Επιστολἠ του Κοσμἠτορα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

κ. Μ. Τρίτου για το μάθημα των Θρησκευτικών

Κυρία Υπουργέ,

Από δημοσιεύματα του Τύπου πληροφορηθήκαμε το σχέδιο για το νέο αναλυτικό πρόγραμμα της Β΄ και Γ΄ Λυκείου, όπου με λύπη διαπιστώσαμε ότι το μάθημα των θρησκευτικών εντάσσεται στην κατηγορία των επιλεγομένων μαθημάτων και μάλιστα τελευταίο στην ομάδα των Κοινωνικών Επιστημών.

Αυτό εκτιμούμε ότι σημαίνει πλήρη περιφρόνηση του μαθήματος και ουσιαστική κατάργησή του.

Όμως το μάθημα των θρησκευτικών χρήζει καλυτέρας αντιμετωπίσεως, γιατί είναι μάθημα ανθρωπιστικό, ηθοπλαστικό και φρονηματιστικό και στοχεύει στην ἠθική θωράκιση της προσωπικότητας του μαθητή.

Η διδασκαλία του ως υποχρεωτικού μαθήματος επιβάλλεται:

Πρώτον από το ισχύον Σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 16, παρ. 2 τάσσει ως σκοπό της Παιδείας την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών.

Δεύτερον από το στοιχείο της θρησκευτικής ομοιογένειας του ελληνικού λαού, που κατά 95% είναι ορθόδοξοι χριστιανοί και επιθυμούν να προσφέρουν και στα παιδιά τους τη διαχρονικά καταξιωμένη Ελληνορθόδοξη Παράδοση.

Τρίτον από λόγους καθαρά παιδαγωγικούς, αφού το μάθημα των θρησκευτικών ανταποκρίνεται στο παιδαγωγικό και επιστημονικό αίτημα της αγωγής του όλου [όπως άλλωστε τονίζεται και στο Ν. 1566/85, όπου γίνεται λόγος για την ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητή], ικανοποιεί θεμελιώδεις προδιαθέσεις της ανθρωπίνης υπάρξεως, ρίχνει πλούσιο φως στα αιχμηρά υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα των μαθητών, δημιουργεί ανώτερα οντολογικά βιώματα, προσφέρει σύστημα αξιών, εξαλείφει τις εξανδραποδιστικές και ανθρωποποιητικές παρενέργειες του τεχνικού πολιτισμού, δημιουργεί προγεφυρώματα για την επανασύνδεση των διανθρωπίνων σχέσεων  και φέρνει τον μαθητή σε επαφή με τη μακραίωνη πολιτιστική παράδοση του Γένους.

Τέταρτον από το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός, που αποτελεί το κύριο περιεχόμενο του μαθήματος, είναι ένα ιστορικό – πολιτιστικό μέγεθος γεγαντιαίων διαστάσεων, που έταμε την παγκόσμια ιστορία, διέπλασε τον αρχαίο, βυζαντινό και νεώτερο ελληνισμό και απετέλεσε τη βάση για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Συνεπώς ο Χριστιανισμός ως τέτοιο μέγεθος δεν μπορεί να παραθεωρηθεί από το ελληνικό σχολείο.

Άλλωστε και σύγχρονοι μεγάλοι φιλόσοφοι προερχόμενοι από το χώρο του υλισμού, όπως ο Bloch,ο Garaudy, ο Gardawski, ο Kolakowski κ.ά. θεωρούν ότι χωρίς τη  συμβολή του Χριστιανισμού είναι αδύνατη η βελτίωση και η αναγέννηση του κόσμου.

Επομένως, λόγοι ιστορικοί, εθνικοί, παιδαγωγικοί και πολιτιστικοί καθιστούν επιβεβλημένη την παρουσία  των θρησκευτικών ως υποχρεωτικού μαθήματος στο ελληνικό σχολείο.

Κυρία Υπουργέ,

Σε μια εποχή ανακατατάξεων και συγχύσεως ιδεών, όπου η βία έγινε σημαία, η εγκληματικότητα απλώνεται παντού και ο άνθρωπος εγκλωβίζεται σε απάνθρωπα πλαίσια, η νέα ἑλληνική γενιά έχει απόλυτη ανάγκη από το ηθοπλαστικό μάθημα των θρησκευτικών.

Όπως το μάθημα της Φυσικής Αγωγής είναι υποχρεωτικό, γιατί αναφέρεται στη σωματική ευεξία, κατά παρόμοιο τρόπο και το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να είναι υποχρεωτικό, γιατί αναφέρεται στην καλλιέργεια της ψυχής, ο οποία κατά τον γερμανό φιλόσοφο Johannes Hessen είναι η ψυχή του πολιτισμού.

Παρακαλούμε θερμά για τη δραστική παρέμβασή Σας.

Με τιμή

Ο ΚΟΣΜΗΤΩΡ

Καθηγητής ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΤΡΙΤΟΣ

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6048:2010-10-13-09-00-18&catid=25:2009-12-18-08-37-46