Το θυμάστε; Κάποτε, όταν ήμαστε παιδιά, ο δάσκαλος μάς έβαζε να το μάθουμε απ' έξω και το λέγαμε με τόσο ρυθμό και καμάρι....
Τώρα αυτό όπως και τόσα άλλα σπουδαίων Ελλήνων ποιητών έχουν εξαφανιστεί από τα αναγνωστικά μας....... Απολαύστε το και χρόνια πολλά!

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Ιωάννης Πολέμης

Α] 73 χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωϊνό της Δευτέρας της 28^ης Οκτωβρίου του 1940. Όταν στις 6 το πρωί εκείνης της μέρας ήχησαν σε όλη την Ελλάδα οι σειρήνες του πολέμου και βρόντηξαν τα πολεμικά τύμπανα μαζί με τα ντουφέκια και τα κανόνια, η μικρή, αλλά τίμια Ελλάδα, είχε πεί το μεγάλο «ΟΧΙ» στον μέχρι τότε ανίκητο άξονα.

Ο κόσμος φοβισμένος έβλεπε μέχρι τότε την ανίκητη ορμή των δικτατόρων που ισοπέδωναν το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη και κρατώντας την αναπνοή του περίμενε τη σειρά του. Ήθελαν να αλλάξουν οι παράφρονες την ιστορία του κόσμου για 1000 χρόνια και να εγκαταστήσουν στο θρόνο την λεγομένη Αρία Φυλή αντάμα με την αλαζονεία και τη δυναστεία, τη βία και τη μαγεία.

Οπλικά συστήματα άγνωστα μέχρι τότε, αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, άρματα μάχης, εκπαίδευση αρίστη, ατομικά τυφέκια τελευταίου τύπου και οργάνωση άρτια για την κατάκτηση και κατάτμηση κάθε εδαφικής περιοχής.

Εμείς όμως δεν φοβηθήκαμε. Με την χιλιάδων ετών ιστορία πίσω μας και τα αιώνια παραδείγματα των ηρώων της φυλής μας μιμούμενοι τους προαπελθόντες αγωνιστές της Ελευθερίας υψώσαμε το ανάστημά μας πέραν κάθε προσδοκίας και επιτελέσαμε συν Θεώ ένα μέγιστο θαύμα.

Β] Αλλά και σήμερα πράγματι βιώνουμε μια νέα επίθεση σε βάρος της Πατρίδας μας από τις Τράπεζες, τις μυστικές λέσχες, τι ξένες κυβερνήσεις και τους αιώνιους εχθρούς μας. Αλλά και από δικούς μας δειλούς ηγέτες μας και ξενόδουλους.

Βιώνουμε αιχμαλωσία: οικονομική (=είμαστε καταχρεωμένοι), πολιτική (=κάνουμε ό,τι μας λένε οι ξένοι), διοικητική (=υπάρχουν εδώ μέσα επίτροποι στα υπουργεία και τους οργανισμούς), πληθυσμιακή (=γέμισε ο τόπος λαθρομετανάστες και νέους εισβολείς), ευρωπαϊκή (= ακολουθούμε πιστά όχι τις παραδόσεις μας, αλλά τις ευρωπαϊκές οδηγίες), νομισματική(=χάσαμε από μόνοι μας το πιο αρχαίο νόμισμα της Ευρώπης), εδαφική (= ξεπουλάμε την περιουσία μας αντί πινακίου φακής), μελλοντική (=για πολλές γενιές θα είμαστε υπόδουλοι στους ξένους), ιδεολογική(= δηλ. θεωρίες και συνήθειες οικογένειας και πίστεως που ξέραμε πάνε περίπατο), αστυνομική (=παρακολουθήσεις και καταγγελίες ανά πάσα στιγμή), ρατσιστική (=σε βάρος των Ελλήνων).

Από την άλλη μεριά απολύσεις, ανεργία, αυτοκτονίες, άστεγοι, πεινώντες και διψώντες, άπλυτοι και συφοριασμένοι, ζητιάνοι και κακόμοιροι, οι άλλοτε περήφανοι Έλληνες! Χωρίς πατρίδα, αξιοπρέπεια, τιμή, περιουσία, μέλλον, οικογένεια, παιδιά, εδαφική ακεραιότητα, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση… Ξέρουμε ποιοι φταίνε για όλα αυτά… Και η αγανάκτησή μας έχει χτυπήσει κόκκινο… Έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι μας.

Είμαστε βαπτισμένοι όμως και ανήκουμε στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουμε τον αληθινό Θεό. Θα καταφύγουμε όλοι σ΄ Αυτόν, όπως και στο παρελθόν. Θα παρακαλέσουμε την Παναγία Μητέρα Του. Όπως τότε που κρατήσαμε την πιο αυστηρή ουδετερότητα. Έτσι και τώρα που κρατάμε την πιο δυνατή υπομονή. Που θα πάει όμως; Θα κάνει το θαύμα του ο Θεός και θα ξεσπάσει το ηφαίστειο του λαού μας. Είμαστε στη σωστή πίστη και στο σωστό δρόμο, στη μοναδική αλήθεια και ζούμε την αληθινή ζωή: τον Χριστό.

Γ] Οπωσδήποτε όμως πρέπει να δείξουμε και πνεύμα θυσίας:

Να θυσιάσουμε από πνεύμα μας και θα προσευχόμαστε νύχτα μέρα στο Θεό των δυνάμεων να μας γλυτώσει.

Να θυσιάσουμε από το χρόνο μας και θα διαβάζουμε το λόγο Του για να ενισχυόμαστε δια της παρακλήσεως των Γραφών.

Να θυσιάσουμε από το λόγο μας για να διαμαρτυρόμαστε και να ομολογούμε, βεβαίως και να παρηγορούμε τους άλλους.

Να δώσουμε από την περιουσία μας ό,τι μπορούμε για να βοηθούνται και οι άλλοι.

Να δώσουμε από την καρδιά μας την αγάπη μας και το αίμα μας για τις σημαίες, το σύνταγμα και τα όπλα τα ιερά.

Να δώσουμε τέλος τις αμαρτίες μας με τη μετάνοια και την εξομολόγηση, γιατί αυτές κυρίως είναι η αιτία του κακού ή δεν αφήνουν τη θεραπεία να έρθει πιο γρήγορα.

Να είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι με ελπίδα για το παρόν και το μέλλον.

Να τιμούμε τους ήρωες και τους αγωνιστές της ελευθερίας και να σεβόμαστε την ιστορική αλήθεια.

Να είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσουμε και πάλι.

ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ από το Γάλλο Λογοτέχνη ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ ΖΑ

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, τη φαρμακευτική σας,

2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα),

3. Από την φυσική σας, χημεία,

4. Από την αστρονομία σας, 5. Από την πολιτική σας,

6. Από την καθημερινότητα σας, διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά, και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

ΘΑ ΠΕΙΤΕ:

«δεν γίνεται». ΣΩΣΤΑ, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!

«««Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...»»»

Η πρόκληση, πάντως, ισχύει κύριοι!!

Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά του αυθάδους Μουσσολίνι ήταν μόνον η αρχή.

Ακολούθησαν πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές.

Μία μορφή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και τις τηλεοράσεις υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη.

Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εξεστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.

Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή και σε ηλικία 32 ετών εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντος του Πόντου. Μετά τη σφαγή του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους ήλθε στην Αθήνα και ορίσθηκε εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με σπουδές στη Χάλκη και σε ξένα πανεπιστήμια εκλέγεται το 1938 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Τον αγώνα των στρατιωτών μας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου στήριξε και ο ίδιος και η Εκκλησία της Ελλάδος με κάθε τρόπο, ηθικό και υλικό.

Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές. Ο Χρύσανθος εκλήθη να μετάσχει της επιτροπής, η οποία θα παρέδιδε επισήμως την πόλη στον Γερμανό Διοικητή. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και απήντησε: «Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν τας πόλεις εις τον εχθρόν, αλλά καθήκον των είναι να εργασθούν δια την απελευθέρωσιν αυτών». Ήταν το πρώτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Ο Δήμος Αθηναίων τον ειδοποίησε ότι θα τελεσθεί Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό κα τον καλούσαν να προσέλθει. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και πάλι λέγοντας: «Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της Πατρίδος μας. Η ώρα της Δοξολογίας θα είναι άλλη». Ήταν το δεύτερο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Υπήρξε στη συνέχεια άλλη απαίτηση: Να ορκίσει τη γερμανοπρόβλητη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Και ο Αρχιεπίσκοπος απήντησε: «Δεν μπορώ να ορκίσω κυβέρνησιν προβληθείσαν υπό του εχθρού. Ημείς γνωρίζομεν ότι τας Κυβερνήσεις ορίζει ο Λαός και ο Βασιλεύς. Εδώ τώρα ούτε ο Λαός εψήφισεν την Κυβέρνησιν ούτε ο Βασιλεύς την ώρισεν». Ήταν το τρίτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.

Αντικαταστάθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος διεφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα κατά την Κατοχή. Ο Χρύσανθος εκοιμήθη στις 28.9.1949. Το 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στη Μονή Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.

Τα ΟΧΙ του εμψύχωσαν την αγωνιστικότητα των Ελλήνων.

Κ.Χ. 22.10.2013

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/ta-tria-ohi-tou-archiepiskopou-hrusanthou.html#ixzz2ixA0oXD0 

Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;

«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.

Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.

Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.

Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.

ΠΗΓΗ: http://vimasaronikou.wordpress.com/2013/10/27/

Τι οφείλει η σημερινή Γερμανία προς την Ελλάδα. Οφειλές που αποδέχονται γερμανοί αναλυτές και το Spiegel, αποτιμούν Γάλλοι οικονομολόγοι, προσπαθούν να τα αποσιωπήσουν οι “ντόπιοι” την ίδια στιγμή που εξοντώνουν τον Ελληνικό λαό και εκποιούν την χώρα.

Μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλεί η απότομη αφύπνιση του πολιτικού κόσμου σχετικά με τις Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις* η οποία έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν, ενώ ακόμα και αν υπάρξει δικαίωση τα όποια ποσά θα είναι απείρως μικρότερα, από την πραγματική οφειλή, την τεκμηριωμένη οφειλή της Γερμανίας που προκάλεσε την οικονομική καταστροφή της χώρας σε βάθος δεκαετιών. Το περιβόητο “κατοχικό δάνειο” που ουδείς τολμά να φέρει ως θέμα, διότι απλούστατα δεν είναι ούτε “ηθικό”, ούτε “πολιτικό” αλλά καθαρά οικονομικό. Με συγκεκριμένη εκτίμηση, αποτίμηση και διαδικασία διεκδίκησης.

Οι “πολεμικές αποζημιώσεις” βλέπετε, προσπαθούν να αποτιμήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές σε σημερινούς χρηματοοικονομικούς όρους, με άθλια δεδικασμένα διεθνώς που συνοδεύονται από “συγγνώμη”, χτύπημα στην πλάτη και “για όλα έφταιγαν οι ναζί”. Σκληρή η αλήθεια, αλλά μόνον το χρήμα έχει διαχρονική αξία και νόμους υπεράνω “ηθικής”. Ας επιστρατεύσουν λοιπόν οι κυβερνώντες την ηθική τους γιατί είναι το μόνο όπλο που θα τους οδηγήσει στο να κάνουν σωστά την δουλειά τους.

ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ “ΔΑΝΕΙΩΝ”

(Δημοσθένης Κούκουνας)

Υπερβαίνει τα 510 δις € για τη Γερμανία

(υπολογίζεται με 2,5% επιτόκιο από το 1946, οπότε κατέστησαν ληξιπρόθεσμα κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι το 1946)

Επειδή κατά περιόδους έχουν λεχθεί πολλά για τα κατοχικά δάνεια και ιδιαίτερα για το ύψος που αντιπροσωπεύουν, θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνει ένας αντικειμενικός – επιστημονικός θα έλεγα – υπολογισμός, ώστε να γνωρίζουμε το πραγματικό ποσόν, φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι το ζήτημα αυτό είναι υπαρκτό και η ελληνική αξίωση για την αποπληρωμή τους ρεαλιστική. Το καθήκον αυτό επαφίεται σε πιο ειδικούς οικονομολόγους και είναι όλως ατυχές που μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος οιασδήποτε βαθμίδας να το πράξει ή ένας υπεύθυνος πολιτικός να αναθέσει σε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων μια εμπεριστατωμένη μελέτη.

Μετά την Απελευθέρωση ο αρμόδιος θεσμικός φορέας, η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των σχετικών λογαριασμών που τηρούσε, προσδιόρισε το σύνολο των καταβολών που δόθηκαν από την αρχή στους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσόν που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ. Μετά την αφαίρεση των κατά τα διεθνή νόμιμα εξόδων κατοχής, όπως αυτά συμφωνήθηκαν με τους κατακτητές, η μεν Γερμανία έλαβε πέραν αυτών ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.[1]

Αυτά τα τελευταία ποσά είναι ακριβώς τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια, που θα έπρεπε – κατά τις συμφωνίες Μαρτίου 1942 και Δεκεμβρίου 1942 – να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου. Αυτό είναι το κεφάλαιο του κατοχικού δανείου σε ονομαστική αξία και αυτή ήταν η βάση για να υπολογισθεί η οφειλή όταν θα γινόταν η εξόφληση, διότι το ακριβές ποσόν πρέπει να εξαχθεί με το μέτρο της τιμαριθμικής δραχμής. Εδώ τώρα τίθεται το ζήτημα ποιος είναι ο κανόνας του προσδιορισμού της.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, προκειμένου να έχει την εποχή εκείνη μια αρχική εκτίμηση, χρησιμοποίησε τη μέθοδο της αντιστοίχισης στην τιμή της χρυσής λίρας. Προσδιορίστηκε έτσι ότι η συνολική οφειλή της Γερμανίας ως προς τα κατοχικά δάνεια ανερχόταν σε 3.670.610 χρυσές λίρες, της δε Ιταλίας σε 835.616 χρυσές λίρες[2].

