Ενώ στην Ελλάδα το θέμα των ”έμφυλων ταυτοτήτων” κάνει σιγά σιγά τα βήματα του μέσα στα ελληνικά σχολεία, τα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ από τη μια μέρα στην άλλη μετασχηματίστηκαν ήδη σε κέντρα επανεκπαίδευσης χωρίς να επιτρέπονται ερωτήσεις, για την ενθάρρυνση της αντίληψης ότι παιδιά ηλικίας 4 έως 5 ετών μπορεί να είναι εγγενώς τρανσέξουαλ και ότι κάθε μαθητής οποιασδήποτε ηλικίας που ισχυρίζεται ότι είναι ή νιώθει σαν το αντίθετο φύλο, δικαιούται να χρησιμοποιεί όχι μόνο ιδιωτικούς χώρους μπάνιου, αλλά και κοινόχρηστα ντουλάπια και ντους που έχουν καθοριστεί για το φύλο με το οποίο «ταυτίζονται».
Ως αποτέλεσμα αυτής της επιβληθείσας αλλαγής στην αμερικανική σχολική πολιτική , υπήρξε μια αυξανόμενη αντίδραση από τους γονείς σε ολόκληρο το έθνος. Η μάχη μαίνεται έντονα, έχοντας πρόσφατα φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο σε μια σημαντική υπόθεση της Βιρτζίνια.
Οι γονείς που έχουν ερωτήσεις σχετικά με την ορθότητα αυτού του πειράματος αγνοούνται, περιθωριοποιούνται και ακόμη και αποκλείονται σκόπιμα από αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο συμπεριφοράς στα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας.
Η ιστοσελίδα 4thWaveNow συγκέντρωσε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές και τραγικές εμπειρίες γονέων αμερικανικών οικογενειών, τις οποίες και αναμεταδίδουμε έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται και, ελπίζουμε όχι, στην οποία ίσως βρεθούν στο μέλλον και οι έλληνες γονείς.
Οι γονείς μιλάνε: Σχολικές εμπειρίες
Ο Gary (New London, MN) λέει:
Στις αρχές της άνοιξης του 2015, αρκετοί κάτοικοι της σχολικής επαρχίας NL-S συναντήθηκαν με το σχολικό συμβούλιο για να εκφράσουν ανησυχίες σχετικά με την προτεινόμενη πολιτική τους για τους τρανσέξουαλ. Αυτή η αμφιλεγόμενη πολιτική παρουσιάστηκε χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση προς τους γονείς ή την κοινότητα. Ήμασταν έκπληκτοι που το Συμβούλιο Παιδείας και η διοίκηση επέλεξαν να αγνοήσουν το αίτημά μας να καθυστερήσουμε την έγκρισή του. Πολύ λίγοι είχαν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν την πολιτική ή να διαβάσουν και να κατανοήσουν τις επιπτώσεις του. Μια απλή καθυστέρηση είναι ένα λογικό αίτημα. Γιατί η βιασύνη;
Είμαστε σε αυτήν την κοινότητα έτοιμοι για μια πολιτική που επιτρέπει στα αγόρια να χρησιμοποιούν τα αποδυτήρια των κοριτσιών και τα μπάνια των κοριτσιών και να συμμετέχουν στις αθλητικές ομάδες των κοριτσιών; Αυτό θα είναι το σχεδόν βέβαιο αποτέλεσμα εάν υιοθετηθεί η προτεινόμενη πολιτική του σχολικού συμβουλίου για τους τρανσέξουαλ.
Η προτεινόμενη πολιτική αναφέρει ότι το σχολείο δεσμεύεται να «μεγιστοποιήσει την κοινωνική ένταξη» των φοιτητών τρανσέξουαλ. Αυτό σημαίνει ότι τα αγόρια που επιθυμούν να βλέπουν τον εαυτό τους ως κορίτσια μπορούν να κάνουν οτιδήποτε στα σχολεία που κάνουν τα κορίτσια. Αυτά τα αγόρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε από τις εγκαταστάσεις των κοριτσιών και να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε από τις αθλητικές ομάδες των κοριτσιών.
