Ροΐδη Εμμονές και Πατριάρχης Γεννάδιος:

Όταν στα blog, η απάτη γίνεται συνήθεια…

Papyrus 52

 

Περιεχόμενα

• 1. Πρόλογος
• 2. Απάτη #1: «Ο … εγκάθετος του Πορθητή πατριάρχης Γεννάδιος»
• 3. Απάτη #2: «Ο … πατριάρχης Γεννάδιος, εξευτελίστηκε όταν μια ερωμένη του …»
• 4. Επίλογος
• 5. Παράρτημα: Περί «αλλαξοπατριαρχιών» στην Τουρκοκρατία

 

 

1. Πρόλογος

Το έχουμε ξαναπεί: το νεόκοπο κίνημα των αθεο-νεοπαγανιστών[1], που αποτελείται από μορφές όπως ο Καλόπουλος, ο Ρούσσος, οι συντάκτες του Ροΐδη Εμμονές, διάφοροι εκκεντρικοί νεοπαγανιστές και άλλοι ομόφρονες, αποτελεί ένα ανεξάντλητο στάδιο έρευνας για τους μελετητές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.

Χοντροκομμένα ψέματα και πλαστογραφημένα ιστορικά γεγονότα, ανάμικτα με βρισιές και βλαστήμιες, αποτελούν το υλικό που διοχετεύουν στο διαδίκτυο οι άνθρωποι αυτοί και το έχουμε αποδείξει δεκάδες φορές.

Θα το αποδείξουμε λοιπόν ακόμα μία, με αφορμή μια παράγραφο συμπυκνωμένης χυδαιολογίας κατά του Πατριάρχη Γενναδίου, στο ανεκδιήγητο blog Ροΐδη Εμμονές:

«Ο πρώτος μετά την Άλωση εγκάθετος του Πορθητή πατριάρχης Γεννάδιος, εξευτελίστηκε όταν μια ερωμένη του, χολωμένη που την παράτησε, πήγαινε κάτω από το πατριαρχείο και τον ξεμπρόστιαζε με φωνές. Ο Σουλτάνος δεν ανέχθηκε τη διαπόμπευση ενός ανώτατου αξιωματούχου και τον απέλυσε [Δωρόθεος Μονεμβασίας ‘’Σύνοψις Ιστοριών’’-1805, Μ. Γεδεών ‘’Πατριαρχικοί πίνακες’’ (1890-96) σ.472] για τρίτη και τελευταία φορά. Ο Μ. Μαλαξός στην πατριαρχική ιστορία του αναφέρει: ‘’Και από τα πολλά και μεγάλα σκάνδαλα όπου ήσαν… έκαμε παραίτησιν’’».

Αν και είναι «αξιοθαύμαστο» το πώς κατάφεραν και χώρεσαν τόσες τερατώδεις πλαστογραφίες σε μία μόνο παράγραφο, δεν είναι αυτό που μας εντυπωσιάζει πιο πολύ… Το πραγματικά απίστευτο, είναι το γεγονός ότι για να μας πείσουν για όσα λένε, μας παραπέμπουν σε πηγές, που… επιβεβαιώνουν ότι γράφουν ψέματα!

 

2. Απάτη #1: «Ο … εγκάθετος του Πορθητή πατριάρχης Γεννάδιος».

[η πράσινη γραμματοσειρά μέσα στο άρθρο μας, επιλέχθηκε για να παραπέμπει τον αναγνώστη σε ισχυρισμούς του blog]

Απάντηση #1

Όπως βλέπουμε, οι κειμενογράφοι έχουν μια προτίμηση στον Μανουήλ Γεδεών, στον Δωρόθεο και στον Μαλαξό. Καμία αντίρρηση. Τους ίδιους θα επικαλεστούμε κι εμείς για να δούμε από πού άντλησαν αυτά που ανάρτησαν στο διαδίκτυο.

Ας εξετάσουμε λοιπόν τον ισχυρισμό ότι ο Σχολάριος ήταν «εγκάθετος του Πορθητή», που σημαίνει ότι ο Πατριάρχης Γεννάδιος τοποθετήθηκε/διορίστηκε στη θέση του Πατριάρχη από τον Μωάμεθ.

Τι λένε άραγε οι πηγές που οι ίδιοι επικαλούνται;

Καταρχάς, στο ζήτημα της εκλογής Πατριάρχη αμέσως μετά την Άλωση, η πηγή είναι ο Μαλαξός, και αυτόν ακολουθεί κατά λέξη ο Γεδεών. Ας δούμε την αντιστοιχία:

Μαλαξός[2]: «Ήτον [ο Γεννάδιος] κριτής της βασιλικής κρίσεως […] ο βασιλεύς Ιωάννης […] εις την Φραγγίαν […] επήρε και αυτόν ως σοφώτατον».

