ΝΟΜΙΚΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ κ. ΚΑΛΑΝΤΖΗ; Παραμένει στὴ ἴδια θέση ὡς γενικὸς γραμματέας θρησκευμάτων. Γιατί ἄραγε;
Μερτζάνη Νικολάου θεολόγου-ἠλεκτρονικοῦ (ΤΕ)
Ὅταν ὁ Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ» διοργάνωσε ἡμερίδα μὲ θέμα: «Μάθημα Θρησκευτικῶν καὶ Δημόσιος Χῶρος» τὸ Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016 καὶ ὥρα 16:30-21:00 στὸ Ἀμφιθέατρο τοῦ Μουσείου Βυζαντινοῦ Πολιτισμοῦ Θεσσαλονίκης» ὡς βασικὸς ὁμιλητής ὁ κ. Καλαντζὴς Γ. μεταξὺ ἄλλων εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς:
«Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἂν ἔχει ἕνα λόγο ὕπαρξης δὲν εἶναι νὰ μᾶς κάνει καλύτερους Χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους. Αὐτὸ τὸ κάνει ἄλλος, τὸ κάνει ἡ μητέρα πρώτη καὶ καλύτερη, ὁ παπάς, ἡ Ἐκκλησία. Ὄχι τὸ σχολεῖο ὅμως. Δουλειὰ τοῦ σχολείου, πρῶτα καὶ κύρια, εἶναι νὰ μᾶς δώσει τὴ δυνατότητα νὰ γίνουμε δημοκρατικοὶ πολίτες, πολίτες ποὺ μποροῦν νὰ καταλάβουν σὲ ποιὸ κόσμο ζοῦνε καὶ νὰ διαλεγόμαστε μαζί του.
Ἂν στὸν χῶρο τοῦ σχολείου ποὺ εἶναι δημόσιος χῶρος ἡ ἀντίληψη εἶναι πώς θὰ ἐπιβάλλουμε ἕνα...
θρήσκευμα σὲ ὅλους... Ἡ ἀντίληψη ποὺ λέει μένω στὴ δική μου ἀλήθεια καὶ δὲν διαλέγομαι μὲ τὸν κόσμο, μᾶς θέτει στὸ περιθώριο καὶ τῆς γειτονιᾶς μας καὶ τοῦ κόσμου…..»[1]
Ὁ κ. ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΑΓΝΟΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;
Ὅμως ὁ νόμος περὶ ἐκπαίδευσης 1566/85 σαφῶς ὁρίζει ὅτι:
«1. Σκοπὸς τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης εἶναι νὰ συμβάλει στὴν ὁλόπλευρη, ἁρμονικὴ καὶ ἰσόρροπη ἀνάπτυξη τῶν διανοητικῶν καὶ ψυχοσωματικῶν δυνάμεων τῶν μαθητῶν, ὥστε, ἀνεξάρτητα ἀπὸ φύλο καὶ καταγωγή, νὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἐξελιχθοῦν σὲ ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καὶ νὰ ζήσουν δημιουργικά.
Εἰδικότερα ὑποβοηθεῖ τοὺς μαθητές:
α) Νὰ γίνονται ἐλεύθεροι, ὑπεύθυνοι, δημοκρατικοὶ πολίτες, νὰ ὑπερασπίζονται τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς χώρας καὶ τὴ δημοκρατία, νὰ ἐμπνέεται ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὴ ζωὴ καὶ τὴ φύση καὶ νὰ διακατέχονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη»[2].
Ὁ κ. Καλαντζὴς παραλείπει τὴ φράση «νὰ διακατέχονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη». Πῶς εἶναι δυνατὸ ἕνας γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ μάλιστα θρησκευμάτων νὰ ἐμπίπτει τέτοιο ὀλίσθημα; Τὸ νόμο 1566/85 ἔπρεπε νὰ τὸν ἔχει δίκην εὐαγγελίου, διότι ἐφαρμόζει ρητὰ τὸ Σύνταγμα.
