Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Θεοφάνεια 2016 μεσημέρι. Δεν το πολυπίστεψα όταν το άκουσα στις ειδήσεις. Θα τελεστούν φέτος τα Θεοφάνεια στη Σμύρνη! Θα γίνει ο αγιασμός των υδάτων στην παραλία της πόλης! Πού; Πότε; Πώς;
Στην προκυμαία της Σμύρνης; Εκεί στις ακτές της Ομηρικής Ιωνίας; Στο χωροχρονικό σύμβολο του μαρτυρικού ελληνισμού; 94 χρόνια μετά…;
Μα δεν μπορεί. Ούτε καν το έχουν διανοηθεί ποτέ να το επιτρέψουν οι ...άσπονδοι γείτονες. Πού; Στην πόλη εκείνη που σταμάτησε ο ιστορικός χρόνος το Σεπτέμβριο του ’22; Εκεί που ακόμη μυρίζει αίμα η στάχτη των 46 (γεμάτων από Έλληνες) εκκλησιών που κάηκαν; Εκεί που θαρρείς πως και η βοή του αέρα διηγείται τη φρικωδία των κεμαλικών, και αναπαράγει τους γόους των δεκάδων χιλιάδων σφαγμένων και ατιμασμένων προγόνων μας; Δίπλα στη θάλασσα εκείνη, που κοκκίνησε απ’ το αίμα των τουφεκισμένων, που κρατά ακόμη στα σπλάχνα της – σαν ιερό φυλαχτό – υπολείμματα των πνιγμένων μανάδων και βρεφών;
Δεν τα είχα διαβάσει μόνο όλα αυτά… Πιότερο τα κρατώ στα φυλλοκάρδια μου, από τις ματωμένες μνήμες, τις ολοζώντανες διηγήσεις της μικρασιάτισσας γιαγιάς μου…
Άνοιξα εμβρόντητος το διαδίκτυο, έψαξα στα γρήγορα δυο – τρεις ιστοσελίδες μήπως και ήταν πρωτοχρονιάτικο ευτράπελο, μήπως απλά εκφραζόταν θεωρητικά η επιθυμία, στο πλαίσιο κάποιας πολιτικής αβρότητας, για να συμβεί κάτι στο πολύ απώτερο μέλλον ή μήπως επρόκειτο για ενδόμυχη εθνική προσδοκία, εκζήτηση, ίσως απαίτηση…
Κι όμως παντού διαμηνυόταν πιστοποιημένη η είδηση… Άνοιξα την τηλεόραση και περίμενα να δω, ιδίοις όμμασι, το παράδοξο συμβάν…
Δεν άργησε να εμφανιστεί στην οθόνη το πλήθος των ανθρώπων που συνέρρεαν σιγά σιγά στο λιμάνι της ένδοξης μικρασιατικής μεγαλόπολης. Δειλά δειλά γέμιζε η προβλήτα. Στη αρχή, καμιά πενηνταριά. Αργότερα διακόσιοι, τριακόσιοι. Μπροστάρης ο συγκινημένος π. Κύριλλος, η ψυχή αυτής της προσπάθειας, όπως μάθαμε εκ των υστέρων. Με στεντόρεια φωνή παιάνιζε το «Εν Ιορδάνη …», ενώ με την επιβλητική απλότητα των κινήσεών του υποδήλωνε τα συγκλονιστικά βιώματα που τον συνείχαν. Ζούσε την κάθε στιγμή αυτής της τελετής με μια αίσθηση ζωντανής ιστορικής συνέχειας, στιγμές που πίστευες ότι εκτείνονται στην αιωνιότητα. «Ex hoc momento pendet aeternitas» , που έλεγαν και οι Λατίνοι...
Παρακολουθούσα με συναισθηματική ένταση την ακολουθία. Οι αισθήσεις μου κατέγραφαν το παρόν, αλλά ο νους, οι εικόνες, τα συναισθήματα με γύριζαν στο παρελθόν, σε δακρυσμένα λόγια που είχαν σταλάξει κόμπος - κόμπος στην παιδική μου ψυχή, πριν χρόνια.
Και ξαφνικά… Δεν ξέρω τι έγινε. Αλλά μέσα εκεί στο θερμό και ευσυγκίνητο πλήθος, που συνωστιζόταν για να δει τη στιγμή της κατάδυσης του Σταυρού στη θάλασσα, μια λεπτή κοριτσίστικη φιγούρα ένιωσα να κινείται. Καχεκτική, με πελιδνό προσωπάκι και ωχρά χείλη, με μια σφραγίδα πόνου ανεξίτηλη, καταμεσής στο μέτωπο. Σφιχτοδεμένο πάνω της ένα μισολιωμένο πανωφόρι, ίσα ίσα να τυλίγει ότι είχε απομείνει στο 13χρονο σώμα της από το σαράκι της δολοφονικής μικρασιατικής γρίπης…
Ένιωσα ρεύμα να με διαπερνά. Τινάχτηκα από το κάθισμα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια. Χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα ώσπου να συνειδητοποιήσω και να αποδεχθώ τον ψυχικό μου συνειρμό. Αισθήσεις και μνήμες, παρόν και παρελθόν είχαν γίνει πια ένα.
Ήταν η γιαγιά μου. Βρισκόταν εκεί, Αναζήτησα εναγωνίως το βλέμμα της. Σκυφτή, με την έμφυτη παιδική της συστολή, περπατούσε σφίγγοντας πάνω της τα τριμμένα παλιόρουχα. Με την αραχνοϋφαντη σιλουέτα της ελισσόταν σιωπηλά ανάμεσα στον κόσμο. Έδειχνε να τους κοιτά απορημένη. Μάλλον η ίδια έμενε απαρατήρητη. Φτάνοντας στην άκρη της προκυμαίας σταμάτησε. Και τότε μόνο σήκωσε τα μάτια… Πως πω Θεέ μου! Κατακόκκινα απ΄ τον πυρετό. Και μια σκιά θανάτου κατέβαινε από τα βλέφαρα. Ήταν που μόλις είχε δει σκοτωμένους τους γονείς της και τα έξι αδέλφια της από το μαχαίρι των Νεότουρκων; Ήταν που οσφραινόταν την οσμή του θανάτου να την κυκλώνει ολούθε; Δεν ξέρω…
Πάντως, ατένιζε ακίνητη για ώρα την απλωμένη θάλασσα. Άκουγε τους ντόπιους Σμυρνιούς (όσοι απέμειναν, φύτρα των δοξασμένων καιρών) αλλά και αρκετούς ξένους, να σιγοψάλλουν τους χαρμόσυνους ύμνους, και έδειχνε να ηρεμεί, και να γλυκαίνει. Το σύννεφο της θλίψης διαλυόταν. Τα μάτια της όμως παρέμεναν πάντα βυθισμένα σαν άγκυρες εκεί στη αγαπημένη της θάλασσα. Φαινόταν να έψαχναν εναγωνίως προσφιλή πρόσωπα. Ψαχούλευαν θαρρείς το κύμα για να αναστήσουν αγάπες και όνειρα.
Εκείνη τη στιγμή έπεσαν στη θάλασσα 5 – 6 ψυχωμένοι νεαροί για το Σταυρό. Ανάμεσά τους και ένας πιο ηλικιωμένος, Ίμβριος, που είχε πολύχρονη λαχτάρα και καημό να κολυμπήσει μια τέτοια μέρα στα πάτρια νερά και ν’ ασπαστεί το σύμβολο της ορθόδοξης ρωμιοσύνης.
Ο Σταυρός περνώντας από τα χέρια των κολυμβητών έφτασε στα χέρια του ιερέα. Ύστερα από λίγο, ένα λιτό στεφάνι από άνθη έφευγε από τα ίδια χέρια για να σμίξει με την πολύπαθη Σμυρνιώτικη θάλασσα. Ακούστηκε σπασμένη, σχεδόν απόκοσμη η φωνή του π. Κύριλλου: «Για τους προγόνους μας»!
Και συμπλήρωσε: «Ενώνονται σήμερα οι σταγόνες από τον αγιασμό της Σμύρνης μαζί με τα δάκρυα αλλά και την χαρά των πρόγονων μας»…
Αυτή η φωνή και η διάπυρη ευχή αισθάνθηκα να διαπέρασε την αχλύ των 94 χρόνων και να έφτασε στις κοιμισμένες και διψασμένες για δικαιοσύνη καρδιές των οικτρώς αναιρεθέντων εν Μικρασία προπατόρων μας…
Αίφνης, τα μάτια της παιδούλας – γιαγιάς μου, στο άκουσμα αυτών των λόγων, στράφηκαν σε μένα. Εκεί μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης. Λες και ξεκόλλησε από τις αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας και διακτινίστηκε στο ιλαρό παρόν της εόρτιας σύναξης.
Τα μάτια της πλέον, εκτός από καταγάλανα (εκ φυσικού) ήταν τώρα γεμάτα φως και δάκρυα. Χαρούμενα δάκρυα. Ανέλπιστα. Τέτοια τιμή δεν την περίμενε, δεν την υπολόγιζε. Θεοφάνεια ξανά στην πατρίδα της, όπως τότε, όπως πάντα! Τέτοιο βάλσαμο στον απροσμέτρητο πόνο της δεν είχε ξανανιώσει! Δεν αναλογίστηκε πως μια τέτοια σπονδή τιμής και μνήμης θα την ανάσταινε έστω προς ώρας.
Για πρώτη φορά είδα τη γιαγιά μου τόσο ολοφώτεινη, με μια αύρα παραμυθίας και συχώρεσης να την καταυγάζει. Πριν θαμπώσουν τα μάτια μου απ’ τα δάκρυα, πρόλαβα να τη δω να μου χαμογελάει…
Αποτραβήχτηκα απ’ την οθόνη προσέχοντας να μη σπαράξει διόλου από μέσα μου η μορφή της. Και πήρα αγκαλιά την συνονόματή της κόρη μου, σιγο-τραγουδώντας:
«Το καθρεφτάκι σου παλιό
και πίσω απ’ τη θαμπάδα
η Σμύρνη με το Κορδελιό
και η παλιά Ελλάδα
Μουτζουρωμένο το γυαλί
μα πίσω απ’ τους καπνούς του
βλέπει ο Θεός το Αϊβαλί
και σταματάει ο νους Του»
Λουκάς Κασιάρας
Θεσσαλονίκη 8 – 1 - 2016
Τις τελευταίες μέρες έχουν εκδοθεί αλλεπάλληλα NOTAM’S και αντίστοιχα NAVTEX, από την Τουρκία, δηλαδή προειδοποιήσεις προς τις αεροπορικές και ναυτιλιακές εταιρείας, ότι κάποιες περιοχές του Αιγαίου δεν είναι ασφαλείς, λόγω στρατιωτικών ασκήσεων.
Η Τουρκία επιχειρεί να δεσμεύσει εκτεταμένες περιοχές στο Βόρειο, Κεντρικό και Ανατολικό Αιγαίο για ένα διάστημα 12 μηνών, δηλαδή για ολόκληρο το 2016, προκειμένου να πραγματοποιήσει αεροναυτικές ασκήσεις και βολές όπλων των τουρκικών ενόπλων Δυνάμεων.
Η Τουρκία με τις περιοχές που αυθαίρετα δεσμεύει στο Αιγαίο, εγείρει πιο πιεστικά σοβαρά ελληνοτουρκικά ζητήματα, που αφορούν στο εύρος του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, την ελληνικότητα νησιών, καθώς επίσης και την οροθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο.
Για παράδειγμα, αν γίνουν δεκτές οι Τουρκικές απαιτήσεις, τότε, τα Ελληνικά αεροσκάφη και τα πλοία, για να πάνε στο Καστελόριζο, οφείλουν, είτε να παρακάμψουν τις τουρκικές ζώνες (με ότι τούτο συνεπάγεται για την ομαλότητα της ναυσιπλοΐας-αεροπλοΐας), είτε να ζητήσουν άδεια από τις τουρκικές αρχές.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι οι τουρκικές ενέργειες εκδηλώνονται σε ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο , όπου η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, έχει γίνει πεδίο σημαντικών γεωστρατηγικών και ενεργειακών εξελίξεων. Και ακόμη, σε περίοδο, που οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι τεταμένες, ενώ είναι σε εξέλιξη η πολύ σοβαρή κρίση στη Συρία (με τις γνωστές δραματικές συνέπειες στο μεταναστευτικό).
Η Τουρκία δεσμεύει περιοχές του Αιγαίου για ολόκληρο το 2016 (με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα), για την διεξαγωγή αεροναυτικών ασκήσεων και την πραγματοποίηση βολών με πραγματικά πυρά, καθώς η Τουρκία ιδρύει στις περιοχές αυτές μόνιμα Πεδία Βολής, δηλαδή σε περιοχές που περιλαμβάνουν και ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα με τις ΝΟΤΑΜ, Α5885/15, Α5884/15 και Α5881/15 η Τουρκία δεσμεύει τρεις μεγάλες περιοχές στο βόρειο, κεντρικό και νότιο Αιγαίο. Η πρώτη εκτείνεται από τα όρια του ελληνικού εναέριου χώρου βορείως της Λήμνου και νότια της Σαμοθράκης, περνά από το κοίτασμα του Μπάμπουρα νότια της Θάσου και φτάνει μέχρι την χερσόνησο του Άθω.
Η δεύτερη περιοχή εκτείνεται από το μέσο της απόστασης Αη Στράτη και Σκύρου, μέχρι και ανατολικά της Κύμης, εγκλωβίζοντας τελικά όλη την Σκύρο. Η Σκύρος αποτελεί την «καρδιά» της Ελληνικής Αεράμυνας, αφού εκεί είναι εγκαταστημένοι οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι ΠΑΤΡΙΟΤ.
Η τρίτη περιοχή εκτείνεται μεταξύ Πάτμου, Αμοργού, Δονούσας και της νήσου Κίναρου. Επίσης η Τουρκία με μια σειρά νέων ΝΟΤΑΜ δέσμευσε μονομερώς ολόκληρη την περιοχή μεταξύ της Ρόδου και Μεγίστης (Καστελόριζο), για ασκήσεις του τουρκικού Ναυτικού και Αεροπορίας.
Η Τουρκία , ταυτόχρονα, αμφισβητεί την ελληνικότητα, άρα και την κυριαρχία σε 19 νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο, δηλαδή ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, αρχίζοντας από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο μέχρι τη Μεγίστη (συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου), καθώς επίσης και σε δεκάδες νησίδες και βραχονησίδες.
Τι επιδιώκει η Άγκυρα
Οι Στρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας είναι:
1. Όχι μόνο η διχοτόμηση του Αιγαίου (ανατολικά του 25 μεσημβρινού), αλλά να απομονώσουν το βόρειο Αιγαίο από το υπόλοιπο, το νοτιανατολικό Αιγαίο (συμπεριλαμβάνουν και τη Μεγίστη) να το εντάξουν στην ανατολική Μεσόγειο (ειδικό καθεστώς στην οροθέτηση της ΑΟΖ και των Θαλασσίων Ζωνών) και να δημιουργήσουν, ένα μόνιμο πεδίο βολής στο κέντρο του Αιγαίου.
2. Στα πλαίσια του ελληνοτουρκικού διαλόγου, να «ξεκαθαρίσει» η αμφισβητούμενη από την Τουρκία ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες ελληνικά νησιά.
3. Η περιοχή του Καστελόριζου (σύμπλεγμα 13 νησίδων), αποτελεί μόνιμο στόχο της τουρκικής διπλωματίας. Το Καστελόριζο εξασφαλίζει κοινά θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο, επομένως, αποτελεί τη βάση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Αν όμως επικρατήσει η Τουρκική άποψη, τότε η Τουρκία και όχι η Ελλάδα, θα έχει κοινά θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και τη Αίγυπτο. Σε αυτό το πλαίσιο της τουρκικής διπλωματίας, η Άγκυρα δέσμευσε μονομερώς ολόκληρη την περιοχή μεταξύ της Ρόδου και Μεγίστης (Καστελόριζο) για ασκήσεις του τουρκικού Ναυτικού και Αεροπορίας, για το διάστημα από 4 Ιανουαρίου μέχρι και 29 Φεβρουαρίου 2016, επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με την έκδοση σχετικής ΝΟΤΑΜ. Τι σημαίνει αυτό; Αν τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη ή πολεμικά πλοία επιχειρήσουν να πλησιάσουν την δεσμευμένη περιέχει του Καστελόριζου, θα πρέπει υποχρεωτικά να πάρουν την άδεια των τουρκικών αρχών, αν δεν θέλουν να δεχθούν τα τουρκικά πυρά!
Φυσικά η Ελληνική Κυβέρνηση, απέρριψε τις τουρκικές ΝΟΤΑΜ για την εκτέλεση των τουρκικών στρατιωτών ασκήσεων, με τα αδιαμφισβήτητο επιχείρημα, ότι οι περιοχές που ζητάει η Άγκυρα να δεσμευτούν στο Αιγαίο, καταλαμβάνουν ελληνική εθνική κυριαρχία.
Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου
Το σημαντικότερο είναι ότι η Ισλαμική Τουρκική Κυβέρνηση, ξεπερνώντας κάθε όριο θρασύτητας, ψεύδους και αλαζονείας, με δύο ξεχωριστές αγγελίες δήλωσε διεθνώς, ότι βάση της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατικοποιημένα και απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα, δηλαδή είναι «ουδέτερες ζώνες», όπου η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει πλήρη κυριαρχία. Ουδέν ψευδέστερον τούτου του ισχυρισμού, διότι: το καθεστώς των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου διέπεται από τις εξής διεθνείς συνθήκες.
• 1. το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Montreux του 1936. Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης, μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, καταργήθηκε όμως από τη Σύμβαση του Montreux του 1936 και η Ελλάδα δικαιούται να διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις. Μάλιστα το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε και από την Τουρκία το 1936.
• 2. το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923. Όμως, πουθενά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης δεν προβλέπεται ότι αυτά θα τελούν υπό καθεστώς αποστρατικοποιήσεως. Η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε μόνον την υποχρέωση, σύμφωνα με το Άρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης, να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα.
• 3.το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα "κατά πλήρη κυριαρχία" από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Όμως διατάξεις της Συνθήκης προβλέπουν πράγματι την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: "Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι". Ωστόσο, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της, για άμυνα σε περίπτωση απειλής από την Τουρκία. Και είναι συνεχής και συστηματική η απειλή από την Τουρκία, αφού παραβιάζει σχεδόν καθημερινά τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και τα στρατιωτικά της αεροσκάφη, υπερίπτανται κατοικημένων ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Επίσης, η Τουρκία, διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές μονάδες με αποβατικά σκάφη σε περιοχές της Μικράς Ασίας, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή κατά της Ελλάδας.
Συμπερασματικά, οι Τούρκοι έχουν σταθερές επιδιώξεις σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αντιδράσει, υλοποιώντας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής , αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση , θα πρέπει να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την πρωτοφανή και κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα.
Πηγή: On Alert
Ὁ τίτλος τῆς ἀποψινῆς μας ὁμιλίας εἶναι παρμένος ἀπό τόν δεύτερο τόμο τῶν Λόγων τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, μέ τίτλο Πνευματική Ἀφύπνιση (σσ. 20 κ.ἑ.), πού ἐξέδωσε τό 1999 τό γυναικεῖο μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς, ὅπου καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου.
Στό βιβλίο αὐτό, ἤδη πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος γιά τό «γενικό ρεμπελιό» καί τήν «προσπάθεια νά τά γκρεμίσουν ὅλα»!
Ἀφορμή πήραμε καί ἀπό συνθήματα τοῦ τύπου «Ἑλλάδα ψόφα, νά ζήσουμε ἐμεῖς», γραμμένα τόν τελευταῖο χρόνο σέ τοίχους τῆς Ἀθήνας καί ὑπογραφόμενα ἀπό τήν Antifa (εἶναι ὁ χῶρος τῶν λεγομένων ἀναρχοαυτόνομων).
Παραδείγματα ἀδιαφορίας θά μποροῦσε νά δώσει κάποιος πολλά καί σίγουρα ὅλοι μας γνωρίζουμε. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἀναφέρει ὅτι φιλόλογος ἀπό τή Χαλκιδική δέν ἤξερε τί εἶναι τό Ἅγιον Ὄρος! Φίλος γιατρός χειρουργός ἐπαρχιακοῦ νοσοκομείου μοῦ ἔλεγε ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν εἰδικευομένων πού πέρασαν ἀπό ἐκεῖ δέν εἶχαν κανένα ἐνδιαφέρον νά μάθουν χειρουργική. «Ὅλη μέρα μέ ἕνα καφέ στό χέρι», μοῦ ἔλεγε ὁ γιατρός, φανερά ἀπαισιόδοξος γιά τό ποῦ πάει αὐτός ὁ τόπος.
Τό φαινόμενο, φυσικά, δέν εἶναι μόνον ἑλληνικό. Ἡ Γαλλίδα φιλόλογος Νατάσα Πολονύ, πού ἔγραψε ἕνα σπουδαῖο βιβλίο μέ τίτλο «Τά χαμένα παιδιά μας» (ἐκδ. Πόλις 2004– θά ἀναφερθοῦμε ξανά καί ξανά στό βιβλίο αὐτό) ἀναφέρει παραδείγματα ἀπό τή Γαλλία. Νέα παιδιά, χωρίς κανένα ἐνδιαφέρον γιά τό παραμικρό. Νέα παιδιά, πού προσλαμβάνονται σέ μιά ἐργασία καί τήν παρατοῦν μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, χωρίς νά κάνουν οὔτε ἕνα τηλεφώνημα στόν ἐργοδότη τους. (βλ. Πολονύ, σσ. 61, 62).
Ἄς καταπιαστοῦμε λοιπόν μέ τό θέμα μας, μέ τή γενιά τῆς ἀδιαφορίας, ἤ –ἄν θέλετε– μέ τήν κοινωνία τῆς ἀδιαφορίας.
Προσεγγίζοντας πνευματικά τό θέμα θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τήν ἀδιαφορία ὡς ἀ-κηδία (α στερητικό καί κῆδος, ἐξ οὗ καί κηδεία, πού σημαίνει κυριολεκτικῶς φροντίδα).
Ἀκηδία, ὡς γνωστόν, σύμφωνα μέ τίς ἀναλύσεις πού κάνουν οἱ ἅγιοί μας, σημαίνει πρῶτα-πρῶτα ἀδιαφορία γιά τή σωτηρία μας.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἀφιερώνει τόν 8ο λόγο τῆς Κλίμακός του στήν ἀκηδία, ἡ ὁποία ναρκώνει τήν ψυχή καί τήν ὁδηγεῖ σιγά-σιγά στόν πνευματικό θάνατο.
Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ καλή ἀδιαφορία, ὅπως τήν ὀνομάζει πάλι ὁ ἅγιος Παΐσιος, ἀλλ' αὐτή εἶναι κάτι ἄλλο, εἶναι τό νά μήν παίρνει ἕνας εὐαίσθητος ἄνθρωπος «τοῖς μετρητοῖς» τά πάντα μέ ἀποτέλεσμα νά φθείρεται ἐσωτερικά.
Θά προσπαθήσω νά σᾶς δείξω ὅτι ἡ δημιουργία τῆς «γενιᾶς τῆς ἀδιαφορίας» δέν συνέβη τυχαῖα, ὡς ἕνα ἀτύχημα, κάτι πού δέν πῆγε καλά, ἀλλά ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς γενικότερης στόχευσης γιά διάλυση καί ξεχαρβάλωμα τῶν πάντων, ὥστε μετά νά ἔλθει ἡ λύση: ἡ τάξη ἀπό τό χάος (Ordo ad chaos), ὅπως λένε οἱ ἰλλουμινάτι, πού παίζουν κεντρικό ρόλο στή λεγομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Τί θέλουν (στρατηγικός στόχος)
Γιά νά καταλάβουμε ὅσα σήμερα συμβαίνουν στήν πατρίδα μας καί στόν κόσμο, στήν ἐκπαίδευση, στήν κοινωνία, παντοῦ, πρέπει νά ἔχουμε ἕνα κλειδί γιά τήν κατανόηση αὐτή. Ἔτσι θά μποροῦμε νά συνδέουμε καί πράγματα φαινομενικῶς ἀσύνδετα μεταξύ τους καί νά βρίσκουμε τό κρυμμένο νόημα πολλῶν ἀπό τά σημερινά δρώμενα.
Πρέπει λοιπόν νά ξέρουμε ὅτι μαίνεται ἕνας πόλεμος καί ἀόρατος (πνευματικός) καί ὁρατός (σέ ἐπίπεδο πολιτικῶν, οἰκονομικῶν καί κοινωνικῶν μέτρων, ἀλλαγῶν, ἀνατροπῶν, ἀλλά καί στρατιωτικῶν ἐπεμβάσεων) μέ στρατηγικό στόχο τήν ἔλευση τῆς διαβόητης Νέας Τάξεως Πραγμάτων τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς, μέσῳ τοῦ ὁδοστρωτήρα τῆς Παγκοσμιοποίησης. Ὁ τελικός στόχος εἶναι ἕνας κόσμος μέ ἕναν παγκόσμιο κυβερνήτη, τό παλαιό δηλαδή σχέδιο τῶν μυστικῶν ἑταιριῶν, τύπου μασονίας, θεοσοφίας, ἰλλουμινάτων (πεφωτισμένων) κ.ἄ. Θυμηθεῖτε τίς ἀναφορές τῶν παγκοσμιοποιητῶν τύπου Σόρος ἤ Μπίλ Γκέητς ἤ τοῦ δικοῦ μας Γιωργάκη Παπανδρέου γιά τήν ἀνάγκη «παγκόσμιας διακυβέρνησης» (=κυβέρνησης), γιά νά λύσει τά παγκόσμια προβλήματα.
Πῶς προωθοῦν τόν στόχο (τακτική)
Ἄς ἔλθουμε λοιπόν νά δοῦμε πῶς κάποιοι ἐργάσθηκαν καί ἐργάζονται συστηματικά γιά τή δημιουργία τῆς «γενιᾶς τῆς ἀδιαφορίας».
Πῶς διαλύουν τή νεολαία κυρίως, ἀλλά καί ὅλη τήν κοινωνία.
1. Ναρκωτικά
Τά ναρκωτικά σκοτώνουν τή νεολαία μας. Δέν θά ἐπιμείνουμε σ' αὐτό τό θέμα, γιατί εἶναι τόσο γνωστό, ὥστε δέν χρειάζεται ξεχωριστή ἀνάλυση.