Γεδεών[3]: «Κριτής και γραμματεύς βασιλικός ων [ο Γεννάδιος]».

Μαλαξός: «Εχειροτόνησεν αυτόν […] και Γεννάδιον τον ωνόμασαν».

Γεδεών: «Εγένετο μοναχός, Γεννάδιος μετονομασθείς».

Μαλαξός: «Που έναι ο πατριάρχης σας [ρώτησε ο Μωάμεθ], και δεν ήλθε να με προσκυνήση ως βασιλέαν; […] είπαν αυτού οι κληρηκοί ότι από πολύν καιρόν πατριάρχην δεν έχωμεν».

Γεδεών: «Ερωτήσας [ο Μωάμεθ] τους εν Κωνσταντινουπόλει κληρικούς έμαθεν ότι προ πολλού ην χηρεύων ο θρόνος». 

Μαλαξός: «Ο σουλτάνος […] τους είπε, όποιον θέλουν να κάμουν [Πατριάρχη] κατά την πίστιν τους […] Συνόδου γενομένης έκλεξαν όλοι ομοφώνως τον σοφώτατον κύριν Γεώργιον τον σχολάριον».

Γεδεών: «και εξελέγη πατριάρχης [ο Γεννάδιος] […] ευνοία του Πορθητού Μωάμεθ».

Συμπεράσματα:

α) Όπως βλέπουμε, η πρώτη απάτη αποκαλύφθηκε και η οπτικοποιημένη πηγή (βλ. την παρακάτω εικόνα) είναι αδιάψευστη: ο Μαλαξός (και ο Γεδεών που τον χρησιμοποιεί ως πηγή), λέει ξεκάθαρα ότι ο Γεννάδιος εξελέγη από τους Χριστιανούς, και δεν τοποθετήθηκε από τον Μωάμεθ. Το αντίθετο μάλιστα· ο Μωάμεθ τους άφησε ελεύθερους να κάνουν Πατριάρχη «όποιον θέλουν … κατά την πίστιν τους»!

 

(«Historia politica et patriarchica Constantinopoleos - Epirotica» (ed. B. G. Niebuhr), in Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, Bonn 1849, σελ. 79-80)

 

β) Ακόμα κι αν προσπαθήσουν να δικαιολογηθούν, ότι τους μπέρδεψε η τελευταία φράση του Γεδεών, «ευνοία του Πορθητού», και δήθεν, έτσι κατάλαβαν ότι ο Γεννάδιος «τοποθετήθηκε από τον Μωάμεθ», είναι και πάλι εκτεθειμένοι.

Ο Γεδεών, όπως είδαμε, ακολουθεί πιστά τον Μαλαξό, και η διήγηση του Μαλαξού είναι σαφής: Από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Μωάμεθ έδειξε εύνοια για κάποιο πρόσωπο ώστε να γίνει Πατριάρχης. Ο Πορθητής, ούτε τον Γεννάδιο πρότεινε, ούτε οποιονδήποτε άλλον για Πατριάρχη. Κατά συνέπεια, το «ευνοία του Πορθητού», που γράφει ο Γεδεών, δεν σχετίζεται με το πρόσωπο του Γενναδίου, αλλά έχει την έννοια που δίνει ο Μαλαξός: δηλαδή, «ευνοία του Πορθητού» (=με την συγκατάθεσή του, με την ευμενή του διάθεση) δόθηκε το δικαίωμα στον κλήρο και τον λαό να εκλέξουν Πατριάρχη στον κενό θρόνο της Κων/πολης. Και φυσικά, όπως μας λέει ο Μαλαξός, αυτή την εύνοια δεν την έδειξε ο Μωάμεθ από την καλή του την καρδιά, αλλά τεχνηέντως: «και τούτο όπου είπεν ο σουλτάνος, ότι να κάμουν πατριάρχην, το έκαμε με τέχνην διά να ακούουν οι Χριστιανοί ότι έχουν πατριάρχην»[4]. 

Άλλωστε, από πού να προκύψει εκ των προτέρων εύνοια, για τον Γεννάδιο, όταν βλέπουμε πως ο Μωάμεθ, τίποτε επιπλέον, τίποτε ιδιαίτερο και τίποτε περισσότερο δεν του προσέφερε, από αυτά που έμαθε ότι ήταν καθιερωμένα για όλους τους Πατριάρχες από την εποχή του Βυζαντίου:

«Ηρώτησε [ο Μωάμεθ] τους κληρικούς ότι τι συνήθειαν είχαν οι βασιλείς των Ρωμαίων, όταν έκαμναν πατριάρχην […] και έγιναν όλα εκείνα οπού είπαμε, τα οποία είχαν οι πατριάρχαι ευεργεσίαν από τους βασιλείς»[5].

