Μέ πολλή θλίψη διαμαρτὐρομαι ἒντονα γιά τήν σχετική ἀπόφαση τῆς ἀργίας τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν γι’ ὃλα τά σχολεῖα Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης. Πρόκειται γιά λάθος. Οὒτε ἑορταστική ἐκδήλωση, οὒτε σχετική ὁμιλία, οὒτε ἐκκλησιασμός. Ὡς οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, νά εἶναι ξένο σῶμα ἀπό τήν ἑλληνική παιδεία. Ἀπόβλητοι, ἂχρηστοι, ἀνυπόληπτοι, ξεχασμένοι, σέ περιφρόνηση.

Ποῖοι; Οἱ Τρεῖς «μέγιστοι φωστῆρες τῆς τρισηλίου θεότητος», οἰ ἐξαιρετικές προσωπικότητες τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων καί τῆς παιδείας, μέ τήν σπάνια μόρφωση, τήν πολύπλευρη γνώση καί τό ἦθος, πού τά συγγράμματά τους ἀποτελοῦν ἀκένωτη πηγή σοφῶν διδαγμάτων. Οἱ, Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ φιλοσοφικότερος νοῦς Γρηγόριος, ὁ Δημοσθένης τῆς Ἑκκλησίας Χρυσόστομος, οἱ πιό γνήσιοι ἂνθρωποι, οἱ Οἰκουμενικοί Διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀνοικτούς ὁρίζοντες στή σκέψη καί ἀγωγή.

Διερωτᾶται κανείς, τά παιδιά μας δηλαδή, δέν ἒχουν τίποτα νά διδαχθοῦν γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς τους ἀπό τίς πολυταλαντοῦχες αὐτές μορφές τοῦ κόσμου τοῦ πνεύματος; Γιατί τούς μεγάλους αὐτούς θεοφόρους Πατέρες τούς ἀποκλείουμε ἀπό τήν γενικότερη παιδεία τῶν νέων μας; Ὃταν ξένα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα ἀναζητοῦν τούς δικούς μας Τρεῖς Ἱεράρχες, τούς μεταφράζουν, τούς μελετοῦν καί προσπαθοῦν νά κατανοήσουν τά σοφά μηνύματά τους, ἐμεῖς ἐπιτρέπεται νά τούς θέτουμε στό περιθώριο;

Φαντάζει στό στερέωμα τῆς ἑλληνικῆς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητας τραγικό, ἀντί ἑορτῆς καί προβολῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, νά ἐρχόμεθα καί νά καθιερώνουμε ἀργία τήν 30η Ἱανουαρίου. Τήν μόνη δικαιολογία πού ἲσως βρίσκουμε γι’ αὐτή τήν ραστώνη εἶναι ἡ ἂγνοια. Ὡστόσο ἡ διόρθωση τοῦ λάθους μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ τώρα μάλιστα, πού σέ καιρούς δυσχειμέρους, ὃλοι μας ἓχουμε ἀνάγκη καί πρό παντός οἱ νέοι, τήν ἒνθεη σοφία τους. Τούς εὐεργέτες «δι’ὧν πρός τό εὖ εἶναι χειραγωγούμεθα» δέν τούς θέτουμε στή γωνία ἀλλά στό κέντρο καί τούς σεβόμεθα, τούς τιμοῦμε καί τούς γιορτάζουμε.  

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Μάνης