"Το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει, να διδάσκεται ως «ομολογιακό» και όχι ως γενική θρησκειολογία...ούτε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποχρεώνουν ουδ' επ' ελάχιστον τα ευρωπαϊκά κράτη να διδάσκουν κατά τον Α ή Β τρόπον το μάθημα των θρησκευτικών (δηλ. ομολογιακό ή μη, υποχρεωτικό ή μη κ.λ.π.)".

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ

ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΚΟΝΔΥΛΗ 35

174 55 ΑΛΙΜΟΣ

τηλεφ. 2111 029 275

κίν. 69 48 240 140

FAX 210 68 51 576

Email: gm@aepi.gr

Καν Μαρίαν Ρεπούση, Βουλευτήν

Καν Μαρίαν Γιαννακάκη Βουλευτήν

Κοινοποίηση

Αξ. κ. Υπουργόν Παιδείας, Πολιτισμού, Θρησκευμάτων, Αθλητισμού

Αθήνα 6.2.2013

Ερίτιμος Κα Ρεπούση

Ερίτιμος Κα Γιαννακάκη

Πληροφορηθείς, ότι κατεθέσατε ερώτηση προς τον Υπουργό Παιδείας δια το μάθημα των θρησκευτικών,την έβγαλα από το ΙΝΤΕRΝΕΤ και την ανέγνωσα. Διεπίστωσα όμως, ότι περιέχει πολλές ανακρίβειες, τις οποίες εικάζω, ότι αγνοείτε εντελώς καλοπίστως (δηλ. λόγω ελλειπούς ενημερώσεως) και όχι κακοπίστως, διότι πιστεύω, ότι αμφότερες είσθε έντιμες εις υπέρτατον βαθμόν και δεν προέβητε δολίως εις ουδεμίαν «πονηράν» απόκρυψη στοιχείων. Κατ' αρχήν δια να μην θεωρηθώ ως κάποιος «φανατικός» (από αυτούς που σας κατακρίνουν δριμύτατα εις τον τύπο σχεδόν καθημερινώς), πρέπει, να διευκρινίσω, ότι α) Η παρούσα μου έχει περιεχόμενο αυστηρώς επιστημονικό (παράθεση της επιστημονικής αληθείας) και β) Τυγχάνω άτομο πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου και ουδέποτε αποστέλλω κείμενα μη αυστηρώς επιστημονικά, διευκρινίζω δε (εντελώς περιληπτικώς), ότι τυγχάνω αριστούχος διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου με μεταπτυχιακές σπουδές εις πανεπιστήμια Γερμανίας, Γαλλίας, Ελβετίας, τα επιστημονικά μου έργα που έχω εκδώσει ή δημοσιεύσει υπερβαίνουν τα διακόσια, έχουν δε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών δύο φορές και έχουν τύχει και άλλων διακρίσεων, επίσης έχουν κυκλοφορήσει και εις το εξωτερικό και μάλιστα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, έχω έργο διδακτικό, τέλος έχω εκπροσωπήσει την Ελλάδα εις το εξωτερικό σε επιστημονικά συνέδρια και συνδιασκέψεις πάνω από διακόσιες φορές, ομιλώ δε απταίστως αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Υπ' όψιν, τέλος ότι μέγα πλήθος δικαστικών αποφάσεων, προκειμένου να στηρίξουν νομικά τις απόψεις τους παραπέμπουν σε ιδικά μου έργα, συγγράμματα και μελέτες.

Έρχομαι τώρα εις την ουσίαν της ερωτήσεως σας επισημαίνων τα κάτωθι, τα οποία φέρεσθε να αγνοείτε (πάντοτε καλοπίστως):

1) Ο Νόμος 702/1977 καθόρισε, ότι ορισμένες διοικητικές πράξεις, οι οποίες μέχρι τότε υπεβάλλοντο επί ακυρώσει εις το Συμβούλιο Επικρατείας, θα υποβάλλονται εφεξής επί ακυρώσει εις τα τριμελή διοικητικά εφετεία και όχι εις το Συμβούλιο Επικρατείας, το δε άρθρον 1 παράγραφος 1 εδάφιον (δ) του εν λόγω νόμου ως τοιαύτες πράξεις (υποβαλλόμενες εφεξής επί ακυρώσει εις τα τριμελή διοικητικά Εφετεία) αναφέρει και τις πράξεις που αφορούν παν θέμα εκπαιδευτικό. Η επί ακυρώσει αίτηση μπορεί, να υποβληθεί σε οποιοδήποτε Διοικητικό Εφετεία της χώρας (αναλόγως εντοπιότητος) και όχι απαραιτήτως εις το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, η δε απόφαση του ισχύει δι' όλην την Ελλάδα.