Δεν είχαμε παραπλανηθεί από τη δήλωση του επιθεωρητή ότι μπορεί να είναι πως οι τρανσέξουαλ σπουδαστές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μπάνια και ντους για “ουδέτερο φύλο”. Άλλα σχολεία επιχείρησαν αυτή την προσέγγιση μόνο για να βρεθούν ενάντια στους δικηγόρους της LGBT (ομοφυλοφιλική κοινότητα) και στη συνέχεια να αναγκαστούν να ανοίξουν όλες τις εγκαταστάσεις των κοριτσιών στα αγόρια. Η «μεγιστοποίηση της κοινωνικής ένταξης» για τους σπουδαστές τρανσέξουαλ δεν επιτρέπει να διαχωριστούν τα μπάνια και τα ντους σε αγόρια και κορίτσια.
Η προτεινόμενη πολιτική του συμβουλίου μας λέει ότι “το φύλο αποδίδεται κατά τη γέννηση.” Τι είδους φαντασίωση είναι αυτή; Η δική μου εμπειρία ακούει τον γιατρό ή τη νοσοκόμα να λέει: “Είναι αγόρι!” ή “Είναι κορίτσι!”. Δεν έχω ακούσει ακόμα το γιατρό να ρωτήσει: “Ποιο φύλο θα αναθέσουμε στο μωρό;”.
Δεν υποτίθεται ότι τα σχολεία διδάσκουν στα παιδιά μας για τον πραγματικό κόσμο; Αυτή η νέα πολιτική απαιτεί από τα σχολεία και τους καθηγητές μας, με λέξη, παράδειγμα και πολιτική, να αντικαταστήσουν έναν κόσμο φαντασίας αντί για τον πραγματικό κόσμο και να αναγκάσουν τα παιδιά μας να συμμορφωθούν με έναν κόσμο που πιστεύει ότι η βιολογία δεν είναι πραγματική.
Και τι γίνεται με τις ανοησίες ότι βάζοντας τα παιδιά μας σε έναν κόσμο φαντασίας θα μειωθούν υποτίθεται τα ποσοστά αυτοκτονίας; Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αλλά, όταν μπαίνουμε στη γη της φαντασίας, δεν υπάρχουν όρια για το πού μας πάει, γιατί η αλήθεια και η πραγματικότητα δεν έχουν σημασία.
Πρέπει να παρέχουμε ασφάλεια σε όλα τα παιδιά και πολλοί βλέπουν αυτή την πολιτική, όπως γράφτηκε, ως επιβλαβής για κάθε παιδί. Λάβετε υπόψη ότι τα περισσότερα παιδιά που μπερδεύονται από το φύλο χάνουν τη σύγχυση τους μέχρι την ηλικία των 20 ετών. Όλοι θέλουμε όλα τα παιδιά να αισθάνονται αγαπημένα και αποδεκτά. Τα βοηθούμε πραγματικά επιβεβαιώνοντας τη σύγχυση τους, αντί να τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν τα βασικά ζητήματα που την προκαλούν;
Μετά από πολλή συζήτηση και πολλές αναθεωρήσεις της πολιτικής, το σχολικό συμβούλιο αρνήθηκε να αφαιρέσει την πιο απαράδεκτη διατύπωση που περιέχεται στην πολιτική, που είναι: Κανείς δεν θα στερηθεί πρόσβαση σε μπάνια ή χώρους ντους του αντίθετου φύλου.
Δημιουργήσαμε μια κοινοτική ομάδα προκειμένου να μας εξοπλίσουμε καλύτερα για να αντιταχθούμε στην ‘Πολιτική Ενσωμάτωσης Φύλων (όπως την χαρακτήρισαν αργότερα) και με τη βοήθεια πολλών γονέων και ενδιαφερόμενων πολιτών πείσαμε το σχολικό συμβούλιο να αναβάλλει την προτεινόμενη πολιτική μέχρι περαιτέρω καθοδήγηση κινηθεί είτε από τα δικαστήρια είτε από άλλες εκπαιδευτικές οντότητες.
