«Πάτερ δώστε μου ψωμί, όχι για να φάω». Με αυτή την φράση υποδέχτηκε ελληνορθόδοξο ιερέα μικρό παιδί στο Κονγκό της Αφρικής.

Σε μία περιοχή που μαστίζεται από την πείνα, τις αρρώστιες και τις συγκρούσεις, ένα μικρό παιδί ήθελε «ψωμί».

Τι εννοούσε όμως; Αφού δεν ήθελε κανονικό ψωμί τι ψωμί ήθελε;

Το μικρό παιδί ήθελε να κοινωνήσει. Περπάτησε ώρες μέσα στη ζέστη, περίμενε ώρες την έλευση του ιερέα, όχι για να πάρει καραμέλες ή ένα μπουκάλι νερό αλλά για να κοινωνήσει.

Η Θεία Κοινωνία μπήκε στην συζήτηση την περίοδο του κορονοϊού με το κλείσιμο των εκκλησιών λόγω της πανδημίας.

Μεταδίδεται η όποια ασθένεια με την Θεία Ευχαριστία; Πολλοί ειδικοί και μη μπήκαν στη συζήτηση. Οι περισσότεροι με καλά κίνητρα, θα πρέπει να αναφερθεί.

Δυστυχώς ή ευτυχώς το θέμα της Πίστης και ειδικά της Ορθόδοξης Πίστης είναι κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει στους φυσικούς νόμους. Δεν μπορεί να εξηγηθεί σε κάποιον που δεν πιστεύει γιατί δεν μεταδίδονται ασθένειες με την Θεία Ευχαριστία.

Και αυτό είναι το μεγαλείο της Ορθοδοξίας. Η απόλυτη ελευθερία που παρέχει στους πιστούς.

Δεν αναγκάζεται κανένας να πάει στην εκκλησία ακόμα και αν σε αυτές τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα που απαιτούνται.

Δεν αναγκάζεται κανένας να κοινωνήσει με το ζόρι.

Ο πατέρας Χαρίτωνας δεν ανάγκασε το παιδί να κοινωνήσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Όμως το μικρό παιδί ήθελε να νιώσει μέσα του την ικανοποίηση της ένωσης με τον Χριστό.

Πρωτοχριστιανικές καταστάσεις στην Αφρική, με την αγνότητα των ανθρώπων να δίνει παραδείγματα ζωής σε εμάς τους «πολιτισμένους».

Δεν θα ήθελα να ρίξω νερό στον μύλο της διχόνοιας μεταξύ των ανθρώπων.

Όσοι πιστεύουν καταλαβαίνουν. Και όσοι δεν πιστεύουν παρακαλώ να δείξουν κατανόηση στην «διαφορετικότητα» των χριστιανών.

Η κοινωνία μας έχει προχωρήσει πολύ σε θέματα κατανόησης της διαφορετικότητας και της αγάπης προς τον άλλον.

Μικρούλι εκεί στη βασανισμένη Αφρική σε ευχαριστώ που με έκανες να καταλάβω πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσω ακόμα.

Ακολουθεί η περιγραφή του πατέρα Χαρίτωνα:

Βρίσκομαι σ’ ένα μακρινό χωριό στο βόρειο Κίβου από το πρωί. Μόλις έφτασα σε αυτό το χωριό με πλησίασε ένα κοριτσάκι με την μάνα του. Ήθελε να το πάρω αγκαλιά, όπως βλέπετε στη φωτογραφία. και… τί μου είπε στο αυτί; «Πάτερ δωσ’μου ψωμί»… Έστειλα κάποιον να αγοράσει ψωμί στην αγορά, αλλά όταν της το έδωσα, μου λέει… «Οχι αυτό, δεν θέλω!». Οπότε παίρνω καραμέλες του δίνω και μου λέει και πάλι… «Όχι, δεν θέλω». Δεν ήξερα τι ήθελε. Ρώτησα τη μάνα του να μου εξηγήσει και μου λέει ότι το παιδί θέλει να κοινωνήσει, επειδή κάναμε 8 μήνες χωρίς θεία λειτουργία. Αποφάσισα να ξεκινήσουμε να φτιάξουμε στα γρήγορα μια καλύβα για να τους λειτουργήσω αύριο πρώτα ο Θεός και να κοινωνήσω το κοριτσάκι.
 

Πηγή: sportime.gr