Και το κυριότερο, στην διήγηση του Μαλαξού, ούτε χρονικά υπάρχει το περιθώριο για να υποθέσει κάποιος εκ των προτέρων εύνοια στον Γεννάδιο:

 «Και ωσάν τον έκαμαν πατριάρχην, τον επήραν οι αρχιερείς και οι κληρικοί και οι πρώτοι του λαού, και υπήγε, και επροσκύνησε τον αυτόν σουλτάνον […] Ηγάπησε δε πολλά τον πατριάρχην ο σουλτάνος, έσοντας να μάθη ότι ήτον σοφώτατος και ευλαβής άνδρας»[6].

Ο Μωάμεθ λοιπόν, έδειξε συμπάθεια για τον Γεννάδιο, αφού πρώτα αυτός εξελέγη και έγινε Πατριάρχης!

Άρα, τα περί «εγκαθέτου του Πορθητή», αποτελούν αυθαιρεσίες που συγκρούονται μετωπικά με τις πηγές οι οποίες αποκλείουν επιλογή εκ των προτέρων. Όπως επισημαίνει και ο καθ. Θ. Ζήσης, ο Μωάμεθ δεν είχε σε τίποτε να κάνει με την εκλογή του Γενναδίου, αφού ο κατακτητής άφησε τους υπόδουλους να υποδείξουν αυτοί το πρόσωπο του μέλλοντα Πατριάρχη[7].

Όπως φαίνεται, οι κειμενογράφοι έχουν μάθει να γράφουν ό,τι θέλουν, χωρίς να τους ελέγχει κανείς από τους αναγνώστες τους, και έτσι, παρέπεμψαν σε πηγές οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι είναι ψεύτες!

 

3. Απάτη #2: «Ο … πατριάρχης Γεννάδιος, εξευτελίστηκε όταν μια ερωμένη του, χολωμένη που την παράτησε, πήγαινε κάτω από το πατριαρχείο και τον ξεμπρόστιαζε με φωνές. Ο Σουλτάνος δεν ανέχθηκε τη διαπόμπευση ενός ανώτατου αξιωματούχου και τον απέλυσε [Δωρόθεος Μονεμβασίας ‘’Σύνοψις Ιστοριών’’-1805, Μ. Γεδεών ‘’Πατριαρχικοί πίνακες’’ (1890-96) σ.472] για τρίτη και τελευταία φορά. Ο Μ. Μαλαξός στην πατριαρχική ιστορία του αναφέρει: ‘’Και από τα πολλά και μεγάλα σκάνδαλα όπου ήσαν… έκαμε παραίτησιν’’».

Απάντηση #2

Τα ερωτήματα που γεννά η απάτη αριθ. 2, είναι τα εξής:

Γράφουν άραγε οι Γεδεών, Δωρόθεος και Μαλαξός, ότι α) ο Γεννάδιος είχε ερωμένη; Και β) γράφουν οι πηγές ότι για τον λόγο αυτό τον έπαυσε από τη θέση του πατριάρχη ο Μωάμεθ;

Ως πρώτη παρατήρηση, προσέξτε την έλλειψη σοβαρότητας του blog, το οποίο γράφει ότι τον Γεννάδιο «ο Σουλτάνος … τον απέλυσε» και την ίδια στιγμή, δύο γραμμές πιο κάτω, γράφουν ότι τον Γεννάδιο δεν τον «απέλυσε» κανείς, αλλά «έκαμε παραίτησιν»!

Πράγματι απίστευτο, αλλά προχωρούμε.

Το θράσος των κειμενογράφων, ξεπερνά κάθε όριο διότι μιλούν για «ερωμένη» του Γενναδίου, την στιγμή που μας παραπέμπουν σε πηγές που γράφουν τα εξής:

1) Μανουήλ Γεδεών: «Η πατριαρχεία του Γενναδίου Σχολαρίου παρετάθη μέχρι του Μαΐου του 1456, ότε, συκοφαντηθείς υπό φαυλοβίου γυναικός ως έχων αθεμίτους προς αυτήν σχέσεις, παρητήσατο την πατριαρχικήν αξίαν»[8].
 

 

(Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες», εν Κωνσταντινουπόλει 1890, σελ. 472)

 

            Η λέξη «συκοφαντία» βρε αθεόφοβοι, σημαίνει «ψευδής και αβάσιμη κατηγορία» και αποτελεί έγκλημα που επισείει ποινή, από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν οι νομοθεσίες στον κόσμο! Κι όμως, θεωρούν τους αναγνώστες τους τόσο αφελείς, που μετατρέπουν το «συκοφαντήθηκε από μία πόρνη» σε… «είχε ερωμένη» χωρίς καν να ντρέπονται!