Εκ πρώτης όψεως η μέθοδος αυτή φαίνεται λογική, πλην όμως δεν είναι αντιπροσωπευτική, διότι η επίσημη τιμή της χρυσής λίρας ήταν διαφορετική από την ανεπίσημη – και φυσικά ήταν χαμηλότερη. Πέραν αυτού, η συμφωνία που επέβαλαν οι κατακτητές δεν όριζε συγκεκριμένη μέθοδο αποτιμαριθμοποίησης, πολύ δε περισσότερο όταν η μελετώμενη κατοχική περίοδος ήταν εξαιρετικά περίπλοκη. Συνεπώς, η αναζήτηση της δίκαιης αποτίμησης του χρέους θα πρέπει να ακολουθήσει ασφαλέστερο υπολογισμό.

Την άποψη ότι ο υπολογισμός του κατοχικού δανείου δεν είναι ορθός αν γίνει με τη βάση της χρυσής λίρας, πρώτος υποστήριξε ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, επιμένοντας ότι πιο ορθολογική και αντιπροσωπευτική είναι εκείνη του δολαρίου. Στην περίπτωση αυτή, πρόσθετε, κατά την εκτίμησή του το κεφάλαιο οριζόταν για τη Γερμανία σε 151 εκατ. δολάρια και μέχρι το 1964[3] θα έπρεπε να προστεθούν 177 εκατ. δολάρια για τόκους από 1ης Ιανουαρίου 1942, δηλαδή συνολικά 328 εκατ. δολάρια.

Ωστόσο, αν στηριζόμαστε στη συμφωνία του Μαρτίου 1942, που συνήφθη μεταξύ Γερμανών και Ιταλών στη Ρώμη, δεν πρέπει να αρχίσει η χρέωση από την ημερομηνία εκείνη, διότι σαφώς αναφερόταν ότι επρόκειτο περί ατόκου επιστροφής των καταβολών. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη συμφωνία εκείνη, διότι επ’ αυτής εδράζεται η ελληνική αξίωση. Διαφορετικά αν αγνοηθούν επιλεκτικά ορισμένοι όροι της, υπάρχει ο κίνδυνος να αδυνατίσει η θέση μας και να δοθούν επιχειρήματα για τη μη τήρησή της.

Από την άλλη μεριά δεν είναι ορθολογική η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου, διότι χρησιμοποιεί μεθοδολογία που στην πραγματικότητα μειώνει το σύνολο της οφειλής με το να λαμβάνει εσφαλμένη εκκίνηση της οφειλής στα 151 εκατ. δολάρια, που τον Απρίλιο 1964 αντιστοιχούσαν σε 15.100.000 χρυσές λίρες ή κατ’ επέκταση το 2012 σε 4.530.000.000 ευρώ. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, τον Απρίλιο 1964 το κεφάλαιο έφθανε έντοκα, ως προς τη Γερμανία πάντα, στις 32.800.000 χρυσές λίρες, οπότε με τις ίδιες αναλογίες (δηλαδή με επιτόκιο 4% και ετήσιο ανατοκισμό) το 2012 η συνολική οφειλή θα ήταν 215.513.819 χρυσές λίρες ή σε ευρώ 64.654.145.587 ευρώ. Αυτή είναι η εκτίμηση Αγγελόπουλου για τα κατοχικά δάνεια της Γερμανίας που οφείλονται στην Ελλάδα[4].

Ωστόσο ο υπολογισμός αυτός έχει δύο βασικά μειονεκτήματα. Όπως προελέχθη, α) αγνοεί τον όρο της άτοκης επιστροφής κατά τη λήξη του πολέμου, και β) υπολογίζει επιτόκιο 4%. Ενδεχομένως το 1964, όταν έκανε τους υπολογισμούς του, το επιτόκιο να ήταν φυσιολογικό, πλην όμως προκειμένου για κρατικά δάνεια το ορθό θα ήταν 2,5% και όχι περισσότερο.

Επιλέγοντας αυτό το χαμηλό επιτόκιο του 2,5% και εκκινώντας τον ανατοκισμό από το 1946, χρονολογία που ανυπερθέτως, δηλαδή με τη λήξη του πολέμου που νοείται κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, θα έπρεπε το γερμανικό κράτος να επιστρέψει τις καταβολές που είχε λάβει καθ’ υπέρβαση των εξόδων κατοχής υπό σαφώς δανειακή μορφή και με την ανεπιφύλακτη δέσμευση επιστροφής των χρημάτων, καταλήγουμε σε άλλο ποσόν.

Πλην όμως η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου το 1964, όσο και εκείνη του κατοχικού υπουργού Γκοτζαμάνη το 1952 (περί 240 εκατ. δολαρίων), είναι εσφαλμένες. Αγνοούν την ορθή αποτίμηση της αναγκαίας τιμαριθμικής βάσης, η οποία όντως είναι αρκετά περίπλοκη. Αρκεί μόνο να υπομνησθεί πόσο ακραίες και αιφνίδιες ανατιμήσεις βασικών ειδών γίνονταν τότε, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι οι πραγματικές τιμές αγαθών απείχαν εξαιρετικά από τις επίσημες και πόσο δύσκολο είναι να αναπαρασταθούν ώστε να ληφθούν για να χρησιμοποιηθούν ως βάση υπολογισμών. Γι’ αυτόν τον λόγο αναζητήσαμε μια άλλη μεθοδολογία.

Η έρευνά μας προσανατολίστηκε διαφορετικά λοιπόν και με έναν συνδυασμό επίσημων και πραγματικών τιμών στα τρόφιμα και στα είδη καθημερινής χρήσης, της πραγματικής τιμής της χρυσής λίρας στην ελεύθερη αγορά, λαμβάνοντας υπόψη και τις αξίες των πωλουμένων ακινήτων, καθώς και άλλων δεικτών, περιλαμβανομένης και της γερμανικής οφειλής από τις ελληνικές εξαγωγές προς τη Γερμανία διαρκούσης της Κατοχής[5], καταλήξαμε σε διαφορετικό ποσόν. Έτσι, η πραγματική αποτίμηση του κατοχικού χρέους έφθασε την ημέρα που αποχώρησαν τα γερμανικά στρατεύματα στο συνολικό ύψος των εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνονται πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις.

Αυτό είναι το ακριβές ποσόν και είναι βέβαιο ότι αν κάποτε η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να ασχοληθεί με το ζήτημα και αναθέσει σε μια επιτροπή ειδικών να το ερευνήσει σε βάθος, τότε θα επαληθευθεί πλήρως η δική μας εκτίμηση.

Επί πλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο όρος περί άτοκης σύντομης επιστροφής των κατοχικών δανείων ξεπεράστηκε όταν η οιονεί δανειακή σύμβαση κατέστη ληξιπρόθεσμη. Αυτό συνέβη με τη Διάσκεψη Ειρήνης του 1946 και από τότε τα δάνεια είναι έντοκα, ώστε το αρχικό κεφάλαιο των 100 δισεκατομμυρίων να ανέρχεται σήμερα, με χαμηλό επιτόκιο 2,5%, στα 510.033.165.000 ευρώ.

Επομένως αυτό το ποσόν όφειλε να έχει καταβάλει το μεταπολεμικό γερμανικό κράτος και αδιαφόρησε να το πράξει. Υπό το πρόσχημα του διαμελισμού επλέχθη μια σειρά επιχειρημάτων για να αποφύγει την αποπληρωμή των κατοχικών δανείων με την ανοχή ή συνενοχή των συμμαχικών κυβερνήσεων. Αρκετά χρόνια μετά τη Διάσκεψη Ειρήνης εφευρέθηκε το επιχείρημα ότι η Γερμανία δεν ήταν σε θέση να υπογράψει την τελική συνθήκη ειρήνης ενόσω ήταν διαμελισμένη. Αν ήταν καλόπιστος οφειλέτης η Δυτική Γερμανία, στο διάστημα των 44 χρόνων που μεσολάβησαν μέχρι να ενοποιηθεί θα μπορούσε να είχε καταβάλει το μερίδιο που της αναλογούσε, έστω και σταδιακά. Απέφυγε όμως να το πράξει, όπως απέφυγε και στα επόμενα χρόνια, αφού πλέον ήταν ενοποιημένη και δεν μπορούσε να επικαλεσθεί παρόμοιες αιτιάσεις.

(Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα “Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια”, σελ. 459-463 που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ερωδιός)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[2]. Μεταπολεμικά η Ιταλία, η οποία αναγνώρισε την εν προκειμένω οφειλή της και δεν αρνήθηκε να την εξοφλήσει, φέρθηκε πολύ εντιμότερα από τη Γερμανία και τελικά, ύστερα από διαπραγματεύσεις με τις ελληνικές κυβερνήσεις ως προς το ακριβές ύψος της οφειλής της, το αποπλήρωσε. Η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι δεν αρνείται την ύπαρξη της υποχρέωσης με τη λήξη του πολέμου, πεισματικά και συστηματικά δεν δέχεται να την τακτοποιήσει.

[3]. Η χρονολογία 1964 χρησιμοποιείται διότι τη χρονιά εκείνη έκανε τους υπολογισμούς και τις εκτιμήσεις του ο Α. Αγγελόπουλος, δημοσιεύοντας σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα Το Βήμα (17.4.1964), που αναδημοσιεύθηκε στη συνέχεια στο περιοδικό Νέα Οικονομία, που εξέδιδε ο ίδιος (Μάιος 1964).

[4]. Στα τέλη Μαΐου 2012 η δημοσιογράφος Βίκυ Βουλβουκέλη δημιούργησε αίσθηση στη γερμανική κοινή γνώμη (Bild 23.5.2012), προβάλλοντας το αίτημα για την επιστροφή των κατοχικών δανείων, στηριζόμενη στην εκτίμηση που είχε παρουσιασθεί από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης τον Σεπτέμβριο 2011 περί 70 δισεκ. ευρώ. Το ποσόν, όπως αναλύουμε, είναι κατά πολύ χαμηλότερο της πραγματικότητας.

[5]. Το ισοζύγιο του ανανεωμένου ελληνογερμανικού κλήριγκ, όπως εξελίχθηκε με τη δραστηριότητα της Degriges από τον Σεπτέμβριο 1942 μέχρι τέλους της Κατοχής, είναι σαφώς οικονομικό μέγεθος και πρέπει να εντάσσεται στη συμφωνία για τα κατοχικά δάνεια, όπως αναμφίβολα προκύπτει.

Ο έγκυρος Γάλλος οικονομολόγος Jacques Delpla, οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας BNP Paribas εκτιμά το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 575 δις ευρώ (συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Les Echos 23.6.2011)  - http://www.lesechos.fr/22/06/2011/lesechos.fr/0201458716889_jacques-delpla-----l-allemagne-doit-575-milliards-d-euros-a-la-grece--.htm

Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl αποδέχεται πλήρως την υπόσταση της γερμανικής οφειλής για τα κατοχικά δάνεια (συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel 21.6.2011) - tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-05-04-04-20-18/2012-02-28-20-41-37/3678-2012-10-27-13-14-53

 * http://olympia.gr/2012/09/04/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E/

Οι πολύτιμες πληροφορίες από το βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα το οποίο δεν πρέπει να λείπει από κανένα Ελληνικό σπίτι. Για να γνωρίζουμε την αλήθεια και όχι τις έωλες ιδεοληψίες του καθενός.

Ο συγγραφέας μάλιστα έστειλε και επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά για το θέμα:

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

Στον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά ο ιστορικός συγγραφέας Δ. Κούκουνας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, παροτρύνοντάς τον να επιδιώξει την άμεση διεκδίκηση των κατοχικών δανείων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μέχρι τώρα δεν έγινε γνωστή η αντίδρασή του.

“Αθήνα, 17 Ιουλίου 2012

Προς τον Κύριο

Αντώνη Σαμαρά

Πρωθυπουργό της Ελλάδος

Μέγαρο Μαξίμου

Ενταύθα

Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,                                                  

Θεώρησα χρέος μου να σας προσφέρω τιμητικά ένα από τα πρώτα αντίτυπα του νέου βιβλίου μου «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», που μόλις κυκλοφόρησε, αφ’ ενός λόγω της μακράς προσωπικής γνωριμίας μας, αφ’ ετέρου διότι πιστεύω ότι θα πρέπει να είσθε ενήμερος υπό τη θεσμική σας ιδιότητα των όσων αναφέρονται σ’ αυτό.

Αν ένας νηφάλιος παρατηρητής θα επιχειρούσε να αναζητήσει πού ακριβώς οφείλεται η σημερινή ελληνική τραγωδία, θα διαπίστωνε ότι είναι μια μετεξέλιξη της τραγωδίας που βίωσε σε τόσο δραματικούς τόνους ο Ελληνικός Λαός κατά την κατοχική περίοδο 1941-44. Διότι η περίοδος εκείνη στην πραγματικότητα δεν έκλεισε, ως προς τις συνέπειές της, ούτε με το τέλος του Εμφυλίου, ούτε με τις ανασυγκροτήσεις και αναδιαρθρώσεις που επιχειρήθηκαν σε διάφορες επόμενες φάσεις, ούτε καν με τη Μεταπολίτευση και ό,τι ακολούθησε.

Και δεν έκλεισε διότι την εποχή εκείνη απομυζήθηκε από τον κατακτητή, εξίσου βάναυσα όπως και στο ανθρωπιστικό πεδίο, κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας μέχρι ολικής ξηρασίας. Δεν ήταν ο πόλεμος και οι συνθήκες του, ήταν ο συγκεκριμένος εχθρός που έτσι απάνθρωπα αποστράγγισε το παν από τη χώρα μας. Διαρκούσης της σκληρότατης αυτής κατοχής ο λαός μας άντεξε προσβλέποντας στην ελπίδα ότι σύντομα θα τελείωνε αυτή η φάση και έπειτα θα δικαιωνόταν. Βεβαίως εδώ δεν έχει θέση να κριθεί πώς και κατά πόσο ικανοποιηθήκαμε με το Συνέδριο Ειρήνης, αλλά είναι αλήθεια πως δόθηκαν επανορθώσεις και αποζημιώσεις.

Δεν ρυθμίστηκαν όμως τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια, τα οποία ο κατακτητής συστηματικά απαίτησε και έλαβε ποικιλοτρόπως από την ελληνική οικονομία, γεγονός που αυτομάτως επιδείνωσε μέχρις εξαντλήσεως την πείνα, τη δυστυχία, τον αφανισμό. Αυτά τα κατοχικά δάνεια, ύψους 100 δις ευρώ ως προς το κεφάλαιό τους τότε, αν είχαν αποδοθεί τότε θα αποτελούσαν για την Ελλάδα το ουσιαστικό κεφάλαιό της για την επανεκκίνηση της οικονομίας της. Αλλά μη διαθέτοντας αυτό το κεφάλαιο, εξαναγκάστηκε επανειλημμένα από τότε να προσφεύγει σε διάφορους δανειστές και ποικίλες διαδικασίες για να το αναπληρώνει.

