Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται ήδη σε απόγνωση ενώ όσοι ακόμη αντέχουν, ατενίζουν το μέλλον είτε με ανασφάλεια, στην καλύτερη περίπτωση είτε με αγωνία και τρόμο στη χειρότερη. Η προσέγγιση της σκέψης, εξαρτάται από την προσωπικότητα αλλά κυρίως από την πίστη στην αιώνια ζωή αφού η επίγεια έχει ήδη υποθηκευτεί έναντι της αδικαιολόγητης φοβικής εμμονής, της επιστροφής στη δραχμή και της εξόδου από την Ευρωζώνη – θηλειά. Τα δανεικά, εισπραχθέντα …ισοδύναμα, της φοβίας αυτής, είναι ανεργία, φόβος για το αύριο, φόροι, άθλια ψυχολογία και κοινωνική μιζέρια.
Έσπαγα λοιπόν το κεφάλι μου, να ανακαλύψω τις αιτίες, της αναμφισβήτητης δυστυχίας που σκέπασε τον (πρώην) ηρωικό Ελληνικό λαό. Αυτόν που στα (περασμένα) μεγαλεία, της μακραίωνης ιστορίας του, «ζυγόν» ποτέ του «δεν υπέμεινε». Ξεκίνησα λοιπόν, να αποδίδω … ευθύνες στον υπερκαταναλωτισμό και τον συνυπεύθυνο υπερδανεισμό των Ελλήνων, την ηθική σήψη και τη συνακόλουθη διαφθορά. Στα άνομα και ανήθικα φακελάκια, αρκετών στελεχών της υγείας, της πολεοδομίας, της εφορίας, του λιμενικού, του ΙΚΑ, των Δήμων και τόσων άλλων, δημοσίων λειτουργών. Στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή όσων μπορούσαν, να φοροδιαφύγουν. Στις επί δεκαετίες παράνομες επιδοτήσεις, αγροτών και κτηνοτρόφων που με αλλεπάλληλα ψευδή στοιχεία, καρπώνονταν κοινοτικούς κι εθνικούς πόρους. Που είχαν στόχο όμως την ανάπτυξη της οικονομίας κι όχι την κατανάλωση λουλουδιών, σαμπάνιας και πιάτων, στα …«πολιτιστικά κέντρα» όπως χαρακτήρισε τα «σκυλάδικα», ο αλήστου μνήμης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, πρώην υπουργός, παλαιότερων «φιλολαϊκών» κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τότε που οι Έλληνες είτε κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου (κατ’ ευφημισμό βεβαίως αφού όπως προανέφερα αδικοπραγούσαν σχεδόν όλοι) είτε δεν τολμούσαν να μιλήσουν, όσοι ελάχιστοι «γραφικοί» προέβλεπαν τα μελλούμενα.
Έψαχνα παντού. Όλα μου φαίνονταν σωστά αλλά … Ξαφνικά συνήλθα! Τι νόημα έχει, να σκαλίζω το παρελθόν; Ό,τι έγινε, έγινε. Τώρα τι γίνεται! Γιατί, αφού όλοι σχεδόν αποδέχονται τις ευθύνες, των παραπάνω …ενόχων, το πρόβλημα αντί να συρρικνώνεται, διογκώνεται επί τρία χρόνια τώρα; Παρά την «αυθεντία», των υπαλληλίσκων της τρόικας και την πειθήνια, εκτελεστική δεινότητα, των ντόπιων επιστατών της; Γιατί η οικονομία δεν ανακάμπτει; Γιατί η ύφεση δεν υποχωρεί; Ποια είναι η αιτία που οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς; Που τα χρεωκοπημένα νοικοκυριά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο; Που οι επιχειρήσεις αδυνατούν, να καταβάλουν τις υποχρεώσεις τους; Μήπως φταίνε οι υπερβολικοί φόροι που αδειάζουν τις τσέπες των Ελλήνων; Μήπως οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων; Τα αλλεπάλληλα, «έκτακτα» – μόνιμα («ουδέν μονιμότερον του προσωρινού») χαράτσια;
Καθώς οι συνεχόμενες, μίζερες σκέψεις μου, δεν παρείχαν ουσιαστικές απαντήσεις, στα βασανιστικά ερωτήματά μου, μια αισιόδοξη είδηση ήλθε, να ταράξει ευχάριστα, την αγωνία μου για το μέλλον! Την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2013, θα ανοίξουν όλα τα εμπορικά καταστήματα, αρκετών περιοχών της Ελλάδας! Επιτέλους, θα καταργηθεί η αργία της Κυριακής όπως έγραψα σε σχετικό κείμενο πριν αρκετούς μήνες (http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_8670.html). Που τόσα δεινά έχει επιφέρει στον τόπο!
Ήμουν από τότε πολύ στενοχωρημένος. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, δεν κοιμόμουνα επειδή φοβήθηκα πως η τόσο καινοτόμος ιδέα, πετάχτηκε στο …χρονοντούλαπο της ιστορίας! Ευτυχώς όμως, έκανα λάθος. Η σοφή τρόικα, η εθνοσωτήρια κυβέρνηση και οι περισσότεροι τηλεοπτικοί, άμεμπτοι δημοσιογράφοι, δεν ξέχασαν. Αποφάσισαν επιτέλους, να επιβάλουν τη μία από τις δύο λύσεις, των προβλημάτων της οικονομίας. Η άλλη είναι, οι εμπορικές συναλλαγές να διεξάγονται αποκλειστικά με κάρτες, «για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής»! Για το πρόβλημα, της Ελληνικής οικονομίας, δεν ευθύνεται η ανεργία. Ούτε οι δυσβάσταχτοι φόροι. Ούτε το συρρικνωμένο ή ανύπαρκτο εισόδημα των Ελλήνων. Ούτε η καταβαραθρωμένη ψυχολογία τους. Η μείωση της κατανάλωσης, δεν οφείλεται σε καμία από τις παραπάνω αιτίες. Άλλωστε οι «διεφθαρμένοι» Έλληνες αποκλείεται, να έκαψαν όλο το «λίπος» που συνέλεξαν επί τόσες δεκαετίες. Ως γνήσιοι απατεώνες (όπως υπονόησε πρόσφατα κι υπονοεί σε κάθε ευκαιρία ένας ανεκδιήγητος πρώην υπουργός εξωτερικών που δεν επιθυμώ ούτε το όνομά του να αναφέρω), κρύβουν στα λαγούμια αμύθητα πλούτη! Εκατοντάδες δις ευρώ ταξίδεψαν στο εξωτερικό ενώ ο απλός λαός αποκρύπτει σε υπονόμους και ντουλάπια άλλα τόσα.
……
Κλείνω με τη δραματική παραίνεση, να μην ψωνίζει κανείς τις Κυριακές ακόμη κι αν ξέχασε κάτι. Ας το προμηθευτεί την Δευτέρα. Δεν χάλασε ο κόσμος. Είναι ευθύνη του Χριστιανού, να τιμά την Κυριακή και να την αφιερώνει στον Θεό και στην καλλιέργεια της ψυχής του. Ασφαλώς υπάρχουν δουλειές όπου επιβάλλεται, κάποιοι (εναλλακτικά) να εργάζονται, προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες (γιατροί, νοσοκόμοι, κλπ). Άλλο όμως αυτό κι άλλο, να επιβάλλεται δια νόμου η πλήρης κατάργησή της για όλους. Για όσους δεν πιστεύουν προτείνω, να μην ψωνίζουν επίσης τις Κυριακές ως κορυφαία πράξη αντίστασης, στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Άλλωστε αν πετύχει το μέτρο, αύριο θα ζητηθεί κι από αυτούς, να δουλεύουν τις Κυριακές.
……
Το παραπάνω κείμενο αφιερώνω, σε όλους, όσοι συχνά με ρωτούν, αν υπάρχει τρόπος αντίδρασης απέναντι στην καταπίεση. Η απάντησή μου είναι πως κάθε κατακτητής ληστεύει, βιάζει και σκοτώνει τους εξαθλιωμένους πολίτες, των κατακτημένων χωρών. Αυτό είναι το εύκολο απέναντι σε ένα νικημένο λαό. Και το γνωρίζει καλά. Γι’ αυτό, δεν ικανοποιείται ποτέ πλήρως αν δεν ποδηγετήσει την ψυχή των ανθρώπων. Κι αυτήν μόνο αν θέλουν οι ίδιοι την ξεπουλούν. Δεν θα φταίει κανένας πολιτικός, κανένας θρησκευτικός ηγέτης, κανένας ξένος. Μόνον οι ίδιοι. Τον δρόμο έδειξαν οι ηρωικοί μας πρόγονοι, στα βάθη της ιστορίας. Έχουμε τα κότσια, να τον ακολουθήσουμε κι εμείς; Ή θα συνεχίσουμε, άνεργοι, άποροι, μίζεροι και καταθλιπτικοί, να τρέμουμε μήπως επιστρέψουμε στη … δραχμή; Να μην στέλνουμε μηνύματα σε άλλους, ξυπνώντας τους από τον πνευματικό λήθαργο και τον ψυχικό τους βούρκο, φοβούμενοι μήπως παρακολουθούν (γεγονός είναι αλλά…) τα τηλέφωνα και τα μέιλ μας; Θα φοβόμαστε, ακόμη και να απαντάμε στα τηλέφωνα, των εταιριών δημοσκοπήσεων μήπως μπλέξουμε; Η Ιστορία της Ελλάδας και οι ηρωικοί της μάρτυρες, μας παρατηρούν προσεκτικά. Σκληροί κι αδέκαστοι κριτές, τον πήχη έθεσαν πολύ ψηλά. Αν όμως έχουμε το κεφάλι μας σκυφτό, δεν θα τον ατενίσουμε ποτέ ώστε να επιδιώξουμε, να τον κατακτήσουμε ή και να τον ξεπεράσουμε. Η απόφαση δική μας.
Ἑβδομήντα τρία χρόνια πέρασαν ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες ἀπὸ τὴν ἡρωικὴ ἐποποιία τοῦ 1940 καὶ τὶς περίλαμπρες νίκες μας στὰ χιονισμένα βορειοηπειρωτικὰ βουνά. Παρὰ τὸ πέρασμα τόσων δεκαετιῶν, ἐν τούτοις ὑπάρχει ἀκόμα μία ἐκκρεμότητα ἡ ὁποία δὲν τιμᾶ κανέναν Ἕλληνα. Στὰ ἀφιλόξενα αὐτὰ βουνά, ὑπάρχουν ἀκόμη τὰ ὀστᾶ 6000 Ἑλλήνων ἡρώων ποὺ «ἔπεσαν» γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδας μας, ὀστᾶ ποὺ «φωνάζουν» γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ ταφοῦν στὸ χῶμα ποὺ γεννήθηκαν.