2. Διαφθορά
Σημαντικό ἐργαλεῖο γιά τή διάλυση εἶναι ἡ ἐξώθηση τῶν νέων μας στή διαφθορά, τόσο μέ τήν στενή ὅσο καί μέ τήν εὐρεία ἔννοια τοῦ ὅρου.
Σήμερα τό ἴδιο τό σχολεῖο καί ἡ πολιτεία εἶναι οἱ μεγαλύτεροι προαγωγοί τῶν παιδιῶν μας στήν ἀνηθικότητα.
Ἄς θυμηθοῦμε αὐτά πού διδάσκονται στό σχολεῖο στά «Βιβλία Γλώσσας», ὅπως π.χ. τό ἀφήγημα «Ὁσάκις», ὅπου ὁ Σάκης, ὁ 25χρονος ὑδραυλικός, εἶναι ὁ νεαρός μέ τόν ὁποῖο «βγαίνει» μιά 15χρονη μαθήτρια, πρᾶγμα πού τό ξέρει ὅλη ἡ τάξη, γι' αὐτό καί γίνεται πανζουρλισμός, ὅταν ὁ καθηγητής τούς διδάσκει τό ἐπίρρημα ὁσάκις. (βλ. «Τετράδιο Ἐργασιῶν» Α' Γυμνασίου, σ. 16).
3. Διάλυση μέσῳ τῆς πολυπολιτισμικότητας, πολυφυλετικότητας καί πολυθρησκευτικότητας.
Ἐπειδή κανένας ἐλεύθερος ἄνθρωπος δέν θά ἤθελε νά ζήσει σέ μιά, «κοινωνία» (κοινωνία ἐντός εἰσαγωγικῶν) τύπου Big Brother (βλ. «1984» τοῦ Τζώρτζ Ὄργουελ), γι' αὐτό ὁ στόχος εἶναι νά διαλυθοῦν οἱ κοινωνίες.
Πῶς θά γίνει αὐτό; Μέσῳ τῆς πολυπολιτισμικότητας, πολυφυλετικότητας καί πολυθρησκευτικότητας.
Αὐτές οἱ ἐπίμονες στοχεύσεις τῆς μετάλλαξης τῶν κοινωνιῶν δημιουργοῦν γκετοποιήσεις καί διαλύουν τόν κοινωνικό ἱστό. Πάρτε τό παράδειγμα τῶν σημερινῶν εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν καί κυρίως τοῦ Παρισιοῦ καί τῶν γκετοποιημένων προαστίων του.
Τά τραγικά γεγονότα τῆς 13ης Νοεμβρίου 2015 στό Παρίσι θά πρέπει νά ἀνοίξουν τά μάτια ὅσων θέλουν νά βλέπουν.
Σημειωτέον ὅτι ἡ multi culti (πολυ-πολιτισμική) ἐκπαίδευση εἶναι στίς προτεραιότητες τοῦ «νέου σχολείου», πού παράγει τή «γενιά τῆς ἀδιαφορίας».
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ στόχος τῆς Νέας Τάξης εἶναι ἡ δημιουργία ἄ–ριζων ἀνθρώπων μέσα σέ μία διαλυμένη κοινωνία. Ἀπρόσωπων καί ἀνέστιων ἀνθρώπων σέ μιά ἀπρόσωπη κοινωνία, ὅπου θά κυριαρχεῖ ὁ φόβος (βλ. ἄνθηση τρομοκρατίας), μέ στόχο νά ἐκχωρήσουμε τήν προσωπική, πολιτική καί ἐθνική ἐλευθερία μας, γιά νά ἐξασφαλίσουμε τάχα ἀσφάλεια. Ὅποιος ὅμως θυσιάζει τήν ἐλευθερία γιά χάρη τῆς ἀσφάλειας, δέν ἀπολαμβάνει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο οὔτε καί εἶναι ἄξιος γι' αὐτά, λόγῳ τῆς δουλοφροσύνης του!
Ἡ γενιά, πράγματι, τῆς ἀδιαφορίας ὠθεῖται ἐπίμονα νά ζεῖ τό «ἐδῶ καί τώρα» χωρίς ἀναφορά στό χθές (Ἱστορία, ρίζες) οὔτε στό αὔριο (ἐπιθυμία γιά ζωή, ἀξίες, ἰδανικά, στόχους ὑψηλούς γιά τό μέλλον). Τό μήνυμα, πού περνοῦν οἱ «ἰνστρούχτορες» τῆς Νέας Τάξης, εἶναι τό carpe diem (=ἅδραξε τή στιγμή, ζῆσε τό τώρα) ἐξ οὗ καί ἡ «εὐχή» «νά περνᾶτε καλά» (στόχος ζωῆς γιά τό 95% τῆς σημερινῆς νεολαίας στή Γαλλία, σύμφωνα μέ ἔρευνα πού μνημονεύει ἡ Πολονύ.)
4. Σύγχρονος μηδενισμός
Ὅλη αὐτή ἡ κοινωνική παθολογία, πού εἶναι βαθύτατα πνευματική, μᾶς ὁδηγεῖ στό φαινόμενο τοῦ κυρίαρχου σύγχρονου μηδενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπίσης εἶναι κλειδί κατανοήσεως τῆς καταστάσεως, ὅπως διαμορφώνεται στόν κόσμο μας. Εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ Θεόδωρος Ζιάκας στό βιβλίο του «Ὁ σύγχρονος μηδενισμός» «Ναί σέ ὅλα μέσα στό τίποτα».
Τό φαινόμενο τοῦ μηδενισμοῦ ἀναλύει θαυμάσια καί ὀρθοδοξότατα στό ὁμώνυμο βιβλίο του (ἐκδ. Μυριόβιβλος) ὁ μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ.
Ἔχουν προηγηθεῖ, φυσικά, οἱ σπουδαῖες ἀναλύσεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἀθέου οὑμανισμοῦ, πού ἔκαναν οἱ Σέρβοι ἅγιοι Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
Ὁ ἄθεος οὑμανισμός τοῦ ὑπερήφανου εὐρωπαίου ἀνθρώπου ὁδήγησε στόν μηδενισμό, πού περιγράφει ὁ Νίτσε, καί ἀπό ἐκεῖ στόν «μηδενισμό τῆς καταστροφῆς» καί στόν σύγχρονο μηδενισμό τοῦ «Ναί σέ ὅλα μέσα στό τίποτα».
Θυμίζω τά λόγια τοῦ Νίτσε ἀπό τό βιβλίο του «Ἡ χαρούμενη γνώση», λόγια πού βάζει ὁ Νίτσε στό στόμα ἑνός τρελλοῦ: «Τόν σκοτώσαμε (τόν Θεό), ἐσύ καί ἐγώ. Εἴμαστε ὅλοι δολοφόνοι του! Ὅμως πῶς τό κάναμε; Πῶς μπορέσαμε νά πιοῦμε τή θάλασσα; Ποιός μᾶς ἔδωσε τό σφουγγάρι νά σβήσουμε ὅλον τόν ὁρίζοντα; Τί κάναμε, ὅταν ἀπομακρύναμε αὐτήν τή γῆ ἀπό τόν ἥλιο της; Πρός τά ποῦ κατευθύνεται τώρα; Ποιά ἡ δική μας κατεύθυνση κίνησης; Μακρυά ἀπό ὅλους τούς ἥλιους; Μήπως παραπαίουμε διαρκῶς; Μπροστά, πίσω, πλαγίως, πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις; Ὑπάρχει ἀκόμη πάνω καί κάτω; Μήπως πλανώμαστε μέσα στό ἀτελείωτο μηδέν; Μήπως τό κενό δέν ἀναπνέει πάνω μας; Δέν ἔγινε πιό κρύο; Μήπως ἡ νύχτα δέν ἔρχεται πιά διαρκῶς, ὁλοένα καί σκοτεινότερη;»
Σημειωτέον ὅτι μηδενισμός σημαίνει ἐν τέλει ὅτι δέν ὑπάρχει (ἀπόλυτη) Ἀλήθεια. Ἄρα ὅλα εἶναι σχετικά. Ἐξ οὗ καί τό κυρίαρχο ἐπίσης στήν ἐποχή μας ρεῦμα τοῦ συγκρητισμοῦ (κομμάτι καί αὐτό τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς).
Ἄρα, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἀλήθεια, λέγει ὁ Νίτσε, ὅλα ἐπιτρέπονται. Ἤ γιά νά τό ποῦμε μέ τά λόγια τοῦ ἀξεπέραστου Ντοστογιέφσκυ «Ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται». Ἀπό ἐδῶ ξεκινᾶ ὁ μηδενισμός τῆς καταστροφῆς.
Ὅπως κάθε σκαλοπάτι στοῦ κακοῦ τή σκάλα μᾶς πηγαίνει καί πιό κάτω στό σκοτάδι, ἔτσι πλέον ἕνα τμῆμα τῆς «γενιᾶς τῆς ἀδιαφορίας», ἀναθρεμμένο μέ τό πνεῦμα τοῦ «Ναί σέ ὅλα μέσα στό τίποτα», μέ τό ὁποῖο πνεῦμα ἀνέθρεψε τά παιδιά της ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου», ἔφθασε ἀπό τήν ἀδιαφορία στό μίσος γιά ὅλους καί γιά ὅλα. Ἔφθασε στόν «μηδενισμό τῆς καταστροφῆς», πού προαναφέραμε. Ἐκδήλωση αὐτοῦ τοῦ πνεύματος ἦταν ὁ Δεκέμβρης τοῦ 2008, ὁπότε κάηκε ἡ μισή Ἀθήνα (καί ὄχι μόνον αὐτή). Τό «πνεῦμα» αὐτό ἐκφράζουν συνθήματα τοῦ τύπου «Ἑλλάδα ψόφα, νά ζήσουμε ἐμεῖς», συνθήματα ὑπογραφόμενα μέ τήν πεντάλφα τοῦ λεγομένου ἀναρχοαυτόνομου χώρου. (βλ. ἀνάλυση τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ στὸ περιοδικό Ἄρδην, τ. 100, σσ. 15-18, ὑπό τόν τίτλο «Viva la muerte» ἤ «νά πεθάνει ἡ Ἑλλάδα γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς»)
Σύμφωνα μέ τόν Γ. Καραμπελιά (Ἄρδην, τ. 100, ἔνθ' ἀνωτ.), «Τόν Δεκέμβρη τοῦ 2008 ρίζωσε ἕνα φαινόμενο μετατροπῆς τοῦ διάχυτου ἀτομικισμοῦ τῆς νεολαίας σέ πολιτικό μηδενισμό». «Ἦταν μιά ἀτομικιστική ψευδο-“ἐξέγερση”, ὅπου θριάμβευσε ὁ ἀπόλυτος ἀνορθολογισμός τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος χωρίς ὑποχρεώσεις, ἐνῶ εἶχε ἐξαφανισθεῖ κάθε συλλογική ταυτότητα». Εἶχε ἐξαφανισθεῖ, δηλαδή, ἡ αἴσθηση τοῦ κοινοτικοῦ πνεύματος (τό «Ἐμεῖς» τοῦ Μακρυγιάννη), πού ἄρδευε πάντοτε τήν παράδοσή μας.
Καί νά παρατηρήσουμε ἐδῶ ὅτι, γενικότερα ἡ βία στίς σύγχρονες δυτικές κοινωνίες εἶναι βία ἀνορθολογική καί ἀτομικιστική.
5. Παιδοκολακεία
Τό κεντρικό μήνυμα τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς εἶναι ἡ αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου χωρίς Θεό. Ὁ ἀνθρωπο-θεός εἶναι τό πρότυπο τοῦ «νέου ἀνθρώπου». Αὐτό σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν ὀρθόδοξη ἁγιοπατερική παράδοσή μας, ὅπου ὁ στόχος τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν ἐκκλησία εἶναι νά φθάσει στήν κατά χάριν θέωση, σέ κοινωνία ἀγάπης καί ὑπακοῆς μέ τόν μόνο ἅγιο ἀπό τήν φύση του τριαδικό Θεό.
Ὁ ἀντίχριστος στόχος τῆς αὐτοθέωσης ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν μαχητικό ἀντι-θεϊσμό καί ἀντι-χριστιανισμό, πού ἐκφράζει π.χ. ὁ Ρῶσσος μηδενιστής Νετσάγιεφ, στά χρόνια τοῦ Ντοστογιέφσκυ: «Δέν ὑπάρχει Θεός. Ἄρα Θεός εἶμαι ἐγώ»! καί: «Ζήτω ἐγώ»!
Τά μηνύματα τῆς «νέας ἐκπαίδευσης» πρός αὐτόν τόν σκοπό (τῆς αὐτο-θέωσης) εἶναι πληθωρικά. Στόχος νά φουσκώσει ὁ ἄνθρωπος καί εἰδικά ὁ νέος ἀπό ἐγωισμό. Στό πλαίσιο αὐτό, τοῦ ἐγωιστικοῦ φουσκώματος, σημαντικό ρόλο παίζει καί ἡ παιδοκολακεία, ἡ ὁποία καταστρέφει τά παιδιά. (βλ. ἄρθρο Σαράντου, Καργάκου, «Κηφηνεῖον “Ἡ Ὡραία Ἑλλάς”», Παρακαταθήκη, τ. 45, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2005, σσ. 11-13)
Πράγματι καλλιεργεῖται ἀπό τούς παιδοκόλακες στά παιδιά ἡ πεποίθηση ὅτι εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου. Οἱ νέοι προσομοιώνονται μέ ξεχωριστή κοινωνική τάξη (βλ. Πολονύ, σ. 104). Ὅλα θά πρέπει νά ὑποκλίνονται στήν «αὐτοῦ μεγαλειότητα, τό παιδί».
Δέν εἶναι τυχαῖο τό μήνυμα πού περνάει «φέιγ βολάν» τῆς Antifa (τῶν λεγομένων ἀναρχοαυτόνομων) στήν Ἀθήνα: «6 χρόνια μετά... γονεῖς, Ὑποκλιθεῖτε στό μεγαλεῖο τῶν παιδιῶν σας...» (Ἀπό τό περιοδ. Ἄρδην τ. 100, σ. 18). Γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία «οἱ νεώτεροι κάνουν κουμάντο στούς μεγαλύτερους» (Καραμπελιάς, ἔνθ' ἀνωτ.).
Αὐτό εἶναι τό φυσικό ἐπακόλουθο «μιᾶς γενικευμένης καί μεθοδικῆς καταστροφῆς ἀξιῶν καί προτύπων σέ μιά κοινωνία παιδοκεντρική, πού ἀνέτρεφε τούς νέους της ὡς περιούσια γενιά χωρίς ὑποχρεώσεις ἀλλά μόνο μέ δικαιώματα» (Καραμπελιάς, ἔνθ' ἀνωτ.)
Αὐτά πού λέμε τώρα συνδέονται μέ κάποιες κυρίαρχες γραμμές τοῦ «νέου σχολείου», στή γραμμή τῆς «Νέας Ἐποχῆς».
Ἔτσι κέντρο τοῦ σχολείου καί τῆς μαθησιακῆς διαδικασίας θεωρεῖται ὁ μαθητής (μαθητοκεντρικό σχολεῖο). Δόγμα τῶν «μοντέρνων» δασκάλων εἶναι: «Ἔχουμε νά μάθουμε ἀπό τούς μαθητές ὅσα καί ἐκεῖνοι ἀπό ἐμᾶς» (Πολονύ, σ. 216).
Ἔτσι ὁ δάσκαλος ἀντικαθίσταται ἀπό τόν λεγόμενο «ἐμψυχωτή». Ἀποτέλεσμα: ἡ ἐξίσωση πρός τά κάτω!
Στή Γαλλία πρότυπο γλώσσας γιά τό σχολεῖο εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν ὑποβαθμισμένων παρισινῶν προαστείων.
Ἐπίσης: Δόγμα στή Γαλλία ἀπό τή δεκαετία τοῦ ̓70: «Καθηγητές, οἱ μαθητές σας δέν καταλαβαίνουν ὅταν μιλᾶτε στή δική σας γλῶσσα. Προσαρμοσθεῖτε στή δική τους» (Πολονύ, σ. 181)
Ἐδῶ βέβαια δέν ἔχουμε τή σωστή παιδαγωγικά ἀρχή νά μιλήσει ὁ δάσκαλος στό ἐπίπεδο τοῦ μαθητῆ. Ἐδῶ κατεβαίνει ὁ δάσκαλος, ὄχι γιά νά ἀνεβάσει τόν μαθητή, ἀλλά γιά νά μείνει μαζί του χαμηλά.
Μιλήσαμε γιά τό φούσκωμα τοῦ ἐγωισμοῦ, πού περνᾶ ὡς μήνυμα ἀπό τή «νέα ἐκπαίδευση». Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι αὐτό (ἡ προβολή τοῦ ἐγώ) εἶναι μία ἀπό τίς συνέπειες τοῦ λεγομένου «ἐπικοινωνιακοῦ μοντέλου», τό ὁποῖο κυριαρχεῖ στίς ἡμέρες μας καί στά σχολικά προγράμματα. (Πολονύ, σ. 188). Σύμφωνα μέ τόν Regis Debray «Ἡ ἐπικοινωνία [ἡ κυριαρχία, δηλαδή τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ μοντέλου] ἀποτελεῖ ἄρνηση καί καταστροφή τῆς μετάδοσης [δηλ. τῆς ἀληθινῆς παιδείας]. Ἡ ἐπικοινωνία, συνεχίζει ὁ Debray, μιλᾶ κυρίως στό συναίσθημα καί “εἶναι ὁ θάνατος τῆς σκέψης”». (Πολονύ, σσ. 192, 194).
Τελικῶς ἔχουμε μιά τυραννία, πού ἐπιβάλλει ἡ κυριαρχία τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ μοντέλου.
6. Ἄνθρωποι χωρίς σθένος
Ἡ «νέα ἐκπαίδευση» στοχεύει στή «διαμόρφωση εὐπροσάρμοστων στίς ἀνάγκες τῆς ἀγορᾶς χαρακτήρων» (βλ. σπουδαῖο βιβλίο Δάφνης Βαρβιτσιώτη, Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ χειραγώγηση;, ἐκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2004, σ. 300).
Θέλουν νά διαμορφώσουν ἀνθρώπους «προσαρμοστικούς», «εὐέλικτους» καί «ἀντικαταστάσιμους». Ἔτσι θά ἔχουμε τόν «εὐπροσάρμοστο» ἐνήλικο, ὁ ὁποῖος μέσῳ καί τῆς «διά βίου μάθησης» θά «προσαρμόζεται» συνεχῶς καί δέν θά ἀντιδρᾶ σέ ἐπώδυνα ἐργασιακά μέτρα, στέρηση δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν, ἀτομικῶν δικαιωμάτων κ.ο.κ.
Ἡ «νέα ἐκπαίδευση» θέλει νά φτιάξει ἀνθρώπους χωρίς σθένος (πολλῷ μᾶλλον χωρίς πνευματικό σθένος), χωρίς ἀνδρισμό, χωρίς «τσαγανό», γιά νά δέχονται ἀδιαμαρτύρητα τή στέρηση τῶν ἐλευθεριῶν καί ἐν τέλει τῆς ἐλευθερίας τους.
Καθώς ἡ διαφήμιση παίζει τεράστιο ρόλο στήν ἀφομοίωση τῶν ἐπιθυμητῶν κοινωνικῶν προτύπων, δεῖτε τό προβαλλόμενο πρότυπο τοῦ νέου ἄνδρα σήμερα. Ἐκφράζεται ἀπό τό pyjama boy. Πρόκειται γιά ἕνα νέο ἀγόρι μέ ἀπροσδιόριστα μεταξύ ἀρσενικοῦ καί θηλυκοῦ χαρακτηριστικά, πού καθισμένο μέ πυτζάμες στόν καναπέ κρατᾶ μιά κούπα καφέ. Εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς νωθρότητας καί τῆς παθητικότητας.
7. Προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας
Ἀλλά, ἄς περάσουμε καί στήν ὁμοφυλοφιλική «ἀτζέντα», ἡ ὁποία ἔχει μιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις στίς προτεραιότητες τίς ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐδήλωσε τό 2014 ὁ ἴδιος ὁ Ἀμερικανός Ἀντιπρόεδρος Τζό Μπάιντεν, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς.
Τά παιδιά πρέπει νά υἱοθετήσουν τή διαστροφική ἄποψη ὅτι τό φύλο ἐπιλέγεται (ἐννοεῖται μετά τή γέννηση).
Θυμηθεῖτε τίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» πού προωθοῦνται παγκοσμίως μέ σπόνσορες τίς κορυφαῖες πρεσβεῖες τῶν χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου, μέ πρῶτες-πρῶτες τίς Η.Π.Α.
Στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, αὐτοῦ τοῦ νέου φασισμοῦ, δέν θά πρέπει κανείς νά εἶναι «ὁμοφοβικός».
«Ὁμοφοβία», σύμφωνα μέ τούς νεοταξίτες ἰνστρούχτορες εἶναι μιά νοσηρή, μιά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά ἀρνητισμοῦ καί δυσανεξίας ἀπέναντι στή «διαφορετική» σεξουαλική ἐπιλογή. Ὁπότε τά πράγματα ἀντιστρέφονται.
Δέν εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, πού θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἄσχημα καί ἐνδεχομένως νά κρύβουν τήν παρέκκλισή τους, ἀλλά καλλιεργοῦνται αἰσθήματα ἐνοχῆς στούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, γιατί δῆθεν καταπιέζονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι, καί ἐν τέλει καλλιεργοῦνται στούς φυσιολογικούς αἰσθήματα ἐνοχῆς, ἐπειδή δέν εἶναι καί αὐτοί ὁμοφυλόφιλοι!
Τό προβαλλόμενο πρότυπο ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἀμφισεξουαλισμός (ὁ ἀνδρόγυνος ἄνθρωπος). Θυμηθεῖτε τήν Κοντσίτα, πού τῆς δώσανε προπέρυσι τό βραβεῖο τραγουδιοῦ στή Γιουροβίζιον.
Σημειωτέον ὅτι στόν ἑβραϊκό μυστικισμό, τήν καμπάλα, τό θέμα τοῦ ἑρμαφρόδιτου ἤ ἀνδρόγυνου ἀνθρώπου (σέ ἕνα πρόσωπο) εἶναι μεγάλης σημασίας.
8. «Καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ»
Ὁ κατάλογος τῶν κατασκευασμένων ἀπό τή Νέα Τάξη «φοβιῶν» εἶναι ἀρκετά πλούσιος. Ὅμως οἱ πιό ἐπικίνδυνες «φοβίες» ἀπέναντι στό «διαφορετικό» εἶναι –κατ' αὐτούς– ἡ ὁμοφοβία, ἡ ἰσλαμοφοβία καί ἡ φοβία ἀπέναντι στό ἐθνικά διαφορετικό, ἡ ὁποία, αὐτή ἡ τελευταία, βαφτίζεται «ρατσισμός».
Θά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Νέα Τάξη ἔχει καί τή δική της γλῶσσα, τή «νέα γλῶσσα». Τά ἔχει πεῖ ὅλα αὐτά ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ στό γνωστό του βιβλίο «1984», τό ὁποῖο ἔγινε καί ταινία· σᾶς συνιστῶ νά τή δεῖτε (ὑπάρχει σέ ἀντι-νεοταξικά blogs).
Στή νέα γλῶσσα λοιπόν ἀλλάζει ἡ τρέχουσα σημασία τῶν λέξεων. Ἔτσι «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» (ἕνας ἀπό τούς κύριους στόχους τῆς σύγχρονης προπαγάνδας καί τοῦ «νέου σχολείου») εἶναι ἡ ἀπενεργοποίηση τῶν ὑγιῶν ἀντανακλαστικῶν προστασίας τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς, ἱστορικῆς, φυλετικῆς καί βιολογικῆς συνέχειας καί αὐτοσυντήρησής του, πού ἔχει ὁ Ἕλληνας καί γενικῶς ὁ δυτικός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ στόχος ὅλης αὐτῆς τῆς πολυ-πολιτισμικῆς κλπ. προπαγάνδας.
Ἡ νοσηρή φαντασία τῶν προωθητῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί κάθε ἄλλης ἀνωμαλίας (α στερητικό καί ὁμαλός) ἔφθασε στό σημεῖο νά ὀργανώσουν τό 2014, ἐπίσημα καί μέ κάλυψη τῆς διεύθυνσης πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης στήν Ἀθήνα, ἡμερίδα γιά παιδιά Δημοτικοῦ, γιά νά ἐνημερωθοῦν ὥστε νά μή γίνουν ὁμοφοβικά!
Ὅ,τι ἰσχύει γιά τήν «καταπολέμηση τῆς ὁμοφοβίας», ἰσχύει καί γιά τήν «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ».
Ἐν τέλει, ὅποιος ἀγαπᾶ τά πολυτίμητα τζιβαϊρικά (στρατηγός Μακρυγιάννης) τῆς παραδόσεώς του, θά πρέπει νά αἰσθάνεται ἔνοχος, γιατί αὐτό εἶναι «ρατσισμός»!
Θά ἔχετε ἴσως ὑπ' ὄψιν σας τά προγράμματα «ἐκπαίδευσης στή διαφορετικότητα καί στήν ἀνεκτικότητα», τά ὁποῖα ἐφαρμόζουν καί ἄλλα ὑπουργεῖα (ὄχι μόνον τό Παιδείας, ἀλλά καί τό Νέας Γενιᾶς, Ἀθλητισμοῦ κ.ἄ.). Π.χ. τό νά κάνει ἕνας χριστιανός ποδοσφαιριστής τόν σταυρό του στό γήπεδο ἀπαγορεύεται καί ἐπισύρει ποινές· εἶναι «ρατσισμός» κατά τήν νεοταξική ὁρολογία. Ἐάν ὅμως ἕνας μουσουλμάνος ἐξωτερικεύσει τήν πίστη του στό γήπεδο, δέν θά τοῦ ποῦν τίποτε. Καί ἀκόμη: Οἱ μουσουλμάνοι μποροῦν π.χ. νά αὐτομαστιγώνονται στούς δρόμους τοῦ Πειραιᾶ, γιατί ἔτσι ἐκφράζουν τή θρησκευτικότητά τους. Αὐτό εἶναι πολυπολιτισμικότητα. Τό νά κάνεις τόν σταυρό σου ἤ καί τό νά φορᾶς σταυρό εἶναι «ρατσισμός»!