Η Miriam λέει:
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ένα 15χρονο αγόρι που ισχυρίζεται ότι είναι κορίτσι μπήκε στα αποδυτήρια των κοριτσιών στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί μου και άρχισε να γδύνεται μπροστά τους. Τα κορίτσια, που άλλαζαν για καλαθοσφαίριση, μερικά χωρίς μπλουζάκια ή σορτς, σοκαρίστηκαν και αναστατώθηκαν από την παρουσία του αγοριού, οπότε έτρεξαν έξω από τα αποδυτήρια φορώντας πετσέτες σε ένα άλλο μπάνιο για να να αλλάξουν. Το αγόρι προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τα αποδυτήρια των κοριτσιών ξανά δύο ημέρες αργότερα, αλλά παρεμποδίστηκε από έναν από τους φίλους των κοριτσιών, που στάθηκε στο δρόμο του. Τα κορίτσια στα αποδυτήρια καταστράφηκαν. Δεν είχαν προειδοποιηθεί ότι τα αγόρια θα είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα αποδυτήρια των κοριτσιών.
Συναντήθηκα με μερικές άλλες μητέρες και κάλεσα την αστυνομία να τους ενημερώσουμε για την συνεχιζόμενη άσεμνη έκθεση στο σχολείο. Τότε και μόνο τότε το σχολείο έγραψε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε μερικούς από τους γονείς για να τους ενημερώσει ότι υπήρχε ένα τρανσέξουαλ κορίτσι (βιολογικό αγόρι) χρησιμοποιώντας τα μπάνια και τα αποδυτήρια των κοριτσιών. Η επιστολή φαινόταν σχεδόν πανομοιότυπη με εκείνη που η σχολική συνοικία Palatine χρησιμοποίησε για να ειδοποιήσει τις οικογένειες για τους κανονισμούς χρήσης του μπάνιου. Επιπλέον, το σχολείο είπε στους γονείς ότι δεν είχαμε επιλογή στο θέμα. Είπαν ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε μάθημα τα παιδιά μας στο σπίτι αν δεν μας άρεσε.
Το σχολείο φιλοξένησε στη συνέχεια μια LGBT νύχτα ενημέρωσης για τους γονείς και μια ημερήσια εκπαιδευτική συνεδρία για φοιτητές και καθηγητές. Ο διευθυντής κατάρτισης για την ισότητα των φύλων χρησιμοποίησε το «Μονόκερο Φύλου» (Gender Unicorn ) ως οπτικό βοήθημα για τους μαθητές. Οι ανησυχίες των γονέων για τα μικτά μπάνια απορρίφθηκαν και δεν υπήρχε ενδιαφέρον για την εξεύρεση συμβιβασμού. Ανακαλύψαμε ότι το σχολείο μας είχε κρύψει το γεγονός ότι υπήρχε ένα αγόρι στο δωμάτιο των κοριτσιών για περισσότερο από ένα χρόνο. Δεν είπαν ποτέ μια λέξη μέχρι να ασχοληθεί η αστυνομία. Επίσης, μας είπαν ότι η περιοχή είναι “υποχρεωμένη από το νόμο να επιτρέπει στο αγόρι να χρησιμοποιεί το μπάνιο των κοριτσιών και τα αποδυτήρια”. Το ίδιο αγόρι, το οποίο έχει επιτραπεί να είναι μέλος της ομάδας μπάσκετ των κοριτσιών, επίσης απαίτησε να κοιμηθεί στα ίδια δωμάτια ξενοδοχείων με κορίτσια σε ταξίδια, αλλά μέχρι στιγμής του έχει αρνηθεί.