Λίγο ώς πολύ, ως οικονομολόγος και πολιτικός, θα γνωρίζετε τι απέγινε μέχρι σήμερα. Με διάφορα προσχήματα, οσάκις εθίγη το θέμα, ουδέποτε ικανοποιήθηκε η χώρα μας εκ μέρους της Γερμανίας (σε αντίθεση με ό,τι έγινε με την Ιταλία) με την επιστροφή των κατοχικών δανείων, τα οποία είχαν μορφή διακρατικής δανειακής σύμβασης. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει καμιά αξία να αποδοθούν ευθύνες στους Έλληνες υπεύθυνους ηγέτες που κατά το παρελθόν παρέλειψαν το καθήκον τους και αδιαφόρησαν να διεκδικήσουν την εξόφληση αυτών των δανείων, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρχε δόλος. Ούτε είναι το ζητούμενο στην παρούσα συγκυρία.

Όταν όμως ο Λαός μας φθάνει σ’ αυτό το σημείο εξαθλίωσης τα πράγματα αλλάζουν. Το ζήτημα των κατοχικών δανείων θα πρέπει να λήξει οριστικά και ικανοποιητικά. Και επειδή, Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε πόσο σας εκτιμώ προσωπικά, δεν θα ήθελα να προστεθεί και η κυβέρνησή σας στο σύνολο των μεταπολεμικών πολιτικών ηγεσιών που αδιαφόρησαν για τη συγκεκριμένη γερμανική οφειλή, η οποία κατά την εκτίμησή μου υπερβαίνει τα 510 δις ευρώ, κατά την εκτίμηση άλλων μεγαλύτερη ή μικρότερη.

Έχω την πεποίθηση ότι επί των ημερών σας το ζήτημα των κατοχικών δανείων μπορεί να λήξει, οπότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει το αδιέξοδό της, συμψηφίζοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το εξωτερικό χρέος της έναντι της γερμανικής οφειλής. Σας καλώ και σας προτείνω να σχηματίσετε μια επιτροπή ειδικών που με επείγουσες διαδικασίες, αφού επιβεβαιώσει την τυπική υπόσταση των κατοχικών δανείων και επαληθεύσει το σημερινό ύψος τους, να σας εισηγηθεί τον τρόπο αποτελεσματικού χειρισμού του ζητήματος. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν δεν επαρκούν τα όσα υπάρχουν στις αρμόδιες αρχές ή τα όσα αναφέρονται στο εν προκειμένω εξειδικευμένο βιβλίο, εννοείται ότι είμαι στην απόλυτη διάθεσή σας να συμβάλω ως Έλληνας πολίτης, παρέχοντας κάθε επιπρόσθετη πληροφορία που τυχόν γνωρίζω ή κάθε στοιχείο που βρίσκεται στο προσωπικό μου αρχείο από τη μακρόχρονη ιστορική έρευνα που έχω διεξαγάγει για τα κατοχικά θέματα.

Με θερμές ευχές, πάντοτε στη διάθεσή σας και

Με εξαίρετη τιμή

Δημοσθένης Κούκουνας

Πηγή: http://olympia.gr/2012/09/04/german-debt-greece/

Το κείμενο αυτό, είναι το ημερολόγιο ενός μοναχού, ο οποίος πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο (τότε) μοναχός ήταν αρκετές δεκαετίες ηγούμενος της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, στην Στεμνίτσα Αρκαδίας (απέναντι απο την μονή Φιλοσόφου και το κρυφό σχολειό). Πρόκειται για τον Γέροντα Θεόκτιστο Αλεξόπουλο. Το ημερολόγιο αυτό αποτελεί μία αξιόλογη πηγή ιστορικών στοιχέίων για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η αναδημοσίευση της μαρτυρίας/βιβλίου του γίνεται με ευλογία του π. Θεοκτίστου που είχε δώσει όσο ζούσε.

Ο γέροντας Θεόκτιστος εκοιμήθη στις 11/4/2008.

Διαβάστε ένα βιογραφικό σημείωμα για τον γέροντα πατώντας εδώ

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο-μαρτυρία πατώντας εδώ

ΣΤΙΣ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ο υπουρ­γός των εξωτερικών της Ιταλίας κόμης Τσιάνο, έγραφε στο ημερολόγιο του:

«Ο Ντούτσε επανέρχεται. Συνέταξε μια επιστολή δια τον Χίτλερ επί της γενικής καταστάσεως. Υπαινίσσεται επίσης εις αυτήν την επικειμένην ενέργεια μας εις την Ελλάδα, αλλά δεν καθορίζει ούτε την μορφήν ούτε την ημερομηνίαν, διότι φο­βείται μήπως τον σταματήσουν δια μίαν ακόμη φοράν. Πολλαί ενδείξεις μας κά­νουν να πιστεύσουμε ότι εις το Βερολίνον δεν βλέπουν με πολύ ενθουσιασμό την πορεία μας προς Αθήνας. Η ορισθείσα τώρα ημερομηνία είναι η 28^η Οκτωβρί­ου... Αρχίζω να συντάσσω το τελεσίγρα­φο, το οποίον ο Γκράτσι θα επιδώσει εις τον Μεταξά εις τας 2 το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου. Φυσικά είναι ένα κείμενον το οποίον δεν αφήνει διέξοδον εις την Ελλάδα. Ή θα δεχθεί κατάληψιν ή θα υποστεί επίθεση...».

 Η ημερομηνία της εισβολής στην Ελλάδα αναβλήθηκε από την 26^η στην 28^η Οκτωβρίου 1940, κατόπιν επιμονής του Γενικού Επιτελείου Στρατού.

 Την ίδια μέρα (22 Οκτωβρίου) ο Τσιά­νο έστειλε προς τον τοποτηρητή της Αλβανίας Γιακομόνι το ακόλουθο σήμα:

«Ημερομηνία ωρίσθη η 28^η Οκτωβρίου. Ανάγκη όπως μεταθέσητε δια την 26^ην τα ορισθέντα επεισόδια...». Και ο Γιακομόνι την επομένη ανακοίνωσε στον Μπενίνι υφυπουργό επί των Αλβανικών υποθέσεων, ότι αποφάσισε όπως: την εσπέρα της 25^ης Οκτωβρίου εκραγεί βόμ­βα στο λιμάνι της Αυλώνος, την πρωία της 26^ης γίνει εικονική επίθεση εναντίον Ιταλικού συνοριακού Φυλακίου στην περιοχή Κορυτσάς και την αυγή της 27^ης ρι­φθούν προκηρύξεις στο αλβανικό έδαφος από υποτιθέμενο Ελληνικό η αγγλικό αε­ροπλάνο.

 Στις 23 Οκτωβρίου 1940 ο Έλληνας Πρεσβευτής στην Ρώμη, θαυμάσια πληρο­φορημένος τηλεγραφούσε στην Ελληνι­κή κυβέρνηση ότι: «κατά πληροφορίες στρατιωτικής πηγής, η εναντίον της Ελλάδος ενέργεια έχει προσδιορισθεί για τις 25 έως 28 Οκτωβρίου...».

 Στο μεταξύ ο Πρεσβευτής στην Αθήνα της Ιταλίας Γκράτσι, με τις οδηγίες της κυβερνήσεως του, έπαιζε το τελευταίο και γραφικώτερο μέρος του ρόλου του:

Με την ευκαιρία που στην Αθήνα το Εθνικό Θέατρο, ως νεοσύστατη «Λυρική Σκηνή», ανέβαζε το μελόδραμα του Τζάκομο Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάυ», είχε προτείνει να κληθεί ο υιός του διασή­μου συνθέτη για να παρακολουθήσει την πρώτη επίσημη παράσταση. Θα ήταν μια ευκαιρία να αναθερμανθούν οι σχέσεις των δύο λαών στο καλλιτεχνικό και κοι­νωνικό τομέα, γιατί η Ιταλική Πρεσβεία θα έδινε την επομένη μία δεξίωση όπου θα καλούσε την γνωστή Αθηναϊκή κοινω­νία. Θα ήταν «μεγίστη τιμή» αν στην δε­ξίωση αυτή δεχόταν να προσέλθει και ο Πρωθυπουργός...

Ο Ιωάννης Μεταξάς συμφώνησε -ίσως για να εξαντλήσει έτσι όλες τις δυνα­τότητες - και γι’ αυτό είπε: «Έστω... ας έλθει ο κύριος Πουτσίνι. Ας δοθεί η εορ­τή. Αλλά να ξέρει ο κ. Γκράτσι ότι εγώ δεν θα παραστώ. Ούτε η κυβέρνησις...». Και εξηγούσε κάτω από ποιες συνθήκες μπορούσε η Ιταλία, αν ήθελε να αποκατα­σταθούν οι σχέσεις.

 Ο Αντώνιος Πουτσίνι συνοδευόμε­νος από την γυναίκα του ήρθε. Στον σταθμό Λαρίσης τον υποδέχθηκε η Διοί­κηση του Εθνικού Θεάτρου και ανώτερα στελέχη του. Η παράσταση της «Μαντάμ Μπατερφλάυ» δόθηκε στο Εθνικό Θέα­τρο το βράδυ της 25^ης Οκτωβρίου 1940 με πολλή επισημότητα και επιτυχία, παρά την παγερή ατμόσφαιρα που είχε δημι­ουργηθεί από τα προηγηθέντα γεγονότα.

 Η δεξίωση στην Ιταλική Πρεσβεία έγινε την νύκτα της 26^ης προς 27^η Οκτω­βρίου 1940. Πάνω στο μεγάλο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί μικρές σημαίες των δύο κρατών. Την ίδια ώρα πίσω από τους σκο­τεινούς διαδρόμους της Πρεσβείας, μέσα στα γραφεία της οι δύο γραμματείς απο­κρυπτογραφούσαν το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα, που έφθανε με δόσεις, με τρόπο πρωθύστερο, σε τέσσερα μακρο­σκελή τηλεγραφήματα. Ο Γκράτσι ειδο­ποιημένος να το περιμένει με προηγούμε­νο τηλεγράφημα από το πρωί˙ ήταν νευρι­κός και ανήσυχος. Πολλαπλασίαζε τις πε­ριποιήσεις του στους καλεσμένους, σερ­βίριζε μόνος του τις κυρίες, μερικές όμως στιγμές στεκόταν σαν απορροφημένος σε σκέψεις και είχε τότε βλέμματα ακατανόη­τα για τους εκεί Έλληνες. Νόμιζε ότι η εισβολή θα άρχιζε την ίδια εκείνη νύκτα και ότι θα αναγκάζονταν να διακόψει την δεξίωση του. Μόνον όταν τις πρωινές ώρες έφυγαν και οι τελευταίοι προσκε­κλημένοι και τα τηλεγραφήματα μπήκαν στην κανονική τους σειρά, μόνο τότε πληροφορήθηκε δτι η επίθεση θα γίνον­ταν τα χαράματα της 28^ης Οκτωβρίου. Το τελεσίγραφο αυτό έπρεπε να το επιδώσει, δίχως προειδοποίηση στον Έλληνα πρω­θυπουργό στις 3 το πρωί (2 ώρα Ιταλίας).

 Στις 27 Οκτωβρίου το βράδυ ο κόμης Τσιάνο ανακοίνωσε επίσημα στον Πρε­σβευτή της Γερμανίας στην Ρώμη Όττο Φόν Μπίσμπαρη ότι αύριο και ώρα 3η πρωϊνή, η Ιταλία θα επέδιδε προς την Ελλάδα ρηματική διακοίνωση και ότι οπωσδήποτε την 6^η πρωϊνή τα Ιταλικά στρατεύματα θα εισέβαλαν στην Ελλάδα

Στο μεταξύ με την πρωτοβουλία του υπουργού των εξωτερικών της Γερμανίας Φόν Ρίμπεντρομπ, είχε ορισθεί από την 25^η Οκτωβρίου, συνάντηση του Χίτλερ και του Μουσσολίνι στην Φλωρεντία το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

 Τις δύο αυτές τραγικές μέρες ο Πρωθυ­πουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο:

 • Σάββατο 26 Οκτωβρίου

«Ούτε σήμερα επίθεσις. Ενισχύεται η χθεσινή μου γνώμη. Πανταχόθεν ειδή­σεις ησυχίας για Ελλάδα. Αλλά Ισπα­νία; Γαλλία;...»

 • Κυριακή 27 Οκτωβρίου

«Τι νύκτα! Κατά τας 2 το πρωί (26^ης προς 27^η Οκτωβρίου) Νικολούδης (υπουργός τύπου) τηλεφωνεί καταγγελίαν εναντίον μας Στεφάνι (Ιταλικό πρακτο­ρείο Ειδήσεων) ότι Ελληνική συμμορία εισήλθεν εις Αλβανικό ν έδαφος, συνεπλάκη κ.λ.π. Συνδυάζων πληροφορίας και φήμας και ημερομηνίας (25 έως 28 Οκτωβρίου) απέκτησα πεποίθησιν ότι πρόκειται περί σκηνοθεσίας δι' επικειμένην αύριον ίσως επίθεσιν. Νικολούδης σπίτι μου. Συνεννόησις κ.λ.π. με Παπάγο (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού) και σύνορα. Τέλος έως 4 π. μ. δημοσίευσις ανακοινω­θέντων Αθηναϊκού Πρακτορείου δια­ψεύσεων...».

 Αυτά έγραφε στο ημερολόγιο του, τις δύο τραγικές αυτές μέρες του Οκτωβρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, ενώ έδιδε τις τελευταίες οδηγίες του προς τον Στρατηγό Αλέξανδρο Πα­πάγο, για την αντιμετώπιση της αναμενό­μενης από στιγμής σε στιγμή Ιταλικής εισβολής και την υπεράσπιση του πατρίου εδάφους από τον Ελληνικό Στρατό.

