Οι δήθεν ανεξάρτητες Αρχές και Εξουσίες και το μάθημα των θρησκευτικών,
06.06.09
Οι δήθεν ανεξάρτητες Αρχές και Εξουσίες και το μάθημα των θρησκευτικών
του Διονύση Μακρή
Ως κέντρα κατευθυνόμενης παραεξουσίας και ως παραλογικά «άλλοθι» της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας λειτουργούν στο πλαίσιο του νέου ευρωπαϊκού παραλογισμού οι λεγόμενες «ανεξάρτητες» Αρχές. Ο ρόλος του ελέγχου των εξουσιών που τους αποδίδεται μέσω της ψευδεπίγραφης στήριξης πολιτών τις καθιστά πανίσχυρα κέντρα μίας παράλογης εξουσίας. Οι αποφάσεις τους υποκρύπτουν σκοπιμότητες που εξυπηρετούν τον «ευρωπαϊκό» παράλογο τρόπο διοίκησης και αποσκοπούν στην ισοπέδωση πανανθρώπινων αξιών, κυρίως χριστιανικών. Οι εκφραστές αυτών των περιβόητων αρχών εξουσίας διυλίζουν συνειδητά τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον προκειμένου να επιβάλλουν στο όνομα δήθεν διεθνών συνθηκών και ευρωπαϊκών νόμων νέους κανόνες στη ζωή των πολιτών.
Δια του τρόπου αυτού προκαλούν, διχάζουν και εξυπηρετούν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα άσπονδους «φίλους» και παρασκηνιακά κέντρα εξουσίας. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η εισήγηση μίας τέτοιας Αρχής για την απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες των Ελλήνων πριν από λίγα χρόνια. Εισήγηση που ήρθε ως απόρροια των παρασκηνιακών και όχι μόνο συμφωνιών που είχε συνάψει τον Απρίλιο του 1996 στη Νέα Υόρκη το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εβραίων και ο τότε μοιραίος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Η πρόταση της Αρχής προς τον τότε εξωκοινοβουλευτικό υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλο(!) λειτούργησε ως «άλλοθι» στην κυβέρνηση Σημίτη, ώστε να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της έναντι του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εβραίων και ίσως να λάβει και τα ανταλλάγματα της τηρήσεως αυτής της συμφωνίας. Η Αρχή φυσικά επικαλέστηκε δήθεν ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες, οι οποίες εκ των υστέρων αποδείχθηκαν φρούδες και ανοησίες.
Τι και αν διχάστηκε τότε ο ελληνικός ορθόδοξος στην συντριπτική πλειονότητά του λαός; Όλα βλέπετε διορθώνονται με το πέρασμα του χρόνου και τις ανάλογες οικονομικές επιχορηγήσεις η άλλου είδους ανταλλαγές προς τους ιδιοτελώς αντιδρώντες ψευτο -ηγέτες υψηλόβαθμους ρασοφόρους και πολιτικούς... Ο χρόνος και η στροφή του κόσμου προς τα ευτελή και εφήμερα είναι η καλύτερη γομολάστιχα που σβήνει από τις μνήμες ακόμη και μεγάλα εγκλήματα αποστασίας των ανθρώπων έναντι του τριαδικού Θεού.
Τώρα λοιπόν μια άλλη Αρχή του παραλόγου έρχεται στο όνομα της νέας εωσφορικής «δικαιοσύνης» της Ευρώπης να υλοποιήσει μία μύχια εδώ και σειρά ετών επιδίωξη της Τεκτονικής Στοάς. Μία επιδίωξη που αποβλέπει στην σταδιακή υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία στην μετατροπή του σε μάθημα θρησκειολογίας ενώ έχει ως στόχο την μελλοντική ολοσχερή κατάργησή του. Το «έργο» που διαπιστώσαμε όλοι το περασμένο καλοκαίρι με την έκδοση των επαίσχυντων εγκυκλίων του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και τις παρεμβάσεις της Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη δεν είναι καινούργιο. Πρόκειται στην ουσία για το ίδιο σενάριο στο οποίο πάντοτε πρωταγωνιστεί η εκάστοτε κυβέρνηση ανεξαρτήτου χρώματος και ιδεολογίας ενώ η αντιπολίτευση παίζει το ρόλο του κομπάρσου (!) με το να αποδέχεται σιωπηλώς ως τετελεσμένα τα γεγονότα και να επιβραβεύει με «πονηρές» επισκέψεις δήθεν ενημέρωσης στελεχών της τις αποφάσεις της Αρχής...
