«Ας μην αποδεχθούμε κανένα «αρραβώνα» με τον Ολοκληρωτισμό, ας μη δεχτούμε την «αχρήματη εποχή» που ανακοινώνουν για το 2013, ας πολεμήσουμε για τη Βιοτική Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία μας, με τη δική σας αρωγή».

 ΙΝΚΑ-ΔΤ 388/17.01.2013

Ανοικτή Επιστολή

Προς τον

Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Πρόεδρο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 Ο Νέος Ολοκληρωτισμός και η Βίαιη Φτωχοποίηση των Ελλήνων Πολιτών

Μακαριότατε,

Σεβαστοί Πατέρες της Εκκλησίας μας,

Το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ), με πάνω από 40 χρόνια δράσης και με περισσότερα από 100.000 μέλη, έχει δραστηριοποιηθεί ενάντια σε όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα σε όσα αφορούν στην καταπάτηση της Ελευθερίας και την εξαθλίωση των πολιτών. Οι ενέργειές μας είναι γνωστές από την έκδοση δελτίων τύπου, τις διακηρύξεις, τις ομιλίες, αλλά και τις προσφυγές μας στη Δικαιοσύνη (χαράτσι της ΔΕΗ, διόδια, «πράσινα τέλη», αποτροπή του υποχρεωτικού εμβολιασμού για την «πανδημία της γρίπης των χοίρων», προσβολή της ΠΟΛ1077 στο ΣτΕ κ.λπ.)

Τα μέλη του ΙΝΚΑ είμαστε ενεργοί πολίτες, όλοι με κοινωνικές ευαισθησίες, για αυτό αντιστεκόμαστε σε οτιδήποτε είναι ενάντια στην Ζωή, Ελευθερία και Περιουσία του Ελληνικού Λαού.

Γνωρίζουμε ότι η Ιερά Σύνοδος έχει αποφασίσει από παλιά (το 1998 για τη Συνθήκη Schengen) τη μη αποδοχή ηλεκτρονικών μέσων, ή ταυτοτήτων, που θα χρησιμοποιούσαν τον αριθμό 666, αλλά και πρόσφατα, της «κάρτας του πολίτη».

Το ΙΝΚΑ συνεργάστηκε με ιερείς και λαϊκούς και συμμετείχε ενεργά σε δύο συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 27 Μαρτίου 2011 και στις 21 Οκτωβρίου 2012 που αφορούσαν στην «κάρτα του πολίτη», αλλά και γενικότερα στην αντιμετώπιση του Φακελώματος – Ξεγυμνώματος του Πολίτη, από τον Νέο Ολοκληρωτισμό.

Δεν είναι όμως μόνο οι προγραμματιζόμενες νέες αστυνομικές ταυτότητες («κάρτες πολίτη») που προωθεί ο Νέος Ολοκληρωτισμός, πρόκειται για συνεχόμενα μέτρα τα οποία στοχεύουν να φακελώσουν, να ξεγυμνώσουν, να αριθμοποιήσουν τον Άνθρωπο και να τον μετατρέψουν σε υποχείριό τους, σε αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Ορισμένα από αυτά είναι: «κάρτα του πολίτη», «κάρτα του μετανάστη», «φοροκάρτα», «περιουσιολόγιο», «ηλεκτρονική συνταγογράφηση», «υποχρεωτική δωρεά οργάνων», «άρση του προσωπικού απορρήτου» κ.ά. Όλα αυτά συνθέτουν έναν ολοκληρωμένο-φασιστικό έλεγχο της προσωπικής ζωής των Ανθρώπων, με άμεσο κίνδυνο για τη Ζωή, την Ελευθερία και την Περιουσία τους.

Ο Φασισμός (μετά την πρώτη ήττα του το 1945) αναβιώνει, οι μέθοδοί του επαναχρησιμοποιούνται και εκσυγχρονίζονται και η Επιστήμη χρησιμοποιείται σε βάρος του Ανθρώπου.

Εμείς όχι μόνο αναγνωρίζουμε την ηγεσία της Εκκλησίας ως βασικό συναγωνιστή των κινημάτων του Ελληνικού Λαού ενάντια στον Ολοκληρωτισμό εν γένει, αλλά θεωρούμε και ότι μπορεί να παίξει βασικό και αναντικατάστατο ρόλο στην καταφυγή και στην άμυνα του Ελληνικού Λαού.

Νομίζουμε ότι είναι ο καιρός να ενημερώσουμε τους πολίτες, αλλά και να τους αποτρέψουμε, να παραλάβουν οτιδήποτε (ή να γνωστοποιήσουν οποιοδήποτε στοιχείο τους) που μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τη Ζωή, την Ελευθερία και την Περιουσία τους. Ήρθε η ώρα να θυμίσουμε ξανά τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου που είναι ξεκάθαρα ενάντια στην «ηλεκτρονική διακυβέρνηση», δηλαδή ενάντια στο όπλο του Ολοκληρωτισμού που μπορεί να μας οδηγήσει στην «εμφύτευση».

Με πρόσχημα την… «οικονομική κρίση» αλλά και την… «πάταξη της φοροδιαφυγής», στοχεύουν στην εξαθλίωση των Ελλήνων, που, αν χάσουν την Ελευθερία τους και την Περιουσία τους (προσωπική και δημόσια), τότε θα χάσουν την Εθνική τους Υπόσταση, ακόμα και τη Ζωή τους. Η Ιστορία μας δείχνει ότι η Εκκλησία έπαιξε ενεργό και αξιοσημείωτο ρόλο για την επίτευξη της Ελευθερίας μας, τόσο στην Εθνική Παλιγγενεσία, όσο και στις άλλες δύσκολες στιγμές της χώρας μας.

Σήμερα χιλιάδες συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν κυριευμένοι από την απελπισία τους και πνιγμένοι στα χρέη, άλλοι πεθαίνουν πρόωρα από έλλειψη φαρμάκων, ενώ χιλιάδες άστεγοι, εκατομμύρια άνεργοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σήμερα επικρατεί η αδικία, ο φόβος, το ψέμα, η απογοήτευση, η τρομοκρατία και κάθε μορφής βία, σήμερα όλο το έθνος συκοφαντείται.

Όλα αυτά τα γεγονότα κραυγάζουν και οδηγούν στα αυτονόητα συμπεράσματα, που έχει καταλήξει ο Ελληνικός Λαός, παρά το όργιο παραπληροφόρησης, τον οργανωμένο Ψυχολογικό Πόλεμο και την αντιστροφή της πραγματικότητας από την πλειοψηφία των «ΜΜΕ».

Δεν είναι θέμα τεχνολογικής διερεύνησης, δεν είναι θέμα παραπομπής σε μια «Επιτροπή  Εμπειρογνωμόνων». Είναι:

Απόφαση αντίστασης στην Κατοχή και στον Ολοκληρωτισμό,

ή πρόθεση υποταγής σε αυτόν.

Οι Έλληνες Πολίτες αναμένουν το κάλεσμα σας Μακαριότατε και Σεβαστοί Πατέρες της  Εκκλησίας. Να τους ενθαρρύνετε να αντισταθούν, δεν τους αξίζει να είναι μόνοι.

Ας μην αποδεχθούμε κανένα «αρραβώνα» με τον Ολοκληρωτισμό, ας μη δεχτούμε την «αχρήματη εποχή» που ανακοινώνουν για το 2013, ας πολεμήσουμε για τη Βιοτική Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία μας, με τη δική σας αρωγή.

Το Γραφείο Τύπου του ΙΝΚΑ

Ομιλία Μητροπολίτη Γόρτυνος στο συνέδριο ''Εκκλησία και Αριστέρα''

Εὐχαριστῶ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Κον Κον Ἱερώνυμον, ὅπως καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι μεταξύ τῶν ἄλλων πατέρων Ἱεραρχῶν ὅρισε καί τήν ταπεινότητά μου ὡς ὁμιλητή σ᾽ αὐτό τό ἐπιστημονικό Συνέδριο, πού διοργάνωσε ἡ κλεινή θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης γιά τό ἐπίμαχο πρόβλημα ΕΚΚΛΗΣΙΑ καί ΑΡΙΣΤΕΡΑ καί μέ τό σημαντικό μάλιστα δοθέν εἰς ἐμέ ἐπί μέρους  θέμα Ὁμοιότητες καί Διαφορές τῶν δύο,  Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς.

Κατ᾽ ἀρχάς θέλω νά πῶ, καί μάλιστα νά τονίσω, αὐτά τά δύο βασικά, πρῶτον μέν ὅτι ἡ Ἐκκλησία  δέν ἐμπλέκεται στά πολιτικά κόμματα, δέν ταυτίζεται μέ καμμία πολιτική παράταξη, καί δεύτερον νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν παραθεωρεῖ τήν πολιτική, διότι θεωρεῖ τά πολιτικά κόμματα ὡς ἀνθρώπινες ἰδεολογίες, ἡ κάθε μιά ἀπό τίς ὁποῖες θέλει καί ἀγωνίζεται γιά μιά καλύτερη κοινωνία.

Μετά τό μικρό αὐτό εἰσαγωγικό σημείωμα εἰσέρχομαι κατ᾽ εὐθεῖαν στό θέμα μου καί δηλῶ ὅτι θά τό διεξέλθω μέ συντομία, λόγω στενότητος χρόνου, καί μέ ἁπλότητα, ὡς μία κατήχηση γιά τόν λαό. Ὅλοι μας γι᾽ αὐτόν τόν λαό τοῦ Θεοῦ νοιαζόμεθα καί ἐργαζόμεθα. Σέ κάθε παράγραφο τοῦ λόγου μου θά συμπλέκω καί τίς ὁμοιότητες καί τίς διαφορές Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς, αὐτό πού εἶναι τό θέμα μου, καί ἔτσι θά φαίνεται καλύτερα ἡ ἀντιπαράθεση τῶν δύο.

1. Ἡ Ἐκκλησία νοιάζεται καί ἀγωνίζεται οἱ χριστιανοί, καί ὄχι μόνο οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νά ἔχουν τά ἀναγκαῖα γιά τήν ζωή τους, ὅπως αὐτό τό δεικνύει καί τό ἀποδεικνύει περίτρανα τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τά καθημερινά συσσίτια καί ὅλη τήν φιλανθρωπική της δράση. Δέν εἶναι λοιπόν ἀληθινή, ἀλλά εἶναι ἄδικη ἡ κατηγορία κατά τῆς ᾽Εκκλησίας, ὅτι αὐτή ἀδιαφορεῖ γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τά ἐπίγεια ἀγαθά του. Θέλει καί εὔχεται καί φροντίζει οἱ ἄνθρωποι νά διάγουν μία ἄνετη ζωή χωρίς τήν στέρηση τῶν ἀναγκαίων. Τό ἴδιο ἐνδιαφέρον καί τόν ἴδιο ἀγώνα κάνει ἀσφαλῶς καί ἡ Ἀριστερά πολιτική παράταξη καί ἐμεῖς τό χαιρόμεθα βεβαίως αὐτό καί τό ἐπαινοῦμε. Σ᾽ αὐτό συναντώμεθα καί συμφωνοῦμε.

2. Ἀπό πολιτικές παρατάξεις καί ἰδιαίτερα ἀπό τήν Ἀριστερά ἀκούγεται ἀπό προηγούμενα ἤδη χρόνια ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἐνδιαφέρεται γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν ἄνετη ζωή του μέ τά ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλά ὅλο τονίζει τήν παραδείσια κατάσταση στήν μέλλουσα ζωή. Αὐτό τό εἶπε ἕνας προηγούμενος ἀριστερίζων πολιτικός σέ συγκέντρωση πολιτικῶν, ὅπου μάλιστα εὑρίσκοντο καί Ἀρχιερεῖς. «Αὐτοί  εἶπε ὁ πολιτικός, δείχνοντας τούς Ἀρχιερεῖς – εἶναι γιά τούς ἀπερχομένους», γιά κηδεῖες δηλαδή καί γιά Τρισάγια. «Ἡμεῖς – εἶπε, ἀπευθυνόμενος στούς πολιτικούς – εἴμαστε γιά τούς ἐρχομένους»!…. Πρός τήν κατηγορία αὐτή ἔχω νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει ψυχοσωματικά τόν ἄνθρωπο καί νοιάζεται γιά ὅλα τά ἀναγκαῖα του, ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς τά ἀναγκαῖα ἀλλά καί τοῦ σώματος. Τό ἀντίθετο, τό νά ἐνδιαφέρεται ἡ Ἐκκλησία μόνο γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτήν αἵρεση μονοφυσιτική. Ἐπειδή ὁμιλῶ στήν Θεσσαλονίκη θά θυμίσω τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του. Οἱ Θεσσαλονικεῖς χριστιανοί ἦταν ἐναγώνιοι γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία περίμεναν πολύ σύντομα. Καί ἀπορροφημένοι ἀπό τήν προσδοκία αὐτή εἶχαν ἐγκαταλείψει τίς ἐργασίες τους καί τίς ἄλλες ἐπίγειες ἀσχολίες τους καί συζητοῦσαν μόνο γι᾽ αὐτό τό ἐναγώνιο θέμα τους. Ἐν τῷ μεταξύ τό σῶμα ἤθελε νά τραφεῖ καί γι᾽ αὐτό αὐτοί οἱ χριστιανοί γίνονταν βάρος στούς ἄλλους, ἐπιβαρύνοντας τους γιά τήν διατροφή τους. Τά ἔμαθε αὐτά ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί τούς γράφει ἐπιτιμητικό λόγο. Μάθετε, τούς λέγει, «πῶς πρέπει νά περιπατεῖτε» (Α´ Θεσ. 4 )! Ὁ λόγος του εἶναι πολύ παραστατικός. Σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ παίρνει μέ τό χέρι του τά κεφάλια τῶν χριστιανῶν αὐτῶν, πού τά εἶχαν στραμμένα πρός τά πάνω, ἀναμένοντες τήν Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καί τά στρέφει πρός τά κάτω, καί τούς λέγει νά προσέχουν πῶς περπατοῦν, γιά νά μή σκοντάψουν! Τούς συνιστᾶ δηλαδή νά στραφοῦν πρός τά καθήκοντα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τους, στίς ὑποχρεώσεις τους πρός τήν οἰκογένειά τους καί πρός τήν κοινωνία. Αὐτό σημαίνει αὐτό πού τούς λέγει παρακάτω«πράσσειν τά ἴδια καί ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσίν» καί νά φέρονται «εὐσχημόνως πρός τούς ἔξω», τούς ἀπίστους δηλαδή, ὥστε «νά μήν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό κανέναν» (Α´ Θεσ. 4,11.12). Ἀλλά θά πῶ καί τό ἄλλο τό περισσότερο βασικό γιά τό θέμα πού ὁμιλῶ. Ἡ Παλαιά Διαθήκη, τό πρῶτο μέρος τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, τονίζει δηλαδή πολύ τήν παρούσα ζωή. Εἶναι θεολογικό πρόβλημα τό γιατί συμβαίνει αὐτό στήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ ἑρμηνεία εἶναι ὅτι, ἐπειδή ἡ Παλαιά Διαθήκη πολέμησε τήν νεκρομαντεία τῶν Χαναναίων – ἡ ὁποία προϋποθέτει πίστη στήν ζωή μετά θάνατον – γι᾽ αὐτό, λόγω τοῦ πολέμου κατά τῆς νεκρομαντείας, ξαναλέγω, δέν ἀνέπτυξε ἡ Παλαιά Διαθήκη, στά πρῶτα της χρόνια τουλάχιστον, τήν διδασκαλία στήν μεταθανάτια ζωή. Αὐτό θά γίνει τόν 7ο αἰ., ὅταν θά καταπαύσει ὁ πόλεμος κατά τῆς νεκρομαντείας. Γι᾽ αὐτό λοιπόν ἡ Παλαιά Διαθήκη τονίζει τήν παρούσα ζωή, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, ξαναλέγω. Ἔτσι ἔχουμε τόν προφήτη Ἠσαΐα πού παριστάνει τόν Θεό λέγοντα: «Ἐάν θέλητε καί εἰσακούσητέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε» (Ἠσ. 1,19). Ὁ ἐγκόσμιος αὐτός χαρακτήρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μαζί βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, εἶναι ἡ βάση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ὡραίας καί ἐκτενοῦς κοινωνιολογίας, τήν ὁποία βλέπουμε στήν Παλαιά Διαθήκη.

3. Ἡ σημαντική ὅμως καί κυρία διαφορά μας εἶναι ὅτι ὁ μέν Ἀριστερισμός-Κομμουνισμός θέλει τήν ἄνετη αὐτή παρούσα ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἄνευ Θεοῦ ἤ, τέλος πάντων, παίρνοντας ἀδιάφορη θέση ὡς πρός τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ δέ Ἐκκλησία τήν ἄνευ Θεοῦ ζωή τοῦ ἀνθρώπου τήν θεωρεῖ ὡς ἀρειανική αἵρεση, ἡ ὁποία ἀποχωρίζει τήν θεία φύση ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί βλέπει σ᾽ αὐτό ἀνθρώπινη μόνο φύση. Κατά τήν Ἐκκλησία ἡ ζωή χωρίς τόν Θεό, ὅσο καί ἄν ἔχει πλούσια τά ὑλικά ἀγαθά, εἶναι ζωή χωρίς νόημα, εἶναι ζωή βαρετή (boring). Πολύ τό τονίζει στήν διδασκαλία της αὐτό ἡ Ἐκκλησία. Διδάσκει δηλαδή, ἀντίθετα πρός τά ἄλλα συστήματα, ὅτι ὅλα τά ἀγαθά τῆς γῆς δέν μποροῦν νά χαρίσουν τήν εὐτυχία στόν ἄνθρωπο, ἀκριβῶς διότι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἄλλη θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου, ἐντελῶς διάφορη ἀπό τά ἀριστερίζοντα συστήματα, ἀλλά καί τά ἄλλα κοσμικά συστήματα.

4. Πῶς βλέπει ἡ Ἐκκλησία τόν ἄνθρωπο; Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό γιά τό θέμα μας. Ὁ ἄνθρωπος κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό μεγαλεῖο του καί ἡ μεγάλη του ἀξία. Ἀλλά θέλω νά πῶ κάτι ἄλλο, θεολογώντας μέ ἁπλότητα σέ ἕνα ἐρώτημα σχετικό μέ τό θέμα: Πῶς ἐγώ, ὁ ἄνθρωπος, εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐγώ ὁ ἄνθρωπος ἔχω σῶμα, ὁ δέ Θεός δέν ἔχει σῶμα; Γιά νά ποῦμε ἀκριβῶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά βροῦμε Θεό μέ σῶμα! Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας μιλώντας πιό συγκεκριμένα λέγουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ὄχι κατά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ γενικά, ἀλλά κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό τό ὡραῖο νόημα ἔχουμε σχετικό χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στό βιβλίο τῆς Γένεσης. Στόν στίχ. 1,27 διαβάζουμε ὅτι«ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ». Τό περίεργο τοῦ χωρίου αὐτοῦ εἶναι ὅτι εἰσάγει οἱονεί «δεύτερο» Θεό καί ἐρωτοῦμε: Κατ᾽ εἰκόνα ποίου Θεοῦ ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο κατά τήν εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ Του, πού ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήσει! Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔχει μέσα της τήν τιμή καί πρός τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί πρός τήν κτίση ὅλη, γιατί αὐτό τό σῶμα μας, πού εἶναι μικρόκοσμος, ἔλαβε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του.

Ἐπανερχόμενοι λέγουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Δίδουν διάφορες ἑρμηνεῖες γιά τό τί σημαίνει αὐτό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Κατά τήν γνώμη μου ἡ καλυτέρα τῶν ἑρμηνειῶν εἶναι ἡ ἁπλή ἑρμηνεία τοῦ μακαριστοῦ διδασκάλου Βασιλείου Βέλλα, ὅτι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ φορά του, ἡ ὁρμή του πρός τόν Θεό, πού τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά κοινωνεῖ μαζί Του. Αὐτήν τήν τάση καί ὁρμή τήν συναντοῦμε σέ ὅλους τούς λαούς. Αὐτήν τήν ὑψηλή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ ἀνθρώπου, ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, δέν τήν ἔχουν τά κοσμικά συστήματα, στά ὁποῖα ἐννοῶ καί τά ἀριστερίζοντα. Ἡ θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ τόν καθιστᾶ ἄξιο τιμῆς καί σεβασμοῦ. Τό κλάμα του δέν εἶναι τρίξιμο μηχανῶν, ἀλλά εἶναι κλάμα καί πόνος ἑνός παιδιοῦ τοῦ Θεοῦ, γιά τό ὁποῖο σαρκώθηκε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί σταυρώθηκε στόν φρικτό Γολγοθᾶ. Ἀφοῦ λοιπόν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τέτοια εἶναι ἡ φύση του, ἄρα δέν μποροῦν νά τοῦ δώσουν τήν εὐτυχία μόνο τά ὑλικά ἀγαθά, γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μαζί μ᾽ αὐτά, καί πρῶτα ἀπό αὐτά, θέλει νά τοῦ χαρίσει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ἀπό τόν Ὁποῖο ἦλθε καί πρός τόν Ὁποῖο πηγαίνει. Αὐτή εἶναι ἡ κύρια διαφορά Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς ὡς πρός τά ἀγαθά τῆς παρούσης ζωῆς, τά ὁποῖα καί οἱ δύο, ἐπαναλαμβάνουμε, Ἐκκλησία καί Ἀριστερά, ἀγωνίζονται νά προσφέρουν στόν ταλαιπωρημένο ἄνθρωπο.

5. Μέ τήν εὐκαιρία πού δώσαμε τήν θεώρηση τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, εἶναι πολύ ἀναγκαῖο γιά τό θέμα μας νά ποῦμε τί εἶναι ὁ Θεός, τοῦ Ὁποίου εἰκόνα εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτό δέν εἶναι ξένο πρός τό θέμα μας. Εἶναι δέ ἀνάγκη νά τό ποῦμε αὐτό, γιατί πολλοί, καί θρησκευόμενοι ἀκόμη ἄνθρωποι, δέν γνωρίζουν τό τί εἶναι ὁ Θεός. Λοιπόν: Κατά τήν Ἁγία Γραφή, πού ἔχει τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Θεός εἶναι αὐτά τά δύο: Εἶναι προσωπικό Ὄν (ὁ Ὤν Θεός) καί εἶναι ἀγάπη. Ἀκοῦστε τώρα: Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη, ἄρα καί ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄρα καί αὐτός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη. Καί ἀφοῦ εἴμαστε πρόσωπα καί ἀγάπη, ὡς κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πλασμένοι, ἄρα καί ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας πρέπει νά εἶναι προσωπική καί ἀγαπητική. Αὐτό εἶναι ὅλο κι ὅλο, ἀγαπητοί μου ἀκροατές. Αὐτό φτιάχνει τέλεια κοινωνία ἀνθρώπων. Τό νά βλέπει ὁ ἕνας τόν ἄλλον σάν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σάν τόν ἑαυτό του, σάν μικρό θεό του!… Παρακαλοῦμε τήν Ἀριστερά παράταξη, ἄν μπορεῖ, ἄν ἔχει, ἄς μᾶς δώσει ἀπό τά κείμενά της, παλαιότερα ἤ νεώτερα, μιά τέτοια θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου καί ἕνα τέτοιο ὅραμα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, ἀγγελικά πλασμένης.

6. Αὐτή ἡ τέλεια κοινωνία, ὅπως τήν εἶπα παραπάνω, αὐτό εἶναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἀγαπητοί μου. Εἶναι πολύ σημαντικό ὅτι στά πατερικά κείμενα δέν ὑπάρχει ὁρισμός τοῦ τί εἶναι Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό καί πέφτουμε στά σύμβολα. Πραγματικά δέ ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι συμβολική. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία στήν Γραφή καί στά πατερικά κείμενα ἐκφράζεται δι᾽ εἰκόνων, τῆς ἀμπέλου καί τῶν κλημάτων, τῆς οἰκοδομῆς, τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενείας, τοῦ σώματος, κ.ἄ. Στά κηρύγματά μου καί ἰδιαίτερα σέ κατηχητικά μαθήματα στά νέα παιδιά μοῦ ἀρέσει νά παριστάνω τήν Ἐκκλησία πιό ἁπλᾶ μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγκαλιᾶς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία χωρᾶμε ὅλοι. Ἀλλ᾽ ἔχουμε ἕναν παλαιό συμβολικό ὁρισμό περί Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Θυσιαστήριο, αὐτό, δηλαδή, πού γίνεται πάνω στό Θυσιαστήριο. Καί πάνω στό Θυσιαστήριο τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας τό τέλος εἶναι ἡ θεία Κοινωνία. Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία: Κοινωνία μέ τόν Θεό καί κοινωνία μέ τούς ἀδελφούς χριστιανούς, γιατί ὅλοι οἱ κοινωνοῦντες γίνονται «σύσσωμοι» καί «σύναιμοι» ὡς κοινωνήσαντες τό αὐτό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό οἱ χριστιανοί τό βιώνουμε, πρέπει νά τό βιώνουμε στήν πρακτική μας ζωή. Ἡ ὅλη μας δηλαδή συμπεριφορά πρέπει νά δείχνει ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας. Ὅτι δηλαδή ζοῦμε μέ ἀγάπη καί πλήρη κοινωνία μεταξύ μας σέ ὅλα. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐπειδή βίωναν τήν μεταξύ τους αὐτή κοινωνία – ἡ ὁποία ἐκκινοῦσε ἀπό τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό –, γι᾽ αὐτό εἶχαν «ἅπαντα κοινά» (Πράξ. 4,32). Ζοῦσαν κοινοβιακά. Δέν ὑπῆρχε μεταξύ τους φτωχός ἤ πλούσιος. Δέν ἀντέχω, δέν μπορῶ νά συγκρατήσω τήν ἐπιθυμία μου, στό νά παραθέσω μία  περικοπή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στήν ὁποία περιγράφει πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγαπητική
κοινωνία τῶν ἀδελφῶν στό μοναστήρι:

«Ἄριστη κοινωνία – λέγει – ἐγώ ὀνομάζω ἐκείνη, στήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἰδιοκτησία, οὔτε ἀντιθέσεις καί δέν συμβαίνουν ταραχές, φιλονικίες καί ἔριδες. Ὅλα δέ σ᾽ αὐτή τήν κοινωνία νά εἶναι κοινά… Οἱ πολλοί νά εἶναι ἕνας καί ὁ ἕνας νά μήν εἶναι μόνος, ἀλλά μέσα στούς πολλούς. Τί εἶναι καλύτερο καί ὡραιότερο ἀπό μιά τέτοια κοινωνία; Τί πιό πολύτιμο μπορεῖ νά βρεθεῖ ἀπό αὐτήν τήν σύνδεση καί τήν ἕνωση τῶν πολιτῶν; Τί πιό ὡραῖο ἀπό τήν ἀνάμιξη τῶν ἠθῶν καί τῶν ψυχῶν; Ἄνθρωποι πού προέρχονται ἀπό διάφορη γενιά καί καταγωγή μόνιασαν τόσο πολύ, ὥστε νά φαίνονται σάν μιά ψυχή σέ πολλά σώματα καί τά πολλά σώματα νά φαίνονται ὅτι εἶναι ὄργανα ἑνός ἀνθρώπου. Ὁ ἄρρωστος στό σῶμα ἔχει πολλούς πού ὑποφέρουν μαζί του κατά τήν διάθεση· ὁ ἄρρωστος καί ἀπογοητευμένος στήν ψυχή ἔχει πολλούς πού τόν θεραπεύουν καί τόν ἀνορθώνουν. Ὁ ἕνας εἶναι δοῦλος στόν ἄλλο· ὁ ἕνας εἶναι κύριος στόν ἄλλο. Καί μέ τήν ἄμαχο ἐλευθερία τους δείχνουν τήν πλήρη δουλεία πού ἔχει ὁ ἕνας στόν ἄλλο… Μέ τήν ἀγάπη ὑποτάσσονται αὐτοί οἱ ἐλεύθεροι ὁ ἕνας στόν ἄλλο· καί μέ τό αὐθαίρετο τῆς γνώμης τους φυλάττουν τήν ἐλευθερία τους» (Ἀσκητικαί Διατάξεις κεφ. ιη´).

Αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς τόν τονίζει πολύ ἡ Ἀριστερά παράταξη καί εἶναι κατ᾽ αὐτό σέ ἀγαστή, σέ θαυμαστή συμφωνία μέ τήν Ἐκκλησία. Πραγματικά, μᾶς ἀρέσουν οἱ κήρυκες τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, οἱ κηρύσσοντες τήν κοινοκτημοσύνη, πού γιά μᾶς εἶναι βίωμα μιᾶς σωστῆς καί ἀληθινῆς ἐκκλησιολογίας. Ἄς προσέξουμε ὅμως ὅτι στήν Ἐκκλησία αὐτή ἡ κοινοκτημοσύνη δέν γίνεται μέ καταναγκασμό, ἀλλά ἐλεύθερα καί εὐχάριστα, γιατί μέ αὐτό ζοῦν οἱ χριστιανοί τήν μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης στήν ἀδελφότητα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό, στήν προαναφερθείσα περικοπή τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ὁ μέγας πατήρ, ὁμιλώντας γιά τό θαυμαστό καί παράδοξο πού εἶπε περιγράφοντας τήν μοναστική κοινωνία τῶν ἀδελφῶν, ὅτι ὁ ἕνας «ἔχει πλήρη δουλεία στόν ἄλλον», ἐξηγεῖ ὅτι αὐτήν τήν δουλεία «δέν ἔφερε μέ βία κάποια ἀνάγκη, πού δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν, ἀλλά τήν δημιούργησαν μέ χαρά ἀπό μόνοι τους» οἱ κοινοβιάζοντες. Σ᾽ αὐτό ἀκριβῶς, γιά τό θέμα πού ὁμιλοῦμε, ἔχουμε τήν διαφορά μας μέ τήν Ἀριστερά παράταξη, γιατί θέλει ἐκεῖ ὅπου δέν ἀκούγεται ὁ λόγος της περί κοινοκτημοσύνης, νά πίπτει ἡ ράβδος της, νά ἐφαρμόζεται δηλαδή μέ βία τό ἀγαθό τῆς κοινοκτημοσύνης. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως τόν λόγο τοῦ ἁγίου Βασιλείου ὅτι ὁ καταναγκασμός αὐτός καί ἡ βία αὐτή «δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν». Καί αὐτό ἔπειτα φέρει τήν ἐξέγερση τῶν πολιτῶν.

7. Δυστυχῶς στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν χριστιανικῶν λαῶν δέν βλέπουμε νά βιώνεται τό περί τῆς ἀγάπης κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, πού δημιουργεῖ τό ὄμορφο κοινοβιακό σύστημα μέ τήν κοινοκτημοσύνη τῶν ἀγαθῶν. Ἀντίθετα βλέπουμε ἐπικρατοῦσα τήν ἀδικία καί μάλιστα βλέπουμε σκληρή ἀδικία, ἡ ὁποία μᾶς παρουσιάζει τό θλιβερό φαινόμενο νά διαχωρίζει τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων σέ πλούσιους καί φτωχούς, σέ κύριους καί δούλους, σέ δυνάστες καί δυναστευομένους. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία τό ἐλέγχει ἀπό παλαιά ἤδη μέ τίς δυνατές φωνές τῶν προφητῶν της καί μέ τά δυνατά κηρύγματα στήν συνέχεια τῶν ἀκολουθούντων τήν γραμμή τῶν προφητῶν, τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι μέ θαυμαστή παρρησία καυτηριάζουν τά ἀδικήματα τῶν ἀρχόντων, μή φοβούμενοι τίς ἀπειλές τους.

Λυπᾶμαι γιατί ὁ χρόνος δέν ἐπαρκεῖ νά ἀναπτύξω τό θέμα αὐτό μεταδίδοντας τά κατά τῆς ἀδικίας τῶν βασιλέων κηρύγματα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ ἀναφέροντας περικοπές ἀπό τά σχετικά κηρύγματα τῶν Πατέρων τῆς ᾽Εκκλησίας μας. Ἤδη ὁ παλαιότερος τῶν προφητῶν, τοῦ ὁποίου κατέχουμε γραπτά κείμενα, ὁ προφήτης Ἀμώς ἐπιτίθεται μέ ὠμή γλώσσα ἐναντίον τῶν γυναικῶν τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖες ἐπίεζαν τούς συζύγους τους νά εἶναι καταπιεστικοί στόν λαό, ἀδικοῦντες αὐτόν, ὥστε νά πλουτοῦν καί νά διάγουν αὐτές περισσότερο ἄνετο καί τρυφηλό βίο. Τίς γυναῖκες αὐτές ὁ προφήτης τίς παραβάλλει πρός τίς ἀγελάδες τῆς εὐφόρου περιοχῆς Βασάν, τίς παχειές δηλαδή ἀγελάδες! Ἀκοῦστε, παρακαλῶ, τόν ὠμό ἔλεγχο τοῦ προφήτου κατά τῶν γυναικῶν αὐτῶν:

«Ἀκοῦστε τόν λόγο αὐτόν, σεῖς, ἀγελάδες τῆς Βασάν, πού κατοικεῖτε στό ὄρος τῆς Σαμάρειας, σεῖς, οἱ ὁποῖες καταπιέζετε τούς ἀδυνάτους καί καταθλίβετε τούς πτωχούς, σεῖς, οἱ ὁποῖες λέγετε στούς (ἄρχοντες) ἄνδρες σας “φέρε νά πιοῦμε”» (Ἀμ. 4,1)!

Ἡ καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν εἶναι τό προσφιλές θέμα τοῦ προφήτου. Πιστεύει ὅτι ὁ Θεός ὅλα σχεδόν μπορεῖ νά τά συγχωρήσει, ἀλλά τήν καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν, ὄχι, δέν τήν συγχωρεῖ! Λέγει ὁ προφήτης:

«Τάδε λέγει Κύριος: Γιά τρεῖς ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραήλ, ἀκόμη καί γιά τέσσερις δέν θά τιμωρήσω αὐτήν (τήν πράξη). Ἐπειδή ὅμως πωλοῦν γιά χρήματα τόν δίκαιον καί τόν πτωχό γιά ἕνα ζευγάρι ὑποδημάτων, αὐτοί, οἱ ὁποῖοι κατασυντρίβουν τήν κεφαλή τῶν ἀδυνάτων καί φονεύουν τούς πτωχούς καί ξαπλώνουν πάνω στά ἐνεχυριασμένα ἐνδύματα (τῶν πτωχῶν), ἰδού (λέγει ὁ Κύριος) θά σᾶς κάνω νά τρέμετε, ὅπως τρέμει ἡ ἅμαξα ἡ γεμάτη ἄχυρα. Ἐπειδή καταπατεῖτε τόν ἀδύνατο καί δῶρα ἀπ᾽ αὐτόν λαμβάνετε θά κατασκευάσετε μέν οἰκίες ἀπό πελεκητούς λίθους, ἀλλά δέν θά κατοικήσετε σ᾽ αὐτές. Θά φυτέψετε ὡραῖα ἀμπέλια, ἀλλά δέν θά πιεῖτε τό κρασί τους» (Ἀμ. 2,6-8.13. 5,11)

Πολύ σύντομα ἀναφέρω καί τόν σκληρό πάλι ἔλεγχο τοῦ προφήτου Ἠλία πρός τόν βασιλέα Ἀχαάβ, ὁ ὁποῖος, παρακινηθείς ἀπό τήν σύζυγό του Ἰεζάβελ, ἐφόνευσε τόν πτωχό Ναβουθαί, γιά νά τοῦ πάρει τόν ἀγρό του. Τό ἀνοσιούργημα αὐτό καυτηρίασε ὁ προφήτης, ὁ ὁποῖος γεμάτος ὀργή παρουσιάστηκε μπροστά στόν βασιλέα καί, μέ θαυμαστή παρρησία ἀποκαλώντας τον «δολοφόνο» καί «ἄδικο κληρονόμο», τοῦ προφήτευσε ἐπί λέξει στήν συνέχεια: «Ἐκεῖ πού τά σκυλιά ἔγλειψαν τό αἷμα τοῦ Ναβουθαί, ἐκεῖ τά σκυλιά θά γλείψουν καί τό δικό σου αἷμα» (Γ´ Βασ. 20,19. Ἑβρ. 21,19)! Καί ἀποτεινόμενος στήν βασίλισσα Ἰεζάβελ τῆς εἶπε: «Τά σκυλιά θά σέ καταφάγουν στήν πεδιάδα Γιζρεέλ» (Γ´ Βασ. 20,23. Ἑβρ. 21,23)! Ἡ πρόρρηση αὐτή τοῦ προφήτου ἐξεπληρώθη πράγματι ἀργότερα (Γ´ Βασ. 22,1 ἑξ. Δ´ Βασ. 9,30 ἑξ.).

Τήν γλώσσα αὐτή τοῦ προφήτου Ἠλία τήν βλέπουμε νά ἀναζεῖ στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος σέ παρόμοια περίπτωση ἤλεγξε μέ ἰσχυρό καί σκληρό πάλι λόγο τήν βασίλισσα Εὐδοξία, στόν ὁποῖον ὅμως σκληρό ἔλεγχο ἀπήντησε καί αὐτή μέ σκληρό διωγμό κατά τοῦ ἁγίου πατρός, διωγμό πού τοῦ ἐπέφερε τό τέλος τῆς ζωῆς του.8

Ἐπειδή ὁ λόγος ἐδῶ γιά τόν ἔλεγχο κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, λίαν προσφιλές θέμα στούς ὀπαδούς τῆς Ἀριστερᾶς, θέλω νά ὑπενθυμίσω – νά ὑπενθυμίσω μόνο – τούς θαυμαστούς λόγους τοῦ Μεγάλου Βασιλείου κατά τῶν πλουσίων καί περί τοῦ πλούτου. Κατά τόν ἅγιο πατέρα ὁ πλοῦτος αὐτός καθ᾽ ἑαυτόν δέν ἔχει καμμία ἀξία. Ἀντίθετα ὁ πλοῦτος, μέ τήν ἄνιση κατανομή του, ἔγινε αἰτία ἀνατροπῆς τῆς ἐγκόσμιας τάξεως, ὅπως ἔτσι πάλι δίδασκαν καί πολλοί κοινωνιολογοῦντες Ἕλληνες (Εἰς τήν Ἑξαήμερον Ζ´ 3-5). Κατά τόν ἅγιο Βασίλειο, ἐφόσον τά ἀγαθά τοῦ πλουσίου προέρχονται ἀπό τόν Θεό, ὁ πλούσιος δέν πρέπει νά νοιώθει ὅτι εἶναι κάτοχος τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν, ἀλλά «οἰκονόμος»τους (βλ. τήν ὁμιλία του Περί φθόνου 5), ὥστε νά τά ἐπωφελοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καί τελικά ὠφελεῖται πνευματικά καί ὁ ἴδιος ὁ πλούσιος, γιατί ὁ «ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῷ» (ὁμιλία Εἰς τόν ΙΔ´ Ψαλμόν 5). Ὅταν ὅμως ὁ πλούσιος δέν φέρεται ἔτσι, τότε ὁ Μέγας Βασίλειος τόν ἐλέγχει καί τόν ἀποκαλεῖ «ἅρπαγα», «πλεονέκτη», «ἐκμεταλλευτή τῶν συνανθρώπων του», «τοκογλύφο», κ.ἄ. Ὁ πραγματικά ὀπαδός τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ζεῖ φτωχικά. Μέ τό Εὐαγγέλιο δέν μπορεῖ κανείς νά πλουτίσει. Ἀδύνατον! Ὅποιος τό κάνει αὐτό καί λέγει μάλιστα ὅτι εἶναι χριστιανός, πλανᾶται. Δέν εἶναι σωστός χριστιανός, ἀλλά ὑποκριτής. Πραγματικά, πῶς μπορεῖ νά πλουτίζει ὁ χριστιανός, ἀφοῦ βλέπει γύρω του τόση κραυγαλέα φτώχεια;

Πρός τά παραπάνω ἀναφερθέντα νομίζουμε ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς πρέπει νά εἶναι ὄχι ἁπλῶς σύμφωνοι, ἀλλά καί θαυμαστές τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἴδατε, ἀγαπητοί μας ἀκροατές τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, εἴδατε τί ὡραῖα, ὡραῖα καί ἠχηρά σαλπίσματα κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας τῶν ἀρχόντων, πού ἔχει τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Γραφή καί τά ἱερά πατερικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας; Θά ὠφεληθεῖτε πολύ καί θά ἔχετε σωστές καί ὡραῖες ἐμπνεύσεις, ἐάν τά μελετήσετε.

8. Ἀλλά, ἐπειδή ἐμνημόνευσα τόν ἅγιο Βασίλειο, θέλω πολύ συντόμως νά ἀναφέρω καί ἄλλο λόγο τοῦ ἱεροῦ πατρός, λόγο πολύ ἄμεσα συνδεόμενο μέ τό θέμα μας, γιά νά φανεῖ καί ἐδῶ ἡ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Ἀριστερά, ἀλλά καί ἡ διαφορά της. Ὁ ἅγιος Βασίλειος ἀσχολεῖται μέ τό θέμα τῆς ἐργασίας, τήν ὁποία ὁ ρωμαϊκός, ἀλλά καί ὁ ἑλληνικός κόσμος, παλαιά ὑποτιμοῦσε καί συνέδεε πάντα μέ τούς δούλους. Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τίς κρατοῦσες ἀντιλήψεις ὁ Βασίλειος τιμᾶ τήν ἐργασία καί τήν κηρύττει ὡς παράγοντα χαρᾶς, ὑγείας καί σωματικῆς καί πνευματικῆς ἰσορροπίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί ἁρμονίας τῆς κοινωνίας. Ναί! Ἡ ἁρμονία τῆς κοινωνίας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἰσόρροπης κατανομῆς τῆς ἐργασίας. Ὁ ἅγιος Βασίλειος συνδέει τήν εὐημερία τῆς κοινωνίας μέ τόν τρόπο κατανομῆς τῆς ἐργασίας.

Στά παραπάνω περί ἐργασίας λεγόμενα ἀπό τόν ἅγιο πατέρα τῆς Ἐκκλησία μας συμφωνοῦν ἀσφαλῶς καί οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει καθαρά:«Ὅποιος δέν θέλει νά ἐργάζεται δέν πρέπει καί νά τρώγει» (Β´ Θεσ. 3,10). Ἄκουσα ὅτι τόν λόγο αὐτόν τόν εἶχαν ἀναρτήσει σέ ὑψηλή πινακίδα στό Κρεμλῖνο, χωρίς ὅμως νά γράφουν ἀπό ποῦ προέρχεται ὁ λόγος αὐτός. Καί ἡ Ἐκκλησία λοιπόν καί ἡ Ἀριστερά παράταξη συμφωνοῦν στό ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἐργάζεται γιά νά σταθεῖ ἡ κοινωνία. Ἡ διαφωνία ὅμως τῶν δύο αὐτῶν εἶναι στήν διαφορετική θεώρηση τοῦ θέματος περί ἐργασίας. Ἀκοῦστε: Στόν χριστιανό τό «διδόναι» θεωρεῖται πάντοτε μακαριώτερο τοῦ «λαμβάνειν» (βλ. Πράξ. 20,35). Τό «διδόναι» ὅμως προϋποθέτει νά ἔχει κανείς γιά νά προσφέρει. Γι᾽ αὐτό καί ἡ ἐργασία κατά τήν Ἁγία Γραφή γίνεται καί γιά ἕναν ἄλλο ἀκόμη σκοπό: Γιά τήν ἐλεημοσύνη! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου: «Ὁ κλέπτης ἄς μήν κλέπτει πλέον, ἀλλά ἄς ἐργάζεται τίμια μέ τά δικά του χέρια, γιά νά μπορεῖ νά δίνει καί σέ ὅποιον ἔχει ἀνάγκη» (4,28). Ἡ ἐργασία λοιπόν κατά τήν Ἐκκλησία δέν ἔχει σκοπό μόνο τήν αὐτοσυντήρηση, ἀλλά καί τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης στούς πτωχούς καί πένητες ἀνθρώπους. Ἀλλά οἱ χριστιανοί, ἐνῶ τιμοῦν τήν ἐργασία καί τήν ἐξασκοῦν μέ προθυμία ὡς θεία ἐντολή, ὅμως δέν τήν θεοποιοῦν, ὥστε νά ὑποβιβάζουν τόν ἄνθρωπο καί νά τόν θεωροῦν ὡς παραγωγικό μέσον. Δέν λέγουν δηλαδή οἱ χριστιανοί ὅτι ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στό νά δουλεύει. Τέτοια ἀνθρωπολογία, πού ὑπάρχει σέ κοσμικά συστήματα, δέν ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία.

9. Ἐπειδή δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά περισσότερα καί ἤδη ἐξέφυγα τοῦ καθορισμένου γιά τούς ὁμιλιτές χρόνου, λέγω αὐτό τό σύντομο καί τελευταῖο: Ἡ Ἐκκλησία ἀποκρούει τήν ἀθεΐα καί τήν βία. Γι᾽ αὐτό ὁποιοδήποτε πολιτικό σύστημα ἔχει αὐτά τά δύο τό ἐλέγχει καί τό μάχεται. Ναί! Σέ ἄθεο δέν μποροῦμε νά δώσουμε ἐμπιστοσύνη νά μᾶς κυβερνήσει, διότι, ὅπως εἶπε καί ὁ Πολωνός Λέχ Βαλέσσα, «ὁ χωρίς Θεό ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος»!

Εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

1.Βλ. Π. Μπρατσιώτου, Ἡ κοινωνιολογική σημασία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Θεολογία 1928, σ. 21 ἑξ., ἔνθα καί βιβλιογραφία.

2.Βλ. Jean Claude Larcet, Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, Τόμος Α´, σ. 36, ἔνθα καί πατερικές παραπομπές, Ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας. 

3.Βλ. Λεωνίδου Φιλιππίδου, Ἱστορία τῆς ἐποχῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐξ ἐπόψεως παγκοσμίου καί πανθρησκειακῆς, σ. 605-728. 769-805. Ἀθῆναι 1958.

4.Βλ. Ἰωάν. 15,1-8. Ἐφ. 2,19-22.Ἐφ. 5,25-30. Κολ. 1,18. Ἐφ. 1,22-23..Ρωμ. 12,5. Α´ Τιμ. 3,15.

5.Ἐφεσ. 5,2. Τραλλυαν. 7,2. Φιλιπ. 4. 

6.Βλ. Ἰω. Δαμασκηνοῦ, MPG 96,1409D, κ.ἀ.

7.Ὅπ. Παραπ.

8.Βλ. Δημητρίου Σίμου Μπαλάνου, Πατρολογία, σ. 351.

9.Ὅπ. παρ. 1. Πρός πλουτοῦντας 2 κ.ἀ. Βλ. Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, Πατρολογία Β´, σελ. 387. 388.

10.Βλ. Ὅρους κατά πλάτος 37· 39· 42 κ.ἄ. Ὅρους κατ᾽ ἐπιτομήν 121· 143· 144· 145·146 κ.ἄ. εἰς Πατρολογία Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, τόμ. Β´, σελ. 388.

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/15340-2013-01-24-10-03-20 

 Συγκλονιστική ἐπιστολὴ ἀπὸ ἕναν νῦν πιλότο μαχητικοῦ ἀεροσκάφους ποὺ κάθε μέρα ἀγωνίζεται κατὰ τῶν Τούρκων στὶς ἐσχατιὲς τοῦ Αἰγαίου. Ἐξαιρετικὰ ἀφιερωμένη στὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν, Τρόικα, ΔΝΤ καὶ λοιποὺς οἰκονομικοὺς ἐξολοθρευτὲς. Το κείμενο που ακολουθεί εστάλη στο pelop.gr και είναι από έναν πιλότο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ. Αυτός δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει απεργία, αυτός δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τις μειωμένες κατά 55% αποδοχές του, αυτός δεν έχει τη χαρά να αγκαλιάζει τα παιδιά του κάθε βράδυ. Γιατί αυτός ο πιλότος διάλεξε, ( δική του η επιλογή 100%), όταν οι άλλοι διασκεδάζουν ή απολαμβάνουν τις ειδήσεις, να προσπαθεί να αναχαιτίσει τον εχθρό της πατρίδας, με κίνδυνο της ζωής του. Περίεργη που είναι η ζωή, αλλά και οι επιλογές των ανθρώπων.

 "Σαν ἀντικρύσω τὸ ἄσπρα ἄλογα τοῦ Αἰγαίου, χάνεται ἡ σκέψις μου στὸν Οὐρανὸ τοῦ Θείου, τοῦ Ὡραίου του Ἀληθινοῦ! Δὲν εἶμαι ἡμίθεος, δὲν εἶμαι ἄτρωτος, δὲν εἶμαι καν ἥρωας! Καημένη Πατρίδα ἔχεις ὅλους τους ἄχρηστους στὴν πλάτη σου ἔχεις καὶ μένα.  Μπορεῖ νὰ μὴν εἶμαι σὲ θέση νὰ ζητήσω ἀπὸ τὴν ἔρμη Πατρίδα κάτι τὸ καλύτερο γιὰ μένα, γιὰ τὰ παιδιά μου, μπορεῖ νὰ μὴν εἶμαι καν ἱκανὸς γιὰ αὐτὰ ποὺ παίρνω! Ὅλες αὐτὲς οἱ σκέψεις ποὺ περνᾶνε ἀπὸ τὸ μυαλό μου, σφίγγουν τὸ λαιμὸ καὶ ξεραίνουν τὸ στόμα μου !
Μπορεῖ νὰ ἤξερα πόσο ἐπικίνδυνο καὶ ἀνούσιο, ἴσως καὶ ἄχρηστο, γιὰ πολλοὺς ἐκεῖ κάτω νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνω! Ἴσως καὶ νὰ ἔχουν δίκιο, βλέπεις ἐγὼ δὲν κατεβάζω διακόπτες, ἐγὼ δὲν ὁδηγῶ λεωφορεῖο μὲ 50 ψυχές, ἐγὼ δὲν βγάζω φωτοτυπίες στὰ βουλευτικὰ ἕδρανα ἕνα χειμωνιάτικο βράδυ τοῦ Γενάρη στὴ ζεστασιὰ τῆς Βουλῆς! Ἐγὼ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω καὶ περιμένω τὸν Τοῦρκο. Μπορεῖ καὶ ἐγὼ νὰ μὴν ἔχω νὰ πληρώσω τὰ κοινόχρηστα ἀλλὰ ἐσᾶς δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει, μπορεῖ νὰ μὴν ἔχω νὰ πληρώσω τὸ χαράτσι στὸ....

 πατρικό τοῦ χωριοῦ μου, ἀλλὰ ἐσᾶς δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει. Οὔτε καὶ πρέπει ! Ἐγὼ ὅμως πρέπει νὰ ἀδειάσω τὸ μυαλό μου νὰ κλειδώσω τὸ ὑποσυνείδητο, νὰ μὴν σκεφτῶ ὅτι μὲ περιμένουν καὶ ἐμένα στὸ σπίτι μου, ὅπως τόσους καὶ τόσους ἄλλους ποὺ δὲν γύρισαν Ποτὲ πίσω ἀπὸ μία ἀκόμη καθημερινὴ ἀποστολή. Ἴσως καὶ κάποιοι νὰ ποῦν ὅτι τὰ ἤθελε καὶ τὰ ἔπαθε!
Ἐγὼ ὅμως δὲν πετάω γιὰ αὐτούς, πετάω γιὰ τὸν Πατέρα μου ποὺ καμαρώνει στὴν ἄκρη στὸ χωράφι ὅταν περνοῦν τὰ μαχητικά μας, πετάω γιὰ τὸ παιδὶ στὴ Φλώρινα ποὺ περπατάει στὸ χιόνι νὰ πάει στὸ σχολειό του, πετάω γιὰ τὸν Παπά μας ποὺ κάνει χιλιόμετρα νὰ κάνει Ἀνάσταση μὲ τοὺς τσοπαναραίους στὸ ὕψωμα τῆς Παναγιᾶς!
Πετάω γιὰ τὸ ψαρὰ ποὺ βγῆκε 4 τὸ πρωὶ μὲ τὴν ψαρόβαρκα νὰ φέρει τὸ μεροκάματο στὴ φαμελιά του, πετάω γιὰ τὸ δασκαλάκο ποὺ πληρώνει ἀπὸ τὴν τσέπη τοῦ τὶς φωτοτυπίες στὰ Ἄγραφά της Καρδίτσας.
Γιὰ αὐτοὺς πετάω. Γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ χρόνια κάνουν καὶ νὰ κρατᾶνε τὴν Πατρίδα μᾶς ζωντανή!
Οὔτε αὐτοί, οὔτε ἐγὼ θὰ ζητήσω ὑπερωρίες γιορτὲς καὶ Κυριακὲς ,γιατί ἐγὼ πετάω γιὰ τὴν Πατρίδα μου. 
Πετάω γιὰ τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ γλεντᾶνε μὲ τὴν ψυχή τους, ζοῦν γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ ὅταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους μὲ τραγούδια καὶ εὔχονται καλὴν ἀντάμωση !
Ἴσως κάποιο πρωὶ ὅταν κοιτάξεις ψηλὰ θὰ μὲ δεῖς γιατί 
Ἐκεῖ ποὺ Ἰσιώνει ὁ Ἀετὸς oι Γλάροι δὲν πετᾶνε!"

ΠΗΓΕΣ:

pelop.gr

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/02/blog-post_5626.html#more 

Τη συγκλονιστική κραυγή απελπισίας και αγωνίας της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μιας Μουσουλμάνας Ρομά από την Ξάνθη, η οποία κατήγγειλε στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες στη Γενεύη, την κατευθυνόμενη από την Άγκυρα εκπαιδευτική πολιτική της μειονότητας, μετέφερε με Ερώτησή του προς τον Υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.

Σύμφωνα με τον Τέρενς Κουίκ, «είναι πασιφανές ότι δυστυχώς η Ελλάδα με τις πολιτικές που η σημερινή συγκυβέρνηση ασκεί με τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ, μέρους του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΔΗΜΑΡ, οδηγεί τους Πομάκους και τους Ρομά της Θράκης στα χέρια της Άγκυρας και με την ευγενή φροντίδα του Προξενείου στην Κομοτηνή».

«Η μητρική μου γλώσσα είναι η ρομανί, η γλώσσα των Τσιγγάνων», επισημαίνει η Σαμπιχά Σουλεϊμάν και υπογραμμίζει ότι «επειδή είναι μουσουλμάνα της Θράκης, υποχρεώθηκε να πάει σε σχολείο όπου διδάχθηκε μία τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά».

Η κ. Σουλεϊμάν, αποκάλυψε ότι «οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να τους επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους», είτε με την κατασκευή τζαμιών μέσα στους οικισμούς τους, είτε με τη δημιουργία σωματείων υποστηρικτικών προς την Τουρκία, στα οποία και επιμένουν να τους εγγράψουν.

Και η Σαμπιχά, στηλιτεύει την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας, προσθέτοντας τα εξής:

«Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους».

«Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη», τονίζει η κ. Σαμπιχά Σουλεϊμάν και ζητά «να τους αφήσουν ήσυχους σταματώντας να παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος τους».

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης.

ΤΕΡΕΝΣ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΙΚ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ

ΘΕΜΑ: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΟΜΑ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΟΥΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

Κύριοι Υπουργοί,

Στο 5ο συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες στη Γενεύη (27 & 28 Νοεμβρίου 2012) ακούστηκε η συγκλονιστική μαρτυρία μίας Μουσουλμάνας Ρομά από τη Θράκη.

Πρόκειται για τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν, Πρόεδρο του συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης «η Ελπίδα».

Είναι πασιφανές ότι δυστυχώς η Ελλάδα με τις πολιτικές που και η σημερινή συγκυβέρνηση ασκεί, με την πλήρη συμπαράσταση συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, μέρους του ΠΑΣΟΚ που είναι οπαδοί της Σχολής Διαμαντοπούλου - Δραγώνα, αλλά και της ΔΗΜΑΡ, οδηγεί τους Πομάκους και τους Ρομά της Θράκης, στα χέρια της Άγκυρας και με την «ευγενή φροντίδα» του Προξενείου στη Κομοτηνή.

Κατόπιν τούτου, επειδή αμφιβάλλω εάν μπήκατε στο κόπο να διαβάσετε την απομαγνητοφωνημένη ομιλία της Σαμπιχά, σας την παραθέτω ολόκληρη.

«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, (ΣΤΟΝ ΟΗΕ) είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη (στην Ελλάδα) και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα».

Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ.

Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομανί, η γλώσσα των Τσιγγάνων.

Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.

Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία.

Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι.

Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά. Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά».

Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι.

Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία.

Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία. Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε.

Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους.

Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος. Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας.

Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας».

Δεν γνωρίζω κύριοι Υπουργοί, αν σας μέτρησε έστω και στο ελάχιστο η κραυγή απελπισίας και αγωνίας της Σαμπιχά.