Από το περιοδικό ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ (τεύχος 226-227- έτος 1991)

H ΑΠΑΤΗ & ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

Σε απίστευτη απάτη, σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, εξελίσσεται η υπόθεση της «αξιοποίησης» των 28 ακινήτων του Δημοσίου. Το ΤΑΙΠΕΔ παραχώρησε την εκμετάλλευση τους στις εταιρείες real estate των τραπεζών Εθνικής και Eurobank για 20 χρόνια αντί του ποσού των 261,3 εκατ. ευρώ και αυτές θα τα  νοικιάσουν στο Δημόσιο αντί 30 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δηλαδή θα εισπράξουν 600 εκατ. ευρώ.

Η επαχθής αυτή συμφωνία που να συντελέστηκε στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων αποδεικνύει πώς η κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή των σχέδιο του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Πιθανόν αυτό να διευκολύνει και η καθυστέρηση στην εξέλιξη των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Περνάει ο χρόνος, πιέζει η τρόικα για έσοδα και η κυβέρνηση ξεπουλάει τα ασημικά έναντι πινακίου φακής.

Με συμβούλους τις εταιρείες Eurobank Equities Investment Firm A.E. και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας Α.Ε. το ΤΑΙΠΕΔ προχώρησε στη σύμβαση «εκμετάλλευσης» των 28 ακινήτων «φιλέτων» του Δημοσίου στις εταιρείες Real Estate των δύο αυτών τραπεζών. Τι ακριβώς προβλέπει η συμφωνία; 

Το ΤΑΙΠΕΔ θα εισπράξει 261,3 εκατ. ευρώ, τα οποία εντός 10ημέρου αυστηρά, όπως λέει ο νόμος που διέπει τη λειτουργία του, θα μεταβούν στον ειδικό λογαριασμό χρέους. Δηλαδή θα χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή των δανειστών.

Ωστόσο το Δημόσιο υποχρεώνεται να πληρώνει ενοίκιο στους καινούργιους ιδιοκτήτες για μια περίοδο 20 ετών, ύψους 30 εκ. ευρώ ετησίως. Δηλαδή έλαβε 261,3 εκατ. για να πληρώσει 600 εκατ. ευρώ, τα οποία ως τώρα δεν πλήρωνε, και τα οποία θα βγουν από τον προϋπολογισμό, από τις τσέπες των φορολογούμενων.

Κι αυτό γιατί μεταξύ των ακινήτων είναι το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο Δικαιοσύνης, η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ενώ τα υπόλοιπα ακίνητα βρίσκονται σε κεντρικές τοποθεσίες της πρωτεύουσας αλλά και της περιφέρειας.

Το Δημόσιο, δεν φτάνει που θα «ξεσπιτωθεί» κι από νοικοκύρης θα γίνει νοικάρης, αλλά υποχρεώνεται κι από πάνω να αναλάβει τα κόστη συντήρησης των κτιρίων, τα έξοδα ασφαλίστρων, τους φόρους και τους δασμούς.

Οι νέοι κάτοχοι των ακινήτων έχουν μόνο την υποχρέωση να επενδύσουν περίπου 100 εκατ. ευρώ για την ανακαίνιση των κτιρίων.

Το πλέον εξοργιστικό όμως είναι πώς όλο αυτό το deal το πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Αυτοί πληρώνουν τόσο τα λεφτά που κατέβαλαν οι τράπεζες για την 20ετή παραχώρηση σε αυτές των ακινήτων, αυτοί θα πληρώνουν και τα ενοίκια που θα καταβάλει τη Δημόσιο στις τράπεζες.

Κι αυτό γιατί τα χρήματα των τραπεζών προέρχονται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εξασφάλισε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αυτά τα πληρώνουμε εμείς.

Η κυβέρνηση όχι μόνο εξαθλιώνει τον Ελληνικό Λαό αλλά τον εμπαίζει και από πάνω προχωρώντας σε δήθεν ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν διπλά. Εξυπηρετεί όμως τα συμφέροντα, εγχώρια και μη, και ικανοποιεί την τρόικα, που θέλουν να ρουφίξουν το αίμα των Ελλήνων.

Το 284μ.Χ γεννιέται στην ευλογημένη πόλη της Θεσσαλονίκης από ευσεβείς γονείς, ίσως ένα από τα τελειότερα πρότυπα χριστιανικής ηθικής, «πατέρας θαυμαστῷ τῷ γένει, πολύ δὲ τῇ ψυχῇ θαυμαστότερος», ο Άγιος Δημήτριος, ένας νεαρός που έμελλε δια της Θείας Πρόνοιας και της άμεμπτης βιωτής του, να καταστεί από τον Θεό, όχι μόνο ο προστάτης της πόλεως της Θεσσαλονίκης και απανταχού των Χριστιανών, αλλά και «ὅπλον καὶ ἀμυντήριον ἐνυπόστατον» εναντίον κάθε εχθρικής επιβουλής, όχι μόνο φυσικής αλλά και ηθικής. Ηθικής, γιατί ο Θεός κατέστησε τον Άγιο Δημήτριο Μυροβλήτη εξαιτίας της αγνότητός του και υπερασπιστή των εργαζομένων τα ηθικά και αγνά έργα.
  

Σημειώνω ειδικά το «ηθικής», ορμώμενος από την επικείμενη παρέλαση των ομοφυλόφιλων που αποφάσισαν κάποιοι να πραγματοποιήσουν την 14η και 15η Ιουνίου στην Θεσσαλονίκη, λίγο πριν την εορτή-ανάμνηση της Πεντηκοστής των Αποστόλων και της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Η δεύτερη σε σημασία πόλη της ρωμιοσύνης μετά την Κωνσταντινούπολη και συμβασιλεύουσα, που η αρχή της σφραγίστηκε με το μαρτύριο των Αγίων Δημητρίου και Νέστωρα, αλώνεται ξανά, αυτή τη φορά όχι από το σπαθί των Οθωμανών όπως πριν από περίπου 600 χρόνια, αλλά από την ηθική κατάρρευση της άμυνας της πόλης, κάτι που επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Άγιος Δημήτριος τους τελευταίους μήνες με το σφράγισμα της λάρνακάς του.(Δες εδώ Η λάρνακα του Αγίου Δημητρίου δεν ανοίγει για δεύτερη φορά)

Στη Ρωσία πέφτουν μετεωρίτες, στην Αμερική χτυπούν απανωτοί ανεμοστρόβιλοι, η Ευρώπη πνίγεται από πλημμύρες, στο Ισραήλ βρέχει ακρίδες, στη Λήμνο βρέχει βατράχια, σεισμοί, ξηρασίες, κι εμείς εξακολουθούμε να βλέπουμε τυχαία γεγονότα κι εξακολουθούμε να μην θέλουμε να δούμε τα φοβερά σημεία που στέλνει ο Θεός. Ο Χριστός μας χαρακτηρίζει ξεκάθαρα: «ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»(Ματθ. 16,3).

Για να κατανοήσουμε τη σημειολογία των όσων τραγικών συμβαίνουν στην πατρίδα μας τελευταίως θα πρέπει να ανατρέξουμε ιστορικά σε γεγονότα που συνέβησαν σε αυτόν τον τόπο αλλά και στον σύγχρονο μεγάλο Άγιο της Ορθοδοξίας, τον Γέροντα Πορφύριο. Η πνευματική κατάπτωση της εποχής μας αποτυπώνεται, έλεγε ο Άγιος Γέροντας, στο τρίτο κεφάλαιο του Προφήτη Ησαΐα: (Κεφ Γ’ 1-10 Μετάφρ.) «Ιδού λοιπόν, ο δεσπότης, ο Κύριος των δυνάμεων θα επιτρέψει να λείψει από την χώραν της Ιουδαίας και από την πόλιν της Ιερουσαλήμ κάθε δύναμις ανδρός και γυναικός, δύναμις και στήριγμα άρτου και ύδατος και όλων των απαραιτήτων βιοτικών αγαθών. Θα αφαιρέση κάθε γίγαντα και γενικώς κάθε ισχυρόν άνδρα, άνδρα εμπειροπόλεμον και δικαστήν και προφήτην και συνετόν και έμπειρον πρεσβύτην. Θα αφαιρέση κάθε στρατιωτικόν αρχηγόν μέχρι και πεντηκόνταρχον, κάθε αξιόλογον σύμβουλον και σοφόν αρχιτέκτονα και άνθρωπον, ο οποίος μετά συνέσεως θα ακούει την αλήθειαν. Αντι δε αυτών θα επιτρέψη να καταλάβουν την αρχήν και να τεθούν επικεφαλής σας νεαροί άνδρες χωρίς πείραν, απατεώνες δε θα αναδειχθούν κύριοι και δυνάσται του λαού. Τότε θα λείψει ο αμοιβαίος σεβασμός, ο λαός θα περιέλθει σε κατάστασιν συγχύσεως και αναρχίας. Ο ένας άνθρωπος θα επιπέση εναντίων του άλλου και κάθε άνθρωπος εναντίον του πλησίον του. Με αυθάδειαν θα συγκρουσθή το παιδίον προν τον γέροντα, και ο ανέντιμος προς τον έντιμο και ευϋπόληπτον. Εξ’ αιτίας της αναρχίας αυτής και δια την έλλειψην συνετών αρχηγών και βιοτικών αγαθών, θα κρατή από το ένδυμα κάθε άνθρωπος τον πρώτο τυχόντα ομοεθνή του ή τον συγγενή του πατρός του, και θα λέγη «συ έχεις ένδυμα, δεν είσαι γυμνός όπως ημείς. Γίνε λοιπόν αρχηγός μας και η διατροφή μας ας είναι στα χέρια σου»

Αυτά ακριβώς ζούμε και στο παρόν. Συγκλονιστική επανάληψη μιας κατάστασης που επικρατούσε το 600π.Χ στο Ισραήλ, με την Ελλάδα σήμερα. Για αυτό επέμενε ο Γέρων Πορφύριος σε αυτό το χωρίο της Αγίας Γραφής και μίλησε πολύ σκληρά περισσότερο για το σημερινό ράσο, λιγότερο δε για τους λαϊκούς. Γιατί η ηθική κατάπτωση εκμηδένισε τότε το Ισραήλ, από αυτό κινδυνεύει η ανθρωπότητα σήμερα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι Άγιοι προφήτευσαν για ένα επικέιμενο πόλεμο που θα γίνει για την κάθαρση από την ανηθικότητα. Για μάχαιρα του Προφήτη Ηλία μίλησε ο Γέρων Παΐσιος που θα φέρει την κάθαρση στα αμαρτήματα της ανθρωπότητας ξεκινώντας πρώτα από εκείνους που κατέχουν την αλήθεια αλλά δεν την πράττουν.

Ο Γέροντας Πορφύριος παρομοίαζε επίσης, πολύ εύστοχα την εποχή που ζούμε, όπως την εποχή λίγο πριν έλθει ο Χριστός. Αδιέξοδα, ακαταστασία, ειδωλολατρεία, ρωμαϊκή «ειρήνη», ανίκανοι ηγέτες, σάπιο ιερατείο. “Ἡ ἐποχή μας εἶναι σὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τότε ὁ κόσμος εἶχε φθάσει σὲ μιὰ ἄθλια κατάσταση. Ὁ Θεὸς ὅμως, μᾶς λυπήθηκε. Καὶ τώρα δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα ἀπὸ τὴ συμφορὰ νὰ ἐμφανίζεται κάποιος πολὺ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ συνεγείρει καὶ θὰ ἑνώσει τὸν κόσμο πρὸς τὸ καλό”

Ο Θεός, ο οποίος στέλνει σε όλη την ανθρώπινη ιστορία τέτοιους σπουδαίους ανθρώπους, έστειλε εκείνη την εποχή τον Άγιο Δημήτριο, μέσα σε μια πόλη ειδωλολατρική και χωρίς ηθική, σαν φάρο, για να συνεγείρει και διδάξει την αλήθεια του Χριστού, την ηθική και πνευματική ζωή, στους κατοίκους που διψούσαν για αυτή την αλλαγή. Η Χάρη που έλαβε ο Άγιος από τον Θεό για να καταφέρει να αλλάξει μια ολόκληρη πόλη προς τον Χριστιανισμό ήταν τέτοια που «οὐδεὶς εἶχεν ἀντιστῆναι τῇ τοῦ Δημητρίου σοφίᾳ καὶ τῷ Πνεύματι ὃ ἐλάλει». Ήταν τόσο εμφανής η Θεία Χάρη επάνω του που ακόμα και ο ειδωλολάτρης Μαξιμιανός εντυπωσιάστηκε από τον Άγιο και τις ικανότητές του, που τον έχρισε στρατιωτικό διοικητή της Θεσσαλίας. Ο Δημήτριος όμως είχε άλλη αποστολή. Τα αδύνατα έγιναν δυνατά και ο Άγιος ως Απόστολος έφερε την αλήθεια του Χριστού στην Θεσσαλονίκη και η ειδωλολατρεία γκρεμίστηκε μαζί με όλο τον παλαιό κόσμο της αυτοκρατορίας. Ωστόσο η εξαγορά αυτού του λαού και της πόλης, σφραγίστηκε με το αίμα του Αγίου, που λογχίστηκε σαν τον Χριστό στα πλευρά, δείχνοντας έτσι ποιος του είχε αναθέσει αυτή την ύψιστη αποστολή.

Μια ευλογημένη λοιπόν πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε και πρέπει να ακολουθεί και να ζει με την ηθική του Αγίου Δημητρίου. Από τους άρχοντες μέχρι και τον τελευταίο πολίτη. Όταν όμως αυτό δεν γίνεται, ο Άγιος προειδοποιεί με σημεία και όταν τα σημεία ηθελημένα παραβλέπονται, τότε δυστυχώς ο Άγιος αναιρεί την προστασία του. Οι Άγιοι έχουν ορισθεί από τον Θεό προστάτες των πόλεων και των κατοίκων τους. Στα θαυμαστα περιστατικά των Αγίων Δημητρίου και Αχιλλείου εκ Λαρίσης, διαβάζουμε το εξής φοβερό γεγονός: «Τον και­ρό κα­τά τον ό­ποι­ο έ­μελ­λε να κυ­ρι­ευ­θεί η Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πό τους Άγαρηνούς, πορευόμενοι κά­ποι­οι ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί προς τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για την ε­ορ­τή του Α­γί­ου, έ­φθα­σαν στη βα­σι­λι­κή ο­δό, η ο­ποί­α εί­ναι στο Βαρδάρι.