Ἡ Ἑλλάδα ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια εἶχε κάνει προσπάθειες γιὰ τὴν ἐξεύρεση καὶ τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν ὀστῶν, ὅμως ἡ Ἀλβανία θέτει συνεχῶς ἐμπόδια… ἀφ’ ἑνὸς γιατί γνωρίζει ὅτι ἡ παρουσία τῶν ἡρώων μας ἐκεῖ «χρωματίζει» ἑλληνικὰ τὴν περιοχὴ ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου προσπαθεῖ νὰ «ἰσοφαρίσει» τὸ θέμα αὐτὸ μὲ τὸ ἀνύπαρκτο θέμα τῶν ἐγκληματιῶν Τσάμηδων.
Πρὶν μερικὰ χρόνια τὸ Ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἄμυνας εἶχε ἀνακινήσει τὸ θέμα καθὼς ἡ πίεση ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν ἡρώων ἦταν ἔντονη. Δυστυχῶς ὅμως καὶ τότε, δὲν ὑπῆρχε ἡ δέουσα ἀνταπόκριση σὲ ἕνα θέμα τουλάχιστον ἀνθρωπιστικό. Ἀνθρωπισμὸ ὅμως καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἑλλάδα ποὺ ἔδειξαν οἱ Ἕλληνες βορειοηπειρῶτες, ὅπως ὁ Δημήτρης Μπάκος ποὺ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του κρατοῦσε κρυφὰ τὸ πρόχειρο σχεδιάγραμμα μὲ τὶς θέσεις ταφῆς τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν στὸ χωριὸ του τὸ Βουλιαράτι, καθ’ ὅτι τὸ καθεστὼς Χότζα γκρέμισε τοὺς πρόχειρους σταυροὺς καὶ ὄργωσε τὰ χωράφια, προκειμένου νὰ ἐξαφανίσει τους… «μοναρχοφασίστες». Καὶ δὲν ἦταν ἡ μόνη περίπτωση… Διάσπαρτα τὰ σημεῖα σὲ ὅλη τη Βόρειο Ἤπειρο ποὺ.... εἶναι θαμμένοι καὶ ἔχουν βρεθεῖ, Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ δέχονται τουλάχιστον στὶς ἐθνικὲς ἐπετείους λίγα λουλούδια τιμῆς καὶ μνήμης τῆς θυσίας τους…
Εἶναι ὅμως κι ἄλλοι, ποὺ περιμένουν τὴν ἐκταφή τους… σὰν κι αὐτόν, τὸν ἔφεδρο στὸ χωριὸ Κ. τῆς Πρεμετῆς ποὺ εἶναι θαμμένος στὴν αὐλὴ σπιτιοῦ ποὺ χρησιμοποιήθηκε ὡς πρόχειρο χειρουργεῖο, καὶ ποὺ ἀνακαλύφθηκε τυχαῖα ὅταν ἔσκαψε ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ σπιτιοῦ πολλὰ χρόνια ἀργότερα, ἐπὶ Χότζα, γιὰ νὰ βάλει πατάτες.Ἔκπληκτος γιὰ αὐτὸ ποὺ εἶχε μπροστά του, ἄκουσε τὴ βορειοηπειρώτησα μάνα του – κοριτσόπουλο στὸν πόλεμο ποὺ εἶχε δεῖ τὸ θάψιμο– νὰ τοῦ λέει… «ὅ,τι εἶδες , ξέχνα το, σκέπασέ τον γρήγορα καὶ τσιμουδιά»…. κι ὁ ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς κοιμᾶται μεσ’ τὸ χῶμα ἀκόμα... καὶ καρτερεῖ.
Υ.Γ. Πρὶν μερικὰ χρόνια μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους καὶ ἄκρα μυστικότητα, μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ κατόπιν συγκεκριμένων πληροφοριῶν, πῆγαν στὴν περιοχὴ τῆς Πρεμετῆς ἀναζητώντας τέτοιες περιπτώσεις. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς δυσκολίες, κατάφεραν νὰ ἐντοπίσουν τὴν περίπτωση ποὺ προανέφερα συλλέγοντας πλῆθος ἀπὸ στοιχεῖα καὶ μαρτυρίες...
Πηγή: Βορειοηπειρωτικὸ Βῆμα, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2013
Κατά τόν 19ο αἰῶνα τό νεοσύστατο Ἑλληνικό κράτος, ὑποτασσόμενο στά δυτικά ἀλλοτριωμένα καί ἀλλοτριωτικά πρότυπα τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τῆς Γαλλικῆς ἐπανάστασης, ἐπεδίωξε νά ἐξευρωπαϊστεῖ μέ σκοπό τήν δῆθεν πρόοδο καί τόν ἐκσυγχρονισμό του. Αὐτή ἡ τακτική βέβαια ἐπηρέασε καταλυτικά τήν πορεία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικότερα τοῦ μοναχισμοῦ.
«Ὁ κρατικός ἐκδυτικισμός πού ἐπιδιώχθηκε, ὅπως ἔχει ὑπογραμμιστεῖ, δέν θά μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ σε καμμία περίπτωση χωρίς ἐπιβολή δυτικῶν προτύπων στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διαφοροποιοῦσε ριζικά τίς ὀρθόδοξες ἐθνότητες τῆς Ἐθναρχίας ἀπό τήν πολιτισμική Παράδοση τῆς Εὐρώπης (πρᾶγμα ποὺ δὲν ἐξυπηρετοῦσε τὸν πονηρὸ αὐτὸν σκοπό). Ἡ δέ κατά τῆς Ὀρθοδοξίας “ἐπιβουλή” –γιά νά χρησιμοποιήσω τόν δικαιωμένο ἀπό τά πράγματα ὅρο τοῦ Κοσμᾶ Φλαμιάτου– ἐπικεντρώθηκε στόν μοναχισμό, τὸν χῶρο ποὺ συνεχίζει μέ αὐθεντικότητα τήν δομή καί τόν τρόπο λειτουργίας τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Τήν ἔκταση δέ τῆς προοδευτικῆς διάβρωσης φανερώνει ἡ συνοδική “ἐπίσημη ἐκκλησιαστική” συμμετοχή στήν διάλυση τῶν Ἱερῶν Μονῶν, δηλώνοντας ξεκάθαρα τό πνεῦμα αὐτοκαταστροφῆς πού εἶχε κυριεύσει ἀπό τό 1833 καί....
ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/11/blog-post_6710.html
Ορισμένοι τους τοποθετούν ως μια αίρεση στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο. Δεν πρόκειται όμως για «καθαρή» θρησκεία, αλλά για μια πολυεθνική εμπορική μετοχική εταιρεία, με τον τίτλο: «ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΚΟΠΙΑ», η οποία εδρεύει και δραστηριοποιείται στο Μπρούκλιν των Η.Π.Α., με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε τις εργασίες της το 1884 και ιδρυτής της υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ. Από τότε και ως τα σήμερα εκδίδει τα περιοδικά «ΣΚΟΠΙΑ» και «ΞΥΠΝΑ», με τα οποία διαδίδει σε όλο τον κόσμο τις χονδροκομμένες πλάνες της, συνοψίζοντας όλες τις αντιχριστιανικές αιρετικές διδασκαλίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με την οργάνωση, η τυφλή πίστη στις δοξασίες της και η προώθηση των εκδοτικών προϊόντων της, είναι η «αληθινή λατρεία του Ιεχωβά»! Ονομάζονται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και «Χιλιαστές», από τη δοξασία τους της δήθεν «χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη». Στην αρχή ονομάζονταν «Σπουδαστές των Γραφών».
Σύμφωνα με τις αρχές της εταιρείας, ο Ιεχωβά διαμηνύει το θέλημά του στους ανθρώπους μέσω αυτής. Κατά συνέπεια άρνηση των δοξασιών της εταιρείας σημαίνει γι’ αυτούς άρνηση του θελήματος του Θεού. Δεν εξηγούν, όμως, αν οι ριζικές αναθεωρήσεις κατά καιρούς των δοξασιών της και οι παταγωδώς διαψευσμένες ψευδοπροφητείες της, εντάσσονται στο θέλημα του Θεού! Έχουν ορίσει πάμπολλες συγκεκριμένες χρονολογίες ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου, και η «έναρξη της εγκόσμιας βασιλείας του Χριστού» και διαψεύστηκαν οικτρά. Για να δικαιολογηθούν πρόβαλλαν κατά καιρούς ορισμένες αφελείς δικαιολογίες. Χαρακτηριστική είναι η δικαιολογία τους, πως το 1914 έγινε «αοράτως» η Δευτέρα Παρουσία», κακοποιώντας φρικτά την αγία Γραφή, η οποία μας βεβαιώνει, σε πάμπολλα σημεία της, ότι το φοβερό εκείνο γεγονός θα είναι ορατό από όλη την ανθρωπότητα και θα συνταράξει ολόκληρη τη δημιουργία!
Όπως αλλάζουν κατά καιρούς τις δοξασίες τους, αλλάζουν και ονόματα, για την εξαπάτηση των αφελών. Τελευταία θέλουν να ονομάζονται «Χριστιανοί», παρ’ όλο που στο παρελθόν θεωρούσαν «το όνομα Χριστιανός δυσώδες» (Σκοπιά, 1962,σ.143)! Το υπερτιμημένο όμως όνομα του Χριστού το φέρουν όσοι πιστεύουν στη Θεότητά Του και όχι όσοι την αρνούνται, διότι αυτοί θεωρούνται από την αγία Γραφή «αρνητές του Χριστού, αντίχριστοι» ( Α΄Ιωάν.5,20.Β΄Ιωάν.9)!
Όχι μόνο με μπορούν να χαρακτηρίζονται, πολλώ δε μάλλον να ονομάζονται Χριστιανοί, αλλά μάλλον αλλά ομοιάζουν περισσότερο με τους μουσουλμάνους. Μια προσεκτική μελέτη των δοξασιών τους αποδεικνύει ότι οι περί Θεού, Ιησού Χριστού και Αγίου Πνεύματος διδασκαλίες τους σχεδόν ταυτόσημες. Το ίδιο ταυτόσημες είναι και οι περί «σωτηρίας» (υποταγή στο θέλημα του Θεού), οι περί ο υλικού παραδείσου, κλπ. Κατά συνέπεια θα ήταν ορθότερο να ονομάζονται «Μουσουλμάνοι Μάρτυρες του Ιεχωβά», έχοντας περισσότερη συγγένεια οι δοξασίες τους!
Πρόκειται επίσης για άκρως ρατσιστική οργάνωση, διότι διαχωρίζει τα μέλη της στο «Κυβερνόν Σώμα», από στον «πολύ όχλο», τους «δούλους της Βασιλείας», δηλαδή τους οπαδούς τους. Για μεν τους πρώτους «προορίζει» την «ουράνια διακυβέρνηση», για δε τους δεύτερους την «αιώνια εγκατοίκηση στη γη», την οποία θα «αποκτήσουν» με την τυφλή και άκριτη υποταγή στους πρώτους! Στα περιοδικά τους αναφέρουν πως όσοι δεν είναι υποταγμένοι στο θέλημα της εταιρείας, δεν είναι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», «σύντομα» θα γίνει ο Αρμαγεδδών, θα σφαχτούν και θα πλύνουν τα πόδια τους εκείνοι στο αίμα των μη Χιλιαστών (Σκοπιά, 1968,σ.83)! Αυτή η προσδοκία τους είναι ένα μικρό δείγμα του μίσους που κρύβουν στην ψυχή τους για τους μη οπαδούς της εταιρείας, και μια απόδειξη του προσωπείου της «αγάπης», που «φορούν» όταν κάνουν προσηλυτισμό!