Γι αυτό και είμαι υποχρεωμένος να σας ρωτήσω:

1. Σκοπεύετε, κατ' αρχήν να καλέσετε στα γραφεία σας τη Σαμπιχά για να της δώσετε θερμά συγχαρητήρια που συνεχίζει τον άνισο αγώνα της, απέναντι και στα σχέδια της Τουρκίας, αλλά και στην επίσημη ελληνική ανυπαρξία στη Θράκη; Ή φοβάστε μήπως...παρεξηγηθούν οι Τούρκοι;

2. Αντιλαμβάνεστε ότι το να παίρνουν τα όργανα της Τουρκίας τέτοιες αποστομωτικές απαντήσεις στα διεθνή φόρα και ειδικά μάλιστα από μουσουλμάνους της Θράκης, έχει πραγματικά τεράστια σημασία, τις οποίες με την ηχηρή σιωπή σας μοιάζει να μην επικροτείτε;

3. Μέχρι πότε θα συνεχίσει η πολιτική της Ελλάδας και στο κομμάτι της Παιδείας, να παραδίδει Πομάκους και Ρομά στα χέρια της Άγκυρας; Σκοπεύετε, επιτέλους, να αλλάξετε το πλαίσιο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής τους, ώστε να μη μαθαίνουν τη Τουρκική γλώσσα με το ζόρι, επειδή έτσι το επιτάσσει το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας;

Ο ερωτών Βουλευτής

Τέρενς - Νικόλαος Κουίκ

ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/roma-mousoylmana-thrace 

Tideon:  Μας αφελληνίζουν και εμείς κοιμόμαστε : Αφαιρούν τα όνοματα ηρώων από τους δρόμους, τα πορτρέτα τους από τα σχολεία !  Τι κάνουμε εμείς σαν Έλληνες;  Η νέα γενιά δεν θα αντιδράσει σε μια νέα Ρεπούση όταν θα μας διαγράφουν την ιστορία ; Ως πότε θα κοιμόμαστε ; "Ξυπνάτε Έλληνες ! " θα φώναζε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ή μήπως από κει πάνω θα δείχνει εμάς στους άλλους ήρωες και θα λέει με πίκρα και ειρωνεία : "λαό που ελευθερώσαμε..." !

 Οταν σκότωσαν σε ένα δρόμο της Στοκχόλμης τον πρωθυπουργό της χώρας, εμείς οι έλληνες στην Ελλάδα, αποφασίσαμε να αλλάξουμε το όνομα ενός δρόμου της Αθήνας.  Ο δρόμος αυτός, ήταν η οδός Αθανασίου Διάκου και στη θέση του Διάκου μας, βάλαμε το όνομα του συγχωρεμένου Ολαφ Πάλμε. Φαντάζομαι πως θα υπήρχε κάποιος δρόμος χωρίς όνομα που θα μπορούσε να παραχωρηθεί εις μνήμην του εκλιπόντος και να μην χρειαστεί να διαγράψουμε τον ηρωά μας.
 
Στην Αμερική, οι αμερικάνοι, τιμούνε εναν δικό μας ήρωα, όχι δίνοντας το όνομά του σε ένα δρόμο αλλά σε μιά πόλη, που έχει την προτομή του και μαζί με την αστερόεσα του τόπου τους, έχουν και την δική μας σημαία να κυματίζει! Όχι κουρελιασμένη όπως αφήνουμε την γαλανόλευκή μας να ανεμοδέρνεται στα δημόσια κτίρια και τα αστυνομικά τμήματα της χώρας μας! Οσοι έχετε επισκεφτεί την Πόλη, έχετε σίγουρα προσέξει τις χιλιάδες που κυματίζουν παντού. Ολες κατακαίνουργιες, λες και τις αλλάζουν κάθε μήνα! Εμείς γιατί? 

Η πόλη "Υψηλάντη" (Ypsilanti), βρίσκεται στο νότιο τμήμα της πολιτείας του Μίσιγκαν

Περίεργος, όπως πάντα, περιηγήθηκα την αντίστοιχη ιστοσελίδα και με έκπληξη  είδα ότι εκτός από την ονομασία τής πόλης αυτής προς τιμή τού Έλληνα ήρωα πίσω από την προτομή του κυματίζουν η "αστερόεσα" και η ελληνική σημαία.  Δυστυχώς, στην Ελλάδα την σημαία τού Έθνους την καίνε, καθημερινά, και καμιά αρχή δεν χαμπερίζει για να υπερασπίσει την τιμή της.

Είμαι σίγουρος ότι ο στρατηγός Δημήτριος Υψηλάντης (1794 - 1832) θα νοιώθει εν ειρήνη, όπου κι' αν βρίσκεται, επειδή, πριν πεθάνει ακόμα βρέθηκε μια πόλη, χιλιάδες μίλια μακριά που αναγνώρισε την προσφορά του όχι μόνο για τη δημιουργία τού ελληνικού κράτους, αλλά και για τα ιδεώδη τής ελευθερίας, τής δικαιοσύνης και τής δημοκρατίας.  Αντίθετα, η χώρα για την οποία αυτός και η οικογένειά του έδωσαν τα πάντα, πολύ λίγο τον έχει αναγνωρίσει.  

 Πάντως σας συνιστώ να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τής πόλης και είμαι βέβαιος ότι δεν θα απογοητευτείτε.  Βέβαια, δεν έχει νταντελένιες ακρογιαλιές, όμορφα βουνά και τόσο σημαντικό ιστορικό παρελθόν, ωστόσο, πρόκειται για μια όμορφη πόλη (22.300 κάτοικοι δεν είναι και λίγοι), ήσυχη, καθαρή και που πάνω από όλα ξέρει να τιμά τους ήρωες αλλά και τον εαυτόν της. 

 Υψηλάντη (Ypsilanti)

 Η πόλη στο Μίτσιγκαν τής Αμερικής προς τιμήν τού Έλληνα στρατηγού.

Η πόλη "Υψηλάντη" (Ypsilanti), βρίσκεται στο νότιο τμήμα τής πολιτείας τού Μίτσιγκαν στις Η.Π.Α. Το 2000, ο καταγεγραμμένος πληθυσμός τής πόλης ήταν 22,362 κάτοικοι. Η γεωγραφική τοποθεσία τής πόλης, είναι στην διασταύρωση τού ποταμού Χάρον και τής λεωφόρου Μίτσιγκαν.

Η ιστορία τής πόλης Αρχικά αποτελούσε ένα εμπορικό σημείο που δημιουργήθηκε το 1809 απο τον Γκάμπριελ Γκόντφροη έναν Γάλλοκαναδό έμπορο γουναρικών απο το Μόντρεάλ τού Καναδά.

Η πόλη άρχισε να παίρνει την μόνιμη μορφής της, το 1823 απο τον Τόμας Γούντραφ στην ανατολική πλευρά τού ποταμού Χάρον.  Άνηκε στην δικαιοδοσία τής πολιτείας τού Μίτσιγκαν και ονομαζόταν το χωριό τού Γούντραφ.

 Δύο χρόνια αργότερα, το 1825, άρχισε να δημιουργείται και να αναπτύσσεται και μια δεύτερη κοινότητα, στην δυτική πλευρά τού ποταμού, με την ονομασία "Yψηλάντη", όνομα που πήρε απο τον Έλληνα ήρωα τής Επανάστασης, στρατηγό Δημήτριο Υψηλάντη.  Το 1829, το χωριό Γούντραφ τής ανατολικής πλευράς τού ποταμού, άλλαξε και αυτό την ονομασία του σε "Υψηλάντη" με αποτέλεσμα οι δύο αυτές κοινότητες να ενωθούν.

 Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα τής πόλης (www.cityofypsilanti.com),  η Ελληνική επανάσταση κατά τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας και συγκεκριμένα η δράση τού μεγάλου στρατηγού Δημήτριου Υψηλάντη, για την ελευθερία του Έθνους, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση στον Αμερικανικό λαό και ενέπνευσε την Αμερικανική πολιτεία του Μίσιγκαν να αποδώσει το συγκεκριμένο όνομα στην πόλη.

 Επίσης υπάρχει ταύτιση όπως λένε στους δύο λαούς, αφού τους θυμίζει και τον δικό τους αγώνα για την ανεξαρτησία τους απο την Μ. Βρετανία. To άγαλμα τού Δημήτριου Υψηλάντη υπάρχει σήμερα ανάμεσα σε μία Ελληνική και Αμερικάνικη σημαία, έξω απο το "Water Tower", το κεντρικό αξιοθέατο τής πόλης, το οποίο είναι ένα κτήριο φημισμένο για τον σχεδιασμό του και βραβευμένο απο το περιοδικό Cabinet.

Μοιρασμένο μεταξύ δύο θαλασσίων οικοπέδων φαίνεται να βρίσκεται το κοίτασμα το οποίο σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ειδικών εάν αποδειχτεί πως υπάρχει «θα συμβάλλει στην αλλαγή της μοίρας του ελληνισμού».

Όπως γίνεται εμφανές από τον συνημμένο χάρτη το κοίτασμα βρίσκεται μεταξύ των οικοπέδων 10 και 11. Αξίζει να σημειωθεί πως το βάθος του συγκεκριμένου κοιτάσματος είναι τέτοιο (7.400 μέτρα) ώστε οι η προσπάθεια εξόρυξης να καταστεί πολύ δύσκολη, όχι φυσικά αδύνατη, αλλά κυρίως θα είναι χρονοβόρα, αφού μπορεί να κρατήσει μήνες, ίσως και χρόνο.

Κατά τα άλλα όπως αναφέρθηκε στο «defence-point.gr» η ποσότητα που εκτιμήθηκε, υπενθυμίζεται πως όπως αποκαλύψαμε πριν λίγες ημέρες, αυτή κυμαίνεται από τα 1 έως 4 δισεκατομμύρια βαρέλια, είναι μετριοπαθής, αφού κάποιες παράμετροι που λαμβάνονται υπόψη για την εκτίμηση δεν αντιστοιχούν παρά στο πλέον απαισιόδοξο σενάριο. Και καλώς πράττουν.

Κατά συνέπεια δεν τολμάμε καν να αναφέρουμε το τι θα μπορούσε να υπάρχει στη συγκεκριμένη περιοχή, διότι εάν αυτό που πληροφορηθήκαμε τελικώς αποδειχτεί τότε τα ήδη εξαιρετικά δεδομένα θα έχουν αλλάξει προς το – πολύ – καλύτερο. Ας αρκεστούμε λοιπόν για την ώρα στο «μικρό καλάθι» και ας μην καλλιεργούμε υπέρμετρες προσδοκίες και ελπίδες, έστω κι αν υπάρχουν. Και οι Γερμανοί φαίνεται να «μαλάκωσαν» με την Κύπρο και ρίχνουν τους τόνους…

Πηγή, http://www.defence-point.gr/news/?p=68381 

Όταν σε δηλώσεις της η γαλλική πλευρά αναφέρεται στο ενδεχόμενο «αρμένικης βίζιτας» στην Κύπρο του αεροπλανοφόρου «Ντε Γκολ», όλοι το ερμηνεύσαμε ως επιθυμία των Γάλλων να εμπλακούν στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και προς τούτο, ότι έδιναν διαβεβαιώσεις για την αποφασιστικότητά τους να εμπλέξουν τη στρατιωτική δύναμη που θα απαιτηθεί για να λύσουν την… εξίσωση ασφαλείας.

Ωστόσο, οι πληροφορίες που έρχονται από τη Κύπρο είναι το λιγότερο εντυπωσιακές, με αποτέλεσμα έως το τέλος τους χρόνου όπως μας ενημέρωσαν αρμοδίως «θα δούμε πράγματα και θάματα», ενώ καθίστανται απολύτως κατανοητές και οι γαλλικές δηλώσεις. Σύμφωνα με όλα τα έως τώρα δεδομένα στα θαλάσσια οικόπεδα 10 και 11 τα οποία άμεση εμπλοκή έχει η γαλλική ΤΟΤΑL φαίνεται να έχει βρεθεί ένα «θηριώδες» (αυτή είναι η ακριβής λέξη που χρησιμοποιήθηκε) κοίτασμα πετρελαίου, το οποίο βρίσκεται σε μεγάλο βάθος περί τα 7.400 μέτρα.

Σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς η πιθανότητα ανακάλυψης του συγκεκριμένου κοιτάσματος είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη «μέση πιθανότητα». Οι δε πληροφορίες που έρχονται από τη Γαλλία αλλά και τη Νέα Ορλεάνη στις ΗΠΑ, όπου γίνονται οι μελέτες των στοιχείων δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως, ενώ η πιθανή θέση του κοιτάσματος και η χρονολογία δημιουργίας του, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μας παραπέμπει… στην εποχή των δεινοσαύρων (Παλαιόκαινο και Μεσοζωϊκό). Η ποσότητα αναμένεται να κυμανθεί από το 1-4 δισεκατομμύρια βαρέλια, με συνολική αξία να αγγίζει τα 400 δισεκατομμύρια, με τιμή εκκίνησης τα 100 δισεκατομμύρια (όπως γίνεται αντιληπτό λαμβάνουμε ως μέση τιμή του βαρελιού τα 100 δολάρια).

Και ερχόμαστε στο πλέον εντυπωσιακό της είδησης: Οι Γάλλοι είναι τόσοι σίγουροι πως στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει κοίτασμα ώστε ζητάνε να «τρυπήσουν» αμέσως μόλις λάβουν την άδεια από την Κύπρο για τη συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς πρώτα να προχωρήσουν σε σεισμικές τρισδιάστατες έρευνες (τα γνωστά πλέον σε όλους μας σεισμικά 3D).

Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως εάν οι εκτιμήσεις αυτές επαληθευτούν, στην ουσία θα μιλάμε για το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου στη Μεσόγειο, το οποίο θα είναι άμεσα αξιοποιήσιμο (δεν χρειάζεται η επεξεργασία που γίνεται στη περίπτωση του φυσικού αερίου), ενώ θα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως μία από τις ποιο βαθιές γεωτρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Με αυτή την αναφορά δεν χρειάζεται να προβούμε σε εικασίες αναφορικά με τη στρατηγική της κυπριακής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα…

Στο επίπεδο της αξιοποίησής του από τον ελληνισμό, είναι προφανές πως η εξαγωγή μία τέτοιας ποσότητας χρειάζεται την κατασκευή αγωγού, αφού τα δεξαμενόπλοια δεν φτάνουν. Ο αγωγός αυτός θα περάσει από ελληνικά ύδατα (άρα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) εννοώντας πως ο βυθός αλλά και η διαδρομή θα πρέπει να «ελέγχεται άμεσα» από εκείνους οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την ασφάλειά του, δηλαδή την ΕΕ (μέσω Ελλάδας και Κύπρου) και τις ΗΠΑ, εκτός κι αν το άμεσο μέλλον κρύβει εκπλήξεις με την εμπλοκή και της Ρωσίας στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων της περιοχής, εάν δεχτούμε πως ο διαμοιρασμός των οικοπέδων της Κύπρου αλλά εκείνων της Ελλάδας (από το 2014 και μετά) θα γίνει με οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά κριτήρια.

Είναι προφανές πως αυτή την εποχή η μοίρα του ελληνισμού σταδιακά αλλάζει. Το κατά πόσο αυτή η αλλαγή θα είναι προς το συμφέρον του ή σε βάρος του, θα εξαρτηθεί από τις πράξεις αλλά κυρίως από τις παραλήψεις μας. Και προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, ας δούμε τι λέει ο «πατέρας» των κυπριακών πετρελαίων, Σόλων Κασίνης, για το θέμα.

Πηγή, http://www.defence-point.gr/news/?p=68046 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΦΕΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ  ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ  Η ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΑ  

 Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω στίς 29-1-2013 ὁ σεβαστός ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, πνευματικῶς προϊστάμενος τῆς ἱεραποστολικῆς ἀδελφότητος  «Ἁγία  Λυδία   ἡ Φιλιππησία».

 Γιά τό ἔργο καί τήν προσφορά τοῦ μεταστάντος πατρός ἔχουν γραφεῖ  πολλά καί ἀξιόλογα. Μέ τήν ἀδελφότητα πού ὁ ἴδιος ἵδρυσε, πρόσφερε στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πολλούς πνευματικούς καρπούς  τόσο στήν  ἐσωτερική ὅσο καί ἐξωτερική  ἱεραποστολή, ἐκμεταλλευόμενος κάθε μέσο (περιοδικά, ἐκδόσεις, κατασκηνώσεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δορυφόρους καί διαδίκτυο) ἔτσι ὥστε τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του, νά φτάσει στά πέρατα τῆς γῆς  γιά νά ἐνισχύσει καί παρηγορήσει τούς ὁμογενεῖς καί ὁμοθρήσκους ἀδελφούς μας.

 Ὡς ΣΦΕΒΑ καί ΠΑΣΥΒΑ ὡστόσο, αἰσθανόμαστε ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη διότι  μέ τή δεδομένη εὐαισθησία του στά ἐθνικά μας θέματα, ὁ π. Θεόφιλος ἀγκάλιασε καί προέβαλλε μέ κάθε μέσο τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Στάθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή στό πλευρό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ στηρίζοντας τόν ἀγώνα του γιά ἐνημέρωση   τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ ἐποχές πού ὅλα τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα στήν πατρίδα μας,  τό περιοδικό ΛΥΔΙΑ ὕψωνε δυναμική φωνή ὑπέρ τῶν δικαίων τῶν ἀδελφῶν μας καί στιγμάτιζε τό βάρβαρο καθεστώς τοῦ Χότζα. Ἀλλά καί μετά τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων τό 1991 ἡ ἀδελφότης ΛΥΔΙΑ ἐνέτεινε τήν προσφορά της, στηρίζοντας τίς ἀνθρωπιστικές ἀποστολές τῆς ΣΦΕΒΑ ἀλλά καί φιλοξενώντας  δωρεάν, μεγάλο ἀριθμό βορειοηπειρωτόπουλων ἀπό τό Ἀργυροκάστρο, τούς Ἁγίους Σαράντα καί τήν Κορυτσά. Στίς φιλόξενες ἐγκαταστάσεις της τά ἀδέλφια μας ἔζησαν ξέγνοιαστες στιγμές καί γέμισαν τίς ψυχές τους μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

 Στόν ἐκδοτικό τομέα, ἡ ἀδελφότητα στήριξε καί ἐπιμελήθηκε μέ ἐξαιρετική ἐπιτυχία τήν ἔκδοση τοῦ περιοδικοῦ τῆς ΣΦΕΒΑ «Ἡ Βόρειος Ἤπειρος σέ πορεία Αὐτονομίας», ἐνῶ τόσο ὁ ραδιοφωνικός ὅσο καί ὁ τηλεοπτικός  σταθμός  4Ε  προέβαλαν καί προβάλλουν σέ κάθε εὐκαιρία τό ζήτημα τῆς Β. Ἠπείρου, τόσο στίς ἱστορικές του διαστάσεις ὅσο καί τή σημερινή πραγματικότητα, μέ ἀφιερώματα, συνεντεύξεις, ἀλλά καί κάλυψη τῆς δράσεως  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης καί τῶν συλλόγων τῆς ΣΦΕΒΑ καί τοῦ ΠΑΣΥΒΑ. 

        Μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ σεβαστός μας π. Θεόφιλος  θά βρεῖ  παρρησία κοντά στόν Θεό πού τόσο ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του, εὐχόμαστε νά πρεσβεύει καί γιά τήν  δοκιμαζόμενη πατρίδα μας  καί ἰδιαίτερα γιά τή μαρτυρική Βόρειο Ἤπειρο πού τόσο πολύ   καί τόσο ἀθόρυβα  βοήθησε .

Καλό Παράδεισο Γέροντα  Θεόφιλε!

Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε!

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5705.html 

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων. Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.

«Όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες»: Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάση η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει δε τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής.

Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυσις το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ο­γδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη; Όμως οι Ιουδαίοι δεν γνωρίζουν τα των Ιουδαίων. Ενώ η Εκκλησία του Χριστού και τον Χριστό γνωρίζει και τις Ιου­δαϊκές διδασκαλίες. Περιτέμνεται λοιπόν το παιδί την ογδόη ημέρα, επειδή κατά την ογδόη η Ανάστασις, δηλαδή η Κυριακή, έμελλε να αποβή η περιτομή[2] όλου του κόσμου. Γιατί άλλωστε δεν διέταξε ο Μωυσής να γίνεται η περιτομή την έκτη ημέρα; Γιατί όχι την εννάτη ή την δεκάτη; Είναι λοιπόν προφανής η σημασία της ο­γδόης ημέρας, κατά την οποία γίνεται η Ανάστασις του Κυρίου. Όποιος λοιπόν δεν πιστεύει στην Ανάστασι είναι απερίτμητος στην καρδιά, αφού με την απιστία του αποξενώνεται από τον Θεό. Ενώ η περιτομή της πίστεως είναι αληθινή γνώσις και αίσθησις. Γι' αυτό, αγαπητέ μου, η περιτομή δίδεται θεωρητικά στους πι­στούς υπό την έννοια του αγίου βαπτίσματος. Το δε άγιο βάπτισμα είναι τύπος της Αναστάσεως του Χριστού. Να περάσης λοιπόν από την σάρκα στο πνεύμα και από τα σωματικά στο μεγαλείο του πνεύματος και θα βρης εκεί μεν περιτομή σαρκική, εδώ δε περιτομή πνευματική και κάθαρσι από τις αμαρτίες. Ογδόη ημέρα είναι η περιτομή· η δε ογδόη ημέρα είναι και η ανάστασις· της δε αναστάσεως τύπος είναι το βάπτισμα. Δέστε πώς από τα μικρά προοδεύουμε στα μεγαλύτερα, από τα σω­ματικά στα πνευματικώτερα. Να έλθουν λοιπόν οι Ιουδαίοι κι αυτοί και να προοδεύσουν. Γιατί πρέπει να προοδεύσουν από τα σαρκικά και να μην αρκεστούν σ' αυτά.

Λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος δεν ήλθε να καταλύση τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώση, περιετμήθη κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Λέγει λοιπόν ο Ευαγγελιστής: «Συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες για την περιτομή του και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως ωνομάστηκε από τον άγγελο προτού να συλληφθή στην κοιλιά της μητέρας του». Εμείς δηλαδή παίρνουμε το όνομα μετά την γέννησί μας, ενώ ο Ιησούς παίρνει το όνομά του προτού να γεννηθή. Γιατί υπήρχε και προτού να συλληφθή. Ωνομάστηκε δε Ιησούς, επειδή το έργο του ήταν έργο Σωτήρος.

«Και όταν συμπληρώθηκαν, λέει, οι ημέρες του καθαρισμού τους σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως». Τίνος καθαρισμού; Της Μαρίας και του Ιωσήφ. Διέταζε δηλαδή ο νόμος, η γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει να καθαρίζεται και να φυλάγη τις ημέρες και να μην βγαίνη εξω.

«Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού σύμφωνα με τον νό­μο του Μωυσέως» — καίτοι δεν υφίστατο τέτοια ανάγκη για την Παρθένο, αλλ' όμως εκπληρωνόταν ετσι ο νόμος — «τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα, για να τον προσφέρουν στον Κύριο, όπως έχει γραφή στον νόμο του Κυρίου». Όπου ο λόγος είναι για σωματικό καθαρισμό, λέει «σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως»· όπου για προσφορά του Αγίου, «όπως έχει γραφτή, λέει, στον νόμο του Κυρίου». Όχι ότι ο νόμος του Μωυσέως δεν ήταν νόμος του Κυρίου· διότι, όσα λέει ένας προφή­της κινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, δεν τα λέει μόνος, αλλά ο Κύριος του τα υπαγορεύει. Επειδή όμως και ο καθαρισμός είχε χαρακτήρα σωματικό, γι’ αυτό λέει «νόμο του Μωυσέως». Όταν όμως προσφερόταν το πρωτότοκο, λέει «κατά τον νόμο του Κυρίου» τιμώντας έτσι το νεογέννητο.

«Όπως είναι γραμμένο στον νόμο του Κυρίου: κάθε αρσενικό που διανοίγει μήτρα να ονομασθή άγιο και αφιερωμένο στον Κύριο». Αυτή λοιπόν η φράσις και η διάταξις ολόκληρη και η αφορμή της διατάξεως βάλθηκε γι' αυτόν που επρόκειτο να διανοίξη μήτρα. Γιατί όλα τα πρωτότοκα των ζώων και των ανθρώπων ουδέ­ποτε διήνοιξαν μήτρα, αλλά ήταν απλώς και μόνο πρωτότοκα. Εκείνος όμως που γεννήθηκε από μητέρα παρθένο, αυτός μόνο διήνοιξε μήτρα. Κάνε μου λοιπόν την χάρι και πρόσεξε ότι η διατύπωσις όλου αυτού του νόμου έγινε για εκείνον μόνο που επρόκειτο να γεννηθή από μητέρα παρθένο. Πώς όμως να την κατανοούσαν οι Ιουδαίοι; Γιατί σαν σαρκικοί που είναι απέχουν πολύ από του να καταλάβουν τα νοήματα της πνευματικής διδασκαλίας.

Έπειτα ανεβαίνουν «για να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με αυτό που λέει ο νόμος του Κυρίου, ένα ζευγάρι από τρυγόνια ή δύο νεοσσούς από περιστέρια»[3]. Έγιναν δε και αυτά τυπικά, κατά τον νόμο, ώστε να μην υπάρχη καμμιά έλλειψις στην πιστή εκτέλεσι του νόμου. Αυτά είναι συγκεκαλυμμένα νοήματα του Μωσαϊ­κού νόμου. Ας έλθουμε όμως στην εξήγησι του Ευαγγελίου.

«Και να, υπήρχε ένας άνθρωπος στην Ιερουσαλήμ που ωνομαζόταν Συμεών. Και ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος και ευλαβής και το Πνεύμα του Θεού ήταν ­επάνω του. Αυτός είχε λάβει αποκάλυψι από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα τελείωνε την ζωή του προτού δη τον Χριστό τον Κυρίου». Γέροντας ήταν ο Συμεών και πε­ρίμενε την εκπλήρωσι της υποσχέσεως. Έμενε στον ναό μέσα και μονολογούσε: Όπου και να γεννηθή, οπωσδήποτε εδώ θα παρουσιασθή.

«Αυτός ήλθε κατ' έμπνευσιν του Πνεύματος στον ναό» εκείνη την ώρα που οι γονείς έφερναν εκεί το παιδί. Διότι βέβαια πολλές φορές ερχόταν, αλλά με δική του πρόθεσι. Τότε όμως οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα στην κατάλληλη στιγμή, έρχεται, για να λάβη την εκπλήρωσι της υποσχέσεως.

«Αυτός δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Ιησού και ευλόγησε τον Θεό και είπε: Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Από πού τον αφήνεις ελεύθερο; Από τον στίβο της ζωής. Γιατί είναι γεμάτα λύπη τα βιοτικά πράγματα. Η ζωή είναι φυλακή. Εκείνος λοιπόν ήθελε να ελευθερωθή. Εάν όμως κάποιος την αναχώρησι από την εδώ ζωή την θεωρή ζημία αυτός δεν είναι ακόμη τέλειος στην πίστι.

Εκείνος όμως έλεγε: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Διότι αυτός που πρόκειται να κάμη ειρήνη με τον κόσμο έφθασε· ο ειρηνοποιός έχει έλθει- εκείνος που συνδέει τον ουρανό με την γη και μετατρέπει την γη σε ουρανό με την ευαγγελική διδασκαλία έχει κατα­φθάσει.

Ο Συμεών φωνάζει: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη, γιατί είδαν τα μάτια μου την σωτηρία σου», λέει. Τι είναι αυτό που λέει; Προηγουμένως δηλαδή πίστευα με την διάνοιά μου και γνώριζα με τον λογισμό μου. Τώρα όμως είδαν και τα μάτια μου. Και εκείνο που προσδοκούσα με την καρδιά μου, να που το είδαν τα μάτια μου εκπληρωμένο. Και ποιο είναι αυτό; «Είδα, λέει, την σωτηρία σου». Ποια σωτηρία; «Αυτήν που ετοίμασες ενώπιον όλων των λαών». Όχι του λαού του ενός ούτε του λαού του Ισ­ραήλ μόνο, αλλά «ενώπιον όλων των λαών». Γιατί αυτός που γεννήθηκε είναι δι­δάσκαλος όλων των ανθρώπων.

«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Γιατί φως; Επειδή ακριβώς οι εθνικοί βρίσκονταν στο σκοτάδι. Ε­πειδή τα σκοτισμένα ειδωλολατρικά έθνη φωτίζονταν.

«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Εδώ η δόξα και εκεί η αποκάλυψις. Εκεί η αρχή της διδασκαλίας, εδώ η πρόοδος της μαθήσεως.

«Δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Αλλά εδώ σίγουρα θα ρωτήση κάποιος: Και πού είναι οι Ισραηλίτες; Έχεις τον Πέτρο, έχεις τον Παύλο, έχεις τον Ιωάν­νη, έχεις τις τρεις χιλιάδες, έχεις τις πέντε χιλιάδες, έχεις την Εκκλησία της Ιε­ρουσαλήμ, έχεις αυτούς που πίστεψαν από τις τάξεις των Ιουδαίων. Γιατί μέσα στους πιστούς βρισκόταν το έθνος. «Εάν ο Κύριος των Δυνάμεων δεν άφηνε για σπόρο μια μικρή μερίδα πιστού λαού ανάμεσά μας, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε όμοια τύχη με τα Γόμορρα»[4]. Διότι λέει επίσης ο Θεός: «Κράτησα για τον εαυτό μου επτά χιλιάδες άνδρες, οι οποίοι δεν γονάτισαν να προσκυνήσουν τον Βάαλ»[5]. Έτσι μέσα στον λαό φυλαγόταν το σπέρμα της πίστεως και δεν χάθη­κε ο λαός — μη γένοιτο — ούτε εξαχρειώθηκαν όλοι οι Ιουδαίοι. Αφού και τώρα, σ' αυτή την μακάρια κατάστασι και κλήσι των Χριστιανών πολλοί είναι οι καλεσμέ­νοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Ο Χριστός δηλαδή κάλεσε όλη την οικουμένη και ετοί­μασε το άγιο τραπέζι του Ευαγγελίου. Αλλά όταν έλθη στη Δευτέρα Παρουσία, μπαίνει μέσα και κάνει ξεδιάλεγμα και εξετάζει με προσοχή τους συνδαιτυμόνες. Κι αν βρη κανένα να μη έχη ένδυμα κατάλληλο για γάμο του λέει: «Φίλε, πώς μπήκες εδώ μέσα χωρίς γαμήλιο ένδυμα;»[6] Και θα τον βγάλη έξω καθώς ακού­σαμε στα Ευαγγέλια. Ώστε, όπως και εκεί έγινε εκλογή, έτσι και εδώ θα γίνη ε­κλογή. Μήπως δηλαδή, επειδή έχουμε κληθή, πρέπει στο εξής να αλαζονευώμαστε, σαν να έχουμε, αλήθεια, εξασφαλίσει την τελειότητα; Λοιπόν, η πτώσις εκείνων ας γίνη δική μας ασφάλεια. Έτσι, αγαπητέ, ούτε ο λαός χάθηκε ολόκληρος, ούτε όλος εξαχρειώθηκε, ούτε όλος απίστησε, ούτε όλος κατεδίωξε τους Αποστόλους, αλλά με το κήρυγμα των Αποστόλων πίστευσαν αμέσως τρεις χιλιάδες, χωρίς τις γυ­ναίκες και τα παιδιά. Και έγινε στην Ιερουσαλήμ Εκκλησία αναρίθμητη, ενώ α­κόμη δεν είχε καταστραφή ο Ναός, ενώ ακόμη δεν είχαν εκδιωχθή oι Ιουδαίοι, ενώ ακόμη δεν είχε γκρεμισθή η Ιερουσαλήμ. Οικοδομήθηκε Εκκλησία και τα λό­για του Ιωάννη έγιναν ξεκάθαρη αλήθεια: «Εκείνος πρέπει να μεγαλώνη, εγώ δε να μικραίνω»[7].

Ο Συμεών λοιπόν που είναι προφήτης λέγει: «Δόξα για τον λαό σου τον Ισ­ραήλ». Γιατί ήταν δόξα γι' αυτούς που προσδοκούσαν η συνάντησις εκείνου τον οποίο προσδοκούσαν.

Και αναλογίζονταν ο Ιωσήφ και η Μαρία αυτά που άκουγαν: Ο άγγελος έφερε την ευχάριστη είδησι, οι μάγοι τον εγνώρισαν, οι ποιμένες τον έμαθαν, οι στρατιές των αγγέλων χόρευαν, το αστέρι από πάνω τον ανήγγειλε, ο Συμεών προφητεύει, η Άννα η κόρη του Φανουήλ προφητεύει, η γη αγαλλόταν, ο ουρανός μίλησε με το αστέρι, οι μάγοι αρνήθηκαν τον τύραννο, οι ποιμένες προσκύνησαν τον αρχιποιμένα, όλα τον εγνώρισαν, η μητέρα ήξερε, ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε, έτρεμαν για όσα έγιναν, όμως κατάλαβαν την έκβασι των γεγονότων.

«Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στην Μαριάμ την μητέρα του: Αυτός πρόκειται να γίνη πτώσις και έγερσις για πολλούς μέσα στον Ισραήλ και σημείο αντιλεγόμενο». Πτώσις για ποιους; Σαφώς γι' αυτούς που απιστούν, αυτούς που αντιλέγουν, αυτούς που τον σταυρώνουν. Και έγερσις για ποιους; Αυτούς που τον αναγνωρίζουν και τον ομολογούν με ευγνωμοσύνη.

«Και σημείο αντιλεγόμενο». Ποιο σημείο αντιλεγόμενο; Το σημείο του Σταυ­ρού, που η Εκκλησία το θεωρεί σωτηρία του κόσμου, που οι Ιουδαίοι το εχθρεύονται και που πολλές φορές και ο ουρανός το διεκήρυξε. Αμφισβητείται το σημείο, για να νικήση η αλήθεια. Γιατί χωρίς αντίλογο δεν μπορεί να γίνη ολοκληρωμένη νίκη. Έπρεπε λοιπόν να εμφανισθή η αντιλογία, για να εκδώση την απόφασί του ο δικαστής, αφού μακροθυμήση μέχρι το τέλος των αιώνων. Γι' αυτό λέει «και ση­μείο αντιλεγόμενο». Αντιλέγουν δε εκείνοι που απιστούν.

Και συ, λέει, θεωρείσαι μητέρα. Άραγε λοιπόν εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή συμφώνησες να γίνης μητέρα, επειδή τον εγέννησες, επειδή έκρινες καλό να του δανείσης την μήτρα σου; (Διότι η κοιλιά σου έγινε δοχείο της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος). Άραγε λοιπόν θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή έγινες Θεο­τόκος, επειδή συνέλαβες χωρίς πείρα γάμου, επειδή καταστάθηκες Μητέρα του Δημιουργού σου; Άραγε εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού; Ούτε κι εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, αλλά «κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυ­χή». Γιατί, Κύριε μου; Σε τι αμάρτησα; Σε τίποτε δεν αμάρτησες βέβαια. Όταν όμως Τον δης κρεμασμένο στον Σταυρό, όταν Τον δης να υποφέρη για όλο τον κό­σμο, όταν δης στον Σταυρό τα χέρια Του τρυπημένα και καρφωμένα στο ξύλο, τότε θα αρχίσης να αμφιβάλλης και να λες: Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο μου μί­λησε ο άγγελος; Αυτός είναι εκείνος στον οποίο έγινε το θαύμα της συλλήψεως; Παρθένος ήμουν και γέννησα και έμεινα πάλι παρθένος. Γιατί λοιπόν αυτός σταυρώνεται;

«Κι εσένα την ιδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή». Ώστε, σύμφωνα με την προφητεία του δικαίου Συμεών, κανένας δεν έμεινε εκτός πειρασμού. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος από τους μαθητές, τον αρνήθηκε τρεις φορές. Οι άλλοι μα­θητές τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ούτε είχε άλλωστε ο τσομπάνος ανάγκη από τα πρόβατα για να τον προστατεύσουν, ενόσω αυτός έδιωχνε τους λύκους, ούτε ο αγωνιστής είχε ανάγκη από βοηθούς, αλλά όλοι τους έφυγαν. Και ο Χριστός έμει­νε μόνος κρεμασμένος στον Σταυρό σαν κριάρι έτοιμο για θυσία. Λοιπόν και αυ­τής την ψυχή την διεπέρασε η ρομφαία: ο πειρασμός δηλαδή και η αμφιβολία.

«Κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή, ώστε να αποκα­λυφθούν από πολλές καρδιές οι λογισμοί». Πάσχει λοιπόν ο Ιησούς, για να ελέγξη την απιστία και για να γεμίση από ευγνωμοσύνη τις καρδιές αυτών που Τον πιστεύουν. Αντιλέγεται το σημείο, για να ελεγχθούν αυτοί που αντιλέγουν από κακία. Γιατί, αν η αλήθεια ήταν από κάθε άποψι αναντίρρητη για τους ανθρώ­πους, τότε η ευσέβεια θα έμενε αδοκίμαστη. Όμως με το να γίνεται παραχώρησις στην αντιλογία, δοκιμάζεται η ελεύθερη εκλογή της αλήθειας. Αντιλέγεται το ση­μείο. Γιατί πώς αλλιώς θα δοκιμάζονταν οι μάρτυρες στους διωγμούς; Πώς θα α­γωνίζονταν και θα αναδεικνύονταν νικητές με την καρτερία τους; Δες πόσο ωφέ­λησε η αντιλογία, αφού έφτιαξε όχι πιστούς απλώς, όπως θάλεγε κανείς, αλλά και μάρτυρες που έφθασαν μέχρι τα βασανιστήρια και τον θάνατο και παρουσίασαν μια απόδειξι της χάριτος του Χριστού με την καρτερία τους.

Όταν λοιπόν ο Συμεών λέει «ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον», εννοείται ότι ούτε την πτώσι την προξενεί αυτός, ούτε την ανάστασι την προσφέρει με την βία, αλλά «κείται εις πτώσιν» αυτών που σκοντάφτουν στον λίθο του προσκόμματος και «εις ανάστα­σιν» εκείνων που πιστεύουν με την αγαθή τους προαίρεσι. Διότι λέει «κείται». Σαν να έλεγε κανείς: Το φως ανατέλλει για να βλέπουν οι υγιείς, ενώ αυτοί που τους πονούν τα μάτια να απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την λάμψι του φωτός. Γιατί πώς αλλιώς θα ήταν δυνατόν οι πρώτοι να πέσουν και να είναι αξιοκατάκριτοι, ενώ οι δεύτεροι να σηκωθούν με χρηστές ελπίδες που προέρχονται από την καλή τους προαίρεσι, αν δεν υπήρχε το «αντιλεγόμενο σημείο»; Γιατί λέει ο Συ­μεών «και εις σημείον αντιλεγόμενον»; Για να μη προξενήση η αντιλογία απορία στους πιστούς. Το να αμφισβητείται δε και η αλήθεια του Θεού, είναι φανερό ότι αυτό γίνεται, επειδή το επιτρέπει ο Θεός. Κανένας δηλαδή δεν μπορεί να προβάλη καμμιά αντίρρησι, αν δεν το επιτρέψη αυτό ο Θεός. Είναι όντως αναγκαία η παραχώρησι αυτή εκ μέρους του Θεού, για να φανερωθούν οι άξιοι.

Θα έλθη όμως εποχή που δεν θα υπάρχη πια καμμιά αντίρρησις. Όταν δηλαδή το σημείο του Σταύρου θα λάμψη σαν προάγγελος του Κυρίου από τον ουρανό, «τότε θα κλίνη κάθε γόνυ στα επουράνια και στα επίγεια και στα καταχθόνια και κάθε γλώσσα θα ομολογήση ότι ο Χριστός είναι Κύριος προς δόξαν του Θεού Πατρός»[8]. Όσο δηλαδή το σημείο αυτό φαίνεται μόνο του και είναι απλό σημείο και δεν φαίνεται πουθενά ο σημαινόμενος, το σημείο θα αντιλέγεται. Όταν όμως ο ίδιος ο σημαινόμενος αποκαλύψη τον εαυτό του κατά την Δευτέρα Παρουσία, τότε πια κανείς δεν θα τολμά να αντιλογήση στο σημείο, γιατί ο σημαινόμενος θα έχη καταφθάσει με ολοφάνερη την θεότητά του εναντίον εκείνων που Τον αρνούν­ται. Τότε εκείνοι που προηγουμένως είχαν δεχθή το σημείο θα δοξασθούν από αυ­τόν που εκείνο υποδήλωνε, ενώ εκείνοι που αμφισβήτησαν το σημείο θα καταδικα­σθούν από τον υποδηλωθέντα. Και αυτό θα είναι τότε το τέλος της αντιλογίας, το τέλος της πλάνης, το τέλος της αμφιβολίας, το τέλος της απιστίας, η αρχή δε των βραβείων και των στεφάνων. Αυτά μακάρι όλοι μας να τα επιτύχουμε με την χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

[1] πρβλ. Ιωάν. ζ' 41-43

[2] Η ανάστασις των νεκρών κατά την δευτέρα παρουσία θα αποτελέση την «περιτομή» δηλ. την ο­ριστική απομάκρυνσι του κακού και της αμαρτίας από ολόκληρη την κτίσι.

[3] Λευϊτ. ε’ 11, ιβ’ 8

[4] Ησ. α’ 9

[5] Ρωμ. ια’ 4· πρβλ. Γ’ Βασ. ιθ’ 18

[6] Ματθ. κβ’ 12

[7] Ιωάν. γ’ 30

[8] Φιλιπ. β’ 10-11

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΣΟΣΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2583 

Στην Ελλάδα ο μέσος πολίτης αγνοεί σε μεγάλο βαθμό την σύγχρονη ιστορία, γι' αυτό και λίγοι γνωρίζουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διεπράχθησαν από τα βουλγαρικά στρατεύματα στην Ανατολική Μακεδονία κατά τη διάρκεια της κατοχής (1916-18), του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Συμβάντα που έλαβαν χώρα όταν οι Βούλγαροι ως σύμμαχοι των Γερμανών, κατέλαβαν αναίμακτα την περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, χωρίς καν να υπάρχει κάποια εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας, λόγω της πλήρους ουδετερότητας που προσπαθούσε απεγνωσμένα να κρατήσει η φιλοβασιλική κυβέρνηση των Αθηνών, καθώς βρέθηκε να πιέζεται ασφυκτικά από την Αντάντ και από τους Γερμανούς των Κεντρικών Αυτοκρατοριών για να παράσχει στρατιωτικές διευκολύνσεις, ή να προσχωρήσει σε έναν από τους αντιπάλους σχηματισμούς.

 Η δεύτερη αυτή βουλγαρική κατοχή στα 1916-18, πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καθώς επικαλύφθηκε από άλλα συνταρακτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο εκείνη, και που έφεραν έναν τεράστιο αριθμό ξεριζωμένων Ελλήνων προσφύγων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας.

 Η Βουλγαρία, εποφθαλμιούσε πάντοτε την Μακεδονία, και ιδιαίτερα το λιμάνι της Καβάλας. Έτσι κάθε φορά που καταλάμβανε την Ανατολική Μακεδονία, προσπαθούσε, με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας (όπως οι ομαδικές καταδίκες σε θάνατο από ασιτία ολόκληρων πόλεων και οικισμών ή οι απαγωγές μικρών παιδιών και η κράτησή τους στη Βουλγαρία μετά από τη λήξη του πολέμου), να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση.

 «Της Βουλγαρίας τα βουνά, Θεέ μ' , χαμήλωσέ τα,

 να δούμε τα Ελληνόπουλα και πάλι ψήλωσέ τα… »

(τραγούδι Χωριστής Δράμας)

Η Εισβολή

Η αναγγελία της βουλγαρικής εισβολής, τον Μάιο του 1916, προκάλεσε πανικό στον ορθόδοξο πληθυσμό, αλλά οι διοικητικές και στρατιωτικές αρχές τον ηρέμησαν και σταμάτησαν την αναχώρηση των κατοίκων με καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις.  Αμέσως μετά την αναχώρηση της χωροφυλακής και του ελληνικού στρατού, ο Βούλγαρος διοικητής αποκάλυψε τις προθέσεις του και η περιοχή αντιμετωπίσθηκε όχι ως φιλικό αλλά ως κατακτημένο έδαφος.

Οι βλέψεις της Βουλγαρίας ήταν γνωστές και διεθνώς. Ο ουδέτερος έως τότε Τύπος των Ηνωμένων Πολιτειών μας παρέχει πολλές και σπάνιες πληροφορίες για την εισβολή. Από την εφημερίδα The Evening Ledger (26 Αυγούστου του 1916) διαβάζουμε:

ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΕΞΑΠΟΛΥΟΥΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ-ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ TH ΦΡΟΥΡΑ

Εθελοντές στρατεύονται για να πετάξουν τους εισβολείς έξω από τη Μακεδονία
ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Βαλκανικό μέτωπο - Οι Βούλγαροι επιτέθηκαν στις πόλεις της Καβάλας και της Δράμας, στην Ανατολική Μακεδονία. Η Ελλάδα ξεσηκώθηκε από αυτή τη νέα εξέλιξη της κατάστασης στα Βαλκάνια, καθώς οι Βούλγαροι ορέγονται  από καιρό την Καβάλα ως το μόνο επιθυμητό για αυτούς λιμάνι στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι Βούλγαροι έχουν καταλάβει το φρούριο της Σάρτιλας, το οποίο υπερασπίζονταν Έλληνες.

ΛΟΝΔΙΝΟ, 26 Αυγ. - Οι Βούλγαροι εισβάλοντας βαθύτερα στην Ανατολική Μακεδονία, έχουν επιτεθεί στο ελληνικό λιμάνι της Καβάλας Καvala και στην πόλη της Δράμας, που φρουρούνται αμφότερες από ελληνικά στρατεύματα. Έτσι, το ζήτημα μεταξύ Σόφιας και Αθήνας έχει έρθει σε κρίση.

Βουλγαρικά στρατεύματα κατέλαβαν το ελληνικό φρούριο της Σαρτιλας, περνώντας όλη τη φρουρά, συμπεριλαμβανομένου και του διοικητή, από το σπαθί, αναφέρει αποστολή από τη Θεσσαλονίκη σήμερα.

Ξεσηκωμένοι από τον αγώνα ανάμεσα στον εισβολέα και την ελληνική φρουρά στις Σέρρες, οι Έλληνες είναι έτοιμοι να αμφισβητήσουν έντονα τις προσπάθειες κατάληψης δύο εκ των σημαντικότερων πόλεων τους στη Μακεδονία.

Η Καβάλα αποτελεί από καιρό μήλο της έριδος μεταξύ του Έλληνα και του Βούλγαρου. Μετά τον Α 'Βαλκανικό Πόλεμο η Σόφια ισχυριζόταν ότι ο λιμένας αυτός του Αιγαίου θα έπρεπε να είναι δικός της, λόγω της νίκης της έναντι των τούρκων. Αλλά η Αθήνα αρνήθηκε να την εγκαταλείψει.

Το Βερολίνο και η Σοφία έχουν δώσει διαβεβαιώσεις στην Αθήνα ότι η κατοχή των Μακεδονικών πόλεων αποτελεί απλώς μέρος μιας "αμυντικής επίθεσης", και ότι δεν θα διατηρούνταν. Αυτή η υπόσχεση, που δόθηκε τον περασμένο Μάιο, κατεύνασε την ελληνική κυβέρνηση και επέτρεψε στον  βασιλιά Κωνσταντίνο να κρατήσει τη χώρα ουδέτερη.

Ωστόσο, οι νέες προωθήσεις των Βουλγάρων αντιμετωπίζονται με μεγάλη καχυποψία. Η Αθήνα γνωρίζει ότι η Σόφια είναι αποφασισμένη να κερδίσει την Καβάλα ως μερίδιό της από τα λάφυρα. Μόλις την κερδίσει, δεν πρόκειται να την ελευθερώσει χωρίς πάλη.

ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ

Οι εθελοντές συνεχίζουν να στοιβάζονται σε στρατιωτικές μονάδες*. Ο διοικητής στις Σέρρες, ο οποίος, σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές,  αψηφούσε την εντολή των ανωτέρων του και αντιστεκόταν σθεναρά στην προέλαση των Βουλγάρων, έχει δεχτεί πολλούς εθελοντές στρατιώτες. Η συνεχής προέλαση του εισβολέα αναμφίβολα θα φέρει πολύ περισσότερους πολεμιστές στους Έλληνες ηγέτες.

Το Βερολίνο αναγνωρίζει την απειλή της Βουλγαρικής προέλασης. Οι αποστολές από το Βερολίνο, οι οποίες στερούνται ακόμη επιβεβαίωσης, δηλώνουν ότι οι Γερμανοί έχουν διατάξει τους Βούλγαρους να εκκενώσουν το ελληνικό έδαφος, με το αιτιολογικό ότι περαιτέρω προέλαση στην Μακεδονία, θα ξεσηκώσει τους Έλληνες σε πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων της Αντάντ. Αλλά οι Βούλγαροι στρατηγοί προφανώς έχουν αποφασίσει να αγνοήσουν κάθε τέτοια εντολή και εξακολουθούν να πιέζουν.

Μια αποστολή από την Πετρούπολη, αναφέρει ότι έγινε επίσημη ανακοίνωση από το Πολεμικό Γραφείο σήμερα ότι ο ρωσικός στρατός έφτασε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη και ενώθηκε με το Συμμαχικό στρατό κάτω από τον Στρατηγό Σαράιγ στην ελληνική Μακεδονία.

Θεσσαλονίκη 26 Αυγούστου - Οι βουλγαρικές δυνάμεις που δρουν ανατολικά του Στρυμόνα ποταμού στον τομέα των Σερρών, έχουν προχωρήσει 20 μίλια σε νοτιοανατολική κατεύθυνση, εμπλεκόμενοι σε μάχες και με Βρετανούς και με Έλληνες στρατιώτες.

Η βουλγαρική δύναμη αποτελείται από τακτικούς που ανήκουν στην δέκατη μεραρχία και από Κομιτατζήδες.

Τόσο το Πεζικό, όσο και το Ιππικό και το Πυροβολικό μάχονται ανατολικά της λίμνης Tachino, όπου οι Βούλγαροι προσπαθούν απελπισμένα να φθάσουν στην Πράβιστα και την Καβάλα, πόλεις που κρατούνται από Έλληνες στρατιώτες.

Μια μεγάλη περιοχή της ανατολικής ελληνικής Μακεδονίας έχει αφανιστεί. Οι Βρετανοί κατέστρεψαν έναν αριθμό γεφυρών πάνω από τον ποταμό Άνγκστα και οι Βούλγαροι αφήνουν ένα μονοπάτι ερήμωσης στο πέρασμά τους.

Χιλιάδες πρόσφυγες ρέουν προς τη Θεσσαλονίκη και άλλες παράκτιες πόλεις , φέρνοντας μαζί τους τρομερές ιστορίες βαρβαρότητας που προκλήθηκε από τους Βουλγάρους, και κυρίως από τους Κομιτατζήδες.

Οι μάχες του πυροβολικού συνεχίζονται κατά μήκος του κέντρου, και στις δύο πλευρές του ποταμού Αξιού (Vardar river στο πρωτότυπο).

*colors στο πρωτότυπο. Έκφραση που χρησιμοποιείται από την εποχή που κάθε στρατιωτική μονάδα έφερε πολεμικό λάβαρο με διακριτικά χρώματα.

Συλλήψεις-Βασανιστήρια-Τρομοκρατία

Οι ελληνικές αρχές αγνοήθηκαν εντελώς, από την αρχή. Με το πρόσχημα της ασφάλειας και της αντικατασκοπευτικής δράσης, η βουλγαρική διοίκηση έσπευσε να αρχίσει το κυνήγι εναντίον όσων κατεύθυναν το ελληνικό αίσθημα και έσπειρε τον τρόμο στον πληθυσμό, με την κτηνώδη μεταχείριση που επιφύλασσε σε όσους συνελάμβανε και φυλάκιζε. Ο αριθμός των συλλήψεων υπήρξε πολύ υψηλός. Η ομοφωνία και η ταυτοσημία των μαρτυριών που προέρχονται από όλες τις περιοχές και όλες τις κατηγορίες πολιτών αποκλείει οποιαδήποτε υποψία κακοήθους συνεννόησης και δίνει τη βεβαιότητα ότι όσοι φυλακίσθηκαν, υπέστησαν αληθινά μαρτύρια.

Μετά από βίαιη σύλληψη αφήνονταν νηστικοί για πολλές μέρες. Οι ξυλοδαρμοί ήταν ιδιαίτερα άγριοι και πολύ λίγα θύματα δέχονταν, χωρίς να λιποθυμήσουν, τους καθιερωμένους εικοσιπέντε ραβδισμούς που καθένας τους ξέσκιζε τη σάρκα και αποσπούσε από τον κρατούμενο ουρλιαχτά οδύνης, ώσπου να χάσει τις αισθήσεις του και να καταλήξει ένα τρεμάμενο και καταπληγωμένο αντικείμενο. Άλλοτε τα μαρτύρια εφαρμόζονταν κρυφά, άλλοτε δημοσίως, ώστε να επηρεάζονται οι κρατούμενοι.

Πολυάριθμοι ήταν εκείνοι που υπέκυψαν στο μαρτύριο ή έμειναν ανάπηροι. Πολύ συχνά οι συλληφθέντες εξαφανίζονταν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Ο αριθμός τους είναι εντυπωσιακός. Τα πτώματα ορισμένων ανακαλύφθηκαν μισοθαμμένα ή πεταγμένα σε πηγάδια.

Η παράδοση και η αναζήτηση κρυμμένων όπλων, μαζί με την κατηγορία της κατασκοπείας, υπήρξαν προσχήματα για φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, κτηνώδη μεταχείριση και φόνους. Επιπροσθέτως, αρκετοί Έλληνες φυλακίσθηκαν στην Βουλγαρία, λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.

Όλες αυτές οι πράξεις, που διαπράχθηκαν από τον τακτικό στρατό και τους κομιτατζήδες, γέννησαν τον τρόμο. Η κατάσταση επιδεινώθηκε εξαιτίας ορισμένων φανατικών μουσουλμάνων που, ενθαρρυμένοι από τις περιστάσεις, επιδόθηκαν, αυτοβούλως, σε διωγμούς εναντίον των ορθοδόξων, κυρίως στην περιοχή του Παγγαίου και της Δράμας. Ο τρομοκρατημένος πληθυσμός αδυνατούσε να φροντίσει για την ασφάλειά του, εξαιτίας διοικητικών μέτρων που περιόριζαν την ελευθερία του. Απαγορευόταν η κυκλοφορία από το ένα χωριό στο άλλο. Μόλις σκοτείνιαζε, απαγορευόταν η έξοδος από το σπίτι, για οποιοδήποτε λόγο. Απαγορευόταν ακόμα και ο παραμικρός φωτισμός. Κάθε παραβίαση αυτών των διατάξεων τιμωρείτο με φυλακή και ξυλοδαρμό, σε τέτοιο σημείο που οι γείτονες να παραμένουν κουφοί στις κραυγές του πόνου και τις εκκλήσεις για βοήθεια όσων κατοίκων συλλαμβάνονταν, κλέβονταν ή και δολοφονούνταν κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Αυθαίρετες επιτάξεις

Πρώτη φροντίδα της βουλγαρικής διοίκησης ήταν να βάλει χέρι σε όλη την αγροτική παραγωγή της επαρχίας. Τα δημητριακά, αθέριστα ακόμη ή αποθηκευμένα, οι πολιτικές ή στρατιωτικές προμήθειες, ακόμα και οι ιδιωτικές, επιτάχθηκαν, ή, για να το πούμε σωστά, κατασχέθηκαν. Απ’ άκρου εις άκρον της περιοχής, είτε επρόκειτο για μεγάλους οικισμούς είτε για μικρά χωριουδάκια, είτε για τσιφλίκια, τα πάντα παραδόθηκαν και ο πληθυσμός δεν κράτησε για δικές του προμήθειες παρά μόνο μια μικρή ποσότητα σιτηρών. Επρόκειτο για καθαρή ιδιοποίηση που κατά κανόνα δεν συνοδευόταν από την παραμικρή γραπτή απόδειξη. Όσον αφορά σπίτια και καταστήματα των οποίων οι ιδιοκτήτες είχαν εγκαταλείψει την περιοχή, η βουλγαρική διοίκηση εφάρμοσε τον κανόνα του res nullius, ο οποίος τα μετέτρεπε σε «βουλγαρική ιδιοκτησία».

Ό,τι συνέβη με τις σοδειές συνέβη και με την κτηνοτροφική παραγωγή. Η βουλγαρική διοίκηση επέταξε όλα τα μεταφορικά ζώα και δεν τα επέστρεψε ποτέ, ενώ, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής, έκανε εκτεταμένη και δωρεάν εκμετάλλευση της κτηνοτροφικής παραγωγής της περιοχής, που ήταν σημαντική. Όταν οι Βούλγαροι αποσύρθηκαν, πήραν μαζί τους όσα ζώα κατά τη βιαστική τους αναχώρησή μπόρεσαν να μεταφέρουν.

Αγγαρείες

Την περίοδο 1916-1918 οι βουλγαρικές αρχές στρατολόγησαν βίαια σχεδόν όλους τους Ελληνες άντρες από πόλεις και χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας και τους μετέφεραν στα βάθη της Βουλγαρίας για να στρώνουν σιδηροδρομικές γραμμές ή να δουλεύουν σε ορυχεία, όπου από ασιτία, κακουχίες πέθαναν σε δύο χρόνια σχεδόν οι μισοί. Ταυτόχρονα, καταπίεζαν επιλεκτικά τους Ελληνες, για να αναγκαστούν να φύγουν από την περιοχή κι έτσι η πόλη των Σερρών, όταν άρχισε η βουλγαρική κατοχή, είχε περίπου 35.000 κατοίκους, αλλά μέχρι να φύγουν οι Βούλγαροι, τον Οκτώβριο του 1918, απέμειναν μόνο 5.800.

Οι Βούλγαροι εισβολείς παραβίασαν κάθε αρχή, και υπέβαλαν ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και κοινωνικής τάξης σε βίαιη στρατολόγηση, εξοντωτική εργασία χωρίς αμοιβή και στέγη, με σωματικές τιμωρίες συχνά θανάσιμες και τροφή αποτελούμενη από μία μερίδα ψωμιού και ένα απροσδιόριστο ζουμί με πιπεριές και ντομάτα.