Εἶναι ἐκφραστικό ἕνα σκίτσο: Ἴσως τό ἔχετε δεῖ. Ἕνα μαυράκι λέγει σ' ἕνα συνομήλικό του λευκό παιδάκι «Εἶμαι περήφανος πού εἶμαι μαῦρος». Ὁ ἄλλος ἀπαντᾶ: «Αὐτό εἶναι ὑπέροχο».
Καί ἀπό κάτω: Λέγει ὁ μικρός λευκός: «Καί ἐγώ εἶμαι περήφανος γιά τήν καταγωγή μου» Καί τό μαυράκι τόν «καρφώνει»: «Εἶσαι ρατσιστής»!
Ἡ Νέα Τάξη μέ τήν ἐπικόλληση ἐτικέτας –«ρετσινιᾶς», σάν κι αὐτή τοῦ «ρατσιστῆ», ἐπιδιώκει νά ἀπομονώσει ὅσους γίνονται ἐνοχλητικοί.
9. Ἐθνομηδενισμός
Καί ἔτσι ἤρθαμε καί στόν ἐθνομηδενισμό, ἕνα ρεῦμα κυρίαρχο, δυστυχῶς, στούς χώρους τῆς «διανόησης», πού δηλητηριάζει κυρίως τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας, ὅταν διοχετεύεται ὡς μήνυμα ἀπό τά σχολικά ἐγχειρίδια, τά ὁποῖα τότε γίνονται πραγματικά φονικά ἐγχειρίδια (μαχαίρια), πού σφάζουν.
Μάλιστα ἡ ἀλληλοϋποστηριζόμενη κάστα τῶν ἐθνομηδενιστῶν– ἀποδομητῶν ἔχει πιάσει στήν πατρίδα μας ἀλλά καί γενικότερα στόν δυτικό κόσμο ὅλα τά «πόστα», στά Πανεπιστήμια κυρίως καί στά «Πανεπιστημιακά Ἰνστιτοῦτα Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς», τά ὁποῖα ἡ Πολονύ χαρακτηρίζει «γκουλάγκ τῆς γνώσης» (Πολονύ, σ. 229).
Ξέρετε τά σταλινικά γκουλάγκ, γιά τά ὁποῖα ἔγραψε ὁ νομπελίστας Ἀλέξανδρος Σολζενίτσυν.
Ὁ στόχος τους εἶναι νά ξαναγράψουν τήν Ἱστορία μέ τρόπο πού συμφέρει στά ἀφεντικά τους. Βαρειά ἡ ἔκφραση ἀλλά ἀληθινή. Οἱ ντιρεκτίβες ἔρχονται ἀπ' ἔξω ἀλλά καί οἱ δικοί μας πολλές φορές ἀποδεικνύονται βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως.
Τό κόμπλεξ καί τό μίσος τῶν ἐθνομηδενιστῶν ἀπέναντι στήν ἱστορική ἀλήθεια εἶναι τέτοιο, ὥστε φθάνει ὁ Dominique Borne, ἐγκέφαλος τῶν νέων (ἐδῶ καί 20 περίπου χρόνια) σχολικῶν προγραμμάτων, στή Γαλλία, νά δηλώνει στό περιοδικό «Le Debat» τό 2000, ὅτι «πρέπει νά καταρρίψουμε τό μύθο τῆς ἱστορικῆς συνέχειας» (Πολονύ, σ. 146).
Αὐτό πού θέλουν νά κάνουν εἶναι νά σκοτώσουν τήν ἐθνική συλλογική ἱστορική μνήμη. Στόχος τους εἶναι ἡ γενοκτονία τῆς μνήμης, ὅπως εὔστοχα χαρακτηρίσθηκε.
Τό μίσος τους –πραγματικό μίσος– γιά τήν Ἱστορία, τίς ρίζες, τό παρελθόν βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος νά ἀναπτυχθεῖ τροφοδοτούμενο ἀπό τόν μεγάλο θαυμασμό πού τρέφει τό πνεῦμα τοῦ Διαφωτισμοῦ (Μοντερνισμοῦ ἤ Νεωτερικότητας) γιά τό καινούργιο καί τήν ἀποστροφή του πρός τό παλιό. Ἡ «πρόοδος» εἶναι ἡ ἀγαπημένη «θεά» τοῦ Μοντερνισμοῦ, καθώς ὅ,τι νεώτερο θεωρεῖται καλύτερο, ἀποτελεσματικότερο κ.ο.κ. σέ σχέση μέ τό παλαιότερο.
Σᾶς θυμίζω καί τό σύνθημα «Νά τελειώνουμε μέ τό παλιό». Κεντρικό πολιτικό σύνθημα καί τῶν τελευταίων μηνῶν ἀπό τά κόμματα τοῦ λεγομένου συνταγματικοῦ τόξου.
10. Στόχος ἡ κατάργηση νοῦ καί λογικῆς
Στή μάχη γιά νά δημιουργηθεῖ ὁ «νέος ἄνθρωπος», ὁ ἄνθρωπος πού θά ἔχει ἀπενεργοποιημένη τή σκέψη καί τήν κρίση (αὐτό κάνουν καί οἱ νέες αἱρέσεις ἤ σέκτες), ἐκτός ἀπό τήν Ἱστορία βομβαρδίζεται καί ἡ λογική (τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο).
Ἔτσι προωθοῦνται στήν ἐκπαίδευση ἡ «πλάγια σκέψη», ἡ «σκέψη χαμηλῶν πιθανοτήτων» (ἔχουν καί ἐπιστημονικοφανῆ ὀνόματα), ἡ συναισθηματική νοημοσύνη (πού εἶναι πολύ τῆς μόδας), ἡ ἐκπαίδευση στόν «Νοῦ τῆς Νύκτας» κ.ἄ. (βλ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη, «Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ Χειραγώγηση;», ἔνθ' ἀνωτ., σσ. 297, 301, 252 κ.ἄ.
Οἱ ἐπιχειρήσεις αὐτές «κατεδάφισης» τῆς λογικῆς καί τῆς Ἱστορίας συνδυάζονται μέ τήν ἐπιχείρηση ἐναντίον τῆς γλώσσας, πού ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν γλωσσική ἀνεπάρκεια τῶν μαθητῶν, πού καί αὐτό δέν εἶναι «ἀτύχημα», ἀλλά ἔγκλημα ἐκ προμελέτης.
Γιά τό θλιβερό ἐπίπεδο τῆς γλώσσας τῶν νέων παιδιῶν σήμερα στήν Ἑλλάδα καί στή Δύση εὐθύνονται ἐκτός τῶν ἄλλων καί δύο συνειδητές ἐπιλογές τοῦ νέου σχολείου, πού εἶναι: α) Ἡ προτεραιότητα στήν προφορική καί ὄχι στή γραπτή γλῶσσα καί β) Τό γεγονός ὅτι δέν γίνεται συστηματική διδασκαλία τῆς Γραμματικῆς καί τοῦ Συντακτικοῦ.
11. Ὕπουλη εἰσαγωγή τῆς γιόγκα στά σχολεῖα
Γιά νά ἀπενεργοποιηθεῖ καί καταργηθεῖ ἡ προσωπική κρίση καί σκέψη (δῶρο τοῦ Θεοῦ καί αὐτή) χρησιμοποιεῖται καί ὁ διαλογισμός (meditation), πού εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος μέ τήν ἰνδουιστική γιόγκα (yoga).
Γιά νά μήν ὑπάρξουν ὅμως ἀνιδράσεις, εἰσάγεται ὕπουλα μέ τή μορφή τεχνικῶν χαλάρωσης γιά τήν μείωση καί ἀποβολή –ὅπως λένε– τοῦ ἄγχους τῶν μαθητῶν καί «γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς μαθητικῆς παραβατικότητας καί ἐπιθετικότητας». Δηλαδή, ἀφοῦ πρῶτα ἔκαναν παιδιά θηρία καί ἐπαναστάτες – μηδενιστές, μετά πᾶνε νά διορθώσουν τάχα τό πρόβλημα, πού οἱ ἴδιοι δημιούργησαν. Ἀλλά τό «φάρμακο», πού προτείνουν γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀρρώστιας, μπορεῖ νά θεραπεύσει π.χ. τήν πνευματική γρίππη ἀλλά προξενεῖ πνευματικό καρκίνο, διότι καρκίνος εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ νοῦ, τοῦ ἐλ-λόγου στοιχείου τῆς ψυχῆς καί τῆς κριτικῆς ἱκανότητος.
Οἱ τεχνικές τῆς γιόγκα καί τοῦ διαλογισμοῦ (meditation) δέν εἶναι τεχνικές διεύρυνσης τοῦ νοῦ, ὅπως διαφημίζονται, ἀλλά τεχνικές ἐπικοινωνίας μέ τά πεπτωκότα πνεύματα (δαίμονες) καί τεχνικές κατάργησης τοῦ νοῦ. Ἔτσι κατασκευάζονται ἄνθρωποι ρομπότ μέ ὑποταγμένες συνειδήσεις. Αὐτό κυρίως γίνεται στίς λεγόμενες σέκτες, δηλ. στίς σύγχρονες αἱρέσεις.
Ὁ στόχος αὐτῶν πού κατασκευάζουν τή «γενιά τῆς ἀδιαφορίας» εἶναι νά πιάσουν τό παιδί ἀπό τήν πιό τρυφερή ἡλικία, ἤδη ἀπό τόν βρεφονηπιακό σταθμό. Στόχος τους εἶναι τό ἀποκρυφιστικό σχολεῖο. Πρέπει νά εἴμαστε «πονηρεμένοι» ἀπέναντι στίς προσπάθειες πού κάνει ὁ Big Brother νά μᾶς ἁρπάξει τά παιδιά.
Ὅλοι οἱ ὁλοκληρωτισμοί (ἤδη ἀπό τήν «Πολιτεία» τοῦ Πλάτωνος) ἤθελαν νά ἔχει τό κράτος καί ὄχι οἱ γονεῖς τόν πρῶτο καί τελευταῖο λόγο στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.
Τό «ὁλοήμερο σχολεῖο» θά μποροῦσε νά μήν εἶναι τόσο ἀθῶο.
Κοντά σέ ὅσα προανεφέρθησαν θά πρέπει νά συνυπολογίσουμε μιά σειρά ἀπό νοσηρές τάσεις καί συμπεριφορές μέσα στήν κοινωνία, οἱ ὁποῖες διευκολύνουν τήν πύκνωση τῶν τάξεων τῆς «γενιᾶς τῆς ἀδιαφορίας».
Τέτοιες εἶναι:
12. Εὐδαιμονισμός – ἡδονισμός.
13. Λατρεία τοῦ Ἐγώ.
«Ἀγάπα τόν ἑαυτό σου» ἤ «Νά ἀγαπιέστε» εἶναι τό μήνυμα πού περνᾶ. Λέγοντας «νά ἀγαπιέστε», δέν ἐννοοῦν νά ἀγαπᾶ ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἀλλά νά ἀγαπᾶ ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του! Εὔστοχα παρατηρήθηκε ὅτι ἔχουμε ἤδη ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἐποχή τοῦ μοντερνισμοῦ καί μεταμοντερνισμοῦ καί βρισκόμαστε στήν ἐποχή τοῦ ναρκισσισμοῦ.
14. Φυγοπονία.
Ὁ πολιτισμός μας εἶναι ὁ «πολιτισμός» τῆς ἐλάχιστης δυνατῆς προσπάθειας γιά τό μέγιστο θετικό ἀποτέλεσμα. Ὅλα θέλουμε νά γίνονται εὔκολα, γρήγορα, χωρίς κόπο.
Θυμᾶστε τήν παλιά διαφήμιση «Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»; Αὐτά εἶναι στόν ἀντίποδα τοῦ Ὀρθοδόξου πνεύματος, πού ἐκφράζεται μέ τό «δῶσε αἷμα καί λάβε πνεῦμα».
Ἀλλά καί οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἔχουν πεῖ ὅτι «Τά καλά κόποις κτῶνται».
Ἄλλα μηνύματα, πού συντελοῦν στό νά παραχθεῖ ὡς ἀποτέλεσμα ἡ γενιά τῆς ἀδιαφορίας, ἡ κουτσουρεμένη πνευματικά, πού –ἄν δέν βοηθηθεῖ– πηγαίνει εὔκολα ἀπό τήν ἀδιαφορία καί τό «μπούχτισμα» ἀπό κάθε τι καί γιά κάθε τι, στόν μηδενισμό τῆς καταστροφῆς, ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ μίσους γιά ὅλους καί γιά ὅλα:
15. Δεῖτε τό διαφορετικό χωρίς προκατάληψη, ἀκόμη κι ἄν αὐτό εἶναι ὁ διάβολος. Ἔτσι ἔχουμε τό «sympathy for the devil» ἤ: Ὁ ἑωσφόρος εἶναι ὁ «ἀδικημένος θεός» (Εἶναι κι αὐτό ἕνα εἶδος διαφορετικότητας) ἤ: Ἐξοικειωθεῖτε μέ τήν «ἄλλη πλευρά» (π.χ. «Ὑπερπροσωπική Ψυχολογία» τοῦ Abraam Maslow) ἤ: Ἐξοικειωθεῖτε μέ τήν «θεά» Κάλι τοῦ Ἰνδουισμοῦ κ.ἄ..
16. Πνεῦμα κακῶς ἐννοούμενης ἀνοχῆς.
Ὅλα τά παραπάνω ἄς συνδυαστοῦν καί μέ τό κυρίαρχο στίς ἡμέρες μας, πνεῦμα τῆς κακῶς ἐννοούμενης ἀνοχῆς, ὡς συνέπεια ἀποδοχῆς τῆς «διαφορετικότητας». Αὐτό τό πνεῦμα συνδέεται ὡς αἰτία ἤ ἀποτέλεσμα μέ μιά ἐλαστική συνείδηση τοῦ «ἔλα μωρέ τώρα, τί σέ πειράζει; Μή γίνεσαι ὑπερβολικός», καί: «ἐγώ θά βγάλω τό φίδι ἀπό τήν τρύπα;»
17. Ρόλο στή μεγάλη ζημιά, πού ἔγινε, ἔχει παίξει καί ἡ πολιτικοποίηση– κομματικοποίηση τῶν μαθητῶν, στήν ὁποία ὠθήθηκαν μετά τή μεταπολίτευση τοῦ 1974. Ὅμως τά τελευταῖα χρόνια καί τό ὑγιές ἐνδιαφέρον γιά τά κοινά ἔχει χαθεῖ, ἀφοῦ ἔδωσε τή θέση του στόν ἀμοραλισμό καί τή διαφθορά καί ἀπό ἐκεῖ στόν μηδενισμό τῆς καταστροφῆς, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε («Ἑλλάδα, ψόφα, γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς»!)
18. Ρόλος τῆς «Νέας Ἀριστερᾶς»
Σ' αὐτή τήν καταστροφική πορεία κατεδάφισης μετά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τεράστιο ρόλο διεδραμάτισε ἡ λεγομένη Σχολή τῆς Φραγκφούρτης, ἡ λεγομένη «Νέα Ἀριστερά» (Ἔριχ Φρόμ, Μαρκοῦζε, Ἀντόρνο κ.ἄ., ὅλοι «κατά σύμπτωσιν» ἑβραϊκῆς καταγωγῆς)
• Τά Ἀποτελέσματα
Τά ἀποτελέσματα ὅλης αὐτῆς τῆς συνδυασμένης ἐπιχείρησης κατεδάφισης ἤδη φάνηκαν, νομίζω.
Τά συνοψίζει σέ ἐπίπεδο σχολείου ἡ Νατάσα Πολονύ, λέγοντας ὅτι «ἡ ἀναγωγή τῆς ἀποχαύνωσης σέ παιδαγωγική μέθοδο» (Πολονύ, σ. 119) καί ἡ κρίση μετάδοσης τοῦ σχολείου σημαίνει ὅτι τελικά οἱ μαθητές δέν μαθαίνουν.
Σημαίνει ὅτι «Οἱ νέοι τελειώνουν τίς σπουδές τους χωρίς νά ἔχουν βάσεις», «Τό σχολεῖο κατασκευάζει γενιές ἀναλφαβήτων, πού δέν ἔχουν καμμία πιθανότητα πρόσβασης σέ καλύτερες βιωτικές συνθῆκες». Ἀφήνουμε τό ὅτι βγάζει τό σχολεῖο «ξύλα ἀπελέκητα» δηλ. ἀμόρφωτους ἀνθρώπους.
Καί ἀκόμη καί κυρίως «Παράγουμε μέ τή σέσουλα ὑποταγμένα μυαλά».
Ἔτσι ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ρήξης μετάδοσης τῆς γνώσης (ὄχι τῆς «ξερῆς») ἀπό γενιά σέ γενιά διαπιστώνουμε τήν μεγάλη ἀποσύνδεση (διάσταση) τῆς σημερινῆς γενιᾶς κάτω τῶν 25 ἐτῶν ἀπό τίς προηγούμενες. Ὑπόψιν ὅτι ἡ Πολονύ τά γράφει αὐτά πρίν ἀπό 10 χρόνια. Τί θά ἔλεγε ἄραγε σήμερα;
Παρ' ὅλα αὐτά, ἔχουμε διατήρηση τοῦ μύθου μιᾶς νεολαίας ἀνοιχτόμυαλης καί καλλιεργημένης, ἀκόμη καί ὅταν δυσκολεύεται «λιγάκι» στή γραφή καί τήν ἀνάγνωση (!).
Ὁ γνωστός ἄξιος δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός κάνει σύνδεση αὐτῆς τῆς (σκόπιμης) ἀποτυχίας τοῦ γαλλικοῦ (καί ὄχι μόνο) σχολείου μέ τήν παραγωγή τεράτων (τρομοκρατῶν) στόν χῶρο τῆς Εὐρώπης σήμερα (βλ. σημαντικό ἄρθρο του, πού δημοσιεύσαμε στήν προηγούμενη Παρακαταθήκη).
• Ἀντιμετώπιση
Καί τώρα λοιπόν τί κάνουμε;
Ἀναφέρω πολύ σύντομα μερικά κατά τή γνώμη μου σημαντικά:
α. Νά ξαναθυμηθοῦμε ἔννοιες ὅπως:
σεβασμός, καθῆκον (ὄχι μόνο δικαιώματα) καί ὑπομονή.
β. Ἡ ἐκπαίδευση (ἤ καλύτερα ἡ Παιδεία) ἀπό τή φύση της προϋποθέτει τήν αὐθεντία, παράδοση, ἱεραρχία.
Πολύ ὡραῖα περιγράφει τό πραγματικό σχολεῖο ὁ Σταῦρος Ζουμπουλάκης, ὁ ὁποῖος προλογίζει τό προαναφερθέν βιβλίο της Νατάσας Πολονύ «Τά χαμένα παιδιά μας». Λέγει:
«Ἱδρυτική συνθήκη τοῦ σχολείου εἶναι ὅτι ὑπάρχει κάποιος πού γνωρίζει (ὁ δάσκαλος) καί κάποιος πού δέν γνωρίζει (ὁ μαθητής) καί ὅτι ὁ δεύτερος προσέρχεται στόν πρῶτο γιά νά διδαχθεῖ καί νά μάθει. Ἡ σχέση δασκάλου καί μαθητῆ εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἄνιση καί ἀσύμμετρη. Χωρίς αὐτή τή συνθήκη σχολεῖο δέν ὑπάρχει. Στό κέντρο του ἑπομένως δέν βρίσκεται τό παιδί, ἀλλά ἡ διδασκαλία, ἡ διά τῆς διδασκαλίας μάθηση. Τί θά διδαχθεῖ ὁ μαθητής, ποιό θά εἶναι τό περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας, αὐτό δέν τό ὁρίζουν οἱ ἐπιθυμίες καί τά διαφέροντα τοῦ μαθητῆ ἀλλά ἡ παιδαγωγοῦσα Πολιτεία. Ὁ μαθητής λοιπόν πηγαίνει σχολεῖο, γιά νά διδαχθεῖ αὐτό πού ἄλλοι ἔχουν ὁρίσει καί ἀποφασίσει ὅτι πρέπει νά ἔχει μάθει, πρίν «βγεῖ στή ζωή», σύμφωνα μέ τή σοφή ἑλληνική ἔκφραση. Ὁ μαθητής πηγαίνει σχολεῖο, γιά νά μάθει γράμματα, γιά νά μάθει δηλαδή συγκεκριμένα περιεχόμενα καί ὄχι γιά “νά μάθει νά μαθαίνει”, ὅπως λέει ἕνα τρέχον εὐφυολόγημα, τό ὁποῖο εἶναι μιά πελώρια ἀνοητολογία, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι μόνο μαθαίνοντας συγκεκριμένα περιεχόμενα μαθαίνει κανείς τελικά νά μαθαίνει. Ἡ περιβόητη κριτική ἱκανότητα, ἡ ἀνάπτυξη τῆς ὁποίας ἔχει ἀναχθεῖ σέ πρωταρχικό στόχο τῆς ἐκπαίδευσης, προϋποθέτει μαθητεία, σπουδή, κοπιαστική μελέτη. Τό σχολεῖο δέν εἶναι χῶρος ἐπικοινωνίας, ζωῆς, ἐξουδετέρωσης τῶν κοινωνικῶν ἀδικιῶν καί ταξικῶν ἀνισοτήτων καί ἄλλων «ὡραίων πραγμάτων», εἶναι κατ' ἀρχήν χῶρος διδασκαλίας καί μάθησης, εἶναι θεσμός μετάδοσης. Τό σχολεῖο ὡς θεσμός μετάδοσης προϋποθέτει τήν παρουσία μέσα στή σχολική αἴθουσα ἑνός δασκάλου, πού πιστεύει βαθιά στήν παιδευτική ἀξία τοῦ μαθήματός του, τό περιεχόμενο τοῦ ὁποίου θέλει νά μεταδώσει στούς μαθητές μαζί μέ τήν ἀγάπη του γιά αὐτό, ἑνός δασκάλου, πού θεωρεῖ ἀδιανόητο ἕναν κόσμο ἀπό τόν ὁποῖο θά ἀπουσιάζει, ὅ,τι ἐκεῖνος γνωρίζει καί διδάσκει. Διαφορετικά δέν εἶναι δάσκαλος ἀλλά ἐμψυχωτής (animateur) μιᾶς ὁμάδας ἀνηλίκων, θά δίνει στά παιδιά τόν λόγο, ὅπως ἐπιτάσσει ἡ σχολική δημοκρατία, ἀλλά ἐκεῖνα δέν θά ἔχουν πιά τί νά ποῦν, ἔξω ἀπό τηλεοπτικά στερεότυπα, τά ὁποῖα αὐτός πρέπει νά ἀκούσει μέ προσοχή καί σεβασμό, ἀφοῦ ὅλες οἱ γνῶμες εἶναι ἰσότιμες.
“Ἔχει μεταδοτικότητα” λέγαμε γιά τόν δάσκαλο, ὅταν θέλαμε νά τόν ἐπαινέσουμε, ἔχει δηλαδή τήν ἱκανότητα νά μεταδίδει στούς μαθητές αὐτό πού γνωρίζει, τά περιεχόμενα τοῦ μαθήματός του. Ἡ μεταδοτικότητα εἶναι μιά τέχνη πού τό θεμέλιό της βρίσκεται στή βαθιά γνώση τοῦ ἀντικειμένου. Σήμερα λένε πώς εἶναι ἐπικοινωνιακός, ὅτι ἔχει ἐπικοινωνιακό χάρισμα καί ἄλλα παρόμοια. Μετάδοση καί ἐπικοινωνία: ἡ διαφορά ἀνάμεσά τους εἶναι τεράστια καί οἱ πολιτικές καί πολιτιστικές συνέπειες αὐτῆς τῆς διαφορᾶς κολοσσιαῖες».
γ. Πρέπει νά φύγουμε ἀπό τήν ἀντίληψη ἑνός «κόσμου μιᾶς χρήσης» ἑνός κόσμου δηλαδή πού τόν χρησιμοποιοῦμε καί μετά τόν πετᾶμε.
δ. Νά δημιουργήσουμε πάλι τήν αἴσθηση ὅτι ἀνήκουμε σ' ἕναν κόσμο, ὅπου μοιραζόμαστε τίς ἴδιες ἀξίες καί τήν ἴδια κληρονομιά. Σήμερα «αὐτό πού ἑνώνει τόν πληθυσμό εἶναι μία ἀνοχή ἀνάμικτη μέ ἀδιαφορία καί στηριγμένη στό σύμβολο τῆς πίστεως τῆς ἐποχῆς μας: “Εἶναι ἐπιλογή μου”». (Πολονύ, σ. 115).
ε. Νά ξαναλειτουργήσει τό Κρυφό Σχολειό. Οἱ δάσκαλοι καί καθηγητές, πού ἀγαποῦν τά παιδιά, νά βάλουν στήν ἄκρη τά «Βιβλία γλώσσας», πού κατήντησαν κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ περιοδικά ποικίλης ὕλης καί συνταγές μαγειρικῆς, καί νά δώσουν στά παιδιά Χριστό καί Ἑλλάδα, χρησιμοποιώντας ἄλλα διδακτικά βιβλία, πού ἔχουν ἀποσυρθεῖ ἀπό τούς ἀποδομητές Νεοταξίτες.
στ. Νά δοθεῖ τό βάρος τῆς ἀγωγῆς στήν Οἰκογένεια καί στήν Ἐκκλησία (ἀφοῦ τό σχολεῖο εἶναι τό κύριο μέσο τῆς πνευματικῆς γενοκτονίας τῶν παιδιῶν μας). ζ. Νά δουλέψει κυρίως τό Παράδειγμα. η. Περισσότερο νά μιλοῦμε στόν Θεό γιά τά παιδιά καί ὄχι στά παιδιά γιά τόν Θεό καί μάλιστα χωρίς παράδειγμα.
• Ἐπίλογος
Καί γιά νά κλείσουμε, ὅπως ἀρχίσαμε, μέ τόν ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη.
Νά τί γράφει γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀδιαφορίας (καί τοῦ μηδενισμοῦ, θά προσθέταμε): «Ἡ ἀδιαφορία γιά τόν Θεό φέρνει τήν ἀδιαφορία καί γιά ὅλα τά ἄλλα· φέρνει τήν ἀποσύνθεση. Ἡ πίστη στόν Θεό εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Λατρεύει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό καί ὕστερα ἀγαπάει καί τούς γονεῖς του, τό σπίτι του, τούς συγγενεῖς του, τήν δουλειά του, τό χωριό του, τόν νομό του, τό κράτος του, τήν πατρίδα του. Ἕνας πού δέν ἀγαπάει τόν Θεό, τήν οἰκογένειά του, δέν ἀγαπάει τίποτε· καί φυσικά δέν ἀγαπάει οὔτε τήν πατρίδα του, γιατί καί ἡ πατρίδα εἶναι μιά μεγάλη οἰκογένεια. Θέλω νά πῶ, ὅλα ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶνε. Δέν πιστεύει ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό, καί μετά οὔτε γονεῖς οὔτε οἰκογένεια οὔτε χωριό οὔτε πατρίδα ὑπολογίζει. Καί αὐτά εἶναι πού πᾶνε τώρα νά διαλύσουν, γι' αὐτό δημιουργοῦν μιά κατάσταση ρεμπελιό». (Λόγοι Β', σσ. 30-31)
Θά τούς ἀφήσουμε νά τό πετύχουν;
ΟΧΙ.
