51ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΘΕΜΑ: Ἐθνική φυσιογνωμία καί Ὀρθόδοξη Οἰκουμενικότητα
στή σημερινή Ἑλλάδα
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΔΙΑΚΟΝΙΑ)
4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
* Τό ἑλληνικό ἔθνος πορεύεται διά τῶν αἰώνων θεμελιώνοντας τήν κοινή του συνείδηση σέ ἰσχυρούς δεσμούς, ἱστορικούς, θρησκευτικούς, γλωσσικούς καί πολιτισμικούς. Στήν Ὀρθοδοξία καί στή γλώσσα μας ὀφείλουμε τήν ἐπιβίωσή μας καί τήν ἰδιαιτερότητά τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μ’ αὐτά ὀφείλουμε νά διαπαιδαγωγήσουμε μέ ἀγάπη πολλή τή νέα γενιά καί νά ὑπηρετήσουμε τόν ἀπογοητευμένο ἄνθρωπο. Ἡ ὀνομασία Ἑλληνισμός δέν δηλώνει μόνο τόν λαό μας, ἀλλά καί ἕνα τρόπο ζωῆς.
* Δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας, ἐν ὀνόματι τῆς πολυπολιτισμικότητας ἐπιχειρεῖται μία ἄκριτη μεταφορά καί εἴσοδος στήν πατρίδα μας προτύπων κοινωνιῶν πού καμία σχέση δέν ἔχουν μέ τήν ἱστορία μας, τήν ψυχοσύνθεσή μας, τίς κοινωνικές ἀνάγκες μας. Μιά ματιά ἐντούτοις στήν ἱστορία μας μᾶς πείθει ὅτι ἡ Ἀρχαία Ἑλλάδα καί τό Βυζάντιο (χωρίς νά ἀπαξιώνουν τούς ξένους πολιτισμούς) διέσωσαν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
* Ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀντιτιθέμεθα στά δύο ἄκρα: καί στόν φυλετισμό-ρατσισμό, ἀλλά καί στούς πολυπολιτισμικούς καί ἐθνομηδενιστικούς μύθους. Οὔτε μποροῦμε ὡς ἔθνος νά γίνουμε φρούριο μέ κλειστές πόρτες, οὔτε νἀ μετατραποῦμε σέ «ξέφραγο ἀμπέλι», γιά νά δεχόμαστε τόν κάθε λαθρομετανάστη καί δουλέμπορο. Ἡ ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας διδάσκει κατανόηση καί ἀνεκτικότητα πρός τούς ἄλλους πολιτισμούς ὄχι ὅμως εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων καί τῆς ἱστορικῆς μας αὐτοσυνειδησίας.
* Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, 90 χρόνια ἀπό τήν ἐκδημία τοῦ ὁποίου συμπληρώνονται φέτος, θέτει πολύ ψηλά τόν πήχη τοῦ χρἐους καί τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἕλληνα. «Ὁ Ἕλλην, γράφει ὁ Ἅγιος, ἐγεννήθη κατά θεία πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Τοῦτο τό ἔργο ἐκληρώθη εἰς αὐτόν, αὕτη ἡ ἀποστολή αὐτοῦ. Αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν».
* «Ἡ πατρίς καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει σἠμερον ὑπέρ ποτε ἀνάγκην ἀνδρῶν ἀφοσιωμένων εἰς τάς ἀρχάς τοῦ σταυροῦ, ἀνδρῶν ἀκαταπονήτων, άνδρῶν ζώντων οὐχί δι’ ἑαυτούς ἀλλά διά τό γένος καί τήν Ἐκκλησίαν». Καί οἱ λόγοι του ἠχοῦν προφητικοί κατεξοχήν σήμερα πού ἡ ἀλλοτρίωση, ἡ μαζοποίηση, ἡ άπανθρωποποίηση καί ἡ πνευματική ὑποδούλωση ἀπειλοῦν ὄχι μόνον τό ἔθνος μας, αλλά καί ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
* Ἴσως ἔχει φτάσει ὁ καιρός, μέσα ἀπό τραυματικές ἐμπειρίες πού θά μᾶς ταπεινώσουν, νά βάλουμε ἀρχή, νέα ἀρχή, πού δέν θά στηρίζεται στή δύναμη καί τήν ἐξουσία πού ὑπόσχονται νίκες καί κυριαρχίες, αλλά στήν ἀξιοποίηση τῆς ἀποτυχίας. Ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6,2). Ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία φρουροῦν τόν Ἑλληνισμό καί τόν ὁδηγοῦν στήν ἀναγέννηση καί τήν πρόοδο.
