Παιδεία χωρίς πνευματικούς καί χωρίς ...πνεύμα
τά ἀβάσιμα ἐπιχειρήματα τῆς ἀπαγορεύσεως μέ τά μάτια ἑνός νομικοῦ
Μέ ἀφορμή τό ζήτημα τῆς ἀπαγορεύσεως τῆς ἐξομολογήσεως στά σχολεῖα τῆς χώρας μας μέ τό ἔγγραφο ὑπ΄ ἀριθ. πρωτ. 76992/Γ2/27-7-2006 τοῦ ΥΠΕΠΘ, τό ὁποῖο ἀνακάλεσε τό ἀντίστοιχο ἔγγραφο ὑπ΄ ἀριθ. πρωτ. Γ2/6078/6.11.1997 πού ρητῶς ἐπέτρεπε τήν ἐξομολόγηση στά σχολεῖα, ἐπιθυμῶ νά σᾶς καταστήσω κοινωνούς γιά τούς προβληματισμούς μου ἐπί τοῦ θέματος.
Βλέποντας, ὅτι πίσω ἀπό τό ἐπίμαχο ἔγγραφο κρύβεται μία ἀντιεκκλησιαστική ἰδεολογία ἐπικαλυμμένη μέ ἀβάσιμη παιδαγωγική καί νομική ἐπιχειρηματολογία, ἀποφάσισα νά ἀπευθύνω τήν ἀπό 14.9.2006 προσωπική μου Αἴτηση πρός τήν ἀξιοτ. Ὑπουργό Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, στήν ὁποῖα ἐπισημαίνω μεταξύ ἄλλων ὅτι :
α) Τό ἔγγραφο, ὥς μή ὤφειλε, συσχετίζει τήν ἱ. Ἐξομολόγηση μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Πλήν ὅμως ἡ ἱ. ἐξομολόγηση, ὁ ἐκκλησιασμός, ὁ ἁγιασμός, οἱ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ στίς αἴθουσες, ἡ πρωϊνή προσευχή, δέν ἐμπίπτουν μόνο στά πλαίσια τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί οὔτε ὑπάρχουν μόνο γιά τήν καλύτερη κατανόησή του, ἀλλά κυρίως γιά τήν πνευματική καλλιέργεια τοῦ ψυχικοῦ κόσμου τῶν μαθητῶν μέσα στό νόμιμο πλαίσιο τῆς παρεχομένης σ΄ αὐτούς παιδείας, σύμφωνα μέ τους καθοριζόμενους σκοπούς της στό ἄρθ. 1 Ν. 1599/1995 καί το ἄρθ. 16 παρ. 2 Σ 1975/2001.
β) Ὁ Συνήγορος τοῦ Πολίτη μπορεῖ νά ἐκδίδει προτάσεις (Ν. 3094/2003 ἄρθ. 4) γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου, ὄχι ὅμως νά τροποποιεῖ τόν νόμο ἤ νά καθορίζει τήν ἐκπαιδευτική πολιτική. Οἱ ἁρμοδιότητες αὐτές ἐμπίπτουν ἀποκλειστικά στήν νομίμως ἐκλεγμένη Βουλή καί τήν Κυβέρνηση. Τό ΥΠΕΠΘ θά ἔπρεπε ἀπλῶς νά περιοριστεῖ στόν ἐντοπισμό τυχόν περιπτώσεων ἀθεμίτων διακρίσεων ὑπέρ ἤ κατά ἐξομολογουμένων μαθητῶν καί τόν πειθαρχικό ἔλεγχο τῶν παραβατῶν. Δέν καταργοῦμε κάτι λόγω ἑνός ἀδιοράτου κινδύνου. Ἐπίσης τό ΥΠΕΠΘ, ἐφ΄ ὅσον τό ἄνω ἔγγραφο ἐπισημαίνει τή σπουδαιότητα τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ μυστηρίου, ἔχει τή δυνατότητα νά ἐντάξει στά ἀρχιτεκτονικά σχέδια τῶν νέων σχολικῶν μονάδων πρόβλεψη γιά Ἱ. Ναό, καί στίς ἤδη ὑπάρχουσες μονάδες νά ὁρίσει τήν διαμόρφωση καταλλήλων λατρευτικῶν χώρων.
