Την περίοδο της καλοκαιρινής κρατικής ραστώνης εν μέσω του καλοκαιριού επέλεξε η Ένωση Αθέων να συναντηθεί με τον αναπληρωτή υπουργό Παιδείας κ. Τάσο Κουράκη καταθέτοντας υπόμνημα με το οποίο ζητούν την πλήρη αποθρησκειοποίηση της Ελληνικής Παιδείας αλλά και την πλήρη αποορθοδοξοποίηση του Ελληνικού Κράτους.
Με μια σειρά από μέτρα ζητούν από το Κράτος να καταστεί εκείνο το οποίο μέσω της νομοθετικής εξουσίας του, θα εξορίσει το μάθημα των θρησκευτικών, την καταγραφή θρησκεύματος στα απολυτήρια των μαθητών, κατάργηση της πρωϊνής προσευχής, του εκκλησιασμού, του αγιασμού καθώς επίσης και την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες.
Το ερώτημα που τίθεται σε όλες αυτές τις θέσεις της Ενωσης Αθέων είναι το εξής: Είναι δυνατόν σε μια Πολιτεία τα μέλη της οποίας το μεγαλύτερο ποσοστό είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι να εκχωρήσουν σε μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων οι οποίοι ως στόχο έχουν την αποξήλωση των Αρχών του Γένους, να γίνουν οι ρυθμιστές της λειτουργίας της;
Η απάντηση έρχεται να δοθεί ξεκάθαρα από αυτό το ίδιο περιεχόμενο του Συντάγματος το οποίο αναφέρει τα εξής:
1. Το περιεχόμενο της παρεχόμενης στα σχολεία εκπαιδεύσεως καθορίζεται στο άρθρο 16 παρ 2 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι η Παιδεία σκοπόν έχει πλην των άλλων και την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων.
2. Ο συντακτικός νομοθέτης κατοχυρώνει με το άρθρο 13 του Συντάγματος το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Εκ τούτου συνάγεται ότι οι μαθηταί που είναι άθεοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι έχουν το δικαίωμα να απέχουν αζημίως από την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και τις άλλες θρησκευτικού περιεχομένου εκδηλώσεις του σχολείου.
3. Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θεμελιώνεται στο πραγματικό γεγονός οτι η συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού Λαού ανήκει στην Ορθόδοξον Χριστιανική Εκκλησία και συνεπώς οι γονείς τόσο κατ εφαρμογή του άρθρου 13 του Συντάγματος όσο και κατ εφαρμογή του 1ουΠρωτοκόλλου της Συμβάσεως της Ρώμης έχουν το δικαίωμα να ανατρέφουν τα τέκνα τους συμφώνως με τις αρχές της ιδικής τους θρησκείας.
Σε όλα αυτά τα ψευτοδιλήμματα της Ένωσης Αθέων οι οποίοι ως σκοπό και στόχο έχουν να έρχονται στην επικαιρότητα, θα πρέπει να γνωρίζουν, αν δεν το γνωρίζουν (!), οτι η Πολιτεία μέσω της εφαρμογής της Διαπολιτισμικής Εκπαιδεύσεως την δεκαετία του 80 και στην νομοθετική ρύθμιση με το Ν2413/1996 έχει δώσει ήδη λύσεις για την εκπαίδευση των συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού μιας κοινωνίας οι οποίες διαφοροποιούνται από άλλες ομάδες ένεκα θρησκευτικών, εθνικών και πολιτιστικών λόγων.
Με όσα προαναφέραμε, όλοι καταλαβαίνουμε οτι η Ενωση Αθέων δεν συναντήθηκε με τον κ. Κουράκη για να διεκδικήσουν τυχόν δικά τους δικαιώματα, αλλά τα δικά τους ιδεώδη να καταστούν και κανόνες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Τις ίδιες απόψεις προσπάθησαν σε παλαιότερες εποχές στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού να επιβάλλουν κάποιοι οι οποίοι νόμιζαν ότι εξορίζοντας τον Θεό από την ζωή των πολιτών, θα επιτύχουν το τέλος μιας τυραννίας και την αρχή μιας νέας ιστορίας.
