Εξοχότατε κ. Υπουργέ,

 

Η πρόσφατη Εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, η οποία αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών

και τον τρόπο απαλλαγής από αυτό, δημιουργεί αρκετούς προβληματισμούς, τόσον δια την ώρα της εξαγγελίας, όσον και δια το περιεχόμενό της.

 

 

Τείνει να γίνει παράδοση πλέον η εκ μέρους της Πολιτείας εξαγγελία εν μέσω θέρους τοιούτων αιφνιδιαστικών αποφάσεων οι οποίες έχουν στόχο τη σχέση της Εκκλησίας με την Παιδεία.

 

 

Ως αιτιολογία της ανωτέρω αποφάσεως αναφέρεται η σύσταση της Αρχής προσωπικών δεδομένων προκειμένου να μη εκτίθενται οι προσωπικές πεποιθήσεις των μαθητών και των οικογενειών τους. Εάν αυτός είναι πραγματικά ο λόγος, τότε η απόφαση δημιουργεί το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα του σκοπού τον οποίο δήθεν επιδιώκει. Εκθέτει τα προσωπικά δεδομένα, στη συγκεκριμένη περίπτωση το θρησκευτικό «πιστεύω» των μαθητών οι οποίοι θα παρακολουθούν το μάθημα.

 

 

Οι μαθητές και πολύ περισσότερο οι οικογένειες τους θα είναι οι έντονα θρησκευόμενοι η, κατά τον συνήθη χαρακτηρισμό, «οι φανατικοί» η « οι θρησκόληπτοι». Η απόφαση λοιπόν όχι μόνο δεν προστατεύει αλλά δημιουργεί ένα ισχυρό τεκμήριο προσδιορισμού των προσωπικών δεδομένων των οικογενειών των μαθητών εκείνων οι οποίοι θα παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών.

 

 

Επόμενη συνέπεια η εισαγωγή του θρησκευτικού φανατισμού στο χώρο του Σχολείου. Με δεδομένη την ανωριμότητα των μαθητών  δεν είναι καθόλου απροσδόκητο οι μαθηταί οι οποίοι θα παρακολουθούν το μάθημα να γίνουν αντικείμενο ειρωνίας εκ μέρους των «άλλων» συμμαθητών τους και μάλιστα στα πλαίσια των συνηθισμένων μικροσυγκρούσεών τους.

 

 

Έτσι γρήγορα από την μια μεριά θα έχουμε τους «θρησκόληπτους» μαθητές που παρακολουθούν το μάθημα και τους «άθεους» οι οποίοι δεν θα το παρακολουθούν. Ολίγη ένταση και η θρυαλλίδα του θρησκευτικού φανατισμού θα ανάψει.

 

 

Δεν είναι δε καθόλου απίθανο αυτόν τον φανατισμό να τον ενισχύσουν και οι οικογένειες, ένθεν και ένθεν, στην προσπάθεια τους να στηρίξουν τα παιδιά τους  στην επιλογή τους.

 

 

Δια του λόγου το αληθές σε γνωστό Ιδιωτικό Λύκειο των Αθηνών μαθητής ο οποίος είχε απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών, με την αυθαίρετη απόφαση του πατέρα του, ειρωνευόταν τους συμμαθητές του οι οποίοι το παρακολουθούσαν.

 

 

Είναι επίσης προφανές  ότι, εκτός των αλλοθρήσκων μαθητών, οι οποίοι συνήθως ενώ έχουν το δικαίωμα της απαλλαγής δεν το χρησιμοποιούν, -συνήντησα τέτοιους μαθητές, μουσουλμάνους ως επί το πλείστον,  σε πολλά σχολεία-, δια τους άλλους,  πέραν από κάθε προσπάθεια ωραιοποιήσεως της πραγματικότητος, η άρνηση συμμετοχής στο μάθημα θα πάρει το χαρακτήρα έντονου αντιθρησκευτισμού.

 

 

Ο θρησκευτικός φανατισμός λοιπόν επί θύραις.

 

Η ληφθείσα απόφαση αντί να προστατεύει, εκθέτει με τρόπο ακραίο τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών και των οικογενειών τους, καθόσον μετατρέπει την απλή παρακολούθηση του μαθήματος σε ακραία «θρησκευτική ομολογία».