Συνοψίζοντας, δεν πρόκειται για θρησκεία, αλλά για εμπορική εταιρεία, η οποία εμπορεύεται έντυπα της δικής της εμπνεύσεως. Οι δε οπαδοί της πρέπει να θεωρηθούν άμισθοι υπάλληλοι της εταιρείας! Για να μπορεί να τους ελέγχει, ασκεί ισχυρότατο και μεθοδευμένο ψυχολογικό εξαναγκασμό, με το ψευτοδίλημμα: μένοντας στην εταιρεία και δουλεύοντας γι’ αυτήν σώζεσαι, κατά την «καταστροφή του Αρμαγεδδώνα», φεύγοντας από αυτή χάνεσαι!
Τι διδάσκουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»
Έχουν απορρίψει ολόκληρο το χριστιανικό οικοδόμημα και έχουν υιοθετήσει όλες τις αιρέσεις, που καταδίκασε στο διάβα των αιώνων η Εκκλησία μας. Ιδού μερικές από τις πλάνες τους:
Πώς να αντιδρούμε
Είναι γνωστό σε όλους πως ασκούν οι οπαδοί της εταιρείας πιεστικό προσηλυτισμό. Χρησιμοποιούν μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, προκειμένου να στηρίξουν τις δοξασίες της εταιρείας και να εντυπωσιάσουν τους αφελείς. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να παρασυρθεί όποιος δε γνωρίζει καλά την Αγία Γραφή και την ορθόδοξη διδασκαλία. Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο σε συνομιλία μαζί τους, δική μας αδυναμία να μεταφραστεί σε αδυναμία της Εκκλησίας μας να δώσει πειστική απάντηση στις κακοδοξίες της οργάνωσης και να σπρώξει βαθύτερα στην πλάνη τους πλανεμένους συνομιλητές του. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όσοι δεν έχουμε την απαραίτητη κατάρτιση και ενημέρωση για τις κακοδοξίες της να τους δηλώνουμε με ευγένεια ότι δεν επιθυμούμε καμιά συνομιλία μαζί τους και επίσκεψη. Το μόνο που μπορούμε να τους βεβαιώσουμε είναι η πίστη μας και η εμπιστοσύνη μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η Οποία είναι η μόνη που έχει ιστορική συνέχεια δύο χιλιάδων ετών ως τα σήμερα. Επίσης μπορούμε να τους πούμε ότι εμείς μελετούμε την Αγία Γραφή, της οποίας συγκρότησε τον κανόνα και τη διατήρησε απαραχάρακτη δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία. Αυτή την οποία υβρίζουν οι χιλιαστές ως «πόρνη Βαβυλώνα». Μέσα στην Εκκλησία βρήκαν την Αγία Γραφή οι χιλιαστές χίλια εννιακόσια χρόνια μετά για να την κακοποιήσουν, με τις δικές τους κακόβουλες μεταφράσεις και παραποιήσεις! Οποιαδήποτε άσχημη συμπεριφορά από μέρους μας προς τους χιλιαστές και προς όλους τους αιρετικούς, είναι όχι μόνο ανεπίτρεπτη από το ορθόδοξο ήθος μας, αλλά επιτείνει τον φανατισμό των αιρετικών και το ζήλο τους, διότι τους καθιστά «μάρτυρες» της δράσης τους!
Ποιο είναι το χρέος μας
Ως συνειδητοί ορθόδοξοι πιστοί έχουμε χρέος να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, επομένως και τους αιρετικούς. Να δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας και προς τους πλανεμένους αδελφούς μας και να τους θεωρούμε ως θύματα του διαβόλου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας συμβουλεύουν να αγαπάμε τους πλανεμένους και να μισούμε την πλάνη, η οποία είναι του διαβόλου, για να αποσπάσει από την Εκκλησία του Χριστού τα πρόσωπα και να τους στερήσει τη σωτηρία. Η αγάπη μας προς τους αιρετικούς δε σημαίνει ότι μας υποχρεώνει αν κάνουμε έκπτωση στην πίστη μας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η Μία Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Έχει ιστορία και ζωή 2000 ετών και είναι Εκείνη για την οποία υποσχέθηκε και διαβεβαίωσε ο Κύριος ότι «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ16,18). Δεν σφάλει, διότι το Πανάγιο Πνεύμα που υπάρχει σ’ Αυτή Την οδηγεί» εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν,16,13). Δεν κηλιδώνεται από τίποτε και από κανέναν διότι είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού, εφόσον «ὁ Χριστὸςἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃαὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤτι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος» (Εφ.5,25-27). Κατά συνέπεια η προσπάθεια των χιλιαστών μετά από 1900 χρόνια να συκοφαντήσουν την Εκκλησία του Χριστού ως «πόρνη Βαβυλώνα» και να την αντικαταστήσουν με μια την εμπορική εταιρεία, αποτελεί φρικτή ύβρη κατά του Ιδίου του Χριστού, ο Οποίος, κατ’ αυτούς, αθέτησε τους λόγους Του, άφησε την Εκκλησία Του να γίνει «πόρνη» και «βύθισε» τον κόσμο στο σκοτάδι, μέχρι που ο αρχηγός της αίρεσης «έφερε» ξανά το «ζωηρότερο φως», μέσω της επιχείρησής του! Δεν υπάρχει φρικτότερη ύβρη κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του, η αντικατάστασή Της από το διοικητικό συμβούλιο μια εμπορικής εταιρείας!
Καλούμε τέλος τους αδελφούς μας πλανεμένους – οπαδούς της οργάνωσης να μην αρκούνται στις ψευδόχριστες δοξασίες της και να ψάξουν και αλλού να βρουν την αλήθεια. Να συνειδητοποιήσουν ότι ενδεχομένως οι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες της οργάνωσης να είναι οι πλάνοι των εσχάτων καιρών «για να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ.24,24). Η Εκκλησία μας τους περιμένει με αδημονία για να τους βοηθήσει να ξαναβρούν την αληθινή Πίστη, που παρέδωσε ο Κύριος «εφ΄άπαξ» (Ιουδ.3), διότι Μόνη Αυτή είναι ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄Τιμ.3,15).
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2904
Η θρυλική Ιη Μεραρχία Λαρίσης ή Σιδηρά Μεραρχία
Η νεότερη ιστορία της Θεσσαλίας είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την παρουσία σ’ αυτή (έδρα της η Λάρισα) της Ιης Μεραρχίας (Θεσσαλίας), της ονομασθείσας και «Σιδηράς», η οποία με τα δύο συντάγματα πεζικού, το 4ο στη Λάρισα και το 5ο στα Τρίκαλα, καθώς και το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων, αφού σ’ αυτά κατετάγησαν και από τις γραμμές τους έλαβαν μέρος σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες οι περισσότεροι στρατεύσιμοι της Θεσσαλίας και έγραψαν λαμπρές σελίδες στα πεδία των μαχών. Κοντά σ’ αυτά υπήρχαν και οι μονάδες ιππικού, οι οποίες κατά βάση ήταν συγκροτημένες από Θεσσαλούς.
Με ορμητήριο τη Λάρισα και τα Τρίκαλα οι μονάδες της Ι Μεραρχίας έλαβαν μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13, τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1918), τη Μικρασιατική Εκστρατεία και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41. Η δράση τους υπήρξε μοναδική και γρήγορα δημιουργήθηκε ένας θρύλος γύρω από αυτή. Έτσι η νεότερη πολεμική ιστορία της Θεσσαλίας ταυτίζεται με τη δράση της Ι Μεραρχίας και των μονάδων της.
Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-1941
Η σύνθεση των θεσσαλικών μονάδων
Η Ι Μεραρχία Λαρίσης είχε το ακόλουθο επιτελείο: Διοικητής· υπτγος Βασίλειος Βραχνός. Επιτελάρχες· 27-10-1940: ανχης ΠΒ Μιχ. Σπυρόπουλος, 20-1-1941: σχης ΠΖ Στέφ. Κατσιμήτρος. Διοικητές Πεζικού· 27-10-1940: σχης Παναγ. Σπηλιωτόπουλος, 21-12-1940: σχης Κων. Παπαδόπουλος. Διοικητές Πυροβολικού· 27-10-1940: σχης Γεώρ. Δικαίος, 22-1-1941: σχης Δημ. Ολύμπιος. Διοικητής Μηχανικού· 27-10-1940: ανχης Κων. Παπαπαναγιώτου. Διοικητής Διαβιβάσεων· 27-10-1940: λγός Ηρ. Ουσγούρογλου.
Οι οργανικές μονάδες της ήταν:
2ο Σύνταγμα Πεζικού (Βόλου), το οποίο υπήχθη στην V Ταξιαρχία Πεζικού και διαλύθηκε στις 23-1-1941. Διοικητές· 27-10-1940: ανχης Νικ. Χλωρός. Διοικητές Ι/2 Τάγματος· 27-10-1940: τχης Γεώρ. Πατιστής, 29-12-1940: τχης Αθ. Πανταζής. Διοικητές ΙΙ/2 Τάγματος [στο Απόσπ. Ζουμπουλάκη από 13-11-1940, στο Απόσπ. Μπομπορίδου από 17-11-1940· μετωνομάστηκε 1/66]· 27-10-1940: τχης Νικ. Μαντούκος. Διοικητές ΙΙΙ/2 Τάγματος [στο Απόσπ. Κετσέα από 21-11-1940 έως 9-12-1940, στο 5ο ΣΠ από 21-12-1940. Διαλύθηκε στις 23-1-1941]· 27-10-1940: τχης Γερ. Στρατιώτης.
4ο Σύνταγμα Πεζικού (Λαρίσης) [Στη Μεραρχία Ιππικού έως 12-12-1940]. Διοικητές· 27-10-1940: σχης Ευάγγ. Χατζηφόρος, ανχης Στέφ. Κατσιμήτρος, 22-1-1941: ανχης Αριστ. Καραποστόλης, 19-3-1941: σχης Θεμ. Κετσέας. Διοικητές Ι/4 Τάγματος [στο Απόσπ. Κετσέα από 3-11-1940 έως 5-11-1940, στην Ταξιαρχία Ιππικού από 5 έως 20-12-1940]· 27-10-1940: λγός Σωτ. Βασιλόπουλος, 24-11-1940: έφ. τχης Αλ. Κουνδουράκης, 23-12-1940: λγός Σωτ. Βασιλόπουλος. Διοικητές ΙΙ/4 Τάγματος [στο Απόσπ. Κετσέα από 4-1-1941]· 27-10-1940: τχης Δημοσθ. Χατζηδάκης. Διοικητές ΙΙΙ/4 Τάγματος [στο Απόσπ. Φριζή από 28-11-1940 έως 7-12-1940]· 27-10-1940: τχης Γεώρ. Κολώνιας, κατόπιν ο λγός Νάτσης και ο έφ. τχης Σ. Βορίσης, 9-1-1941: Ιω. Μπαλντούμης, 14-2-1941: τχης Ευστ. Αρέθας.