Η ίδια η ιστορία μετά από πολλά χρόνια τους διέψευσε. Όλες οι ιδεοληψίες και τα ιδεολογήματα τους περιθωριοποιήθηκαν και όχι η πίστη του λαού προς τον Θεό.
Η ομολογία του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είναι η τρανή απόδειξη των όσων προαναφέραμε. Είχε πει ότι «οι ηθικές αξίες που δημιούργησε και εξέφρασε επί αιώνες η θρησκεία θα βοηθήσουν στην προσπάθεια αναγέννησης της πατρίδας μας… Έχουμε ανάγκη από πνευματικές αξίες. Χρειαζόμαστε μια επανάσταση της σκέψης. Είναι ο μόνος δρόμος προς ένα νέο πολιτισμό».
Επίσης, αρχαίοι συγγραφείς, άθεοι φιλόσοφοι, εθνολόγοι και περιηγητές ανά τους αιώνες που πέρασαν έρχονται να πιστοποιήσουν κι αυτοί τα λόγια του Γκορμπατσόφ.
Ο Joel μελετητής της ιστορίας της αθεΐας είχε πει «Δεν υπήρξαν γνήσιοι φιλόσοφοι της αθεΐας αρνητές του Θεού, αλλά αρνητές ορισμένου τρόπου γνώσεως του Θεού».
Ο δε Ντοστογιέφσκι αναφέρει οτι «Αν συνεχίσουμε να απορρίπτουμε τον Θεό από την ζωή μας όλα επιτρέπονται ακόμη και τα φοβερότερα εγκλήματα».
Στην συνέχεια ο Νίτσε, κύριος εκφραστής της αθεΐας με την διακήρυξη του «θανάτου του Θεού» προσπάθησε να επιτύχει την εξαφάνιση του Θεού, αντικαθιστώντας τον με τον υπεράνθρωπο- υποκατάστατο του πεθαμένου Θεού. Καυχήθηκε οτι δολοφόνησε τον Θεό στην ψυχή του και τις ψυχές των ανθρώπων αλλά ουσιαστικά δολοφόνησε τον άνθρωπο. Αργότερα ο ίδιος νιώθοντας την απουσία του δολοφονημένου Θεού, η αθεΐα του μετατρέπεται σε αυξανόμενη αναζήτηση του Θεού και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την θρησκευτική νοσταλγία, τους τόνους τους οποίους αφουγκραζόμαστε στα έργα του, όπως στο όνειρο του υπερανθρώπου, στον διονυσιακό του μυστικισμό, στην ελπίδα της αιώνιας επιστροφής και στην προσευχή του στον άγνωστο θεό που λέγει: «Ξαναέλα κι ας έχεις το μαστίγιο. Ξαναέλα τα δάκρυα στα μάτια μου κυλούν σε σένα. Η καρδιά μου σε ζητά για σένα κλαίει. Ξαναέλα άγνωστε θεέ μου. Ξαναέλα καρδιά μου, ελπίδα μου τελευταία».
Όλες αυτές οι μαρτυρίες θα πρέπει να μας προβληματίσουν, πολύ περισσότερο όμως όλους εκείνους οι οποίοι γίνονται αποδέκτες αιτημάτων, όπως εν προκειμένω ο κύριος Κουράκης απο την Ένωση Αθέων. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι εκεί που κρημνίζεται ο αληθινός Θεός, την θέση του καταλαμβάνουν τα είδωλα.
Τέλος θα είναι φρόνιμο και υπεύθυνο εκ μέρους της Πολιτείας αφουγκραζόμενη ακόμη και τις μειοψηφίες να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να καταλάβουν οι υπεύθυνοι οτι αυτό που επιχειρείται μέσω της σύγχρονης αθεΐας δεν είναι άρνηση της ανατροφής με τον Θεό αλλά τυφλή αποδοχή της ανατροφής άνευ του Θεού. Που είναι συνέπεια όχι μορφώσεως αλλά αγραμματοσύνης, ελλείψεως της ικανότητος του ανθρώπου να σκέπτεται να στοχάζεται.-
