Από τους ιθύνοντες και κυβερνώντες προτείνονται εδώ και λίγο καιρό κάποιες αλλαγές στη μορφή και τον τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος. Άλλες ουσιώδεις και άλλες επουσιώδεις. Και στα οικονομικά επίσης και στα κοινωνικά θέματα της ζωής γίνονται διάφορες εισηγήσεις για μετατροπές. Μάλιστα όλα αυτά που εισηγούνται ακούστηκε ότι θέλουν να τα περάσουν μέσα από δημοψήφισμα.
Όμως για να πετύχει μια προσπάθεια αυτού του είδους με προσφυγή στο λαό δηλαδή, πρέπει τα ερωτήματα που θα υποβληθούν στον κυρίαρχο λαό να είναι βαθιά, ουσιαστικά και ριζικά. Να ληφθεί μάλιστα υπόψη και η όποια διαβούλευση θα προηγηθεί και να μη πεταχθεί στα σκουπίδια, όπως συνέβη με τη σχετική για το Σύμφωνο Συμβίωσης, που είχε δυσμενή για την κυβέρνηση αποτελέσματα.
Μπορεί ένας λαός να μη βρίσκεται πάντοτε στην κορυφή της αυτοσυνειδησίας του ή της αυτοεκτίμησής του, αλλά δεν είναι πάντοτε τόσο επιπόλαιος και ανεγκέφαλος ώστε να μη καταλαβαίνει τι του γίνεται και ποιες σκοπιμότητες μπορεί να κρύβονται πίσω από σχέδια και προτάσεις αυτού του είδους.
Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να λυνόντουσαν τα υφιστάμενα καθημερινά προβλήματα των πολιτών και των νέων, να εφαρμοζόταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το ΟΧΙ του πρόσφατου δημοψηφίσματος να παρέμεινε ΟΧΙ κ. α.
Και τούτο διότι το μεγάλο θέμα επί παραδείγματι της επιδιωκόμενης περαιτέρω εκκοσμικεύσεως του ελληνικού κράτους και της επιβολής ουδετεροθρησκείας στην κατά πλειοψηφεία ελληνορθόδοξη κοινωνία, που θέλει η κυβερνώσα παράταξη να πετύχει, με τον επί πλέον και μεγαλύτερο χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, ουσιαστικά είναι άνευ περιεχομένου και δε θα τελεσφορήσει ποτέ γι αυτούς άνευ της γνώμης του λαού.
Δυστυχώς θα φανεί γι άλλη μια φορά πάνω στα πράγματα πόσο μεροληπτικά και σε βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας κινείται η παρούσα εξουσία, αφήνοντας μάλιστα απείραχτες τις μειονότητες των μουσουλμάνων, εβραίων και καθολικών, όπως υπογραμμίζουν νομικοί και επαϊοντες, πόσο αχάριστα φέρεται στη Μάνα Εκκλησία που στήριξε το λαό μας και τους μετανάστες όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων και αποφεύχθηκε έτσι κοινωνική έκρηξη και πόσο μακράν της ιστορίας και της ψυχής του λαού μας είναι οι με ισχνή πλειοψηφεία κυβερνώντες και νομοθετούντες.
Επίσης δεν θα αποφέρει κανένα όφελος η παρούσα κυβερνητική προσπάθεια για βαθύτερο δήθεν χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, πρώτον μέν διότι ήδη η πολιτεία νομοθετεί ερήμην της Εκκλησίας, αντίθετα με την παράδοση και το ήθος του θρησκεύοντος λαού και δεύτερον είναι ελάχιστα τα εναπομείναντα στοιχεία επαφής Εκκλησίας και κράτους καθότι είναι απολύτως διακριτοί οι ρόλοι τους ... και με το νόμο.
Μάλλον θόρυβος θα γίνει, πιθανόν θα επέλθει ένας διχασμός στο λαό, ένταση και πόλωση, είτε τον ρωτήσουν είτε όχι, θα παραμείνουν άλυτα τα πραγματικά προβλήματα και θα αποδειχθεί κυρίως πάνω στα πράγματα εμφανέστατα η εκκλησιόμαχη διάθεση της Αριστεράς. Θα βαθύνει ενδεχομένως το χάσμα στις ψυχές κάποιων ανθρώπων με τη ζώσα πραγματικότητα της πίστεως και της Εκκλησίας.
Όλα αυτά που επικαλούνται οι πολιτικοί ότι χρήζουν συνταγματικής αναθεώρησης, δεν είναι τόσο τρομακτικά και οδυνηρά προβλήματα - ομιλούμε κυρίως για τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους - που πρέπει άμεσα να λυθούν κι αν δεν λυθούν θα καταρρεύσει η χώρα. Απλούστατα φαίνεται η ανάγκη αυτοεπιβεβαιώσεως των κυβερνώντων που νομίζουν ότι θα επαναφέρουν στο προσκήνιο τα ήδη αποτυχημένα πειράματα της Αριστεράς ανά τον κόσμο και ότι αυτό επείγει κι αν δεν γίνει δεν είναι πραγματικοί μαρξιστές.