­Εκεί, εί­δαν όφθαλμοφανως κά­ποι­ο στρα­τι­ώ­τη, ο οποιος ερ­χό­ταν α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, και άλ­λον Αρ­χι­ε­ρέ­α, ο ό­ποι­ος ερ­χό­ταν α­πό το δρό­μο της Λά­ρι­σας. Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της άπετάθη προς τον Αρ­χι­ε­ρέ­α και εί­πε:

— Χαί­ρε, Άρχιερεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε.

Εί­πε και ο Άρχιερεύς:

— Χαί­ρε και συ, στρατιώτα του Χρι­στού Δη­μή­τρι­ε.

Μό­λις ά­κου­σαν οι χρι­στια­νοί αυ­τά τα ο­νό­μα­τα, στα­μά­τη­σαν φο­βι­σμέ­νοι ε­κεί κον­τά για να δουν το τέ­λος. Λέ­γει, πά­λι ο στρα­τι­ώ­της:

— Άπό που έρ­χε­σαι, Άρχιερεύ του Θεού Αχίλλειε, και που πη­γαί­νεις;.

Τότε δά­κρυ­σε ο Αγιος Αχίλλει­ος και εί­πε προς αυ­τόν:

— Για τις α­μαρ­τί­ες και τις α­νο­μί­ες του κό­σμου πρό­στα­ξε ο Θε­ός να εξέλθω άπό τη Λά­ρι­σα την ο­ποί­α φυλάττω, δι­ό­τι θα πα­ρα­δο­θεί στα χέ­ρια των Αγαρηνων. Και ιδού εξ­ήλ­θα και πηγαίνω οπού με προστάξει. Και εσύ λοι­πόν άπό που έρχεσαι; Πες μου σε πα­ρα­κα­λώ!.

Τό­τε δά­κρυ­σε ο Αγιος Δη­μή­τριος και του λέει:

— Και ε­γώ το ί­διο έ­πα­θα, Άρχιερεύ Αχίλλειε. Πολ­λές φο­ρές βο­ή­θη­σα τους Θεσ­σα­λο­νι­κείς και τους λύ­τρω­σα άπό αιχμαλωσίες και άπό θα­να­τι­κό καί ά­πό α­σθέ­νεια. Πλην τώ­ρα, άπό τις πολ­λές τους α­μαρ­τί­ες και α­νο­μί­ες α­πο­μα­κρύν­θη­κε ο Θε­ός απ αυ­τούς και με πρό­στα­ξε να τους α­φή­σω να πα­ρα­δο­θούν στα χέ­ρια των Άγαρηνων. Γι’ αυ­τό υ­πά­κου­σα στην προ­στα­γή Του και ε­ξήλ­θα και πη­γαί­νω οπου με προ­στά­ζει.

Αυ­τά εί­παν και οι δύ­ο έ­σκυ­ψαν τα κε­φά­λια τους κά­τω στη γη και έ­κλα­ψαν. Επειτα άπό πολλή ώ­ρα φι­λή­θη­καν και α­πο­χαι­ρε­τί­σθη­καν και α­μέ­σως έ­γι­ναν ά­φαν­τοι. Αυ­τό το θαύ­μα εί­δαν οι Χρι­στια­νοί και δεν τόλ­μη­σαν να πά­νε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, άλ­λα γύ­ρι­σαν πί­σω, δι­η­γού­με­νοι το ό­ρα­μα. Δεν πέ­ρα­σε μή­νας και η Θεσ­σα­λο­νί­κη κυ­ρι­εύ­θη­κε και λε­η­λα­τή­θη­κε άπό τους Τούρ­κους, ό­πως και η Λά­ρι­σα».

Ας κατανοήσουμε λοιπόν ότι ο Άγιος Δημήτριος κρατά τα κλειδιά αυτής της πόλης. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε την 26η Οκτωβρίου του 1912, γιατί ο Άγιος επέλεξε την ημέρα της εορτής του, να δείξει στους Θεσσαλονικείς αλλά και σε όλους εμάς, ότι οι Άγιοι έχουν την εξουσία από τον Θεό να βοηθούν, να προστατεύουν, να σώζουν, να θεραπεύουν, αλλά και να τιμωρούν παιδαγωγικά όταν ο λαός και οι άρχοντες αυτού οδεύουν στην ανηθικότητα και στην απώλεια.

Η ανηθικότητα επιχειρεί να παρελάσει ξανά στην Θεσσαλονίκη γιατί κάποιοι άνοιξαν τις κερκόπορτες τις ηθικής. Για τον «προοδευτικό» δήμαρχο της Θεσσαλονίκης η ανηθικότητα είναι τιμή όπως δηλώνει ο ίδιος. Αλλά όταν διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη για το τέλος των Σοδόμων και των αρχόντων της πόλης αυτής, μας ακούγεται ως μυθολογία και φαντασιοπληξία.

Ο αγωνιστικός και συμπαθέστατος σεβ. Μητροπολίτης κ.Άνθιμος δήλωσε την απέχθειά του σε αυτή την ανηθικότητα και ότι η γυμνότης είναι αδίκημα. Ναι, έχετε δίκιο. Ξέρετε όμως, πόσα άλλα αδικήματα ενώπιον του Θεού έχουμε διαπράξει σεβασμιότατε, πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο;

Πρέπει να χύσουμε πολλά δάκρυα για τον τρόπο που ζούμε, που εργαζόμαστε, που συμπεριφερόμαστε ανελέητα στον συνάνθρωπο, που δεν βλέπουμε τον αδελφό που ζει στην ανέχεια και στον πόνο, που πάντα βλεπουμε τις ακίδες στα μάτια των άλλων και όχι τα δοκάρια στα δικά μας μάτια, που είμαστε άδικοι, ψεύτες, κριτές, που έχουμε αναγάγει την πορνεία και την μοιχεία σε τέχνη, που σκεπάζουμε τη διαφθορά και την ανηθικότητα, που θυμόμαστε τον Θεό μόνο στην ανάγκη και στα δύσκολα και τον δικάζουμε αν βρέχει ή αν δεν βρέχει, αν κάνει κρύο ή ζέστη και το κυριότερο ενώ διαπιστώνουμε όλα τα παραπάνω κακώς κείμενα, δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτά. Στηλιτεύουμε από εδράνων βουλής ή άμβωνος, από δημοσίου βήματος και τηλεοράσεως την κρίση και την λιτότητα, ενώ δεν μπορούμε να στερηθούμε εμείς ούτε το ελάχιστο, ούτε ένα πιάτο φαΐ για να χορτάσει ένας πεινασμένος και δίνουμε μόνο από το περίσσευμα και όχι από το υστέρημα. Ποιος πολιτικός ή εκκλησιαστικός μπορεί να πει σήμερα ότι « δεν θα βελτιώσω την τροφή μου, αν δεν βεβαιωθώ ότι και το τελευταίο Ελληνόπουλο δεν θα πεινά». Κι όμως αυτό κάποιος το έκανε πράξη. Ψάξτε και βρείτε ποιός.

Δυστυχώς λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί αλλά είμαστε μόνο στον τύπο και στην εικόνα «ευσεβείας» και να μιμηθούμε τους Αγίους δεν μπορούμε ούτε στον ελάχιστο τρόπο ζωής, ούτε λόγος βέβαια για ομολογία πίστης ή μαρτυρία. Και αν ο λαός δεν δει τους άρχοντες και τους ηγέτες να μιμούνται πρώτοι, πώς θα ακολουθήσει και εκείνος; Είμαστε όλοι μάρτυρες της ελιάς που ξεράθηκε το ένα κλωνάρι (πολιτικοί ηγέτες) και το άλλο το τρώγει η κάμπια θα ξεραθεί και αυτό, αν δεν ξεράθηκε ήδη (εκκλησιαστικοί ηγέτες), όπως έλεγε ο Γέρων Παΐσιος. Άλλα ούτε σε αυτόν τον Άγιο μπορούμε να κάνουμε υπακοή και να προβάλλουμε το ιδανικό πρότυπο γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη. Κοντοζυγώνει η ώρα που θα αναφωνήσουμε όλοι μαζί «όλοι πίσω, όλοι πίσω πλανηθήκαμε» όπως έλεγε ο Γέρων Πορφύριος, γιατί το χάος που φέρνουμε στα σπίτια μας έχει αιτία τις δικές μας πράξεις και αναπόφευκτα έρχεται και η ώρα της πληρωμής.

Ας δούμε στον καθρέπτη γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Ας διδαχθούμε έστω και τώρα από την ηθική που είχε αυτός ο νεαρός Άγιος Δημήτριος, που πριν καν συμπληρώσει τα είκοσί του χρόνια, ζούσε ηθικά και πνευματικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και παρακίνησε μια ολόκληρη πόλη να ασπαστεί όλα όσα πρέσβευε ο Άγιος. Ποιος οικογενειάρχης σήμερα θα προτρέψει τα παιδιά του να ζήσουν όπως ο Άγιος Δημήτριος, ποιος θα προτρέψει στα παιδιά του τα ίδια να μυροβλήσουν από την αγνότητα και την αγαθότητα, στα μέτρα ενός Αγίου; Τα βλέπουμε όλα απόκοσμα, μακρινά, εξωπραγματικά.

Όμως υπάρχουν πνευματικοί νόμοι σε όλα όσα ζούμε. Η βασιλεύουσα χάθηκε κάποτε γιατί ο Θεός «έχασε» την υπομονή του με την ασέβειά μας. Η προστασία της Θεοτόκου αναχώρησε για παιδαγωγικούς σκοπούς. Τα όσα επιτρέπει ο Θεός να ζούμε σήμερα και στην Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα οφείλονται κάπου, που δυστυχώς θα γίνουν πιο σκληρά, όσο μας χαρακτηρίζει η κενότητα και η αμετροέπεια αντί των αγαθών έργων.

Ο Άγιος Δημήτριος είναι παρόν, περιμένει να επιστρέψουμε στην ηθική ζωή και να τον μιμηθούμε για να επιστρέψει η Χάρη του ξανά, για να δεχθεί έτσι και τις τιμές μας. Άλλωστε όπως λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας «τιμὴ Μάρτυρος, μίμησις αὐτοῦ».

Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης

Πρόεδρος Συλλόγου Τρικάλων «Άγιος Νέστωρ»

ΠΗΓΗ: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8072.html

Το είχαμε δυστυχώς προβλέψει και όχι μόνο ο υποφαινόμενος, ότι η μνημονιακή «λαίλαπα» που ενέσκηψε στην χώρα μας είχε διατεταγμένη υπηρεσία στο να ξεπουλήσει όλα τα εθνικά θέματα και να «κλείσει» με καθαρά προδοτικό τρόπο.

Κατ’ αρχή δεχτήκαμε την ονομασία Μακεδονία στο τεχνητό κρατικό μόρφωμα των Σκοπιών και σαν αντάλλαγμα βλέπουμε το πώς μας εμπαίζει ειρωνικά ο αλαζόνας ηγέτης του κρατιδίου που χρησίμεψε σαν αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων, έδρα λαθρεμπορίου ναρκωτικών και της τουρκικής μαφίας και δεν υπήρξε δυστυχώς καμία ουσιαστική αντίδραση.

Δεχτήκαμε την συζήτηση με τον ανεκδιήγητο νεοοθωμανιστή Νταβούτολγου και τον υπερφίαλο Ερντογάν, που ονειρεύεται συνεχώς την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, επί των προβλημάτων του Αιγαίου όπως τα θέτει η Τουρκία, (γκρίζες ζώνες, εναέριος χώρος, χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα), ενώ νομικά μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι εκκρεμή και το διεθνές δίκαιο είναι με σαφή τρόπο υπέρ των ελληνικών δικαίων.

Και τώρα έχουμε την πρωτοφανή προδοσία της ντενφάκτο αναγνώρισης του ψευδοκράτους, με την έναρξη για πρώτη φορά επίσημων συνομιλιών με τους εκπροσώπους ουσιαστικά της τουρκικής εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μνημονιακή κλίκα που κυβερνά την χώρα σκοπεύει να κλείσει όλα τα εθνικά θέματα αδιαφορώντας για τα εθνικά δίκαια και τα εθνικά συμφέροντα. Το ερώτημα όμως που μπαίνει δεν είναι τι κάνουν όλοι αυτοί οι «χαριεντίζοντες» αλλά ποιος μπορεί να τους ανακόψει από αυτή την εθνική κατηφόρα.

Οι Έλληνες αξιωματικοί ορκίζονται να υπηρετούν την πατρίδα και θεωρούνται ότι είναι υπερασπιστές των εθνικών μας δικαίων. Είναι νομιμόφρονες και υπηρετούν τον σύνταγμα και την δημοκρατία, αλλά πως μπορεί να έχουν την συνείδηση τους ήσυχη, όταν ενώ ορκίστηκαν να υπηρετούν την πατρίδα, αυτή προδίδετε με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο ; Με το πρόσχημα της δημοκρατικής νομιμότητας, μια δημοκρατίας η οποία έχει ξεφτιλιστεί με τον χειρότερο τρόπο, παραμένουν θεατές στην πρωτοφανή αυτή εθνική προδοσία ;

Η εκκλησιαστική ιεραρχία ως ποτέ θα είναι άνευ οφθαλμών και χωρίς ώτα, ενώ η χώρα βουλιάζει και τα εθνικά μας θέματα ξεπουλιούνται ; Η εκκλησία είχε πάντα και πρέπει να έχει λόγο όταν προδίδονται τα εθνικά θέματα.