Μια δάσκαλος δημοτικού της επαρχίας ανέφερε ότι η διοίκηση της είπε ότι έπρεπε να επιτρέψει στους μαθητές της να χρησιμοποιούν τουαλέτες του αντίθετου φύλου αν «προσδιορίζονται» ως το άλλο φύλο. Σε ένα κορίτσι μαθήτρια μάλιστα είχε ειπωθεί να χρησιμοποιεί το μπάνιο των αγοριών απλώς “επειδή της αρέσει να κάνει” αγορίστικα “πράγματα” και προτιμά παντελόνια αντί για φορέματα. Ισχυρίστηκαν ότι ο νόμος απαιτούσε να της το πουν αυτό.
Μην πιστεύετε τη ρητορική σχετικά με τους νόμους περί ταυτότητας φύλου ότι απλώς επιτρέπουν σε κάποιον να κατουράει με την ησυχία του. Δεν πρόκειται μόνο για τα μπάνια!
Θα ενθάρρυνα τους γονείς παντού να πάνε στις σχολικές συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου. Να είστε ενεργοί και να ζητάτε από τον αθλητικό διευθυντή σας να βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας έχουν πρόσβαση σε μια εναλλακτική περιοχή για να αλλάζουν, για ντους και τουαλέτα.
Η ThinkingMom λέει:
Η ιστορία της Emily χτύπησε πραγματικά νεύρο με μένα. Τα παιδιά μου παρακολουθούν ένα σχολείο παρόμοιο με εκείνο που παρακολούθησαν τα παιδιά της Emily σε ένα άλλο κράτος. Ήταν ένα σπουδαίο σχολείο και βασίστηκε στην κλασική διδασκαλία. Το μεγαλύτερο παιδί μου άρχισε να έχει προβλήματα με αυτό που τώρα μαθαίνουμε είναι μια οριακή διαταραχή της προσωπικότητας και, πιθανώς, διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Αγωνίστηκε με τη μεγάλη ποσότητα εργασιών σε αυτό το σχολείο, έτσι τη μετακινήσαμε σε ένα σχετικό δημόσιο σχολείο. Εκεί, ήταν φιλική με πολλά παιδιά που ταυτίζονταν ως “μη συμμορφούμενα με το φύλο”. Άρχισαν να κάνουν πολλά cosplay και άφθονη χρήση του διαδικτύου – YouTube, Reddit, Tumblr, DeviantArt. Ξαφνικά, η κόρη μου άρχισε να ντύνεται διαφορετικά, έκοψε τα μαλλιά της κοντά και μάλιστα ξεκίνησε κάποια χρήση ναρκωτικών.
Τώρα στο δημόσιο σχολείο, άρχισε να εμφανίζεται με ανδρικό όνομα και ανδρικές αντωνυμίες. Το δημόσιο σχολείο, βέβαια, έχει την πολιτική να δέχεται τα παιδιά όπως κι αν παρουσιάζονται, χωρίς γονική συγκατάθεση ή γνώση. Κάθε ένας από τους καθηγητές και τους συμβούλους με τους οποίους ασχολήθηκα είναι πολύ απολογητικός για το γεγονός ότι δεν μπορεί να σεβαστεί τους γονείς χρησιμοποιώντας ονόματα, αλλά προφανώς έλαβε οδηγία για να «κάνει τον μαθητή να αισθάνεται αποδεκτός και άνετος».
Όσο περισσότερο η κόρη μου χρησιμοποιεί ανδρικές αντωνυμίες και ανδρικό όνομα, τόσο πιο ανήσυχη, καταθλιπτική και επαναστατική γίνεται. Στο σπίτι, ενεργεί γενικά με τον τρόπο με τον οποίο ενεργούσε πάντα, χωρίς προσποίηση αρσενικού προσώπου, χωρίς να αλλάζει φωνή. Αλλά γίνεται τρελή όταν δεν χρησιμοποιούμε το προτιμώμενο όνομα και τις αντωνυμίες της γιατί τελικά, “ΑΥΤΟΣ είναι αποδεκτός και ΤΟΝ θαυμάζουν στο σχολείο οι φίλοι για το ότι είναι τόσο μοναδικός” – εμείς απλά είμαστε αδαείς και δεν βλέπουμε ΠΟΙΟΣ είναι στην πραγματικότητα.