            Και δεν είναι μόνο αυτό.

            Ξαφνικά βλέπουμε ότι τα ψέματα, «ο Σουλτάνος … τον απέλυσε», συγκρούονται με την πηγή που οι ίδιοι επικαλούνται, η οποία μιλάει για παραίτηση («παρητήσατο την πατριαρχικήν αξίαν»)!

2) Δωρόθεος: «… γυνή μιαρά και πόρνη […] εσυκοφάντει τον πατριάρχην κυρ Γεννάδιον τον σοφώτατον και αγιώτατον»[9].

 

(Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες», εν Κωνσταντινουπόλει 1890, σελ. 472, σημ. #702)

           

Και ο Δωρόθεος λοιπόν, τον οποίο οι ίδιοι επικαλούνται, μιλάει για «συκοφαντία», δηλαδή για ψεύδος και διαβολή. Και ενώ, για δεύτερη φορά αναφέρεται πως ο Γεννάδιος «συκοφαντήθηκε από μία πόρνη», εκείνοι, χωρίς ενδοιασμούς, το μετέτρεψαν σε «είχε ερωμένη»…

            Προφανώς, η λέξη «ντροπή», σίγουρα δεν είναι αρκετή για την περίπτωσή τους…

3) Μαλαξός (όπως τον παραθέτει ο Γεδεών): «και από τα πολλά και μεγάλα σκάνδαλα όπου ήσαν εκάλεσε σύνοδον […] και έκαμε παραίτησιν του πατριαρχικού θρόνου· οι δε αρχιερείς επαρακάλεσαν αυτόν, και οι κληρικοί, και όλος ο λαός διά να διαμείνη, αμή δεν ηθέλησε τελείως να το ακούση. Μόνον έγραψε την παραίτησιν […] [και ο Γεδεών προσθέτει] Της συκοφαντίας ταύτης ως αιτίας της παραιτήσεως του Γενναδίου μιμνήσκεται και ο Μαλαξός»[10].

 

 

(Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες», εν Κωνσταντινουπόλει 1890, σελ. 473)

 

α) Όπως βλέπουμε, τα παραμύθια ότι «ο Σουλτάνος … τον απέλυσε», πέφτουν στο κενό. Από όλες τις πηγές αναφέρεται πως ο Γεννάδιος παραιτήθηκε εξαιτίας του κλίματος που δημιούργησαν οι συκοφαντίες της πόρνης.

β) Βλέπουμε επίσης ότι οι κατά συρροή παραχαράκτες έκοψαν και έραψαν βολικές λεξούλες για «σκάνδαλα» από το παράθεμα του Μαλαξού, δεν έγραψαν όμως πουθενά ότι η πηγή από την οποία άντλησαν τον Μαλαξό, δηλ. ο Γεδεών, μας βεβαιώνει ότι και ο Μαλαξός μιλάει για συκοφαντία:

«Της συκοφαντίας ταύτης ως αιτίας της παραιτήσεως του Γενναδίου μιμνήσκεται και ο Μαλαξός»!

Αυτό όμως δεν έκαναν τον κόπο να το αναφέρουν. Τέτοια εντιμότητα στη χρήση των πηγών…

γ) Ας έρθουμε όμως και στην φράση του Μαλαξού, με την οποία προσπάθησαν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους, και η οποία λέει:

«… [ο Γεννάδιος] από τα πολλά και μεγάλα σκάνδαλα όπου ήσαν εκάλεσε σύνοδον…».

Ακόμα κι αν δεν είχαμε άλλες πληροφορίες και πηγές, υπάρχει τρόπος να συμπεράνουμε από τη φράση του Μαλαξού, «σκάνδαλα όπου ήσαν», ότι τα σκάνδαλα αυτά τα έκανε ο Γεννάδιος; Ασφαλώς όχι. Ακόμα περισσότερο όταν και ο Γεδεών (που οι ίδιοι επικαλούνται) αποκλείει κάτι τέτοιο και μιλάει για συκοφαντίες, και ο Δωρόθεος (που πάλι οι ίδιοι επικαλούνται) επίσης μιλάει για συκοφαντίες.

Επιπλέον όμως, όφειλαν να πάρουν στα χέρια τους την ίδια την πηγή του Μαλαξού, να βγάλουν τις παρωπίδες, και να διαβάσουν όλα όσα γράφει ο Μαλαξός για τον Γεννάδιο. Διότι, πως είναι δυνατόν ο Μαλαξός να υπονοεί ότι τα σκάνδαλα τα έκανε ο Γεννάδιος, και την ίδια στιγμή να τον χαρακτηρίζει, άνδρα αγιότατο και ευλεβέστατο[11];!!!