Ληστείες-εκβιασμοί-κλοπές-λεηλασίες

Η καταλήστευση των κατοίκων της Ανατ. Μακεδονίας ήταν γενική και ασυγκράτητη. Ανώτατη Διοίκηση, αξιωματικοί, στρατιώτες, κομιτατζήδες, όλοι επέδειξαν μια απληστία που δεν γνώριζε φραγμούς προκειμένου να ικανοποιηθεί.

Η πρώτη ληστεία διαπράχθηκε όταν ξεσήκωσαν όλη τη σοδειά και τα αποθηκευμένα αγαθά, δημόσια και ιδιωτικά, τα ζώα και τις εγκαταλελειμμένες περιουσίες. Η δεύτερη, όταν επιβλήθηκε η χρήση του υποτιμημένου βουλγαρικού χαρτονομίσματος. Είχε τη μισή αξία της ελληνικής δραχμής και η διοίκηση διέταξε τα δύο νομίσματα να θεωρηθούν ισότιμα. Το χρυσό λουδοβίκι και η χρυσή τούρκικη λίρα που αντιστοιχούσαν σε 90 έως 110 λέβα, ανταλλάσσονταν τώρα για 20 και 22,70 λέβα.

Παρόμοια καταλήστευση πραγματοποιήθηκε σε ό,τι αφορούσε το χαλκό, το βαμβάκι και το μαλλί, τα οποία η βουλγαρική διοίκηση προμηθεύτηκε με τη βοήθεια ειδικών πρακτόρων. Κερδοσκοπώντας πάνω στην πείνα των κατοίκων, αντάλλαξε με μικρές ποσότητες καλαμποκιού τα παραπάνω προϊόντα.

Η Διοίκηση εξασφάλιζε απαλλαγή από την καταναγκαστική εργασία όταν αυτοί που αγγαρεύονταν ήταν σε θέση να εξαγοράσουν την υποχρέωση με χρήματα. Ο ραβίνος Αβράμ Ουρόλκο κατέβαλε 122.000 λέβα και γλίτωσε τους Εβραίους της Καβάλας από την καταναγκαστική εργασία.

Οι Εβραίοι της Δράμας γλίτωσαν έναντι ποσού 200.000 λέβα. Και τα δύο αυτά ποσά παραδόθηκαν στον στρατηγό Τάνεφ αυτοπροσώπως και ο υψηλός αξιωματούχος καταδέχθηκε να προσθέσει και λίγη ειρωνεία στην υπόθεση. Μπορεί να διαβάσει κανείς από περιέργεια την απόδειξη για το ποσό των 200.000 λέβα, όπου ο αξιότιμος στρατιωτικός διοικητής «ευχαριστεί την ισραηλιτική κοινότητα της Δράμας για το υψηλό αίσθημα ανθρωπισμού που επέδειξε στην παρούσα περίσταση απέναντι στα ορφανά βουλγαράκια, των οποίων οι προστάτες πέθαναν για το μεγαλείο της πατρίδας, καθώς επίσης και για την εισφορά των 200.000».

Οι πράκτορες της βουλγαρικής κυβέρνησης παρέδωσαν ακόμα μία βεβαίωση όταν άρπαξαν τους ανεκτίμητους θησαυρούς της Βιβλιοθήκης του Ιμαρέτ της Καβάλας. Παρέδωσαν μία απόδειξη που δηλώνει ότι αφαίρεσαν 832 συγγράμματα και χειρόγραφα (θησαυρό ανεκτίμητο, αναγνωρισμένο από όλο τον επιστημονικό κόσμο).

Οι εισβολείς βουλγαρική επιδιδόταν στη συστηματική και γενική αρπαγή όλων των επίπλων και αντικειμένων αξίας, υφασμάτων, ασπρόρουχων, εμπορευμάτων από καταστήματα, κ.λ.π. στην Καβάλα, τη Δράμα, τις Σέρρες, το Ντεμίρ-Χισάρ (Αλεξανδρούπολη)… και σε όλες τις κατοικημένες περιοχές, απ’ όπου η αρπαγή και η μεταφορά των αγαθών ήταν δυνατές. Η επιχείρηση αυτή εκτελείτο κυνικά και μεθοδικά. Ορισμένα οικήματα χρησιμοποιούντο για την αποθήκευση των κλεμμένων περιεχομένων των σπιτιών, ειδικά συνεργεία έκαναν την μετακόμιση και το αμπαλάρισμα, μεταφορικά μέσα είχαν διατεθεί ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, τα οποία διηύθηνε στην Καβάλα ο ανθυποπλοίαρχος Ανγκέλοφ.

Όλα τα δημόσια κρατικά και κοινοτικά οικοδομήματα απογυμνώθηκαν εντελώς από τα περιεχόμενά τους. Σχεδόν όλα τα σχολικά κτήρια ερημώθηκαν. Τα αρχεία, σε γενικές γραμμές καταστράφηκαν. Όλα τα χωριά των οποίων διατάχθηκε η εκκένωση λεηλατήθηκαν πριν ξεθεμελιωθούν, αφού οι κάτοικοι δεν είχαν το χρόνο και τα μέσα να σώσουν το νοικοκυριό τους, τη σοδειά και τα ζώα τους.

Πώς λοιπόν το έργο της ίδιας της βουλγαρικής διοίκησης να μην το ακολουθήσουν τα διάφορα κλιμάκια του στρατού και οι κομιτατζήδες που συνέπρατταν μαζί της; Κλοπές και λεηλασίες που διεπράχθησαν με ατομική πρωτοβουλία είναι αναρίθμητες. Πολλές ανάμεσά τους διεπράχθησαν με τη συνοδεία απειλών και σοβαρής βίας, κάποτε μάλιστα μετά από δολοφονίες. Όλα χρησίμευαν ως πρόσχημα γι’ αυτές τις παλιανθρωπιές. Αναζητήσεις και έρευνες κατ’ οίκον για κατασκοπεία, επικοινωνία με τον εχθρό, έρευνα για όπλα, σύλληψη φυγάδων, ανακάλυψη αυτών που δεν είχαν εμφανιστεί για την καταναγκαστική εργασία. Αλίμονο σε όποιον δοκίμαζε να αντισταθεί. Κάθε πρόσωπο που συλλαμβανόταν, όταν επέστρεφε στο σπίτι του το εύρισκε λεηλατημένο.

Όσον αφορά την απόσπαση χρημάτων με απειλές, τρομοκρατία και βασανιστήρια γενικεύθηκε ως τακτική και αποκαλύπτει την ύπαρξη τέτοιου βαθμού διαφθοράς στους Βούλγαρους, που δεν θα ήταν δυνατόν να ξεπεραστεί. Όλοι οι Διοικητές στα διάφορα πόστα και οι υποτελείς τους εκμεταλλεύθηκαν την επιρροή τους και εμπορεύθηκαν την εύνοιά τους. Κάθε απαλλαγή, κάθε άδεια γινόταν αντικείμενο αγοραπωλησίας. Οι κάτοικοι έδιναν χρήματα για να αποκτήσουν άδεια ταξιδιού, για να απαλλαγούν από την καταναγκαστική εργασία, για να μην φυλακισθούν, να μην βασανισθούν, για να βγουν από τη φυλακή, κ.λ.π. Τα πρόσωπα που οι κομιτατζήδες ήξεραν ότι είχαν αποταμιευμένα χρήματα, ήταν αντικείμενο ιδιαίτερων μέτρων, ώστε να εξαναγκασθούν να πληρώσουν για να αφεθούν ήσυχα. Ήταν ένα αληθινό κυνήγι χρυσού.

Η λιμοκτονία

Ότι η Ανατ. Μακεδονία (επαρχία τόσο πλούσια και γόνιμη) υπέφερε φριχτά από την πείνα και ότι πολλές χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας αυτού του λόγου, είναι ένα γεγονός που δεν επιδέχεται συζήτηση. Αλλά αυτό για το οποίο η  διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή, η οποία ερεύνησε εις βάθος τα συμβάντα, πείσθηκε τελικά και το οποίο επιθυμεί να καταστήσει γνωστό, είναι ότι αυτός ο καταστροφικός λιμός υπήρξε ηθελημένος, οργανωμένος, συντηρούμενος και αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη βουλγαρική διοίκηση.

Στερώντας τον τόπο από όλη τη σοδειά του και όλα τα εφόδιά του, η βουλγαρική διοίκηση προέβαινε σε μια πολύ σοβαρή πράξη. Δικαιολογούσε το γεγονός λέγοντας ότι αναλάμβανε τον επισιτισμό της περιοχής και, πραγματικά, οργάνωσε πολύ προσεκτικά αυτή την υπηρεσία: επιτροπές ανεφοδιασμού, απογραφές των κατοίκων και κατάλογοι, δελτία διανομής, γενικές αποθήκες, διανομείς… τίποτα δεν έλειπε, εκτός από τα βιοτικά αγαθά τα οποία αμέλησε να προσφέρει.

-Επιτάσσοντας τα ζώα μεταφοράς και άροσης.

-Καταργώντας την ελεύθερη κυκλοφορία, σε σημείο που ήταν απαραίτη τη η έκδοση άδειας για να πάει κάποιος στους αγρούς.

-Επιβάλλοντας σε όλο τον πληθυσμό καταναγκαστικές εργασίες που απορροφούσαν όλο του τον χρόνο και εμπόδιζαν κάθε γεωργική εργασία.

-Αρνούμενοι να μοιράσουν σπόρο.

-Αφήνοντας να εξαπλωθεί ένα καθεστώς τρόμου και αβεβαιότητας όπως το περιγράψαμε παραπάνω.

-Εκτοπίζοντας και φυλακίζοντας χιλιάδες πολίτες

Η πείνα επιτέλεσε το καταστροφικό της έργο εξαιτίας της ψυχρής και μελετημένης απόφασης της βουλγαρικής διοίκησης. Ήταν η μοιραία, η αναπόφευκτη συνέπεια των μέτρων που εκείνη είχε διατάξει και των οποίων όφειλε να προβλέψει τα αποτελέσματα. –Γνώριζε βήμα βήμα την πορεία της καταστροφής από τις αναφορές των στρατιωτικών εκπροσώπων της και τις εκκλήσεις δυστυχίας των Ελλήνων αντιπροσώπων.

Οι βιασμοί

Αν πιστέψουμε τις μαρτυρίες των κατοίκων, λίγες γυναίκες άνω των δεκατεσσάρων ετών γλίτωσαν από την κτηνωδία των κατακτητών και ο αριθμός των βιασμών ήταν σημαντικός. Ο ισχυρισμός φαίνεται να είναι ακριβής : δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ο Βούλγαρος φαντάρος έδειξε μεγαλύτερο σεβασμό για την τιμή των γυναικών απ’ ό,τι για την ελευθερία, την περιουσία και τη ζωή των πολιτών. Αλλά τα θύματα αυτών των επιθέσεων, υπακούοντας στο αίσθημα αιδημοσύνης ή αυτοπροστασίας, απόλυτα σεβαστό και κατανοητό, δεν είχαν διάθεση να διηγηθούν το πάθημά τους. Έτσι δήλωσε απλοϊκά ένας μάρτυρας : «Η ντροπή μου κλείνει το στόμα». Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμιά αντιστοιχία ανάμεσα στον πραγματικό αριθμό των βιασμών που διαπράχθηκαν και τις ομολογίες που έγιναν. Επιπλέον, η διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή φάνηκε σχολαστική όσον αφορά την απόδειξη του εγκλήματος και απέρριψε τις μαρτυρίες ως αμφισβητούμενες, όταν νόμιζε ότι η βία δεν είχε επαρκώς αποδειχθεί.

Εντούτοις, ο αριθμός των μαρτυριών που ακούστηκαν δεν αφήνει καμιά αμφιβολία σχετικά με την ύπαρξη και τη συχνότητα των βιασμών, μερικοί εκ των οποίων διαπράχθηκαν με ανήκουστη βιαιότητα :

Στην Ποδογόριανη, ένας αξιωματικός, συνοδευόμενος από δύο στρατιώτες επιχείρησε να βιάσει την Κατερίνα Φ. Η κοπέλα ξετρελαμένη από το φόβο πήδηξε από το παράθυρο και έσπασε, πέφτοντας, το πόδι της. Οι δυο στρατιώτες την περιμάζεψαν, την έφεραν πίσω στο δωμάτιο όπου ο αξιωματικός χόρτασε την κτηνωδία του, αδιαφορώντας για τον πόνο και το θρήνο της. Ταυτόχρονα, στο διπλανό δωμάτιο, η δεκαπεντάχρονη αδελφή της Θωμαή βιάζεται από τους δύο στρατιώτες τόσο κτηνωδώς, ώστε ξεψυχάει το ίδιο βράδυ. Οι δύο νεότερες αδελφές δοκιμάζουν τέτοιο σοκ που πέφτουν άρρωστες και πεθαίνουν μερικές μέρες αργότερα. Όσο για τον πατέρα, δολοφονείται με τρύπημα από ξιφολόγχη στην κοιλιά, μερικές εβδομάδες αργότερα, γιατί αρνείται να αποκαλύψει πού κρύβεται η κόρη του, που τρομοκρατημένη έχει εγκαταλείψει το πατρικό της.

Στο ίδιο χωριό, η Στυλιανή Σ., από τη μια πλευρά και η Μαρία Β., από την άλλη, βιάζονται διαδοχικά από τέσσερεις στρατιώτες. –Ένας γιατρός βιάζει την Κατερίνα Ε. ενώ στο διπλανό δωμάτιο ξεψυχούν και οι δυο γονείς της που έχουν ξυλοκοπηθεί άγρια από τους Βούλγαρους…

Στην Δρέσνα, ο τοπικός Διοικητής, υπολοχαγός Κόλλιεφ, του 38ου συντάγματος, εισπράττει 150 τούρκικες λίρες υποσχόμενος να σεβαστεί τα ανύπαντρα κορίτσια. Παίρνει τα χρήματα από τα χέρια του παπά και, λίγες μέρες αργότερα, απάγει την Μαριγώ Χ., δεκαεπτά ετών, την οδηγεί στο σπίτι του παπά και την βιάζει εκεί. Δύο στρατιώτες φύλαγαν σκοπιά στην είσοδο του σπιτιού.

Ο υπολοχαγός Σίμοφ βιάζει την Όλγα Η., την οποία απήγαγαν οι στρατιώτες του κατόπιν διαταγής του.

Στο ίδιο χωριό, η Πολυχρόνη Α. βιάστηκε από ένα λοχία με τη βοήθεια αρκετών στρατιωτών. Ο πατέρας, η μητέρα και η αδελφή της, οι οποίοι προσπάθησαν να την γλιτώσουν, ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου.

Στην Καβάλα, ο δόκιμος αξιωματικός του ναυτικού Αγγέλωφ, καραβανάς σαδιστής και απάνθρωπος, βιάζει συχνά νεαρά κορίτσια, τα οποία μολύνει με το ανίατο αφροδίσιο νόσημα από το οποίο πάσχει. Μερικά από τα θύματά του βιάστηκαν παρά φύσιν.

Πάλι στην Καβάλα, μια γιαγιά εξήντα ετών βιάζεται μαζί με τις δύο εγγονές της.

Στις Σέρρες, η Ευαγγελία Κ. βιάστηκε διαδοχικά από ένα λοχαγό και ένα υπολοχαγό, παρουσία της μητέρας της.

Οι στρατιώτες διαπράττουν παρόμοιες φρικαλεότητες, βιάζοντας γυναίκες που βρίσκονται στο δρόμο τους. Ένα θύμα ενδέχεται να υποστεί περισσότερους από ένα βιασμούς, ενώ οι βιαστές αλληλοβοηθούνται για να πνίξουν κάθε αντίσταση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Μαρία Ν. Σ. από την Νικήσιανη απάγεται μαζί με τη μητέρα της και το παιδί της, οδηγείται στο δάσος και βιάζεται μπροστά της, από πέντε στρατιώτες.

Στη Νικήσιανη, η Κατίνα, σύζυγος Κ. Π., απάγεται και βιάζεται από στρατιώτες, οι οποίοι της ρίχνουν πιο πριν στα γεννητικά όργανα μια σκόνη που προκαλεί τσούξιμο.

Εξαιτίας δε της φοβερής πείνας, οι κατακτητές καταχράστηκαν εύκολα τις δυστυχισμένες, που δίνονταν για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό  δεν είναι σχήμα λόγου αλλά η οδυνηρή πραγματικότητα.

 Ο βασιλιάς Αλέξανδρος της Ελλάδος, επισκέπτεται τον βρετανικό τομέα στο Μακεδονικό Μέτωπο.
Φωτογραφία της The New York Tribune, 14-04-1918

Απαγωγές παιδιών

Σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών συνελήφθησαν και στάλθηκαν στη Βουλγαρία σε συνθήκες που αδυνατούμε να περιγράψουμε. Μερικά από αυτά, χωρίς όρους και επιφυλάξεις, απήχθησαν. Ήταν συχνές οι απαγωγές στην Ελευθερούπολη και τη Δράμα με τη βοήθεια εμπόρων, έναντι χρηματικής αμοιβής. Στα ορφανοτροφεία συγκέντρωναν τα παιδιά τα οποία η πείνα κατέστησε ορφανά ή τα οποία εγκατέλειψαν για να πεθάνουν από την πείνα. Όταν ένας Βούλγαρος στρατιωτικός επιθυμούσε να πάρει ένα από τα παιδιά, έστελνε μια αίτηση στον τοπικό διοικητή, ο οποίος τον εφοδίαζε με μια ευνοϊκή εισήγηση, την οποία στη συνέχεια παρέδιδε στο ορφανοτροφείο. Το ορφανοτροφείο παρέδινε το ορφανό έναντι αποδείξεως παραλαβής και το έστελνε στη συνέχεια στη Βουλγαρία. Ο απώτερος σκοπός ήταν η αποεθνοποίηση του παιδιού αυτού.

Δεν είναι δυνατόν να υπολογίσουμε τον αριθμό των εν λόγω ορφανών που απήχθησαν και μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία. Ένας μεγάλος αριθμός μεταξύ αυτών των ορφανών δεν καταγράφηκε, ούτε και δηλώθηκε και ασφαλώς βρίσκεται στη Βουλγαρία. Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι πολλά από τα παιδιά αυτά δεν επέστρεψαν από την εξορία, παρά τις διαμαρτυρίες των γονιών τους. Άλλωστε όλες οι σχετικές αιτήσεις για το ζήτημα αυτό απευθύνθηκαν στην ελληνική αποστολή, η οποία διεξήγαγε έρευνες διασκορπισμένη στη Σόφια, ειδικώς για τον επαναπατρισμό των απαχθέντων.

Έτσι βίωσε η Ανατολική Μακεδονία το τυραννικό καθεστώς της βουλγαρικής εισβολής του 1916-1918. Οι αβάσταχτοι φόροι, οι εκτοπίσεις και οι καταστροφές κατά την περίοδο αυτή, εξαθλίωσαν ολοκληρωτικά τους Έλληνες της περιοχής.

Οφείλουμε να περιγράψουμε τις αξιοθρήνητες συνθήκες επιστροφής των εκπατρισμένων Ελλήνων μετά την ήττα του βουλγαρικού στρατού. Ο μάρτυς Κέννεθ Α. μέλος, του αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, είδε στο Τύρνοβο, όπου ο Ερυθρός Σταυρός είχε εγκαταστήσει νοσοκομείο, το πέρασμα περισσότερων από 7.000 προσφύγων. Καταθέτει τα εξής :

«Έφθαναν μέσα σε βαγόνια που προορίζονταν για τη μεταφορά ζώων, 35 μέχρι και 70 άτομα σε κάθε βαγόνι….., βρώμικοι πέρα από κάθε περιγραφή, γεμάτοι ψείρες. Δεν είχαν για τροφή παρά το ψωμί που τους έδιναν στα αγγλικά φυλάκια. Τα ρούχα τους ήταν ένα τσουβάλι που εκτελούσε χρέη σακακιού και παντελονιού…. Σε κάθε τρένο βρίσκονταν τέσσερα με πέντε πτώματα ανθρώπων που είχαν πεθάνει από κρύο ή ασιτία…. Πολλές φορές οι Βούλγαροι άφηναν αυτούς τους άμοιρους ανθρώπους δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές, μεταξύ δύο σταθμών, χωρίς τροφή…. Η αθλιότητα των επαναπατριζόμενων ήταν απερίγραπτη…. Η φυματίωση, αποτέλεσμα των στερήσεων, είχε εξαπλωθεί μεταξύ των εξορίστων… Η πλειονότητα των ενηλίκων έχει εξαντληθεί και δεν είναι σε θέση να καταβάλει σοβαρή προσπάθεια για δουλειά…»

ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Η διασυμμαχική επιτροπή διεξήγαγε έρευνες σε 339 πόλεις και χωριά.Το σύνολο του πληθυσμού τους ανερχόταν σε περίπου 305.000 κατοίκους. Σήμερα έχει μειωθεί σε περίπου 235.000

-Απεβίωσαν στην περιοχή, κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής περίπου 32.000 άτομα από τα οποία περίπου 30.000 λόγω πείνας, ξυλοδαρμών και κακουχιών

-Μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία περίπου 42.000

-Μετανάστευσαν στη Βουλγαρία για να γλιτώσουν από την πείνα 10.000 έως 12.000

-Αυτοί που δεν επέστρεψαν ή πέθαναν στη Βουλγαρία ανέρχονται σε, περίπου 12.000

-Από τους 18.000 μουσουλμάνους που επιστρατεύθηκαν για τον βουλγαρικό και τουρκικό στρατό δεν επέστρεψαν…8.000-10.000

-Μερικοί κάτοικοι βουλγαρικής καταγωγής εγκατέλειψαν την περιοχή συγχρόνως με το βουλγαρικό στρατό κατοχής, καθώς και ορισμένοι μουσουλμάνοι.

-Κατέφυγαν στην Ελλάδα και δεν έχουν ακόμη επιστρέψει, περίπου 16.000 άτομα των οποίων η επιστροφή θεωρείται πιθανή.

Τον Ιανουάριο του 1919 διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή που ερεύνησε την κατάσταση στην Ανατολική Μακεδονία υπέβαλε έκθεση που αναφέρει επί λέξει: «Είμαστε βέβαιοι ότι η Βουλγαρία είχε ένα συγκεκριμένο στόχο: την καταστροφή του ορθόδοξου Ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Μακεδονίας…».

Ανεξάρτητα από τις τωρινές φιλικές μας σχέσεις με τη Βουλγαρία, η χώρα μας οφείλει να καθιερώσει ημέρα μνήμης για τα θύματα και των τριών βουλγαρικών κατοχών ( 1912-1913, 1916-1918 και 1941-1944), όπως οφείλουν οι Βούλγαροι να επιστρέψουν τα κειμήλια που κλάπηκαν από ελληνικά μοναστήρια κατά τις περιόδους αυτές και να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις απόδοσης τιμής, όπως έξυπνα πράττουν οι Γερμανοί για τα δικά τους θύματα.

Αξίζει, τέλος, να δημοσιεύουμε επιστολή Έλληνα στην αμερικανική εφημερίδα New York Tribune, ένα χρόνο πριν την βουλγαρική εισβολή και ενδεικτική των γεγονότων που θα ακολουθούσαν, η οποία δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουνίου, 1915, με τίτλο:

"ΓΙΑΤΙ ΔΙΣΤΑΖΕΙ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ"

Μια Ελληνική Εξήγηση του Μακεδονικού προβλήματος

Προς τον συντάκτη της 'The Tribune'.

Κύριε: Μετά από προσεκτική ανάγνωση της επιστολής του κ. Τonjonoff, η οποία εμφανίστηκε στην 'The Tribune' σήμερα, με τίτλο "Γιατί διστάζει η Βουλγαρία: Θέλει τη Μακεδονία, και όχι αυτό που  η Ελλάδα θέλει να της δώσει". Απαντώ, "η Ελλάδα δεν θα δώσει τίποτα στη Βουλγαρία, επειδή τίποτα δεν ανήκει στη Βουλγαρία από την ελληνική πλευρά».

Μεταξύ των δηλώσεων του ανταποκριτή σας παρατηρώ ότι, από τη στιγμή που  οι Έλληνες κατέλαβαν τη Μακεδονία έχουν αναλάβει μια εκστρατεία εξόντωσης, και ως αποδεικτικά στοιχεία στα οποία αναφέρει τους ταξιδιώτες στα Βαλκάνια. Υποθέτω ότι ο κ. Tonjonoff ξέχασε να γράψει τα ονόματα των ταξιδιωτών. Επιτρέψτε μου να πω ότι δεν έχουμε ακούσει τίποτα περί οποιασδήποτε ελληνικής εξόντωσης από τη στιγμή που επήλθε Ελληνική κυριαρχία στη Μακεδονία, όπως αυτές που έλαβαν χώρα από τους βούλγαρους Κομιταζήδες (άτακτοι) κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στα τέλη του περασμένου αιώνα. Γιατί να εξοντώσουν οι Έλληνες τα αδέλφια τους;

Ο ανταποκριτής σας ισχυρίζεται ότι η χώρα του έχει μόνο την επιθυμία να ελευθερώσει τα παιδιά της στη Μακεδονία. Αλλά θα μου επιτρέψετε να ρωτήσω ποιά παιδιά; Έχει η χώρα του πολλά παιδιά στις ελληνικές Μακεδονικές πόλεις της Καβάλας, των Σερρών, της Δράμας, της Καστοριάς, καθώς και στο Μοναστήρι; Επιτρέψτε μου να πω κατηγορηματικά ότι οι πληθυσμοί των κύριων πόλεων (με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη, η οποία έχει μια πλειοψηφία Εβραίων, και μερικά τσιγγάνικα βουλγαρικά χωριά, τα οποία αποτελούν τις φωλιές των πατριωτών βούλγαρων Κομιτατζήδων στην ελληνική Μακεδονία), είναι Έλληνες, και δεν είμαι ο μόνος που το λέει αυτό, γιατί σχεδόν κάθε αμερικανός και ευρωπαίος ανταποκριτής και ταξιδιώτης το παραδέχεται.

Μάλιστα ας εξετάσουμε τις ελληνικές εκλογές της περασμένης Κυριακής. Ούτε ένας βούλγαρος βουλευτής δεν εκλέχθηκε στη Μακεδονία για την βουλή των Αθηνών. Πού, λοιπόν, είναι ο βουλγαρικός πληθυσμός της ελληνικής Μακεδονίας; Ίσως πει ο κ. Tonjonoff ότι οι ελληνικές αρχές υποχρέωσαν τους Βούλγαρους να ψηφίσουν έλληνες βουλευτές, αλλά δεν έχουμε ακούσει τίποτα τέτοιο ούτε στη μία ούτε στην άλλη ήπειρο. Υπάρχουν Βούλγαροι στη Μακεδονία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται με τους Έλληνες στην ελληνική Μακεδονία, καθώς και στην πόλη της Ξάνθης και στη Θράκη. Η Καβάλα, η Σέρρες και η Δράμα τις οποίες αξιώνουν οι Βούλγαροι (πείτε τους Τάταρους, ακούγεται καλύτερα), θα παραμείνουν ελληνικές με οποιοδήποτε κόστος, όχι μόνο επειδή αυτή είναι η βούληση του Ελληνισμού, αλλά, πάνω απ' όλα, η επιθυμία των κατοίκων τους, που έχουν κρατήσει τη γλώσσα και τις παραδόσεις της ελληνικής φυλής κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκτός αυτού, είναι περιττό να περιγράψω το αίμα που θυσίασαν τόσο πολλοί νέοι άνδρες της Ελληνικής χώρας, ώστε να τους δοθεί ο τόσο εναγωνίως αναμενόμενος καθαρός αέρας της ελευθερίας.

Επίσης θέλω να επιστήσω την προσοχή των αναγνωστών σας, στον ισχυρισμό του κ. Tonjonoff ότι μόνο οι συμπατριώτες του συνέτριψαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν αναφέρει τη βοήθεια των Σέρβων στην Αδριανούπολη, και τον Ελληνικό στόλο που τους επέτρεψε να έχουν μια πόρτα στη Μεσόγειο Θάλασσα. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο ανταποκριτής σας είναι ένθερμος βούλγαρος πατριώτης, όμως πόσο ανακριβείς είναι οι δηλώσεις του!

Αριστοτέλης Μ. Μαχελάς

Νέα Υόρκη, 20 Ιουνίου, 1915

Χάρτης που δημοσίευσε η εφημερίδα Tacoma Times, στις 18 Οκτωβρίου 1915 με τα εξής σχόλια:

ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Οι Times παρουσιάζουν σήμερα τον παραπάνω εντυπωσιακό χάρτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην οποία έχει μεταφερθεί το κέντρο του παγκοσμίου πολέμου. Ο χάρτης δείχνει τα Βαλκάνια αναλυτικά και στη σχετική θέση τους προς άλλες χώρες όπως η Ρωσία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Ιταλία. Στο χάρτη δίνεται η μητρική ορθογραφία των τόπων. O χάρτης δείχνει το σιδηρόδρομο από τη Νις - το σημείο που αποτελεί στόχο των Αυστρο-γερμανικών  στρατευμάτων - προς τον Κόλπο της Θεσσαλονίκης, την οποία οι Βούλγαροι προσπαθούν να αποκόψουν και να κυριεύσουν.