Θα σας πω ΠΟΙΑ είναι: Είναι ακόμα το ευαίσθητο, δημιουργικό, έξυπνο κορίτσι που αγαπά να κάνει βόλτες στη φύση και συλλέγει ανθοδέσμες αγριολούλουδου και μοναδικά πετρώματα και ζωύφια. Εξακολουθεί να λαμβάνει συγχαρητήρια για την όμορφη φωνή της, για την ομορφιά της και την καλοσύνη της. Αλλά τώρα, με όλη τη “στήριξη”, γελάει σαν ναύτης, κάθεται με τα πόδια της ανοιχτά και μιλάει δυνατά και απογοητευτικά, αγενής και σκληρή, όταν είναι έξω στον κόσμο.
Τα σχολεία χειροτερεύουν τα πράγματα κάνοντάς το μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από επαγγελματίες, θεραπευτές, συμβούλους – και από τις οικογένειες. Κάνει τα πράγματα τόσο χειρότερα με την ανοιχτή και κραυγαλέα υπόθαλψη στους ακτιβιστές. Αυτά τα παιδιά υποφέρουν και η βοήθεια που χρειάζονται ΔΕΝ είναι να γίνουν το παιδί αφίσα για το σχολείο τους ή την κοινότητά τους. Η πίεση να συνεχιστεί η πορεία της μετάβασης (από το ένα φύλο στο άλλο) είναι τώρα τόσο έντονη, μόνο και μόνο επειδή όλοι παρακολουθούν.
Αυτό που γίνεται είναι μια άλλη πλατφόρμα για ακτιβιστές που χρησιμοποιούν τα παιδιά ως πιόνια για τον ακτιβισμό τους. Διατηρεί τα πραγματικά προβλήματα – θέματα ψυχικής υγείας – κρυμμένα και χωρίς διάγνωση. Η αποδοχή του εαυτού είναι τόσο σημαντική για κάθε ανθρώπινο ον. Γιατί έχει γίνει τέτοιο θέμα ταμπού και τόσοι πολλοί εργάζονται εναντίον της για χάρη μιας μόνιμης βλάβης – ορμόνες, φάρμακα, χειρουργικές επεμβάσεις – που δεν θα αγγίξουν καν τα πραγματικά ζητήματα;
Συμφωνώ με ένα πράγμα: Το σχολείο πρέπει να είναι ασφαλές μέρος για όλα τα παιδιά. ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Γιατί λοιπόν τα υπόλοιπα παιδιά, εκείνα που δεν υποφέρουν από αυτά τα ζητήματα ψυχικής υγείας και ταυτότητας, σπρώχνονται στην άκρη; Τα συναισθήματά τους για τον εαυτό τους, τον κόσμο, τους φίλους τους και τη γενικότερη ζωή, συνθλίβονται και αντιμετωπίζονται ως ασήμαντα σε σύγκριση με τα λίγα παιδιά των οποίων οι γονείς σκοπεύουν να ωθήσουν την ατζέντα σε όλους, ίσως για τα 15 λεπτά φήμης και προσοχής; Δεν λέω ότι είναι σφάλμα των γονέων σε κάθε κατάσταση, καθώς κάθε μία από αυτές τις καταστάσεις έχει επίσης πολλούς άλλους επαγγελματίες ενήλικες που εμπλέκονται. Το βλέπω απλά ως μια τέτοια τραγωδία για όλους τους εμπλεκόμενους. Πρέπει να το σταματήσουμε τώρα. Με αυτό το νέο σχολικό έτος, βλέπω το πρόβλημα να χειροτερεύει, πολύ χειρότερα, πριν βελτιωθεί ποτέ. Αλλά πρέπει να βελτιωθεί, για χάρη των παιδιών μας και το μέλλον για όλους.