Σᾶς εὐχαριστῶ
Πηγή: «Περιοδικό Παρακαταθήκη τεύχος 104-105»
«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο· σύμφωνα με τη δική του εικόνα τον δημιούργησε». Μήπως όμως δεν πρόσεξες ότι ήταν ελλιπή κι όχι επαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάσαμε;
Από τη σελίδα της Ελληνικής Ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη (İstanbul Rum Cemaati) και σε ανάρτηση της 25ης Δεκεμβρίου 2014 πληροφορούμαστε ότι η υλοποίηση του παγκόσμιου προγράμματος για την υποχρεωτική λήψη μίας ηλεκτρονικής – βιομετρικής ταυτότητας με rfid micro-chip και μοναδικό κωδικό αριθμό για κάθε πολίτη τρέχει στη γειτονική Τουρκία γρηγορότερα από εμάς. Το Δεκέμβριο 2014 είχαν εκδοθεί ήδη 8.500.000 τέτοιες ταυτότητες και σήμερα σίγουρα θα έχουν τριπλασιαστεί.
Επειδή και εκεί οι ταυτότητες επιβλήθηκαν με εντολή, πίεση και σχεδιασμό των Η.Π.Α., βάσιμα εκτιμάται ότι όμοιες θα είναι οι ετοιμαζόμενες για τους Έλληνες ταυτότητες.
Έτσι, όπως και οι Τουρκικές, οι νέες μας ηλεκτρονικές ταυτότητες θα περιλαμβάνουν και βιομετρικά στοιχεία, καθώς και ιατρικού τύπου πληροφορίες (Ομάδα αίματος), πλήρη στοιχεία δημοτολογίου, μητρώου αλλά και δυνατότητα επανεγγραφής στοιχείων που άπτονται στα υπουργεία Δικαιοσύνης, Εσωτερικών καθώς και Υγείας. Θα υπάρχει ηλεκτρονική διασύνδεση των ταυτοτήτων με το διατραπεζικό σύστημα καθώς και με όλες τις τράπεζες.
Μην απατάσθε. Οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες που ετοιμάζονται δεν είναι άλλες από την “ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ” που θεσμοθετήθηκε με το ν. 4325/2015 (άρθρο 10)
Να μη ξεχνάμε ότι η δυνατότητα διασύνδεσης μεταξύ διαφόρων φορέων του ευρύτερου Δημοσίου και επί πλέον μεταξύ αυτών και φορέων του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι οι Τράπεζες, είναι ήδη μία νομική πραγματικότητα. Προβλέπεται στο άρθρο 10 ν. 4325/2015 που ορίζει ότι: «Κατά την εγγραφή στην υπηρεσία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης μπορεί να χρησιμοποιούνται διαπιστευτήρια που έχουν εκδοθεί για την επιβεβαίωση της ταυτότητας του χρήστη από άλλους φορείς του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα και είναι διασυνδεμένα με ένα ή περισσότερα αναγνωριστικά που σχετίζονται με βασικά μητρώα, όπως ιδίως: α) το μητρώο ταυτοτήτων, β) το μητρώο κοινωνικής ασφάλισης, γ) το φορολογικό μητρώο, και δ) το δημοτολόγιο…”
Χρηστικὸ εργαλείο γιὰ τη διασύνδεση και διαλειτουργικότητα των πληροφοριών όλων αυτών των βάσεων σε μία ενιαία και κοινὴ βάση δεδομένων θα αποτελέσει η “Κάρτα Πολίτη” ή όπως αλλιώς ονομαστεί..
Η μόνη διαφορά είναι ότι στην Τουρκία οι νέες ταυτότητες χορηγούνται δωρεάν και θα αποστέλλονταΙ μάλιστα με curier ! Στην Ελλάδα θα κοστίζουν 10 ευρώ το κεφάλι. Θα υπάρχει επίσης δυνατότητα να ενεργούνται διατραπεζικού και καταναλωτικού τύπου συναλλαγές με την ηλεκτρονική κάρτα.
Γνωστό είναι ότι οι νέου τύπου ταυτότητες-καταδότες προωθούνται παγκοσμίως συστηματικά από τις ΗΠΑ. Διαβάστε ένα κατατοπιστικό άρθρο της “Ουάσιγκτον Ποστ ”.
Άλλωστε, και η επίσπευσή τους (με τεχνογνωσία από τις ΗΠΑ) εσχάτως στην Ελλάδα αποφασίσθηκε μετά την επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Τζον Κέρρυ με πρόσχημα το “προσφυγικό”. Δείτε τη σχετική πληροφορία.
ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΩ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ;
Με τηλεφωνική κλήση στο 199, ζητώντας ραντεβού στην οικεία αστυνομική αρχή. Τα ραντεβού βγαίνουν από το σύστημα ενώ παραμετροποιείται εάν υπάρχει δυσκολία από πλευράς ενδιαφερομένου.
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ;
Το υπουργείο Εσωτερικών δεν θα χρεώνει τις νέες ταυτότητες και μάλιστα η παράδοση τους θα γίνεται σε διεύθυνση (εντός Τουρκίας) μέσα σε πέντε μέρες με υπηρεσία ταχυμεταφορών (κάργκο/κούριερ)
Σε περίπτωση που χαθεί η ταυτότητα, το σύστημα αφού ενημερωθεί από την αστυνομία, στρατοχωροφυλακή ή την κρατική ασφάλεια (ανάλογα με τον κάτοχο αυτής) αντικαθιστά με χρέωση όμως 18 Λιρών.
ΣΕ ΤΙ ΒΑΘΜΟ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΚΑ;
Μέχρι στιγμής έχουν δοθεί περίπου 8.500.000 ταυτότητες, ενώ σε εγκύκλιο του το Υπουργείο Εσωτερικών στην Άγκυρα επιζητεί φόρμουλα ώστε οι νέοι υποψήφιοι οδηγοί, παράλληλα με το δίπλωμα να αντικαθιστούν υποχρεωτικά τις παλαιές ταυτότητες τους με την νέου τύπου βιομετρική ταυτότητα.
ΟΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ;
Θα υπάρχει ηλεκτρονική διασύνδεση των ταυτοτήτων με το διατραπεζικό σύστημα καθώς και με όλες τις τράπεζες εντός Τουρκίας
ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ;
Θα υπάρχει δυνατότητα να κάνετε διατραπεζικού και καταναλωτικού τύπου συναλλαγές με την κάρτα.
ΤΑ ΔΙΠΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΣΙΠ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ;
Οι διπλοί υπήκοοι που θα προμηθευτούν την κάρτα ναι θα έχουν την δυνατότητα να έχουν πλήρη στοιχεία, ενώ σε περιπτώσεις τραπεζικού απορρήτου το σύστημα δεν θα δίνει άδεια για παροχή πληροφοριών σε ξένες φορολογικές αρχές λχ. Την Ελλαδική.
Πηγή: Ομοθυμαδόν
Με κείμενό του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα «Πενταπόσταγμα» ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία και επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Νίκος Ταμουρίδης κατηγορεί την κυβέρνηση ότι οδηγεί την ελληνική οικογένεια στο εκτελεστικό απόσπασμα, εξαιτίας της ψήφισης του συμφώνου συμβίωσης.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του αντιστράτηγου Ν. Ταμουρίδη, όπως δημοσιεύεται στο «Πενταπόσταγμα»:
«Λίγο πριν το τέλος του «έτους της εθνικής ντροπής 2015», το μείζον των βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων ψήφισε το λεγόμενο «σύμφωνο συμβίωσης» των ομοφύλων, επιφέροντας έτσι ένα ακόμη καίριο πλήγμα κατά του ιερού θεσμού της ελληνικής οικογένειας! Ένα συνονθύλευμα από εθνομηδενιστές, δειλούς, δήθεν προοδευτικούς, άθεους και απάτριδες εκτέλεσαν το καθήκον τους απέναντι στους ξένους πάτρωνές τους!
Τα κόμματά τους δεν έχουν πλέον κανένα ηθικό δικαίωμα να αποτελούν οντότητες στην πολιτική γεωγραφία της χώρας, οι οποίες να διεκδικούν την ψήφο Ελλήνων πολιτών που έχουν γαλουχηθεί με τα νάματα της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας. Προσωπικά τάσσομαι απέναντι με όλη μου τη δύναμη!
Πριν προλάβει κάποιος δήθεν δημοκράτης και δήθεν ανθρωπιστής να χρησιμοποιήσει τους εύκολους λαϊκίστικους και ηλίθιους χαρακτηρισμούς της αριστερής προπαγάνδας, δηλώνω ότι φασισμός και ρατσισμός και κάθε είδους ...φοβισμός είναι να μην επιτρέπεται στον κάθε έλληνα πολίτη να έχει την άποψή του και να την παρουσιάζει ελεύθερα και δημοκρατικά!
Διαφωνώ λοιπόν απόλυτα με αυτό που ψηφίστηκε. Για ένα πολύ απλό και λογικό λόγο. Είναι δεδομένο (και όποιος δεν το δέχεται είναι κοινωνικά και επιστημονικά τυφλός) ότι οι »ιδιαιτερότητες» των ομοφύλων είναι »παρά φύσιν», αφού η φύση έχει ως αρχές της την ισορροπία και την διαιώνιση των ειδών και αυτές οι αρχές έχουν αποτυπωθεί στο σώμα των ανθρώπων και των ζώων με τις διαφορές κάθε φύλου και έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνική ζωή με τη συνεύρεση ανθρώπων διαφορετικού φύλου.
Επιπλέον, κατά τον Αριστοτέλη, επιδίωξη της ζωής του ανθρώπου είναι η ευτυχία, η οποία επιτυγχάνεται δια των αρετών. Η απόκτηση των αρετών προϋποθέτει φύση κανονική, μάθηση σωστή και άσκηση επίμονη και μακροχρόνια.
Ας ζει λοιπόν ο καθείς όπως και με όποιον θέλει, ας κάνει τις όποιες επιλογές του, χωρίς να προκαλεί, κανείς δεν το απαγορεύει. Γιατί όμως αυτό να γίνεται επίσημα, με κρατική νομοθέτηση, παραβαίνοντας τους φυσικούς νόμους;
Γιατί θα πρέπει η πολιτεία να λέει ΝΑΙ σε οποιοδήποτε αίτημα ισχνών μειοψηφιών, παραβιάζοντας τα δικαιώματα των συντριπτικών πλειοψηφιών; Ακόμη κι αν θεωρεί ότι είναι θέμα σεβασμού της διαφορετικότητας (νέες έννοιες!), γιατί να πει ναι; Υπάρχει και το ΟΧΙ της αγάπης!
Γιατί να υπακούει η Ελλάδα σε κάθε ξενόφερτη οδηγία ή κάθε ύπουλη εντολή από τους εντολείς της Δύσης, της Ευρώπης;
Αλλά, ποιας Δύσης; Αυτής που απλώνει τα νύχια της για να ξεσκίσει τις σάρκες της αδύναμης Ελλάδας, εκμεταλλευόμενη βέβαια τις αμαρτίες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών; Αυτής που με τις άστοχες ενέργειές της, βάζοντας φωτιά στην ευρύτερη περιοχή, μας γέμισε με αλλοεθνείς και αλλόθρησκους πρόσφυγες και μετανάστες αλλοιώνοντας την εθνική μας σύσταση;
Ποιας Ευρώπης; Της κόρης της Ύβρεως; Της οικτρά αποτυχημένης πολυπολιτισμικότητας; Του ψευδεπίγραφου ουμανισμού; Της σύγχρονης οικονομικής και κοινωνικής γκιλοτίνας; Αυτής που δεν της καίγεται καρφί για την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας; Αυτής που νομιμοποιεί την παιδοφιλία και την κτηνοβασία και κάθε είδους ανωμαλία, στο πλαίσιο δήθεν της ιδιωτικής ελευθερίας και των προσωπικών δεδομένων; Ποιων προσωπικών δεδομένων; Αυτών που ήδη κατέχουν και ετοιμάζονται σε λίγο μέσω της κάρτας του πολίτη να μας μεταμορφώσουν σε «μαρκαρισμένα» ζώα;
Ας αφήσουμε λοιπόν τη παραφιλολογία αυτή κι ας δούμε κατάματα την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μια. Θέλουν να μας διαλύσουν τελείως! Η πατρίδα μας δέχεται ένα ανηλεή πόλεμο από τους σύγχρονους βάρβαρους με την ανοχή ή και τη συνενοχή των ντόπιων εντολοδόχων τους. Ο βασικός στόχος τους είναι η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.
Αφού κτύπησαν και διέλυσαν την πολιτική και την οικονομία, τώρα κτυπούν τα «ιερά τέρατα» της δόμησης του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα, την εθνική παιδεία και την οικογένεια. Με τη μέθοδο δε του σαλαμιού, ακολουθούν η εκκλησία και οι ένοπλες δυνάμεις. Αντισταθείτε!
Πηγή: Πενταπόσταγμα
Προφανώς η προκυμαία ήτανε του «συνωστισμού» και άρα, η αναβίωση μιας σημαντικής στιγμής δεν αποτελούσε λόγο αποστολής τηλεοπτικού συνεργείου από την ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση δεν μετέδωσε ζωντανά, όπως θα έπρεπε, την τελετή αγιασμού των υδάτων από την προκυμαία της Σμύρνης, το περίφημο «Quais», όπου πριν από το 1922 ο μητροπολίτης έριχνε τον σταυρό ανήμερα των Φώτων. Εκεί οι καταδιωκόμενοι πρόσφυγες έζησαν τις τελευταίες στιγμές φρίκης τον Αύγουστο του 1922 με την πόλη πίσω τους να φλέγεται, του Τσέτες και τα τουρκικά στρατεύματα να τους σκοτώνουν και κάποιοι άφησαν την τελευταία τους πνοή δίπλα στη θάλασσα, ή στα νερά της. Μετά κατεδαφίστηκε με μανία και η Αγία Φωτεινή και τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει την «Άπιστη» Σμύρνη, την Γκιαούρ Ιζμίρ των Ελλήνων, των Τούρκων, των Αρμενίων, των Εβραίων, των Λεβαντίνων.
Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, η ελληνική ορθόδοξη κοινότητα και ο ιερέας της, ο αρχιμανδρίτης Κύριλλος, με σοβαρότητα, επιμονή και πίστη, κατάφεραν να πάρουν άδεια για να τελέσουν σε δημόσιο χώρο, δηλαδή στην προκυμαία, τη φορτωμένη με τόσους συμβολισμούς και τόσα μαρτύρια, τον αγιασμό των υδάτων. Ούτε τη Σμύρνη ετοιμάστηκαν να ξαναπάρουν, ούτε μεγάλα λόγια ξεστόμισαν. Με ταπεινότητα που αρμόζει και σε Χριστιανούς και σε διωγμένους, τίμησαν με πολλή συγκίνηση, ακόμα και με δάκρυα, το έθιμο αλλά και τη μνήμη των προγόνων μας. Και όσοι την παρακολούθησαν, απόγονοι Μικρασιατών ή όχι, αισθάνθηκαν μεγάλη αγαλλίαση.
Την τελετή μετέδωσε όχι η ΕΡΤ αλλά ο ΣΚΑΙ. Αίσχος για την πρώτη, μπράβο για τον δεύτερο. Την ΕΡΤ την πληρώνουμε, να θυμίσω, οι φορολογούμενοι πολίτες από την τσέπη μας με ειδικό χαράτσι. Επομένως, οφείλει να είναι όλων των Ελλήνων. Κυρίως των απόντων, των νεκρών. Οφείλει να ανταποκρίνεται στους καιρούς και στα αιτήματά τους. Το πρώτο ζητούμενο είναι η γνώση της Ιστορίας και η διατήρηση της μνήμης. Γιατί λαοί που ξεχνούν την Ιστορία τους ζούνε νέες εθνικές καταστροφές.
Δεν έτυχε, όπως, πέτυχε. Στις ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ που μεταδίδονταν από την ώρα της τελετής μέχρι και το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων κυριαρχούσε το ασφαλιστικό -επίκαιρο, βεβαίως, αλλά όχι τη συγκεκριμένη ώρα. Και αμέσως μετά, στο δελτίο, τρία ψόφια πλάνα, όσα πήραν από το ιδιωτικό κανάλι ή έκριναν ότι αρκούν, σε ένα μη - ρεπορτάζ, έδειξαν πως το θέμα σκοπίμως υποβαθμίστηκε. Δεν φάνηκε πουθενά η γνήσια συγκίνηση, δεν υπήρχε σκηνή που να εξελίσσεται, παρά μόνο κάποια πλάνα σχεδόν σαν φωτογραφίες. Και επαφή μέσω Skype με την πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Σμύρνης και τον αρχιμανδρίτη πατέρα Κύριλλο, σε συζήτηση με την παρουσιάστρια του δελτίου. Η ατμόσφαιρα ανύπαρκτη, καθώς με αυτούς τους όρους δεν είναι εύκολη η μετάδοση. Έπρεπε να έχει πάει συνεργείο επί τόπου και να στείλει αν όχι ζωντανό, κανονικό ρεπορτάζ.
Αλλά μετά, τι θα σκεφτόταν ο σύμμαχος Ερντογάν για μας; Το λιγότερο που θα έκανε θα ήταν να αποκλείσει τον θαλάσσιο χώρο του Καστελόριζου για ναυτικές και στρατιωτικές ασκήσεις. Και αυτό, επ’ ουδενί θα το θέλαμε... Φτου, φτου.
Μετά από όλα αυτά, ας μην αναρωτηθούμε καν γιατί ο εορτασμός των Φώτων στην κατεχόμενη Αμμόχωστο δεν πέρασε ούτε στα ψιλά από τους δέκτες μας όσο ήμασταν συντονισμένοι στην ΕΡΤ. Με μεγάλη συγκίνηση, πιστοί από κάθε γωνιά της Κύπρου γιόρτασαν τα Θεοφάνεια στην κατεχόμενη πόλη, στην πόλη - φάντασμα, μετά από 42 ολόκληρα χρόνια. Στην πόλη που αποτελεί όσο καμιά άλλη στον κόσμο σύμβολο και την οποία ένα κρατικό κανάλι θα έπρεπε να αναφέρει με κάθε ευκαιρία.
Η Θεία Λειτουργία και ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων τελέστηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Εξορινού στην εντός των τειχών πόλη της Αμμοχώστου. Ακολούθησε στη θαλάσσια περιοχή της «Γλώσσας» η τελετή κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού και ο καθαγιασμός των υδάτων. Αλλά, η ΕΡΤ το αγνόησε, μήπως στενοχωρηθεί ο Αττίλας. Φτου, φτου.
Πηγή: Liberal
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών με τίτλο «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» (https://mumdadkids.wordpress.com/) στοχεύει στην προστασία του γάμου και της οικογένειας. Η ΑΣΠΕ λειτουργεί συμμετέχει ενεργά από την Ελλάδα, ως εθνικός συντονιστής για τις ενέργειες του δικτύου αυτού, που γίνονται και θα γίνουν στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
Αντικείμενο της πρωτοβουλίας είναι ένας οριζόντια εφαρμοζόμενος κανονισμός που ορίζει τη σημασία των λέξεων «γάμος» και «οικογένεια» στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο: το γάμο, ως ένωση άνδρα και γυναίκας, και την οικογένεια ως βασισμένη σε γάμο ή/και στα προστατευόμενα μέλη (κατιόντες) αυτής.
Αιτιολόγηση:
Η αυξανόμενα διαφοροποιημένη χρήση των εννοιών «οικογένειας» και «γάμου» θέτει ένα σοβαρό νομικό αλλά και καθημερινό πρόβλημα στην ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία αναφέρεται και στους δύο όρους, αλλά η σημασία τους καθίσταται όλο και περισσότερο ασαφής (σκοπίμως), με αποτέλεσμα μια πληθώρα από αποκλίνοντες ορισμούς σε διαφορετικές Ευρωπαϊκές οδηγίες. Αυτή η πρωτοβουλία προτείνει τη θεραπεία αυτής της καταστάσεως, με την υιοθέτηση ενός πανευρωπαϊκού ορισμού των όρων αυτών, συμβατή με τη νομοθεσία των Κρατών Μελών, σε πλήρη ταύτιση προς το άρθρο 9 της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπου αναγνωρίζεται πλήρως η δικαιοδοσία κάθε Κράτους Μέλους να νομοθετούν επί θεμάτων οικογενείας και γάμου.
Μία δυναμική ομάδα επιστημόνων από διάφορα κράτη, ορισμένοι των οποίων ανήκουν και οικογενειακές οργανώσεις, καθώς και νομικοί/δικηγόροι ειδικευμένοι στο Ευρωπαϊκό δίκαιο, κατήρτισαν το κάτωθι σχέδιο ευρωπαϊκού νομοθετήματος:
Άρθρο 1 – Εύρος
Αφήνοντας άθικτη την αρμοδιότητα των Κρατών – Μελών της ΕΕ να νομοθετούν επί θεμάτων γάμου και οικογενείας εντός της δικαιοδοσίας τους, αυτός ο Κανονισμός εφαρμόζεται επί όλων των νομικών πράξεων που υιοθετούνται από την ΕΕ επί τη βάσει των ιδρυτικών συνθηκών της ΕΕ, και επί όλων των μέτρων που εφαρμόζονται από τα Κράτη Μέλη κατά την ενσωμάτωση ή την υλοποίηση τέτοιων νομικών πράξεων της ΕΕ στις εθνικές νομοθεσίες.
Άρθρο 2 – Ορισμός γάμου, οικογένειας και οικογενειακής ζωής
Για τον καθορισμό της σημασίας κάθε νομικής πράξεως που προσήκει στον Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ή άλλο κανονισμό ή ερμηνεία που δίδεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή όργανο της ΕΕ:
(α) η λέξη «γάμος» εννοεί τη νομική ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ως συζύγων και η λέξη «σύντροφος» αναφέρεται μόνο σε ένα άτομο αντίθετου φύλλου που φέρει την ιδιότητα του συζύγου,
(β) η λέξη «οικογένεια» συνίσταται
στους συντρόφους
τους κατιόντες ενός ατόμου ή και του/της συντρόφου του/της
τις άμεσες σχέσεις σε ανιούσα γραμμή ενός ατόμου ή και του/της συντρόφου του/της
(γ) η λέξη «οικογενειακή ζωή» και «οικογενειακή σχέση» συνίσταται στη σχέση
μεταξύ
συντρόφων
ενός ατόμου και καθενός από τα άτομα που αναφέρονται ανωτέρω.
Άρθρο 3 – Εξουσίες των Κρατών Μελών
Κανένα Κράτος – Μέλος δεν θα ζητηθεί να θέσει εν ισχύ
- καμμία δημόσια πράξη, εγγραφή ή δικονομική διαδικασία άλλου Κράτους Μέλους, σχετικά με τη σχέση ανάμεσα σε άτομα την οποία διαχειρίζεται ως γάμο ή οικογένεια υπό τους νόμους ενός τέτοιου Κράτους Μέλους,
- δικαίωμα ή ισχυρισμό από μια τέτοια σχέση, εάν η σχέση αυτή δεν αντιστοιχεί προς τους ορισμούς του άρθρου 2.
Ο ορισμός του γάμου δεν μπορεί να υπόκειται σε αυθαίρετες ερμηνείες. Ο γάμος είναι η προϋπόθεση του σχηματισμού οικογένειας, και επομένως δεν μπορεί παρά να αναφέρεται σε ζεύγος άνδρα και γυναίκας. Δεν μπορεί ο γάμος να ισοπεδωθεί σε μια απλή σχέση δύο ανθρώπων με θετικά αισθήματα μεταξύ τους, διότι έτσι θα χαθεί η διάσταση της προθέσεως για απόκτηση γονεϊκής ιδιότητας. Αν έτσι οριζόταν, τότε μια ‘οικογενειακή’ σχέση θα οριζόταν μέσω κοινωνικών ρόλων αντί μέσω αυθεντικών βιολογικών δεσμών. Μια τέτοια προσέγγιση θα στερούσε τελικά τα παιδιά από το δικαίωμα να έχουν γονείς και το αντίστροφο, κάτι που μοιραία θα οδηγούσε στην εμπορευματοποίηση των παιδιών.
Η προτεινόμενη νομοθεσία βασίζεται στο απλό, αδιαμφισβήτητο και παγκόσμιο γεγονός ότι κάθε παιδί έχει ένα βιολογικό πατέρα και μια βιολογική μητέρα. Αυτός ο πολύ ισχυρός δεσμός αποκαλύπτει και συνυπάρχει με την αγάπη, τους ψυχολογικούς, κοινωνικούς, πολιτισμούς, πνευματικούς και άλλους δεσμούς. Για παιδιά που έχασαν τους γονείς τους, προσπαθούμε να απαλύνουμε το δράμα. Όμως, σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να το αναπαράγουμε. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζήσει σε ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον που μόνο η αλληλοσυμπλήρωση πατέρα και μητέρας μπορεί να προσφέρει.
Η πρωτοβουλία θέλει να επαναφέρει τον όρο της οικογένειας στη σαφήνεια του πραγματικού του ρόλου. Ο θεσμός της οικογένειας δεν είναι μια νομική ερμηνεία που δίδεται ως επιβράβευση της αγάπης δύο ατόμων. Αυτό δεν αποτελεί διάκριση έναντι κανενός. Διάκριση είναι να μεταχειρίζεται όμοια αντικείμενα με διαφορετικό τρόπο. Μέσω της πρωτοβουλίας οι Ευρωπαίοι πολίτες θα εκφραστούν σε ένα θέμα που είναι πολύ κοντά στις καρδιές τους. Το νομοθέτημα απλώς θα επιβεβαιώσει μια παγκόσμια ανθρώπινη πραγματικότητα. Ότι ο γάμος και η οικογένεια δημιουργούν το ασφαλές και σταθερό περιβάλλον στο οποίο μπορούν υγιώς να ανατραφούν παιδιά από πατέρα και μητέρα. Αυτή είναι η καλύτερη προσφορά για τα παιδιά, την οποία έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε και βάσει της Διεθνούς Συμβάσεως για τα δικαιώματα του παιδιού.