Ο Γαλλικός και ο Αγγλικός στρατός έχουν φτάσει στη Θεσσαλονίκη και  χρησιμοποιούν το σιδηρόδρομο αυτό για να αποστέλλουν γρήγορα στρατό στους Σέρβους.

Το Σεράγεβο στη Βοσνία, είναι η πόλη όπου άρχισε ο παγκόσμιος πόλεμος. Εκεί οι συνωμότες σκότωσαν το διάδοχο του θρόνου Φερδινάνδο και τη σύζυγό του. Δείτε τη Βάρνα της Βουλγαρίας, στη Μαύρη θάλασσα. Οι Ρώσοι αναμένεται να βομβαρδίσουν τη Βάρνα και να τοποθετήσουν εκεί στρατό.

Πολλά διάσημα ονόματα από την αρχαία ιστορία και τη μυθολογία εμφανίζονται στο χάρτη. Σημειώστε το όρος Όλυμπος στην Ελλάδα, την Αθήνα, το Όρος Άθως, τη Θράκη στη Βουλγαρία, τη Θεσσαλία, η οποία αναφέρεται στους σπουδαστές της Αγίας Γραφής ως το αντικείμενο των επιστολών του Παύλου προς τους Θεσσαλούς. Τη Σμύρνη, τόπο όπου χτίστηκε μια από τις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες, το νησί της Ρόδου και άλλα..

Σύνταξη/επιμέλεια/μετάφραση δημοσιευμάτων από τον αμερικανικό Τύπο:

MacedoniaHellenicLand.Eu

Ευχαριστούμε το Ιστορικό & Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας για την άδεια δημοσίευσης αποσπασμάτων από τα 'Τετράδια Βουλγαρικής Κατοχής Ανατολικής Μακεδονίας 1916-18'

Παραπομπές

- Τετράδια Βουλγαρικής Κατοχής Ανατολικής Μακεδονίας 1916-18 - Ιστορικό & Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας

- Why Bulgaria Hesitates - New York Tribune, 1915

- Where the Great World War may now be fought to a finish - Tacoma Times, 1915

- Bulgars press Kavala Raid-Kill Garrison - The Evening Ledger, 1916

Πηγή: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1753/39/lang,el/

Σαράντα μέρες μετὰ τὰ Χριστούγεννα, οἱ ἐνορίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιορτάζουν τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου. Ὅμως ἐπειδὴ συνήθως ἡ γιορτὴ πέφτει σὲ ἐργάσιμη μέρα, ἔχει σχεδὸν μισοξεχαστεῖ· παρ’ ὅλα αὐτά ἔρχεται ὅταν ἡ Ἐκκλησία ὁλοκληρώνει “τὸ χρόνο τῶν Χριστουγέννων”, ἀποκαλύπτοντας καὶ συγκεφαλαιώνοντας τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων σ’ ἕνα ρεῦμα καθαρῆς καὶ βαθιᾶς χαρᾶς. Ἡ ἑορτὴ ἀναφέρεται σ’ ἕνα γεγονὸς πού καταγράφεται στὸ εὐαγγέλιο τοῦ ἀποστόλου Λουκᾶ.

Σαράντα μέρες μετὰ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴ Βηθλεέμ, ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Μαρία, ἀκολουθώντας τὴ θρησκευτικὴ συνήθεια τῆς ἐποχῆς, “ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παράστησαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου…” (Λουκ. 2, 22-23). Τὸ εὐαγγέλιο συνεχίζει:

«Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ. Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί». (Λουκ. 2. 26-35).

Πόσο ἐκπληκτικὴ καὶ ὄμορφη εἶναι ἡ εἰκόνα, ὁ πρεσβύτερος νὰ κρατᾶ στὴν ἀγκαλιὰ του τὸ βρέφος, καὶ πόσο παράξενα τὰ λόγια του: “ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου…”.

Συλλογιζόμενοι αὐτά τὰ λόγια ἀρχίζουμε νὰ ἐκτιμοῦμε τὸ βάθος αὐτοῦ τοῦ γεγονότος καὶ τὴ σχέση πού ἔχει μέ μᾶς, μὲ μένα, μὲ τὴν πίστη μας. Ὑπάρχει στὸν κόσμο κάτι πιὸ χαρούμενο ἀπὸ μιὰ συνάντηση, μιὰ “ὑπαπαντὴ” μὲ κάποιον πού ἀγαπᾶς; Εἶναι ἀλήθεια πώς τὸ νὰ ζεῖς σημαίνει νὰ περιμένεις, νὰ ἀποβλέπεις σὲ μιὰ συνάντηση. Δὲν εἶναι ἄραγε ἡ ὑπερβατικὴ καὶ ὄμορφη προσδοκία τοῦ Συμεὼν τὸ σύμβολό της; Δὲν εἶναι ἡ πολύχρονη ζωὴ του σύμβολο τῆς προσδοκίας, αὐτὸς ὁ “πρεσβύτης” πού περνᾶ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ του περιμένοντας τὸ φῶς πού φωτίζει τοὺς πάντες καὶ τὴ χαρὰ πού πληρώνει τὰ πάντα; Πόσο δὲ ἀπροσδόκητο, πόσο ἄρρητα ὄμορφο εἶναι τὸ ὅτι τὸ πολυαναμενόμενο φῶς καὶ ἡ χαρὰ ἔρχεται στὸν πρεσβύτη Συμεὼν μὲ ἕνα παιδί!

Φαντασθεῖτε τὰ τρεμάμενα χέρια τοῦ γέροντα Συμεὼν καθὼς παίρνει στὴν ἀγκαλιὰ του τὸ σαρανταήμερο βρέφος τόσο τρυφερὰ καὶ προσεκτικά, ἀτενίζοντας τὸ μικρὸ πλάσμα, καὶ πλημμυρίζοντας ἀπὸ δοξολογία: “νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου”. Ὁ Συμεὼν περίμενε. Περίμενε σὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή του, καὶ εἶναι βέβαιο πώς στοχαζόταν, προσευχόταν καὶ βάθαινε καθὼς περίμενε ἔτσι, ὥστε στὸ τέλος ὁλόκληρη ἡ ζωή του νὰ εἶναι μιὰ συνεχὴς “Παραμονὴ” τῆς χαρούμενης συνάντησης.

Δὲν εἶναι καιρὸς νὰ ἀναρωτηθοῦμε τί περιμένουμε; Τί ἐπιμένει ἡ καρδιά μας νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει συνεχῶς; Μεταμορφώνεται βαθμιαία ἡ ζωή μας σὲ μιὰ ἀναμονή, καθὼς περιμένουμε νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὰ οὐσιώδη; αὐτά εἶναι τὰ ἐρωτήματα πού θέτει ἡ Ὑπαπαντή. Ἐδῶ, σ’ αὐτή τὴ γιορτὴ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται ὡς ἀνυπέρβλητη ὀμορφιὰ μιᾶς ὥριμης ψυχῆς, πού ἔχει ἀπελευθερωθεῖ, βαθύνει καὶ καθαριστεῖ ἀπὸ καθετί τὸ μικρόψυχο, τὸ ἀνόητο καὶ τυχαῖο. Ἀκόμη καὶ τὰ γηρατειὰ καὶ ὁ θάνατος, ἡ γήινη μοίρα πού ὅλοι μας μοιραζόμαστε, παρουσιάζονται ἐδῶ τόσο ἁπλά καὶ πειστικὰ ὡς ἀνάπτυξη καὶ ἄνοδος πρὸς ἐκείνη τὴ στιγμή, ὅταν μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά, στὴν πληρότητα τῆς εὐχαριστίας, θὰ πῶ: “νῦν ἀπολύεις”. Εἶδα τὸ φῶς πού διαπερνᾶ τὸν κόσμο. Εἶδα τὸ “Παιδίον”, πού φέρνει στὸν κόσμο τόση θεϊκὴ ἀγάπη, καὶ πού παραδίνεται σὲ μένα. Τίποτε δὲν προκαλεῖ φόβο, τίποτε δὲν εἶναι ἄγνωστο, ὅλα τώρα εἶναι εἰρήνη, εὐχαριστία, ἀγάπη.

Αὐτά φέρνει ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου. Ἑορτάζει τὴ συνάντηση τῆς ψυχῆς μὲ τὴν Ἀγάπη, τὴ συνάντηση μ’ Αὐτὸν πού μοῦ ἔδωσε τὴ ζωή, καὶ πού μοῦ ἔδωσε τὸ κουράγιο νὰ τὴ μεταμορφώσω σὲ ἀναμονή.

ΠΗΓΗ: Ἀπό τό βιβλίο:ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟ,

Ἐκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ

Η «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» (Ε.Π.Ο.) είναι Τριμηνιαίο δημοσιογραφικό όργανο της «Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.).

 ΙΔΡΥΤΗΣ: Αγιορείτης Μοναχός π. Νικόδημος Μπιλάλης (+ 2014)

Εκδότης: Αντώνιος Ε. Αντωνίου, τ. Διευθυντής Εμπορικής Τραπέζης, Πρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η Ε.Π.Ο. συντάσσεται από επιτροπή.

Διευθυντής συντάξεως: Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, μαθηματικός-συγγραφέας, Α΄ Αντιπρόεδρος της Π.Ε.ΦΙ.Π.

Αποστέλλεται ΔΩΡΕΆΝ σε όσους τη ζητήσουν, αλλά και διανέμεται ΔΩΡΕΆΝ δια μέσου των Ιερών Ναών, με ευλογιά-άδεια της Εκκλησιάς μας. Δεκτές οι προαιρετικές Εισφορές-Δωρεές.

Το περιοδικό ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf

Για να βοηθήσετε τις Πολύτεκνες Οικογένειες της Πατρίδος μας και τον μεγάλο θησαυρό που κλείνουν μέσα τους, τα πολλά-πολλά παιδιά!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ μαζί μας (www.pefip.gr ).

Στοιχεία επικοινωνίας

Τηλέφωνα: (+30) 210.38.38.496, (+30) 210.38.22.586

FAX: (+30) 210.38.39.509

Ταχυδρομική διεύθυνση: Ακαδημίας 78Δ, 106 78 ΑΘΗΝΑ

Ηλεκτρονική αλληλογραφία:

Γενικές πληροφορίες: info@pefip.gr

Γραμματεία: grammateia@pefip.gr

Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας: jobs@pefip.gr

Μηχανογράφηση: it@pefip.gr

ΗΜΕΡ-ΩΡΟΛΟΓΙΟ Π.Ε.ΦΙ.Π.

ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ (ΧΑΡΤΗΣ)

Ἐπιχειρήθηκε παλαιότερα καὶ ἀπέτυχε. Ἡ τωρινὴ ὅμως Κυβέρνηση εἶναι ἀποφασισμένη νὰ τὸ πετύχει. Ἐπαναφέρει ἀναγ­καστικὰ τὴ φρικιαστικὴ ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ! Μόνο ποὺ τώρα τὸ σύστημα κινεῖται πολὺ προσεκτικά, χρησιμοποιεῖ πλάγιο τρόπο:

«Σχέδιο γιὰ τὴν ὑποχρεωτικὴ ­χρήση χρεωστικῶν ἢ πιστωτικῶν καρτῶν στὶς συναλλαγὲς τῶν πολιτῶν ἔχει ἕτοιμο τὸ οἰ­κονομικὸ ἐπιτελεῖο τῆς κυβέρνησης. Σὲ πρώτη φάση τὸ ὅριο τῶν ­συναλλαγῶν γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ ἀπαιτεῖται χρεωστικὴ ἢ πιστωτικὴ κάρτα θὰ εἶναι τὰ 500 εὐρώ (ἀπὸ 1.500 εὐρὼ σήμερα) καὶ πιθανὸν μέσα στὸ 2013 νὰ μειωθεῖ ­περαιτέρω...  Ἡ ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου σχεδιάζει κίνη­τρα προ­κειμένου νὰ δελεάσει τοὺς φο­ρολογου­μένους εἴτε μέσῳ ἐπιστροφῆς χρημάτων εἴτε μὲ κάποιο bonus».

«Ὁ ὑφυπουργὸς Οἰκονομικῶν Γιῶρ­γος Μαυραγάνης τονίζει στὴν ‘‘Καθημερινὴ’’ ὅτι θὰ πρέπει νά... ἐμπεδωθεῖ καὶ μιὰ νοοτροπία ὅτι πληρώνω ἀκόμα καὶ τὴ μικρότερη συναλλαγή μου μὲ ἠλεκτρονικὸ τρόπο...».

Ὁ κ. ὑφυπουργὸς ὑπῆρξε, ἄθελά του ἴσως, ἀποκαλυπτικότατος. Ὁ στόχος εἶ­ναι νὰ πληρώνουμε «ἀκόμα καὶ τὴ μικρότερη συναλλαγὴ μὲ ἠλεκτρονικὸ τρόπο...». Τὰ ἀνεκπλήρωτα ὁράματα τῶν κυρίων Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου καὶ Παπανδρέου ὁμολογεῖ ὅτι ἔβαλε στόχο νὰ πρα­γματοποιήσει ἡ παροῦσα Κυβέρνηση.

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια πίσω ἀπὸ τὰ ὡραιοποιημένα παραπλανητικὰ λόγια. Τὸ ἐφιαλτικὸ σχέδιο ἐλέγχου τῶν πάν­των προωθεῖται μεθοδικότατα μὲ πρόσχημα πάντα τὴν πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς, ὥστε καθένας ποὺ ἀντιδρᾶ νὰ στιγματίζεται ἀμέσως ὡς φοροφυγάς. Τὸ ὑπουργεῖο εἶναι ξεκάθαρο:

«Μὲ τὴ χρήση καρτῶν καταπολεμεῖται ἡ φοροδιαφυγή, δεδομένου ὅτι θὰ μποροῦν νὰ ἐ­­­λέγχονται ὅλες οἱ συναλλαγὲς ἠλεκτρονικὰ ἢ μὲ διασταυρώσεις. Οἱ τράπεζες θὰ ἀποστέλλουν τὰ στοιχεῖα αὐτὰ στὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν καὶ συγκεκριμένα στὴ Γενικὴ Γραμματεία Πληροφοριακῶν Συστημάτων...» («Καθημερινὴ» 29-12-2012).

Καὶ ἡ Γενικὴ Γραμματεία ποῦ θὰ τὰ παραδίδει, κύριε ὑφυπουργέ; Μήπως στὸν 35χρονο χάκερ ποὺ συνελήφθη τὸν περασμένο Νοέμβριο, διότι κατεῖχε ψηφιακὰ ἀρχεῖα δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα πολιτῶν μὲ ­περισσότερες ἀπὸ ἐννιά (9) ἑκατομμύρια ἐγγραφές; Ἢ μήπως σὲ κεῖνον τὸν ἐπιχειρηματία ποὺ συνελήφθη πρόσφατα, στὶς ἀρχὲς Ἰανουαρίου, καὶ ὁμολόγησε ὠμὰ ὅτι: «Πλήρωσα 3.000 εὐρὼ γιὰ νὰ ἀγοράσω ἀπὸ ἕναν ἰδιώτη ὅλα τὰ δεδομένα τοῦ συστήματος TAXIS καὶ τῶν διαδικασιῶν περαίωσης ἀπὸ τοὺς πολίτες! Γνωρίζω ὅτι ἄλλες τουλάχιστον ὀκτὼ ἑταιρεῖες προχωροῦν σὲ ἐμπόριο δεδομένων γιὰ οἰκονομικὲς συναλλαγές, χωρὶς νὰ ἔχουν καμία ἐπίπτωση».

Στὴν ἑταιρεία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἡ Ὑποδιεύθυνση Δίωξης Ἠλεκτρονικοῦ ­Ἐγκλή­μα­τος ἀνακάλυψε περισσότερα ἀπὸ 67 ἑ­­­κατομ­μύρια στοιχεῖα γιὰ συναλλαγὲς καὶ ­πε­ριουσια­κὰ στοιχεῖα Ἑλλήνων πολιτῶν («Τὸ Βῆμα» 11-01-2013).

Μὲ 3.000 εὐρὼ ἔχεις στὰ χέρια σου τὰ πάν­τα! Καὶ μπορεῖς νὰ ἐκμεταλλευθεῖς, νὰ συκοφαντήσεις, νὰ ἀπειλήσεις, νὰ ἐκβιάσεις, νὰ ἐκ­δικηθεῖς ὅποιον θέλεις...

Τὸ μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι τὸ σύστημα δὲν ἐπιβάλλεται γιὰ τὴν πάταξη τῆς φοροδιαφυ­γῆς, ἀφοῦ οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις ­κρύβουν συστηματικὰ τὶς λίστες τῶν μεγάλων φο­ροφυγάδων, στραγγαλίζοντας κυριολεκτικὰ τοὺς μισθωτοὺς καὶ συνταξιούχους. Τὸ σύστημα ἐπιβάλλεται γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὰ σκοτεινὰ σχέδια ἐπιβολῆς παγκόσμιας δικτατο­ρίας.

Ὅταν ἡ παγκόσμια κυβέρνηση θὰ εἶναι πραγ­ματικότητα καὶ θὰ ἐλέγχει ἀκόμα καὶ τὴν ἀναπνοὴ τῶν ἀνθρώπων, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ σήμερα καγχάζουν περιπαικτικά, θὰ μετανιώσουν πικρά, ἀλλὰ πιὰ θὰ εἶναι πολὺ ἀργά.

Ἴσως νιώσει κανεὶς τὴν ἀνάγκη νὰ μιλήσει σκληρὰ στὴν κυβέρνηση καὶ τοὺς ὑπουργοὺς ποὺ προωθοῦν αὐτὰ τὰ ἀπάνθρωπα ὑποδουλωτικὰ συστήματα. Κάτι τέτοιο ὅμως θὰ ἦταν σὲ ἀρκετὸ βαθμὸ ἄδικο. Γιὰ τὸν πολὺ ἁπλὸ λόγο ὅτι δὲν τὰ ἐπινοοῦν οἱ ὑπουργοί της ὅλα τοῦτα. Ἐντολὲς ἐκτελοῦν. Καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸ καὶ οἱ ἴδιοι νὰ διαφωνοῦν μὲ ὅσα προπαγανδίζουν.

Πάντοτε τὸ λέγαμε καὶ τὸ πιστεύαμε αὐτό. Ὅμως τώρα ἔχουμε καὶ τὴν ἀδιάσειστη ἀπόδειξη. Δὲν πέρασαν παρὰ μόνο δυόμισι μῆ­νες ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ὑπουργὸς ­Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης διαβεβαίωσε εἰλικρινέστατα: «Τὰ μέτρα μοῦ ἐπιβλήθηκαν, δὲν τὰ ἔγραψα ἐγώ! Ἐγὼ μόνο τὰ ὑπέγραψα»! Καὶ στὴν παρατήρηση βουλευτοῦ τοῦ κυβερνητικοῦ συν­ασπισμοῦ ὅτι αὐτὸ εἶναι προσβλητικό, ὁ κ. Ρουπακιώτης ἀπάντησε: «Κατάπια τὴν ἀπρέπεια καὶ ψήφισα ὅ,τι μοῦ ἐπιβλήθηκε». Καὶ πρόσ­θεσε: «Πεῖτε μου ἕναν ὑπουργὸ ποὺ ἔγραψε ὁ ἴδιος τὰ μέτρα ποὺ ὑπέγραψε»!

Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα! Θλιβερὴ μέν, ἀλλὰ ἀναμφισβήτητη. Ἡ Ἑλλάδα παραδόθηκε! Χωρὶς νὰ ἀκουσθοῦν σειρῆνες, χωρὶς νὰ γίνει πόλεμος, χωρὶς νὰ ἀναμετρηθοῦν στρατεύματα στὸ πεδίο τῆς μάχης, χωρὶς νὰ σφυρίξουν βόμβες καὶ σφαῖρες στὸν ἀέρα, βρεθήκαμε ὑποδουλωμένοι.

Καὶ ἡ ἐλπίδα μας εἶναι μόνο στὸν μόνο ἀληθινὸ Κυβερνήτη αὐτοῦ τοῦ τόπου, τὸν Θεὸ τῶν πατέρων μας!

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεῦχ. 2060.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας θα αναφερθούν μερικά μόνο από τα στοιχεία που βροντοφωνούν ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας όπως είναι και εκατοντάδες άλλα νησάκια και βραχονησίδες στο Αιγαίο , για τα οποία οι Τούρκοι, από το 1996, κατασκεύασαν τη θεωρία των "γκρίζων ζωνών":

1. Με τη συνθήκη της Λοζάνης (1923) η Τουρκία παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία (άρθρο 15). Η περιοχή που βρίσκονται τα Ίμια αναφέρεται ρητά και ειδικά στην Ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 και το Ελληνοτουρκικό πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932 που ακολούθησε για την οροθέτηση της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των Μικρασιατικών ακτών και της Δωδεκανήσου.

Στη συμφωνία διαλαμβάνονται 37 σημεία. Στο σημείο 30 αναφέρεται ρητά ότι η συνοριακή γραμμή περνά από το μέσο της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Κardak (Ιμια) και Κato (Ανατόλια).

Με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων και της Ιταλίας , η Ελλάδα διαδέχτηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα, (άρθρο 14).

2. Σε επιστολή του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Τεφίκ Ρουστού Αράς προς τους Ιταλούς (1932) αναφέρεται σαφώς ότι οι βραχονησίδες Ίμια ανήκουν στα Δωδεκάνησα.

Την περίοδο της κρίσης των Ιμίων (1996) ενημερώθηκε σχετικά το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών , από την Πρεσβεία της Τουρκίας στη Ρώμη , με κρυπτογράφημα το οποίο το αγνόησαν, το απέρριψαν και το κατέστρεψαν συνεργάτες της Τανσού Tσιλέρ μαζί με τον Τούρκο .Υφυπουργό Εξωτερικών Ουνούρ Ουμέν.

3. Κατά την προσάραξη του φορτηγού τουρκικού πλοίου "Φιγκέν Ακάτ" στα Ίμια το βράδυ της 25-12-95 ο τούρκος πλοίαρχος ''οικονομικά σκεπτόμενος" προφασίστηκε ότι βρισκόταν σε τουρκικά χωρικά ύδατα για να ρυμουλκηθεί από τουρκικό ρυμουλκό (μικρή απόσταση-μικρό κόστος) και όχι από ελληνικό ρυμουλκό (μεγάλη απόσταση-μεγάλο κόστος).

Ο Τούρκος πλοίαρχος γνώριζε που είχε προσαράξει αλλά η αποκόλληση του σκάφους του και η σωτήρια του τον ενδιέφερε να γίνει με τον προσφορότερο και οικονομικότερο τρόπο, γι' αυτό προφασίσθηκε ότι βρίσκεται στα Τουρκικά χωρικά ύδατα.

Τελικά , την 28-12-95 , ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι Kiuluk της Τουρκίας από ελληνικά ρυμουλκά της εταιρείας "ΜΑΤΣΑ" που κατέπλευσαν στην περιοχή των lμίων από τον Πειραιά. Η πράξη αυτή - που είναι πράξη κυριαρχίας - αποδεικνύει ότι το σύμπλεγμα των βραχο - νησίδων Ίμια βρίσκεται σε περιοχή Ελληνικής κυριαρχίας .

4. Στο ανατολικό άκρο της νησίδας Καλόλυμνος βρίσκεται εγκατεστημένος φάρος απ6 την Υπηρεσία Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού καταχωρημένος στις ναυτιλιακές οδηγίες ως ελληνικος φάρος με αριθμ6 9230 και διεθνή αριθμό 4708 στο φαροδείκτη του Βρετανικού Ναυαρχείου. Δύο περίπου μίλια ανατολικά, νοτιοανατολικά του φάρου βρίσκονται οι βράχοι Ίμια, δύο τον αριθμό με βάθη μεγαλύτερα απo 30 μ. στον άξονα του στενού που σχηματίζεται μεταξύ τους.

Περίπου 2,4 μίλια ανατολικά των βράχων Ίμια βρίσκεται η τουρκική βραχονησίδα Gavus Adasi. Ο ναυτικός χάρτης αριθμ. 4511 ο οποίος εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1992 απο την Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού και πηγή υδρογράφησης το χάρτη του Βρετανικού Ναυαρχείου , είναι αδιάψευστος μάρτυς.

5. Ο Νόμος 518 / 1948 « Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα » ( ΦΕΚ 7 Α / 9-1-1948 ) αποτελεί ένα διαχρονικό κείμενο – τρανταχτό επιχείρημα για τη σωστή ενημέρωση γύρω από τα Ίμια. Η γραμμή των συνόρων μεταξύ της Δωδεκανήσου και της Τουρκίας διέρχεται απο 51 συγκεκριμένα αριθμημένα σημεία. Το σημείο 45 στο μέσον της γραμμής που ενώνει το φάρο της νήσου Καλόλυμνος (Ελλάς) με την Νότια άκρα της νήσου Pontieusa Buyukiremit (Τουρκία) .

Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να διαπιστωθεί ότι τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια.

6. Η διερεύνηση ιστορικών πηγών αποκαλύπτει ότι η ρητή αποδοχή, στις 6 Απριλίου 1953 από τον επίσημο εκπρόσωπο του Τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών, διαχωριστικού ορίου κυριαρχίας στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Δωδεκανήσων και Μικράς Ασίας ήταν το αποτέλεσμα εξάμηνης κυοφορίας στην .οποία είχε ενεργά συμμετάσχει και το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.

Αυτά προκύπτουν , από την σχετική διπλωματική αλληλογραφία: Foreign Office προς Πρεσβεία Άγκυρας (27-05-1952), Πρεσβεία Άγκυρας προς F.O.(26-11-1952) και F.O. προς Πρεσβεία Άγκυρας (14-01-1953)

7. Σε επιτελικούς χάρτες του Ιταλικού Στρατιωτικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου ( Ίδρυμα Γκουερ(νι Σταμπόλια , Βενετία 1928), του Βρετανικού Ναυαρχείου (1931) και του Γερμανικού Επιτελείου (Militargeschichtliches Forshungsant 1944) , τα Ιμια αναφέρονται ως Ιταλικά εδάφη .

Η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα (Άρθρο 14 Συνθήκης των Παρισίων - 1947).

8. Σύμφωνα με την ισχύουσα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay - 1982) , την οποία η Ελλάδα έχει επικυρώσει με το Νόμο 2321 / 1995 , και οι βραχονησίδες έχουν δική· τους αιγιαλίτιδα ζώνη (άρθρο 121).

Εξ άλλου ο ορισμός της βραχονησίδας είναι ανοιχτός, διότι αν αποδειχτεί ότι οι βραχονησίδες έχουν ·πόρους που δεν χρησιμοποιούνται προς το παρόν και άρα έχουν οικονομική αξία λόγω υπάρξεως π.χ κοιτασμάτων πετρελαίου ,τότε μπορούν να στηρίζουν οικονομικά ζωή και να θεωρηθούν ότι υπάγονται στο καθεστώς των νησιών.

Επομένως, οποιαδήποτε απειλή ή παραβίαση κατά των βραχο - νησίδων Ιμια και της αιγιαλίτιδας ζώνης τους αποτελεί απειλή ή παραβίαση εθνικού εδάφους, που δίνει στην Ελλάδα το δικαίωμα να προσφυγής στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ή να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε. (άρθρο 51).

9. Ο Βρετανός καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας και πρώην διπλωμάτης Δρ Γουίλιαμ Μάλινσον αναφέρει: « Την περίοδο μετά τα γεγονότα των Ιμίων , ο τότε Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κ. Νίκολας Μπέρνς σε ειδική εκδήλωση στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Αθήνα, ρωτήθηκε από σπουδαστή ποια είναι η Αμερικανική θέση στο θέμα των Ιμίων και απάντησε ότι ανήκουν στην Ελλάδα και τόνισε ότι αυτό φαίνεται και στον επιχειρησιακό χάρτη του Αμερικάνικου Ναυτικού» .

Βιβλιογραφία

Γιαλουρίδης Χριστόδουλος. Η Ελληνοτουρκική σύγκρουση από την Κύπρο έως τα Ίµια. 1955 – 1996. Η απτική του τύπου .Έκδοση Ι. Σιδέρη .Αθήνα 1997.

Κούρκουλας Άλκης IMlA. Κριτική προσέγγιση του τουρκικού παράγοντα. Εκδοση Ι Σιδέρη Αθήνα Μάρτιος 1997

Λυμπέρης Χρήστος. Εθνική Στρατηγική και χειρισμός κρίσεων. Αθήνα Μάρτιος 1997. Έκδοση Βιβλιοπωλείο ΠΟΙΟΤΗΤΑ.

Πλοηγός. Ναυτιλιακές οδηγίες των Ελληνικών ακτών. Τόμος Δ Έκδοση Γ Υδρογραφικής Υπηρεσίας Πολεμικού Ναυτικού.