 

(«Historia politica et patriarchica Constantinopoleos - Epirotica» (ed. B. G. Niebuhr), in Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, Bonn 1849, σελ. 80)

 

Η οπτικοποιημένη πηγή, αποτελεί μεγαλοπρεπή διάψευση των συκοφαντών. Θα ήταν παράλογο να υποστηρίξει κάποιος, ότι ο Μαλαξός χαρακτηρίζει αγιότατο και ευλαβέστατο αυτόν που κάνει σκάνδαλα με πόρνες! Γι’ αυτό άλλωστε απέκρυψαν ότι ο Μαλαξός χαρακτηρίζει αγιότατο και ευλαβέστατο τον Γεννάδιο γιατί αλλιώς δεν θα πετύχαινε η απάτη τους!

Οι παραχαράκτες όμως διαψεύδονται και αλλού, καθώς ο Μαλαξός θεωρεί δείγμα αρετής, το γεγονός ότι ένας Πατριάρχης έχει την αποδοχή όλου του κλήρου και του λαού. Γράφει π.χ. για την περίπτωση του Ισιδώρου:

«… και από την αρετήν αυτού, ψήφω των αρχιερέων των κληρικών και παντός του λαού, εχειροτόνησεν αυτόν πατριάρχην»[12].

Κοιτάξτε τώρα τον παραλληλισμό με τον Γεννάδιο:

«Ο δε πατριάρχης κύρις Γεννάδιος […] έκαμε παραίτησιν του πατριαρχικού θρόνου, οι δε αρχιερείς επαρεκάλεσαν αυτόν, και οι κληρικοί και όλος ο λαός, διά να διαμείνη»[13]!
 

 

(«Historia politica et patriarchica Constantinopoleos - Epirotica» (ed. B. G. Niebuhr), in Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, Bonn 1849, σελ. 94.95)

 

Και μάλιστα, παρόμοια χρήση των εκφράσεων αυτών, κάνει ο Μαλαξός και στην περίπτωση του αρχικά συκοφαντημένου Διονυσίου Φιλιππουπόλεως, ο οποίος όμως τελικά δικαιώθηκε, και όταν θέλησε να παραιτηθεί, οι «αρχιερείς και ο κόσμος όλος επαρεκάλουν αυτόν να διαμείνη εις τον θρόνον αυτού»[14].

Ο Μαλαξός λοιπόν, θεωρεί τον Διονύσιο, τον Ισίδωρο και τον Γεννάδιο ως ομοειδείς περιπτώσεις, που απείχαν από σκάνδαλα, και είχαν την αποδοχή παντός του κλήρου και του λαού.

 

4. Επίλογος

Είδαμε λοιπόν ότι οι πηγές διαψεύδουν τις απίστευτες παραχαράξεις και τα υβρεολόγια κατά του Γενναδίου που εφηύρε το blog Ροΐδη Εμμονές:

Ο Γεννάδιος ούτε «εγκάθετος του Πορθητή» ήταν, ούτε κανείς τον… «απέλυσε», ούτε κατηγορήθηκε για «σκάνδαλα», και ούτε φυσικά είχε… «ερωμένη»!

Τα ακριβώς ανάποδα συνέβησαν· σύμφωνα με τον Γεδεών, τον Δωρόθεο και τον Μαλαξό, τις τρεις πηγές που οι ίδιοι οι συκοφάντες επικαλέστηκαν, ο Γεννάδιος εκλέχτηκε κανονικότατα και ελεύθερα ως ομόφωνη επιλογή κλήρου και λαού, και επειδή δεν ήθελε να ανεχτεί τις συκοφαντίες που σκορπούσε στην πόλη μια πόρνη, παραιτήθηκε ο ίδιος από τον θρόνο, παρά το γεγονός ότι τον εμπιστεύονταν και (σύμφωνα με τις πηγές) τον θεωρούσαν σοφό, φρόνιμο, άγιο και ευλαβή, και γι’ αυτό, ο κλήρος και ο λαός τον παρακαλούσε να παραμείνει στον θρόνο.