Η συμμετοχή της ΑΣΠΕ στην σχετική πρωτοβουλία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ΑΣΠΕ παραμένει στρατευμένη στους βασικούς της στόχους, ανάμεσα στους οποίους είναι η προάσπιση του θεσμού της οικογένειας (www.aspe.gr/→ Παρουσίαση→ Τί είναι η Α.Σ.Π.Ε. → Γιατί αγωνίζεται η Α.Σ.Π.Ε.) και ενεργεί συστηματικά προς την κατεύθυνση αυτή, τόσο σε εθνικό, όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το επόμενο βήμα είναι η συλλογή υπογραφών πανευρωπαϊκά, ώστε να προωθεί το θέμα στο επόμενο επίπεδο λήψεως αποφάσεων στο Ευρωκοινοβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.-
Το παγκόσμιο Τραπεζικό σύστημα εργάζεται σταθερά και οργανωμένα στην τελική εφαρμογή του πλαστικού χρήματος και εξαφάνιση του ρευστού χρήματος με πρόσχημα την φοροδιαφυγή και την παράνομη δραστηριότητα. Η κυβέρνηση προωθεί την χρήση των ηλεκτρονικών καρτών και ήδη έχει εξαγγείλει την εφαρμογή της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Για το σκοπό αυτό μας παρέχονται διάφορες ‘εξυπηρετήσεις’.
Ο στόχος, τσέπη άδεια αλλά όλοι με ‘ηλεκτρονικά πορτοφόλια’. Και είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι όταν έχουν άϋλη πίστωση –και όχι τον περιορισμό του φυσικού χρήματος- ξεφεύγουν ευκολότερα και ξοδεύουν περισσότερα διότι απλά δεν νιώθουν το φυσικό όριο που θέτει η έλλειψη του φυσικού χρήματος.
Ας δούμε πόσο εκτινάχθηκαν οι προϋπολογισμοί των οικογενειών από τότε που άρχισε η χρήση του "πλαστικού" χρήματος. Κι αυτό γιατί επιτρέπει στον καθένα να αγοράζει και πέραν των πραγματικών δυνατοτήτων του, με πίστωση.
Μια κοινωνία χωρίς ρευστό χρήμα κατ’ αρχήν βρίσκεται ολοκληρωτικά στην ‘αγκαλιά’ των Τραπεζών. Κατά συνέπεια όλες οι χρηματικές κινήσεις του, καταγράφονται και αρχειοθετούνται από τις Τράπεζες απεικονίζοντας έμμεσα τον τρόπο ζωής μας.
Ας παραλείψουμε το γεγονός ότι οι Τράπεζες κερδίζουν εκμεταλλευόμενες την κίνηση των ‘χρημάτων’ αποκλειστικά μέσω αυτών και το γεγονός ότι έτσι καταφέρνουν να ελαττώσουν τα έξοδά τους και ας δούμε αναλυτικά μερικές άλλες πολύ βασικές συνέπειες:
Απόλυτος Οικονομικός και πολιτικός έλεγχος
Με βάση αυτά τα αρχεία οι Τράπεζες θα γνωρίζουν όλες τις "επιλογές" μας. Αυτό σημαίνει, ότι κάθε στιγμή ΟΛΟΙ θα είναι εν δυνάμει αντικείμενα για εκβιασμό. Οι Τράπεζες και συνακόλουθα η ολιγαρχία η οποία θα τις ελέγχει θα είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα για εμάς, εμείς όμως τίποτα δεν θα γνωρίζουμε για αυτούς. Αφού αυτοί θα είναι ‘αόρατοι’ για μας.
Θα είναι εύκολο να γνωρίζουν και να συμπεραίνουν το πώς σκεφτόμαστε δηλαδή τι ιδέες έχουμε και αν αυτές δεν αρέσουν στο σύστημα τότε αυτές θα διώκονται εύκολα και σχεδόν αυτόματα, και μάλιστα χωρίς αστοχίες. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα καταργεί ακόμη και τους παραδοσιακούς ρουφιάνους. Δηλαδή θα έχουμε επαναφορά του ΄κουμμουνισμού’ από την άλλη πόρτα, με την έννοια ότι μελλοντικά κάποιοι άλλοι θα είναι σε θέση να μετρήσουν το έχειν και τις καταναλωτικές δαπάνες του κάθε πολίτη και στη συνέχεια θα μπορούν να καθορίζουν τις ανάγκες του. Δηλαδή αυτοί θα ορίζουν αυτό που λέχθηκε από τους θεωρητικούς του κομμουνισμού δηλαδή ‘στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του’. Μόνο που αυτό δεν θα προσδιορίζεται από το ίδιο το άτομο αλλά από τρίτους.
Τα ιατρικά δεδομένα των πολιτών επίσης μπορεί να είναι όχι μόνο ανιχνεύσιμα αλλά και εκμεταλλεύσιμα. Αν για παράδειγμα πήγε στον Ψυχίατρο και στη συνέχεια πήγε στο φαρμακείο και πήρε το συγκεκριμένο φάρμακο, κλπ. Και γίνεται αντιληπτό πόσο άσχημο είναι αυτές οι πληροφορίες να είναι εκμεταλλεύσιμες από τρίτους (πχ ασφαλιστικές εταιρείες, κλπ.);
Ακόμα και οι απ’ ευθείας συναλλαγές μεταξύ πολιτών θα πρέπει να γίνονται μέσω των Τραπεζών, κάτω δηλαδή από το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αδερφού. Συνεπώς η ιδιωτική ζωή και η ατομικότητα υπό πλήρη εξαφάνιση.
Από την άλλη πλευρά η χρήση του ρευστού χρήματος όπως το ξέρουμε σήμερα, βοηθά στον έλεγχο των δαπανών μας. Έτσι πχ αν έχεις χρήματα αγοράζεις, αν δεν έχεις δεν αγοράζεις ή περιορίζεσαι στα απολύτως αναγκαία.
Η κατάργηση των μετρητών είναι η κατάργηση του δικαιώματος του κάθε πολίτη να μπορεί να αγοράζει ανώνυμα χωρίς να καταγράφεται. Συνεπώς η χρήση των μετρητών σημαίνει ελευθερία επιλογών χωρίς να νιώθει κάποιος ότι παρακολουθείται λόγω αυτών. Από την άλλη οι συναλλαγές με πλαστικό χρήμα (καταγραφόμενο χρήμα), οι πολίτες θα είναι αιχμάλωτοι της εκάστοτε εξουσίας.
Ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων
Η ενοποίηση των Βάσεων δεδομένων σε συνδυασμό με την κατάργηση του ρευστού χρήματος είναι η απαρχή του απόλυτου ολοκληρωτισμού. Η ελευθερία των ανθρώπων όχι απλώς συρρικνώνεται – αλλά καταργείται πλήρως. Γνωρίζουμε σήμερα τις όψεις του φασισμού και την βαρβαρότητα του. Όμως η ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση, είναι ο απόλυτος εφιάλτης.
Δεν υπάρχει δικτάτορας, διεστραμμένος ή άλλος παθολογικός τύπος, ο οποίος θα έρθει στην εξουσία και δεν θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις πληροφορίες που παρέχονται από μια ολοκληρωμένη Βάση Δεδομένων. Και τότε θα αρχίσει ένα νέο-εποχικό δράμα – που ακόμη δεν μπορούμε να το φανταστούμε.
Οι επιδιώξεις ενός αρχομανούς θα μπορούν να επιβληθούν με αφόρητές μαζικές, στερήσεις (πείνα, φτώχια, ανέχεια, έλλειψη υγείας, παιδείας, περιουσία δηλ. αποστέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων) ώστε οι πολίτες να υποκύψουν στις διεστραμμένες βουλές του. Τα πυρηνικά όπλα μπορεί να επιφέρουν την φυσική καταστροφή μέρους της ανθρωπότητας. Οι χρήση των ενοποιημένων Βάσεων Δεδομένων μπορεί να ‘αλυσοδέσουν’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτόματα. Γι’ αυτό ας προσέχουμε στο τι μας ετοιμάζουν.
Το μαύρο χρήμα
Άνθρωποι οι οποίοι θα βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά ή επειδή προσέφεραν κατάλληλες ‘υπηρεσίες’ (ή ακόμα και χάκερς) θα μπορούν να εμφανίζουν αθρόα πλαστικό χρήμα στο λογαριασμό τους. Κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει απόλυτα το σύστημα.
Δηλαδή, θα υπάρχει και πάλι "μαύρο" χρήμα αλλά ηλεκτρονικό αυτή τη φορά και το κυριότερο προσβάσιμο μόνο στους αρεστούς και σε αυτούς που εργάζονται πιστά για το "βαθύ κράτος". Μάλιστα το μαύρο χρήμα θα πολλαπλασιάζεται ταχύτητα. Όταν καταργηθεί το χαρτί, η απόδειξη για το τί είμαστε και τι διαθέτουμε, τότε ο μόνος εγγυητής θα μείνει το ηλεκτρονικό σύστημα. Τι θα μας πούνε τότε τα ΜΜΕ ότι υπάρχει προστασία προσωπικών δεδομένων; Οι διαφορετικού τύπου κλοπές καθώς και οι αμφισβητήσεις διαφόρων συναλλαγών θα είναι τόσες πολλές που τα δικαστήρια δεν πρόκειται να τις προλάβουν.
Μονοπώλιο συναλλαγών
Όταν απομείνουν μόνο οι ‘πλαστικές’ συναλλαγές, τότε ποιος θα προστατεύσει τους πολίτες από τους άπληστους Τραπεζίτες; Αν προφασιστούν για παράδειγμα λόγους "οικονομικής κρίσης" ή άλλους λόγους και θέλουν να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια τότε, πως θα μπορέσουν οι πολίτες να προστατεύσουν τα χρήματά τους και την αγοραστική τους δύναμη, από την ‘αφαίμαξη’ των Τραπεζών;
Ακόμη, σήμερα για παράδειγμα οι πολίτες όταν βρίσκονται σε ανέχεια και ταυτόχρονα με μεγάλες φορολογικές οφειλές επιλέγουν να πληρώσουν την συντήρηση της οικογένειάς τους και να αφήσουν απλήρωτο το φόρο τους. Όμως με τη καθιέρωση του πλαστικού χρήματος το κράτος θα μπορεί να παίρνει απευθείας το φόρο, αψηφώντας για την κατάσταση των πολιτών και αφήνοντας τους σε απόλυτη ένδεια.
Ο κίνδυνος της εξαφάνισης
Όταν καταργηθεί το χαρτί, και τα μεταλλικά νομίσματα, τότε η ύπαρξη όχι μόνο του χρήματος αλλά και του πολίτη θα είναι μερικές ηλεκτρονικές εγγραφές στις οποίες μάλιστα δεν έχει πρόσβαση. Αν όμως παύσουν να υπάρχουν και οι ηλεκτρονικές εγγραφές, τότε απλά ακόμη και αυτή η ύπαρξη του πολίτη ‘εξαφανίζεται’!. Παύει να υπάρχει!
Δεν θα υπάρχει χαρτί που να αποδεικνύει ότι είχατε μισθοδοσία, ή ότι είχατε...τόσο "ηλεκτρονικό χρήμα" στον λογαριασμό σας. Τα ίχνη εξαφανίζονται εύκολα διότι είναι άϋλα. Σε μια πιο προχωρημένη εκδοχή, τότε ο κρατικός μηχανισμός απλά θα μπορεί ακόμη και να "εξαφανίσει" ηλεκτρονικά έναν άνθρωπο. Δηλαδή έμμεσα ακόμη και η ύπαρξή μας θα επιβεβαιώνεται ηλεκτρονικά από το κράτος.
Δρόμος χωρίς επιστροφή
Τα παραπάνω αποτελούν μερικές περιπτώσεις των συνεπειών απόσυρσης του ρευστού χρήματος. Σήμερα που οι συναλλαγές γίνονται και με ρευστό χρήμα ο έλεγχος και η παρακολούθηση των πολιτών είναι σχετικά δύσκολη και ανακριβής. Παρ’ όλα αυτά, ήδη αρκετοί πολίτες φαίνεται να αποδέχονται από τα όσα λέγονται για διευκολύνσεις που παρέχει το πλαστικό χρήμα και σκέφτονται θετικά στο ζήτημα της κατάργησης του ρευστού χρήματος. Στις Σκανδιναβικές χώρες αυτό θεωρείται αυτονόητο. Όμως δεν φαίνεται να έχουν σταθμίσει καλά τις συνέπειες αυτού του εγχειρήματος. Όταν συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες θα είναι πολύ αργά. Η πόρτα της φυλακής θα έχει κλείσει και το κλειδί – η ελευθερία - θα έχει χαθεί.
Και οι γραφές προ είπαν …
Η αποκάλυψη του Ιωάννη στο Κεφ. Ιγ’ 16, αναφέρει: “ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύναται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὂνομα τοῦ θηρίου ἢ τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου˙ ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς“ = 666."
Ακόμη η παράδοση σχετικά με τον Πατροκοσμά αναφέρει ότι μεταξύ των άλλων: «Θα 'ρθεί καιρός, που θα σάς πουν να βουλωθείτε με τη βούλα τού Σατανά. Να μη βουλωθείτε. Αν βουλωθείτε, και στου βοδιού το κέρατο να κρυφθείτε, θα σάς βρουν»
Δηλαδή έχουμε ένα κείμενο γραμμένο σχεδόν πριν από 2.000 χρόνια και μια προφητεία 250 ετών παλιά, αλλά και πολλές άλλες πρόσφατες προρρήσεις συγχρόνων αγίων που εξειδικεύουν τα όσα πρόκειται να συμβούν. Και όμως κανενός δεν ιδρώνει το αυτί!
Τι σύμπτωση. Δεν φαίνονται να γίνονται κατανοητά ούτε τα σημεία των καιρών; Με τις νέες ταυτότητες με τα ηλεκτρονικά microchips, οι πολίτες θα παρακολουθούνται από τον big brother νύχτα και μέρα. Και όμως ούτε καν σαν σκέψη δεν φαίνεται να περνάει από μέρος των πολιτών και τα σύγχρονα ΜΜΕ. Δεν βρίσκουν πολύ ανησυχητικό ότι ένα ιερό κείμενο που περιγράφει φρικτά πράγματα που θα συμβούν σε όσους αποδεχτούν το "χάραγμα", μετά από δύο χιλιετίες πιθανόν να οδηγείται προς επαλήθευση.
Πηγή: EfenPress
«Την χείραν σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου».
Δυό φορές τιμά σήμερα χριστιανοί μου η Εκκλησία, τον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Μια για να τον τιμήσει ως πρωταγωνιστή και μάρτυρα του μεγάλου θαύματος της Βαπτίσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, μαζί με την μαρτυρία του για την αποκάλυψη των Θεοφανείων, δηλαδή της Αγίας Τριάδος,
και άλλη μια φορά γιατί σαν σήμερα μεταφέρθηκε το δεξιό αγιασμένο χέρι του, αυτό που «ήψατο την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου», στην Κωνσταντινούπολη.
Επί λέξει σήμερα ο Συναξαριστής μας λέγει: «Τη εβδόμη αυτού του μηνός η σύναξις του Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Συνέδραμε δε και η της παντίμου και αγίας αυτού χειρός προς την Βασιλεύουσα μετένεξις».
Η σημερινή γιορτή ονομάζεται κυρίως Σύναξις του Τιμίου Προδρόμου, και έτσι την ξέρουμε. Τι σημαίνει όμως Σύναξη ενός Αγίου ή πολλών αγίων; Σημαίνει την Σύναξη ή την συγκέντρωση των χριστιανών, των πρώτων χριστιανικών αιώνων, για να τιμήσουν πρόσωπο άγιο και ιερό, που κατείχε πρωτεύοντα ρόλο στο μεγάλο θαύμα μιας Δεσποτικής ή Θεομητορικής εορτής.
Στα Θεοφάνεια παραδείγματος χάρη, τα πρόσωπο αυτό ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Στη Γέννηση του Θεανθρώπου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος. Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Στην Υπαπαντή του Κυρίου ήταν ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος. Στην εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ήσαν οι δώδεκα Απόστολοι. Στο Γενέθλιο της Θεοτόκου πάλι, ήσαν οι γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Την επομένη ημέρα όλοι αυτοί γιορτάζουν, που αναφέραμε. Και στην Μεγάλη γιορτή της Πεντηκοστής, συνάζοντο ή συγκεντρώνοντο οι χριστιανοί, για να τιμήσουν το Πανάγιον Πνεύμα, ως το τρίτον πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ομοούσιον και συνάναρχον με τον Πατέρα και τον Υιόν. Μία σύνταξις, μία προσκύνησις, μία τιμή και δόξα της Αγίας Τριάδος, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν.
Έτσι λοιπόν χριστιανοί μου, συγκεντρωθήκαμε και μείς σήμερα όλοι εδώ, όσοι βρισκόμαστε, οι λίγοι ή οι πολλοί, δεν έχει σημασία, για να τιμήσουμε τον μέγα Πρόδρομο και προφήτη Ιωάννη, ο οποίος αξιώθηκε να αγγίξει την άχραντη κορυφή της κεφαλής του Δεσπότου και Σωτήρος Χριστού, να Τον βαπτίσει και να γίνει μάρτυρας της καθόδου του Αγίου Πνεύματος εν είδει περιστεράς, -το ακούσαμε και στα Ευαγγελικά Αναγνώσματα- και να ακούσει την φωνήν του Θεού Πατρός που βεβαίωνε ότι «σύ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα». Αυτό σημαίνει ότι ο Τίμιος Πρόδρομος, αξιώθηκε από τον Θεό του λαμπροτέρου αξιώματος και της μεγαλυτέρας τιμής, που δεν αξιώθηκαν ούτε άγγελοι, ούτε αρχάγγελοι, ούτε όλοι οι προφήτες μαζί. Αυτός και μόνον κατέστη ο Βαπτιστής του Θεανθρώπου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και είναι ο μεγαλύτερος όλων των προφητών, και όχι ο Ησαΐας, ή ο Ιερεμίας, ή ο Δανιήλ ή ο Ηλίας και άλλοι. Το βεβαίωσε και ο ίδιος ο Κύριος στους μαθητάς του αλλά και σε μας, ότι «ουκ εγήγερται εκ γεννητοίς γυναικών, μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού».
Αδελφοί μου, σύμφωνα με όσα μας λένε οι ιεροί Συναξαριστές, το Άγιο μαρτυρικό σώμα του Τιμίου Προδρόμου, ετάφη απ’ τους μαθητάς του στην πόλη Σεβαστή της Ιουδαίας. Ο Ευαγγελιστής όμως Λουκάς, λίγα χρόνια αργότερα, για ευλογία και χάρη απέκοψε το δεξιό χέρι του Τιμίου Προδρόμου, αυτό με το οποίον άγγιξε, το επαναλαμβάνω, την άχραντη κορυφή του Δεσπότου Χριστού, τη στιγμή της Βαπτίσεως, και το πήρε μαζί του, στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου πολλά και μεγάλα θαύματα επιτελούντο. Εγίνοντο θαύματα κάθε μέρα, όπως οι τυφλοί να αναβλέπουν, οι λεπροί να καθαρίζονται, οι παράλυτοι να περπατούν, οι βωβοί να ομιλούν, οι κωφοί να ακούνε, δαιμόνια να εξέρχονται, και να ελευθερώνονται δυστυχισμένες υπάρξεις από την δαιμονοκρατία, ακόμα και θεομηνίες να αποτρέπονται, και πολλά άλλα βέβαια αξιόλογα θαύματα.
Λίγο πριν από το ολοκαύτωμα και την καταστροφή των Ιεροσολύμων, από τον τότε Ρωμαίο στρατηγό Τίτο, τον μετέπειτα αυτοκράτορα, το 70 μΧ, αναφέρεται και κάποιο άλλο παράδοξο θαύμα, το οποίον θα σας το διηγηθώ περίπου, όπως μας το περιγράφει ο βιογράφος του και Συναξαριστής.
Στα περίχωρα της Αντιοχείας, υπήρξε, - τα άγρια θηρία βέβαια κατέβαιναν μέχρι τα χωριά και τις πόλεις, γνωστό αυτό - , ένα αγριότατο αιμοβόρο θηρίο, που τους χειμωνιάτικους μήνες, καιροφυλακτούσε σε κάποιο τρίστρατο πέρασμα, και κατέτρωγε τους περαστικούς.
Οι ειδωλολάτρες της περιοχής, που είχαν θεοποιήσει αυτό το θηρίο, και δεν ξέραν αν ήταν πάντοτε το ίδιο. Πίστευαν πως θα το εξευμένιζαν, αν του πρόσφεραν το χειμώνα ένα θύμα αγνό και καθαρό, δηλαδή έναν έφηβο νέο, ή μια νεαρά άγαμη κοπέλα. Και το θύμα επελέγετο κατόπιν κληρώσεως ανάμεσα εκεί στους κατοίκους.
Μια χρονιά ο κλήρος έπεσε σε μια νέα κοπέλα, αλλά κατηχουμένη όμως στη χριστιανική πίστη, της οποίας οι γονείς της ήταν ήδη χριστιανοί. Μόλις το πληροφορήθηκε ο πατέρας ότι επελέγη η κόρη του για να ριχθεί στο θηρίο, φωτίστηκε και έτρεξε για βοήθεια στον Τίμιο Πρόδρομο. Έπεσε στα γόνατα όπως είναι φυσικόν, και με πολλά δάκρυα παρακαλούσε τον Άγιο Πρόδρομο να κάμει το θαύμα του, και να σώσει τη μονάκριβη κόρη του.
Στο τέλος, προσκυνώντας το χέρι του Τιμίου Προδρόμου, εντελώς αυθόρμητα σκύβει, δαγκάνει με τα δόντια του, το μεγάλο δάκτυλο, τον αντίχειρα, και το κόβει. Και όπως το κρατούσε μέσα στα δόντια του, στο στόμα του, τρέχει γρήγορα, πολύ γρήγορα προς το μέρος που είχαν οδηγήσει την κόρη του, για να την κατασπαράξει το θηρίο. Ευτυχώς δεν είχε φανεί ακόμα το θηρίο.
Σε λίγο ακούστηκε το φοβερό του μουγκρητό, φαίνεται πως είχε μυριστεί τα θύματά του. Μόλις φάνηκε το θηρίο και είδε έτοιμη τη λεία του, επιτέθηκε αμέσως με φοβερή αγριότητα και με ανοιχτό το στόμα. Αλλ’ ω, του θαύματος των θαυμάτων, ο πατέρας ψυχραιμότατα, ρίπτει το αγιασμένο δάκτυλο του Τιμίου Προδρόμου, μέσα στο ανοικτό στόμα του θηρίου το οποίο πέφτει αμέσως νεκρό, κάτω. Και συγχρόνως ξερνάει και βγάζει ακέραιο το αγιασμένο εκείνο δάκτυλο.
Τότε ο πατέρας μαζί με την κόρη του, πήραν με πολύ ευλάβεια το δάκτυλο, εδόξασαν τον Άγιο Πρόδρομο για το θαύμα, και το επέστρεψαν στη θέση του, εκφράζοντας με πολλούς τρόπους, την ευγνωμοσύνη τους για τη σωτηρία τους. Γρήγορα αυτό το παράδοξο θαύμα έγινε γνωστό, αλλά και στα πολλά χρόνια που ακολούθησαν, διότι το δάκτυλο έμεινε εκεί στην Αντιόχεια για πολλές εκατοντάδες, όπως και πολλά άλλα τα οποία άρχισαν να ακούγονται σε ολόκληρη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, γι’ αυτό και οι βασιλείς και οι άρχοντές της, ήθελαν τη μεταφορά της αχράντου αυτής χειρός.
Αυτό επραγματοποιήθηκε, - είναι ιστορικό το γεγονός, γι’ αυτό τα λέγω όλα αυτά- γύρω στο 960 μΧ, επί αυτοκράτορος Ρωμανού του Πορφυρογεννήτου, από κάποιο διάκονο Ιώβ, της Εκκλησίας της Αντιοχείας. Η υποδοχή της δεξιάς χειρός του Τιμίου Προδρόμου, ήταν μεγαλοπρεπέστατη και αυτοκρατορική. Και όπως καταλαβαίνετε, η προσκυνηματική προσέλευσις των χριστιανών ήτο κατά χιλιάδες, όχι μόνον από την Κωνσταντινούπολη αλλά και από τα περίχωρά της. Αυτό το πράγμα γιορτάζουμε μαζί με τη Σύναξη σήμερα. Ιδού λοιπόν τι γιορτάζουμε. Πρώτον την Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου, και δεύτερον την ανάμνηση της επιστροφής της τιμίας χειρός του «της αψαμένης την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου» στην Βασιλεύουσα Πόλη.
Ιδού αδελφοί μου ευκαιρίες που μας δίδει η Εκκλησία μας, για να παραδειγματιζόμεθα από τους βίους των Αγίων, για να αποταμιεύουμε γνώσεις Θείας Χάριτος και ευλογίας, για να γιορτάζουμε πάνδημα τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, και δη της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, για να συναντώμεθα, με πνεύμα αληθινής αγάπης, στον ίδιο Ιερό Ναό, στην ίδια Αγία Τράπεζα, στο ίδιο στο κοινό Άγιο Ποτήριο, για να καλλιεργούμε από κοινού, τη μετάνοια, την ταπεινοφροσύνη, τη θέρμη της πίστεως, τη βεβαιωμένη ελπίδα της σωτηρίας, την ενεργουμένη αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον και γενικά βέβαια τους πνευματικούς ασκητικούς αγώνες με την κατά δύναμιν νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, εγκράτεια και υπομονή.
Και είθε χριστιανοί μου σε όλα αυτά, να μας ενισχύουν
οι πρεσβείες του Τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Αγίου Ιωάννου,
Αμήν.
Πηγή: Αναβάσεις
Από την 1η Ιανουαρίου 2016 και για έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016 η Άγκυρα θα εφαρμόζει στην πράξη την πλέον επιθετική πολιτική της στο Αιγαίο, καθώς:
- ξεπερνά κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας με τρείς αεροναυτικές ασκήσεις με πυρά σε τρείς περιοχές του Αιγαίου για έναν ολόκληρο χρόνο, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στα χρονικά,
- δηλώνει ψευδέστατα παραποιώντας Διεθνείς Συνθήκες ότι όλα τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και… αδέσποτα και γι’ αυτό απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα και,
- καταργεί στην πράξη το Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ.
Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε την πεπατημένη, εκδίδοντας παντελώς αναποτελεσματικές διεθνείς αναγγελίες (ΝΟΤΑΜ) και εντελώς αδύναμες, με αποτέλεσμα η Άγκυρα κάθε φορά να διπλασιάζει ανεξέλεγκτα τις διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.
Και σαν να μην συνέβαινε τίποτα, η Αθήνα δια του ΥΠΕΞ συμμετείχε «κανονικά» στον 59ο γύρο «Διερευνητικών Επαφών» μεταξύ των δυο ΥΠΕΞ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 22 Δεκεμβρίου, στις οποίες υποτίθεται ότι από το 2002 συζητείται «αποκλειστικώς» το θέμα της υφαλοκρηπίδας, δηλαδή το σύνολο των προβλημάτων.
Επιπροσθέτως, η ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκε ούτε μια λέξη ανακοίνωσης για να αντιδράσει στην έμπρακτη κατάργηση του Μνημονίου Παπούλια- Γιλμάζ, αφού η «κατάληψη» του Αιγαίου με τις τουρκικές ασκήσεις θα γίνονται για έναν ολόκληρο χρόνο με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα, στέλνοντας στον αγύριστο την πρόνοια του Μνημονίου για διακοπή των δραστηριοτήτων κατά τις εθνικές εορτές και το τρίμηνο του καλοκαιριού.
Ομοίως, σύσσωμη η αντιπολίτευση δεν έχει πάρει χαμπάρι, ούτε έχει αντιδράσει στο ελάχιστο απέναντι στην πρωτοφανή τουρκική επιθετικότητα, εγκλωβισμένη όπως είναι στον «αγώνα» της εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα.
Αναλυτικότερα:
Το χρονικό των «αερομαχιών» Ελλάδας Τουρκίας μέσω Διεθνών Αγγελιών (ΝΟΤΑΜ) ξεκίνησε στις 11 Δεκεμβρίου 2015, όταν η Αθήνα εξέδωσε, όπως είχε κάθε δικαίωμα, 4 ΝΟΤΑΜ για ισάριθμες αεροναυτικές ασκήσεις, με πυρά και χωρίς, στο Αιγαίο, για έναν μήνα (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2016).Όμως η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, που εξέδωσε τις ΝΟΤΑΜ, απεικονίζει με συντεταγμένες τa όρια (boundaries) του FIR Αθηνών, επιμένοντας ότι το FIR Αθηνών ορίζεται από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας και τα ανατολικά της Ελλάδας, την στιγμή που η περιοχική συμφωνία 1950-52 του ICAO ορίζει το FIR Αθηνών- Κωνστ/λης μόνον από τα δυτικά σύνορα (frontiers) της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να έρχονται οι απανταχούσες τουρκικές ΝΟΤΑΜ και να δηλώνουν διεθνώς ότι το FIR είναι πλασματικό και χωρίς νομική βάση (σ.σ. Επιπροσθέτως η ίδια η ΥΠΑ δέχθηκε την διαγραφή των boundaries στη Γεν Συνέλευση του ICAO στις 19-27 Σεπτεμβρίου 2004...).
Πριν αλέκτωρ λαλήσει, η Άγκυρα αντέδρασε με σφοδρότητα, ξεπερνώντας κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας.
Με τρία σήματα, μέσα στα Χριστούγεννα ζήτησε από την ΥΠΑ Ελλάδας να εκδώσει τρείς Διεθνείς Αγγελίες (ΝΟΤΑΜ) για εκτέλεση αεροναυτικών ασκήσεων με πυρά για ολόκληρο το 2016, με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα. Μετά από συντονισμό της ΥΠΑ με το ΥΠΕΞ αποφασίστηκε να δοθεί απάντηση στην Τουρκία σύμφωνα με την πάγια ακολουθούμενη πολιτική. Έτσι η ΥΠΑ απάντησε με τρία σήματα ότι δεν θα εκδώσει ΝΟΤΑΜ για την εκτέλεση των τουρκικών ασκήσεων και δεν μπορεί να διαθέσει τις περιοχές, με κύριο αιτιολογικό ότι αυτές καταλαμβάνουν ελληνική εθνική κυριαρχία.
Η Τουρκία με επιθετική διάθεση εξέδωσε τρείς ΝΟΤΑΜ για εκτέλεση αυτών των τουρκικών ασκήσεων στις 24 Δεκεμβρίου, τις οποίες η ΥΠΑ με δικές της ΝΟΤΑΜ προειδοποίησης χαρακτήρισε άκυρες, ενώ η Τουρκία με νέες ΝΟΤΑΜ επέμεινε στην εκτέλεση των ασκήσεων.
Πίσω από τις τρεις τουρκικές αγγελίες εντοπίζεται η τουρκική επεκτατική πολιτική της από το 1974, με συνεργούς το ΝΑΤΟ, ΕΕ,ΙΜΟ και το Eurocontrol, ενώ παράλληλα απεικονίζεται και η διαχρονική αναποτελεσματικότητα της Αθήνας να προασπίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα στο Αιγαίο.
Στον χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο οι τρεις τουρκικές περιοχές ασκήσεων και τα 6νμ ελληνικά χωρικά ύδατα που αποτελούν ελληνική κυριαρχία, η οποία εμφανώς παραβιάζεται σε συγκεκριμένα σημεία.
Οι τουρκικές ενέργειες ισοδυναμούν με κατάληψη και κατοχή ελληνικής κυριαρχίας, καθώς η Τουρκία ιδρύει στις περιοχές αυτές μόνιμα Πεδία Βολής σε ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο.
Η τουρκική πολιτική δημιουργίας Πεδίων Βολής στις τρεις αυτές περιοχές, στο Αιγαίο ξεκίνησε το 1978, όταν η Άγκυρα ζήτησε από τον ΙΜΟ τη δημιουργία θαλασσίων Πεδίων Βολής, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε. Ωστόσο, λόγω ανεπάρκειας της Αθήνας, η Τουρκία πέτυχε τον Νοέμβριο του 2010 να συμπεριλάβει ο ΙΜΟ στο Διεθνές Εγχειρίδιο για τη θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση το μισό Αιγαίο, ως περιοχή της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να ενισχύεται σήμερα η νομιμοποίηση της παράνομης ίδρυσης των τουρκικών πεδίων Βολής- και μάλιστα το ένα για πρώτη φορά στην Σκύρο.
Παραλλήλως, αυτά τα τουρκικά πεδία Βολής- περιοχές ασκήσεων, όσο διάστημα παραμείνουν ενεργά, κατ’ ουσίαν απαγορεύουν την επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των 6νμ, θέτουν στα άχρηστα την οριοθέτηση της ΑΟΖ, των θαλασσίων συνόρων, καθώς επίσης και την οριοθέτηση των Ζωνών Αλιείας και των περιοχών για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση (SAR).
Η Τουρκία ακόμα έσπευσε να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των 19 νήσων στο Ανατολικό Αιγαίο, ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, αρχίζοντας από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο μέχρι τη Μεγίστη, καθώς επίσης και χιλιάδες νησίδες και βραχονησίδες. Μόνον η περιοχή ανατολικά της Νάξου καταλαμβάνει τις νησίδες Αλατονήσι, Μελαντιούς, Πετροκάραβο και Χταπόδια.
Επιπροσθέτως η Άγκυρα με δύο ξεχωριστές αγγελίες δήλωσε διεθνώς ότι βάση της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα. Αυτή η πολιτική της Άγκυρας ξεπερνά τα όρια τροφίμου φρενοκομείου, διότι καμία Συνθήκη δεν απαγορεύει τις πτήσεις και τις προσγειώσεις των ελληνικών στρατιωτικών αεροσκαφών στα νησιά του Αν Αιγαίου.
Τουναντίον οι Συνθήκες προβλέπουν ότι «...Ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη απαγορεύεται να πετούν πάνω από την Ανατολία. Επίσης απαγορεύεται στα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά».
Η Άγκυρα με την εφαρμοζόμενη πολιτική της, φαινομενικώς επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, ενώ πίσω από αυτήν κρύβεται η προσπάθεια της Άγκυρας να «κατοχυρώσει» τη μη ελληνικότητα των νήσων. Και τούτο διότι με με βάση τη Σύμβαση του Σικάγο, άρθρο 3 τα ελληνικά στρατιωτικά αεροπλάνα δεν θα μπορούσαν να πετούν στα νησιά του Αν Αιγαίου μόνον αν αυτά δεν ήταν ελληνικά, αλλά…αδέσποτα, όπως τα θέλει η Άγκυρα.
Δυστυχώς την ίδια πολιτική με την Άγκυρα εφαρμόζει και το ΝΑΤΟ, το οποίο εξέδωσε το 2006 διαταγή με την οποία απαγορεύει στα ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6νμ από τα νησιά του Αν Αιγαίου. Αλλά και το Eurocontrol αποδέχθηκε το 1998 ότι η κυριαρχία της Λήμνου είναι αμφισβητούμενη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τέλος, η Τουρκία με τις τρείς ασκήσεις της παραβιάζει κατάφωρα, μέχρι σημείου έμπρακτης κατάργησης του το Μνημόνιο Παπούλια- Γιλμάζ του 1988.
Το Μνημόνιο στην πρώτη παράγραφο αναφέρεται στον σεβασμό της κυριαρχίας εκατέρωθεν, ενώ η Τουρκία στέλνει την ελληνική στα άχρηστα. Ομοίως στην παράγραφο 3 το Μνημόνιο απαγορεύει ασκήσεις κατά τις κύριες εθνικές και θρησκευτικές εορτές και την θερινή περίοδο από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Πάρα ταύτα, η Άγκυρα θα «ξεκουράζεται» από τις τρεις ασκήσεις μόνον τα Σαββατοκύριακα.
Ωστόσο περιεργως η ΥΠΑ δεν αναγράφει στις ΝΟΤΑΜ της ότι παραβιάζεται το Μνημόνιο..
Οι σοβαρές και επικίνδυνες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την χρόνια αναποτελεσματικότητα και αδυναμία της πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, που ισοδυναμεί με πολιτική κουκουλώματος. Την επίλυση κάθε ελληνοτουρκικού προβλήματος οι ελληνικές κυβερνήσεις την μετέθεταν για αργότερα και..στους επόμενους, δηλαδή για κανέναν, με αποτέλεσμα η Τουρκία να δημιουργεί νέα, περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα που οδηγούν σε αδιέξοδο σε βάρος της Ελλάδας και κυρίως να έρχεται..όλο και πιο κοντά στην Ελλάδα- σήμερα να φτάνει και να περνά την Σκύρο.
Πηγή: Liberal
Στο σπουδαίο βιβλίο της μοναχής Ευθυμίας, ηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Μεγαδένδρου Θέρμου, με τίτλο «Οι προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μέσα στην Ιστορία», σελ. 434, περιέχεται η εξής προφητεία του Πατροκοσμά: «Θα δούμε και θα ζήσουμε τα Σόδομα και τα Γόμορα στον τόπο μας». Τις προάλλες, όταν ψηφιζόταν από το άνομο συνέδριο, το σύμφωνο ασελγείας, κάποια ...Γόμαρα (έτσι έλεγε ο Μακρυγιάννης), στην Βουλή και στην μητρόπολη Αθηνών, διαφήμιζαν την βδελυρή μανία τους. Τα βοθροκάναλα ομαδόν πανηγύριζαν. Μητσοτάκης, Μεϊμαράκης συμφωνούν με το σύμφωνο. Ο κυρ- Αλέξης ζήτησε συγγνώμη για την καθυστέρηση. Ο Άγιος προφήτευσε ότι όχι μόνο θα δούμε, αλλά και θα ζήσουμε τα Σόδομα. Θυμήθηκα κάτι. Στην Κρήτη, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν ήταν παρόντες οι Τούρκοι, οι Έλληνες εύχονταν μεταξύ τους στις γιορτές, για να μην προκαλούν τα αιμοβόρα θηρία:«Χρόνια πολλά και του χρόνου χωρίς κοιλιά». Οι Τούρκοι άκουγαν χωρίς κοιλιά, αλλά οι Κρητικοί εννοούσαν «χωρίς σκυλιά». Χρόνια πολλά, λοιπόν, και του χρόνου .... χωρίς κοιλιά...
Πηγή: Ακτίνες
Μακριά από τον Πειραιά βρέθηκε στον εορτασμό των Θεοφανείων [2016] ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πέρύσι είχε βρεθεί στην πρώτη σειρά των επισήμων αφήνοντας, μάλιστα, συμβολικά ελεύθερο και ένα περιστέρι.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο λόγος που ο Πρωθυπουργός δεν παρέστει στη φετινή τελετή στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας είναι η έντονη διαφωνία που έχει έκφράσει για το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς σε ανακοίνωσή του, για την ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης μεταξύ άλλων είχε γράψει: "Εκ προσώπου της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως δηλώνουμε προς πάντας τους πολιτικούς και πολιτειακούς άρχοντας που θα συμβάλλουν στην θεσμοθέτησι του ηθικού αυτού εξαμβλώματος ότι παύομεν οιανδήτινα μετ’ αυτών σχέσι και τους παρακαλούμε να παύσουν και εκείνοι μαζί μας, εφαρμόζοντες το Ευαγγελικό «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις• τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;"
Πάντως ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, έδειξε εμπράκτα ότι δεν μασάει τα λόγια του σε θέματα πίστεως!
Πηγή: Ρομφαία
Ἡ πολλή «πολιτική ὀρθότητα» βλάπτει στό μυαλό! Ἔτσι γιά νά μή θεωρηθοῦν κάποιοι «φανατικοί» «ρατσιστές», «ἀκραῖοι», «ὁμοφοβικοί», «φασίστες», καί ὅ,τι ἄλλο, νιώθουν τήν ἀνάγκη νά κάνουν σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές καί ἀλλοῦ δηλώσεις τοῦ τύπου «Σέβομαι τήν ἐπιλογή τοῦ καθενός» (νά εἶναι gay) καί ἄλλα παρόμοια.
Κατ᾽ ἀρχήν, ἐάν ξεκινήσει κάποιος να τρέχει στόν κατήφορο, δέν μπορεῖ ἀνθρωπίνως νά σταματήσει.
Ρωτοῦμε: Μέ βάση ποιά κριτήρια π.χ. θά τοποθετηθεῖ μιά κόκκινη γραμμή; Ἤ μήπως δέν χρειάζονται κόκκινες γραμμές, δηλαδή ὅρια;
Ἄν εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενός νά εἶναι gay, καί μέ τή βούλα πλέον τοῦ κράτους νά ἀπολαμβάνει ὅλες τίς νομικές συνέπειες, πού ἔχει ἡ συμβίωσή του μέ ἕναν ἄλλο gay, καί αὐτό μέ βάση τό «δικαίωμα στη διαφορετικότητα», γιατί νά μή διεκδικήσουν τά ἀνάλογα «δικαιώματά» τους και οἱ βιαστές, παιδεραστές, κτηνοβάτες; Γιατί ὄχι καί τό «δικαίωμα» στήν πολυγαμία;
Ἡ κατάργηση τοῦ νόμου 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα, πού θεωροῦσε κολάσιμη ποινικά τήν παρά φύσιν ἀσέλγεια, ἀνοίγει τό δρόμο γιά πολλά.
Καί γιά νά ἐπανέλθουμε: ΟΧΙ, δέν σεβόμαστε κανένα δικαίωμα στή διαστροφή.
Σεβόμαστε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἀλλά θλιβόμαστε βαθύτατα, ὅταν αὐτή ἡ ἐλευθερία χρησιμοποιεῖται γιά τό κακό καί τήν καταστροφή.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀγαπᾶ τά πρόσωπα, ὅσο ἁμαρτωλά καί ἄν εἶναι, γι᾽ αὐτό προσεύχεται γιά νά μετανοήσουν καί νά διορθωθοῦν.
Καταδικάζει ὅμως καί ἀποστρέφεται τήν ἁμαρτία καί τήν αἵρεση – πλάνη καί τόν πατέρα της διάβολο, καί τοῦτο διότι ἡ ἁμαρτία καί ἡ αἵρεση ἀμαυρώνουν καί ὑποδουλώνουν τόν κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἄνθρωπο.
Πηγή: (Περιοδικό Παρακαταθήκη, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015), Ακτίνες
Φάνηκε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν ἄχαρο κόσμο στόλισε μ᾿ ἀπέραντη εὐφροσύνη. Σήκωσε πάνω Του τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, καί καταπάτησε γιά πάντα τόν ἐχθρό τοῦ κόσμου. Ἅγιασε τίς πηγές τῶν ὑδάτων καί φώτισε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Θαύματα μίχθηκαν μέ μεγαλύτερα θαύματα. Σήμερα, ἀπό τή χαρά πού ἔφερε ὁ Σωτήρας μας Χριστός, χωρίστηκαν ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα καί ἀπ᾿ ἄκρη ὡς ἄκρη γέμισε ὁ κόσμος εὐφροσύνη. Ἡ σημερινή γιορτή ἀποκαλύπτει μεγαλύτερα θαύματα ἀπό ἐκείνη τῆς Χριστουγεννιάτικης νυχτιᾶς. Γιατί κείνη τήν νύχτα πού μᾶς πέρασε χαιρότανε μονάχα ἡ γῆ, καθώς βάσταζε πάνω της στήν ἀγκαλιά τῆς φάτνης τόν Παντοκράτορα Θεό. Σήμερα ὅμως, πού γιορτάζουμε τά Θεοφάνεια, εὐφραίνεται μαζί της καί ἡ θάλασσα. Καί εὐφραίνεται γιατί διά μέσου τοῦ Ἰορδάνη λαβαίνει μέρος καί αὐτή στήν εὐλογία τοῦ ἁγιασμοῦ.
Στήν γιορτή τῆς θείας Γέννησης ὁ Θεός φάνηκε βρέφος μικρό, νιογέννητο, δείχνοντας ἔτσι τή δική μας νηπιότητα. Σήμερα ὅμως τόν βλέπουμε τέλειο ἄνθρωπο, τέλειο Υἱό, ἀπό τέλειο Πατέρα γεννημένον. Ἐκεῖ φανέρωσε τό θεῖο βρέφος τό ἀστέρι πού ἀνέτειλε ἀπό τήν ἀνατολή, καί ἐδῶ ὁμολογεῖ γι᾿ Αὐτόν ἀπό τόν οὐρανό ὁ Θεός Πατέρας, ἀπό τόν Ὁποῖον γεννήθηκε πρό τῶν αἰώνων. Ἐκεῖ Τοῦ πρόσφεραν -ὡσάν σέ βασιλιά- δῶρα οἱ Μάγοι, πού πεζοπόρησαν ἀπό τήν ἀνατολή. Ἐδῶ ἄγγελοι ἀπό τόν οὐρανό φερμένοι Τοῦ πρόσφεραν τή διακονία πού πρέπει μόνο σέ Θεό. Ἐκεῖ τυλίχτηκε μέσα στά σπάργανα καί ἐδῶ λύνει μέ τό βάπτισμα τίς σειρές τῶν παραπτωμάτων καί τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας μας. Ἐκεῖ ὁ βασιλιάς τῶν οὐρανῶν ντύθηκε σάν βασιλική ἀλουργίδα τόν κόσμο, ἐδῶ ἡ πηγή τῆς ζωῆς ντύνεται ὁλόγυρα τά ποταμίσια κύματα. Ἐλᾶτε λοιπόν νά ἰδεῖτε παράδοξα θαύματα.
Ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης λούζεται στοῦ Ἰορδάνη τά νερά. Ἡ φωτιά βουτάει καί σμίγει μέ τά νερά. Καί ὁ Θεός ἀπ̉ ἄνθρωπο ἁγιάζεται. Σήμερα ὁλόκληρη ἡ κτίση βροντοφωνάζει καί ἀνυμνεῖ:
«Εὐλογημένος νά ̉σαι Σύ πού ἔρχεσαι στ̉ ὄνομα τοῦ Κυρίου!!» Σύ πού ἔρχεσαι διά τῆς Προνοίας Σου μέσα ἀπ᾿ ὅλα τά κτίσματά Σου. Σύ πού συντηρεῖς τό ὕψος τοῦ στερεώματος καί ἔντεχνα ὁδηγεῖς σάν ἥμερο ἄλογο μέ χαλινάρι τήν τροχιά τοῦ Ἥλιου. Σύ πού βάζεις σέ τάξη χωρίς διόλου ν᾿ ἀνακατεύονται τά πλήθη τῶν ἀστέρων καί μᾶς κερνᾶς πλούσια ἀγέρα γιά νά ἀναπνέουμε ἀσταμάτητα ζωή. Σύ πού ζεσταίνεις καί ζωογονεῖς τή μάννα γῆ ὥστε νά μᾶς χαρίζει τούς καρπούς της ὁλοχρονίς. Σύ πού δαμάζεις καί σταματᾶς τή πολυκύμαντη θάλασσα ζώνοντάς την ὁλοτρόγυρα μ᾿ ἕνα μικρούτσικο χαλινάρι ἀπό ἀμμοχάλικο. Σύ πού σπρώχνεις τά νερά ἀπό τῆς γῆς τά σπλάχνα καί φτιάχνεις τίς πηγές. Σύ πού καθοδηγεῖς τίς ποταμίσιες ὄχθες νά πορεύονται χωρίς χαμό καί περιπλάνηση ὡς τή θάλασσα. Τοῦτα ὅλα τά θαυμάσια ἀναλογιζόμαστε καί ἀπό τά κατάβαθά μας βγαίνει ἡ κραυγή: «Εὐλογημένος Σύ πού ἔρχεσαι στ̉ ὄνομα τοῦ Κυρίου».
— Πές μας λοιπόν, Ποιός εἶν᾿ Αὐτός, μακάριε Δαυΐδ;
— Ὁ Κύριος καί ὁ Θεός μας πού μᾶς φανερώθηκε μ᾿ ἀνθρώπινη μορφή. Ἀλλά δέν τό λέει αὐτό μόνον ὁ προφήτης Δαυΐδ. Τό λέει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πού συμφωνεῖ μαζί του καί διδάσκει: «Μᾶς φανερώθηκε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού σώζει κάθε ἄνθρωπο καί μᾶς διδάσκει ὅλους μας». Ὄχι μερικούς ἀλλά ὅλους μας. Σ᾿ ὅλους, Ἰουδαίους καί Ἕλληνες χαρίζει μέ τό βάπτισμα τή σωτηρία καί ὑποδείχνει τό σωτήριο αὐτό λουτρό σάν εὐεργέτημα δοσμένο δωρεάν σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή πού τό ζητάει. Ἐλᾶτε νά δεῖτε πρωτόγνωρο κατακλυσμό, πολύ μεγαλύτερον καί δυνατότερον ἀπ᾿ ἐκεῖνον πού γίνηκε τήν ἐποχή τοῦ Νῶε. Ἐκεῖ τό νερό ἔπνιξε τούς ἀνθρώπους καί ἐδῶ τό νερό τοῦ βαπτίσματος, κείνους πού εἶχαν πεθάνει πνευματικά ξαναζωντάνεψε, μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ πού σήμερα βαπτίστηκε.
Ἐκεῖ ὁ Νῶε ἔφτιαξε κιβωτό στέρεα ἀπό ξύλα καί ἐδῶ ὁ Χριστός ὁ νοητός Νῶε, προσέλαβε ἀπό τήν ἄφθορο παρθένο Μαρία τήν κιβωτό τοῦ σώματος. Ἐκεῖ ὁ Νῶε ἄλοιψε τήν κιβωτό ἐξωτερικά μέ ἄσφαλτο πίσσα. Ἐδῶ ὁ Χριστός δυνάμωσε καί περιφρούρησε τήν κιβωτό τοῦ σώματος μέ τό χρῖσμα τῆς πίστεως. Ἐκεῖ περιστερά πού βάσταζε κλαδί ἐληᾶς προμήνυσε τήν εὐωδιά τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ἐδῶ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μέ τή μορφή ὁλόασπρης περιστερᾶς παρουσιάστηκε καί σ᾿ ὅλους φανέρωσε τόν ἐλεήμονα Κύριο. Ἀλλά μέ καταπλήττει ἡ ὑπερβολική ταπείνωση τοῦ Κυρίου. Γιατί δέν ἀρκέστηκε, Αὐτός ὁ γεννημένος τέλειος Υἱός ἀπό τέλειο Πατέρα, νά γεννηθῆ καί ἐπί γῆς τέλειο βρέφος ἀπό τά σπλάχνα μιᾶς γυναίκας.
Δέν ἀρκέστηκε Ἐκεῖνος πού εἶναι σύνθρονος μέ τόν Θεό Πατέρα νά λάβει τή μορφή τοῦ δούλου ἀλλά καί σάν τόν τελευταῖο ἁμαρτωλό προσέρχεται νά βαπτισθεῖ. Ἀλλά ἄς μή γίνει ἡ κοινή γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους εὐεργεσία σκάνδαλο γι᾿ αὐτούς πού τούτη τήν ὥρα μέ ἀκοῦνε. Γιατί βαπτίζεται ὁ Δεσπότης πάντων Χριστός ὄχι γιατί ἔχει ἀνάγκη ἀπό ψυχικό καθαρισμό, ἀλλά γιά νά οἰκονομήσει μέ δυό τρόπους τό συμφέρον τῶν ψυχῶν μας, ὥστε καί μέ τό νερό νά μᾶς δωρήσει τήν ἁγιαστική χάρη καί νά προτρέψει τόν καθένα μας νά βαπτιστεῖ. Καθώς μᾶς λέει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ἦρθε ὁ Ἰησοῦς ἀπό τή Γαλιλαία στόν Ἰορδάνη ὅπου βρισκόταν ὁ Ἰωάννης γιά νά βαπτιστεῖ ἀπ̉ αὐτόν. Τό τί συνέβηκε τότε ἀδερφοί μου δέν μπορεῖ νά τό χωρέσει νοῦς ἀνθρώπινος. Γιατί ξεπερνᾶνε κάθε θέαμα καί ἄκουσμα ὅσα συνέβηκαν ἐκεῖ. Τρέμει ὁ νοῦς.
