Στην εποχή μας που όλα κινούνται με γρήγορους ρυθμούς δεν ήταν δυνατόν η εκπαίδευση να μην χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο για να προσφέρει στους μαθητές το καλύτερες προϋποθέσεις στη μάθηση και στην δημιουργία. Το διαδίκτυο έχει μπει στην καθημερινή χρήση όλων των ανθρώπων και δεν κινείτε τίποτα χωρίς αυτό. Τα μικρά παιδιά από την νηπιακή τους ηλικία το χρησιμοποιούν στα παιχνίδια τους και είναι τόσο ελκυστικό που δεν μπορούν να το αποχωριστούν. Καθετί στη καθημερινή μας ζωή απαιτεί χρήση διαδικτύου και σ όλες τις υπηρεσίες αποτελεί απαραίτητο εργαλείο. Κάνεις σήμερα δεν μπορεί να δουλέψει κάπου χωρίς να έχει κάποια σχετική γνώση για τη χρήση αυτού.
Δυστυχώς στις μέρες μας η ανθρωπότητα πέρασε έναν κίνδυνο που προκάλεσε τον φόβο και τρόμο του πλανήτη. Ο θάνατος που καραδοκούσε από μετάδοση κάποιου ιού (έτσι μας είπαν) έκανε τους ανθρώπους να εγκλειστούν στα σπίτια τους, να απομονωθούν από τους δικούς τους ανθρώπους ,να γίνουν αγχωτικοί και νευρωτικοί, αλλά το κυριότερο να χρησιμοποιήσουν το διαδίκτυο σαν το ασφαλέστερο μέσον για να πετύχουν να εκπληρώσουν τις εργασίες τους και τις υποχρεώσεις τους στο κράτος και την κοινωνία.
Καθώς όμως και τα παιδιά έμειναν στα σπίτια τους το κράτος φρόντισε να εκπαιδεύσει τους δάσκαλους σε προγράμματα τηλεκπαίδευσης. Μ αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν τα παιδιά να συνεχίσουν τα μαθήματα τους (όσο ήταν δυνατόν) με έναν τρόπο πρωτόγνωρο για παιδιά και μαθητές. Μπορεί να υπήρχε η αμεσότητα μέσω της κάμερας , αλλά το πόσο αληθινός μπορούσε να είναι κανείς αν ξέρει πως κάποιος τον παρακολουθεί;
Το να προσέχεις να μην κάνεις το παραμικρό λάθος δεν σε αγχώνει, αφού πρέπει να λογοδοτήσεις για την κάθε σου κίνηση;
Ειδικά αν έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά που η αμεσότητα δασκάλου μαθητή είναι έντονη, που ο δάσκαλος δεν ενδιαφέρεται μόνο για τη μάθηση αλλά για την διαπαιδαγώγηση και κοινωνικοποίηση του παιδιού, έχουμε μέγα πρόβλημα.
Πολλοί σήμερα αρχίζουν να αμφισβητούν το ρόλο του δασκάλου. Οι δάσκαλοι δεν είναι κινητά κομπιούτερ και παραγωγοί μάθησης, ούτε εστίες παιδοφύλαξης των μικρών παιδιών. Αποτελούν αναμορφωτές της κοινωνίας καθώς μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά άξιες, ιδανικά και τρόπο σκέψης. Ο δάσκαλος βοηθά το παιδί στο να σκέπτεται σωστά και να το οδηγεί σε τρόπους μάθησης. Τον βοηθά να βλέπει τον συνάνθρωπο του σαν αδελφό του , που χρίζει αγάπης αλληλεγγύης και κατανόησης.
Οι γνώσεις για οποιοδήποτε θέμα ,σήμερα την εποχή της τεχνολογίας μας προσφέρονται απλόχερα χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο. Την στοργή την αγάπη την επιμονή ,την υπομονή, την ζεστασιά της ψυχής, την θαλπωρή μόνο ένας δάσκαλος ζωντανός και όχι άψυχος μπορεί να τη διδάξει στα παιδιά.
Η ελεγχόμενη μέσω διαδικτύου εκπαίδευση δεν πληροί τις προϋποθέσεις της μάθησης. Μόνο όταν ένας δάσκαλος αισθάνεται ελεύθερος μπορεί να δημιουργήσει και να παράγει έργο. Όταν εκείνος νιώθει ελεύθερος και τα παιδιά που του δίνονται για να τα διαπαιδαγωγήσει τα κάνει να είναι ελεύθερα αλλά και υπεύθυνα για τις πράξεις τους.
Το να σπέρνεις το φόβο και το πανικό για μια ζωή που είναι εφήμερη δεν είναι λογικά ορθό. Η συντροφικότητα αποτελούσε ανάγκη για το ανθρώπινο γένος από την αρχή της δημιουργίας του. Η ανθρώπινη επαφή ημερώνει τον άνθρωπο. Τον βοηθά να διακρίνει τις αδυναμίες του. Ειδικά αν πρόκειται για μικρά παιδιά.
Ας ελπίσουμε πως αυτός ο εφιάλτης που περνάμε να περάσει ανώδυνα και να γυρίσουμε στην πρότερη κατάσταση. Τότε και μόνο τότε τα παιδιά μας θα είναι υγιείς όχι μόνο στο σώμα αλλά και στη ψυχή. Αν δεν συμβεί αυτό οι μελλοντικές γενιές θα ζήσουν μια πρόγευση της κολάσεως, όπου θα κυριαρχεί ο φόβος , η ανασφάλεια και η παντελής έλλειψη ελευθερίας σκέψης και συνείδησης.
Αν θέλουμε τα παιδιά μας ,το αυριανό μέλλον μας να είναι χαρούμενα ,αισιόδοξα, γεμάτα προσδοκίες, ας προσευχηθούμε στο Θεό να υπάρξουν δάσκαλοι αντάξιοι των περιστάσεων.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