Συγκεκριμένα τὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 ἀναφέρει ὅτι: «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματικὴ καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς τους συνείδησης καὶ τὴ διάπλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους πολίτες».[3]
«Ἐδῶ πρέπει νὰ προσέξουμε, ὅτι τὸ Σύνταγμα δὲν ὁμιλεῖ περὶ ἀγωγῆς (δηλ. περὶ ἁπλῆς διδασκαλίας), ἀλλὰ περὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι οἱ Ἕλληνες μαθηταὶ δὲν ἀρκεῖ νὰ μάθουν κάποια στοιχεῖα τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας, ἀλλὰ νὰ τὰ ἐνστερνισθοῦν καὶ νὰ τοὺς γίνουν συνείδηση [4]».
Ἡ ἀπόφαση 3365/1995 τοῦ ΣτῈ (Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας) ὁμιλεῖ περὶ διδασκαλίας ὀρθόδοξου Χριστιανικοῦ μαθήματος, διότι ἐπικρατοῦσα θρησκεία σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ μόνο μέσω αὐτῆς ἀναπτύσσεται ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΠΟΙΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ;
Ὁ γραμματέας θρησκευμάτων εἶπε ἀνωτέρω ὅτι:« Ἂν στὸν χῶρο τοῦ σχολείου ποὺ εἶναι δημόσιος χῶρος ἡ ἀντίληψη εἶναι πῶς θὰ ἐπιβάλλουμε ἕνα θρήσκευμα σὲ ὅλους». Ὅμως, τὸ Σύνταγμα εἶναι σαφέστατο δὲ μιλᾶ γιὰ ἐπιβολὴ ἢ δημιουργία, ἀλλὰ γιὰ ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνείδησης, ἤτοι τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς. Ἤδη πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ σχολικοῦ βίου τὸ παιδὶ εἶναι βαπτισμένο καὶ γνωρίζει ὅτι εἶναι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος[5], σύμφωνα καὶ μὲ τὶς 660/18 καὶ 926/18 ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ
Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣτῈ (660 & 926/18) ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
«……….Ἡ ἐν λόγῶ ἀπόφαση (ενν. τὰ προγράμματα ΦΕΚ ποὺ ὑποστηρίζει ὁ κ. Καλαντζὴς) κλονιζει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση, τὴν ὀποια, ἡδη πρὶν ἀπό τὴν ἐναρξη τοῦ σχολικοῦ βίου διαμορφώνουν οἱ μαθητές αὐτοί στὸ πλαίσιο τοῦ οἰκογενειακοῦ τους περιβάλλοντος, εἰναι δὲ ἱκανή ἡ εἰσαγόμενη μὲ τὴν προσβαλλομένη ἀπόφάση διδασκαλία ὡς ἐπέμβαση στὸν εὐαίσθητο ψυχικό κόσμο τῶν μαθητῶν αὐτῶν ποὺ δὲν διαθέτουν τὴν ωριμότητα καὶ τὴν κριτική ἀντίληψη τῶν ἐνηλίκων, νὰ τοὺς ἐκτρέψει ἀπό τὴν ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση τοὺς».
Μὲ τὶς ἀποφάσεις 660 & 926/18 ἀκυρώθηκαν ἀπὸ τὸ ΣτΕ τὰ ΝΠΣ θρησκευτικῶν ποὺ τόσο προώθησε καὶ ἀγάπησε ὁ κ. Καλαντζὴς [6].
[1] https://www.youtube.com/watch?v=Qa8gfI8VCpk&t=10322&authuser=0
[2] https://www.kodiko.gr/nomologia/document_navigation/276374/nomos-1566-1985
[3] ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Ὅπως ἀναθεωρήθηκε μὲ τὸ Ψήφισμα τῆς 6ης Ἀπριλίου 2001 τῆς Ζ΄ Ἀναθεωρητικῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, σέλ.19).
[4] Γεωργίου Ἤλ. Κρίππα , Συνταγματικὴ Θεώρηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη Πύργος, Νοέμβριος 2008, Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας, σέλ. 16
[5] ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤ. ΠΟΝΗΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, θεολογικὴ θεμελίωση-Νομικὴ κατοχύρωση, ἱστορικὴ δικαίωση-Ἀνασκευὴ ποικίλων ἰσχυρισμῶν, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ Ἰωάννης Χρ. Γιαννάκενας Α΄ΕΚΔΟΣΗ: ΑΘΗΝΑ 2013, σ.25
[6] http://thriskeftika.blogspot.com/2018/03/6602018.html
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