γ) Τό ἔγγραφο ἀπαγορεύει οὐσιαστικά τόν ἱερέα νά ἔλθει καί νά ἀνακοινώσει ὁ ἴδιος στούς μαθητές τά περί τῆς τελέσεως τοῦ ἱ. μυστηρίου . Ὁ ἐξοβελισμός αὐτός τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου ἀπό τό σχολεῖο, πού ἡ πλειοψηφία τῆς νεολαίας ἐξακολουθεῖ νά τόν ἐμπιστεύεται καί νά ὠφελεῖται τά μέγιστα ἀπό τήν παρουσία του, σύμφωνα μέ ὅλες τίς δημοσκοπίσεις, ζημιώνει τελικά τους μαθητές καί θυμίζει παρωχημένα ἀθεϊστικά ὁλοκληρωτικά καθεστώτα, πού πιστεύω ὅτι δέν τά ἔχει ὥς πρότυπο ἡ σημερινή Κυβέρνηση.
Γιά τούς ἀνωτέρω λόγους νομιμότητος καί οὐσίας αἰτοῦμαι τήν ἀνάκληση τοῦ ἄνω ἐγγράφου.
Ἐπί τῆς Αἰτήσεώς μου αὐτῆς ἔλαβα τήν ἀκόλουθη ἀπάντηση τοῦ ΥΠΕΠΘ ἀπό τό Γ΄ Τμῆμα τῆς Δ/νσεως Σπουδῶν Δ/θμίας Εκπαιδεύσεως:
Αριθ. πρωτ. 112137/Γ2/25.10.2006 ΘΕΜΑ : «Το μυστήριο της εξομολόγησης στα σχολεία»
Απαντώντας στην από 14.9.2006 επιστολή σας και σχετικά με το αντικείμενο του θέματός, σας ενημερώνουμε ότι ισχύει η εγκύκλιος 76992/Γ2/27-7-2006 και το αίτημά σας για ανάκληση δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Ο Δ/ντης. Παύλος Γρ Νταβαρινός
Ὅπως εἶναι εὔκολα ἀντιληπτό ἡ ἀπάντηση αὐτή εἶναι ἄνευ περιεχομένου καί οὔτε ἀπαντᾶ σέ κάποια ἀπό τίς ἐνστάσεις μου πρός τό Ὑπουργεῖο.
Στή συνέχεια διαβάζοντας τήν ἐπίμαχη πρόταση τοῦ Συνηγόρου ἐπί τῆς ὑποθέσεως 2141/2005 πρός τό 3ο Γραφεῖο Δευτεροβάθμιας Ἐκπ/σεως Αἰτωλοακαρνανίας, παρατήρησα ἔκπληκτος ὅτι το ΥΠΕΠΘ ὑπερβαίνει τά ἐσκαμμένα! Στήν ἄνω πρόταση τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη ἀναφέρεται ὅτι :
1. Οἱ θέσεις της ἀποτελοῦν «προσωρινά συμπεράσματα»(παρ. 6) καί τουλάχιστον τρείς φορές ἐπισημαίνεται ὅτι ἡ ἀποψή του εἶναι δεκτική πολλῆς συζητήσεως ἀπό τούς ἀρμοδίους.
2. Ἡ πρόταση εἶναι δεκτική ἀντιλόγου νομικοῦ καί παιδαγωγικοῦ περιεχομένου, γεγονός πού δείχνει ὅτι οἱ συντάκτες της ἐκφράζονται συγκρατημένα καί ὄχι ὥς παντογνώστες. Καί ὀρθῶς κρατοῦν ἐπιφυλάξεις γι΄ αὐτά πού ἔγγραψαν, διότι ἄλλα τους ἐπιχειρήματα δείχνουν, ὅτι ὡς νομικοί τεχνοκράτες, καμμία σχέση δέν ἔχουν μέ τήν ζωντανή σχολική πραγματικότητα.
3. Ὅτι «δέν θ΄ ἀποτελοῦσε ἄνευ ἄλλου τινός πρόβλημα ἡ πρόσκληση ἱερέων (ὄχι μόνον ἑνός δόγματος) στά σχολεῖα προκειμένου ν΄ ἀπευθύνουν παραινέσεις ἤ πληροφορίες στούς ὀρθοδόξους μαθητές...» (σελ. 8), ἐνῶ τό ΥΠΕΠΘ οὐσιαστικά τους ἀποβάλει.
