Η αλλοτρίωση ενός λαού ξεκινάει από την Παιδεία. Γι’ αυτό η Νέα Τάξη πραγμάτων προκειμένου να εξαφανίσει τον ελληνισμό ως πολιτισμό, (ο οποίος εμποδίζει τα σχέδια της Παγκοσμιοποίησης και του Οικουμενισμού), ξεκίνησε από την Παιδεία. Το πρώτο πράγμα που χρεοκόπησε στην χώρα μας ήταν η Παιδεία. Όλα τα άλλα ήρθαν από μόνα τους.
Εδώ και πολλά χρόνια, το «Σχολείο» ταΐζει τα παιδιά μας δηλητήριο με τα άθλια κείμενα που περιλαμβάνονται στα βιβλία, που υποτίθεται ότι διδάσκουν την γλώσσα, αλλά στην ουσία, αλλοιώνουν την γλώσσα, διδάσκουν την ανηθικότητα, τον αφελληνισμό, τον αποχρωματισμό της Ορθόδοξης πίστης, την αποδοχή της πολυπολιτισμικής κοινωνίας της νέας εποχής. Προφητικός ο Γεώργιος Σεφέρης γράφει το 1946: « ...σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας». ΝΑΙ, υποβαθμίζεται, λόγο πληθώρας διδακτικών αντικειμένων, το μάθημα της γλώσσας, το σημαντικό και σπουδαιότερο γι᾿ αυτήν την ηλικία. Και καταργείται η ευλογημένη σχέση δασκάλου και μαθητή. Αυτός ο όμορφος δεσμός χτίζεται καθημερινά μέσα στην τάξη και προϋποθέτει ήθος, ελευθερία και σοφία από τη μία, άσκηση, υπακοή, σεβασμό και αγάπη από την άλλη. Ο δάσκαλος και το αναγνωστικό - όπως το λέγαμε παλιά - αποτελούν για το μικρό μαθητή ενσάρκωση της κοινωνίας στην οποία το σχολείο τον οδηγεί. Τι προωθούν όμως τα σχολικά βιβλία σήμερα;
Εκπορνεύουν το εθνικό μας όνομα:
Π.χ. «Ήταν η Ελλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ.. ..απελπισμένα..» (Νεοελληνική Λογοτεχνία Α΄ γυμνασίου, σελ.123)
Βλασφημούν τον ΧΡΙΣΤΟ!
Π.χ. «Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά..» Σύγκριση! (Ανθολόγιο Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού, σελ. 164). Γράφουν οι Αγιορείτες Πατέρες. «Από πολλά χρόνια τώρα γίνεται συστηματική προσπάθεια διαρκώς αυξανόμενη να πολεμηθεί η πίστη.
Βάλλονται ανελέητα οι μητέρες. Εμφανίζονται ως νευρωτικά πλάσματα και όχι ως πρόσωπα στοργής και αγάπης:
Π.χ. «…η μητέρα με τον χαρακτήρα της και τα ελαττώματα της μου πλακώνει την καρδιά… Αγαπώ τρελά τον Πιμ (τον πατέρα της). Είναι το μεγάλο μου ιδεώδες…» («Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ γυμν. σελ.48)
Τα ελληνικά σχολεία είναι χώροι, όπου τα παιδιά ελεύθερα και ασύδοτα μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μία απλή ματιά του μαθητόκοσμου εν ώρᾳ διαλείμματος, δίνει την εικόνα μιας ομάδας παιδιών πού εν εξάλλῳ... περιβολή και καταστάσει, περιφέρονται σε κάποιο χώρο διασκέδασης. Παράλληλα, με τα δεκαπενταμελή συμβούλια και τις καταλήψεις «εκπαιδεύονται» για να στελεχώσουν στη συνέχεια τα φοιτητικά «τάγματα εφόδου».
Τα σχολεία έχουν γίνει ο τόπος όπου «σαρώνει» η χρήση ναρκωτικών από έφηβους μαθητές, με τους διακινητές να κάνουν «πάρτι» έξω από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια. 20.000 εκτρώσεις γίνονται το χρόνο από έφηβες 16-18 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το καρναβάλι ο αριθμός των εκτρώσεων αυξάνεται δραματικά. Οι εφηβικές εγκυμοσύνες πολ/ζονται και από την έλλειψη ενημέρωσης και την αδιαφορία της Πολιτείας. Τα Κέντρα Οικογ. Προγρ/σμού έχουν κλείσει πανελλαδικά!!! Τόσος πνευματικός υποσιτισμός, τόσες ακαθαρσίες ξεβράζονται στα σχολειά μας. Χρόνο με το χρόνο η κατάσταση διολισθαίνει στο χειρότερο και δεν ξέρει κανείς ποιος και πως θα μπορούσε να αντιστρέψει την κατάσταση.