Αντ’ αυτού, βλέπουμε ευτυχώς όχι από όλους, γιατί υπάρχουν και υπερήφανοι ιεράρχες που τιμούν το ιερό τους ράσο, να παραμένει απούσα σε όλη αυτή την εθνική μειοδοσία. Ιεράρχης που θεωρείται το δεξί χέρι του αρχιεπισκόπου, είχε δηλώσει δημόσια ότι η εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στα εθνικά θέματα. Που είναι λοιπόν ο λόγος της εκκλησίας όταν ξεπουλιέται η πατρίδα, για να μην μπούμε στη συζήτηση περί αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους ;

Τέλος η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη και υπερασπίζετε τα δίκαια του ελληνικού λαού. Ποιος αλήθεια εξακολουθεί να πιστεύει στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όταν αυτή λειτουργεί κατόπιν υπουργικών παραγγελιών, όταν κωφεύει στη κατάφορη παραβίαση του συντάγματος και των βασικών νόμων βάσει των οποίων λειτούργησε μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος ; Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε, όταν δικαστές έχουν γίνει οι μεγάλο δημοσιογράφοι, όταν τα υποτιθέμενα απόρρητα πρακτικά των ανακρίσεων γίνονται πρωτοσέλιδα και ατέλειωτες συζητήσεις τηλεοπτικών εκπομπών, όταν τέλος με σκανδαλώδη τρόπο κυκλοφορούν ελεύθεροι και «ωραίοι» όσοι κατάκλεψαν το ελληνικό κράτος ;

Ποιος θα σταματήσει την εθνική προδοσία ; Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι. Η οικονομική κρίση έρχεται και παρέρχεται, αλλά το ξεπούλημα των εθνικών θεμάτων θα βαρύνει για πάντα την ιστορία μας και σαν έθνος και σαν λαός, αλλά και σαν άνθρωποι με κάποια αξιοπρέπεια και όχι όπως μας κατάντησαν, επαίτες των σκουπιδιών των διαφόρων δημοτικών και άλλων «αρχόντων».

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4217.html

Οι Έλληνες στη νεώτερη εποχή διακρίνονται περισσότερο στο εξωτερικό, παρά μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (Β΄ ΠΠ), υπάρχουν σημαντικοί τομείς, στους οποίους οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. Ενδεικτικά και χαρακτηριστικά παραδείγματα μεταξύ άλλων είναι:

• Η Ελληνόκτητη ποντοπόρος Εμπορική Ναυτιλία διατηρεί συνεχώς σταθερά την πρώτη θέση σε συνολική χωρητικότητα πλοίων τα τελευταία 25 περίπου έτη, ενώ η Ακτοπλοΐα μέσα στην Ελλάδα παραμένει προβληματική.

• Έλληνες Επιστήμονες αποτελούν κορυφαία στελέχη ξένων μορφωτικών και άλλων ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο, ενώ μέσα στην Ελλάδα η παιδεία δεν έχει ακόμη αναβαθμισθεί επαρκώς και πολλοί σπουδαστές καταφεύγουν στο εξωτερικό για να επιμορφωθούν.

• Ελληνικές Αθλητικές Ομάδες διακρίνονται επάξια στο εξωτερικό, παρά το ότι μέσα στην Ελλάδα, ακόμη και πολύ διαδεδομένα αθλήματα, όπως π.χ. το ποδόσφαιρο, προσπαθούν ανεπιτυχώς να επιλύσουν μακροχρόνια προβλήματα που τα κατατρέχουν.

Υπάρχει όμως μία σημαντική εξαίρεση στο πρόσφατο παρελθόν, κατά την οποία οι Έλληνες διέπρεψαν συλλογικά μέσα και έξω από τη χώρα τους. Αυτό συνέβη στον Β΄ ΠΠ, κατά τον οποίο, η μικρή Ελλάδα έδωσε την πρώτη συμμαχική Νίκη, αμυνόμενη εναντίον του μέχρι τότε αήττητου Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας και έκανε φίλους και εχθρούς να αναγνωρίσουν «ότι η ήρωες μάχονται σαν Έλληνες». Η 7μηνη συνολικά Ελληνική άμυνα έναντι των Ιταλικών αρχικά και ακολούθως Γερμανικών επιθέσεων, συνέβαλε ουσιαστικά στη Συμμαχική Νίκη κατά τον Β΄ ΠΠ, όπως έχουν αναγνωρίσει εχθροί και φίλοι. Αξίζει να θυμηθούμε ότι αυτή η Ελληνική διάκριση, ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας, σύμπνοιας, ηγεσίας και μαχητικότητας....

Όλο το βιβλίο στο Όταν Έλληνας συναντά Έλληνα (.pdf, 7.7 ΜΒ) 

Για να κατεβάσετε το παραπάνω αρχείο στον υπολογιστή σας:

1) Με αριστερό "κλικ" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

2) Με δεξί "κλικ", επιλέξτε "Αποθήκευση προορισμού ως" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

«Στὶς 29 Ἰουνίου 2013 ἔγιναν στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ πρώτου μνημείου γιὰ τὸν ἀθεϊσμό. Τὸ μνημεῖο κτίστηκε στὴ Φλόριντα, εἶναι ἑνωμένο μὲ ἕνα παγ κάκι, γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ κάθεσαι κιό λας. Στὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων παραβρέθηκαν περίπου 200 ἄτομα, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους θέλησαν νὰ βγοῦν φωτογραφία μὲ τὸ μνημεῖο. Ἡ ὀργάνωση ‘‘Ἀμερικάνοι Ἄθεοι’’ πάνω στὴ μαρμάρινη πλάκα μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρουν· ‘‘θέλουμε ἀντὶ γιὰ Ἐκκλησία νὰ κτιστεῖ νοσοκομεῖο’’ καὶ συμπληρώνουν· ‘‘πιστεύουμε ὅτι πρέπει νὰ τελειώσει ὁ πόλεμος, ἡ πείνα καὶ οἱ ἀρρώστιες’’. Τέλος, σύμφωνα μὲ πληροφορίες, οἱ ἄθεοι σχεδιάζουν νὰ κάνουν ἄλλα πενήντα μνημεῖα σ’ ὅλη τὴ χώρα» (Romfea.gr). Εἶχε ἀπόλυτο δίκιο ὁ Ψαλμωδός, ὅταν ἔγραφε: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐ τοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. ιγ΄ [13] 1)· εἶ πε στὸ βάθος τοῦ ἐσωτερικοῦ του ὁ ἄνθρωπος ποὺ σκοτίσθηκε ἀπὸ τὴν ἁ μαρτία καὶ κατάντησε στὴν ἀφροσύνη τῆς πωρώσεως: «Δὲν ὑπάρχει Θεός». Πράγματι. Ἡ βαθιὰ καὶ γενικὴ διαφθορὰ ὁδηγεῖ κατ’ εὐθείαν στὴν ἔμπρακτη καὶ πλήρη ἐπιλησμοσύνη τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐγωιστὴς καὶ ἁμαρτωλὸς γίνεται ἀρνησίθεος. Ἀλλὰ ὁποιαδήποτε πα ραφροσύνη καὶ παραλογισμὸς δὲν δημιουργεῖ τόση δυστυχία καὶ ἀθλιότητα ὅση ἡ ἀφροσύνη, στὴν ὁποία καταντᾶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀρνεῖται τὸν Θεό. Διότι ὁ ἄθεος δὲν στερεῖται μόνο τῆς παρηγορίας καὶ τῶν πνευματικῶν δωρεῶν ποὺ ἐκχύνονται στὴν ψυχή μας μέσῳ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης. Διατρέχει καὶ ἄμεσο κίνδυνο νὰ ἐξαχρειωθεῖ ἐντελῶς, καὶ ἀπὸ ἀθεόφοβος νὰ γίνει ἀσυνείδητος, μανιακός, ἐπικίνδυνος μέσα στὴν κοινωνία. Ὁ ἄθεος μοιάζει μὲ τὸν παράφρονα ποὺ πηδάει στὸ κενό. Καὶ ἐνῶ παρουσιάζεται γενναῖος, τρέμει ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχει φόβος! Θέλουν οἱ ἄθεοι νὰ τελειώσουν οἱ πόλεμοι, ἡ πείνα καὶ οἱ ἀρρώστιες. Ἀλλὰ τὰ κακὰ αὐτὰ εἶναι ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀρνήσεως τοῦ ἁγίου νόμου Του. Ἡ ἀθεΐα, ποὺ κυρίευσε μέρος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ὄχι λίγους ἄρχοντες λαῶν, εἶναι ἐκείνη ποὺ δημιουργεῖ αὐτὰ τὰ δεινά. Ὅσοι πιστεύουμε στὸν παντοδύναμο καὶ ἀγαθὸ Κυβερνήτη τοῦ κόσμου, ἂς μένουμε σταθεροὶ στὴν πίστη μας. Καὶ ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ δώσει μετάνοια στὸν ἀποστατημένο κόσμο μας, νὰ ἀναχαιτίσει τὸ ἰσχυρὸ κύμα τῆς διαφθορᾶς ποὺ μᾶς κατακλύζει καὶ νὰ μεταστρέψει τὸν νοῦ τῶν ἀφρόνων ἀθέων ὁπλίζοντάς τους μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα.

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεῦχ. 2077.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Από το μαχητικό ιστολόγιο history-of-macedonia.com πληροφορηθήκαμε ότι ο ΟΗΕ αναγκάσθηκε να λογοκρίνει επίσημο δημοσίευμά του στο διαδίκτυο επειδή ενοχλήθηκαν οι σκοπιανοί.

Συγκεκριμένα στις 27.9.2013 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ανήρτησε σε επίσημη ιστοσελίδα περίληψη της ομιλίας του Πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Νίκολας Γκρούεφσκι στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού. Το άρθρο κατέληγε στο τέλος με την ακόλουθη επισήμανση: «Η Ελλάδα χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία για τη δεύτερη σε μέγεθος περιφέρειά της,

η οποία κατά την αρχαιότητα είχε κατοίκους ελληνικής εθνικότητος και των οποίων το πιο διάσημο μέλος ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος». Φαίνεται ότι αυτό το σχόλιο ενόχλησε βαρύτατα τους σκοπιανούς οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν και ο ΟΗΕ αφήρεσε την τελευταία φράση από το κείμενο.

Έτσι η ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας, αν και αρχικά προβλήθηκε από κάποιον υπάλληλο του ΟΗΕ που γνωρίζει ιστορία, τελικά έπεσε θύμα του σκοπιανού εθνικισμού και ψευδομακεδονισμού. Το ερώτημα που με απασχολεί είναι γιατί ο ΟΗΕ υποκύπτει τόσο εύκολα στις απαιτήσεις ενός κρατιδίου, το οποίο ούτε καν το συνταγματικό του όνομα δεν κατόρθωσε μέχρι τώρα να επιβάλει σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό.

Δύο είναι οι εξηγήσεις που δίνω. Πρώτον η συστηματική και μεθοδική προσπάθεια των γειτόνων μας να οικειοποιηθούν οτιδήποτε αρχαιοελληνικό, ελληνιστικό και βυζαντινό στοιχείο τούς συμφέρει. Δεύτερον η δική μας υποχώρηση από την αρχική μας θέση για το όνομα. Ξεκινήσαμε με την πανελλήνια απόφαση να μην παραχωρήσουμε το ιερό όνομα της Μακεδονίας, το οποίο είναι η ψυχή μας, όπως δήλωσαν ο Ελύτης, ο Ανδρόνικος και άλλοι διανοητές. Κάναμε μία υποχώρηση καλής πίστεως αποδεχόμενοι τη σύνθετη ονομασία. Προσωπικά διαφώνησα από την αρχή με αυτή την υποχώρηση, αλλά κατανοώ σε ένα βαθμό τους υποστηρικτές της. Κολύμπησαν σε θολά νερά ελπίζοντας ότι τα Σκόπια θα υποχωρήσουν και θα βρεθεί κάποια  λύση. Αποτέλεσμα μηδέν. Τα Σκόπια αποθρασύνθηκαν από την παραχώρησή μας. Δεν υποχωρούν ούτε χιλιοστό από τις αρχικές τους θέσεις.

Ὁταν η Ελλάδα υποχωρεί και τα Σκόπια μένουν σταθερά, τότε το αποτέλεσμα το βλέπουμε χειροπιαστό. Οι πλαστογράφοι παρεμβαίνουν στην ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών και η αναφορά στην ελληνικότητα του Αλεξάνδρου εξαφανίζεται εν μια νυκτί. Να επανέλθουμε, λοιπόν, στην αρχική μας θέση: Δεν δεχόμαστε τη σύνθετη ονομασία.

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 20/10/2013, http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/10/blog-post_20.html

Σε λίγες ημέρες θα εορταστεί η 73 επέτειος του ΟΧΙ του 1940 και η Ελληνική Πολιτεία, διατηρεί μια οφειλή, για την απόδοση ταφικών τιμών στους νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία.

Κατά τη διάρκεια της νικηφόρου προελάσεως των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που κατεδίωκαν τους Ιταλούς μέσα στα Ιταλοκρατούμενα Βορειοηπειρωτικά και Αλβανικά εδάφη κατά το Έπος του 1940, έπεσαν ηρωικά περί τους 10.000 Έλληνες μαχητές. Στο διάστημα εκείνο οι νεκροί ετάφησαν είτε σε παρακείμενα Ελληνικά Νεκροταφεία, είτε σε άλλους χώρους υπό συνθήκες εκστρατείας. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία και τη νομοθέτηση του αθεϊσμού στη Χώρα αυτή, οι περισσότεροι Ελληνικοί τάφοι καταστράφηκαν.

Έπειτα από την επικράτηση της Δημοκρατίας στην Αλβανία, θα ανεμένετο ότι ένα από τα πρώτα μελήματα των Ελληνικών Κυβερνήσεων θα ήταν και η αποκατάσταση των εκεί Τάφων των ηρωικών νεκρών του Έπους του ’40. Αυτό όμως δεν ολοκληρώθηκε ακόμη, 73 χρόνια αργότερα. Όταν περί τον Μάιο του 1997 εστάλη στην Αλβανία Ελληνικό Στρατιωτικό Κλιμάκιο γιά να βοηθήσει στην εμπέδωση της τάξεως, ενώ συγχρόνως είχαν αρχίσει οικονομικές σχέσεις με την γείτονα, οι Ενώσεις Αποστράτων Μονίμων και Εφέδρων Αξιωματικών Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας απηύθυναν έγγραφη έκκληση στον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας, γιά να επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον, ώστε να διασφαλιστεί ότι χωρίς άλλη καθυστέρηση θα αποδοθούν οι οφειλόμενες ταφικές τιμές σ’ αυτούς στους ηρωικούς νεκρούς. Παρά τις πολλές εν συνεχεία τηλεφωνικές οχλήσεις των Αποστράτων προς το Γραφείο του, ο κ. Υπουργός δεν έκρινε ότι πρέπει να απαντήσει. Οι Ενώσεις επανήλθαν με δεύτερη επιστολή τους προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, γιά να μάθουν τι θα γίνει ως προς το εν λόγω θέμα. Και αυτή τη φορά ο κ. Υπουργός δεν τους απήντησε.