Δέν πέρασαν λίγοι μῆνες ἀπό τήν κίνηση αὐτή τοῦ ΥΠΕΠΘ καί ἕνας χείμαρος ἐνδοσχολικῆς παραβατικότητας ἦρθε νά ξεσκεπάσει τήν ἀνεπάρκεια τοῦ χωρίς πνευματικότητα ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος: νά διαμορφώνει πρῶτα ἐνάρετους χαρακτῆρες καί ἔπειτα καλά μορφωμένους μαθητές. Ἀνήσυχο τό ΥΠΕΠΘ πληροφορούμαστε ὅτι ἐπιδιώκει: ἵδρυση 58 συμβουλευτικῶν σταθμῶν νέων μέ ψυχολόγους (31.10.06) καθώς καί «προγράμματα εὐαισθητοποίησης κατά τῆς ἐνδοσχολικῆς βίας, (16.11.06) ἀλλά μέ πενιχρά ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα» (!). Δηλαδή προσπαθεῖ νά καλύψει τό κενό πού ἀφήνει ἡ βαθύτατα ψυχολογημένη ποιμαντική συμβουλευτική τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μετά ἀπό ὅλα αὐτά μένουν ἀναπάντητα τά ἐρωτήματα :
α) ποιός τελικά προκάλεσε τήν λήψη μίας τέτοιας σοβαρῆς ἀποφάσεως τοῦ ΥΠΕΠΘ καί ἐκεῖνο ἐνέδωσε χωρίς οὐσιαστική ἔρευνα σέ μία τέτοια πίεση;
β) γιατί τό ΥΠΕΠΘ δέν ρώτησε πρῶτα τήν γνώμη καί τῆς Ἐκκλησίας; (ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Συνήγορο : «πρόκειται περί διαχύτων καί παραδεδομένων ἀντιλήψεων καί ἡ ἀμφισβήτηση θά πρέπει νά γίνει μέ κοινωνική ὑπευθυνότητα καί προσοχή»).
Οἱ ἐνδείξεις δείχνουν πῶς διανύουμε μία περίοδο ἐπισήμου ἀποχριστιανισμοῦ τῆς χώρας μας. Καί ἄν ὁ λαός μας πράγματι στήν πλειοψηφία του θέλει αὐτόν τόν ἀποχριστιανισμό, νομίζω ὅτι θά πρέπει νά τόν δεχθοῦμε, ὥς δημοκρατικοί πολῖτες καί ὥς χριστιανοί ἐμπνεόμενοι ἀπό ἀλλοσεβασμό.
Ὅμως, μοῦ φαίνεται ὅτι δέν εἶναι τυχαῖο, πού ἀκούω καθημερινά μία συνεχή ἀγανάκτηση, γιά τήν κατάντια αὐτή τῆς πατρίδος μας, ἀπό πλῆθος ἀνθρώπων διαφορετικῶν τάξεων: βιοπαλαιστῶν, ἀγροτῶν, ἐπιστημόνων κύρους, φιλοτίμων οἰκογενειαρχῶν, ἀκάματων ἐκπαιδευτικῶν, μελετηρῶν μαθητῶν καί φοιτητῶν, στρατιωτικῶν, ἀφανῶν ἐθελοντῶν στό πλευρό πασχόντων, ἀνθρώπων πού δέν ἔχουν ἐμπλακεῖ στά γρανάζια τῶν παραπολιτικῶν κυκλωμάτων...
Καί δημιουργεῖται τό ἐρώτημα : μήπως τελικά ἀποτελοῦν μία ἰσχνή μειοψηφία ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά κάνουν ἕνα ἄθεο κράτος τήν Ἑλλάδα ;
Τώρα πού οἱ ἐνδείξεις γύρω μας εἶναι πολύ σαφεῖς, θαρρῶ πώς ἔχουμε τή δυνατότητα νά ἐκφράσουμε πρός ὅσους ἀποφασίζουν γιά τήν πορεία τῆς χώρας μας καί πρός ὅσους πιστεύουν ὅτι ἀνήκουν σε χώρους διανοουμένων: ποιόν τελικά δρόμο θέλουμε ν΄ ἀκολουθήσει ἡ πατρίδα μας. Ἀπέναντι στή διαλεκτική τῆς οὐτοπίας ἄς ἀντιτάξουμε τόν λόγο τῆς ἀληθείας.
Μέ εἰλικρινή ἐκτίμηση
Ἰωάννης Χ. Εὐστρατιάδης
Δικηγόρος παρ΄ Ἀρείῳ Πάγῳ -Πτυχιοῦχος Θεολογίας ΑΠΘ
Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}
(επιστολή στο περιοδικό "Η Δράσις μας", 18 Νοεμβρίου 2006)
