O κλεφτοπόλεμος κυβέρνησης και Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών έως την τελική υποταγή της πρώτης στη δεύτερη έπειτα από παλινωδίες ημερών καταντά αστείος. Αστείος, γιατί από τα έπη του πρώην υφυπουργού Παιδείας Τάσου Κουράκη, ο οποίος ξηλώθηκε από τον Τσίπρα με συνοπτικές διαδικασίες, έως τις ασυναρτησίες της αναπληρώτριας υπουργού Σίας Αναγνωστοπούλου μεσολάβησε κάτι σημαντικό που κάποιες μειοψηφίες στον ΣΥΡΙΖΑ τείνουν να υποτιμούν: Η μεταμόρφωση του κόμματός τους από ριζοσπαστικό σε συστημικό.
Οι γραφικές συναντήσεις υπουργών με τις ενώσεις αθέων, προκειμένου να συζητηθούν θέματα όπως η κατάργηση των Θρησκευτικών, όσο και οι ύποπτες παραινέσεις να ζητείται η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και από τους ορθοδόξους (προς τα εκεί κατέτεινε η πρόταση της κυρίας Αναγνωστοπούλου για αιτήσεις απαλλαγής χωρίς αναφορά θρησκεύματος) ανήκουν πλέον στο ιδεολογικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός είναι πολύ έξυπνος για να βάλει απέναντί του την Εκκλησία και το πλήρωμά της, τη στιγμή που καλείται να λάβει δύσκολα μέτρα και έχει ανάγκη την καταλλαγή.
Ο Σημίτης που το επιχείρησε μια φορά ακόμη το μετανιώνει. Ηττήθηκε. Ωστόσο, η διατήρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, με τις όποιες προσαρμογές μελετά ο νέος υπουργός Νίκος Φίλης, δεν πρέπει να προσεγγίζεται με όρους ισχύος αλλά με όρους Ιστορίας και υπεροχής. Υπεροχής, γιατί τα μεγάλα θεολογικά ζητήματα πρέπει να γίνονται κτήμα των μαθητών υπό την έννοια ότι η Ορθοδοξία είναι πιο φιλελεύθερο και πιο ανεκτικό δόγμα από καθολικισμό – προτεσταντισμό.
Η Ορθοδοξία δεν πειθαναγκάζει τους ανθρώπους να ζουν με το ζόρι. Ευλογεί τον γάμο αλλά επιτρέπει το διαζύγιο, όχι όπως στον καθολικισμό που σχεδόν απαγορεύει τη λύση του. Η Ορθοδοξία δεν επιβάλλεται στους ανθρώπους. Παρακολουθήστε το θορυβώδες τυπικό μιας ορθόδοξης βάπτισης και μιας κυριλέ βάπτισης άλλων δογμάτων του χριστιανισμού. Στις πρώτες ο παπάς λέει λίγα λόγια παραίνεσης στο τέλος προς τους γονείς. Στις δεύτερες ο ιερέας σταματά κάθε τρεις και λίγο το μυστήριο για νουθεσίες.
Στην Ορθοδοξία ο κλήρος μπορεί και να είναι λαϊκός, από τις κατώτερες τάξεις. Στα άλλα δόγματα πολύ περιορισμένα. Η σύγκριση ευνοεί, λοιπόν, την ορθόδοξη θρησκεία. Και με όρους Ιστορίας, όμως, η Εκκλησία μας δικαιούται να είναι παρούσα στη σχολική ζωή. Οχι επειδή σώνει και καλά το επιβάλλει το Σύνταγμα. Αλλά γιατί στους παπάδες όρκιζε τους Ανδρες του ο Παύλος Μελάς στον Μακεδονικό Αγώνα. Γιατί με τον παπα-Ανυπόμονο δίπλα στρατολογούσε χωριάτες στην Αντίσταση ο Βελουχιώτης. Γιατί με τους δεσποτάδες κηρύξαμε την Επανάσταση. Η Εκκλησία και η Ορθοδοξία είναι μέρος της εθνικής μας ζωής. Γι” αυτό είναι μέσα στα σχολεία.