Μετά πολλά νεώτερα τηλεφωνήματα των Ενώσεων, εδέησε τελικώς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να μοιράσει ένα συναφές Δελτίο Τύπου, το οποίο δημοσιεύτηκε σε διάφορες Εφημερίδες την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου 1997. Σύμφωνα με αυτό, επετεύχθη Ελληνοαλβανική συμφωνία, βάσει της οποίας ανεμένετο να ρυθμιστεί πολύ σύντομα το θέμα αποδόσεως ταφικών τιμών στους Έλληνες νεκρούς του 1940, που έπεσαν στην Αλβανία. Γιά το σκοπό αυτό θα συνεκροτούντο Επιτροπές που θα μεριμνούσαν γιά τη συντήρηση και συμπλήρωση της κατασκευής του Στρατιωτικού νεκροταφείου των Βουλιαράτων Αργυροκάστρου, την κατασκευή οδικής προσβάσεως προς αυτό, την κατασκευή Στρατιωτικού νεκροταφείου στη Κορυτσά και την εξέταση της ανεγέρσεως Μνημείου στη Κλεισούρα.

Έχουν περάσει 73 χρόνια, από τότε που οι ηρωικοί αυτοί νεκροί θυσιάστηκαν γιά την Παρτίδα μας και η Πολιτεία οφείλει επί τέλους να τους αποδώσει ταφικές τιμές. Το θέμα δεν είναι μόνο υποχρέωση του εκάστοτε Υπουργού Αμύνης και Εξωτερικών, αλλά πρέπει να απασχολεί προσωπικά τον Πρωθυπουργό, καθ' ένα από τους 300 Βουλευτές και καθ' ένα από εμάς.

Υποναύαρχος Σωτήριος Γεωργιάδης ΠΝ, ε.α.

Ὕστερα ἀπό τήν εὐρεία ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ μέ τήν Ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Νικολάου, γιά τήν ἱερότητα τῆς Κυριακῆς ἀργίας, ἦρθε καί τό Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας μέ ὁμόφωνη ἀπόφασή του νά πεῖ ὄχι στό ἄνοιγμα τῶν Καταστημάτων τήν Κυριακή, ἀκολουθώντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως.

Μάλιστα, ἀποφασίστηκε στό Δημοτικό Συμβούλιο, σέ περίπτωση, πού ἡ Περιφέρεια Στερεᾶς Ἑλλάδος ἐγκρίνει τήν πρόταση τῆς Κυ­βερνή­σε­ως γιά τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τήν Κυριακή, νά ὀργανωθεῖ ἀντί­δραση καί νά κληθεῖ τό καταναλωτικό κοινό νά μή προβαίνει σέ ἀγορές κατά τήν Κυριακή ἡμέρα.

Ὁ Σεβασμιώτατος μετά τήν ἀπόφαση αὐτή τοῦ Δημοτικοῦ Συμβου­λί­ου ἀπέστειλε ἐπιστολή πρός τόν Δήμαρχο κ. Γεώργιο Κοτρωνιᾶ μέ τήν ὁποία ἐκφράζει τήν ἱκανοποίησή του καί τόν παρακαλεῖ νά διαβιβάσει τίς εὐ­χές καί τά συγχαρητήριά του σέ ὅλα τά μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβου­λίου.

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβασμιωτάτου:

Ἀγαπητέ κύριε Δήμαρχε.

Κατόπιν τῆς προσφάτου ὁμοφώνου Ἀποφάσεως τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, μέ τήν ὁποία διατρανώσατε τήν ἄρνη­σή σας στό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές, ἀντι­δρώ­ντας μέ τόν τρόπο αὐτό στίς μεθοδεύσεις τῆς Κυβερνήσεως, θέλω νά συγχαρῶ γιά τήν, σύμφωνα μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη Παρά­δοσή μας, θαρραλέα στάση σας, ἡ ὁποία φυσικά εἶναι σύμφωνη ἀπολύτως μέ τήν πάγια θέση τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας στό θέμα αὐτό.

Σᾶς δηλώνω, ἐπίσης, ὅτι σέ περίπτωση πού ἡ Περιφέρεια Στερεᾶς Ἑλλάδος ἀποφασίσει διαφορετικά, θά βρίσκομαι στό πλευρό σας σέ κάθε εἴδους πρωτοβουλία, διά τήν ἀπό κοινοῦ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος.

Σᾶς παρακαλῶ νά διαβιβάσετε τά ἐγκάρδια συγχα­ρη­τή­ριά μου σέ ὅλα τά μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.

Μετ΄εὐχῶν καί ἐκτιμήσεως.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Τη δριμεία επίθεση του προέδρου του «Ιδρύματος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης», προκάλεσε ο σεβασμιότατος Πειραιώς, κ Σεραφείμ, (Pire Mitropolit), ο οποίος προ ημερών διοργάνωσε στην μητρόπολη του ημερίδα με θέμα τους Πομάκους της δυτικής Θράκης, παρουσία και του υφυπουργού Εξωτερικών, κ Γεροντόπουλου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα τη τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak, (19/10), δριμεία επίθεση κατά του μητροπολίτη Πειραιώς αλλά και κατά του υφυπουργού Εξωτερικών, κ Γεροντόπουλου, εξαπέλυσε ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης», Taner Mustafaoğlu, εξ αιτίας της πρόσφατης ημερίδας που έγινε για την ανάδειξη τη πολιτιστικής και εθνολογικής ταυτότητας των Πομάκων της Δυτικής Θράκης, ένα αρχαίο ελληνογενές φύλο της περιοχής, και την διαφοροποίηση τους από τους τουρκογενείς της μειονότητας. Ο Taner Mustafaoğlu ανέφερε με προκλητικό τρόπο ότι η ημερίδα αυτή απέβλεπε στο να δημιουργήσει διασπαστικές τάσεις μέσα στους κόλπους της «τουρκικής», όπως την χαρακτήρισε, μειονότητας της δυτικής Θράκης, η οποία, όπως υποστήριξε, είναι άρρηκτα συνδεμένη με την «μητέρα πατρίδα», την Τουρκία. 

Στο ίδιο δημοσίευμα ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης», που είναι το πιο ανθελληνικό ίδρυμα των Τούρκων στην περιοχή, προχώρησε ακόμα περισσότερο στην έντονη κριτική του κατά της ημερίδας της Μητρόπολης Πειραιώς, ισχυριζόμενος πως με αυτές τις κινήσεις προσβάλλεται η συνείδηση της μειονότητας που είναι ενωμένη με την τουρκική εθνική συνείδηση και προεξόφλησε ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα βρουν καμία ανταπόκριση από τον λαό της «τουρκικής μειονότητας» της δυτικής Θράκης. Κατηγόρησε με έντονο τρόπο και τον πρόεδρο του «Ινστιτούτου Πομάκων», κ Ibrahim Kenar, ότι αναπτύσσει αντιτουρκική προπαγάνδα και ισχυρίστηκε ότι τέτοιες ενέργειες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα αισθήματα των Πομάκων που κατοικούν σήμερα στην Τουρκία. Απέρριψε δε με κατηγορηματικό τρόπο όλες τις θεωρίες περί μη τουρκικής καταγωγής των Πομάκων, τονίζοντας ότι όλα αυτά εντάσσονται στην «καταπιεστική» προπαγάνδα που έχει αναπτύξει τελευταία το ελληνικό κράτος κατά της «τουρκικής» μειονότητας της δυτικής Θράκης. Να σημειώσουμε ότι οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι οι Πομάκοι ένιαι τουρκικής καταγωγής από τα τουρκικά φύλα των Ούζων και Πετσενέγκων, χωρίς όμως να μπορούν να το αποδείξουν ιστορικά και να εξηγήσουν ότι ποτέ στην ιστορία του δεν μιλούσαν κάποια τουρκική διάλεκτο.

Στα «πυρά» του ανεκδιήγητου Taner Mustafaoğlu βρέθηκαν κι οι άλλοι ομιλητές της ημερίδας της Μητρόπολης Πειραιώς για την δυτική Θράκη, όπως ο πρόεδρος της «Ένωσης Σμυρναίων», στρατηγός Τσίρκας Ευάγγελος, ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Αλεξανδροπουλιτών» ναύαρχος κ. Παρασκευόπουλος και η καθηγήτρια, κ Ελένη Χόρτη, η οποία παρουσίασε ειδική μελέτη για τους Πομάκους σαν ένα χαμένο ιστορικό φύλο της δυτικής Θράκης. Εκτός όλων αυτών, ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» κατέκρινε και την κίνηση των αθιγγάνων της δυτικής Θράκης, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Mustafaoğlu, έχουν το θράσος να διεκδικήσουν ξεχωριστό μουσουλμανικό τέμενος αποκλειστικά για δική τους χρήση. 

Με όλα αυτά φαίνεται πως για άλλη μια φορά η τουρκική προκλητικότητα που εκδηλώνεται με κάθε μέσο στην Δυτική Θράκη, εντάσσεται στην προσπάθεια της Τουρκίας να «κοσυφοπεδοποίησει» την περιοχή και να αναβιώσει την λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης». Για τον λόγο αυτό κινήσεις όπως αυτή του θαρραλέου Σεβασμιότατου Πειραιώς, κ Σεραφείμ, γίνονται στόχος έντονων τουρκικών αντιδράσεων. Ευχή μας και άλλοι μητροπολίτες να μιμηθούν το παράδειγμα του εν λόγω Δεσπότη, που τιμά με κάθε τρόπο το ιερό του ράσο.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγο

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/o-peiraios-exorgizei-tous-tourkous.html#ixzz2iMOfWnSh

Το λιγότερο οργή μας προκάλεσε άρθρο-ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση της «Φωνής της Ρωσίας» με άκρως παραπλανητικό τίτλο «Οι θησαυροί της Θράκης μιλούν για την αρχαία Ελλάδα», καθώς το λιγότερο που προκύπτει είναι η αμφισβήτηση της ελληνικότητας του θρακιώτικου πολιτισμού…

Χρησιμοποιούμε τις εξαιρετικές φωτογραφίες του δημοσιεύματος, που έχει τραβήξει η Αλεξάνδρα Σόποβα, καθώς από μόνες του αποκαλύπτουν πολλά… Το δημοσίευμα βρίσκεται στη διεύθυνση http://rbth.gr/arts/2013/10/16/oi_thisayroi_ti_thraki_miloyn_gia_tin_arxaia_ellada_25723.html).

Χωρίς να επιθυμούμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο να «ξύσουμε» ιστορικές πληγές και αντιλαμβανόμενοι απόλυτα ότι το περίεργο δημοσίευμα θα αποτελέσει όπλο στα χέρια της ευφυούς ρωσικής διπλωματίας που θα το αξιοποιήσει απέναντι στους Βουλγάρους και όχι μόνο, οφείλουμε να δηλώσουμε ότι το θέμα δεν είναι απλό και το υπουργείο Εξωτερικών δεν πρέπει να κάτσει με σταυρωμένα χέρια.

Να θυμίσουμε, ότι η Βουλγαρία, ιστορικά, επεδίωκε – αυτονόητα – να βρει διέξοδο στο Αιγαίο μεγιστοποιώντας τη γεωπολιτική και γεωστρατηγικη της αξία. Όχι ότι θα επιδιώξουν να το πράξουν σήμερα, αλλά ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις ότι στην οργή τους για τη μη υλοποίηση των γεωπολιτικών τους σχεδιασμών που περιλάμβαναν τη χώρα μας, οι Ρώσοι δεν θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό να «σπείρουν ζιζάνια» σε δυο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ… Παλιά κόλπα.

Ας δούμε όμως πρώτα την είδηση και στη συνέχεια μερικά ιστορικά στοιχεία, για να βοηθήσουμε το υπουργείο Εξωτερικών και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, να αξιολογήσει σωστά την κατάσταση και να κινηθεί εγκαίρως.

Στις 30 Σεπτεμβρίου εγκαινιάστηκε στο Κρατικό ιστορικό μουσείο της Μόσχας η έκθεση «Θρακιώτικα χρυσά από τη Βουλγαρία. Ο μύθος αναβιώνει». Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού της Ρωσίας και της Βουλγαρίας. Τα εκθέματα δε χρονολογούνται από τον 8ο μέχρι τον 4ο αι. π.Χ. Μέχρι εδώ όλα καλά, θα πει κανείς. Τα προβλήματα όμως ακολουθούν, καθώς Βούλγαροι, αλλά και Ρώσοι αρχαιολόγοι διαχωρίζουν σαφώς τους Θράκες από τους Έλληνες, αναφέροντάς τους ως έναν άλλο λαό, χωρίς αλφάβητο και γραφή, επηρεασμένο από τους Σκύθες.

«Συχνά οι Έλληνες συνάδελφοί μας διαφωνούν. Κι’ αυτό γιατί λέμε ότι οι θησαυροί αποτελούν τεκμήρια του θρακιώτικου πολιτισμού, σχετικά με την ταυτότητά του, ενώ τα αντικείμενα που περιλαμβάνουν είναι ελληνικά. Ναι, είναι ελληνικά, αλλά τα συναντάμε στη Θράκη και στη Σκυθία, ενώ δεν εντοπίζουμε παρόμοια στην Ελλάδα», λέει ο δρ. Ιβάν Μαράζοφ, μέλος του Ιδρύματος «Θράκη», συνεργάτης του ιδιωτικού μουσείου «Βασίλι Μπόζκοφ», καθηγητής του Νέου πανεπιστήμιου της Βουλγαρίας.

Θα μας επιτρέψει ο σεβαστός καθηγητής να εκθέσουμε ορισμένες παρατηρήσεις. Οι Θράκες αναφέρονται, για πρώτη φορά στην ιστορία, σε γραπτό κείμενο, από τον Όμηρο (Ιλιάδα). Κάποιοι σύμμαχοι των Τρώων ήταν Θράκες, όπως οι Παίονες. Θράκες ήταν και οι Κίκονες με τους οποίους πολέμησε ο Οδυσσέας. Θράκας ήταν και ο Ορφέας, ο θρυλικός μουσικός και ήρωας, ο οποίος πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία στο πλευρό των άλλων Πανελλήνων συντρόφων του. Ο δε γενάρχης τους, ο Θραξ, ήταν γιος του θεού Άρη, σύμφωνα με την ελληνική και τη θρακική μυθολογία.