Αθήνα 1986

Φαροδείκτης Ελληνικών Ακτών, Έκδοση Υ.Υ.- Υ.Φ. Αθήνα 1996

Χάρτης Υδρογραφικής Υπηρεσίας αριθ.4511.Εκδοση 09 / 1992

Εφημερίδα «Ή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 15 Ιουλίου 2001 σελ. 10

Κ. Σβολόπουλου - Ε. Χατζηβασιλείου. Νέα ντοκουμέντα για τα Δωδεκάνησα ,

Εφημερίδα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» , 10 Αυγούστου 2003 σελ. 18

Περιοδικό «ΝΕΜΕΣΙΣ» , Αθήνα ,Τεύχος 52 ,Μάρτιος 2005

Περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία » Αθήνα ,Τεύχος 166 , Φεβρουάριος 2005

Αλεξανδρούπολη 28 - 07 - 2010

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)

Πρώην Κεντρικός Λιμενάρχης Αλεξανδρούπολης

ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 2013

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Προσήλθατε σήμερα στὸν ἱερό Ναό γιὰ νὰ λειτουργηθεῖτε, νὰ προσευχηθεῖτε καὶ νὰ τιμήσουμε τοὺς προστάτες τῆς παιδείας τοῦ Γένους μας, τοὺς Οἰκουμενικοὺς Διδασκάλους καὶ Ἁγίους Ἱεράρχες, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἡ ἑορτή τους κάθε χρονιὰ μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ σκύψουμε στὴν σκέψη, στὸν λόγο καὶ στὴν διδασκαλία τους, γιὰ νὰ ψηλαφίσουμε καὶ ἐμεῖς ἀπαντήσεις καὶ διεξόδους στὰ δύσκολα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας.

Σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μὰ ἰδιαίτερα στὸν τόπο μας, τὰ τελευταῖα χρόνια κυριαρχοῦν οἱ συζητήσεις γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης βομβαρδίζουν τὰ σπίτια μας μὲ ἀναλύσεις, προτάσεις, πολιτικές, ὑποψίες, ἀποκαλύψεις, μομφές, κατηγορίες, ποὺ προσπαθοῦν ἀμήχανα καὶ σπασμωδικὰ νὰ ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα πῶς φτάσαμε ὡς ἐδῶ.

Ἄν γιὰ λίγο κλείναμε τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιά μας, σὲ τούτη τὴν «ἐνημέρωση»• ἄν στρέφαμε τὸν νοῦ καὶ τὴν προσοχή μας στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε, θὰ μπορούσαμε νὰ προσεγγίσουμε τὰ ζητήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν μὲ περισσότερη εἰλικρίνια, σοφία καὶ ἐλπίδα.

Κάποτε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, στὸν τόπο ποὺ ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ οὐρανὸς ἔκλεισε ἑρμητικά. Ἡ γῆ καταξηράνθη καὶ ἔγινε στεῖρα καὶ ἄγονη. Ἀκόμα καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ζωντανὰ αἰσθάνονταν τὴν ἔλειψη τοῦ πόσιμου νεροῦ. Σ’ αὐτὴν τὴν κρίση τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ὅλοι συζητοῦσαν τί φταίει, γιατί νὰ περνοῦν αὐτή τὴ μεγάλη δοκιμασία. Στὴν ἀπορία τῶν ἀνθρώπων ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπαντᾶ: «Ἐνῷ ἑμεῖς λαμβάνουμε ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια κάθε ἀγαθὸ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν δίνουμε στοὺς ἄλλους. Ἐνῷ ἀναγνωρίζουμε τὴν εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀποστεροῦμε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν χρειάζονται. Ἐνῷ ἔχουμε Θεὸ ποὺ πλούσια χορηγεῖ, ἐμεῖς εἴμαστε σφιχτοχέρηδες καὶ ἀμέτοχοι στὶς ἀνάγκες τῶν φτωχῶν… Οἱ ἀποθήκες δὲν χωροῦν τὰ πολλὰ ἀποθηκευμένα ἀγαθά μας, ὅμως ἐμεῖς δὲν ἐλεοῦμε αὐτὸν ποὺ στενάζει… Γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς δὲν ἀνοίγει τὸ χέρι του, διότι ἑμεῖς ἀποκλείσαμε τὴν φιλαδελφία. Γι’ αὐτὸ τὰ χωράφια εἶναι ξηρά, διότι ἡ ἀγάπη μας πάγωσε...».

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπισημαίνει στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποίοι ζοῦσαν μὲ πολλὰ ἀγαθὰ καὶ ξαφνικὰ στερήθηκαν, πὼς η σκληρότητὰ τους πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ πὼς ἡ προσπάθειά τους νὰ ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους πολλὰ, τοὺς ὁδήγησε στὴν κατάσταση αὐτή. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔρχεται νὰ συμπληρώσει στὰ παραπάνω ἐξηγώντας ποιὸς εἶναι ἀληθινὰ πλούσιος: «Λέτε πῶς ἐκεῖνος εἶναι πλούσιος. Ἐγώ σᾶς λέω πὼς δὲν εἶναι. Θὰ πεῖτε: Πῶς δὲν εἶναι, ἀφοῦ κολυμπάει στὸ ἀσήμι καὶ στὸ χρυσάφι… Δὲν εἶναι πλούσιος, διότι πλούσιο τὸν ἄνθρωπο δὲν τὸν κάνουν τὸ χρυσάφι καὶ οἱ φορεσιὲς καὶ τὰ χρήματα, ἀλλὰ τὸν κάνει ἡ ἐλεημοσύνη».

Καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος προτρέπει τὸν κάθε χριστιανό: «Δῶσε κάτι, ἔστω καὶ ἐλάχιστο, σ’ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Γιατὶ καὶ τὸ ἐλάχιστο δὲν εἶναι ἀσήμαντο γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ὅλα τὰ στερεῖται, μὰ οὔτε γιὰ τὸ Θεό… Κι ἂν δὲν ἔχεις τὴν δυνατότητα νὰ δώσεις μεγάλη προσφορὰ, δῶσε τὴν προθυμία σου. Κι ἂν δὲν ἔχεις τίποτα, δάκρυσε. Ἡ ὁλόψυχη συμπάθεια εἶναι μεγάλο φάρμακο γι’ αὐτὸν ποὺ δυστυχεῖ. Ἡ ἀληθινὴ συμπόνια ἀνακουφίζει πολὺ ἀπὸ τὴ συμφορά».

Ἀγαπητὰ μου παιδιά,

Αὐτὴ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων μας, περὶ τοῦ πλούτου καὶ τῆς φιλανθρωπίας, καλούμαστε ὅλοι μας νὰ τὴν ἐφαρμόσουμε στὴν προσωπική μας ζωή, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἐξέλθουμε ἀπὸ τὴν κρίση, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ οἰκοδομήσουμε ἕναν καλύτερο κόσμο. Καὶ ἑσεῖς μέσα στὸ σχολειό σας μπορεῖται νὰ κάνετε πολλά.

Πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ δοθεῖτε στὰ μαθήματά σας μὲ ζῆλο, γιὰ νὰ μορφωθεῖτε ὡς πρόσωπα καὶ νὰ γίνεται χρήσιμοι στοὺς συνανθρώπους σας. Μὴν βλέπετε τὶς σπουδές σας σὰν μέσο πλουτισμοῦ, μὴν ἀγωνιᾶτε γιὰ τὸ πῶς θὰ βγάλετε χρήματα, ἀλλὰ νὰ ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὸ πῶς θὰ κάνετε κάτι δημιουργικὸ καὶ ὄμορφο στὴ ζωή σας.

Ἔπειτα καλλιεργῆστε τὴν φιλανθρωπία μέσα στὸ σχολεῖο σας, μαζί μὲ τοὺς καλοὺς σας δασκάλους καὶ τοὺς γονεῖς σας. Μπορεῖ κάποιος ἀπὸ τοὺς συμμαθητές σας νὰ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη, μπορεῖ κάποιος ἀπὸ τὴν γειτονιά σας νὰ περνᾶ δύσκολα. Σκῦψτε διακριτικὰ πάνω στὸν πόνο τους καὶ δοκιμᾶστε νὰ τὸν μετριάσετε. Ἐπισκεφθεῖτε ἱδρύματα, φτωχὰ παιδιά, ἀσθενεῖς, γέροντες καὶ δῶστε τους ἀπλόχερα ἀγάπη. Χτυπῆστε ἀκόμα καὶ τὶς πόρτες ἐκείνων ποὺ ἔχουν πολλά• ἴσως βλέποντας τὰ πρόσωπά σας ντραποῦν καὶ δώσουν ἀπὸ τὰ περισσεύματά τους στοὺς φτωχούς.

Μπορεῖ τὰ μέσα που διαθέτετε νὰ εἶναι λιγοστὰ. Ἔχετε ὅμως τὸν νεανικὸ ἐνθουσιασμό, τὴν ἀνόθευτη ματιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμα ὑποταγεῖ στὴν ἀνάγκη. Ἔχετε τὴν ἀγάπη ἐκείνη ποὺ δὲν ἔχει κρυώσει• τὸν πλοῦτο ἐκεῖνον ποὺ δὲν στηρί-ζεται στὰ χρήματα• τὴν ὁλόψυχη συμπάθεια καὶ τὸ δάκρυ στὰ μάτια γιὰ ἐκεῖνον ποὺ πονᾶ καὶ δοκιμάζεται.

Βάλτε παιδιά μου τὴν φιλανθρωπία στὸ σχολεῖο σας καὶ τότε θὰ τιμήσετε ἀληθινὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες καὶ θὰ ἔχετε τὶς εὐλογίες τους στὴ ζωή σας, σὲ ὅ,τι ἀγαθὸ ἐπιθυμήσετε νὰ πράξε-τε.

Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/7812B515.el.aspx 

Στο άρθρο του συντάκτη του παρόντος, με τίτλο «Εκβιασμοί, απειλές και αυθαιρεσίες από την Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο» είχε αναγραφεί ότι: «Η Άγκυρα επιδιώκει να δημιουργήσει φοβικά σύνδρομα και να αποσπάσει με εκβιασμούς, με την απειλή χρήσεως ισχύος και με πλάγιες μεθόδους ένα σημαντικό μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Εκτός τούτου, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο, οι Τούρκοι να επιδιώξουν την αυθαίρετη επιβολή τετελεσμένων στις εν λόγω περιοχές, είτε με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών, μετά από μια θερμή συγκρουσιακή κατάσταση, είτε με την ανακήρυξη της δικής τους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.» Δυστυχώς, μετά την παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος, η εν λόγω εκτίμηση άρχισε να επιβεβαιώνεται πλέον με αρκετή σαφήνεια, λαμβανομένου υπόψη των ακόλουθων τουρκικών ενεργειών:

Πλάγιοι μέθοδοι προσέγγισης της Λιβύης, της Αίγυπτου, του Λιβάνου και του Ισραήλ

Οι Τουρκικές Ακαδημίες Πολέμου και τουρκικό think tank (BILGESAM) δημοσίευσαν μελέτες του Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı αναφορικά με την πρόταση οριοθέτησης της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο-επιρροή της Λιβύης στην οριοθέτηση των θαλασσίων τμημάτων της εν λόγω περιοχής (σ.σ. Το 2000, ο Cihat Yaycı αποφοίτησε 1ος από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Yaycı έχει κατηγορηθεί, διότι το 2005 άσκησε πίεση στα μέλη του πληρώματος της φρεγάτας Turgut Reis, της οποίας ήταν κυβερνήτης, προκειμένου αυτοί να καταθέσουν ότι ο μόνιμος υπαξιωματικός Suat Çakır, που χάθηκε κατά τη διάρκεια επιχειρησιακού πλου, είχε αυτοκτονήσει. Επισημαίνεται ότι υπήρχαν πληροφορίες ότι ο θάνατος του Çakır πιθανόν να οφείλεται σε δολοφονική ενέργεια της οργάνωσης Ergenekon.) Ο Cihat Yaycı στις μελέτες του επιδιώκει να παρουσιάσει τα οφέλη που θα έχουν η Λιβύη, η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ισραήλ σε περίπτωση που συμφωνήσουν με την Τουρκία για την οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να λάβουν υπόψη τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στους χάρτες που ακολουθούν αποτυπώνεται πλήρως το ύπουλο σκεπτικό του Τούρκου πλοιάρχου, το οποίο εκτιμάται ότι τυγχάνει αποδοχής τόσο από την πολιτική όσο και τη στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας εάν ληφθούν υπόψη οι φορείς που το δημοσιεύουν:

Στο χάρτη Νο 1 παρουσιάζονται οι θέσεις του Τούρκου καθηγητή Sertaç Hami Başeren του πανεπιστημίου της Άγκυρας, ο οποίος θεωρεί ότι με τη χάραξη των ορίων της Α.Ο.Ζ. που προτείνει, αφενός η Τουρκία θα δείξει ότι δεν αστειεύεται, αφετέρου θα αποκοπεί η γεωγραφική σχέση (διασύνδεση, επαφή) μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Παράλληλα ο Yaycı τονίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκίας στα οικόπεδα 1, 4, 5, 6 και 7.

· Στο χάρτη Νο 2 αναγράφεται ότι σε περίπτωση που η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ο Λίβανος προβούν στην οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. τους απευθείας με την Τουρκία τότε θα κερδίσουν θαλάσσια έκταση 21.500, 4.600 και 3,957 τετραγωνικά χλμ αντίστοιχα.

• Με το χάρτη Νο 3 ο Yaycı παρουσιάζει την πιθανή γραμμή οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση υλοποίησης της, ολόκληρο το οικόπεδο 12 και μέρος των οικοπέδων 1, 7, 8, 9, 10 και 11 που ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία θα περιέλθουν στην κυριότητα του Ισραήλ.

• Στο χάρτη Νο 4 παρουσιάζεται η μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδος-Λιβύης και η μέση γραμμή μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης. Ειδικότερα, σε περίπτωση οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ο πλοίαρχος Cihat Yaycı επισημαίνει ότι η Λιβύη θα αυξήσει τη θαλάσσια περιοχή της κατά 62% κερδίζοντας περίπου 39.000 τετραγωνικά χλμ. Μία άλλη βασική επισήμανση αποτελεί το γεγονός ότι προωθείται η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Λιβύης, βάσει της οποίας οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αναλάβουν την ανασυγκρότηση του στόλου και την εκπαίδευση του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης. Επιπρόσθετα, η Άγκυρα, μέσω του Τουρκικού Οργανισμού Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΤΙΚΑ), χορήγησε δωρεάν στο υπουργείο Εσωτερικών της Λιβύης στολές και εξοπλισμό για 6.000 αστυνομικούς, καθώς επίσης 30 αστυνομικά οχήματα. Τέλος, μέχρι τον Ιούλιο, 1.500 Λίβυοι αστυνομικοί θα μεταβούν σταδιακά στην Τουρκία για εκπαίδευση σε θέματα ασφαλείας και καθηκόντων σε σωφρονιστικά καταστήματα.
  

· Τέλος, ο Yaycı εκτιμά ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Ελλάδος-Κυπριακής Δημοκρατίας θα αποτελέσει το πιο δυσμενές σενάριο για την Τουρκία, δεδομένου ότι η κατάσταση που θα διαμορφωθεί απεικονίζεται στον χάρτη Νο 5. Επίσης για αποφυγή της κατάστασης αυτής προτείνει την μονομερή ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ. από την Τουρκία όπως έγινε και στη Μαύρη Θάλασσα.

Προκλητικές ανακοινώσεις της τουρκικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας 

Η τουρκική Υδρογραφική Υπηρεσία με ανακοίνωσή της δημοσίευσε τους ακόλουθους χάρτες που περιλαμβάνουν τις περιοχές ασκήσεων και εκτέλεσης πυρών στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για το έτος 2012 (χάρτες 6 και 7), καθώς επίσης τα όρια της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης (χάρτης 8).

Με τη δημοσίευση των εν λόγω χαρτών και τις ασκήσεις που έχουν προγραμματισθεί, καθίσταται σαφές ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν να στρατιωτικοποιήσουν τα θέματα που έχουν σχέση με τους ενεργειακούς πόρους, θεωρώντας ότι η στρατηγική αυτή θα αποτρέψει την Ελλάδα και την Κύπρο να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, για την υλοποίηση της εν λόγω στρατηγικής σημαντική είναι και η συμβολή των τουρκικών ΜΜΕ μέσω κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος Milliyet/3-4-2012 σχετικά με την άσκηση Anadolu Kartali/1-2012, σύμφωνα με το οποίο για πρώτη φορά στην άσκηση θα συμμετέχουν ναυτικές μονάδες στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο είναι ανακριβές διότι από τον Απρίλιο του 2010 στην άσκηση συμμετέχουν μονάδες του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού, της πολεμικής αεροπορίας και των ειδικών δυνάμεων. Μέχρι τότε, τα σενάρια των προηγούμενων ασκήσεων Anadolu Kartali προέβλεπαν τη διεξαγωγή επιχειρήσεων πέραν των συνόρων εντός του βορείου Ιράκ και φυσικά χωρίς τη συμμετοχή του πολεμικού ναυτικού. Όμως το σενάριο της άσκησης του 2010 προέβλεπε τη διεξαγωγή επιχειρήσεων εναντίον τακτικού στρατού, καθώς επίσης και τη συμμετοχή 4 τουρκικών πολεμικών πλοίων που έχουν επιχειρησιακό τομέα ευθύνης στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα συμπεριφορές της Τουρκίας, διαπιστώνουμε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα οι Τούρκοι θα επιδιώξουν να κλιμακώσουν την ένταση για τους ακόλουθους λόγους:

· Η διαπραγματευτική τους ικανότητα, προκειμένου να αποτρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής έχει τρωθεί, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές για χρήση της ισχύος τους.
· Λόγω των εξελίξεων στη Συρία και του διαμεσολαβητικού ρόλου που επιθυμεί να αναλάβει με το Ιράν, η Άγκυρα πιθανόν να επιδιώξει την ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημιουργία φοβικών συνδρόμων στην ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο οριοθέτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και Α.Ο.Ζ.

Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία πιθανόν να έχει επαφές με την Λιβύη, την Αίγυπτο και το Λίβανο για το θέμα της από κοινού οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων και αιφνιδιασμό της ελληνικής πλευράς. 

Πηγή, www.geostrategy.gr ,

http://www.onalert.gr/stories/aoz-tourkia-ellada-libya-aigyptos-albania 

Το θέμα της παρούσας εισήγησης «πρότυπα χριστιανικής ζωής και συμπεριφοράς κατά τους τρεις Ιεράρχες» είναι ένα θέμα επίκαιρο, αφού σήμερα ο άνθρωπος πλέει σε ένα απέραντο πέλαγος ιδεών χωρίς πυξίδα και προορισμό. Κατά καιρούς πολλοί έχουν αναφερθεί στο βίο, τις αρετές, τη δράση και το έργο των Τριών Ιεραρχών.

Επιλέξαμε όμως αυτό το θέμα γιατί πιστεύουμε ότι τα πρότυπα είναι απαραίτητα για όλους μας τη στιγμή που η λεγόμενη νέα Τάξη πραγμάτων εισάγει στη χώρα μας ήθη, έθιμα και θεσμούς ξένα προς την παράδοσή μας. Τα όσα λοιπόν προτείνουν οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν τους οδοδείκτες της πνευματικής ζωής μας και διασφαλίζουν την εθνική ταυτότητα και παράδοσή μας, μέσα στην τρικυμία των καιρών μας.

Με τη λέξη πρότυπο εννοούμε ό,τι είναι άξιο για μίμηση. Μπορεί να είναι μορφές δράσης ή πρόσωπα, τα οποία είναι φορείς αξιών, ικανοτήτων, ιδανικών κ.α. [1]

Τα προτεινόμενα πρότυπα χριστιανικής ζωής και συμπεριφοράς δεν αποτελούν αυθαίρετα συμπεράσματα ή αυθαίρετες συμβουλές των τριών εκλεκτών Πατέρων, αλλά είναι απαύγασμα της σοφίας και της εμπειρίας τους καθώς και της θείας φώτισης. Θεωρούνται τα άριστα και όσα μας συμφέρουν, αν τα προτιμήσουμε [2] . Με κύρια πηγή την Αγία Γραφή, και δευτερευόντως τα αρχαιοελληνικά κείμενα μεταξύ των προσώπων πρώτη θέση κατέχει ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελεί το τέλειο πρότυπο και το ύψιστο ηθικό ιδεώδες [3] και ακολουθούν, ο Απ.Παύλος, οι άγιοι της Εκκλησίας και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές, ήρωες κ.λ.π. Επιπρόσθετα πρότυπα δημιουργούνται και μέσα από τα αναφερόμενα των Τριών Ιεραρχών στις επιστολές, στους λόγους ή στις πραγματείες τους.

Θα αναφερθούμε σε πρότυπα που έχουν σχέση α) με την εκκλησιαστική διακονία, β) την κοσμική εξουσία και γ) τον απλό λαϊκό Χριστιανό. Σε εκείνα δηλ. από τα πολλά, τα οποία οφείλουν να πραγματοποιηθούν από τους αποφασισμένους να ευαρεστήσουν τον Θεό και τα οποία ανακινήθηκαν επί του παρόντος στην Εκκλησία ή για να δανειστώ τα λόγια του Μ.Βασιλείου: Πολλών όντων δηλουμένων και των κατορθούσθαι οφειλόντων τοις εσπουδακόσιν ευαρεστήσαι τω Θεώ, περί μόνον τέως των επί του παρόντος κινηθέντων παρ?υμίν, εν συντόμω υπομνήσει ειπείν αναγκαίως προεθυμήθην [4] .

Ξεκινώντας θα ήταν παράλειψη να μη σταθούμε στο γεγονός ότι οι ίδιοι οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν πρότυπα για όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς με τη τεράστια προσφορά τους. Θεωρία και πράξη σε πλήρη συμφωνία, κάτι άλλωστε που χαρακτηρίζει τη ζωή όλων των Πατέρων της Εκκλησίας. Κοινωνική προσφορά, εκκλησιαστικοί αγώνες, πύρινοι λόγοι, όπου και όποτε χρειαζόταν, υπεράσπιση και στήριξη όχι μόνο των Χριστιανών, αλλά και των αλλόθρησκων στις δύσκολες στιγμές, είναι μερικά από τα οποία μπορούμε ν?αναφέρουμε σχετικά με την προσφορά τους και τα οποία είναι άξια μίμησης από μέρους μας. Αποδεικνύεται δηλ. ότι δεν ήταν μόνο εραστές των λόγων, αλλά εφάρμοζαν τα όσα πρέσβευαν.

Εκκλησιαστική και πολιτική κατάσταση (4 ος αι.)

Η εποχή τους χαρακτηρίζεται από την εκκλησιαστική γραμματεία ως η εποχή της δογματικής κατοχύρωσης [5] . Ήταν το τέλος μιας προηγούμενης εποχής και η αρχή μιας νέας περιόδου [6] . Ο Χριστιανισμός βγαίνει νικητής από τη σύγκρουση με τον ειδωλολατρικό κόσμο, θα έχει όμως να αντιμετωπίσει τον Αρειανισμό και τους Πνευματομάχους. Τα προβλήματα λοιπόν δεν θα λείψουν, αφού για αρκετό χρόνο στον αυτοκρατορικό θρόνο θα βρίσκονται άλλοτε Ορθόδοξοι και άλλοτε μη Ορθόδοξοι αυτοκράτορες [7] . Ο Θεοδόσιος ο Μέγας όμως θα είναι αυτός που θα σταματήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή τη σύγχυση που υπήρχε ως προς τα θρησκευτικά ζητήματα, επιβάλλοντας μία πολιτική ενότητας. Εκκλησία και πολιτεία συμπορεύονται, αν και αρκετές φορές ο Καισαροπαπισμός εμφανιζόταν για να δυσχεράνει τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο μέρη. Ο αυτοκράτορας λοιπόν στο εξής θα έχει στην Εκκλησία δικαιώματα και καθήκοντα. Θα συγκαλεί τις Οικουμενικές συνόδους και θα επικυρώνει τις αποφάσεις τους, θα πρέπει να υπερασπίζεται την ορθόδοξη πίστη και να συντηρεί τον διοικητικό οργανισμό της Εκκλησίας. Αν κάποιος αυτοκράτορας ξεπερνούσε αυτά τα όρια και ήθελε να ρυθμίσει εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας με αυθαίρετο τρόπο, τότε αντιμετώπιζε την σθεναρή αντίσταση Ιεραρχών ή και μοναχών [8] . Εντύπωση πάντως θα προκαλέσει η ολιγόχρονη παρουσία στον αυτοκρατορικό θρόνο του Ιουλιανού του επονομαζομένου και Παραβάτη, ο οποίος είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να επαναφέρει την παλιά ειδωλολατρική θρησκεία. Είναι το κύκνειο άσμα του παλαιού κόσμου. Περιόρισε τους Χριστιανούς και μάλιστα τους απέκλεισε από κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν δάσκαλοι που διδάσκουν έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων ή μαθητές που τα διδάσκονται να μη λατρεύουν και τιμούν τους αρχαίους θεούς, που οι συγγραφείς αυτοί τίμησαν [9] . Απέκλειε έτσι τους Χριστιανούς από τη δημιουργία του πολιτισμού και τα αρχαία γράμματα από καθετί χριστιανικό [10] Δεν κατάφερε φυσικά τίποτε απ?όσα επιδίωκε. Πολλοί Χριστιανοί μορφώθηκαν σε εθνικές σχολές ή κοντά σε εθνικούς δασκάλους, όπως και οι Τρεις Ιεράρχες, δίδαξαν σ?αυτές και στη συνέχεια αφοσιώθηκαν στην εκκλησιαστική διακονία [11] .

Η αρετή, ο επιδιωκόμενος στόχος

Σκοπός και επιδίωξη των Τριών Ιεραρχών είναι να φτάσει ο άνθρωπος στην αρετή. Και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι επιδίωξαν την αρετή. Δεν αποκλείονται, ούτε απαγορεύονται όμως στους Χριστιανούς. Πόσο διαφορετική αντίληψη και ευρύτητα πνεύματος από εκείνη τη στενή και φανατισμένη σκέψη του αυτοκράτορα Ιουλιανού, αλλά και των αρχαιολατρών. Γίνεται μάλιστα προτροπή από τον Μ.Βασίλειο να δεχτούμε όσους επαίνεσαν την αρετή ή στιγμάτισαν την κακία. Είναι επιτρεπτό να μιμηθούμε λόγια και πράξεις ποιητών ή στοιχεία της ζωής των φιλοσόφων, όπως η ασκητικότητα, η ευθύτητα, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη [12] . Στην ίδια γραμμή θα πορευτεί και ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος θα επαινέσει τους φιλοσόφους , όταν οι ιδέες τους ή η ηθική τους συμπεριφορά ταιριάζουν με τις χριστιανικές. Μιμούμενος τον Απ.Παύλο θα χρησιμοποιήσει στους λόγους του φράσεις των αρχαίων φιλοσόφων. Προηγούνται όμως πάντα γι?αυτόν οι Απόστολοι έναντι των φιλοσόφων γιατί αυτοί δέχτηκαν την αλήθεια του Θεού [13] . Η πιο πάνω θέση του Χρυσοστόμου, δηλ. η χρησιμοποίηση φράσεων των αρχαίων Ελλήνων, η μέθοδος της συγκατάβασης, εφαρμόστηκε και από τον Θεό κατά την επαφή του με τους ανθρώπους, όταν π.χ. χρησιμοποιεί την αστρολογία και όχι την προφητεία ή το αγγελικό μήνυμα, για να οδηγήσει τους Μάγους στο νεογέννητο Θείο Βρέφος Ο αγ.Γρηγόριος θα αναφέρει ως παραδείγματα συχνά ρήτορες, φιλοσόφους, ποιητές και έργα τους στα Ηθικά έπη του. Θα είναι όμως παράλληλα και επικριτικός προς τους αρχαίους φιλοσόφους, όπως όταν καταδικάζει την θεωρία περί προΰπαρξης των ψυχών και μετενσάρκωσης του Πλάτωνα, την φιληδονία και υλοφροσύνη του Επίκουρου, την πυθαγόρεια αυθεντία και σιωπή [14] . Συνθετική, επιλεκτική και όχι λοιπόν αποτρεπτική η στάση των Τριών Ιεραρχών απέναντι στον αρχαίο κόσμο [15] . Από εκεί θα προέλθει και ο λεγόμενος ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, όπου θα διασωθεί ό,τι θετικό είχε να παρουσιάσει ο αρχαίος ελληνικός κόσμος. Αν θέλαμε να δώσουμε τον ορισμό της αρετής σύμφωνα με όσα οι Τρεις Ιεράρχες αναφέρουν για το θέμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αρετή είναι καθετί που αρέσει στον Θεό και καθετί που μας οδηγεί προς Αυτόν [16] . Η αρετή είναι το όπλο που θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στην άλλη ζωή. Έχει όμως δύσκολο δρόμο [17] . Ο αγ.Γρηγόριος ο Θεολόγος συμπληρώνει ότι η αρετή επιτυγχάνεται με τη χάρη του Θεού και την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου. Η τέλεια αρετή επιτυγχάνεται στους ουρανούς. Αποτελεί συνεργία Θεού και ανθρώπου. Η αρετή οδηγεί στη θέωση [18] . Η μεσότητα ? την οποία ο Αριστοτέλης πρώτος υποστήριξε ? υιοθετείται από τον Μ.Βασίλειο και τον αγ.Γρηγόριο τον Θεολόγο στο θέμα της αρετής. Θα τονίσουν ότι η αρετή βρίσκεται στη μέση των κακών [19]
. Για να πετύχουμε τούτο πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια άλλη ζωή και να μη μας αγγίζουν οι πολυτέλειες, τα αξιώματα και τα κοσμικά στοιχεία που δεν μας βοηθούν σε τίποτε [20] . Αξιοθαύμαστη είναι η αρετή των αγίων, οι οποίοι με όπλα τους τον χριστιανικό τρόπο ζωής, την καρτερία, την υπομονή, την περιφρόνηση των παρόντων νίκησαν την κακία των ανθρώπων και τις εχθρικές πνευματικές δυνάμεις, δηλ. τις δαιμονικές επιθέσεις [21] .