5ον Σύνταγμα Πεζικού (Τρικάλων). [Στην Ταξιαρχία Ιππικού από 4-11-1940 έως 13-11-1940, στην V Ταξιαρχία από 25-12, στην XV Μεραρχία από 4-1-1941]. Διοικητής· 27-10-1940: σχης Νικ. Γεωργούλας. Διοικητές Ι/5 Τάγματος· 27-10-1940: τχης Αντ. Γούλας, αρχές Μαρτίου 1941: τχης Περάκης. Διοικητές ΙΙ/5 Τάγματος [στο 3ο ΣΙ από 7-11-1940, στο Απόσπ. Φριζή από 21-11-1940 έως 7-12-1940]· 27-10-1940: τχης Πέτ. Παπαβασιλείου, 16-11-1940: τχης Δημ. Κασλάς. Διοικητής ΙΙΙ/5 Τάγματος· 27-10-1940: τχης Σπ. Χειμαρριώτης.
51ο Σύνταγμα Πεζικού (Τρικάλων) [αρχικά στο Απόσπ. Πίνδου (Δαβάκη) έως 2/11, στο Απόσπ. Κετσέα από 3/11. Διαλύθηκε στις 8-1-1941]. Διοικητές· 27-10-1940: σχης Κων. Δαβάκης (έως 2-11-1940), 3-1-1940: σχης Θεμ. Κετσέας. Διοικητές Ι/51 Τάγματος [στο Απόσπ. Πίνδου από 1/11, στο Απόσπ. Μπομπορίδου από 15/11, στην Ταξ. Ιππ. από 1/12, στο 16ο ΣΠ από 11/12 έως 27/12]· 27-10-1940: τχης Αθ. Πανταζής, κατόπιν ο λγός Αναστ. Πολίτης. Διοικητές ΙΙ/51 Τάγματος [στο Απόσπ. Πίνδου από 1/11, στο Απ. Ζουμπουλάκη από από 11/11, στο Απόσπ. Μπομπορίδου από 17/11]· 27-10-1940: τχης Κων. Αντωνόπουλος. Διοικητές ΙΙΙ/51 Τάγματος [στο Απόσπ. Ζουμπουλάκη από 11/11, στο Απ. Παπακωνστανίνου από 17/11, στο 50ό ΣΠ από 22/11, στο Απόσπ. Γιαννακόπουλου από 26/11]· 27-10-1940: Τχης Θωμάς Νικήτας, Λγός Γεώρ. Αλεβίζος.
52ο Σύνταγμα Πεζικού (Λαρίσης) [έπαυσε να υφίσταται από τις 17-1-1941]. Διοικητής· έφ. ανχης Ν. Κουρκουλάκος. Δκτής Ι/52 Τάγματος· τχης Γεώρ. Βλάσης. Δικτής ΙΙ/52 Τάγματος· τχης Παναγ. Δημητριάδης. Διοικητές ΙΙΙ/52 Τάγματος· έφ. τχης Αχ. Δημοτάκης.
1ο Σύνταγμα Ορειβατικού Πυροβολικού. Διοικητές· σχης Δημ. Ολύμπιος, 22-1-1941: ανχης Μιχ. Σπυρόπουλος. Δκτής Ια Μοίρας· τχης Δημ. Παπαϊωάννου. Δκτής Ιβ Μοίρας· τχης Αθ. Βουλόδημος. Δκτής Ιγ Μοίρας· λγός Μιλτ. Μπαμπίλης.
Υπήρχαν και άλλες μικρότερες βοηθητικές μεραρχιακές μονάδες.
Η μάχη της Πίνδου και η απόκρουση της Ιταλικής Εισβολής (28 Οκτ. – 13 Νοεμ 1940)
Η κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 βρήκε το Ι και ΙΙ Τάγμα του 51ου ΣΠ Τρικάλων (δκτής ανχης Δημ. Μισύρης), 1 λόχο προκαλύψεως, 1 διμοιρία πολυβόλων, 1 ουλαμό ιππικού, 1 ορειβατική πυροβολαρχία, 2 όλμους, 1 διμοιρία διαβιβάσεων και 1 λόχο ημιονηγών, που αποτελούσαν το Απόσπασμα Δαβάκη, στην προωθημένη αμυντική τοποθεσία επί της Πίνδου (περιοχή Επταχωρίου Καστοριάς) και το ΙΙ Τάγμα (Παπαβασιλείου) του 5ου ΣΠ Τρικάλων, με ημιεμπόλεμη σύνθεση, στο Μέτσοβο (από 4 Σεπ. 1940), όπου οργάνωνε αμυντικά τον αυχένα Κατάρας. Από το πρωί της 29 Οκτ. κινήθηκε πρός Κεράσοβο. Το Ι/4 Τάγμα (Λαρίσης) με μια πυροβολαρχία βρισκόταν στο Ελευθεροχώρι Γρεβενών. Το ΙΙ/52 Τάγμα κινήθηκε στις 28 Οκτ. από το Αμύνταιο προς το Νεστόριο Καστοριάς. Ολόκληρο το 52 ΣΠ (Λαρίσης), που βρισκόταν στον Τύρναβο, κινήθηκε στις 29 Οκτ. προς Αμύνταιο όπου έφτασε στις 5 μ.μ. Από εκεί με αυτοκίνητα μεταφέρθηκε στο Δοτσικό. Ο διοικητής της Ι Μεραρχίας (Λαρίσης) αντ/γος Βασ. Βραχνός διατάχτηκε από το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ) να μεταβεί αμέσως στο Επταχώρι και να αναλάβει την διεύθυνση των επιχειρήσεων. Οι άλλες μονάδες της Ι Μεραρχίας, που υπάγεται στο Β΄ ΣΣ (έδρα Λάρισα) προβαίνουν αμέσως σε επιστράτευση και ετοιμάζονται για το Μέτωπο της Πίνδου (Κεντρικό). Σε ό,τι αφορά στο 5ο ΣΠ, η προσέλευση των εφέδρων αξιωματικών και οπλιτών γινόταν «αθρόως και μετ’ ακράτου ενθουσιασμού». Η κατάταξη ολοκληρώθηκε σχεδόν το βράδυ της 30ής Οκτωβρίου και υπήρχαν αρκετές ελλείψεις σε οπλισμό. Γενικώς ο ανεφοδιασμός ήταν ελλιπής, αλλά το ηθικό των ανδρών ήταν άριστο. Η εκπαίδευση των σκοπευτών αυτομάτων όπλων ήταν πολύ καλή με άριστα αποτελέσματα αργότερα στις μάχες. Οι έφεδροι αξιωματικοί ήταν εκπαιδευμένοι καλώς. Η έδρα του Β΄ ΣΣ μεταφέρεται στην Κοζάνη (διοικητής αντγος Δημ. Παπαδόπουλος) και της Ι Μεραρχίας στο Επταχώρι.
Στις 31 Οκτ. το Ι/5 Τάγμα (Γούλα) κινήθηκε προς Καλαμπάκα – Αγιόφυλλο – Γρεβενά – Σαμαρίνα. Το ίδιο δρομολόγιο ακολούθησε την επομένη η Διοίκηση του Συν/τος και το ΙΙΙ/5 Τάγμα (Χειμαρριώτη).
Όταν στις 30 Οκτ. έφτασε στο Επταχώρι ο διοικητής της Ι Μεραρχίας βρήκε τα ελληνικά τμήματα σε διάλυση. Έδωσε διαταγή να επισκευαστεί η γέφυρα του Επταχωρίου, η οποία είχε ανατιναχτεί με διαταγή του Δαβάκη, να εγκατασταθεί εκεί φρουρά και να συλλαμβάνει τους φυγάδες, να ανασυγκροτήσουν τα τμήματά τους οι Κ. Δαβάκης και Αθ. Πανταζής και να συσταθεί Στρατονομία. Ζήτησε επίσης να αποσταλεί δικαστικός σύμβουλος. Αμέσως το κλίμα άλλαξε και επανήλθε πειθαρχία και τάξη στο στράτευμα. Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 31ης Οκτ. ο Βραχνός ανακοίνωσε την απόφασή του για αντεπίθεση του Ελληνικού Στρατού εναντίον της ιταλικής Μεραρχίας Τζούλια, η οποία ήδη είχε εισχωρήσει αρκετά μέσα στην οροσειρά της Πίνδου παρακάμπτοντας το Επταχώρι και την ελληνική γραμμή άμυνας. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική διαταγή για επιθετική ενέργεια..
Στις 31 Οκτ. το ΙΙ/5 Τάγμα (Παπαβασιλείου) ακολουθώντας το δρομολόγιο Μέτσοβο – Βρυσοχώρι – Ελεύθερο, είδε από μακριά ιταλική φάλαγγα να κινείται προς Παλιοσέλι. Εκλήθη ο υπλγός Πανδής του ουλαμού πυροβολικού να βάλει εναντίον των Ιταλών. Οι βολές ήταν επιτυχείς, ο εχθρός αιφνιδιάστηκε και διασκορπίστηκε στο χωριό. Η πορεία τους σταμάτησε εδώ. Οι Έλληνες στρατιώτες πήραν το βάπτισμα του πυρός. Στις 3 Νοεμ. αφίχθη στην περιοχή ο ανχης Μαρδ. Φριζής και ανέλαβε την διοίκηση του Αποσπ. Αώου, στο οποίο εντάχτηκαν το ΙΙ/5 Τάγμα, το Τάγμα Κονίτσης και ο Ουλαμός ΠΒ των 105 Πανδή.
Την 1η Νοεμ. 1940 εξαπολύονται οι ελληνικές αντεπιθέσεις. Στον Γράμμο ενεργεί η διλοχία του ΙΙ/51 Τάγματος, που βρισκόταν σε συνοχή, με διοικητή τον ανχη Δημ. Μισύρη (Απόσπασμα Μισύρη). Κοντά στη Λυκορράχη συνέλαβε 130 αιχμαλώτους (οι 3 αξιωματικοί)· άλλοι 150 διασκορπίστηκαν στις ρεματιές αλλά συνελήφθησαν αργότερα. Οι Έλληνες είχαν 50 νεκρούς και τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο Μισύρης, ο οποίος παρέμεινε στο πεδίο της μάχης. Στην Φούρκα ενεργεί το Ι/51 Τάγμα υπό τον Δαβάκη με τις διμοιρίες Γ. Κουμπουρλή και Δ. Σπυρόπουλου. Μετά από σκληρή και φονική μάχη (τραυματίστηκε βαριά στο στήθος ο Κουμπουρλής) οι Έλληνες κατέλαβαν το ύψ. του Άι-Λια (υψ. 1250). Στο ύψωμα Τσούκα, στα όρια Φούρκας – Ζούζουλης, ενεργεί διλοχία του Ι/4 Τάγματος, ενισχυμένο με 2 διμοιρίες πολυβόλων και 1 ορεινή πυροβολαρχία, υπό τον Ι. Καραβία. Ο διοικητής της Μεραρχίας Βραχνός εγκαταστάθηκε στον Άι-Λια Επταχωρίου. Η μάχη της Τσούκας ήταν λυσσώδης. Οι Έλληνες την κατέλαβαν με αλλεπάλληλες επιθέσεις και αντεπιθέσεις και με εφ’ όπλου λόγχη, αλλά είχαν μεγάλες απώλειες. Μεταξύ των νεκρών ο Ρόδιος υπλγός Αλέξ. Διάκος και ο έφ. ανθλγός Ελευθ. Ντάσκας από τον Πλάτανο (Βάνια) Τρικάλων, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος έφεδρος αξιωματικός νεκρός του πολέμου. Και οι δύο θάφτηκαν στο νεκροταφείο της Ζούζουλης. Αν και τα εδαφικά κέρδη ήταν μικρά, η σημασία των νικών αυτών ήταν πολύ μεγάλη. «Η σθεναρά επιθετική στάσις της Ιης Μεραρχίας εβελτίωσε ριζικώς εντός εικοσιτετραώρου την όλην όψιν της δημιουργηθείσης καταστάσεως εις την περιοχήν της Πίνδου».