Χάνεται ἡ λαλιά μή τολμώντας νά ἐξιστορίσει τά ἀνέκφραστα. Γι‹ αὐτό λοιπόν καί ὅταν εἶδε ὁ Ἰωάννης τόν Δεσπότη μας Χριστό νά τόν πλησιάζει, μέ πολύ καρδιοχτύπι, πέφτοντας καί ἀγκαλιάζοντας τά πόδια Του τοῦ εἶπε παρακλητικά:
— Γιατί βιάζει ἐμένα τόν ἀδύνατο ἄνθρωπο ὁ Παντοδύναμος Θεός μου νά κάνω κάτι πού ξεπερνάει τίς δυνάμεις μου; Δέν εἶμαι ἐγώ σέ θέση νά ἐπιχειρήσω κάτι τέτοιο. Πῶς νά τολμήσω νά Σέ βαπτίσω; Πότε συνέβηκε νά καθαριστεῖ ἡ φωτιά ἀπό τό ξερό χορτάρι; Πότε ἔπλυνε ἡ λάσπη τήν πηγή; Πῶς νά βαπτίσω Ἐσένα τόν Κριτή τῆς οἰκουμένης ἐγώ ὁ ὑπεύθυνος γιά τόσες ἁμαρτίες; Πῶς νά Σέ βαπτίσω Δέσποτά μου; Δέν βλέπω ἁμαρτία πάνω Σου. Δέν ἔχεις πέσει θῦμα τῆς κατάρας τοῦ προπάτορα Ἀδάμ. Δέν ἔχεις καθόλου λερωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία. Γιατί ἄν καί ἔκλινες οὐρανούς καί κατέβηκες, τίποτα ἀπό τά θελήματα τοῦ Θεοῦ Πατέρα δέν παρέβηκες.
– Τί κάνεις Δέσποτά μου; Γιατί μ᾿ ἀναγκάζεις νά κάνω κάτι πού ξεπερνάει τίς δυνάμεις μου; Ποτέ καί τίποτα δέν τόλμησα νά κάνω ἀπ᾿ ὅλα ὅσα παροργίζουν τήν ἀγαθωσύνη Σου. Σάν δουλικό πιστό γεμάτο ἀγάπη καί σεβασμό γιά τόν ἀφέντη του πρότρεξα καί ἐμήνυσα στόν κόσμο τήν παρουσία Σου. Ἐνῶ βρισκόμουνα ἀκόμη μέσ᾿ τήν κοιλιά τῆς μάννας μου, δανείστηκα τήν γλώσσα της καί Θεό τοῦ κόσμου Σέ ἐκήρυξα. Ὅλους τούς προετοίμασα νά Σέ δεχθοῦν, νά Σ᾿ ἀπαντήσουν. Πές μου λοιπόν Κύριέ μου, πῶς θ᾿ ἀνεχθεῖ νά δεῖ ὁ ἥλιος τόν Παντοκράτορα Θεό ἔτσι νά ἐξευτελίζεται ἀπό τήν τόλμη ἑνός δούλου Του καί δέν θά ρίξει καυτερές φωτοβολίδες νά μέ κατακάψει, ὅπως ἔκανε ἐκείνους τούς καιρούς τούς ἄσωτους Σοδομίτες; Πῶς θά ἀντέξει ἡ γῆ νά δεῖ Ἐκεῖνον πού ἁγιάζει τούς ἀγγέλους, ἀπέριττα νά βαπτίζεται ἀπό χέρι ἀνθρώπου ἁμαρτωλοῦ καί δέν θ᾿ ἀνοίξει τά σπλάχνα της γιά νά μέ καταπιεῖ, ὅπως ἔκανε τόν Ἀβειρών καί τόν Δαθάν; Πῶς νά βαπτίσω Δέσποτά μου Ἐσένα πού δέν μολύνθηκες ἀπό τής φυσικῆς γέννησης τό λέρωμα; «Ἐξ ἀσπόρου γαστρός, ἄσπορος προῆλθε καρπός». Πῶς λοιπόν ἐγώ ὁ χιλιολερωμένος ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπος νά ἁγνίσω τόν Θεό; Θεό ἀναμάρτητο; Ἐγώ ἔχω ἀνάγκη νά βαπτιστῶ ἀπό Σένα καί Σύ ἔρχεσαι σέ μένα; Μ᾿ ἔστειλες νά βαπτίζω, Κύριέ μου, καί δέν παράκουσα τήν ἐντολή Σου. Πρότρεπα ὅλους πρός τό βάπτισμα καί τούς ἔλεγα: «Ὁμολογῆστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τίς ἁμαρτίες σας, γιατί Αὐτός εἶναι ὁ μόνος ἀγαθός. Αὐτός πού ἔρχεται πίσω μου δέν εἶναι βλοσυρός καί αὐστηρός. Εἶναι ἀγαθός καί Υἱός Πατέρα Ἀγαθοῦ. Δέν φέρεται γιά λίγο μονάχα μ᾿ ἀγαθωσύνη καί ὕστερα νά ἀλλάζει διάθεση γιά τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, ἀλλά τό ἔλεός Του μένει εἰς τόν αἰώνα. Καί ἐπειδή τό ἔλεός Του εἶναι ἀμέτρητο γι᾿ αὐτό καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἀνυμνώντας Τοῦ ἔλεγαν: «Εὐλογημένος Σύ πού ἔρχεσαι στ̉ ὄνομα τοῦ Κυρίου».
Ὁ Κύριος καί ὁ Θεός μας μᾶς φανερώθηκε. Μᾶς φανερώθηκε ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καί διέλυσε τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας πού μᾶς περιέλουζε. Μᾶς φανερώθηκε ὁ οὐράνιος Τσοπάνης καί ἔδιωξε ἀπό τό κοπάδι τῶν παιδιῶν Του τούς λύκους τοῦ διαβόλου. Μᾶς φανερώθηκε ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Πατρός καί χάρισε μέ τό βάπτισμα τήν υἱοθεσία στούς πιστούς. Μᾶς φανερώθηκε ἡ ζωή ὁλόκληρου τοῦ κόσμου καί μέ τό θάνατό Του θανάτωσε τόν θάνατο ὡς ἀθάνατος καί ἀξίωσε νά ζήσουν ζωή ἀθάνατη, ἐκεῖνοι πού εἶχαν πέσει στή φθορά καί στό θάνατο.
Ἀλλά ἐνῶ ἐγίνονταν ὅλα αὐτά, ὁ Θεός Πατέρας ἀγαλώμενος μέ τήν ὑπερβολική ταπείνωση τοῦ Υἱοῦ, ἀνοίγει διάπλατα τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ καί μέ βροντερή φωνή ξεχειλισμένη ἀπό αἰσθήματα πού πλημμυρίζουνε μιά πατρική καρδιά, ἀνακράζει: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός». Καί γιά νά μήν μπερδευτεῖ ὁ νοῦς ὅσων ἀκούγανε ὅλα τοῦτα -ἄν εἶναι δηλαδή Υἱός ὁ Βαπτιστής ἤ ὁ Χριστός- ἔρχεται τό Ἅγιον Πνεῦμα, σάν ἄσπρο περιστέρι καί δείχνει Ἐκεῖνον πού βαπτιζόταν καί πού ὁ Θεός Πατέρας τόν μαρτυροῦσε στούς ἀνθρώπους σάν μονογενή Υἱό Του. Σ᾿ Αὐτόν πρέπει ἡ δόξα, τό κράτος, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση σήμερα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πηγή: Η άλλη όψη
"Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ". Ποιός όμως ορίζει την αγάπη και την αμαρτία; Τί είναι αγάπη; Τι είναι αμαρτία; Στα θέματα της Πίστεως και της Ζωής αλάθητος Νομοθέτης είναι ο Αληθινός και Ζωντανός Θεός. Οι άνθρωποι προσπάθησαν κατά καιρούς να οριοθετήσουν τις επιλογές τους χωρίς τον Θεό - κατά τα θελήματα των καρδιών τους και των παθών τους - και έφτασαν στην πολυθεϊα των ειδώλων, στην αλλοίωση της ζωής και στην καταστροφή των κοινωνιών τους. Ο απ. Παύλος ομιλεί και λέγει ότι εξαιτίας της πλάνης οι άνθρωποι κατάντησαν σε μία αφύσικη ζωή με τραγικά αποτελέσματα. Ειδωλολατρεία, ομοφυλοφιλία και θυσίες παιδιών στα πυρακτωμένα χέρια αγαλμάτων κ.α. είναι από τα λίγα στοιχεία της προχριστιανικής ζωής. Ο Χριστός και το Ευαγγέλιο ορίζουν την νέα χριστιανική ζωή και οι εντολές του Θεού μιλάνε για την αμαρτία και την αγάπη και όχι ο καθένας μας, όπως νομίζει ή θέλει...
"ΚΙ ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΙΜΑΙ... ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ...ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ". Αυτός όμως ο λόγος χωράει πολύ νερό. Χριστιανός είναι αυτός που αγαπά τον Θεό και έχει και τηρεί τις εντολές Του. "Πίστις άνευ έργων νεκρά εστί". Άλλο είναι κάποιος να είναι αμαρτωλός και να μετανοεί, κι άλλο να κάνει την ιδιοτροπία του ιδεολογία, δικό του ευαγγέλιο και θρησκεία. Αυτός δεν είναι Χριστιανός, δεν πιστεύει, δηλ. δεν εμπιστεύεται και δεν υπακούει, αλλά αντινομοθετεί στον αιώνιο Νομοθέτη, δεν έχει τη διδαχή του Χριστού, στην ουσία απορρίπτει την θεϊκή ιδιότητα, αποστολή και διδασκαλία του Χριστού. Άρα δεν είναι Χριστιανός. Είναι δε πολύ κακό όχι μόνο να ακολουθεί κάποιος χριστιανός μια αφύσικη και αντιχριστιανική ζωή, να μη μετανοεί, να θέλει να τη μεταδώσει, επισημοποιήσει και δημοσιοποιήσει, αλλά και να συνευδοκεί και να προσυπογράφει και να ψηφίζει κάτι που δεν θέλει ο Θεός. Τί είδους χριστιανός είναι αυτός; Έστω κι αν είναι βαπτισμένος... κι αν φοράει σταυρούς και κομποσχοίνια...
"ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ" λένε οι βουλευτές στην Εκκλησία μας και μη παρεμβαίνετε στο έργο μας. Ασφαλώς ελεύθεροι είναι οι βουλευτές μας στο έργο τους. Η Εκκλησία όμως είναι και δική τους Μητέρα. Οι περισσότεροι είναι βαπτισμένοι. Η Εκκλησία πρέπει να πεί το λόγο της αλήθειας στα παιδιά της. Δεν εκβιάζει, αλλά και δεν εφησυχάζει. Εφόσον οι νομοθετούντες δεν έχουν αποποιηθεί επίσημα την χριστιανική και ορθόδοξη ιδιότητα και τη σχέση τους με την Ορθοδοξία, η Εκκλησία πρέπει να μιλήσει σε όλους και να πεί ξεκάθαρα τι είναι και τι δεν είναι αμαρτία και αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Η ευθύνη της είναι η ενημέρωση και η αναγγελία του θείου θελήματος και η γνωστοποίηση των ευθυνών των βουλευτών. Εξάλλου και αβάπτιστοι να ήταν οι βουλευτές μας πάλι η Εκκλησία έχει λόγο, διότι νομοθετούν για τον βαπτισμένο λαό της. Πρωτίστως όμως έχει ευθύνη να μιλήσει στο λαό της καθαρά και να πεί τι σημαίνει τι θέλει ο Θεός και τι ρίσκα έχει να ψηφίζει ο λαός αθέους και εκκλησιομάχους, είρωνες και απατεώνες, διότι μετά ασφαλώς θα περιμένει και ανάλογα νομοσχέδια...
"ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΦΑΝΕΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ". Ούτε καθυστέρηση ούτε μαύρη αντίδραση είναι. Είναι πίστη και άποψη, η οποία στηρίζεται στο Ευαγγέλιο, στην Ιερή μας Παράδοση, στα συγγράμματα των Προφητών , των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Στην επιστήμη, στη λογική και στην ανατομία του σώματος. Τι είναι προοδευτικό και τι όχι φαίνεται και θα φανεί από το αποτέλεσμα. "Η αμαρτία γεννά θάνατο". Οι πνευματικοί νόμοι εκδικούνται. "Πάσα παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση από τον Θεό". Ο λαός μας είναι ευσεβής και ορθόδοξος. Συχνά όμως επηρεάζεται, είναι ξενομανής και επιπόλαιος. Αργά ή γρήγορα κι αυτοί που ψήφισαν, κι αυτοί που χειροκρότησαν θα καταλάβουν το λάθος τους, αν βέβαια έχουν καλή διάθεση. Κάποια στιγμή θα μιλήσει η συνείδηση. Θα μιλήσει και ο ουρανός γενικά και ατομικά. Πάντως σε πολλές περιπτώσεις τα ιερά εξομολογητήρια πλημμυρίζουν στα δάκρυα των μετανοημένων αμαρτωλών. Και των μετανοημένων ομοφυλοφίλων. "Το ποτάμι θα βρεί αργά ή γρήγορα την κοίτη που ξέρει από παλιά".
"ΕΛΑΤΤΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΟΜΩΣ ΥΨΩΝΕΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ" λέγει η Αγία Γραφή. Σκέφτηκε κάποιος τη σκοπιμότητα του συμφώνου συμβίωσης σε βάθος; Έχουν μείνει οι περισσότεροι στον αποτροπιασμό από τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας και την προσπάθεια μειώσεως της πατροπαράδοτης οικογένειας. Και δίκιο έχουν. Μπορεί όμως να υπάρχει και κάτι άλλο παράπλευρο. Παράπλευρη και παράλληλη απώλεια. Για παράδειγμα στην Αλβανία ο Εμβέρ Χότζα για να αποδυναμώσει το Ελληνικό στοιχείο στη Β. Ήπειρο, όχι μόνο άλλαξε τα ονόματα των Ορθοδόξων Ελλήνων, και των άλλων, αλλά και ανακάτεψε τους πληθυσμούς, βόρειους και νότιους, με αποτέλεσμα να παντρεύονται μέχρι σήμερα χριστιανοί με μουσουλμάνους. Αυτό όμως απαγορεύεται από τους Κανόνες της Εκκλησίας. Δεν μπορεί δηλαδή ένα μέλος της Εκκλησίας να παντρευτεί έναν αλλόθρησκο και αβάπτιστο. Τότε λοιπόν εκεί στην Αλβανία είχαν το Δημαρχείο και τον δικό τους πολιτικό - άθρησκο γάμο και έλυναν το θέμα. Σήμερα από εδώ και πέρα, από τούδε και εις το εξής, θα έχουμε το Σύμφωνο Συμβίωσης και ελεύθερα θα συνδέονται οι εισερχόμενοι από στεριά και θάλασσα μουσουλμάνοι αυριανοί πολίτες με τους δημογραφικά γηρασμένους αυτόχθονες. Έτσι η νομιμοποίηση των προσφύγων και μεταναστών, με ισοδύναμα δικαιώματα πλέον με τη γνωστή μας οικογένεια και η αλλοτρίωση της δημογραφικής σύνθεσης της Ελλάδος θα είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο.
ΤΑ ΦΙΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
Ἰησοῦς δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως; (Λουκ. κβ΄ 48). Ο Χριστός στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του κόσμου απευθύνεται στον μαθητή του που τον προδίδει φανερά εκείνη την ώρα μπροστά σε όλους και τον ρωτά με απορία: πως χρησιμοποιεί το σημάδι της αιώνιας αγάπης και αλήθειας, το φίλημα, για να προδώσει τον δάσκαλό του, τον Υιόν του Θεού που έγινε και υιός ανθρώπου... Γιατί τέτοιο κατάντημα; Για τριάκοντα αργύρια;;!!
Από τότε, από τη νύχτα της Μ. Πέμπτης, πολλά φιλήματα προδοσίας είδε ο κόσμος...Φιλήματα ανορθόδοξης σχέσης και μη θεάρεστης αγάπης... Φιλήματα συμφέροντος, φόβου, διπλωματίας, παραπλάνησης, φιλήματα με αιρετικούς, με εχθρούς της πατρίδας, πρόστυχα και αισχρά, γεμάτα επίδειξη και προσποίηση...
Κι όλα αυτά γιατί; Να! Κάτι να κερδίσουμε, κάτι να αποφύγουμε, κάτι να δείξουμε, κάποιους να προκαλέσουμε.
Αυτές τις μέρες είδαμε κάποια σχετικά φαινόμενα... Έξω από το Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, στα θεωρεία, αλλά και άλλες φορές αλλού.
Αλήθεια όλα αυτά τα φιλήματα υπηρετούν το Θεό, την αλήθεια, την αγάπη, όπως μας τις δίδαξε ο Κύριος. Προέρχονται από τον Ευαγγελικό Νόμο; Εμπνέονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τιμούν την Ιερωσύνη άνθρωποι ντυμένοι με ράσα; Μας διδάσκουν και μας οδηγούν στη γνήσια και αγνή αγάπη των ανθρώπων, για την οποία μαρτύρησε ο Χριστός πάνω στο Σταυρό;
Αλήθεια, θα άξιζε να αφουγκραζόμασταν κάποτε όχι τόσο τα πρόστιμα των Βρυξελλών, γιατί αργήσαμε το Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά τη φωνή του Ιησού, το κοινό αίσθημα και τη λαϊκή ετυμηγορία.
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
Έχουμε ακούσει κατά καιρούς για την κομματική πειθαρχία, για την ψήφο κατά συνείδηση, για την απλή παρουσία, για το Ναί και για το Όχι, για την παντελή απουσία, την αποχώρηση, την παραίτηση βουλευτών, αλλά και ολοκλήρων κοινοβουλευτικών ομάδων.
Είναι δυνατόν μια ολόκληρη Βουλή να νομοθετεί αποσπασματικά, φοβικά, υποτακτικά, μεροληπτικά, φωτογραφικά, ξενόδουλα, ρομποτικά και κατευθυνόμενα; Ή κάποιοι λες και είναι άβουλα όντα να μη παίρνουν καμμία θέση; Είναι αυτή Βουλή ελευθέρων προσώπων που μπορούν να εκφρασθούν χωρίς φόβο και πάθος; Εδώ παρακαλούσαν οι βουλευτές της Συμπολιτεύσεως να μη ζητηθεί ονομαστική ψηφοφορία για το Σύμφωνο Συμβίωσης. Υπουργοί και βουλευτές - οι ίδιοι ομολογούν - ότι συχνά ψηφίζουν ή υπογράφουν με κρύα καρδιά και με πόνο ψυχής.
Η Βουλή, η επονομαζομένη και ναός της Δημοκρατίας, για να είναι τέτοιος ναός, πρέπει πρωτίστως να είναι Ναός της αλήθειας και της ελευθερίας. Διότι σύμφωνα με τη ρήση του Ρ. Φερραίου: "συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα".
Πως είναι δυνατόν να αγνοείται η θέση της Εκκλησίας και μάλιστα να γίνεται επιεικώς ανεκτή η δημόσια προσβολή του λαϊκού θρησκευτικού αισθήματος; Να μη ζητείται Δημοψήφισμα; Δημοκρατία είναι να ψηφίζονται κάθε τέσσερα χρόνια οι εκπρόσωποί μας και στο ενδιάμεσο να μη μας ρωτάνε για τέτοια μεγάλα θέματα; Να μη λαμβάνεται υπόψη τι γίνεται και σε άλλες χώρες, όχι μόνο σε όσες βρίσκονται στη Βορειοδυτική Ευρώπη, αλλά και σε άλλες μεγάλες και ορθόδοξες;
Επίσης είναι καλό να μη ασκείται από την ψήφο της Βουλής και μια αγωγή του Λαού και μάλιστα της Νεολαίας. Το Σύνταγμα θεσπίζει μέσω της Παιδείας η ανάπτυξη Εθνικής και Ηθικής συνειδήσεως στους Νεοέλληνες. Ούτε εθνική ούτε ηθική συνείδηση αναπτύσσεται με όλα αυτά τα νομοσχέδια. Αντίθετα με την υποτέλεια στις ευρωπαϊκές οδηγίες και την κατά παραγγελία ψήφιση καταρρακώνεται η αξία του ανθρωπίνου προσώπου, η έννοια της εθνικής συνέχειας, αλλά και ουδεμία ηθική συνείδηση αναπτύσσεται με όλα αυτά τα καμώματα και την εξίσωση του Συμφώνου με την παραδοσιακή οικογένεια.
Αλήθεια, τι σημαίνει ηθική συνείδηση; Που βρίσκεται το πρότυπό της; Που τα κείμενα που την υποστηρίζουν; Μήπως είναι, εδώ σε μας, στην Ελλάδα, η ηθική του Κάντ; Του Μάρξ;Του Νίτσε; Του Βούδδα ή του Μωάμεθ; Του καθενός μας μήπως ή του κανενός μας; Υπάρχει τελειότερο Πρόσωπο από τον Χριστό και τελειότερη διδαδσκαλία από το Ευαγγέλιο, τελειότερη ηθική από την Χριστιανική Ηθική;
Δυστυχώς με το κατά πλειοψηφεία πρόσφατα ψηφισθέν Σύμφωνο Συμβίωσης από τη Βουλή των Ορθοδόξων Ελλήνων απομακρυνόμαστε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και από την Ιστορία μας και από την Πίστη μας.
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
Οι εναγώνιες εκκλήσεις των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, που απεγνωσμένα ζητούν την συμπαράστασή μας στο δράμα που ζουν.
Τέτοιες μέρες, χριστουγεννιάτικες, θέλεις δεν θέλεις θα κάνει σκέψεις σχετικές. Αλλά και να μη είναι στις προθέσεις σου, έρχονται οι ειδήσεις, οι αναλύσεις, αλλά και οι εναγώνιες εκκλήσεις των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, που απεγνωσμένα ζητούν την συμπαράστασή μας στο δράμα που ζουν.
Απορούν, πώς είναι δυνατόν τα χριστιανικά κράτη της Δύσης, όχι μόνο να ανέχονται αλλά και να βοηθούν τους τζιχαντιστές στην εξολόθρευση των χριστιανών. Προφανώς, αγνοούν τι έγραψαν οι βυζαντινοί χρονικογράφοι, οι οποίοι περιέγραψαν μεν τις φρικαλεότητες των Οθωμανών κατά την άλωση της ΚΠόλης, πρόσθεσαν όμως πως αυτές οι φρικαλεότητες «ωχριούν εμπρός σ’ εκείνες που διέπραξαν οι Σταυροφόροι», κατά την Δ΄ Σταυροφορία.
Όπου κατευθυνόμενοι προς τους Αγίους Τόπους προς εκδίωξη των μουσουλμάνων, παρέμειναν επί 57 συναπτά έτη στην ΚΠολη την οποία κατέστρεψαν, με βιαιοπραγίες φυσικά κατά των Ελλήνων, και ούτε λόγος να γίνεται για Ιεροσόλυμα. Επί τρεις μέρες περιέφεραν τα λάφυρα στο Λάτιο, και πολλά από αυτά που θαυμάζουν οι τουρίστες στην Ιταλία, κλεμμένα από την ΚΠολη είναι.
Ας μη περιμένουν οι χριστιανοί της Μ. Ανατολής βοήθεια από την Δύση. Οι τζιχαντιστές τις αποφάσεις της εκτελούν. Δεν θα αφήσουν δεξαμενή χριστιανών από την οποία να τροφοδοτείται φιλορωσικό πνεύμα. Απόσπασμα από το χθεσινό σημείωμα σ’ αυτήν την στήλη, από την ανάλυση του Ισραηλινού Ινστιτούτου Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας (ΙNSS.IL), είναι χαρακτηριστικό:
«Ακόμα κι αν λήξει η τρέχουσα κρίση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, η Τουρκία θα συνεχίσει να αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, τροχοπέδη στην επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή γύρω από το Ισραήλ. Παρά τις καλές σχέσεις Ισραήλ - Ρωσίας, το Ισραήλ έχει συμφέρον στη μείωση της παρουσίας και της επιρροής (της Ρωσίας) στην περιοχή». (Επιρροή ρωσική χωρίς χριστιανούς στη Μ. Ανατολή και χωρίς σλάβους στα Βαλκάνια, δεν νοείται).
Για την ιστορία, οι Ασσύριοι Χριστιανοί στη Συρία, πριν από την έναρξη των συγκρούσεων ήσαν περισσότεροι από 200 χιλιάδες Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, βρίσκονται στην Συρία 15 περίπου χιλιάδες. Πολλοί σκοτώθηκαν, γυναίκες πουλήθηκαν για σκλάβες και πολλοί εγκατέλειψαν την χώρα. Μάλιστα, το «εμπορικό» πνεύμα των τζιχαντιστών τους οδηγεί να συλλαμβάνουν χριστιανούς και να ζητούν λύτρα για την απελευθέρωσή τους, και μετά τους ξανασυλλαμβάνουν, αν δεν τους σκοτώσουν.
Αυτά συμβαίνουν, όχι μόνον στη Συρία, αλλά και στο Ιράκ. Ο υπουργός Μετανάστευσης, κ. Νταρμπάζ Μοχάμεντ σε δήλωσή του την Δευτέρα, τόνισε ότι είναι καιρός να αντιμετωπισθούν οι τραγωδίες -στη Σινιάρ και την Μοσούλη, στο βόρειο Ιράκ- των χριστιανικών κοινοτήτων, που έχουν υποστεί φοβερά πλήγματα με την εμφάνιση του Ντάες.
«Ο αριθμός των Χριστιανών που μεταναστεύουν από το Ιράκ στο εξωτερικό, είναι ένας δείκτης που κρούει των κώδωνα του κινδύνου τόσο για το Ιράκ όσο και την Κουρδική Περιφέρεια», είπε.
Οι τζιχαντιστές είναι φυσικό να έχουν αποθρασυνθεί από την προστασία που τους παρέχει η Δύση και η Τουρκία. Γι’ αυτό και επεξέτειναν την δραστηριότητά τους και στην Ευρώπη. Είναι αποφασισμένοι για ισλαμοποίηση της Ηπείρου και εξολόθρευση των χριστιανών. Διαβάστε την είδηση από το Βερολίνο:
Τέσσερις Χριστιανοί ξυλοκοπήθηκαν στο Βερολίνο, καθώς έφευγαν από την πολυσύχναστη περιοχή Potzdamer Platz, όταν προκλήθηκαν από ένα άτομο που αναφώνησε: «Είμαι ένας μουσουλμάνος! Τι είσαι εσύ;», πριν τους επιτεθεί. Φέρεται να τον βοηθούσαν τέσσερις πιο ηλικιωμένοι συνεργοί.
Η αστυνομία ερευνά τώρα το περιστατικό, ως πολιτικά υποκινούμενη επίθεση, και τουλάχιστον πέντε άνθρωποι έχουν τραυματιστεί στην μάχη σώμα με σώμα, μεταξύ των οποίων ένας περαστικός ο οποίος προσπάθησε να διευθετήσει τη διαφορά. Οι δράστες τράπηκαν σε φυγή πριν από την άφιξη της αστυνομίας.