Για τους αρχαίους Έλληνες υπήρχε πάντα σαφής διαχωρισμός των βόρειων και των νότιων θρακικών φυλών. Οι βόρειες, οι Γέτες και οι Δάκες, που κατοικούσαν στις όχθες του Δούναβη και βόρεια αυτού, πράγματι, δεν είχαν σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό. Από νωρίς ήρθαν σε επαφές με τους Σκύθες, τους Κέλτες και άλλους επιδρομείς. Οι νότιοι Θράκες όμως, που κατοικούσαν στην οροσειρά της Ροδόπης και του Αίμου, αλλά και όσοι κατοικούσαν στην σημερινή δυτική και ανατολική Θράκη, είχαν γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή.

Οι επαφές κορυφώθηκαν κατά τον Α’ Αποικισμό, με την ίδρυση δεκάδων ελληνικών πόλεων, στις παράκτιες κυρίως περιοχές των Θρακών. Οι Αγριάνες και οι Οδρύσες ήταν ελληνικής καταγωγής, πρόγονοι των σημερινών Πομάκων. Οι Βιθυνοί, οι οποίοι πέρασαν στη Μικρά Ασία και ίδρυσαν κράτος εκεί (με βασιλείς, τον Νικομήδη, ιδρυτή της Νικομήδειας και τον Προυσία, ιδρυτή της Προύσας), οι Μυσοί και οι Φρύγες, του περίφημου βασιλιά Μίδα, ήταν επίσης, τουλάχιστον, εξελληνισμένοι Θράκες, ήδη από τον 8ο αι π.Χ.

Οι αρχαίοι Έλληνες τους θεωρούσαν βαρβάρους, θα αντιτείνει κανείς, λόγω του μη αστικού τους τρόπου ζωής. Το ίδιο έλεγαν όμως και για τους Μακεδόνες, χωρίς σήμερα να υπάρχει ουδείς εχέφρων που να αμφιβάλει για την ελληνική τους καταγωγή. Ακόμα το ίδιο έλεγαν και οι Αχαιοί για τους Δωριείς, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι και οι μεν και οι δε ήταν Έλληνες. Άλλωστε οι Παίονες, είχαν στην πραγματικότητα ιδρύσει πόλεις. Η πρωτεύουσά τους μάλιστα, η Αμυδών, αναφέρεται από τον Όμηρο – βρίσκεται κοντά στο σημερινό Αξιοχώρι του νομού Κλικίς – και είχε ιδρυθεί στους νεολιθικούς χρόνους.

Στην εν λόγω έκθεση οι Θράκες αναφέρονται ξεκάθαρα ως ένα έθνος ξεχωριστό – με τρόπο παρόμοιο με τη θεώρηση των «μακεδόνων» των Σκοπίων για τον εαυτό τους, περίπου – οι οποίοι είχαν επαφές με τους Σκύθες. Τα αντικείμενα που εκτίθενται είναι ελληνικά, αλλά δεν έχουν βρεθεί αντίστοιχά τους στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των υπευθύνων. Και καθώς λένε, αυτά ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει χρυσά στεφάνια, ανάλογα των οποίων έχουν βρεθεί σε όλους τους μακεδονικούς τάφους. Ανάμεσα στα ελληνικά εκθέματα υπάρχουν φυσικά και πολλά σκυθικά, τα οποία αποδεικνύουν τις επαφές των βόρειων φυλών με τους Σκύθες, τις οποίες ουδείς άλλωστε αμφισβητεί.

Επειδή λοιπόν η αρχαιολογία είναι και πολιτική – δυστυχώς – όπως ανακαλύψαμε στη δεκαετία του ’90 (και να μην ξεχνάμε τις… μακεδονικές εκθέσεις των αναγνωρισμένων από τη Μόσχα Σκοπιανών στη Μόσχα), ελπίζουμε η εν λόγω αρχαιολογική προσέγγιση να μην αποτελέσει εφαλτήριο για τα όποια παρατράγουδα, ούτε για διάφορες νέες περίεργες ιδέες. Μην ξεχνάμε πως και ο Μακεδονικός Αγώνας σε κάποιες παρόμοιες πολιτιστικές ανακολουθίες είχε τις ρίζες του.

Πηγή, http://www.defence-point.gr/news/?p=87011

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ανθρώπου

Το ανθρώπινο είδος, τον τελευταίο αιώνα ύπαρξής του, με τα 6 δις κατοίκους σήμερα πάνω στον πλανήτη Γη και με βάση τα επιστημονικά, φιλοσοφικά και πολιτικά συστήματα που ανέδειξε (σοσιαλισμούς, καπιταλισμούς, μετανεωτερισμούς κ.ά.), κατάφερε να δημιουργήσει το μεγαλύτερο επίτευγμα που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι αιώνες:

Από τα 6 δις, το προηγμένο 1 δις με τον υπερκαταναλωτισμό του

έχει βυθίσει στον υποσιτισμό ένα άλλο δις που ζει με ένα 1€ το μήνα.

Δημιούργησε μια πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση στους τομείς του περιβάλλοντος (κλιματικές αλλαγές), της διατροφής, των υδάτινων πόρων, της ενέργειας και της απασχόλησης, καταφεύγοντας κατά διαστήματα σε ολέθριες πολεμικές συρράξεις.

Κυκλική μετανάστευση

Αυτό το χάσμα δεν πρόκειται να σταματήσει να διευρύνεται με μια αποσπασματική και πολιτικά ύποπτη προστασία κάποιων λαθρομεταναστών. Για μια αντίστροφη πορεία μείωσης των ανισοτήτων υπάρχει ένας δοκιμασμένος τρόπος: Μεταφορά τεχνολογίας και εμπειρίας από ομάδες μεταναστών που θα επιστρέψουν στη χώρα τους μετά από παραμονή 5 ετών για εργασία και κατάρτιση σε μια ανεπτυγμένη χώρα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στην ανασυγκρότηση της χώρας τους μεταφέροντας ένα σύγχρονο know how.

Αυτή είναι η λεγόμενη κυκλική μετανάστευση: Μέσω διακρατικών συμφωνιών θα μπορούσε μία χώρα σαν τη δική μας να επιτρέψει την απασχόληση π.χ. 100.000 μεταναστών ως εργάτες/αγρότες, 10.000 ως τεχνίτες και 1.000 ως φοιτητές, με υποχρέωση να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μετά από 5 χρόνια. Παράλληλα μπορεί να οργανώσει την απασχόλησή τους με πιστοποιημένα γραφεία διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού που θα διασφαλίζουν την δωρεάν κατοικία, την ιατροφαρμακευτική υποστήριξη και τις συνθήκες εργασίας (τήρηση οχταώρου κ.ά).

Είναι τριπλό το όφελος:

α) Οι φτωχοί μετανάστες αποκτούν πολλαπλάσια εισοδήματα σε σχέση με τη χώρα τους και παράλληλα αποκτούν εξειδίκευση. Άτομα που λιμοκτονούν με 1€ το μήνα θα μπορούν να έχουν εισόδημα 300€ το μήνα!!! (και δωρεάν στέγη – περίθαλψη).

β) Η χώρα προέλευσης ωφελείται από τα εμβάσματα των μεταναστών και από το know how που διαθέτουν οι μετανάστες όταν επαναπατρίζονται  και βοηθάνε στην ανοικοδόμηση της πατρίδα τους.

γ) Η χώρα υποδοχής ωφελείται από το φθηνό εργατικό δυναμικό και η οικονομία της γίνεται ανταγωνιστική. Παράλληλα αποφεύγεται η διάλυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, η δημιουργία μειονοτήτων, η υπονόμευση της πολιτιστικής παράδοσης κάθε χώρας και η διαρκής απόκλιση στην ανάπτυξη μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών.

Η κυκλική μετανάστευση εφαρμόζεται από άλλες χώρες με θεαματικά αποτελέσματα, (π.χ. Ισραήλ με μετανάστες από ανατολική Ασία).

Πολυπολιτισμικότητα – Αλλοίωση Συνειδήσεων – Εθνοφοβία

Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέστηκε στη χώρα μας η μεγαλύτερη αλλοίωση συνειδήσεων με αντιστροφή αρχών και αξιών στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, με σκοπό τη χειραφέτηση των μαζών από πολιτικοοικονομικά κέντρα. Με κατάλληλες συνθήκες (υπερσυγκέντρωση στις πόλεις) που ευνοούν τις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές παθήσεις, οδήγησαν τα άτομα στον εγωκεντρισμό, την επιθετικότητα και την μοναξιά. Αξίες όπως αλληλεγγύη,  καθήκον, αξιοκρατία, αυτοθυσία κ.ά. εξοστρακίστηκαν. Ως υποκατάστατο προώθησαν την υπερκατανάλωση και ακύρωσαν κάθε έννοια αποταμίευσης ώστε να αιχμαλωτίσουν τον κόσμο στις τράπεζες και στα διεθνή κέντρα τοκογλυφίας που τις ελέγχουν.

Υπονόμευσαν την οικογένεια[1] προβάλλοντας το πρότυπο της χειραφετημένης και απελευθερωμένης γυναίκας. Την οδήγησαν σε μια εντατικοποίηση πολλαπλών ρόλων για να την εκμεταλλευθούν οικονομικά (εργασία, διαφήμιση, θεάματα, trafficking κλπ). Σύμφωνα με τη φύση της θα έπρεπε να επιλέγει ήπιες δραστηριότητες αντί να εκτίθεται στην αρένα του ανταγωνισμού. Η «απουσία» της μάνας οδηγεί συχνά τα ελληνόπουλα σε ψυχικές διαταραχές. Αναζητώντας διέξοδο έγιναν πρωταθλητές στην παχυσαρκία αγνοώντας την κρητική διατροφή. Η νεολαία έγινε εύκολη λεία ως καταναλωτικό δυναμικό. Στη χώρα του φωτός καθιερώθηκε η νυχτερινή ζωή με κύρια στοιχεία την διαφθορά της νεολαίας, την υπονόμευση της εκπαίδευσης και την σπατάλη ενέργειας. Κατασκεύασαν το πρότυπο του παθητικοποιημένου πολίτη που η ζωή του αλλοτριώνεται μέσα από στημένα σήριαλ, αντί ο ίδιος να συμμετέχει στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του, που παρακολουθεί αγώνες αντί ο ίδιος να αθλείται, που ακούει τραγουδιστές αντί ο ίδιος να τραγουδά.

Για να προωθήσουν την πολυπολιτισμικότητα προβάλλουν το ιδεολόγημα  για την  «παγκόσμια κοινωνία πολιτών» λέγοντας ότι η συνύπαρξη με το «διαφορετικό» βοηθά στην ανταλλαγή πολιτιστικών αγαθών. Π.χ. εάν η κόρη μου δεκατριών ετών κάθεται στο ίδιο θρανίο με μία συνομήλικη μουσουλμάνα ή ρομά θα μπορεί να ωφεληθεί πολιτιστικά από τα έθιμα του θρησκευτικού αυτομαστιγώματος ή τους πρόωρους εφηβικούς γάμους!!! Ο πραγματικός στόχος τους είναι η αποκοπή μας από της αρχές και αξίες της παράδοσής μας και η πολιτιστική μας ισοπέδωση προς τα κάτω ώστε να υπονομεύσουν την κοινωνική συνοχή μέσω της ισλαμοποίησης. Το Ισλάμ όμως δεν αποδέχεται την πολυπολιτισμικότητα και κάθε τι το «διαφορετικό» θεωρείται εχθρικό. Αντίθετα εδώ όποιος υπερασπίζεται τη δική μας παράδοση βαφτίζεται εθνικιστής, ρατσιστής, σωβινιστής κ.α. Περιφρονούν τα ιστορικά στοιχεία, καίνε σημαίες και βιβλία και εκμεταλλεύονται πολιτικά ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως η νεολαία και οι μετανάστες. Η στάση αυτή που ενοχοποιεί κάθε έκφραση εθνικής συνείδησης είναι  μία βάναυση συμπεριφορά σε βάρος του λαού μας. Με αυτές τις μεθόδους καλλιεργήθηκε στο λαό μία εθνο-φοβία η οποία δεν συναντάται σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Έχουμε εθνο-φοβία σε μια χώρα η οποία υπήρξε το λίκνο του πολιτισμού και όπου συνέβη η μεγαλύτερη συσσώρευση  ανθρώπινης σοφίας, από τους αρχαίους Έλληνες μέχρι και τους Πατέρες της εκκλησίας.

 [1] Τα Χριστούγεννα οι Γερμανοί προβάλλουν με κάθε μέσο την υποστήριξη του θεσμού της οικογένειας, ενώ η ίδια η πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε.

Πηγή:enromiosini.gr

Ἡ ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα ἀπειλεῖται ἀπὸ ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς.

Ὁ ἥρωας στρατηγὸς τοῦ 1821 Μακρυγιάννης ἀγωνιᾶ καὶ ἀγωνίζεται καθὼς βλέπει νὰ κινδυνεύουν ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Πατρίδα.

Ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα:

«Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ἐνεργήσω κι΄ ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάνουν… Κι΄ αὐτείνη ἡ πατρίδα δὲν λευτερώθη μὲ παραμύθια, λευτερώθη μ΄ αἵματα καὶ θυσίες· κι΄ ἀπὸ αὐτὰ ἔγινε βασίλειον – κι΄ ὄχι νὰ βραβεύωνται ὁλοένα οἱ κόλακες, κι΄ οἱ ἀγωνισταὶ ν΄ ἀδικιῶνται.

Ὅτι ὅταν σκοτώνονταν οἱ ἀγωνισταί, αὐτεῖνοι κοιμῶνται.

Κι΄ ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου δὲν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας. Ναρθῆ ἕνας νὰ μοῦ εἰπῆ ὅτι θὰ πάγη ὀμπρὸς ἡ πατρίδα, στέργομαι νὰ μοῦ βγάλη καὶ τὰ δυό μου μάτια. Ὅτι ἂν εἶμαι στραβός, καὶ ἡ πατρίδα μου καλά, μὲ θρέφει· ἂν εἶναι ἡ πατρίδα μου ἀχαμνά, δέκα μάτια νἂχω, στραβὸς θανὰ εἶμαι. Ὅτι σ΄ αὐτείνη θὰ ζήσω, δὲν ἔχω σκοπὸν νὰ πάγω ἀλλοῦ».

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/10/blog-post_997.html