Όσο για τα Παν/μια, αλώθηκαν από τις πολιτικές σκοπιμότητες. Σύμφωνα με ομολογία του υπ. Παιδείας Κωνστ. Αρβανιτόπουλου πέντε υπουργοί τα τελευταία είκοσι χρόνια ίδρυσαν πέντε πανεπιστήμια, 89 τμήματα ΑΕΙ και 111 τμήματα ΤΕΙ (!!!) χωρίς όμως αντίκρισμα για τους ίδιους τους φοιτητές και την αναβάθμιση των σπουδών τους. Αντί παιδεία έχουμε στρατιές αμόρφωτων και ανιστόρητων. 50 χρόνια Πανεπιστήμιο Πατρών. Τι προσέφερε στην ανάπτυξη της Αχαΐας; Την εσωστρέφειά του!!! Η ιδιαίτερη επίδοσή του ήταν στην παραγωγή «γενίτσαρων» με ικανότητες εναντίον του Έθνους, εναντίον της Παράδοσης, εναντίον της Οικογένειας. Τα τάγματα εφόδου που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των κουκουλοφόρων εξυπηρετούν ουσιαστικά την νέα τάξη πραγμάτων αφού καλλιεργούν και διαιωνίζουν ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα μέσα στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας. Και μάλιστα σε μια περίοδο που απαιτείται ισχυρή ενότητα του λαού εν όψη των αυξανόμενων κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Η σήψη και η παρακμή αφήνει μία διάχυτη δυσοσμία θανάτου που έρπει πάνω στο ανυπεράσπιστο σώμα της Ελλάδας. Η υπερηφάνεια που νοιώθαμε, για τον πολιτισμό που εξέπεμψε σ’ όλο τον κόσμο η πατρίδα μας, υποχώρησε για να δώσει τη θέση της στην ...υπερηφάνεια των ομοφυλόφιλων(!!!) που τη στηρίζουν ακόμα και αυτοί που μας κυβερνούν, ...τέτοια κατάπτωση. Και η Διοικούσα Εκκλησία «κουρνιάζει» στην εσωστρέφειά της. Που είναι ο σύγχρονος παιδαγωγικός της ρόλος που θα αναδείξει όλο το φως του Ευαγγελίου; Που θα απελευθερώσει την εγκλωβισμένη νεολαία από τα δεσμά του εγωκεντρισμού και τις σειρήνες της παγκοσμιοποίησης. Μήπως δεν βλέπει την αλλοτρίωση του ποιμνίου της; Την εκκοσμίκευση και την αλλοίωση όλων των εκκλησιαστικών μυστηρίων; (Υπάρχει βαθύ σκότος περί γάμου, βαπτίσεως, θείας λειτουργίας κ.ά). Γιατί δεν αφήνει τα νέα στελέχη να πάρουν πρωτοβουλίες. Να υψώσουν ένα σύγχρονο Χριστοκεντρικό λόγο και να αξιοποιήσουν τα μέσα της εποχής μας. Να γίνουν οι γέφυρες με εκείνους που είναι «έξω» από το σώμα της εκκλησίας και οι φορείς – πολλαπλασιαστές για τη διάδοση του ορθόδοξου λόγου.
Π.χ. όταν γίνεται μια βάπτιση, οι νέοι δεν έχουν στα χέρια τους ένα κατάλληλο DVD για να το μοιράσουν στους προσκεκλημένους, φτιαγμένο από έμπειρα και ευσεβή στελέχη της εκκλησίας, δηλ. ένα μέσο που μπορεί να παρουσιάζει με σύγχρονο τρόπο την αξία αυτού του μυστηρίου, να αποκωδικοποιεί κάθε συμβολισμό και κάθε μήνυμα που κρύβεται στην όλη διαδικασία. Τέλος να αναλύει τους παιδαγωγικούς τρόπους που θα βοηθήσουν γονείς και νεολαία στην ορθόδοξη αγωγή και την ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη.
Στη σημερινή κοινωνία οι πνευματικές ανάγκες είναι κυρίαρχες σε σχέση με τις βιολογικές. Η εκκλησία δεν μπορεί να εξαντλεί τους πόρους της στην «οικονομική φιλανθρωπία». Θα πρέπει να διαθέσει ένα σημαντικό μέρος για την «πνευματική φιλανθρωπία», αξιοποιώντας τη σύγχρονη τεχνολογία. Οι νέοι συνωστίζονται σήμερα στα περίπτερα σαν τις μύγες για να βρούνε έντυπα με DVD και να «καλύψουν» τις πνευματικές τους ανάγκες. Δεν βρίσκουν όμως εκεί ένα DVD της εκκλησίας για να τους αποκαλύψει εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των σημερινών αδιεξόδων, μέσα από τις αστείρευτες πηγές της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας.
Ανδρέας Γαλάνης
Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης (1930)…καμιά 50αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!! Ένα ζωντανό ...μελίσσι και στη μέση η ...βασίλισσά τους, η ηρωΐδα δασκάλα που ήταν τότε το θεμέλιο και η ψυχή του σχολείου.
