Α΄) Τά πεπαλαιωμένα «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά
Στίς 13/9/2016 δημοσιεύθηκε τό ΦΕΚ Β 2920, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, καθώς καί τό ΦΕΚ Β 2906, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά λυκείου.
Τά προγράμματα αὐτά δέν εἶναι διόλου νέα, μολονότι ἔτσι χαρακτηρίζονται. Ἡ πρώτη ἔκδοση τῶν προγραμμάτων δημοτικοῦ-γυμνασίου κυκλοφόρησε τό Σεπτέμβριο τοῦ 2011 καί ἡ δοκιμαστική «πιλοτική» της ἐφαρμογή δέν ἀπέφερε ποτέ τά ποθούμενα ἀπό τούς δημιουργούς της ἀποτελέσματα, διότι περιεῖχε σωρεία προβλημάτων. Ἡ δεύτερη ἔκδοση (Ἰουνίου 2014) εἶχε ἐπιφανειακές ἀλλαγές, οἱ ὁποῖες πολλαπλασίαζαν τά προβλήματα. Τό πρόγραμμα λυκείου πρωτοκύκλοφόρησε τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 μέ ἐπίσης σοβαρά προβλήματα[1].
Στίς παρο ῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται στά ὡς ἄνω Φ.Ε.Κ. δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη οἱ ἀρνητικές κριτικές οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στή γενική φιλοσοφία καί στή γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων. Αὐτές παραμένουν ἐδῶ καί πέντε χρόνια ἀδιαπραγμάτευτες.
Οἱ ἀρνητικές κριτικές γι΄ αὐτή τήν ἀδιαπραγμάτευτη γενική φιλοσοφία καί γενική διάρθρωση σχηματίζουν ὀγκώδεις τόμους ἀρκετῶν ἑκατοντάδων σελίδων. Κι ὅμως δέν ἐλήφθη ὑπ΄ ὄψη οὔτε μία σελίδα, οὔτε μία λέξη!!!
Καί δέν ἀρκεῖ νά λέγεται, ὅτι ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» εἶναι θετικός καί ἐγκρίνει τά προγράμματα αὐτά. Ὅποιος «ἐγκρίνει καί ἀποδέχεται» πρέπει: α) Νά τεκμηριώνει τή γνώμη του ἀπό κάθε ἄποψη: θεολογική νομική παιδαγωγική, β) Νά ἀνασκευάζει μέ τεκμηριωμένο ἐπιστημονικό λόγο ἀντίθετες γνῶμες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἤδη δημοσιευθεῖ.
Ἄν ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» δέν εἶναι ἰκανός νά κάμει τά ἀνωτέρω δύο, τότε θά πρέπει νά σωπάσει ἀξιοπρεπῶς.
Θά ποῦν ἴσως κάποιοι: «ὅμως οἱ παροῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων εἶναι ἀναμορφωμένες». Θά ποῦμε κατόπιν λεπτομερέστατης μελέτης: Οἱ ἀναμορφώσεις, ἀλλαγές καί διορθώσεις εἶναι ἐπιφανειακές, ἡ γενική φιλοσοφία καί ἡ γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων παρέμειναν καί παραμένουν ἀμετάβλητες καί ἀδιαπραγμάτευτες ἐδῶ καί πενταετία!!!!
Ποιές εἶναι αὐτές:
α) Συνδιδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως μέ θρησκεύματα σέ σημεῖο ὥστε νά κινδυνεύει ὁ ἀνήλικος ὀρθόδοξος μαθητής νά νομίσει ὅτι ταυτίζονται. Ἔτσι θά διασαλευθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθοδόξου μαθητῆ. Ἀπό τό 2010 ἔχω δημοσιεύσει, ὅτι τέτοιο μάθημα θά ἔμοιαζε μέ συνδιδασκαλία πολλῶν γλωσσῶν μαζί μέ τή μητρική γλώσσα στήν ἴδια διδακτική ὥρα, ὅμως ἡ ἐπισήμανση δέν ἐλήφθη ποτέ ὑπ΄ ὄψη ἀπό τούς ὑπευθύνους.
β) Διδασκαλία θεματικῶν ἑνοτήτων ὑπό συγκεχυμένους καί παρεξηγήσιμους τίτλους.
γ) Ἀφαίρεση ἀπό τό πρόγραμμα βασικῶν θεμάτων ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, ἀπαραιτήτων γιά τή διαπαιδαγώγηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ.
δ) Μή διδασκαλία τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.
ε) Μή διδασκαλία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.
στ) Ἀπολύτως καμμία ἱστορική σειρά στή διδασκόμενη ὕλη. Τέτοιο μάθημα θά ἐπέφερε ἀπόλυτη σύγχυση, τόσο στούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές, ὅσο καί σέ ὁποιονδήποτε ἄλλο.
Σέ ὅλα αὐτά προστέθηκε καί
ζ) Πλήρης ἀφαίρεση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἑνιαίου συνόλου ἀπό τό γυμνάσιο καί ἀντικατάστασή της ἀπό σποραδικά ρητά καί περιστατικά.
Ἐφ΄ ὅσον ὅλα αὐτά παραμένουν ἔτσι, οἱ ἐπιφανειακές «διορθώσεις» καί «βελτιώσεις» εἶναι παντελῶς ἀνίκανες νά μεταβάλουν τό γενικό προβληματικό τοπίο τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων.
