To Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο δημοσίευσε σήμερα την απόφαση του για το Μάθημα των Θρησκευτικών. Το Δικαστήριο αρνήθηκε να εκδώσει παρεμπίπτουσα κρίση για τον χαρακτήρα του μαθήματος, αν και ήταν το θεμέλιο των επιχειρημάτων των προσφευγόντων (γονείς μαθητών μη Ορθοδόξων), ΕΠΙΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΛΥΤΑ τις κρίσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας περί ορθοδόξου ομολογιακού μαθήματος!

ΣΧΟΛΙΟ Ι.Ε.

Η απόφαση του ΕΔΔΑ έχει τρεις (3) λάθος παραδοχές ως προς το σκεπτικό της για τον τρόπο απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα αυτό: 

α) Η απόφαση θεωρεί δεδομένο ότι υφίσταται κίνδυνος θρησκευτικών διακρίσεων στην Ελλάδα, δεν αναφέρει όμως στοιχεία από πού το εξάγει. Σημειωτέον ότι η Ελληνική Νομοθεσία είναι αρκούντως αυστηρή για την περίπτωση ρατσισμού, μισαλλοδοξίας διακρίσεων κλπ. Επομένως δεν μπορεί να ενεργεί προληπτικά το Δικαστήριο, με φοβική θεώρηση της ελληνικής πραγματικότητας.

β) Οι δηλώσεις απαλλαγής του ΜΘ σε κανέναν άλλον δεν επιδεικνύονται, παρά μόνο σε πολύ περιορισμένο αριθμό εκπαιδευτικών, που είναι και οι χειριστές των δηλώσεων αυτών. Άρα ο κίνδυνος να υποστούν αυτές τις διακρίσεις οι προσφεύγοντες, προέρχεται αποκλειστικά από αυτούς που θα επεξεργαστούν τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Επομένως:  αφ΄ ενός είναι λάθος όλη η επιχειρηματολογία της αποφάσεως περί εκθέσεως των προσφευγόντων στην μικρή νησιωτική κοινωνία. Αφ΄ ετέρου η δυσμενής μεταχείριση των προσφευγόντων προϋποθέτει διάπραξη σοβαρού ποινικού και πειθαρχικού παραπτώματος από το προσωπικό της Εκπαίδευσης. Όμως ο κολασμός από την Ελληνική Πολιτεία  αυτού του παραπτώματος  -αν συμβεί- ικανοποιεί πλήρως τους προσφεύγοντες και τα δικαιώματά τους κατά την ΕΣΔΑ και δεν χρειάζονται την προστασία του ΕΔΔΑ. (Συγκριτικά:  βάσιμος φόβος για παράνομο χειρισμό ευαισθήτων προσ. δεδομένων από εκπαιδευτικούς υπήρχε σε περιόδους που κάποιοι ήταν στρατευμένοι σε απολυταρχικά-φασιστικά καθεστώτα λχ. σε Γκεστάπο, Στάζι, Σιγκουρίμι, Σεκουριτάτε, NKVD κλπ και όχι σε Δημοκρατικές χώρες με ανεξάρτητο σύστημα Δικαιοσύνης). 

γ) Η απόφαση θεωρεί δεδομένο ότι, ιδιαίτερα, στις μικρές κοινωνίες των νησιώτικων περιοχών,  αν οι γονείς δηλώσουν ότι δεν είναι Ορθόδοξοι, θα εκτεθούν σε δυσμενείς διακρίσεις. Το επιχείρημα αυτό δεν είναι αληθές παρά ένα "σόφισμα", δεδομένου ότι σε τόσο μικρές κοινωνίες, όλοι ξέρουν πολλές προσωπικές πληροφορίες για τον καθένα, λ.χ. ποιος πάει στην Εκκλησία, ποιος δεν πάει, ποια εφημερίδα αγοράζει, την οικογενειακή του κατάσταση, την υγεία του κλπ. Οπότε αν η κλειστή κοινωνία που ζούσαν οι προσφεύγοντες ήταν τόσο επιθετική, όσο εικάζει το Δικαστήριο, ήδη θα είχαν υποστεί αυτές τις διακρίσεις τα χρόνια που ζουν εκεί και μάλιστα με κοινωνικά απαξιωτικό τρόπο που δεν ελέγχεται εύκολα νομικά. Δεν προκύπτει όμως από τα στοιχεία της υπόθεσης ότι υπέστησαν ή ότι υπάρχει ειλικρινά βάσιμος κίνδυνος να υποστούν τέτοιες διακρίσεις.

Γι΄ αυτό η απόφαση αυτή του ΕΔΔΑ, που σημειωτέον δεν αναφέρεται καθόλου  στον ομολογιακό η μη χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, στερείται πραγματικής βάσης ως προς το κριθέν ζήτημα του τρόπου απαλλαγής.

ΝΟΜΙΚΟΣ

Πηγή: Θρησκευτικά