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Οφείλουμε να υποστηρίζουμε την αλήθεια χωρίς να λογαριάζουμε τις όποιες συνέπειες. Και η αλήθεια είναι πως ο όλος διάλογος περί του αν το μάθημα των θρησκευτικών έχει ομολογιακό η όχι χαρακτήρα και τα άλλα συναφή που αναγνώσαμε στις εγκυκλίους του υπουργείου και στις ανακοινώσεις της Αρχής του «Συνηγόρου του Πολίτη» αποτελούν στάχτη στα μάτια των ανύποπτων πιστών. Το «παιχνίδι» παίζεται σε άλλο επίπεδο και οι βασικοί παίκτες κρύβονται στα υπόγεια του τεκτονισμού εγχώρια και ξένα. Ο ομολογιακός χαρακτήρας του χάθηκε από τότε που το συγκεκριμένο μάθημα κλήθηκαν να διδάξουν στα παιδιά μας με απόφαση του υπουργείου στην δεκαετία του ογδόντα μεταξύ άλλων και άθεοι και αιρετικοί και βουδιστές... οι οποίοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν ένα πτυχίο από τις συνειδητά υποβαθμισμένες και παραθεωρημένες Θεολογικές μας Σχολές...
Και για του λόγου το αληθές εάν κάποιος θέλει να εξετάσει την όλη δραστηριότητα των υπουργών Παιδείας των τελευταίων τριών δεκαετιών θα διαπιστώσει περίτρανα ότι όχι μία αλλά δεκάδες αποφάσεις και εγκύκλιοι έχουν εκδοθεί εξυπηρετώντας τον στόχο τούτο. Το θράσος μάλιστα των οργάνων του Εωσφόρου Μασώνων ήταν τέτοιο που έφθασε στο σημείο με επιστολή τους να ζητούν να απαλειφθεί το κεφάλαιο που αναφερόταν σ’ αυτούς τους αχρείους από το βιβλίο των θρησκευτικών της Α’ Λυκείου, πριν από λίγα χρόνια. Ο τότε υπουργός Παιδείας και νυν αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου ως απόλυτο πειθήνιο όργανο έτρεξε στην κυριολεξία να υλοποιήσει το αίτημα της λεγομένης Τεκτονικής Στοάς εκδίδοντας υπουργική απόφαση απόσυρσης του βιβλίου και αντικατάστασής του με νέο!!!
Η τότε υπουργική απόφαση προκάλεσε την άμεση αντίδραση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και της Ιεράς Συνόδου. Η αντίδραση έγινε όμως, προς ώτα μη ακουόντων!
Μεθοδικά λοιπόν οι δήθεν «Ανεξάρτητες Αρχές» είτε μέσω μίας εικονικής αντιπαράθεσης με τα κέντρα εξουσίας υπουργεία κ.α είτε σε απευθείας συνεννόηση με την εκάστοτε πολιτική εξουσία κινούν τα νήματα προκειμένου να επιβάλλουν την τεκτονική εωσφορική φιλοσοφία της εξοικείωσης στην ελληνική ορθόδοξη κοινωνία και να απαλείψουν η να υποβαθμίσουν η και να εκδιώξουν τον χριστιανισμό.