Δυστυχώς, τέτοιες μεθοδεύσεις, αποδεικνύουν πως η ντροπή και η αξιοπρέπεια έχουν χαθεί οριστικά για ορισμένους εκπροσώπους του αθεο-νεοπαγανισμού…

 

5. Παράρτημα: Περί «αλλαξοπατριαρχιών» στην Τουρκοκρατία

Κλείνοντας, θα ήταν περιττό να πούμε ότι ολόκληρο το κείμενο που εμπεριέχει το υβρεολόγιο για τον Γεννάδιο, και τιτλοφορείται «‘’Αλλαξοπατριαρχίες’’: Πωλείται πατριαρχικός θρόνος» αποτελεί ένα σύνολο από παραχαράξεις που έχουν συρραφτεί η μία με την άλλη. Όταν σε μία μόνο παράγραφο έγραψαν τόσα ψέματα, μπορείτε εύκολα να φανταστείτε τι έχει χωρέσει σε ολόκληρο το ατεκμηρίωτο κείμενο-κατεβατό…

Αρκεί να αναφέρουμε την εξής απίθανη φράση:

«Θα ήταν άδικο να καταλογίσει κανείς στην τουρκική ηγεσία το χάλι αυτό»!!!

Φανταστείτε τι οθωμανικός εθνικισμός διακατέχει τους ανθρώπους αυτούς, που αθωώνουν τους Τούρκους για το φαινόμενο της αλλαξοπατριαρχίας, για το οποίο ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο αυτοί! Διότι, ο μοναδικός υπεύθυνος είναι εκείνος που καταργεί τις δομές της νομιμότητας, δηλ. η Οθωμανική διοίκηση, η οποία για να βγάζει λεφτά με το τσουβάλι, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στους πλούσιους αετονύχηδες, στους κλέφτες, και τα δυτικά κοράκια που πλήρωναν αδρά για να μεγαλώσουν τις σφαίρες της θρησκευτικής επιρροής τους.

Όταν για παράδειγμα κάποιος επίορκος, κατακλέβει τους πολίτες ή το δημόσιο ταμείο, το να γράψω ότι αυτό που φταίει είναι το ότι υπάρχουν επίορκοι, είναι γελοίο. Δεν είναι δυνατόν να «ηθικοποιήσουμε» παρά τη θέλησή τους ολόκληρα κράτη και εκατομμύρια πολιτών! Αντιθέτως, θα πρέπει να υπάρχουν οι δομές εκείνες που θα σταματούν τους επίορκους! Έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Ο επίορκος λοιπόν πρέπει να πάει στη φυλακή, όμως, επειδή ξέρουμε ότι στην ανθρωπότητα θα υπάρχουν πάντα επίορκοι, η ευθύνη βαραίνει πάντα τους αρμόδιους για την τήρηση της νομιμότητας και την τοποθέτηση δικλείδων προστασίας.

Την ευθύνη όμως αυτή, στην Τουρκοκρατία, την είχε μόνο η Οθωμανική διοίκηση κατοχής και απολύτως κανένας άλλος!

Για παράδειγμα, κάποιοι τραπεζούντιοι άρχοντες, θέλησαν να συκοφαντήσουν τον παλιό πατριάρχη για να τον διώξουν. Αν ο Σουλτάνος δεν ήταν ίδιο ακριβώς κουμάσι με αυτούς, σε σημείο που για να πάρει τα λεφτά, δήλωσε κι εκείνος ψευδώς ότι πράγματι ο παλιός πατριάρχης ήταν απατεώνας, πώς αλλιώς θα τα κατάφερναν οι τραπεζούντιοι; Ποιος λοιπόν άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στη διαφθορά και την αντικανονικότητα; Οι Τούρκοι που είχαν την ευθύνη για την διοίκηση και μόνο αυτοί.

Και κοιτάξτε επιχείρημα που επικαλούνται:

«Πρώτοι οι Έλληνες δωροδόκησαν».

 Και αυτό τι σημαίνει; Ότι θα έρθει ο επίορκος υπάλληλος όταν τον συλλάβουν, και θα πει: «ξέρετε, δεν φταίω εγώ. Στην υπηρεσία μου κλέβουμε εδώ και αιώνες, επειδή πριν από 400 χρόνια, ένας πολίτης ήρθε πρώτος και μας λάδωσε! Κι έτσι, τι να κάνουμε κι εμείς οι αθώοι, καθόμαστε επί 400 χρόνια και μας… λαδώνουν»!!!

Μα  έχουν ίχνος σοβαρότητας αυτά που γράφουν;!

Έβαζαν στις τσέπες οι Τούρκοι επί 400 χρόνια τεράστια ποσά, εκβιαστικά, από τις αλλαγές πατριάρχη, και κρεμούσαν, σκότωναν, βασάνιζαν όποιον δεν είχε να τα δώσει, και τους δικαιολογούν λέγοντας ότι φταίνε γι’ αυτό κάποιοι τραπεζούντιοι άρχοντες που έζησαν πριν από 4 αιώνες;!!! Μπορεί σοβαρός άνθρωπος να υποστηρίζει ότι οι Έλληνες ως έθνος, θα είναι αιώνια υπόλογοι για μια δωροδοκία που έκαναν 10 άτομα πριν από 400 χρόνια;! Κάθε πράξη βαραίνει εκ νέου αυτόν που την διαπράττει, και κανείς, μα κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να διαπράξει την αλλαξοπατριαρχία, αν δεν την επέτρεπαν, και το κυριότερο, αν δεν την προκαλούσαν οι άπληστοι Οθωμανοί.

