Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της Κυριακής 15.11.2015 της έγκυρης και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας «Καθημερινή» δημοσιεύτηκε άρθρο του έγκριτου και διακεκριμένου δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη με τον ερωτηματικό τίτλο «Μάθε, παιδί μου, Θρησκευτικά;».
Επειτα από διεξοδική και λεπτομερή ανάλυση και διατύπωση κριτικής και σχολίων σε άρθρο του καθηγητού Πασχάλη Κιτρομηλίδη, ο αρθρογράφος σας καταλήγει και συμπεραίνει ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά παραμένουν ένας επιβλαβής αναχρονισμός της παιδείας μας».
Χωρίς να επιχειρηματολογήσω για την αναγκαιότητα ή όχι της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία της πατρίδας μας, θα διατυπώσω μερικά απλά, ίσως αφελή, άμεσα και εύλογα ερωτήματα.
– Είναι δυνατόν η Τουρκία, η κοιτίδα του Ισλαμισμού, να καθορίζει «τον Χριστιανισμό» ως μάθημα επιλογής για τους μουσουλμάνους («Καθημερινή», 15.11.2015) και η Ελλάδα με ομώνυμο υπουργείο «...και Θρησκευμάτων», φύσει χριστιανική χώρα και με συνταγματική επιταγή για τον σκοπό της παιδείας της «...την ανάπτυξη της εθνικής και χριστιανικής συνείδησης» (παρ. 2 άρθρου 16) να επιζητεί και να μεθοδεύει τρόπους κατάργησης της διδασκαλίας των Θρησκευτικών;
– Αλήθεια, οι δημοσιογράφοι, οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, με ποια στοιχεία τεκμηριώνουν τις απόψεις τους ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά στα σχολεία, παραμένουν ένας επιβλαβής αναχρονισμός της παιδείας μας;».
– Τέλος, ποια βλάβη προξενείται στην ελληνική παιδεία από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών;
Ολα τα Συντάγματα της πατρίδας μας, από το έτος 1844 μέχρι σήμερα, έχουν εκδοθεί «στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και έχουν καθορίσει τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας (άρθρο 3) και την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 13), η οποία αναγνωρίζεται και προστατεύεται και από διεθνείς συμβάσεις (άρθρο 9 Σύμβασης της Ρώμης).
Η ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων περιλαμβάνει την ελευθερία της θρησκευτικής διδασκαλίας αρκεί να μην προσλαμβάνει τη μορφή προσηλυτισμού κατά της επικρατούσας θρησκείας (Σγουρίτσα. Ατομικές Ελευθερίες).
Καταργώντας τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, μεθοδικά και συστηματικά απομονώνουμε την παιδεία από τις εθνικές παραδόσεις και τις αξίες της ιστορίας μας, περιθωριοποιούμε τη χριστιανική πίστη μας και απομακρύνουμε τη νεολαία από τη θρησκεία.
Αυθαίρετος, αναιτιολόγητος και αντισυνταγματικός καταδεικνύεται ο χαρακτηρισμός ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά παραμένουν ένας επισφαλής αναχρονισμός της παιδείας μας». Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα από τα πολλά του σχολικού προγράμματος και συνεπώς πρέπει να διδάσκεται χωρίς σκοπιμότητες, διακρίσεις, αποχές ή απαλλαγές. Ας σταματήσουμε να μισούμε, να κατασυκοφαντούμε και να περιφρονούμε τη θρησκεία και την πίστη μας.