Εκμεταλλεύονται την άγνοια και θεμελιώνουν τις θέσεις τους σε πρακτικές που ιστορικά διαπιστώνουμε σε πολιτικές των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού. Πολιτικές που διάβρωναν και υποβίβαζαν τον άνθρωπο στο όνομα του άκρατου υλισμού. Πολιτικές που αντιμετώπισαν εχθρικά τον χριστιανισμό και την πίστη προς τον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο γιατί αυτή η πίστη εξευμένιζε τις ανθρώπινες ψυχές καλλιεργούσε το κάλλος και έδιδε τέλος στην αποστασία του ανθρώπου από τον τριαδικό Δημιουργό Θεό.
Οι νυν πολιτικές εξουσίες- τα κόμματα ανεξαρτήτως χρώματος προσανατολισμού και ιδεολογίας προβάλλονται, ασυνείδητα η και ενσυνείδητα δηλώνοντας ευθαρσώς με τις αποφάσεις τους πως διάκεινται εχθρικά στον χριστιανισμό (βλ. νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας, των εκτρώσεων, διαφήμιση της πορνείας, αποποινικοποίηση της μοιχείας...) Ίσως να διαισθάνονται πως η Ορθόδοξη πίστη αποτελεί κίνδυνο απόρριψης της παράλογης φθηνής εξουσίας τους. Μίας εξουσίας που αναδεικνύει ως κεντρικό μοχλό λειτουργίας όπως καθημερινά διαπιστώνεται, το σκάνδαλο, τη σήψη και τη διαφθορά που γεννά η ιδιοτέλεια και ο ορατός προσανατολισμός στο εύκολο χρήμα και στην δαιμονική εμμονή ευτελούς δημόσιας αναγνώρισης.
Όμως, ο χριστιανισμός και η τέλεια έκφραση αυτού στην Ορθοδοξία, όπως έγραφε στην απολογία του προς τον φιλόσοφο αυτοκράτορα της Ρώμης Μάρκο Αυρήλιο ο Άγιος Μελίτων, Επίσκοπος Σάρδεων όχι μόνο δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία αλλά θα της προσέδιδε λαμπρότητα και κάλλος. Και αυτό, όπως έγραφε, γιατί ο συνειδητός Χριστιανός δεν νοιάζεται τόσο για τα εφήμερα αλλά αποβλέπει με την όλη ζωή του στο κάλλος της ψυχής του. Ο χριστιανισμός προσφέρει θεραπεία στην ψυχή του ανθρώπου, βοηθά στον εξευγενισμό και στην πνευματική ανάτασή της και ως εκ τούτου αποβλέπει στην ειρηνική συμβίωση των κοινωνιών, η οποία επιτυγχάνεται με την επικράτηση του χριστιανικού ήθους και της δικαιοσύνης του τριαδικού Θεού.
Σε καιρούς λοιπόν που η διαφθορά οργιάζει παγκοσμίως και το άδικο σε όλες τις κοινωνικές μορφές του επικρατεί, σε περιόδους που ο εξευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας γίνεται πλέον δημόσιο θέαμα, σε καιρούς που ο Μαμμωνάς λατρεύεται ως θεός σε όλες τις πτυχές της ειδωλολατρικής ζωής είναι λογικό η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία να ενοχλεί τα κέντρα ανομίας... Και ο νοών νοείτω!
Σε διατεταγμένη υπηρεσία η Αρχή...
Διευκρινίσεις σε ρόλο ... διαταγής επιχειρεί ο Συνήγορος με πρόσφατη ανακοίνωση
«Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει δεχτεί τον τελευταίο καιρό αναφορές πολιτών, οι οποίοι επισημαίνουν ότι σε αρκετά σχολεία της χώρας, για την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, αξιώνεται από τους γονείς τους η ρητή θετική η αρνητική δήλωση σχετικά με το θρήσκευμά τους.