Και, οι εν λόγω απατεώνες, ξεχνούν το σημαντικότερο: όταν η ιστορία καταγράφει πως κάποιοι δίνουν χρήματα για να ανέλθει ή να παραμείνει ένας Πατριάρχης, αυτά τα χρήματα δίνονται είτε ο Πατριάρχης είναι κακός, είτε είναι καλός! Αν για παράδειγμα οι Τούρκοι για να βγάλουν λεφτά, έβαλαν με το έτσι θέλω έναν ανίκανο και ακατάλληλο για Πατριάρχη (όπως κατ’ επανάληψη έκαναν), για να μπορέσουν οι Έλληνες να τον βγάλουν από εκεί και να βάλουν στη θέση του έναν άνθρωπο της προκοπής, θα έπρεπε και πάλι να δώσουν ένα κάρο λεφτά στους Τούρκους! Δεν σημαίνει δηλ. πως ήταν «κακός» όποιος εκβιαστικά έδωσε λεφτά στους Οθωμανούς κατά την Τουρκοκρατία. Οι Τούρκοι απαιτούσαν λεφτά από όλους ανεξαιρέτως. Για να βάλεις στο Πατριαρχείο έναν καλό Πατριάρχη και ικανό άνθρωπο, θα έπρεπε να πληρώσεις έτσι κι αλλιώς.

Και επιπλέον, ας μας απαντήσει ο εξυπνάκιας που έγραψε ως δικαιολογία ότι «πρώτοι οι Έλληνες δωροδόκησαν»: αφού οι Τούρκοι ήταν τόσο «αθώοι» που τους «παρέσυραν» οι «κακοί» τραπεζούντιοι, τότε, γιατί στην ήδη οικονομικά δυσβάσταχτη εκλογή Πατριάρχη, έβαλαν από μόνοι τους νέους φόρους οι Οθωμανοί στις αρχές του 18^ου αιώνα; Στην περίπτωση αυτή, που δεν τους «παρέσυρε» κανείς, γιατί οι «αθώοι» Τούρκοι στραγγάλισαν ακόμα περισσότερο τα οικονομικά του Πατριαρχείου;!

Άλλωστε, όταν οι Τούρκοι ρουφούσαν το αίμα του λαού σε όλες τις χώρες κατοχής, και στράγγιζαν τους ελάχιστους οικονομικούς τους πόρους, τους «παρέσυρε» κανείς;

Όπως λοιπόν έβαλαν τόσους εγκληματικούς φόρους στους ραγιάδες, ήταν θέμα χρόνου να καταληστέψουν και το Πατριαρχείο, είτε είχαν μεσολαβήσει οι τραπεζούντιοι, είτε όχι. Είναι λοιπόν παράλογο να λέγεται ότι «παρασύρθηκαν» οι σφαγείς της ανθρωπότητας, Οθωμανοί, οι οποίοι όπου επικράτησαν, εξαφάνισαν τον πολιτισμό (ας μας «συγχωρήσει» η κ. Ρεπούση, ο κ. Βερέμης και οι επί 20ετία πιστοί υπάλληλοι των πτωχευμένων Τεγόπουλων στο ένθετο του «Ιού», που λέμε τέτοια πράγματα για τους Τούρκους… Ξέρουμε ότι μπορεί να πικράνουμε τον τουρκικό εθνικισμό των ανθρώπων αυτών, που με χυδαία υποκρισία είναι ικανοί να αναγνωρίσουν ότι το 18% των τουρκοκυπρίων δικαιούται το 25-30% της Κύπρου, αλλά το 20% των μικρασιατών Ελλήνων, δεν είχε δικαίωμα να προστατευτεί από τις σφαγές, και να κατοικήσει στο μόλις 5% της Μ. Ασίας που διεκδικούσε [για τέτοια και άλλα παρόμοια σοφίσματα τουρκικού εθνικισμού, όπως ότι στον Πόντο λίγοι σφαγιάστηκαν και οι Τούρκοι ουσιαστικά προστάτεψαν τους Πόντιους(!), βλ. τον πιστό υπάλληλο Τεγόπουλων, Τάσο Κωστόπουλο και τους λοιπούς «Ιούς»].