Η Jane λέει:
Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Εμφανίστηκε στον κεντρικό πίνακα σε ένα προοδευτικό ιδιωτικό σχολείο για παιδιά σε τάξεις από 7 έως 12. Τα δίδακτρα σε αυτό το σχολείο κοστίζουν περίπου 30.000 δολάρια ετησίως. Το πιο ενοχλητικό θέμα για μένα αυτής της αφίσας είναι ότι το “θηλυκό” δεν έχει καμία σχέση με τη βιολογία: “Γυναίκα: αναγνωρίζεται ως κορίτσι. Δεν αναφέρεται αναγκαστικά στα γεννητικά όργανα”. Μπορεί επίσης να διδάξει τον δημιουργισμό.
Αυτό δεν είναι το μοναδικό προοδευτικό ιδιωτικό σχολείο στην περιοχή που έχει καταπιεί την τρανς ιδεολογία.
Η UKMum λέει:
Αυτό συμβαίνει και στα σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου. Η κόρη μου είναι ένα από τα επτά άλλα κορίτσια που ξέρω που αυτοπροσδιορίζονται ως τρανς και που ζουν μέσα σε ένα τετραγωνικό μίλι από εμάς (σαφώς κοινωνική επιδημία).
Μια μέρα, αυτή και μια άλλη μαθήτρια τρανς χτύπησαν την πόρτα του γραφείου του σχολικού συμβούλου και ζήτησαν να είναι γνωστές με ονόματα και αντωνυμίες αγοριών. Τους είπε ότι εμείς, οι γονείς της, δεν είμαστε «υποστηρικτικοί» και επομένως κρατήθηκε μυστικό από εμάς. Της δόθηκε μια νέα ταυτότητα, όλα τα σχολικά αρχεία άλλαξαν και την συμβούλεψαν ότι από εκεί και έπειτα θα έπρεπε να αλλάξει το όνομά της με νόμιμο έγγραφο εάν ήθελε να γράψει το νέο της όνομα στα γραπτά εξέτασης. (Φυσικά, αυτό τελικά έπραξε!)
Όταν πρωτοέμαθα για αυτό ήταν όταν το σχολείο «γλίστρησε» και μου έστειλε ένα κείμενο επικοινωνίας με το αγορίστικο όνομά της. Οδηγούσα, σταμάτησα στην άκρη για να διαβάσω το κείμενο και στη συνέχεια πέρασα μισή ώρα κλαίγοντας, μέχρι που αισθάνθηκα αρκετά σταθερή για να συνεχίσω να οδηγώ. Τι σοκ!
Έγραψα στο σχολείο, λέγοντάς τους ότι σκεφτόμασταν να την αξιολογήσουμε για Άσπεργκερ, υποστηρίζοντας ότι αυτή η επιβεβαίωση από τους υπεύθυνους ενήλικες δεν θα βοηθούσε σε αυτό το στάδιο, ότι αυτό είχε βγει από το πουθενά, κτλ. Θεώρησα ότι ήταν λάθος που δεν της είχε παρθεί προσωπική συνέντευξη από τον σύμβουλο και τα δύο παιδιά που πήγαν μαζί την ίδια μέρα για να ζητήσουν το ίδιο πράγμα θα έπρεπε να έχουν χτυπήσει καμπανάκια για «επιρροές». Επίσης, επειδή φορούσε μια νέα ταυτότητα με αρσενικό όνομα, εάν εμπλεκόταν σε ατύχημα θα μπορούσε ενδεχομένως να λάβει λάθος θεραπεία, δεδομένου ότι οι επαφές έκτακτης ανάγκης (εμείς και οι παππούδες της) δεν χρησιμοποιούν αυτό το όνομα, ούτε τα νοσοκομεία θα έχουν πρόσβαση στα ιατρικά αρχεία της. (Πώς θα τα έβρισκαν, αφού δεν είναι σε αυτό το νέο όνομα;) Ένιωσα ότι αυτό ήταν ένα ζήτημα καθήκοντος φροντίδας, και το σχολείο υποχώρησε και της είπε ότι θα έπρεπε απλώς να χρησιμοποιεί το πρώτο αρχικό όνομα της γεννήσεως στην κάρτα της, ενώ εξακολουθούσε να είναι το νομικό της όνομα.