Με την ευκαιρία αυτή ο Συνήγορος του Πολίτη διευκρινίζει ότι: Σύμφωνα με τις ισχύουσες πρόσφατες εγκυκλίους του ΥΠ.Ε.Π.Θ. (συγκεκριμένα, τις 91109/Γ2/10.7.2008 και 104071/Γ2/4.8.2008), οι οποίες δεν θέτουν νέο κανόνα, αλλά απλά ερμηνεύουν τον νόμο, οι μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μπορούν να απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών, εφόσον οι γονείς η κηδεμόνες τους (όταν οι μαθητές είναι ανήλικοι) η οι ίδιοι οι μαθητές (όταν είναι ενήλικοι) υπογράψουν και προσκομίσουν στο σχολείο υπεύθυνη δήλωση, στην οποία θα αναφέρουν την επιθυμία απαλλαγής τους για λόγους συνείδησης, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης αυτής επιλογής.
Επειδή ωστόσο νεότερη εγκύκλιος του ΥΠ.Ε.Π.Θ. (η Φ12/977/109744/Γ1/26.8.2008), με θέμα «Απασχόληση μαθητών» προκάλεσε σύγχυση σχετικά με το ποιοί δικαιούνται να υποβάλλουν την παραπάνω δήλωση, οδηγώντας μάλιστα ορισμένους σε παρερμηνεία του ίδιου του περιεχομένου της απαιτούμενης δήλωσης, ο Συνήγορος του Πολίτη θυμίζει ότι το Υπουργείο Παιδείας προέβη στην έκδοση των παραπάνω δυό εγκυκλίων, όπως ρητά αναφέρεται στη δεύτερη εξ αυτών, «εναρμονιζόμενο με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των ανεξαρτήτων αρχών της χώρας μας». Ειδικότερα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η αξίωση γνωστοποίησης πεποιθήσεων ως προϋπόθεση άσκησης δικαιώματος είναι αθέμιτη.
Η δυνατότητα απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης δεν αναιρεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος του Θρησκευτικών στο σχολείο.
Επιβάλλεται ωστόσο να υπάρχει, όσο το μάθημα των Θρησκευτικών θα διατηρεί τον ομολογιακό χαρακτήρα που προβλέπει η οικεία νομοθεσία. Δεδομένου, συνεπώς, του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν είναι συνταγματικώς θεμιτό η απαλλαγή για λόγους συνείδησης να εξαρτάται από οποιασδήποτε μορφής –θετική η αρνητική- δήλωση θρησκεύματος. Δικαίωμα δε απαλλαγής από το μάθημα αυτό δεν έχουν μόνο οι «αλλόθρησκοι η ετερόδοξοι», αλλά όλοι οι μαθητές, ανεξάρτητα από τις
θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, όταν οι γονείς τους η οι ίδιοι –όταν είναι ενήλικοι- επικαλούνται λόγους συνείδησης με υπεύθυνή τους δήλωση .
Ο Συνήγορος του Πολίτη έθεσε την παραπάνω διευκρίνιση υπόψη του ΥΠ.Ε.Π.Θ. με επιστολή του (14.11.2008) ζήτησε δε από τις διευθύνσεις των σχολικών μονάδων, στις οποίες παρατηρήθηκαν συναφή προβλήματα, την πιστή εφαρμογή του νόμου»!!!
Η απάντηση της ΔΙΣ
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος υπενθυμίζει ότι η εν λόγω απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, με ειδική αναφορά μόνο στο μάθημα των Θρησκευτικών, δεν υπάρχει, σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών. Παρόμοιο γεγονός συνέβη στη Νορβηγία, όταν προσέφυγαν αλλόθρησκοι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταγγέλλοντας την χώρα, μόνον διότι δεν τους επέτρεπε ολική απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών αλλά τους επέτρεπε μόνον μερική. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε τη Νορβηγία γι’ αυτό τον λόγο, και μόνον. Προς την υποχρέωση αυτή η Ελλάδα έχει ήδη συμμορφωθεί από πολλών ετών και δεν ανακύπτει νέα υποχρέωση συμμορφώσεώς της.
Υπενθυμίζει επίσης ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη στη Χώρα μας.
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008
http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=1271&obcatid=2