Στις 2 Νοεμ. το μεσημέρι τραυματίστηκε ο σχης Κ. Δαβάκης και μετακομίστηκε τη νύχτα στο Επταχώρι από τον Λαρισαίο έφ. ανθλγό Ν. Χατζηευθυμίου . Τη διοίκηση του Νοτίου Συγκροτήματος ανέλαβε ο Ιω. Καραβίας, αντικαθιστώντας τον Κ. Δαβάκη, ενώ τη διοίκηση του 51 ΣΠ ανέλαβε ο ανχης Θεμ. Κετσέας. Σ’ αυτό εντάχτηκαν το Ι/2 και το Ι/4 Τάγματα συγκροτώντας το Απόσπασμα Κετσέα. Την επομένη εξαπολύεται επίθεση στις ιταλικές θέσεις της Βόρειας Πίνδου. Ο υπλγός Δ. Σπυρόπουλος με χειροβομβίδες εξουδετέρωσε μόνος του εχθρικό πολυβολείο. Αιχμαλωτίζονται περίπου 300 Ιταλοί, ενώ οι άλλοι διασκορπίστηκαν στο δάσος και τις ρεματιές. Οι Έλληνες κατέλαβαν τα υψώματα Ρωμιός (υψ. 1751), Λευκάδια (υψ. 1474), Ταμπούρι (υψ. 1874), Γύφτισσα (υψ. 1762) και Βούζιο (υψ. 2053). Οι Ιταλοί μολονότι πολέμησαν γενναία, αποδεικνύονται άμαθοι στην εκ του συστάδην μάχη με εφ’ όπλου λόγχη, ενώ αντίθετα οι Έλληνες ήταν άριστα εκπαιδευμένοι σ’ αυτό το είδος πολέμου.
Η Ταξιαρχία Ιππικού (υπό τον σχη τον Σ. Δημάρατο) έφτασε στο Δοτσικό (υψ. 1060) την 1η Νοεμ. Μία ίλη με τη διοίκησή της εγκαταστάθηκε στο ύψ. Σκούρτζα (υψ. 1799). Την επομένη έφτασε το 1ο Σύνταγμα Ιππικού (υπό τον ανχη Σ. Παπαθανασίου). Αμέσως άρχισε η επίθεση εναντίον τμημάτων της ιταλικής Μεραρχίας Τζούλια. Ως το βράδυ έφτασαν στην περιοχή και άλλα ελληνικά τμήματα: το ΙΙΙ/7 Τάγμα Πεζοναυτών, το ΙΙΙ/52 Τάγμα και ο ίδιος ο σωματάρχης Δημ. Παπαδόπουλος, ο οποίος από εδώ και στο εξής διευθύνει ο ίδιος τη μάχη της Πίνδου. Στις 3 Νοεμ. εξαπολύεται γενική επίθεση. Στις μάχες που επακολούθησαν, κατά τον επιτελάρχη του Β΄ ΣΣ Δημ. Μαχά, «οι πεδινοί της Θεσσαλίας νίκησαν τους ορεινούς των Άλπεων». Οι Έλληνες κατέλαβαν τα υψώματα Μπαλλή (υψ. 1532) και Ρέντα (υψ. 1706) και μπήκαν στη Σαμαρίνα (υψ. 1450) εκδιώκοντας τους Ιταλούς. Η Μεραρχία «Τζούλια», παρά τις απώλειές της, διατηρεί την κύρια δύναμή της (7 τάγματα, 12 πυροβόλα, 25 μεγάλους όλμους και 50 μικρούς) και κατευθύνεται προς το Μέτσοβο, που είναι ο αντικειμενικός της σκοπός. Στις 2 Νοεμ. η εμπροσθοφυλακή της είχε εισέλθει στο Δίστρατο (υψ. 1000) και την επομένη στη Βωβούσα, μόλις δύο ώρες από το Μέτσοβο. Κατά κακήν της τύχη εκεί βρέθηκε ο 3ος Λόχος (Παπή) του 51 ΣΠ (Τρικάλων), που είχε συμπτυχθεί από τον Γράμμο, και προβάλλει αντίσταση καθυστερώντας την. Σε λίγο φτάνουν και τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού Σερρών από το Μέτσοβο, αλλά και το ΙΙ/4 Τάγμα (Λαρίσης). Από τις 5 Νοεμ. το Ι/5 Τάγμα (Τρικάλων) είχε εμπλακεί και αυτό σε σκληρό αγώνα με τους Ιταλούς κοντά στο Δίστρατο, ενώ το ΙΙΙ/5 Τάγμα κινήθηκε προς Γομάρα και εισήλθε στον αγώνα στις 7 Νοεμ. Το Ι/7 Τάγμα Πεζοναυτών (Χαλκίδας) είχε κινηθεί ήδη προς το Μέτσοβο. Στις 4 Νοεμ. η Μεραρχία «Τζούλια» βρέθηκε ανάμεσα σε δύο πυρά και η πορεία της ανακόπηκε οριστικά. Το μεσημέρι άρχισε να οπισθοχωρεί αφήνοντας 35 νεκρούς (ο 1 αξιωματικός). Από τις 5 ως τις 8 Νοεμ. οι Ιταλοί αμύνθηκαν σκληρά.
Τελικά, μέσω της κοιλάδας του Αώου, υποχώρησαν εσπευσμένως και ατάκτως υποστηριζόμενοι από την αεροπορία τους, η οποία τους κάλυπτε από τα ελληνικά πυρά και τους εφοδίαζε με τρόφιμα. Τους καταδίωξε το Απόσπασμα Ε. Χατζηφόρου, διοικητή του 4ου ΣΠ (Λαρίσης) και το ΙΙ/5 Τάγμα που βρέθηκε στον δρόμο τους. «Την 11ην Νοεμβρίου ο εχθρός συνεχίζει την άτακτόν του υποχώρησιν, εγκαταλείπει σχεδόν όλα τα υλικά του και αυτά ακόμη τα Πυροβόλα. Τμήματα Ιππικού προχωρούν, τους προλαμβάνουν, διότι οι πεζοί δεν μπορούν να τους παρακολουθήσουν και συλλαμβάνουν πολλούς αιχμαλώτους, οι οποίοι έχουν χάσει τελείως το ηθικόν τους […]. Οι Ιταλοί συνεχίζουν την υποχώρησίν των και κατευθύνονται εν σπουδή εις τα Β. υψώματα της Κονίτσης, τα οποία οργανώνουν δι’ αντίστασιν».
Κατά τον Λάζ. Αρσενίου, ο οποίος έλαβε μέρος στον πόλεμο ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, «στην Πίνδο πολεμούν Θεσσαλοί κατά 90%. Στα συντάγματα πεζικού 2ο Βόλου, 4ο Λαρίσης, 5ο Τρικάλων, στην Ταξιαρχία Ιππικού και στις μονάδες του πυροβολικού, υπηρετούσαν Θεσσαλοί. Μαζύ τους πολεμούσαν πεζοναύτες του 7ου Συντάγματος Χαλκίδας και λίγοι προεπιστρατευμένοι Εφτανησιώτες και Πελοπονήσιοι στα συντάγματα 51ο Τρικάλων και 52ο Λαρίσης. Από τους Θεσσαλούς τουλάχιστον 25% είναι Βλάχοι, καταγόμενοι από την Πίνδο, που την ξέρουν πολύ καλά. Αλλά και οι άλλοι Θεσσαλοί έχουν δεσμούς με βουνά, αφού η περιοχή τους είναι κατά 64% ορεινή».
Αλλά και ο επιτελάρχης του Β΄ ΣΣ Δ. Μαχάς δεν φείδεται επαίνων για τους Θεσσαλούς μαχητές: «Η Τζούλια εθεωρείτο η καλύτερη μονάδα του ιταλικού στρατού. Είχε όλα τα εφόδια για ορεινό αγώνα. Οι στρατιώτες της κατάγονταν από τις Άλπεις και ήσαν ειδικά εκπαιδευμένοι για ορεινό αγώνα. Την επίλεκτη αυτή μονάδα εκλήθησαν να την αντιμετωπίσουν Θεσσαλοί, που οι περισσότεροί τους ήσαν πεδινοί και χωρίς τα κατάλληλα εφόδια. Αλλά “την έκαναν καλά”. Ο Θεσσαλός στρατιώτης είναι εκλεκτός. Μας άρεσε πολύ. Είχα ξαναπολεμήσει με Θεσσαλούς και μάλιστα τσολιάδες, όπως και με Στερεοελλαδίτες, Πελοποννησίους και άλλους. Ο Θεσσαλός στρατιώτης είναι πολύ πειθαρχικός, πολύ υπομονετικός και δείχνει μεγάλη αντοχή στην πείνα και στις κακουχίες του πολέμου. Ανεβαίνει και στις δυσπρόσιτες κορφές. Στην Πίνδο οι πεδινοί της Θεσσαλίας νίκησαν τους ορεινούς της Ιταλίας».
