Κωνσταντίνος Χολέβας,  Πολιτικός επιστήμων

http://www.efkozani.gr/xolebas/xolebas.htm

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και ο νέος ισχυρός ανήρ της Γαλλίας, ο πρωθυπουργός Νικολά Σαρκοζί, έχουν αναλάβει εκστρατεία για να ξαναδώσουν ζωή στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, πιο γνωστή ως Ευρωσύνταγμα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία Συνθήκη που καθορίζει τις αρχές, τις αξίες και τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και κρίνεται απαραίτητη για να μπορέσει να λειτουργήσει εύρυθμα η Ευρώπη των 27. Δεν είναι Σύνταγμα, Διότι η Ευρ. Ένωση δεν είναι ενιαίο κράτος και ούτε πρόκειται να γίνει.

Μέχρι σήμερα η προσπάθεια για επικύρωση της Συνθήκης έχει εμποδισθεί από τα δύο αρνητικά δημοψηφίσματα. Στην Γαλλία και στην Ολλανδία η πλειοψηφία το

υ λαού είπε ΟΧΙ για πολλούς και διάφορους λόγους. Σήμερα Γάλλοι και Γερμανοί πολιτικοί και συνταγματολόγοι προσπαθούν να αλλάξουν τα επίμαχα σημεία της Συνθήκης ώστε να δημιουργηθεί ένα κείμενο πιο μικρό και πιο αποδεκτό. Ο Σαρκοζί την ονομάζει μίνι – Συνθήκη και ζητεί το νέο κείμενο να μην περάσει από δημοψήφισμα. Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια ζητήματα κρίθηκαν ότι ενοχλούσαν την πλειοψηφία των πολιτών και τώρα αλλάζουν ή αφαιρούνται.

Πρόκειται κυρίως για τα σημεία εκείνα της Συνθήκης, τα οποία έδιναν την εντύπωση ότι η Ευρώπη θέλει να μεταβληθεί σε υπερκράτος εις βάρος των εθνικών κρατών. Προτείνεται, λοιπόν, να καταργηθούν οι διατάξεις περί σημαίας και εθνικού ύμνου της Ένωσης καθώς και η διάταξη που όριζε ότι κάθε κοινοτική νομοθεσία υπέρκειται του εσωτερικού δικαίου των κρατών – μελών. Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία των χωρών αλλά και των πολιτών επιθυμούν την διατήρηση των εθνικών κρατών και δεν θέλουν να μεταβληθούν σε νομαρχίες ενός γραφειοκρατικού τέρατος που εδρεύει στις Βρυξέλλες.

Βεβαίως η συμμετοχή κάθε χώρας στην Ένωση προϋποθέτει την παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας. Όχι όμως ολόκληρης της κυριαρχίας. Το μήνυμα της εποχής μας μετά την διάλυση της Ε.Σ.Σ.Δ., της Γιουγκοσλαβίας και άλλων πολυεθνικών κρατών είναι ότι η έννοια του έθνους, της εθνικής συνειδήσεως και της εθνικής ταυτότητος δεν έχουν σβήσει ούτε είναι εύκολο να σβήσουν, παρά τις προσπάθειες των πάσης φύσεως διεθνιστών.

Είναι επίσης δεδομένο ότι στη νέα Συνταγματική Συνθήκη της Ευρ. Ενώσεως θα διατηρηθούν οι διατάξεις που προβλέπουν το δικαίωμα κάθε χώρας να αποφασίζει μόνη της, χωρίς ευρωπαϊκές οδηγίες ή παρεμβάσεις, για θέματα όπως το νομικό καθεστώς των Εκκλησιών και το περιεχόμενο της παιδείας. Το αρχικό κείμενο, που συνέταξε η συντακτική επιτροπή υπό τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, ξεκαθαρίζει αυτά τα ζητήματα και είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν οι σχετικές διατάξεις. Η Ευρώπη, λοιπόν, δεν πρόκειται να έλθει ποτέ να μας υποδείξει ποιές πρέπει να είναι οι σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας ούτε τι πρέπει να γράφουν τα βιβλία των Θρησκευτικών και της Ιστορίας. Αφήνει αυτά τα θέματα  στην εσωτερική νομοθεσία κάθε κράτους σεβόμενη την πολιτιστική ταυτότητα και εθνική κληρονομιά κάθε λαού. Τούτο έχει σημασία να γίνει γνωστό, διότι ορισμένοι «εκσυγχρονιστές» στην χώρα μας για να δικαιολογήσουν τις ιδεοληψίες τους επικαλούνται την Ευρώπη ισχυριζόμενοι ότι δήθεν μας ζήτησε αλλαγές σε θέματα Εκκλησίας και παιδείας.

