανηγυρικά ἀρνοῦνται μέ τήν πράξη τους τήν θεία ἀναγωγή τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου στήν σχέση του μέ τόν ὑπερβατικό Δημιουργό τῆς ζωῆς;
Διερωτᾶται κανείς βέβαια πῶς ἐχέφρονες ἄνθρωποι κατατρύχονται ἀπό τέτοιες ἰδεοληψίες ἀφοῦ ἐνώπιον τῆς ἀντιλήψεώς μας: Α. Τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, Β. Τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἐμψύχων ὄντων, Γ. Τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων, Δ. Ἡ ἀέναος κίνηση τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης, Ε. Οἱ φυσικοί νόμοι, ς. Τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης, Ζ. Ἡ ὀργανική διάπλαση καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων, Η. Τό πεπερασμένο τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος καί Θ. Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος, ἡ ὑπερμαθηματική ἀκρίβεια καί ἡ τελονομία πού τό διέπουν ἀποδεικνύουν πληρέστατα ὅτι ὁ παρών κόσμος εἶναι ἀδύνατον νά ἔχει δημιουργήσει τόν ἑαυτό του καί τό θεμέλιο τῆς ὕπαρξης του δέν βρίσκεται μέσα του καί κατά συνέπεια ἡ ὑπερβατική αὐτή Ἀρχή πού τόν δημούργησε καί τόν συνέχει εἶναι ὁ Πανάγιος καί Πανυπερτέλειος Θεός, κατ’εἰκόνα τοῦ ὁποίου ἔχει πλασθεῖ ἀπό ἄπειρη ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος πού μόνος αὐτός ἀπό ὅλο τό Σύμπαν ἔχει ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ του, μπορεῖ νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα ποιός εἶσαι, ἔχει τό «συνειδέναι» καί τήν αὐτεξούσια ἐλευθερία βουλήσεως.
Εἶναι ἐξόχως τραγικά πρόσωπα οἱ συνάνθρωποί μας πού ἀνέλαβαν τούς οἴακες τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης μέ τέτοιες ἀσταθεῖς, ἀφελεῖς ἀνερμάτιστες καί χαοτικές ἀπόψεις καί ὅπως ἀποδεικνύεται δέν ἔχουν διδαχθεῖ τίποτα ἀπό τήν ἱστορία πού διέδραμε ἡ ἀνθρωπότης, ἀπό τίς ἐπαναστάσεις πού τούς ἐμπνέουν τήν Γαλλική ἐπανάσταση (1789) καί τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση (1917). Δέν διδάχθηκαν τίποτα ἀπό τά ποτάμια αἵματος καί τούς ὁμαδικούς τάφους τῶν θυμάτων τῆς ἀνείπωτης θηριωδίας τῶν ἐπαναστατῶν πού ἐμφοροῦντο ἀπό τά ἴδια μέ αὐτούς ἰδεολογήματα. Δέν ἐνθυμοῦνται ὅτι καί αὐτός ὁ Ροβεσπίερος κατέληξε στήν γκιλοτίνα καί ὅτι στίς «περιώνυμες» δίκες τῆς Μόσχα ὁ ἕνας «σύντροφος» ἐξόντωνε τόν ἄλλο. Γιατί «χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται» κατά τήν ρήση τοῦ Ντοστογιέφκυ καί γιατί νά μήν ἐπιτρέπονται;
Οἱ τιμηθέντες μέ τήν ψῆφο τῶν συμπολιτῶν τους πού ὁρκίστηκαν στόν ἑαυτό τους θέλουν νά μᾶς πείσουν ὅτι τό πνεῦμα θυσίας πού ἀπαιτεῖ ἡ δημόσια λειτουργία, ὁ ἀλτρουϊσμός καί ἡ θυσιαστική προσφορά, τό δίκαιο, ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη μποροῦν νά πηγάσουν ἀπό τόν πεισιθάνατο ἐγκλεισμό τοῦ ἀνθρώπου στόν χωροχρόνο τῆς καθημερινότητας καί στόν ἀσφυκτικό κλειό τῆς ὕλης. Ἄν αὐτό δέν ἀποτελεῖ μεσαίωνα καί τήν ἐπανάληψη ἀσταθῶν ἀπόψεων τῆς ἀνθρώπινης μεταπτωτικῆς τραγωδίας τί ἄλλο εἶναι;
Νά γιατί ἡ ἀποτυχία τους δυστυχῶς προδιαγράφεται βεβαία!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