Μίμηση Χριστού

Η μίμηση Χριστού είναι επίσης αναγκαία. Ο λόγος και οι πράξεις των Χριστιανών θα πρέπει να είναι ανάλογες με τις εντολές του Χριστού. Ούτος όρος Χριστιανισμού, μίμησις Χριστού εν τω μέτρω της ενανθρωπήσεως [22] . Ο άνθρωπος από τούτο τον κόσμο ξεκινάει για να πετύχει αυτό το ιδεώδες της πνευματικής ζωής [23] . Κάνοντας χρήση του αυτεξουσίου του και επιθυμώντας τα αγαθά, επιθυμεί και τον Θεό, που είναι το κυρίως αγαθό [24] . Το σχέδιο εξάλλου της σωτηρίας του Θεού για τον άνθρωπο είναι η ανάκληση από την έκπτωση και η επιστροφή κοντά στο Θεό. Η Ενανθρώπηση του Χριστού, τα παραδείγματα μέσα από τα Ευαγγέλια, τα πάθη, ο σταυρός, η ταφή και η ανάσταση αποβλέπουν σ?αυτό το σκοπό, ώστε τον σωζόμενον άνθρωπον διά μιμήσεως Χριστού, την αρχαίαν εκείνην υιοθεσίαν απολαβείν [25] . Αρχή της μίμησης και παράλληλα μίμησης του θανάτου του Χριστού είναι το βάπτισμα, με το οποίο διακόπτουμε τον προηγούμενο τρόπο ζωής μας. Έτσι ξεκινάει η αναγέννησή μας [26] .

Ο Απ. Παύλος

?λλο παράδειγμα μίμησης προβάλλεται και ο Απ.Παύλος, ιδιαίτερα από τον αγ.Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος τον ερμήνευσε, χωρίς όμως να υστερούν εδώ και οι άλλοι δύο Πατέρες. Ο Απ.Παύλος είναι εκείνος ο οποίος εφάρμοσε απόλυτα τις εντολές του Χριστού, ο μιμητής του Χριστού [27] . Η διδασκαλία του χρησιμοποιείται κατά κόρον, όταν υποστηρίζονται τα ορθόδοξα δόγματα ή κάποια ηθική διδασκαλία (π.χ. η αποφυγή της πολυτέλειας, η ψυχαγωγία, η παρθενία και ο έγγαμος βίος κ.α. Επαναλαμβάνεται στα κείμενά τους συχνά η φράση: ο Παύλος φησι [28] / ως γαρ εν Χριστώ λαλεί Παύλος [29] / ούτω προήνεγκεν ο απόστολος [30] /επιτιμάτω Παύλος υμίν [31] , απ?όπου διαφαίνεται η αναγωγή του Αποστόλου Παύλου σε αυθεντία και πνευματικό οδηγό. Είναι το «σκεύος εκλογής, που μέσα του μιλούσε ο Χριστός», «ο κήρυκας και βεβαιωτής του συντετμημένου λόγου, μαθητής και δάσκαλος των αλιέων» [32] , που έφτασε στο ψηλότερο μέτρο γνώσης του Θεού [33] . Γίνεται ακόμη λόγος για την μεταστροφή του Παύλου, ο οποίος από σφοδρός διώκτης του Χριστιανισμού, έγινε θερμός κήρυκας και υπερασπιστής του [34] , στην ικανοποίηση των βιοποριστικών αναγκών του με τις αποδοχές από την προσωπική εργασία [35] . Επιπλέον στην πνευματική εγρήγορση και προκοπή των Χριστιανών, την οποία ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει μεταφορικά με την καρποφορία της γης, που πετυχαίνει ο γεωργός, τον πόλεμο κατά των πονηρών πνευμάτων και των παθών της σάρκας, ο στρατιώτης, που φοράει την πανοπλία του Θεού, και η στέψη του νικητή στους αθλητικούς αγώνες, επειδή δεν παρέβη τους αθλητικούς νόμους [36] . Η αρπαγή του στους ουρανούς, όπως ο ίδιος αναφέρει (Β? Κορ. 12,2), χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό πως για την ουσία του Θεού, ούτε ο Απ.Παύλος μπορεί να μιλήσει, όπως και για την εξιχνίαση και έρευνα όλης της αλήθειας [37] . Ο Απ.Παύλος προσπαθεί να πλησιάσει όχι τη φύση, αλλά τις ενέργειες του Θεού, τις οποίες και αυτές τις ονομάζει ακατάληπτες [38] . Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που η διάνοια του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει, όσο ψηλά κι αν μπορέσει να αναρριχηθεί αυτή.

Οι άγιοι της Εκκλησίας

Τρίτη κατηγορία προσώπων ? προτύπων είναι οι άγιοι της Εκκλησίας. ?γιος της Εκκλησίας για τον Χρυσόστομο είναι ο καθένας που τιμά ως τέτοιον η Εκκλησία. Κάτι αντίστοιχο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν ο ήρωας και ο φιλόσοφος. ?γιος είναι εκείνος που έχει ορθή πίστη και ζωή [39] . Κατά τον Μ.Βασίλειο οι άγιοι υπερέχουν των άλλων ανθρώπων. Έχουν μεγαλοπρέπεια γιατί δεν ρίχνουν τον εαυτό τους στα ευτελή πάθη, έχουν καθαρές ιδέες για τον Θεό και δεν είναι προσκολλημένοι στα υλικά αγαθά. Παρομοιάζει τον κάθε άγιο με αετό γιατί πετάει πάνω από τα πάθη και τις μικρότητες, με πρόβατο γιατί είναι ήρεμος και άκακος στη ζωή του, γεμάτος από αγάπη, με κριάρι, γιατί υπερέχει ηθικά από τους άλλους ανθρώπους, με περιστέρι για την αγνότητα των προθέσεών του και με ελάφι, γιατί έχει την ιδιότητα του ελαφιού και μάχεται με τα φίδια του κακού [40] . Θεωρούνται πρότυπα, γιατί οι ίδιοι με την ζωή και το έργο τους γίνονται παραδείγματα ευσέβειας για τους Χριστιανούς, τα εγκώμια προς αυτούς φανερώνουν τον πλούτο των χαρισμάτων τους και ο καθένας οίκοθεν βρύει την αρετήν [41] . Η μίμηση των αγίων αποτελεί επίσης προτροπή των Τριών Ιεραρχών. Ο Γρηγόριος εννοεί καταρχήν ως μίμηση την ενάρετη ζωή του μάρτυρα ή του ασκητή. Παράλληλα η καθημερινή πνευματική άσκηση θα μας αναδείξει αθλητές του Χριστού και θα μας οδηγήσει στην πνευματική τελείωση [42] . Το διηνεκές του πνευματικού αγώνα των Χριστιανών ως μίμηση των αγίων υποστηρίζει και ο Χρυσόστομος. Σήμερα δεν έχουμε διωγμούς, όπως την εποχή των μαρτύρων. Ο Χριστιανός όμως διώκεται από τους πειρασμούς των δαιμόνων και έτσι λοιπόν ο αγώνας του συνεχίζεται και χρειάζεται να ασκείται συνεχώς. Η συμμετοχή μας ακόμη στις εορτές των αγίων πρέπει να είναι ουσιαστική και πνευματική και όχι τυπική. Εννοείται ότι ο Χριστιανός μετά από κάθε παρουσία του σε εορτή αγίου βελτιώνεται προσθέτοντας στη ζωή του στοιχεία από τον βίο του κάθε αγίου [43] . Όποιος παραδέχεται αυτούς τους γενναίους μάρτυρες δεν θα υστερήσει κατά την μίμηση, όταν βρεθεί σε δύσκολες περιστάσεις. Ο Χριστιανός λοιπόν μπορεί να γίνει μάρτυς τη προαιρέσει, μάρτυρας κατά τη διάθεση, αν μακαρίσει αληθινά και ωφεληθεί ουσιαστικά, απ? όσους μαρτύρησαν την πίστη τους στον Χριστό [44] . ?ξιο λόγου είναι το ότι οι μάρτυρες λίγο πριν υποστούν το μαρτύριο τους εμφανίζονταν μπροστά στον τοπικό άρχοντα και δήλωναν: Χριστιανός ειμί. Περιφρονούσαν τα ονόματα που τους είχαν δοθεί από τη γέννησή τους και ονόμαζαν τον εαυτό τους από το κοινό όνομα του Σωτήρα. Απαρνούνταν στη συνέχεια τις τιμές που τους υπόσχονταν και στο τέλος ο ουρανός υποδεχόταν αυτούς [45] . Πάνω απ?όλα βλέπουμε ότι τοποθετούσαν τον Σωτήρα Χριστό. Ξέφευγαν από τα γήινα και πρόσκαιρα, κατακτούσαν τα ουράνια και αιώνια. Διερωτόμαστε αλήθεια, αν υπάρχει η ίδια διάθεση και δύναμη ψυχής σήμερα, σε όλους, όσους θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί.

Ο επίσκοπος και ο ιερέας

Ως προς τις μορφές προτύπων που παρουσίασαν στεκόμαστε καταρχήν σ?εκείνη του εκκλησιαστικού άνδρα. Ο κάθε ιερωμένος θεωρείται το άλας της γης (Ματθ. 5,13), όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος. Επιβάλλεται να είναι καθαρός κατ?αναλογία με την υψηλή διακονία που αξιώθηκε. Συνετός, έμπειρος, να γνωρίζει τις βιοτικές ανάγκες, να είναι όμως απαλλαγμένος απ?αυτές. Πρέπει να είναι ποικίλος, δηλ. να ενεργεί με πλήρη ελευθερία και παρρησία και να συγκαταβαίνει, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Να είναι ταυτόχρονα καλός και αυστηρός, να μεταχειρίζεται το ίδιο τους πιστούς, ιδιαίτερα να είναι προσεκτικός σε ταραγμένες καταστάσεις είτε αυτές προέρχονται μέσα ή έξω από την Εκκλησία [46] . Οι Τρεις Ιεράρχες, αν και «αγωνίζονταν τον αγώνα τον καλό, προσέκρουαν σε κάθε βήμα, σε δυσχέρειες και ραδιουργίες, αντιδράσεις και πλεκτάνες, οι οποίες προέρχονταν, όχι μόνο από τους εχθρούς της πίστης, αλλά δυστυχώς και από ομόδοξους [47] ». Διώχτηκαν και συκοφαντήθηκαν πράγματι από ομόδοξους επισκόπους, λόγω του ότι ήταν επιτυχημένοι στο έργο τους, αγαπητοί στο λαό και ανυποχώρητοι σε ηθικά ή δογματικά θέματα. Δεν αντιμετώπισαν τους διώκτες με εκδικητική διάθεση, αλλά για το καλό της Εκκλησίας και την επικράτηση της ειρήνης, υποχωρούσαν ή υπέμεναν με καρτερία τα όσα τους επέβαλλαν. Ο επισκοπικός ή αργότερα αρχιεπισκοπικός θρόνος δεν ήταν μέσο εξουσίας και επιβολής, αλλά διακονία των Χριστιανών και προσφορά στην Εκκλησία. Ο καλός ποιμενάρχης ή ποιμένας φαίνεται, όταν δεν παραμένει κολλημένος στο πηδάλιο του μέσα στο λιμάνι, αλλά όταν οδηγεί το πλοίο έξω απ?αυτό και δείχνει ότι έχει ικανότητες να διακυβερνήσει το πλοίο που λέγεται Εκκλησία δηλ. να είναι κοντά στον άνθρωπο και να φροντίζει γι?αυτόν παρατηρεί εύστοχα ο Χρυσόστομος [48] . Η ιεροσύνη αναφέρει κάπου αλλού δεν είναι επάγγελμα που εξασφαλίζει τα υλικά μέσα της ζωής. Είναι διακονία που ιδρύθηκε από τον Θεό και είναι τιμιότερη απ?όλες τις εξουσίες πάνω στη γη [49] . Διαμαρτύρονται επίσης συχνά για την κατάπτωση του επισκοπικού αξιώματος, όπου άνθρωποι αμόρφωτοι, οι οποίοι στερούνται διοικητικής πείρας γίνονται επίσκοποι και πρόξενοι μεγάλων κακών για την Εκκλησία.

Ο κρατικός άρχοντας

Ο τύπος τέλος του κρατικού άρχοντα κατέχει ιδιαίτερη θέση στη σκέψη των Τριών Ιεραρχών. Συμφωνούν ότι η εξουσία δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο στην μεταπτωτική του κατάσταση. Μειώνεται έτσι η αντιπαλότητα που δημιουργείται στις ανθρώπινες κοινωνίες, στις οποίες λησμονήθηκε η ομοτιμία και ισοτιμία των ανθρώπων. Η ανισότητα που προκύπτει δεν εξαφανίζει την πνευματική ομοτιμία των ανθρώπων, αφού ισότιμα όλοι έχουν θέση στη βασιλεία του Θεού [50] . Είναι αναγκαίο να υποτασσόμαστε στον Θεό, ο ένας στον άλλον και στους επίγειους άρχοντες. Στον Θεό εξαιτίας των πάντων, ο ένας στον άλλον εξαιτίας της αγάπης προς τους αδελφούς μας και στους επίγειους άρχοντες χάρη της ευταξίας. Όσο πιο ήπιοι και καλοί είναι οι κοσμικοί άρχοντες, τόση μεγάλη προθυμία υπακοής να δείχνουμε. Να διευκρινίσουμε όμως εδώ ότι δεν προβάλλεται η ελέω Θεού εξουσία των φεουδαρχικών καθεστώτων. Ο πολίτης δηλ. δεν είναι παθητικός δέκτης των οποιοδήποτε κρατούντων. Ούτε ο Θεός χαρίζει την εξουσία σε όσους την κατέχουν. Ο αγ.Γρηγόριος μάλιστα συγκριτικά θεωρεί ανώτερη την θέση του επισκόπου από εκείνη του κοσμικού άρχοντα. Ο κοσμικός άρχοντας πρέπει να έχει συναίσθηση ότι διοικεί μαζί με τον Θεό. Η φιλανθρωπία, η ηπιότητα και ο οίκτος να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του [51] . Η εξουσία του είναι πρόσκαιρη. Κάποια στιγμή και αυτός θα κληθεί να δώσει λόγο μπροστά στον Θεό. Ο Μ.Βασίλειος ζητάει από τους πολίτες οι άρχοντες τους να είναι Χριστιανοί, φύλακες των νόμων και όχι δούλοι της αμαρτίας. Τι συμβαίνει όμως όταν προκύπτουν τύραννοι ή εχθρικά διακείμενοι στους Χριστιανούς; Τέτοια παραδείγματα υπήρχαν πολλά επί των ημερών τους. ΄Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ιερός Χρυσόστομος εξαιτίας του ηθικού ελέγχου του προς την αυτοκράτειρα διώχτηκε και πέθανε στην εξορία. Ο Μ.Βασίλειος σε επιστολή του προς τον Ευστάθιο Σεβαστείας θα διαμαρτυρηθεί για τις προσβολές από μέρους του αυτοκράτορα Ουάλη και του έπαρχου Μόδεστου. Σ?αυτήν την περίπτωση ακολουθείται το παράδειγμα των μαρτύρων, οι οποίοι αρνούνται υποταγή στις διαταγές των διωκτών τους, δηλ. «οι Χριστιανοί οφείλουν να μην υποκύπτουν σε πολιτικές ενέργειες που αποσκοπούν στην καταδίωξη της πίστης τους ή στην υποταγή της Εκκλησίας, ή στη διατάραξη της ενότητας της Εκκλησίας [52] . <![endif]>

Επίλογος

Αναμφίβολα σήμερα η κατάσταση στα εκκλησιαστικά και γενικότερα θρησκευτικά θέματα δεν είναι ρόδινη, ούτε ευοίωνη. Οι ισχυροί κλυδωνισμοί που υφίσταται το σκάφος της Εκκλησίας από διάφορα αίτια και γεγονότα μας οδηγεί έτσι, ώστε, στρέφοντας το βλέμμα μας προς του Τρεις Ιεράρχες να διαπιστώσουμε πως παρόμοιες στιγμές έντασης αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί της εποχής τους. Απαιτείται λοιπόν κατά πρώτον ενότητα του πληρώματος της Εκκλησίας, σύνεση και μίμηση των προτύπων που προαναφέραμε. Με βάση αυτά τα πρότυπα η κοινωνία μας, η οποία εμφανίζεται απονευρωμένη και αδύναμη να αντιδράσει σ?οτιδήποτε της παρουσιάζουν και να κρίνει το καλό και ωφέλιμο, από το άχρηστο και ανήθικο θα αποκτήσει και σωστή δυναμική, αλλά και στοιχεία υγιούς επιβίωσης. Ο τεχνοκρατισμός, ο γρήγορος και εύκολος πλουτισμός, που βάζει στην άκρη κάθε ηθική αξία δεν πρόκειται να μας δώσουν την χαμένη ανθρωπιά μας. Αυτήν την ανθρωπιά που μας χρειάζεται σήμερα, όσο τίποτε άλλο.

* Η παρούσα εισήγηση απετέλεσε την κεντρική ομιλία για την εορτή των Τριών Ιεραρχών, παρουσία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Ειρηναίου, στο Πνευματικό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως, στα Χανιά (30-1-2001).

[1] Σ.Γκίκα, Λεξικό εννοιών γενικής παιδείας , Αθήνα 1994, σελ.407-408.

[2] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 19,1, P . G .31, 564 C .

[3] Π.Δημητρόπουλου, Ορθόδοξος Χριστιανική Ηθική , Αθήναι 1970, σελ.10.

[4] Μ.Βασιλείου, Περί τελειότητος βίου των Χριστιανών , Ε.Π.Ε. 3,462,1.

[5] Π.Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Εισαγωγή , τομ.α?, εκδ. γ?, Θεσσαλονίκη 1994, σελ192.

[6] Γ.Φλορόφσκυ, Οι Ανατολικοί Πατέρες του 4 ου αιώνα , μετ.Π.Πάλλης, Θεσσαλονίκη 1991,

σελ.17.

[7] Ιουλιανός (361-363), Ιοβιανός (363-364), Ουάλης (364-378), Θεοδόσιος ο Α? (379-395). Βλ. Ι.Αναστασίου, Εκκλησιαστική Ιστορία , τομ. Α', Θεσσαλονίκη 1983, σελ. 571.

[8] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ. 193.

[9] Α.Α.Βασίλιεφ, Ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας , μετ.Δ.Σαβράμης, Αθήναι 1973, σελ.99.

[10] Γ.Φλορόφσκυ, Χριστιανισμός και πολιτισμός , μετ.Π.Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1982,

σελ.155.

[11] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ.195.

[12] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 2, P . G . 31,565 C .

[13] Σ.Παπαδοπούλου, ?γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ.14-15.

[14] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ? ,Θεολογικός πρώτος , 10, P . G . 36, 24 BC .

[15] π.Θ.Ζήση, Η σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου , εκδ.β?, Θεσσαλονίκη 1992, σελ.29.

[16] Π.Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία , τομ.δ?, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 83.

[17] ο.π., σελ. 87.

[18] Γρηγορίου του Θεολόγου, Περί αρετής ( A ) , 9, 145-155, P . G . 37, 679-680 A .

[19] ιδίου, Υποθήκαι παρθένοις , 2, 208-209, P.G. 37, 594 A .

[20] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 2, P.G. 31, 565B.

[21] Ι.Χρυσοστόμου, Ομιλία ογδόη, Προτροπή προς την αρετήν , 2, P . G . 49, 99-100.

[22] Μ.Βασιλείου, Όροι κατά πλάτος , 43, 1, P.G. 31, 1028B.

[23] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ. 81.

[24] ο.π., σελ.82.

[25] Μ.Βασιλείου, Περί αγίου Πνεύματος , 15, 35, P.G. 32, 128D.

[26] ο . π , P.G. 32, 129A.

[27] ο.π .

[28] ιδίου, Ανατρεπτικός απολογητικού Ευνομίου Γ? , 4, P . G . 29, 665 A .

[29] ιδίου, Περί αγίου Πνεύματος , 26, 62, P . G . 32, 184 A .

[30] ο . π ., 5,7, P.G. 32, 80A.

[31] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ? , Θεολογικός πρώτος , 8, P . G . 36, 21 C .

[32] ιδίου, ο.π. , 1, P.G. 36, 12A.

[33] Μ.Βασιλείου, Ανατρεπτικός απολογητικού Ευνομίου Α? , 12, P.G. 29, 540B.

[34] Γρηγορίου του Θεολόγου, Παρθενίης έπαινος , , 1, 497-498, P . G . 37, 559-550 A .

[35] ιδίου, Περί αρετής (Β) , 10, 549-550. P.G. 37, 720A.

[36] Μ.Βασιλείου, Εις το «πρόσεχε σεαυτώ» , 4, P . G . 31, 208 A .

[37] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΗ?, Θεολογικός δεύτερος , 21, P . G . 36, 53 AB .

[38] ο.π.

[39] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 222.

[40] Μ.Βασιλείου, Εις ΚΗ' Ψαλμόν , 6, P . G . 29, 300Β. Βλ. Δ.Ρίζου, Αγιολογία , Θεσσαλονίκη 1983, σελ.71-73.

[41] Ιδίου, Ομιλία ΚΓ' , Εις τον άγιον Μάμαντα , 2, P . G . 31, 592 B .

[42] Χ.Σωτηροπούλου, ?σκησις και μαρτύριον εις τον Γρηγόριον τον Θεολόγον , στο συλλογικό έργο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - μέρος των εισηγήσεων του 10ου Συνεδρίου Πατερικής Θεολογίας (5-8/7/1990, Ι.Μ.Καλαβρύτων και Αιγιαλείας) - εκδ. ΑΡΜΟΣ, Αθήνα, χ.ε., σελ. 143.

[43] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 236.

[44] Μ.Βασιλείου, Ομιλία εις τους αγίους τεσσαράκοντα μάρτυρας , 19,1, P.G. 31, 508B.

[45] ο.π. , 19, 3-4, P . G 31, 512 BD .

[46] Ι.Χρυσοστόμου, Περί Ιερωσύνης, λόγος στ? , 4, P . G . 48, 680-682.

[47] Δ.Σ.Μπαλάνου, Οι τρεις Ιεράρχαι και η εποχή τους , Αθήναι 1926, σελ.4.

[48] Ι.Χρυσοστόμου, ο.π.

[49] Ιδίου, Περί Ιερωσύνης., λόγος γ? , 4, P . G . 48, 642.

[50] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 348-350.

[51] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΙΖ? , 9-10, P . G . 35, 976 A -977 B .

[52] Π.Χρήστου, Θεολογικά μελετήματα , τομ.β?, Θεσσαλονίκη 1975, σελ.101 .

Μια άγνωστη τουρκική οργάνωση φέρεται να έχει δολοφονήσει πρόσφατα ανυπεράσπιστες χριστιανές μεγάλης ηλικίας στην Κωνσταντινούπολη, σκορπώντας τον τρόμο στο ευρύτερο χριστιανικό ποίμνιο της Πόλης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Radıkal.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της ίδιας της τουρκικής εφημερίδας, στις 28 Δεκεμβρίου βρέθηκε δολοφονημένη με απάνθρωπο τρόπο στο σπίτι της, η Μαρίτσα Κιουτσούκη, 84 ετών, η οποία έμενε μονή της στην περιοχή Samatya της Κωνσταντινούπολης. Την στυγνή αυτή δολοφονία ακλούθησε αυτές τις μέρες και συγκριμένα στις 22 Ιανουαρίου, η δολοφονία της ογδοντάχρονης Σουλτάνας Αϊκάρ, πάλι στην περιοχή Samatya. Οι πληροφορείς της εφημερίδας αναφέρουν ότι και στην περιοχή του Aksaray της Κωνσταντινούπολης, έχουν σημειωθεί επιθέσεις κατά χριστιανών, κυρίως μεγάλης ηλικίας, γεγονός που έχει προκαλέσει τον μεγάλο πανικό στις χριστιανικές μειονότητες. Μάλιστα ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» της Κωνσταντινούπολης, Ümit Efe, δήλωσε πως οι δολοφονίες αυτές καθώς και οι επιθέσεις κατά χριστιανών κατοίκων της Πόλης, γίνονται βάσει οργανωμένου σχεδίου. Ο Efe τόνισε πως πίσω από αυτά τα γεγονότα υπάρχει μια οργανωμένη ομάδα που πραγματοποιεί τις εγκληματικές αυτές ενέργειες κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Πόλης.

Οι δολοφονίες αυτές έρχονται μετά από τις καταγγελίες που είχε κάνει  πρόσφατα με επερώτηση στην τουρκική βουλή, η Sebahat Tuncel, βουλευτίνα Κωνσταντινούπολης κουρδικής καταγωγής, ότι με τον ίδιο τρόπο που είχε γίνει  παραμονές του πογκρόμ του 1955 να σφραγίζουν, (φακελώνουν όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά), τις πόρτες των σπιτιών όπου κατοικούν Έλληνες και Αρμένιοι της Πόλης, έτσι και τώρα  άγνωστοι σφραγίζουν τις εξώπορτες όπου κατοίκους χριστιανοί. Στην  επερώτηση της στην τουρκική βουλή η Tuncel αποκάλυψε ότι τα σπίτια των Ρωμιών και των Αρμενίων που κατοικούν στις περιοχές του Kurtuluş και στο Feriköy, άγνωστοι τα σφραγίζουν τοποθετώντας ενδεικτικά σήματα στις εξώπορτες των σπιτιών. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στους κατοίκους των σπιτιών αυτών, οι οποίοι ούτως ή άλλως ζούνε καθημερινά με τον κίνδυνο των ληστών, των διαρρήξεων και των κάθε λογής παρανόμων στοιχείων που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και παραβιάζουν τα σπίτια και τις περιουσίες των «Gayrimuslim», δηλαδή των «Γκιαούρηδων» της Πόλης. Η βουλευτίνα του φιλοκουρδικού κόμματος υπογράμμισε  ότι η κατάσταση αυτή θυμίζει έντονα τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών του 1955, όταν σημειώθηκε το φρικτό πογκρόμ κατά των χριστιανών της Πόλης με όλες τις γνωστές βιαιοπραγίες που είχαν σημειωθεί από τον τουρκικό όχλο και που σήμερα αναγνωρίζεται σαν μια μαύρη κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Η Sebahat Tuncel πρόσθεσε ότι πολλοί χριστιανοί, κυρίως  κάτοικοι των περιοχών Kurtuluş, Feriköy και Samatya, της έχουν παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή, της τοποθέτησης δηλαδή ενδεικτικών ετικετών στις εξώπορτες των σπιτιών τους για να ξεχωρίζουν από τα σπίτια των γνήσιων Τούρκων μουσουλμάνων. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι ετικέτες αυτές βοηθούν τις παρακρατικές τουρκικές ομάδες όταν χτυπάνε κυρίως τις νυχτερινές ώρες, να ξέρουν ότι θα χτυπήσουν σπίτια απίστων Γκιαούρηδων. Μάλιστα οι σφραγίδες αυτές είναι και έγχρωμες και όπως αναφέρεται στην καταγγελία της βουλευτίνας, είναι ή πράσινες ή κόκκινες. Το ερώτημα που έμπαινε είναι ποιος έχει κατασκευάσει αυτές τις σφραγίδες και με ποιανού εντολή γίνεται αυτό το περίεργο φακέλωμα των σπιτιών των χριστιανών κατοίκων της Πόλης. Η κατάσταση αυτή, όπως τόνισε στην επερωτήσει της η Tuncel, έχει τρομοκρατήσει τους Ρωμιούς και τους Αρμένιους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Τώρα και με τις αλλεπάλληλε δολοφονίες φαίνεται πως τα πράγματα έχουν αρχίσει να παίρνουν πολύ επικίνδυνη τροπή για την ζωή των χριστιανών κατοίκων της Πόλης.

Φυσικά για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς. Το επίσημο ελληνικό κράτος προτιμά να χαχανίζει με ηλίθιο τρόπο όποτε συνευρίσκεται με τους Τούρκους και παράλληλα να ξεπουλά εθνική κυριαρχία στην άλλη πλευρά του Αιγαίουç

Νίκος Χειλαδάκης Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013

Πηγή, http://olympia.gr, 

http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalDetayV3&ArticleID=1118242&CategoryID=77