 

 

Θα υπάρξουν μαθητές οι οποίοι κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα είχαν αντίρρηση να παρακολουθήσουν το θρησκευτικό μάθημα, αλλά τώρα ενώπιον του κινδύνου να γινουν εκ μέρους των συμμαθητών τους αντικείμενο ειρωνίας θα πιέζουν τους γονείς τους και για τη δική τους απαλλαγή και είναι ενδεχόμενο, γι’αυτό και μόνο το λόγο, οι γονείς να ενδώσουν στην απαίτηση των παιδιών τους.

 

Θεωρώ ότι αυτό είναι απολύτως κατανοητό και προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένας από τους παράπλευρους στόχους όσων έλαβαν την σχετική απόφαση.

 

 

Βεβαίως οι χριστιανοί δεν έχουν –δεν πρέπει να έχουν- πρόβλημα στο να δηλώσουν ευθαρσώς την χριστιανική τους ιδιότητα. Η ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας είναι, όπως όλοι γνωρίζουμε, μια διαρκής μαρτυρική ομολογία.

 

 

Μόνο που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σε τούτον τον τόπο έχουν συνηθίσει να δίνουν την ομολογία τους, και να την επισφραγίζουν μάλιστα και με το αίμα τους, ενώπιον αντιχρίστων δυνάμεων και βαρβάρων κατακτητών και όχι μιας πολιτείας που θεμελιώθηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδος και που στη σημαία της, βαμμένη με μαρτύρων και ηρώων αίμα, έχει το σημείο του Σταυρού.

 

 

Όσο για την  διευκρίνηση του Υπουργείου Παιδείας,  ότι το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει υποχρεωτικό μάθημα, μόνον σαν χονδροειδής εμπαιγμός και αυτής ακόμη της κοινής λογικής θα μπορούσε να θεωρηθεί.

 

 

Το λογικό συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ο απώτερος στόχος της Κυβερνήσεως είναι η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από την εκπαίδευση, αφού με μαθηματική ακρίβεια εκεί οδηγεί η ληφθείσα απόφαση. Άλλωστε ο νέος λογότυπος του Υπουργείου σας επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο αυτή την πρόθεση, αφού σ’αυτόν δεν υπάρχει το παραμικρό σύμβολο του μαθήματος των Θρησκευτικών, -για όλα τα υπόλοιπα μαθήματα υπάρχει,  δεν υπάρχει το παραμικρό σημείο, έστω ενός τρούλου ορθοδόξου Ναού, κάτι από την Αγία Σοφία.

 

 

Υπάρχει όμως προμετωπίδα αρχαιοελληνικού Ναού.Πολλοί και σοβαροί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι ο διωγμός του χριστιανικού φρονήματος έχει πλέον αρχίσει. Μήπως άραγε βρισκόμαστε στην αντιμετώπιση της Εκκλησίας εκ μέρους της Πολιτείας ως ποτε της πάλαι Σοβιετικής Ενώσεως;

 

 

Η μελέτη του Δρ. της Νομικής κ. Κρίππα για τη θέση του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ευρώπη αποδεικνύει ότι διαφορετικά αυτή αντιμετωπίζει το ανωτέρω μάθημα, οι δε πρόσφατοι λόγοι του Γάλλου Προέδρου δείχνουν ότι άλλοι είναι ακόμη και οι προβληματισμοί στον Ευρωπαϊκό χώρο.

 

 

Αλήθεια, κ. Υπουργέ, πως η Αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων θα προστατεύσει τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών οι οποίοι θα παρακολουθούν το μάθημα των Θρησκευτικών; Υπολογίζω ότι η εισήγηση της θα είναι η πλήρης απόρριψη του μαθήματος των θρησκευτικών από την εκπαιδευτική διαδικασία. Θα αποδεχθήτε μια τέτοια εισήγηση; Μήπως τελικά θα ήταν προτιμότερο αλλά και τιμιότερο η Κυβέρνηση να ήταν περισσότερο ειλικρινής απέναντι στους πολίτες της;

 

 

Κύριε Υπουργέ,

 

 

Με την απόφαση την οποία ελάβατε οδηγείτε τους πιστούς χριστιανούς η στον πνευματικό αυτοευνουχισμό η στη ρήξη. Έχετε ασφαλώς την ευθύνη της αποφάσεως, θα έχετε προφανώς και την ευθύνη των συνεπειών της.

 

 

Με τιμή στο πρόσωπο Σας αλλά και θλίψη δια την απόφασή Σας

 

 

 

Ο Μητροπολίτης

 

+ Ο Σισανίου και Σιατίστης ΠΑΥΛΟΣ