2) Εις εκτέλεση της ως άνω διατάξεως εξεδόθη λίαν προσφάτως η 115/2012 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Χανίων, η οποία δέχεται τα εξής διά το μάθημα των θρησκευτικών (τα οποία δεσμεύουν τον Υπουργό Παιδείας, ως ρητώς αναφέρει το άρθρον 95 παρ. 5 του Συντάγματος):

Α) Το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει, να διδάσκεται ως «ομολογιακό» και όχι ως γενική θρησκειολογία.

Β) Η παρακολούθηση του μαθήματος αυτού από τους μαθητές, που είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι υποχρεωτική και δεν έχουν δικαίωμα απαλλαγής σε καμμία περίπτωση,

Γ) Δικαίωμα απαλλαγής έχουν μόνον οι αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι ή άθεοι μαθητές, αφού όμως αιτιολογήσουν το τοιούτον αίτημα τους.

Δ) Ορθόδοξος μαθητής αιτούμενος απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, τεκμαίρεται, ότι υποβάλλει ψευδή δήλωση ενώπιον δημοσίας αρχής, πράξη η οποία διώκεται ποινικώς κατ' άρθρον 22 παρ. 6 του Ν. 1599/1986 (επί του σημείου αυτού η εν λόγω απόφαση παραπέμπει σε ιδική μου μελέτη δημοσιευθείσαν εις τον έγκυρόν επιστημονικόν [νομικόν] τύπον), η δε παράγραφος 7 του ιδίου άρθρου αναφέρει, ότι πας δημόσιος υπάλληλος δεχθείς τέτοια ψευδή δήλωση, οφείλει αμέσως να την καταμηνύσει, άλλως τιμωρείται διά φυλακίσεως άνω των 6 μηνών.

Ε) Τέλος η εν λόγω απόφαση αναφέρει (παραθέτουσα επί λέξει αποσπάσματα από αντίστοιχες ad hoc αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), ότι ούτε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποχρεώνουν ουδ' επ' ελάχιστον τα ευρωπαϊκά κράτη να διδάσκουν κατά τον Α ή Β τρόπον το μάθημα των θρησκευτικών (δηλ. ομολογιακό ή μη, υποχρεωτικό ή μη κ.λ.π.).

ΣΤ) Θέμα αποκαλύψεως θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν ανακύπτει εν προκειμένω. Προς απόδειξη τούτου επισημαίνω τα εξής: Όσοι Έλληνες επιθυμούν διά λόγους συνειδήσεως να απαλλαγούν από μίαν υποχρέωση ρητώς υπό του Συντάγματος επιβαλλομένην (άρθρον 4 παρ. 6 του Συντάγματος - υποχρέωση στρατεύσεως) υποχρεούνται να προσκομίσουν πλήρεις και λεπτομερείς αποδείξεις προς τούτο και να ελεγχθούν από ειδική επιτροπή (Νόμος 2510/1997 άρθρα 20 επ.). Όσοι Έλληνες επιθυμούν, να απαλλαγούν από μίαν άλλη υποχρέωση επίσης ρητώς υπό του Συντάγματος επιβαλλομένην (υποχρέωση συμμετοχής εις το μάθημα των θρησκευτικών άρθρον 16 παρ. 2 του Συντάγματος), διατί πρέπει, να διαφοροποιηθούν και να μην αιτιολογήσουν τους λόγους συνειδήσεως που προβάλλουν; Δύο μέτρα και δύο σταθμά θα εφαρμόσουμε επί των λόγων συνειδήσεως απαλλαγής από συνταγματικές υποχρεώσεις; Το επιτρέπει αυτό η βουλευτική σας συνείδηση; Υποθέτω όχι.