Φυσικά, μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη στιγμή που ήταν γνωστή ως αρσενικό στο σχολείο, ανέπτυξε δυσφορία. Στη συνέχεια, άρχισε να είναι δυσφορική για τη φωνή της και να την χαμηλώνει σκόπιμα … έπειτα έναν νέο τρόπο να κάθεται και αρχίζοντας να είναι επιθετική και να βρίζει πολύ. Όλα αυτά ήταν εντελώς εκτός χαρακτήρα. Η οικογένεια μας και οι φίλοι κοίταξαν εμβρόντητοι την ταχεία παρακμή της γλυκιάς, ευαίσθητης, αστείας, υπερβολικά σκεπτόμενης (κοπέλας). Είναι ένας εφιάλτης.
Ο σκεπτικισμός μας έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη σχέση μας, η οποία έχει σπάσει, με αμφότερες τις πλευρές να αισθάνονται πληγωμένοι και να χωρίς σεβασμό.
Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που περνούσαμε όλα αυτά, η κόρη μας παρακολούθησε ένα σχολείο κοριτσιών. Αν και κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι τα σχολεία του ενός φύλου θα έχουν ανοσία σε κάποια από αυτά τα πράγματα, το επίσημο GSA στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει αρχίσει τώρα τη διαδικασία αντικατάστασης της λέξης «κορίτσια» με «μαθητές» έτσι ώστε να μην παρενοχλείται κανείς.
Τώρα δεν θέλω η κόρη μου να πάει στο Πανεπιστήμιο γιατί φοβάμαι ότι θα ενθαρρυνθεί περαιτέρω στον ξεπεσμό. Και καθώς τώρα είναι ενήλικη, θα πρέπει απλώς να περιμένουμε και να την παρακολουθούμε να εξαφανίζεται.
Η Skepticalmom λέει:
Οι καλοπροαίρετοι ενήλικες πρέπει να κατανοήσουν ακριβώς τι ενθαρρύνουν τα παιδιά να κάνουν όταν δίνουν γενική αποδοχή σε όλα τα τρανς πράγματα. Οι καλοπροαίρετοι διευθυντές σχολείων και οι γονείς απλά δεν αντιλαμβάνονται τι είδους ζημιά κάνουν σε παιδιά όταν εφαρμόζουν την ιδεολογία των τρανσέξουαλ στα σχολεία τους. Παρόλο που το τρανς σχετίζεται με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την αποδοχή, το τρανς είναι ένα πολύ διαφορετικό πράγμα. Φυσικά θέλουμε να δεχόμαστε όλα τα παιδιά, αλλά πρέπει να δεχτούμε, χωρίς αμφιβολία, τις φαντασιώσεις των παιδιών και τις ψευδείς πεποιθήσεις; Ενώ η συμπόνοια είναι αξιοθαύμαστη και απαραίτητη, δεν αποτελεί πράξη συμπόνοιας όταν οι ενήλικες οδηγούν τα παιδιά να πιστεύουν ότι είναι ή μπορούν να γίνουν το αντίθετο φύλο.
Επιτρέπουμε στους νέους να υποβάλλονται σε φαρμακευτική αγωγή και ακόμη και να αλλοιώνονται χειρουργικά, με βάση τις προσωπικές τους, αυτοπροσδιορισμένες πεποιθήσεις – οι οποίες δεν έχουν καμία βάση στην επιστήμη. Όχι μόνο είναι η τρανς ιδεολογία βασισμένη στην πίστη παρά στην επιστημονική πραγματικότητα, το τελικό αποτέλεσμα είναι παιδιά που είναι δεμένα στο ιατρικό σύστημα, που λαμβάνουν συνεχή ιατρική περίθαλψη, για το υπόλοιπο της ζωής τους. Το σχολείο το δέχεται και το ενθαρρύνει. Θα έπρεπε να διδάσκουν επιστήμη αντί γι’ αυτό.