Β΄) Κίνδυνοι πού περικλείονται στά ἐν λόγῳ προγράμματα
Μέ τά προγράμματα αὐτά, κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο καί ὑπό αὐτές τίς ἐπιρροές ἡ θρησκευτική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ δέν θά ἀναπτυχθεῖ σύμφωνα μέ τήν ἐπιταγή τοῦ ἄρθρου 16, παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἀντίθετα θά παραβιασθεῖ ἡ ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς του, τήν ὁποία ἐπιτάσσει τό ἄρθρο 13 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος[2].
Ἀπό ἕνα τέτοιο μάθημα ἀποκτοῦν αὐτομάτως καθολικό καί ἀναφαίρετο δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Τόν κίνδυνο αὐτόν ἔχω ἐπισημάνει ἐδῶ καί πέντε χρόνια (ἀπό τό 2011) καί ἔχω προειδοποιήσει πολλές φορές ὅλους τούς ἁρμοδίους. Ἤδη ἔχουμε ἐπανειλημμένες προειδοποιήσεις ἀπό γονεῖς ὀρθοδόξων μαθητῶν.
Γ΄) Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν παιδιῶν τους
Γιά τούς λόγους αὐτούς ἀγωνιζόμαστε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν μας, τά ὁποῖα δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία μέσα στό ἑλληνικό σχολεῖο.
Καί ἄν κανένας μᾶς ἀπευθύνει τό πασίγνωστο σόφισμα: «ὅμως τώρα στά σχολεῖα δέν ὑπάρχουν μόνο ὀρθόδοξοι, ἄρα οἱ ὀρθόδοξοι δέν δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία». Ἀπαντοῦμε: πουθενά στήν ὑφήλιο δέν ἀκούσθηκε ποτέ, ὅτι ἀσκώντας κάποιος τά ἐκ τοῦ συντάγματος, τῶν νόμων καί τῶν διεθνῶν συμβάσεων ἀπορρέοντα ἀνθρώπινα δικαιώματά του ἀδικεῖ κάποιον τρίτο.
Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «τό κράτος ἀποφασίζει γιά τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν» ἀπαντοῦμε: τό κράτος ἀποφασίζει, ἀλλά δέν ἔχει καί δικαίωμα νά παρανομεῖ καί νά παραβαίνει τό ἴδιο του τό Σύνταγμα καί τούς ἴδιους του τούς νόμους, νά παραβαίνει τίς ἀποφάσεις τῶν ἴδιων του τῶν δικαστηρίων καί τίς διεθνεῖς συμβάσεις τίς ὁποῖες αὐτό τό ἴδιο ἔχει ἐπικυρώσει καί ἐν τέλει νά καταπατᾶ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν πολιτῶν του, νά περιφρονεῖ τή γνώμη τους καί τήν πίστη τους.
Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι τό «νέο» μάθημα θά εἶναι «διαθρησκειακό», ἀπαντοῦμε ὅτι: τέτοια λέξη δέν ὑπάρχει σέ κανένα λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἄν θέλει νά συνεννοηθοῦμε, ἄς μᾶς ὁρίσει τή σημασία, τό εὕρος καί τή χρήση τῆς λέξεως αὐτῆς[3].
Καί ἄν κάποιος μᾶς χαρακτηρίσει μέ τούς γνωστούς ποινικῶς κολάσιμους χαρακτηρισμούς, ὅπως «σκοταδιστές», «ταλεμπάν», «ἐξτρεμιστές», «διεξάγοντες ἱερό πόλεμο», «πιετιστές», «εὐσεβιστές» καί ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἄς γνωρίζει ὅτι θά κατηγορηθεῖ τόσο γιά ἐξύβριση, ὅσο καί γιά προσβολή προσωπικότητος.
[1] Τό ἀναλυτικό ἱστορικό ὅλων αὐτῶν τῶν προβλημάτων βλ. στό Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας τή διωκόμενη ὀρθόδοξη παιδεία στό ἑλληνικό σχολεῖο, Ἐκδόσεις Πελασγός Ἰωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Εἰδική ἔκδοση γιά τόν ὅμιλο Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε., Ἀθήνα 2016, σ. 107-178.
[2] Καί γιά νά μή διατυπωθεῖ γιά ἄλλη μία φορά ὁποιαδήποτε παρερμηνεία τοῦ Συντάγματος ἐπαναλαμβάνω:
Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀναφέρει ἐπί λέξει στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Δική μου παρατήρηση, τήν ὁποία ἔχω δημοσιεύσει ἀπειράριθμες φορές καί τήν ἔχω δείξει σέ δικαστές καί δικηγόρους καί μοῦ εἶπαν «ἔχεις δίκαιο»:
Ὁ Ἕλληνας μαθητής ἔχει ἑλληνική ἐθνική συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεί αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁ χριστιανός ὀρθόδοξος ἔχει χριστιανική ὀρθόδοξη συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεῖ αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι ἀντισυνταγματικό καί παραβιάζει ὄχι μόνον τό 16ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, ἀλλά καί τό 13ο τό οποίο στήν πρώτη παράγραφό του ὁρίζει ἐπί λέξει: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη».
Αὐτά τά πρωτοδημοσίευσα τό 2010, τά ἔχω ἀναδημοσιευθεῖ ἄπειρες φορές καί δέν βρέθηκε κανένας νά τά ἀνασκευάσει.
[3] Ὁ γράφων γνωρίζει πολύ καλά τήν προέλευση αὐτῶν τῶν λεκτικῶν πειραματισμῶν. Καί τό ὡς ἄνω ἐρώτημα δέν ὀφείλεται σέ ἄγνοια, ἀλλά ἀποσκοπεῖ νά καταδείξει τό ἄτοπο τό ὁποῖο διακρίνει τούς πειραματισμούς αὐτούς.
Πηγή: Θρησκευτικά