Δεν βρίσκονται μόνον στο Παρίσι ή τις Βρυξέλλες. Οι αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ παρακολουθούν… ένα εκατομμύριο (1.000.000) μουσουλμάνους στην χώρα τους, υπόπτους για διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών. Η επιδημία έχει εξαπλωθεί. Εδώ βέβαια, δεν έχουμε κίνδυνο, επειδή απλώς… λιάζονται.
Πηγή: Βόρεια
Τὰ ὅσα θὰ ἀκούσουμε στὴ μικρὴ αὐτὴ εἰσήγηση δὲν ἀποτελοῦν μόνο καρποὺς ἔρευνας τοῦ εἰσηγητῆ, οὔτε μόνο ἐμπειρίες ἀπὸ προσωπικὴ βίωση σχετικὰ μὲ τὸ θέμα μας, ποὺ εἶναι ἡ γιόγκα. Τὰ στοιχεῖα, ποὺ θὰ παραθέσω στὴν ἀγάπη σας, ἀπότελοῦν καρπὸ ἔρευνας πολλῶν δεκαετιῶν, στὰ πλαίσια τῆς Π.Ε.Γ., τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Γονέων γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ τῆς οἰκογενείας καὶ τοῦ Ἀτόμου», φορέα ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κοινωνικὸ σκέλος τῆς «Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων», δηλαδὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ κατ' ἐπέκταση, τυγχάνουν Πανορθοδόξου ἀποδοχῆς, ὁλόκληρου δηλαδὴ τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου, πόσο δέ μᾶλλον, ποὺ πρόσφατα (16 Ἰουνίου 2015) καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ Δελτίο Τύπου, ἀπεφάνθη γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητα τῆς Γιόγκα καὶ τὸ ἀσυμβίβαστό της μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη.
1. Λίγα εἰσαγωγικὰ στοιχεῖα.
Μὲ τὸ ὄνομα γιόγκα (Yoga) νοοῦνται οἱ σωματικές, νοητικὲς καὶ πνευματικὲς πρακτικές, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἰνδία κι᾿ ἔχουν σὰ στόχο, ὅπως δηλώνουν οἱ ὀπαδοί της, τὴν ἐπίτευξη μίας μόνιμης εἰρήνης τοῦ νοῦ, ὥστε νὰ βιώσει τὸν ἀληθινό του ἑαυτό. Ἀκόμη, ἡ γιόγκα πρεσβεύει τὴν ἕνωση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ θεὸ ὅπως τουλάχιστον ὁ ἰνδουϊσμὸς ἀντιλαμβάνεται τὸ θεό, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κυρίως τοῦ διαλογισμοῦ.
Τὴ γιόγκα συστηματοποίησε ὁ περίφημος Ἰνδὸς Γιόγκι Πατάντζαλι (Patanjali), 2 ἢ κατ' ἄλλους 4 αἰῶνες πρὶν τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς μέχρι τότε προφορικὰ μεταδιδόμενες διδασκαλίες, συγγράφοντας τὶς περίφημες 196 Sutras, τοὺς «ἀφορισμούς», δηλαδή, τοῦ Πατάντζαλι.
2. Ἡ γιόγκα στὴ Δύση.
Ἡ γιόγκα ἀπέσπασε τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ τῆς Δυτικῆς διανόησης στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰώνα, μαζὶ μὲ ἄλλα χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα τῆς ἰνδικῆς φιλοσοφίας. Ὅμως ὁ κυρίως ὑπεύθυνος γιὰ τὴ διείσδυση τῆς γιόγκα στὴ Δύση ὑπῆρξε ὁ Ἰνδὸς Σουάμι Βιβεκανάντα. Ὁ Βιβεκανάντα συμμετεῖχε στὸ «Ἀ' Κοινοβούλιο τῶν Θρησκειῶν τοῦ Κόσμου», στὸ Σικάγο 1893, ὅπου μίλησε γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν θρησκειῶν καὶ προσφώνησε τοὺς συνέδρους ὡς ἑξῆς:
«ἂν κάποιος ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀκροατήριο ἐλπίζει ὅτι αὐτὴ ἡ ἑνότητα θὰ ἔρθει μὲ τὸ θρίαμβο μίας ὁποιασδήποτε θρησκείας καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῶν ἄλλων, σ' αὐτὸν δὲν ἔχω παρὰ νὰ πῶ: Ἀδερφέ μου οἱ ἐλπίδες σου θὰ διαψευσθοῦν. Μήπως ἐπιθυμῶ οἱ Χριστιανοὶ νὰ γίνουν Ἰνδουϊστές; Πρὸς Θεοῦ! Μήπως ἐπιθυμῶ οἱ Ἴνδουϊστὲς ἢ οἱ Βουδιστὲς νὰ γίνουν Χριστιανοί; Πρὸς Θεοῦ! ... Οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ γίνουν Ἰνδουϊστές, οὔτε Βουδιστὲς οὔτε καὶ αὐτοὶ νὰ γίνουν Χριστιανοί. Ἀλλὰ κάθε θρησκεία θὰ πρέπει νὰ ἀφομοιώσει τὸ πνεῦμα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, διατηρώντας ὡστόσο τὶς ἰδιαιτερότητές της, προκειμένου νὰ ἀναπτυχθεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς δικούς της νόμους».
Ἡ ὑποδοχὴ ποὺ ἐπιφύλαξαν οἱ Δυτικοὶ στὸ Βιβεκανάντα ὑπῆρξε ἰδιαίτερα θερμή.
Ἂν κι᾿ ὁ λόγος τοῦ Βιβεκανάντα, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων συγχρόνων «δασκάλων» τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἀκούγεται λογικὸς καὶ πανανθρώπινος στὸν ἀνυποψίαστο ἀκροατή, ἡ συνέχεια ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰνδὸς Γκουροὺ δὲν ὑπῆρξε καὶ τόσο εἰλικρινής. Χαρακτηριστικό, ἄλλὰ καὶ ἀποκαλυπτικὸ εἶναι τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν πύρινο λόγο του σὲ φοιτητὲς στὸ Madras κατὰ τὴν ἐπιστροφή του στὴν Ἰνδία, ὅπου τοῦ ἔγινε ἀποθεωτικὴ ὑποδοχή:
«... αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἰδανικὸ ποὺ βρίσκεται μπροστά μας, καὶ ὁ καθένας πρέπει γι' αὐτὸ νὰ ὁπλιστεῖ ἡ ἅλωση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν Ἰνδία τίποτε τὸ λιγότερο ἀπὸ αὐτό, καὶ ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νὰ ὁπλιστοῦμε καὶ νὰ τεντώσουμε γι' αὐτὸ τὸ σκοπὸ κάθε νεῦρο... σήκω, Ἰνδία, καὶ κυρίευσε τὸν κόσμο μὲ τὴν πνευματικότητά σου... Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κυριεύσει τὴ Δύση εἶναι ἡ πνευματικότητα...».
Ἕνας ἄλλος ὑπεύθυνος γιὰ τὴ διάδοση τῆς γιόγκα στὴ Δύση καὶ ὄχι μόνο, εἶναι καὶ ἡ θεοσοφία. Ἡ θεοσοφία εἶναι ἕνα σύστημα ἀποκρυφιστικῶν δοξασιῶν μὲ ἔντονα συγκρητιστικὸ χαρακτήρα, τὸ ὁποῖο στηρίζεται στὴν πεποίθηση ὅτι ψήγματα τῆς θεϊκῆς ἢ αἰώνιας ἀλήθειας μποροῦν νὰ ἀναζητηθοῦν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες τῆς ἀνθρωπότητας. Τὸ σύστημα αὐτὸ ἀναπτύχθηκε κυρίως μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά τῆς Ἕλενας Μπλαβάτσκυ, ποὺ ὑπῆρξε μέντιουμ καὶ ἀποκρυφίστρια καὶ ποὺ ἵδρυσε τὸ 1875 τὴ «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία», ἀλλὰ καὶ τῶν διαδόχων της: Ἄννυ Μπεζάν καὶ Ἀλίκης Μπέιλη.
Ἡ θεοσοφία εἶχε εἰδικὰ μεγάλη ἐπιρροὴ στὴν προβολὴ τῆς γιόγκα στὸ ἀμερικανικὸ κοινό. Οἱ Η.Π.Α., λόγω τῆς θρησκευτικῆς των πολυμορφίας καὶ τῆς ἔκπτωσης τῶν παραδοσιακῶν Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ὑπῆρξαν καὶ τὸ πιὸ πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ ἰνδουϊσμοῦ ἀπὸ τοὺς δεκάδες ἰνδοὺς γκουρού, ποὺ ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1960, ἑλκόμενοι ἀπὸ τὸ «ζεστό» τότε ἀμερικανικὸ χρῆμα, ἔπαιρναν πίσω τὸ αἷμα τους ἐκδικούμενοι παράλληλα τοὺς δυὸ καὶ πλέον αἰῶνες βρετανικῆς ἀποικιοκρατίας.
3. Βασικὰ στάδια τῆς γιόγκα
Ἡ πρακτική τῆς γιόγκα διδάσκεται σὲ μακρὰ σειρὰ μαθημάτων. Μολονότι ὑπάρχουν πολλὲς παραλλαγές, ποὺ διαμορφώθηκαν στὴν πάροδο τοῦ χρόνου, τὰ συνηθέστερα στάδια τῶν μεθόδων αὐτῶν εἶναι ὀκτώ, κωδικοποιήθηκαν γιὰ πρώτη φορά, ἀπὸ τὸν Πατάντζαλι, τὸν ὁποῖο ἤδη ἀναφέραμε, καὶ ἔχουν ὡς ἑξῆς :
1) Ἡ Γιάμα (Yama: Οἰκουμενικὴ ἠθική, ἐντολές, ποὺ ἀφοροῦν στὴ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους).
2) Ἡ Νιγιάμα (Niyama: Τήρηση κανόνων, ποὺ ἀφοροῦν στὴ σχέση μὲ τὸν ἑαυτό μας).
3) Ἡ Ἀζάνα ἢ Ἀσάνα (Asanas: στάσεις τοῦ σώματος).
4) Ἡ Πραναγιάμα (Pranayama: Οἱ ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς «πράνα»).
5) Ἡ Πρατιακάρα ἢ Πρατιαχάρα (Pratyahara: Ἔλεγχος τῶν αἰσθήσεων).
6) Ἡ Νταράνα (Dharana: Συγκέντρωση καὶ καλλιέργεια τῆς ἐσωτερικῆς ἀντίληψης καὶ συνειδητότητας).
7) Ἡ Ντυάνα (Dhyana: Ἀφιέρωση, Διαλογισμὸς στὸ Θεῖο).
8) Ἡ/τὸ Σαμάντι (Samadhi: Ἕνωση μὲ τὸ Θεῖο).
Ἐνῶ στὶς πρῶτες φάσεις διατηροῦνται ὁρισμένα στοιχεῖα συνειδητότητας, στὴν τελευταία, ὁ γιόγκι καταλήγει σὲ μία κατάσταση ὑπέρβασης κι᾿ αὐτῆς ἀκόμη τῆς αὐτοσυνειδησίας. Δὲν ἀντιλαμβάνεται πιὰ οὔτε χρῶμα, οὔτε ὀσμή, οὔτε ἦχο, οὔτε ἁφή, οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τὸ πνεῦμα του «ἐλευθερώνεται» σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τῶν μυημένων ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὴ λήθη. Αὐτὸ θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός.
Πρόκειται, τελικά, γιὰ μία τεχνικὴ ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν ἐκμηδένιση τοῦ προσώπου καὶ στὴ σύνδεση μὲ τὸ «Ἀπόλυτο». Γι᾿ αὐτὴν ὅμως δὲν ἔχουν κανένα νόημα οἱ κεντρικὲς χριστιανικὲς ἀλήθειες περὶ ΧριστοῦΣωτήρα, περὶ χάριτος, περὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, περὶ ΣταυροῦἈνάστασης.
Βασικὴ τεχνικὴ γιὰ τὴν πραγμάτωση στὴ γιόγκα εἶναι, ὅπως εἴδαμε, ὁ διαλογισμός, τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τῆς προσευχῆς, καθὼς γιὰ τὴν προσευχὴ χρειάζονται δυὸ πρόσωπα, τὸ ἐγὼ τοῦ προσευχομένου ἀνθρώπου καὶ τὸ Ἐσὺ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ διαπροσωπικὴ σχέση, ἐνῶ στὸ διαλογισμό, παραμένει ἕνα πρόσωπο, τὸ ἐγὼ τοῦ διαλογιζόμενου ἀνθρώπου, ποὺ προσπαθεῖ νὰ «συνειδητοποιήσει» ὅτι τελικὰ εἶναι ἕνα Ἐγώ, ποὺ ταυτίζεται μὲ «τὰ πάντα ἐν πᾶσι», «τὸ σύμπαν καὶ τοὺς θεούς»...
Ἀπὸ τὰ ὅσα εἴδαμε ὡς τώρα, γίνεται κατανοητὸ ὅτι ἡ ἄσκηση τῆς γιόγκα δὲν περιορίζεται στὶς Asanas, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο σύνολο, ποὺ περιλαμβάνει ἄσκηση, διαλογισμὸ καὶ τελετουργία καὶ ἀπευθύνεται στὸν «ὅλο ἄνθρωπο», δηλαδὴ στοχεύει στὴν ψυχοσωματικὴ καὶ στὴν πνευματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό, τὴν καθιστᾶ ἀπολύτως ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν χριστιανικὴ πίστη.
Μὲ βάσει τὰ ἀνωτέρω, εὔκολα διακρίνουμε ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα ὑπαρξιακὸ σύστημα, ποὺ βασίζεται στὴ φιλοσοφία τῆς ἀνατολικῆς πνευματικότητας, συμπλέκεται δὲ μὲ τὸν δυτικὸ ἀποκρυφισμὸ καὶ σήμερα μὲ τὸ σύνδρομο τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου»· εἶναι δηλαδὴ ἕνα θρησκευτικὸ σύστημα, ποὺ διεισδύει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἔχει δική του θεολογία, κοσμολογία καὶ ἀνθρωπολογία, δηλαδὴ ἔχει συγκεκριμένη διδασκαλία γιὰ τὸ τί εἶναι ὁ θεός, ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη καὶ Χριστιανικὴ κοσμοαντίληψη.
4. Εἶναι ἡ γιόγκα γυμναστική; Εἶναι ἄσκηση γιὰ τὴ βελτίωση τῆς ὑγείας;
Ἀφοῦ ἅλωσε τὴ Δύση, ἡ γιόγκα διαφημίζεται σήμερα ἀπὸ ἑκατοντάδες ἱστοσελίδες τοῦ διαδικτύου σὰν γυμναστική, ποὺ προσφέρει χαλάρωση, εὐεξία ψυχοσωματική, διώχνει τὸ ἄγχος, δυναμώνει τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τοῦ ὀργανισμοῦ καθὼς καὶ τὸ νευρικὸ σύστημα. Ἀκόμα, ὅτι βελτιώνει τὴν κυκλοφορία τοῦ αἵματος, ἐξισορροπεῖ τὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου, αὐξάνει ἀκόμη καὶ τὸν «δείκτη νοημοσύνης» (IQ). Ὑπάρχουν ἰσχυρισμοὶ ὅτι θεραπεύει ἀκόμη καὶ τὸν καρκίνο. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ παραμένουν ἰσχυρισμοί, χωρὶς ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση, ποὺ καθιστοῦν τὴ γιόγκα ἕνα ὁλιστικὸ σύστημα, ποὺ προϋποθέτει πίστη σὲ ξένες θεότητες, ποὺ ὑπόσχεται τὴν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Τὰ τελευταῖα χρόνια αὐξάνονται στὴ χώρα μας τὰ διάφορα κέντρα «γιόγκα». Οἱ γνώσεις ὅμως καὶ οἱ ἀντιλήψεις γι’ αὐτὴν παραμένουν πενιχρές, γενικὲς καὶ συγκεχυμένες στὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο. Δημόσια, ἡ γιόγκα προβάλλεται σὰν «εἶδος γυμναστικῆς» καὶ συνήθως γίνεται λόγος ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὶς ἀσκήσεις τῶν μυϊκῶν καὶ νευροφυτικῶν κέντρων, γιὰ τὶς ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καὶ τὰ παρόμοια. Δηλαδή, ἀπὸ τὰ στὰδια ποὺ ἀναφέραμε προηγουμένως περιορίζονται στὸ τρίτο, στὶς «στάσεις τοῦ σώματος», καὶ στὸ τέταρτο, στὶς «ἀσκήσεις ἀναπνοῆς», ἐνῶ μερικὲς φορὲς προχωροῦν καὶ στὸ πέμπτο στάδιο, στὸν «ἔλεγχος τῶν αἰσθήσεων», καὶ στὸ ἕκτο, στὴ «συγκέντρωση τῆς ἐσωτερικῆς ἀντίληψης».
Ἀρκετὲς ἰδιωτικὲς σχολὲς προσπαθοῦν νὰ παρουσιάσουν αὐτὰ τὰ γυμνάσματα χωρὶς τὸ θρησκευτικὸ χαρακτήρα τους, χωρὶς τὸ ἰνδουϊστικὸ φιλοσοφικὸ περιεχόμενό τους, ὥστε νὰ γίνονται εὐκολότερα ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὸν μέσο Ἕλληνα. Ἄλλοι ἐπιχειροῦν νὰ βεβαιώσουν ὅτι ἡ «γιόγκα» δὲν εἶχε ποτὲ οὔτε καὶ ἔχει θρησκευτικὸ χαρακτήρα καὶ μιλοῦν ἁπλῶς γιὰ «ἐπιστήμη», «πνευματικὴ ἐπίγνωση», «ψυχοσωματικὴ ἄσκηση». Ὅσο ὅμως κι᾿ ἂν ἐπιστρατεύονται ἰδιόμορφες καὶ μεγαλόστομες ἐκφράσεις, γιὰ νὰ καλύψουν τὴν πραγματικότητα, γεγονὸς παραμένει ὅτι ὁ καθ' ὁλοκληρίαν προσανατολισμὸς τῆς ἰνδικῆς αὐτῆς τεχνικῆς ἦταν καὶ εἶναι θρησκευτικὸς ἢ παραθρησκευτικός.
Αὐτὸν τὸν «θρησκευτικὸ πυρήνα» ἀποσιωποῦν καὶ καλύπτουν τὰ διάφορα καταστατικὰ τῶν Κέντρων γιόγκα μὲ γενικὲς φράσεις. Ἰσχυρίζονται π.χ. ὅτι σκοπὸς τους εἶναι «ἡ δημιουργία ἀνθρώπων ὁλοκληρωμένων φυσικά, διανοητικὰ καὶ πνευματικά».
5. Ἔπειτα ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, μποροῦμε νὰ χαρακτηρίσουμε τὴ γιόγκα ἀθῶα;
Ἡ γιόγκα, σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορία, τὶς μεθόδους καὶ τοὺς στόχους της, ὅπως αὐτοὶ παρουσιάζονται ἀπὸ πηγὲς τοῦ χώρου, ἀποτελεῖ ὄχι σωματικὴ ἄσκηση, ἀλλὰ θρησκευτικὴ πρακτική, ἡ ὁποία ἔχει σήμερα ἐξαπλωθεῖ στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀποκρυφιστικὲς ὁμάδες ἀνατολικῆς προέλευσης, ἡ γιόγκα κατόρθωσε νὰ μπεῖ καὶ στὰ γυμναστήρια, στὶς σχολὲς χοροῦ, ἀκόμα καὶ στὰ σχολεῖα. Ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ὀπαδῶν εἶναι ὅτι ἡ γιόγκα ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους κάθε φυλῆς, θρησκείας ἢ δόγματος, ἀποκρύπτουν ὅμως ὅτι ἐπὶ τῆς οὐσίας πρόκειται γιὰ ἀποδοχὴ συγκεκριμένων θρησκευτικῶν θέσεων, καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο στερεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς σὲ θέματα πίστης. Ἡ γιόγκα εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς προσανατολίζει τὴν πίστη σὲ ἀπρόσωπο θεό, διδάσκοντας συγχρόνως τὴν μετενσάρκωση καὶ τὴν αὐτοσωτηρία μὲ τὴ χρήση τεχνικῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν χειραγώγηση τῆς «πράνα», ἐνέργειας πού, δῆθεν, ἐνυπάρχει στὸ σύμπαν, δόγματα ἀντίθετα, ὅλα αὐτά, μὲ τὰ ὅσα ὁ Κύριος καὶ οἱ ἅγιοι δίδαξαν.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὰ θεολογικὰ προβλήματα, ἡ γιόγκα ἐνέχει καὶ σωματικοὺς κινδύνους. Γιὰ παράδειγμα, ἡ Ἕνωση Γιόγκα στὶς Η.Π.Α. ἀναφέρει σὲ ὁδηγία της ὅτι παιδιὰ κάτω τῶν 16 ἐτῶν δὲν πρέπει νὰ κάνουν γιόγκα, καθὼς διατρέχουν κινδύνους σωματικῆς βλάβης. Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ ἀρχαῖα κείμενα τοῦ ἰνδουϊσμοῦ, τὰ ὁποῖα προειδοποιοῦν ὅτι ἀκόμα καὶ ἡ χάθα γιόγκα μία ἀπὸ τὶς πιὸ «ἀθῶες» μορφὲς γιόγκα εἶναι ἕνα ἐπικίνδυνο ἐργαλεῖο. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁρισμένες ὁμάδες κάνουν εἰδικὰ σεμινάρια γιόγκα γιὰ ἐγκύους καὶ γιὰ παιδιὰ σχολικῆς καὶ προσχολικῆς ἡλικίας δημιουργεῖ πολλὰ ἐρωτηματικά ὡς πρὸς τὸ πόσο σοβαρὰ λαμβάνονται ὑπόψη οἱ κίνδυνοι αὐτοί.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀσφαλὴς γιὰ τοὺς ἐνήλικες. Οἱ ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει ἡ γιόγκα στὸν ἄνθρωπο περιλαμβάνουν, σύμφωνα μὲ ἔρευνες: διαταραχὲς συναισθηματικές, αἴσθηση ἔντονου φόβου, ἀλλαγὲς χαρακτηριστικὲς στὴ διάθεση, κατάθλιψη, ξεσπάσματα ἔντονου θυμοῦ, σωματικοὺς πόνους, αἴσθηση ἀπώλειας τοῦ σώματος, ἀπώλεια, προσωρινὴ ἢ μόνιμη, τῆς λογικῆς κ.ἄ.
Ὁ γκουροὺ Μουκτανάντα, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰνδουϊστὲς «δασκάλους», περιγράφει τὴν τρομακτικὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρέθηκε κατὰ τὴ διάρκεια διαλογιστικῆς πρακτικῆς. Ἀναφέρει ὅτι ἄλλαξε ὁ τρόπος τῆς φυσικῆς ἀναπνοῆς κι᾿ ὅτι ἐνῶ εἰσέπνεε δὲν μποροῦσε νὰ ἐκπνεύσει μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γεμίζει ἡ κοιλιὰ του ἀέρα. Ὅτι εἶχε ἀρρωστήσει ἀπὸ τὸ φόβο του κι᾿ ὅτι ἄρχισε νὰ παραληρεῖ «βλέποντας μικρὰ ἀνθρωπάκια» καὶ παρακολουθώντας τὸν ἑαυτό του νὰ τρελαίνεται. Ἀντιλαμβανόταν ὅτι πλέον δὲν ἔλεγχε τὴν κατάσταση, πὼς δὲν ἦταν ὁ ἴδιος ποὺ διαλογιζόταν, ἀλλὰ ὅτι «ὁ διαλογισμὸς τοῦ ἐπιβαλλόταν». Ἔνοιωθε τὸ σῶμα του νὰ τινάζεται καὶ εἶχε τὴν αἴσθηση ὅτι καίγεται. Ὅταν κάποια στιγμὴ τελείωσαν ὅλα αὐτά, ὁ Μουκτανάντα ἔβγαλε τὸ συμπέρασμα ὅτι εἶχε φτάσει στὸν φωτισμό. Φαίνεται τελικὰ ὅτι ὁ «φωτισμός» τῆς γιόγκα ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ καταστάσεις, ποὺ ἡ μὲν ἐπιστήμη μπορεῖ νὰ χαρακτηρίσει «σχιζοφρένεια», ἀλλά, ποὺ ἡ γνώση τῆς Ἐκκλησίας τὶς προσδιορίζει ὡς «δαιμονισμό».
Ὁλοκληρώνοντας θὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι γιὰ ὅποιον θέλει νὰ ἀθληθεῖ, ὑπάρχουν καταξιωμένα συστήματα γυμναστικῆς, μὲ μεγάλη ποικιλία σωματικῶν ἀσκήσεων, ὅπως ἡ Σουηδικὴ Γυμναστική, ἡ Ἀεροβικὴ Ἄσκηση (aerobics) κ.ἄ, ποὺ δὲν συνδέονται μὲ θρησκευτικὲς πρακτικές, οὔτε ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ τὴ λογικὴ ἢ καὶ τὴ ζωὴ τοῦ ἀσκουμένου. Ὅποιος θέλει νὰ ἀθληθεῖ, μπορεῖ κάλλιστα νὰ ἐπιλέξει ἕνα ἀπὸ αὐτά.
Βέβαια δὲν μποροῦμε, οὔτε καὶ εἶναι σωστό, νὰ ἐπιβάλλουμε σὲ κανέναν νὰ μὴν ἀκολουθήσει τὰ «μονοπάτια» τῆς γιόγκα, τοῦ ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ βουδισμοῦ ἢ τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» (New Age), ἐὰν τὸ ἐπιλέξει «συνειδητά». Πρέπει ὅμως, ἐὰν θέλει νὰ κάνει σωστὴ ἐπιλογή, νὰ γνωρίζει τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα καὶ ὄχι μόνο ὅσα παρουσιάζουν οἱ διάφοροι «δάσκαλοι» τοὺς ὁποίους σεβόμαστε ὡς πρόσωπα καὶ οἱ σχολὲς τῆς γιόγκα, ποὺ παρουσιάζουν τὴν γιόγκα μόνο σὰν «γυμναστική», ἀποσιωπώντας τὸ θεολογικό της ὑπόβαθρο καὶ τοὺς σωματικοὺς καὶ πνευματικοὺς κινδύνους της.
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...