Οι καλοπροαίρετοι ενήλικες μπορεί επίσης να μην ξέρουν ότι τα περισσότερα παιδιά που λένε ότι είναι τρανς, μεγαλώνοντας βγαίνουν έξω από αυτό αν μείνουν μόνα τους (με άλλα λόγια, χωρίς κοινωνική ή ιατρική μετάβαση) για να ωριμάσουν σε ενήλικες. Οι καλοπροαίρετοι ενήλικες μπορεί επίσης να μην ξέρουν ότι πολλά παιδιά που ισχυρίζονται ότι είναι τρανς έχουν ήδη υπάρχοντα προβλήματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση ή το σωματικό ή ψυχικό τραύμα στο παρελθόν ή έχουν ψυχικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη και το άγχος. Υπάρχει επίσης μια συσχέτιση μεταξύ της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού και των παιδιών που ισχυρίζονται ότι είναι τρανσέξουαλ. Αυτά τα θέματα πρέπει να διερευνηθούν προσεκτικά, προσεκτικά και διεξοδικά και να επιλυθούν από επαγγελματίες. Δυστυχώς, ωστόσο, το ισχύον ιατρικό πρωτόκολλο επιτρέπει στα παιδιά να μεταβαίνουν κοινωνικά αμέσως μετά τον αυτοπροσδιορισμό και να αρχίζουν ιατρική μετάβαση σύντομα στη συνέχεια.
Η δική μου οικογένεια αγωνίζεται ήσυχα και ιδιωτικά για να κάνει την έφηβη κόρη μου να ξεπεράσει τα συναισθήματά της ότι δεν θέλει να είναι γυναίκα. Κάνει πρόοδο με τη βοήθεια ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή. Λέει ότι δεν θέλει να είναι άντρας – είναι απλά ότι δεν αισθάνεται άνετα ως γυναίκα. Ναι, αυτό είναι πρόοδος. Ωστόσο, εάν οι καλοπροαίρετοι δάσκαλοι, γονείς ή διευθυντές προσκαλούν το τρανσέξουαλ πολιτικό σύστημα στο σχολείο μας, μπορώ να σας εγγυηθώ ότι όλη η πρόοδος θα χαθεί καθώς θα αισθάνεται ενθάρρυνση ή ακόμα και πίεση να προάγει την αντρική της περσόνα.
Το σχολείο του παιδιού μου δεν γνωρίζει τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο σπίτι. Προκειμένου να βοηθήσω άλλους μαθητές που μπορεί να ασχολούνται με το ίδιο ζήτημα είτε τώρα είτε στο μέλλον, θα ήθελα να προειδοποιήσω τους διευθυντές και τους συμβούλους του σχολείου μας για τους κινδύνους και την επιστήμη για σκουπίδια πίσω από τον τρανσεξουαλισμό και το γεγονός ότι τα έφηβα κορίτσια, ειδικά, πέφτουν θύματα κοινωνικής επιδημίας. Θα ήθελα να βοηθήσω στην εφαρμογή ενός προγράμματος που διδάσκει τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια σχετικά με τους κινδύνους της εύκολης πρόσβασης στο διαδίκτυο στη σύγχρονη πορνογραφία. Ωστόσο, πρέπει να περιμένω μέχρι το παιδί μου να βρεθεί έξω από το σχολικό μας σύστημα, καθώς δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να μάθουν για το πρόβλημά της και να το ενθαρρύνουν.
Οι οικογένειες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν αυτές τις καταστάσεις ιδιαιτέρως, επιτρέποντας στους θεραπευτές τους, τους ψυχιάτρους και τους γιατρούς να κάνουν ό, τι είναι σωστό για κάθε ασθενή. Είναι επιβλαβές για τα παιδιά μας όταν τα σχολεία τους ενθαρρύνουν να πιστεύουν ότι είναι κάτι που δεν μπορούν ποτέ να είναι (το αντίθετο φύλο) ή να ενθαρρύνουν τα παιδιά μας στην κατεύθυνση προς επικίνδυνες, επεμβατικές, περιττές και ατελείωτες ιατρικές “θεραπείες”.
Πηγή: 4thwavenow.com, offtherecord , Ακτίνες