Η μάχη της Κόνιτσας (14-15 Νομ. 1940)
Από τις 11 Νοεμ. απόσπασμα του 4ου ΣΠ ύστερα από σκληρό αγώνα με τμήματα του 9ου Συν/τος Αλπινιστών στον αυχένα βορείως του υψ. 1383 και στο ύψ. 1323, καταδίωξε τους Ιταλούς προς την Κόνιτσα. Το απόγευμα της επομένης έφτασε στο Πεκλάρι, ΒΑ της Κόνιτσας, και έλαβε επαφή με τον εχθρό. Στις 14 Νοεμ. συγκροτήθηκε Μικτό Απόσπασμα υπό τις διαταγές του διοικητή 5ου ΣΠ (Νικ. Γεωργούλα), το οποίο μετά διήμερο σκληρό αγώνα κατέλαβε τα υψώματα Λιθάρι – Τζουρνούκο – Ιτιά. Το συγκρότημα Καλή κατέλαβε τα υψ. Γκόλιο (υψ. 2050) και Κάμενικ (υψ. 2001) και με το πυροβολικό του ελέγχει τον δρόμο Ερσέκας – Λεσκοβίκι. Το Ι/52 Τάγμα το πρωί της 14 Νοεμ. κατέλαβε τη διάβαση του αυχένα Μπάτρα και απέκρουσε αντεπίθεση των Ιταλών. Ο εχθρός δυνάμεως 3 Ταγ/των με πολυάριθμο Πυρ/κό, ενώ αμύνθηκε πεισματικά και επιτυχώς επί δύο ημέρες κρατώντας την Κόνιτσα, το πρωί της τρίτης ημέρας, στις 16 Νοεμ. εγκατέλειψε την γραμμή αμύνης φοβούμενος μην αποκοπεί, διότι ήδη το 5ο ΣΠ είχε καταλάβει τα ΒΔ υψώματα της στενωπού Πεκλαρίου. Στην Κόνιτσα εγκατέλειψε και άφθονο υλικό επιμελητείας, τηλεφωνικό, δύο ασυρμάτους, δέκα (10) πυροβόλα, πολλά αυτόματα όπλα, τυφέκια, πιστόλια. Φεύγοντας όμως έβαλε φωτιά στα κεντρικά καταστήματα και σπίτια και πήρε μαζί του ομήρους άνδρες και γυναίκες. Ο διοικητής του ΙΙ/5 Τάγματος Π. Παπαβασιλείου, κατόπιν διαταγής του διοικητή της Μεραρχίας Ιππικού παρέμεινε ως φρούραρχος Κονίτσης. Την διοίκηση του Τάγματος ανέλαβε ο λοχαγός Δημ. Κασλάς από το Πουρί Πηλίου.
Μετά την απελευθέρωση της Κόνιτσας το Β΄ ΣΣ και η Ι Μεραρχία είχαν ετοιμαστεί να καταδιώξουν τον εχθρό στο αλβανικό έδαφος πριν αυτός ανασυνταχθεί. Το ΓΕΣ όμως δεν τους το επέτρεψε, διότι «μέχρι της 12 Νοεμβρίου δεν υπήρχεν ουδέν ίχνος επιθετικού σχεδίου». Παρά ταύτα, στις 17 Νοεμ. το Ι/52 Τάγμα κατέλαβε την Ερσέκα. την επομένη τα χωριά Μπόροβα και Κιοετέζα, καθώς και το ύψ. 1220. Με την κίνηση αυτή υπερκέρασε τις ιταλικές δυνάμεις της Κορυτσάς. Στην Ερσέκα βρήκε γεμάτες τις ιταλικές αποθήκες. Κατ’ εντολήν όμως του ΤΣΔΜ έκαψε τις αποθήκες και συμπτύχθηκε στην οροθετική γραμμή!
Στις 19 Νοεμ. το Ι/5 Τάγμα (Γούλα) κατέλαβε το Λυκόμορο αμαχητί. Το 5ο ΣΠ κατέλαβε τα υψ. Σκορδίλη και Καλόγηρος, διέβη τον Σαραντάπορο και εισήλθε στο αλβανικό έδαφος, χωριό Λεσκοβίκι, σε δεύτερο κλιμάκιο της Ι Μεραρχίας. Στις 22 Νοεμ. το ΙΙ/5 Τάγμα (Κασλά) εισέρχεται στην Τσάρσοβα, εξουδετερώνει αντίσταση που προβάλλει ιταλικό τμήμα και τους συλλαμβάνει όλους αιχμαλώτους (120 οπλίτες, 8 αξιωματικούς και έναν ιερέα). Στις 24 Νοεμ. εισήλθε στο ελληνικό χωριό Δέλβινο, όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής και φιλοξενίας.
Στις 24 Νοεμ. οι μάχες στο Κεντρικό Μέτωπο ξαναρχίζουν. Η Ταξιαρχία Ιππικού στις 30 Νοεμ. προχώρησε σε βάθος
Ο χειμώνας ενέσκηψε βαρύς από τις αρχές Δεκεμβρίου και η κίνηση του Ελλ. Στρατου δυσχεραίνεται. Οι άνδρες υποφέρουν από κρυοπαγήματα και τίθενται εκτός μάχης. Το ίδιο και τα μεταγωγικά ζώα. Λόγω της κακοκαιρίας διεκόπη ο ανεφοδιασμός και οι λόχοι έμειναν νηστικοί. Το 5ο ΣΠ επίταξε όλον τον αραβόσιτο της περιοχής προς διατροφή των ανδρών. «Στα ορεινά χιονίζει και επικρατεί παγωνιά. Στα πεδινά, στην Πρεμετή – Κλεισούρα, βρέχει. Συνεχώς. Και δυνατά. Τα νερά του Αώου φουσκώνουν. Παρασέρνουν γεφύρια ανάμεσα Πρεμετή -Πετράνη, δεν περνάνε πλέον αυτοκίνητα από εκεί και δυσχεραίνεται ο ανεφοδιασμός των Ελλήνων. Ο Άψος κατεβάζει επίσης περισσότερα νερά και γίνεται αδιάβατος για μέρες. Τα ελληνικά τμήματα αψηφούν την κακοκαιρία και τις κακουχίες. Ανατρέπουν εχθρικές αντιστάσεις και προχωρούν».
Μάχες Κλεισούρας (Δεκ. 1940-Ιαν. 1941)
Στις 11 Δεκ. το Ι/5 Τάγμα (Γούλα) επιτέθηκε πρός τα υψ. 1150 και 1220 και κατέλαβε τα νότια αντερείσματα του υψ. 1292 με αρκετές απώλειες. Τό ΙΙΙ/5 Τάγμα προωθήθηκε προς ύψ. Σεβράνι χωρίς απώλειες. Την ίδια ημέρα το 52ο ΣΠ ανεβαίνει από το Φράταρι προς το περιβόητο ύψωμα 1292, όπου δέχεται σφοδρά πυρά του εχθρού, ο οποίος πρόλαβε και οργανώθηκε στην κορυφογραμμή του Γαρονίν, όπου κινείται η Ταξιαρχία Ιππικού με άλλες μονάδες. Η Ι Μεραρχία κινείται αριστερά, χαμηλότερα προς τον Αώο. Επιχείρηση για διάρρηξη της γραμμής αμύνης και υπερκέραση της Κλεισούρας από ανατολικά, που έγινε στις 23 Δεκ., απέτυχε και τα ελληνικά τμήματα (σ’ αυτά και το 52 ΣΠ Λαρίσης) είχαν βαρύτατες απώλειες. Το 5ο ΣΠ είχε 30 οπλίτες νεκρούς και τραυματίες 5 αξιωματικούς και 96 οπλίτες, το δε 52ο ΣΠ είχε νεκρούς 7 αξιωματικούς και 120 οπλίτες, τραυματίες δε 16 αξιωματικούς και 385 οπλίτες, Τελικά το 28ο ΣΠ Αμυνταίου, με την υποστήριξη του 33ου ΣΠ, στις 30 Δεκ., εξεδίωξε και μάλιστα χωρίς απώλειες τους Ιταλούς από το ύψ. 1292, ύστερα από καλά σχεδιασμένη νυχτερινή έφοδο. Οι Ιταλοί είχαν περίπου 400 νεκρούς. Συνολικά στις μάχες αυτές οι Ιταλοί είχαν περίπου 600 νεκρούς και 700 αιχμαλώτους, εγκατέλειψαν 18 πυροβόλα, 20 πολυβόλα και άφθονο άλλο υλικό. Στην ίδια επιχείρηση το 5ο ΣΠ έλαβε μέρος στην επίθεση πρός κατάληψη της κορυφογραμμής 1292, Μάλι – Σεβράνι – Γαρονίν και κατέλαβε τη γραμμή Μπρέγκο Φράταρι – Μετζίνι – Μάλι – Τοπόγιανιτ με απώλειες: οπλίτες νεκροί 10, τραυματίες 15. Συνελήφθησαν από τα ΙΙΙ/2 καί ΙΙΙ/5 Τάγματα 144 αιχμάλωτοι και κυριεύθηκαν 2 πυροβόλα από το ΙΙΙ/2 Τάγμα (Στρατιώτου).
Ενώ η XV Μεραρχία προελαύνει στην κορυφή του Γαρονίν, η Ι Μεραρχία, με το 4ο και το 5ο ΣΠ κινείται αριστερά στις πλαγιές του βουνού, με σκοπό και οι δυο να υπερβούν την Κλεισούρα από ανατολικά και να κλείσουν τους Ιταλούς στα στενά του Αώου, μεταξύ των οροσειρών της Νεμέρτσκας και της Τρεμπεσίνας. Μέχρι τις 7 Ιαν. 1941 έγιναν διάφορες μικροεπιθέσεις με μικρές απώλειες: νεκροί οπλίτες 10, τραυματίες: αξ/κοί 2, οπλίτες 30. Στις 8 Ιαν. το 5ο ΣΠ επιτίθεται με τα ΙΙΙ/5 και Ι/5 Τάγματα και καταλαμβάνει το ύψ. Μάλι Τοπόγιανιτ. Το ΙΙΙ/33 Τάγμα (Σιαπέρα) που είναι υπό διοίκηση του 5ου ΣΠ κατευθύνεται προς Σούκα και αποκόπτει την οδό Κλεισούρας -Βερατίου, συνέλαβε δε 600 περίπου αιχμαλώτους, άφθονο υλικό, 5 οχήματα μηχανοκίνητα. Στις 9 Ιαν. το 5ο ΣΠ, μαζί με το 33ο ΣΠ, κατέλαβε το Μάλι Γαρονίν (ώρα
Στις 11/12 Ιαν. το ΙΙΙ/2 Τάγμα (Στρατιώτου) απέκρουσε 10 νυκτερινές επιθέσεις του εχθρού στα υψώματα του Ροντέν. Στη 1 μ.μ. οι Ιταλοί εκτοξεύουν την τελική επίθεση ύστερα από μεγάλη προπαρασκευή με πυρά Πυρ/κού καί Πεζικού,αλλά και 100 περίπου αεροπλάνων. Ως ενίσχυση του Τάγματος διατέθηκε μόνον ο 11ος Λόχος (Γκερέκου) του 5ου ΣΠ, ο μόνος εφεδρικός. Το Τάγμα ανατράπηκε, αλλά αργότερα, αφού ενισχύθηκε, ανακατέλαβε μέρος του υψώματος με αντεπίθεση. Οι απώλειές του ήταν: νεκροί αξ/κοί 1, οπλίτες 10, τραυματίες: αξ/κοί 7, οπλίτες 98.
Συγχρόνως, το πρωί της 12ης Ιαν., το Απόσπασμα του ανχη Ι. Δημοκωστούλα, με υποστήριξη μονάδων της Ι Μεραρχίας εξαπέλυσε μετωπική επίθεση εναντίον της Κλεισούρας, την οποία κατέλαβε στις 10 π.μ. Οι Ιταλοί δεν περίμεναν να πέσει η καλά οχυρωμένη Κλεισούρα και γι’ αυτό περιήλθαν σε σύγχυση και ετράπησαν σε φυγή. Στην Αθήνα η είδηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό και ο πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς απέστειλε νέο συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον σωματάρχη Παπαδόπουλο.