Αυτή η προσπάθεια τι θα αποφέρει πάνω στα πράγματα; Θα πάρουν πίσω την ανύπαρκτη περιουσία της Εκκλησίας; Δε θα πληρώνουν τους ιερείς; Δεν θα πηγαίνουν οι άνθρωποι στην Εκκλησία; Δε θάχουμε αργία το Πάσχα; Ή μήπως θα φύγει η επίκληση της Αγίας Τριάδος από το Σύνταγμα, πράγμα το οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες και οι γενεές των Ελλήνων; Δηλαδή θα αποφασίσουν κάποιοι ώστε ο ορθόδοξος λαός να μη είναι αυτό που είναι δεκαετίες τώρα και μάλιστα χωρίς να τον ρωτήσουν; Αυτό δεν γίνεται και είναι τελείως αφύσικο για τον Έλληνα.
Ακόμη και οι ομοφυλόφιλοι που πέτυχαν και αναγνωρίστηκε νομικά η άκρως αντιευαγγελική στάση ζωής τους, έγραφαν προσφάτως σε πανώ, είτε το πίστευαν είτε όχι, ότι ο Χριστός «σταυρώθηκε και για μας»! Μπορεί αυτό να μη σημαίνει τίποτε, αλλά, αλήθεια πιστεύει η κυβερνητική συμμαχία ότι θα δεχτεί ο λαός μας, παρά την όποια αμαρτωλότητά του και πλημμελή εκτέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντων, να αρνηθεί την πίστη του και τη σχέση του με την Εκκλησία; Ασφαλώς όχι και το αποδεικνύει αυτό μέσα στα χρόνια, κάθε χρόνο, στις μεγάλες γιορτές με μαζική συμμετοχή και το απέδειξε και επί μακαριστού Χριστοδούλου με τη συλλογή υπογραφών υπέρ της προαιρετικής έστω αναγραφής του θρησκεύματος.
Γιατί γίνονται όλα αυτά τότε; Άλλοι λένε από ιδεοληψία, άλλοι από εμπάθεια ενός πυρήνα φανατικών αθέων, άλλοι για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την επαπειλούμενη οικτρή αποτυχία των σχεδίων οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης, άλλοι ομιλούν για σταδιακό προσεταιρισμό των ελληνοποιημένων μεταναστών, άλλοι υποψιάζονται για εξευμενισμό των μειονοτήτων και των ισχυρών λεσχών και συνδέσμων τους, άλλοι θεωρούν ότι εξαργυρώνονται επιταγές υποχρεώσεων για εξακολουθητική νομή της εξουσίας σε βάθος χρόνων κατ΄ εντολήν της διεθνούς των ασεβών προκειμένου να «χαλάσουν» τον θρησκευόμενο και φιλόπατρι λαό μας…
Όπως και νάχει το πράγμα από δημοψήφισμα πρέπει να περάσουν όλα τα μεγάλα θέματα. Κυρίως αυτά που έχουν σχέση με την ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας. Διότι ακούμε περί δημοψηφίσματος για τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τον εκλογικό νόμο, για το θέμα της ενέργειας, κ. α., αλλά δεν ακούμε δημοψήφισμα για τις σχέσεις κράτους και Εκκλησίας. Αυτό ασφαλώς δεν πρέπει να περάσει στα κρυφά, με νομοθετικές ρυθμίσεις, προεδρικά διατάγματα και αδιάβαστα κατεπείγοντα.
Επικαλούμαστε προς τούτο τις δημόσιες διακηρύξεις των πρώτων μετεπαναστατικών Εθνοσυνελεύσεων, τις ομολογιακές διακηρύξεις των Αγωνιστών προγόνων μας του 1821, τα κείμενα του Αγώνα, το αίμα των Ηρώων και των Μαρτύρων, που όλοι και όλα μιλούν «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»…
Πως θα τολμήσουν τώρα κάποιοι προσωρινοί και περαστικοί κυβερνήτες, χωρίς μάλιστα να ρωτήσουν το λαό μας, στα 200 χρόνια από την Ελληνορθόδοξη Επανάσταση και Παλιγγενεσία αντί να κάνουν το υπεσχημένο Τάμα του Έθνους, αυτοί να διαγράψουν τη συμπόρευση 2000 χρόνων Ελληνισμού και Χριστιανισμού; Γιατί δεν διδάσκονται από τα παθήματα των άλλων που ζήλεψαν οι καϋμένοι τη δόξα του Ηρόστρατου και τελικά κάηκαν οι ίδιοι; Κρίμα!
Πάντως χρήσιμο και διδακτικό είναι όλοι να θυμηθούμε εκείνη την επεισοδιακή παμμέγιστη συγκέντρωση – αγρυπνία στον άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών για την Εκκλησιαστική Περιουσία, όπου είχε ορισθεί ομιλητής ο Μακάριος Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Τότε, κατέληξε το λόγο του, ο άγιος εκείνος άνθρωπος, απευθυνόμενος προς τον τότε υπουργό Παιδείας, μακαρίτη κι αυτόν τώρα, λέγοντάς του: «Πρόσεξε, είναι τριφασικό ρεύμα η Εκκλησία, μη την αγγίζεις… Θα καείς».
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