Ζ) Επειδή όμως αμφότερες είσθε και εκπαιδευτικοί υπολαμβάνω, ότι γνωρίζετε άριστα τα όσα διδάσκει η επιστήμη της παιδαγωγικής, η οποία είναι πολύ παλαιά και ανεπτύχθη εις ύψιστον βαθμόν από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς. Αντί άλλων σας υπενθυμίζω, τι αναφέρει ο Πλούταρχος εις το πολύ σπουδαίο έργο του «Περί παίδων αγωγής» (παράγραφος 4 εδάφιον Β). Αναφέρει λοιπόν ο εν λόγω αρχαίος σοφός, ότι όπως ο γεωργός διά να καλλιεργήσει ένα χωράφι, πρέπει, να ξέρει εν τα πάντα για το χωράφι του αυτό (π.χ. εάν η γη είναι εύφορη, εάν οι σπόροι είναι γόνιμοι κ.λ.π.) έτσι πρέπει να δρα και ο παιδαγωγός, ο οποίος καλείται, να καλλιεργήσει μία ψυχή, να ξέρει δηλ. και αυτός τα πάντα διά τον μαθητήν του («ώσπερ δ' επί της γεωργίας πρώτον μεν αγαθή υπάρξαι δει την γην., είτα δε τον φυτουργόν επιστήμονα, είτα τα σπέρματα σπουδαία, τον αυτόν τρόπον γη μεν έοικε η φύσις γεωργώ δ' ο παιδεύων σπέρματι αι των λόγων υποθήκαι και τα παραγγέλματα»). Όπως βλέπουμε λοιπόν, ο εκπαιδευτικός οφείλει να διεισδύει στην ψυχή του μαθητού, διά να την «καλλιεργήσει» σωστά και επωφελώς. Όπως δε γνωρίζετε κάλλιον παντός άλλου (αφού είθε και εκπαιδευτικοί) ο δάσκαλος και ο καθηγητής εν τη εκτελέσει του «καλλιεργητικού ή διαπλαστικού του καθήκοντος», ήδη έχοντας κάθε μέρα τον μαθητή μπροστά του έχει φροντίσει να διεισδύσει εις τον ψυχικό του κόσμο και γνωρίζει εκ πείρας τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του μαθητού, χωρίς ποτέ ο ίδιος να του τις έχει αποκαλύψει. Ουαί και αλοίμονο εάν ο εκπαιδευτικός κατέχεται από τόση άγνοια διά τον ψυχικό κόσμο του μαθητού του και ξεκινάει να τον «καλλιεργήσει» βαδίζων στα τυφλά!!!!!

Η) Επίσης πρέπει, να διαλυθεί μία απόλυτη αναλήθεια. Ο Χριστιανός Ορθόδοξος μαθητής πόθεν προκύπτει (εφ' όσον πρεσβεύει την θρησκεία αυτή), ότι μπορεί, να έχει «λόγους συνειδήσεως» διά απαλλαγήν του από το μάθημα των θρησκευτικών; Κανείς μέχρι σήμερον δεν μας απέδειξε ποτέ, ότι μπορεί, να υπάρξει περίπτωση , ένας Ορθόδοξος μαθητής, να έχει πρόβλημα συνειδησιακό, επειδή παρηκολούθησε ένα μάθημα θρησκευτικών της θρησκείας την οποίαν πρεσβεύει (και εφ' όσον το μάθημα εδίδάσκετο κατά τους κανόνες της θρησκείας αυτής και όχι κατά διαστροφήν τους). Άλλωστε η Χριστιανική θρησκεία είναι υπέρ του μαθήματος των θρησκευτικών και όχι κατά. Ως γνωστόν ο Χριστός υπήρξε «Διδάσκαλος» και κανείς ποτέ δεν Τον απεκάλεσε με άλλη προσαγόρευση. Μάλιστα ακόμη και ο νομικός που Τον προσήγγισε επιδιώκων να Τον παγιδεύσει και εξυτελίσει και αυτός «Διδάσκαλο» Τον αποκαλεί (βλέπε Ματθ. κβ' 35). Τέλος ο Χριστός τις τελευταίες λέξεις που απηύθυνε την στιγμή της Αναλήψεως Του ήσαν «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Που βλέπετε λοιπόν ο Ορθόδοξος μαθητής να έχει ποτέ λόγους συνειδήσεως, που να μην του επιτρέπουν να παρακολουθήσει το μάθημα των θρησκευτικών; Ωραία να το λέτε, αλλά πρέπει και να το αποδεικνύετε. Ως επιστήμονες δε οφείλετε πάντοτε για ό,τι λέτε, να προσκομίζετε και τις ανάλογες αποδείξεις (κατ' εφαρμογή των απαράβατων κανόνων της αριστοτελικής λογικής).

