Σεμινάρια σε δασκάλους για το πώς πρέπει να διδάσκουν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στα παιδιά του δημοτικού και του... νηπιαγωγείου, οργανώνει από την περασμένη Τετάρτη υπό την επίβλεψη της Ισραηλινής Κοινότητας στην Ελλάδα, η κ. Μαρία Ρεπούση.
Το πρώτο σεμινάριο πραγματοποιήθηκε σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας σε αγγλική γλώσσα με θέμα: «Πώς να διδάξουμε το Ολοκαύτωμα στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό Σχολείο» ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Όλα τα σεμινάρια υποστηρίζονται, μέσω της Γραμματείας Νέας Γενιάς, από το Υπουργείο Εξωτερικών, τον οργανισμό International Task Force for Holocaust Education, Remembrance and Research και τα πολιτιστικά τμήματα των πρεσβειών Η.Π.Α. και Γερμανίας.

Το κυριότερο επιχείρημα για την μη διδασκαλία πχ. της Καταστροφής της Σμύρνης ή για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, ήταν ότι τα ιστορικά στοιχεία που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα απεικόνιζαν πάρα πολλά αιματηρά επεισόδια, πολλές σκηνές βίας και θανάτου και, συνεπώς θα ήταν αντιπαιδαγωγικό και επικίνδυνο για τον ψυχισμό των μαθητών. Έτσι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο από κοινού με το Yπουργείο Παιδείας κατήργησαν αυτές τις αναφορές από την Ιστορία. Αλλά και με το πρόσχημα να μην δημιουργηθεί στους μαθητές το εθνικιστικό μίσος προς τους Τούρκους. Εξάλλου, η κ. Ρεπούση έχει επανειλημμένα εκφράσει την απέχθεια της για «ιστορία με αίμα, ηρωισμούς και θυσία».
Όμως, στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους Ναζί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν κρίνουν αντιπαιδαγωγικό να διδάσκουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες μάλιστα, στους μαθητές του Δημοτικού και του... νηπιαγωγείου τα βασανιστήρια που υπέστη ο πολύπαθος λαός των Εβραίων μέχρι και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί...

Το σχέδιο του μαθήματος
Σύμφωνα με το Σχέδιο του μαθήματος, οι καθηγητές έχουν υποχρέωση να οδηγήσουν τους μαθητές σε πολύ αναλυτική προσέγγιση του Ολοκαυτώματος και από την πλευρά του θύτη και από την πλευρά του θύματος. Δηλαδή, να βάλουν τους μαθητές στο πετσί του ρόλου. Και αυτό θα γίνει με τις συζητήσεις του μαθήματος μέσα στην τάξη (κάτι το οποίο δεν επιτρέπεται να γίνει πχ. για την Καταστροφή της Σμύρνης ή για την Γενοκτονία των Ποντίων) πρώτα σε μικρές ομάδες μαθητών και ύστερα σε ανοιχτή συζήτηση με την συμμετοχή όλων των μαθητών, υπό την καθοδήγηση των καθηγητών ασφαλώς.
Η λεπτομερής παρακολούθηση των δεινών που υπέστη ο λαός των Εβραίων από τους Ναζί είναι στα «πρέπει» του μαθήματος. Δηλαδή, στους μαθητές θα απεικονισθούν με την χρήση φωτογραφιών, εγγράφων, κ.α. όλες οι φρικιαστικές λεπτομέρειες από τις συγκεντρώσεις στα στρατόπεδα μέχρι την είσοδο τους στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Ενώ, βιωματικές καταγραφές όσων επέζησαν του Ολοκαυτώματος θα αποτελούν τις ιστορικές πηγές του μαθήματος.

Πάντα με τις εντολές που δίνει η Διεθνής Σχολή Ολοκαυτώματος στο σχέδιο του μαθήματος, οι καθηγητές θα χρειασθεί να φέρουν στην τάξη υλικό από άλλες χώρες, αλλά κυρίως από την Ελλάδα, όπως μαρτυρίες Εβραίων για την «αδιαφορία» του ελληνικού πληθυσμού για την τύχη των Εβραίων, έγγραφα που μιλούν για την συμμετοχή των τοπικών αστυνομιών δυνάμεων στην σύλληψη και απέλαση των Εβραίων, πηγές που αναφέρουν τις λεηλασίες των εβραϊκών περιουσιών, στοιχεία για το αν οι Έλληνες χαίρονται ή αντιμετώπιζαν με συμπόνοια την «συμφορά» των Εβραίων.
Το ζητούμενο του μαθήματος είναι από τη μια να καλλιεργηθούν στους μαθητές αισθήματα συμπάθειας προς τον εβραϊκό λαό κι από την άλλη αισθήματα δυσαρέσκειας για την μερίδα εκείνη του ελληνικού λαού - αν υπάρχει - που δεν συμπαθεί τον λαό των Εβραίων.

Τα εγχειρίδια και οι πηγές για το ολοκαύτωμα έχουν ήδη εγκριθεί από το ΥΠΕΠΘ, για χρήση των εκπαιδευτικών, ενώ στα σχολεία έχουν ήδη διανεμηθεί με πρωτοβουλία του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος και του ΥΠΕΠΘ εκπαιδευτικά πακέτα με υποδείξεις για τη διδασκαλία του ολοκαυτώματος.
Για την κ. Ρεπούση οι εικόνες από το Ολοκαύτωμα της Σμύρνης είναι αντιπαιδαγωγικές, ενώ οι εικόνες από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων δεν είναι...