Δύσκολη φαίνεται η προσπάθεια ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών να αναγραφεί ρητά στο προοίμιο της τροποποιημένης Συνθήκης η Χριστιανική κληρονομιά της γηραιάς ηπείρου. Παρά ταύτα αναγνωρίζεται στην πράξη ο κοινωνικός και πολιτιστικός ρόλος των θρησκειών. Στις 15-5-2007 η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Άγκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος της Ευρ. Επιτροπής (Κομισιόν) Μ. Μπαρόζο και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Χανς Πέττεριγκ δέχθηκαν σε μακρά συζήτηση περί του ρόλου της θρησκείας τους εκπροσώπους των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί, Λουθηρανοί κ.α.), Εβραίοι και Μουσουλμάνοι είχαν εποικοδομητικό διάλογο με τους προέδρους των τριών κορυφαίων θεσμών της Ε.Ε. και συμφώνησαν ότι οι θρησκευτικές διαφορές δεν πρέπει να προκαλούν εντάσεις και φανατισμούς. Στο τέλος της συναντήσεως η κ. Μέρκελ δήλωσε ότι η ίδια τάσσεται υπέρ της χριστιανικής αναφοράς στο προοίμιο, αλλά είναι απαισιόδοξη λόγω πολλών αντιδράσεων. Η συνάντηση της 15-5-2007 έγινε σε εφαρμογή του άρθρου 1-52 του μετέωρου μέχρι σήμερα Ευρωσυντάγματος, το οποίο αναφέρει ότι η Ένωση καθιερώνει θεσμικό διάλογο με τις Εκκλησίες και τις μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες.

Πιστεύω ότι όσο παραμένει ανοικτό το θέμα των τροποποιήσεων και προσθαφαιρέσεων στην Συνταγματική Συνθήκη οι Χριστιανοί όλης της Ευρώπης δεν πρέπει να σταματήσουμε την προσπάθεια για την αναγραφή των ριζών του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αρχαιοελληνική γραμματεία, ρωμαϊκό - ορθότερα βυζαντινορωμαϊκό – δίκαιο και Χριστιανική Ηθική αποτέλεσαν τα θεμέλια της Ευρώπης. Αν η σύγχρονη Ευρώπη τα γκρεμίσει κινδυνεύει να μην έχει μέλλον.

  

ΚΟΣΣΟΒΑΡΟΙ, ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ

 

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Μπους ήταν σαφής. Κατά την πρόσφατη περιοδεία του στα Βαλκάνια δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ ενός ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου. Οι ρωσικές απειλές για βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας και η σερβική πανεθνική αντίδραση δεν τον πτοούν. Λειτουργεί προφανώς ο εγωισμός της Υπερδύναμης. Έστω κι αν καταλαβαίνουν ότι ανοίγει και πάλι ο ασκός του Αιόλου στην ταλαιπωρημένη περιοχή μας, εν τούτοις δεν είναι δυνατόν να παραδεχθούν οι ΗΠΑ ότι ήταν λάθος οι βομβαρδισμοί του 1999 και η υποστήριξή τους προς τον Αλβανικό Απελευθερωτικό Στρατό. Μία Υπερδύναμη δεν κάνει λάθος και όταν το κάνει δεν πρέπει να το παραδεχθεί. Θεμελιώδης κανών της πολιτικής ισχύος. Οι Κοσσοβάροι Αλβανοί σχεδιάζουν το νέο εθνόσημό τους, ο Σέρβος πρωθυπουργός Κοστούνιτσα απειλεί ότι η χώρα του θα διακόψει διπλωματικές σχέσεις με όποια χώρα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο Κόσσοβο και οι Σλάβοι των Σκοπίων ανατριχιάζουν με την ιδέα ότι θα είναι ο επόμενος στόχος του αλβανικού αλυτρωτισμού.

Η Ελλάς αφ’ ενός μεν δεν είναι εύκολο να αντιτεθεί στην εκπεφρασμένη βούληση των ΗΠΑ και των περισσοτέρων Ευρωπαίων, αφ’ ετέρου όμως οφείλει να σκεφθεί πρώτα το δικό της συμφέρον και να εκτιμήσει τις πιθανές αρνητικές συνέπειες για τον μείζονα Ελληνισμό. Η ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα σερβικής επαρχίας ανοίγει ένα επικίνδυνο κεφάλαιο στις διεθνείς σχέσεις. Υπονομεύει τον σεβασμό των συνόρων και δημιουργεί προηγούμενο για αποσχίσεις εδαφών και διαλύσεις κρατών με δικαιολογία τα δικαιώματα διαφόρων μειονοτήτων. Ήδη στον γαλλικό Τύπο εγράφη ότι ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο θα αποτελέσει το παράδειγμα για την ανεξαρτητοποίηση του κατεχομένου τμήματος της Κύπρου. Επί πλέον η ενθάρρυνση των ΗΠΑ στον αλβανικό αλυτρωτισμό