Κλείνοντας, ας πούμε και το εξής: Αν δεχτούμε ότι οι Τούρκοι «παρασύρονταν» από τους Έλληνες, γιατί άραγε δεν «παρασύρονταν» και προς το καλό, αλλά «παρασύρονταν» μόνο προς το κακό; Γιατί, τόσες φωνές Ελλήνων που τους παρακαλούσαν να σταματήσουν αυτό το εξοντωτικό κυνήγι των χρημάτων με τις αλλαξοπατριαρχίες, οι Τούρκοι δεν τις άκουγαν ποτέ;!

Και είναι εκπληκτική η εξής απόδειξη της τουρκικής ασυδοσίας και ενοχής:

Όταν κάποια στιγμή στα μέσα του 18^ου αιώνα, μετά από πολλά παρακάλια των Ελλήνων, κατάλαβαν οι Τούρκοι ότι με το να φορτώνουν το ταμείο του Πατριαρχείου, τελικά εξόντωναν οικονομικά τους πάντες και δεν θα έπαιρναν ποτέ τα λεφτά τους, εξέδωσαν σχετικό διάταγμα, και μέσα στο επίσημο Χάτι-Χουμαγιούν είχαν συμπεριλάβει όρο για τις αλλαξοπατριαρχίες, λες και ήταν κάτι νόμιμο να ανεβοκατεβάζουν οι Οθωμανοί τους Πατριάρχες! Εκεί λοιπόν έγραψαν, ότι από εδώ και πέρα θα εξακολουθήσουν να γίνονται αλλαξοπατριαρχίες, όμως τα λεφτά δεν θα βαρύνουν το Πατριαρχείο, αλλά μόνο τους άμεσα εμπλεκομένους!

Αυτοί λοιπόν είναι οι Οθωμανοί που… «παρασύρθηκαν» από τους «κακούς» Έλληνες, επικύρωναν όμως το παράνομο καθεστώς των αλλαξοπατριαρχιών με Αυτοκρατορικά Διατάγματα! Οπότε, καταλαβαίνουμε ποιος συντηρούσε, ποιος προωθούσε και ποιος προκαλούσε τις αλλαξοπατριαρχίες…

Κατά τα άλλα όμως, οι απίθανοι κειμενογράφοι μας λένε ότι «θα ήταν άδικο να καταλογίσει κανείς στην τουρκική ηγεσία το χάλι αυτό»!!!

Αυτά τα εισαγωγικά αρκούν. Εμείς δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε την οδό της ατεκμηρίωτης αρθρογραφίας και γι’ αυτό, όπως πάντα θα υπάρξει εξαντλητικά τεκμηριωμένο άρθρο που θα αναλύει πλήρως το φαινόμενο της αλλαξοπατριαρχίας στην Τουρκοκρατία με τρόπο απλό και κατανοητό, στηριγμένο επάνω στα πραγματικά δεδομένα και όχι σε βολικά κομματάκια πηγών εμπλουτισμένα με μπόλικο υβρεολόγιο, όπως στην περίπτωση του Γενναδίου που μόλις διαψεύσαμε….

 

Σημειώσεις

[1] Τους εντάσσουμε σε μία ομάδα ως «αθεο-νεοπαγανιστές», λόγω της αντιχριστιανικής συμμαχίας τους, καθώς αρκεί ένα κείμενο να είναι αντιχριστιανικό και το προσυπογράφουν όλοι παρά τις χαώδεις ιδεολογικές διαφορές που υποτίθεται πως έχουν.

[2] Τα παρακάτω αποσπάσματα από το: «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos - Epirotica» (ed. B. G. Niebuhr), in Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae,Bonn 1849, σελ. 79-80.

[3] Τα παρακάτω αποσπάσματα από το: Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες. Ειδήσεις ιστορικαί, βιογραφικαί περί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως (36-1884)», εν Κωνσταντινουπόλει 1890, σελ. 472.

[4] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 79.

[5] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π.

[6] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 81.

[7] Θ.Ν. Ζήση, «Γεννάδιος Β΄ Σχολάριος - Βίος, Συγγράμματα, Διδασκαλία», Ανάλεκτα Βλατάδων 30, Β΄ έκδοση, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 189.

[8] Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες …», ό.π., σελ. 472.

[9] Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες …», ό.π., σελ. 472, σημ. #702.

[10] Γεδεών Μανουήλ, «Πατριαρχικοί Πίνακες …», ό.π., σελ. 473.

[11] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 80.

[12] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 95.

[13] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 94.

[14] «Historia politica et patriarchica Constantinopoleos … », ό.π., σελ. 110.

 ΠΗΓΗ : http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/sxolarios_skandalo_1.htm