Δυστυχώς, το δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλλει όσο ποτέ άλλοτε εντός του εκκλησιαστικού σώματος τόσο σε επίπεδο ποιμένων όσο και στο αντίστοιχο των ποιμαινομένων εισάγοντας και καθιστώντας «το βδέλυγμα της ερημώσεως εν τόπω αγίω».
Άσεμνη και σκανδαλώδης εμφάνιση πολλών πιστών, γυναικών, κατά κύριο λόγο, αλλά και ανδρών, ακόμη και εντός των ιερών χώρων, ετεροδιδασκαλίες, όπως για παράδειγμα νεονικολαιτικές αντιλήψεις και θέσεις με συνακόλουθη αμνήστευση των πνευματοκτόνων προγαμιαίων σχέσεων, πρακτικός υλισμός με υπερτίμηση του οικονομικού παράγοντα επί υποτιμήσει ετέρων ουσιωδέστερων, έλλειψη ομολογιακού φρονήματος και παρρησίας στις αναπόφευκτες περιστάσεις του βίου όταν και όπου αυτή επιβάλλεται ,ειδικά όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού (όρα corpus christi), υποβάθμιση και μαρασμός του ιεραποστολικού φρονήματος και ζήλου απ τον οποίο θα πρέπει να διακατέχεται κάθε μέλος της Εκκλησίας, αδιαφορία για τη νόθευση του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους απ την πλευρά υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων και επακόλουθη έλλειψη αντιδράσεως και αντιστάσεως, μαζική καταφυγή σε προφητείες (πραγματικές και μη)-προφητειολαγνεία που εξάπτει την περιέργεια των προφητολάγνων αποβαίνουσα, εν τέλει, εις βάρος της γνησιότητας της πνευματικής ζωής, γεροντισμός-γεροντολατρεία που συνιστά πνευματική νόσο, παραμέληση της μελέτης και εντρυφήσεως των συγχρόνων χριστιανών στις ανεξάντλητες και αστείρευτες πηγές της Βίβλου και των Πατέρων κ.ο.κ.
Τα ως άνω κατατεθέντα παραδείγματα, δειγματοληπτικώς, σκιαγραφούν αμυδρότατα και φυσικά όχι καθ ολοκληρίαν τη ζοφερή εικόνα που έχει δημιουργηθεί και σχιματισθεί απ την εισήλαση και, εν πολλοίς, παγίωση του προαναφερθέντος απνευμάτιστου-πνευματοκτόνου πνεύματος.
Η ευθύνη των Θεόθεν τεταγμένων την πνευματική οικοδομή του εμπεπιστευμένου αυτοίς ποιμνίου τυγχάνει μεγίστη. Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως με το πολυειδώς δρων και παντοειδές κακό αποφεύγοντας να το στηλιτεύσει υπό το φως της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παραδόσεως και των Θείων και Ιερών Κανόνων, τότε καθίσταται αναπόφευκτη η αλλοίωση του φρονήματος πολλών πιστών με τα ανάλογα πρακτικά εξαγόμενα και πρακτικές συνέπειες.
Όταν η εκκλησιαστική διοίκηση συγκαλύπτει σκανδαλωδώς τους ετεροδιδασκάλους που υποβαθμίζουν το Ορθόδοξο Δόγμα και αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Ήθος αντί να εφαρμόσει στην περίπτωσή τους τα υπό των Θείων και Ιερών Κανόνων διαγορευόμενα τότε τι περιμένουμε να συμβεί;
Εν ονόματι της Οικονομίας οικονομούνται τα ανοικονόμητα. Η Οικονομία έχει υποκαταστήσει την Ακρίβεια. Ευλογημένη η Οικονομία και δώρο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Όχι όμως και κανόνας εκκλησιαστικού βίου! Μην τρελλαθούμε κι όλας!
Η προσήλωση στη χριστιανική ηθική διαβάλλεται από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη και «θεολογικές» φωνές ως «ηθικισμός», η εφαρμογή των Θείων και Ιερών Κανόνων των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων ως «νομικισμός» κ.τ.ό.
Μετά έχουμε την αξίωση να μην " κάνει πάρτυ" το κοσμικό πνεύμα μέσα στην Εκκλησία! Σώφρονες, σεμνοί και σοβαροί κληρικοί που συνέχονται από έμπονη αγωνία για την εν τω κόσμω πορεία του εκκλησιαστικού σώματος χωρίς συμβιβασμούς και αβαρίες με τη συνείδησή τους απαξιώνονται αήθως, εμπαθώς και αδίκως ενώ την ίδια στιγμή προβάλλονται σαν πρότυπα εκφοράς γνήσιου εκκλησιαστικού λόγου αλλοτριωμένοι απ το πνεύμα της εκκοσμίκκευσης ποιμένες.
Αμαρτωλοί και τρισάθλιοι, τέκνα του Αδάμ, "σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες" είμαστε όλοι μας! Ας ζητούμε εν συντριβή πολλή το έλεος του Θεού τον Οποίο καθημερινά και κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο παροργίζουμε με τις ελεεινότητες και βρωμερότητές μας και ας μην παίζουμε «εν ου παικτοίς» μεταβάλλοντας τις πτώσεις μας σε «ιδεολογία», πολλώ δε μάλλον σε «θεολογία» για να μνησθούμε και του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου!
Πηγή: Ακτίνες