Το Απόσπασμα Κετσέα υπό την Ι Μεραρχία, στις 21 Ιαν. πέρασε δυτικά του ποταμού Ντέσνιτσα, στις 22 διά του ΙΙ/5 Τάγματος κατέλαβε το χωριό Μπούμπεσι, όπου οι Ιταλοί είχαν προβάλει ισχυρή αντίσταση. Συνέλαβε 345 αιχμαλώτους, εκ των οποίων οι 15 αξιωματικοί. Το ΙΙ/5 Τάγμα είχε 2 νεκρούς και 1 τραυματία αξιωματοικούς, καθώς και 30 νεκρούς και 180 τραυματίες οπλίτες. Στις 23 Ιαν. το ίδιο τάγμα κατέλαβε το ύψ. Μπρέγκου-Ράπιτ (717), ενώ το ΙΙ/7 Τάγμα κατέλαβε το ύψ. 731 (Σορζ). Από το βράδυ 23/24 Ιαν. το Ι/51 Τάγμα αντικατέστησε το ΙΙ/7 Τάγμα στο ύψ. 731 και άρχισε αμέσως την εκκαθάριση των μεμονωμένων αντιστάσεων του εχθρού στα δύο σημαντικότατα υψώματα, πράγμα που επέτυχε αλλά είχε 3 αξιωματικούς νεκρούς και 2 τραυματίες, καθώς και 20 οπλίτες νεκρούς και 207 τραυματίες. Οι απώλειες των Ιταλών ήταν πάνω από 500 νεκροί και τραυματίες, καθώς και 84 αιχμάλωτοι, μεταξύ των οποίων και 4 αξιωματικοί. Μετά από τους σκληρούς και φονικούς αυτούς αγώνες η Ι Μεραρχία ελέγχει πλέον όλα τα υψώματα γύρω από την κοιλάδα του Ντέσνιτσα, βορείως της Κλεισούρας.
Επιχειρήσεις Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1941
Μετά την κατάληψη της Κλεισούρας οι επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού, με απόφαση του ΓΕΣ και παρά τις αντιρρήσεις των στρατηγών του Κεντρικού Μετώπου, στράφηκαν προς την δύσβατη και χιονοσκεπασμένη οροσειρά της Τρεμπεσίνας με απώτερο σκοπό την κατάληψη του Τεπελενίου, το οποίο βρισκόταν στην κατεύθυνση του Νοτίου Μετώπου, πίσω και δυτικά από την Τρεμπεσίνα. Έτσι στις 27 Ιαν. διαλύθηκαν προσωρινώς οι οργανικοί δεσμοί των συνταγμάτων πεζικού της Ι Μεραρχίας για τις επιχειρήσεις αυτές.
Τό ΙΙΙ/4 Τάγμα (Μπαλντούμη) με επίθεση μέσα στο χιόνι (ύψους
Στις 26 Ιαν. Ιταλοί χιονοδρόμοι και πεζοί της Μεραρχίας Λεάνο κατέβηκαν από την Τρεμπεσίνα στην κοιλάδα του Ντέσνιτσα και βρέθηκαν στα νώτα της Ι Μεραρχίας. Την ίδια ημέρα ξεκινώντας από το Τεπελένι, με άρματα μάχης και υποστήριξη πυροβολικού και αεροπορίας, έφτασαν κοντά στην Κλεισούρα με σκοπό να αποφράξουν τα στενά. Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, οι Έλληνες ανασυντάχτηκαν και με τη βοήθεια της νεοφερμένης V Μεραρχίας (Κρήτης), ως τις 30 Ιαν. απώθησαν τους Ιταλούς και εκκαθάρισαν την κορυφογραμμή της Τρεμπεσίνας από αυτούς.
Μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου δεν επήλθε καμία σημαντική αλλαγή στη διάταξη της Ι Μεραρχίας. Σε άλλους τομείς του Β΄ ΣΣ καταλήφθηκαν διάφορα υψώματα και βελτιώθηκαν θέσεις, αλλά το Τεπελένι δεν καταλήφθηκε.
Στις 2 Φεβ. το 5ο ΣΠ είχε συγκεντρωθεί μεταξύ των υψωμάτων Ψάρι και Πάκαρι και άρχισε την αμυντική οργάνωση της περιοχής. Δ/τής του Συγκροτήματος ήταν ο σχης Νικ. Γεωργούλας και του Υποτομέα Κιάφε Λιούζιτ ο τχης Μπαλντούμης με τα ΙΙΙ/4 και ΙΙ/2 Τάγματα, του δε Υποτομέα Σπι Καμαράτε – Μπρέγκου Ράπιτ ο σχης Κετσέας με τα Ι/5, ΙΙ/5 (από 17 Φεβ.), Ι/51 Τάγματα και τη 2η Μοίρα ΠΠ..
Η απόκρουση της μεγάλης Εαρινής Επιθέσεως των Ιταλών (9-24 Μαρτίου 1941)
Από το τέλος Δεκεμβρίου 1940 ο Μουσολίνι είχε αναθέσει την αρχιστρατηγία των δυνάμεων της Αλβανίας στον αρχηγό του Ιταλικού Στρατού στργό Καβαλλέρο, ο οποίος αντικατέστησε τον στργό Σοντού, που κι αυτός είχε αντικαταστήσει πριν από δύο μήνες τον στργό Πράσκα. Από τις 21 Ιανουαρίου ο Μουσολίνι προετοίμαζε την Εαρινή Επίθεση (Prima Vera) με σκοπό να τσακίσει, όπως έλεγε, τα πλευρά των Ελλήνων και να τιμωρήσει τους ταραξίες των Βαλκανίων, όπως διέδιδε η προπαγάνδα του. Ως το τέλος Φεβρουαρίου μεταφέρθηκαν στην Αλβανία 10 νέες μεραρχίες που προστέθηκαν στις άλλες 15 που βρίσκονταν ήδη εκεί. Ο Μουσολίνι εξέδωσε ημερήσια διαταγή με την οποία καλούσε όλους τους φασιστικούς παράγοντες, ακόμη και υπουργούς, να επανέλθουν στον στρατό και να πάρουν θέσεις στο Αλβανικό Μέτωπο. Έτσι προσήλθαν και ανέλαβαν υπηρεσία 7 υπουργοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Τσιάνο. Ο Ντούτσε με προσωπική του επιστολή κάλεσε τους γόνους όλων των εξεχουσών οικογενειών της Ιταλίας, που υπηρετούσαν σε άλλα μέτωπα, να σπεύσουν στην Αλβανία και να καταταγούν στις εκεί μονάδες. Από τις 2 Μαρτίου βρισκόταν στην Αλβανία και ο ίδιος ο Μουσολίνι, ο οποίος επιθεώρησε πολλές μονάδες. Τώρα οι ιταλικές δυνάμεις ανέρχονταν σε 25 μεραρχίες πεζικού, 3 συντάγματα ιππικού, 4 συντάγματα Βερσαλλιέρων, 1 σύνταγμα Γρεναδιέρων και ομάδα ταγμάτων Μελανοχιτώνων, ήτοι άλλες 4 με 5 μεραρχίες. Υπήρχε βέβαια για υποστήριξη το ανάλογο πυροβολικό παντός διαμετρήματος και 400 αεροπλάνα.
Η Διοίκηση και το Επιτελείο του Β΄ ΣΣ, υπό τον αντγο Δημ. Παπαδόπουλο, είχαν αντιληφθεί τις μεγάλες ιταλικές συγκεντρώσεις από παρατηρήσεις και πληροφορίες αιχμαλώτων. Παράλληλα είχαν εκτιμήσει ότι μεγάλη ιταλική επίθεση θα εκδηλωνόταν στο Κεντρικό Μέτωπο, στην κατεύθυνση Γκλάβα – Μπούμπεσι – Κλεισούρα. Έτσι είχαν προβεί σε οχύρωση των αμυντικών τοποθεσιών του Μετώπου στη διάρκεια της απραξίας του χειμώνα.
Από τις βορειοανατολικές πλαγιές της Τρεμπεσίνας, αριστερά, έως τον Άψο ποταμό (δεξιά) είχαν παραταχθεί οι μονάδες του Β΄ΣΣ, το οποίο από τις 8 Μαρτίου (παραμονή επιθέσεως) είχε διοικητή τον υπγο Γεώργιο Μπάκο και επιτελάρχη (από την αρχή του πολέμου ως τις 21 Μαρτίου) τον Δ. Μαχά. Στον αριστερό τομέα είχαν παραταχθεί οι μονάδες της Ι Μεραρχίας (υπό τον αντγο Β. Βραχνό). Ο τομέας άρχιζε αριστερά από το Κιάφε Λούζιτ στις πλαγιές της Τρεμπεσίνας (υψ. 1060-1308), στο κέντρο ήταν το ύψ. 731 και δεξιά το ύψ. Μπρέγκου Ράπιτ (ή 717).
Το ιταλικό σχέδιο επιθέσεως
Το ιταλικό σχέδιο επιθέσεως προέβλεπε πράγματι η κύρια προσπάθεια, σε μέτωπο
Απέναντι σ’ αυτές τις ιταλικές δυνάμεις η Ι Μεραρχία Λαρίσης, με δκτή τον υπτγο Βασ. Βραχνό, διέθετε 6 τάγματα σε α΄ κλιμάκιο και άλλα 3 σε εφεδρεία, ιππαστί της οδού Κλεισούρας-Βερατίου. Υπήρχαν επίσης και κάποια εφεδρικά τμήματα του Β΄ ΣΣ.. Οι δυνάμεις της Μεραρχίας ήσαν οργανωμένες σε δύο συγκροτήματα των δύο υποσυγκροτημάτων το καθένα: Το 1ο Συγκρότημα υπό τον σχη Νικ. Γεωργούλα, δκτή του 5ου ΣΠ Τρικάλων, στο Βόρειο τμήμα του μετώπου της Μεραρχίας με τα δύο Υποσυγκροτήματα του ανχη Θ. Κετσέα, ιππαστί της οδού, το οποίο δέχθηκε τη μεγαλύτερη πίεση, και το Υποσυγκρότημα του τχη Ι. Μπαλντούμη στο ύψ. Κιάφε-Λούζιτ, στις πλαγιές της Τρεμπεσίνας προς την χαράδρα Πρόι-Μαθ. Το Υποσυγκρότημα Κετσέα αποτελούνταν από τα 3 τάγματα του 5ου ΣΠ και είχε την ακόλουθη διάταξη: Επί του υψ. 731 το 2ο Τάγμα υπό τον τχη Δημ. Κασλά (από το Πουρί Πηλίου), επί του υψ. Μπρέγκου-Ράπιτ το 3ο Τάγμα υπό τον τχη Σπ. Χειμαρριώτη (από την Κέρκυρα) και το 1ο Τάγμα υπό τον τχη Κων. Περράκη (από την Ιεράπετρα Κρήτης) ως εφεδρεία, πίσω από το ύψ. 731, στο αντέρεισμα Σπι-Καμαράτε. Το Υποσυγκρότημα Μπαλντούμη απετελούνταν από το 3ο Τάγμα του 4ου ΣΠ Λαρίσης με δκτή τον ίδιο τον Ι. Μπαλντούμη (από τη Σαμαρίνα Γρεβενών) και υπδκτή τον τχη Ευστ. Αρέθα (από τον Βόλο).