3) Περαιτέρω επισημαίνω και το εξής (το οποίο υποθέτω επίσης, ότι δεν γνωρίζετε). Η εγκύκλιος, που υποστηρίζετε, ότι είναι ασαφής και επικαλείσθε τις προηγούμενες εγκυκλίους, σας πληροφορώ., ότι οι προηγούμενες εγκύκλιοι εξεδόθησαν κατ' απαίτηση του Συνηγόρου του Πολίτου, ισχυρισθέντος, ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εδέχθη, ότι το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει, να είναι προαιρετικό δι' όλους (και διά τους Ορθοδόξους μαθητές). Όμως η απόφαση που επεκαλείτο Ο Συνήγορος του Πολίτου, δεν είχε καμμία σχέση προς το μάθημα των θρησκευτικών. Αφορούσε την αποκλειστικώς και μόνον την άρνηση ενός δικηγόρου να ορκισθεί ενώπιον του Πρωτοδικείου, όταν έλαβε την άδεια του δικηγορείν και τίποτε άλλο. Αυτά ακριβώς λέει η απόφαση της 21.2.2008 του Ευρωπ. Δικαστηρίου Αλεξανδρίδης κατά Ελλάδος (την οποίαν μνημονεύετε) και όχι αυτά που ισχυρίζεσθε εσείς στην ερώτηση σας. Ετσι το Υπουργείο Παιδείας παγιδεύθηκε και εξέδωσε τις προηγούμενες εγκυκλίους . Όταν όμως επληροφορήθη (από εμένα), την αλήθεια και επίσης ότι το Ευρωπ. Δικ/ριο εδέχθη, ότι τα ευρωπ. κράτη είναι ελεύθερα, να διδάξουν το μάθημα των θρησκευτικών όπως αυτά επιθυμούν, χωρίς καμμία ανάμιξη του Ευρωπ. Δικ/ρίου εξέδωσε νέα διορθωτική εγκύκλιο (την οποίαν θεωρείτε ασαφή, εσφαλμένως κατά την γνώμη μου).

4) Και μία παρατήρηση ετυμολογική (δια διατύπωση απαράδεκτη διά φιλολόγους). Η λέξη «εγκύκλιος» είναι γένους θηλυκού και όχι αρσενικού. Εις την ερώτηση σας όμως υπάρχει η φράση «οι εγκύκλιοι

αυτοί»...........................Ε, όχι και να κακοποιούμε την γλώσσά μας σε τέτοιο σημείο.

5) Όπως βλέπετε, η ερώτηση σας εάν εξετασθεί επιστημονικώς, εγκύρως, και υπευθύνως, αποδεικνύεται ως μη έχουσα καμμία βάση και ως αναιρουμένη αφ’ εαυτής

6) Τελειώνοντας κρίνω σκόπιμο-, να επιστήσω την προσοχήν σας επί του εξής κρισίμου σημείου: Ως εδέχθη η προαναφερομένη λίαν πρόσφατη δικαστική απόφαση, η αίτηση απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών από Ορθόδοξο μαθητή συνιστά το έγκλημα της υποβολής ψευδούς δηλώσεως ενώπιον δημοσίας αρχής. ΠΡΟΣΟΧΗ: Εάν κάποιος μαθητής (ή γονεύς) υποβάλει τοιαύτην δήλωση ισχυριζόμενος, ότι ενήργησε κατ' εφαρμογήν ιδικής σας απόψεως ή ιδικής σας προτροπής, τότε κατ’ άρθρον 46 του Ποινικού Κωδικός κινδυνεύετε, να θεωρηθείτε ηθικοί αυτουργοί του παρόντος αδικήματος (θα χρειασθεί δε, να επικαλεσθείτε την βουλευτική ασυλία - άρθρα 61 και 62 του Συντάγματος- διά να μην διωχθείτε)..

Με την παρατήρηση ότι ως Ελλην πολίτης δικαιούμαι να ζητώ από τους εκπροσώπους μου που στέλνω στην Βουλή διά της ψήφου μου να υποβάλουν ερωτήσεις επιστημονικώς τεκμηριωμένες και με την δήλωση μου, ότι σέβομαι την τιμήν και την υπόληψη σας εις τον δέοντα βαθμόν και σας θεωρώ κατά πάντα έντιμες και ότι ουδόλως ενεργήσασες πονήρως ή κακοπίστως αλλά απλώς ότι ενεργήσατε εντελώς καλοπίστως λόγω εσφαλμένης πληροφορήσεως και θεωρών ότι θα πράξετε το καθήκον σας (ως εσείς το αντιλαμβάνεσθε και όχι ως εγώ), διατελώ

Μετά τιμής

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/02/blog-post_2116.html