Το 2ο Συγκρότημα της Μεραρχίας υπό τον σχη Κων. Παπαδόπουλο, δκτή Πεζικού της Μεραρχίας, βρισκόταν στο Νότιο τμήμα του Μετώπου της Μεραρχίας, πάνω στην Τρεμπεσίνα, με τα δύο Υποσυγκροτήματά του, του ανχη Στεφ. Κατσιμήτρου με την υπόλοιπη δύναμη του 4ου ΣΠ (Λαρίσης), και του ανχη Χρ. Ιωάννου με τα δύο τάγματα του 16ου ΣΠ. Η Μεραρχία είχε ως εφεδρεία της το 1ο Τάγμα του 51ου ΣΠ Τρικάλων υπό τον τχη Εμμ. Τζανετή, το οποίο ήταν εγκατεστημένο στο ύψ. 731 ως τη νύχτα της 8ης Μαρτίου (παραμονή της επιθέσεως), οπότε αντικαταστάθηκε από το ΙΙ/5 Τάγμα (Κασλά), του οποίοι οι αξιωματικοί και στρατιώτες δεν γνώριζαν καλά το ύψωμα και περίμεναν να ξημερώσει για να προσανατολισθούν. Όμως οι μαχητές του Ι/51 Τάγματος είχαν οργανώσει τις θέσεις τους κατά τον καλύτερο τρόπο και οι νέοι του ΙΙ/5 Τάγματος τις βελτίωσαν μέσα στη νύχτα παρ’ ότι ήσαν κατάκοποι από την πολύωρη πορεία τους. Έτσι, εκτός των άλλων, την παραμονή της επιθέσεως δεν κοιμήθηκαν ούτε δύο ώρες.
Η Ιταλική επίθεση
Όλοι οι Έλληνες στρατιώτες περίμεναν την εχθρική επίθεση, αλλά δεν γνώριζαν πότε θα εκδηλωθεί. Ήταν επομένως προετοιμασμένοι υλικά και ψυχικά για να την αντιμετωπίσουν.
Πρώτη Ημέρα (9-3-1941)
Στις 4 π.μ. της 9ης Μαρτίου 1941 ο Μουσολίνι εγκαταστάθηκε στο προκεχωρημένο παρατηρητήριο «Κόμαριτ», απέναντι περίπου από το ύψ. 731, σε απόσταση βολής από το ελληνικό ΠΒ. Κανένας άλλος αρχηγός κράτους ή κυβερνήσεως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν πήγε ποτέ τόσο κοντά στην πρώτη γραμμή, όσο ο Μουσολίνι σ’ αυτή την επίθεση. Ήθελε να είναι παρών στη μεγάλη νίκη!
Στις 6 π.μ. άρχισε η Ιταλική Εαρινή Επίθεση και ξαφνικά όλος ο τομέας της Ι Μεραρχίας συγκλονίστηκε από τους εκκωφαντικούς κρότους των εκρήξεων βλημάτων πυροβολικού παντός διαμετρήματος και βαρέων όλμων. Οι θέσεις της Μεραρχίας βάλλονταν σ’ όλο το πλάτος και το βάθος. Υπολογίστηκε ότι έβαλε ένα πυροβόλο ανά μέτρο μετώπου. Τα πάντα ανασκάφτηκαν. Η προπαρασκευή του ιταλικού ΠΒ κράτησε δυόμισι ώρες, κατά τις οποίες έπεσαν πάνω στις ελληνικές θέσεις περίπου 100.000 βλήματα. Οι επικοινωνίες της Ι Μεραρχίας με τα εμπρός τμήματά της αποκόπηκαν. Ο μεγαλύτερος και σφοδρότερος βομβαρδισμός να γινόταν σ’ όλο το Κεντρικό Μέτωπο, και ιδιαίτερα στα υψώματα 731, Μπρέγκου-Ράπιτ και στο Κιάφε-Λούζιτ. Όταν ξημέρωσε στα 400 ιταλικά πυροβόλα και τους 300 περίπου βαρείς όλμους προστέθηκαν και 190 αεροπλάνα, τα οποία έβαλαν και αυτά στον Κεντρικό Τομέα. Κάποιο σμήνος το διοικούσε ο ίδιος ο Τσιάνο, υπουργός εξωτερικών και γαμπρός του Μουσολίνι. Στις 8 π.μ. άρχισε η κίνηση του Πεζικού με παραπλανητική ενέργεια εναντίον του δεξιού του Υποσυγκροτήματος Κετσέα (υψώματα χ. Μπούμπεσι) και των αριστερά αυτού ευρισκομένων Υπ/τος Μπαλντούμη και Συγκρ/τος Παπαδοπούλου. Χωρίς να παραπλανηθεί η Διοίκηση του Β΄ ΣΣ, οι Ιταλοί καθηλώθηκαν.
Στις 9 π.μ. ο επί του υψ. 731 διοικητής του ΙΙ/5 Τάγματος τχης Δ. Κασλάς απέστειλε προς τους διοικητές των λόχων του την εξής διαταγή: «Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία όπως δήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τηρήσατέ με ενήμερον τακτικής καταστάσεως. Επαναλαμβάνω, τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».
Στις 9 επίσης άρχισε η κανονική επίθεση εναντίον των υψωμάτων 731 και Μπρέγκου-Ράπιτ με τους Ιταλούς να πιστεύουν ότι πάνω στα υψώματα αυτά δεν θα υπήρχε κανείς ζωντανός. Όταν σταμάτησαν τα ιταλικά πυρά πυροβολικού, τους επιτιθέμενους Ιταλούς περιέλαβαν τα πυρά ανασχέσεως του ελληνικού ΠΒ και τους αποδεκάτισαν. Οι υπόλοιποι όμως πέρασαν τον φραγμό και προχώρησαν. «Και τότε έγινε το θαύμα. Μέσα απ’ τα χώματα, τις πέτρες, τα κομματιασμένα συρματοπλέγματα, τους ξεκοιλιασμένους γαιόσακους, αναδεύτηκαν ανθρώπινα όντα, σαν να βρικολάκιαζαν, ανασηκώθηκαν, έσφιξαν στο μάγουλο το όπλο, σημάδεψαν, έριξαν στο ψαχνό. Τα ελληνικά πολυβόλα με το βαρύ τους κροτάλισμα γάζωναν τον αέρα. Οι Ιταλοί αιφνιδιάζονται, καθηλώνονται. Οι ελάχιστοι επιζώντες Έλληνες, την κατάλληλη στιγμή εξέρχονται των κατεστραμμένων χαρακωμάτων τους και με εφ’ όπλου λόγχη και την κραυγή “ΑΕΡΑ” αντεπιτίθενται. Οι Ιταλοί ανατρέπονται και υποχωρούν προς την αρχική γραμμή εξορμήσεώς τους, καταδιωκόμενοι, αρχικά από τους μαχητές και στη συνέχεια από τα πυρά του ελληνικού ΠΒ. Οι Ιταλοί επιτίθενται εκ νέου με νέα τμήματα. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται. Οι Ιταλοί καταφέρνουν να διατηρήσουν ένα μικρό ύψωμα με υψοδείκτη 717, μαστό του 731, 500 περίπου μέτρα μπροστά του, όπου ήταν εγκατεστημένες οι Προφυλακές Μάχης. Ανακαταλαμβάνεται με αντεπίθεση από το εφεδρικό τμήμα του Τάγματος του Κασλά». Τρίτη ιταλική επίθεση στο 731 και στο Μπρέγκου-Ράπιτ, στις
Δεύτερη Ημέρα (10-3-1941)
Η νύχτα της 9/10 Μαρτίου πέρασε σχεδόν ήσυχα παρά τα σποραδικά πυρά ΠΒ που έπεφταν και από τις δύο πλευρές. Οι Έλληνες στρατιώτες βελτίωσαν τις θέσεις τους. Στις 6.45 π.μ. άρχισε νέος καταιγιστικός βομβαρδισμός όλου του Μετώπου· και ήταν τέτοιος που θύμιζε τους θρυλικούς βομβαρδισμούς του Βερντέν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πάντα ανασκάφτηκαν και πάλι, αλλά οι επιζήσαντες ηρωικοί υπερασπιστές, παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Στις 8.50 π.μ. νέα σφοδρή επίθεση των Ιταλών εναντίον των υψ. 731 και Μπρέγκου-Ράπιτ. Οι Ιταλοί αποκρούστηκαν και υποχώρησαν με μεγάλες απώλειες. Συνελήφθησαν ένας λοχαγός και 3 οπλίτες. Στις 11.15 π.μ. επιτέθηκαν και πάλι, αλλά μόνο στο Μπρέγκου-Ράπιτ, αλλά ως τις 12.30 αποκρούστηκαν με βαρειές απώλειες. Το ίδιο έγινε και κατά την 3η επίθεσή στις 5.45 μ.μ. εναντίον του 731. Οι απώλειες της Μεραρχίας κατά την 2η ημέρα ήσαν 2 νεκροί και 2 τραυματίες αξιωματικοί, 27 νεκροί και 147 τραυματίες οπλίτες. Συνελήφθησαν 8 αιχμάλωτοι Ιταλοί. Για την επικρατούσα κατάσταση στο Ύψ. 731 είναι χαρακτηριστική η αναφορά του διοικητή του ΙΙ/5 Τάγματος τχη Δημ. Κασλά που απέστειλε στις 4 μ.μ. της 10 Μαρ. προς το 51ο ΣΠ (Τρικάλων): «Αναφέρω ότι γραμμή αντιστάσεως κρατείται, δεν γνωρίζω όμως επιζώντας ή νεκρούς άνδρας. Το παν κατεστράφη. Χαρακώματα, συρματοπλέγματα ισοπεδώθησαν, αυτόματα όπλα και πολυβόλα κατά το πλείστον κατεστράφησαν.Αποστείλατε Πυρομαχικά, χειροβομβίδας». Παρά ταύτα το 731 δεν έπεσε στους Ιταλούς.
Τρίτη Ημέρα (11-3-1941)
Οι Ιταλοί ήθελαν πάση θυσία να διασπάσουν το Ελληνικό Μέτωπο στην περιοχή του υψ. 731, όπου το φυσικό πέρασμα προς νότον. Στις 4.30 τη νύχτα, χωρίς προπαρασκευή ΠΒ και αιφνιδιαστικά, επιτέθηκαν κατά του υψ. 731 αλλά αποκρούστηκαν. Επακολούθησε σφοδρός βομβαρδισμός. Παράλληλα δύο ιταλικά τάγματα Μελανοχιτώνων του 72 ΣΠ της Μεραρχίας Πούλιε προωθήθηκαν μέσα στη χαράδρα Πρόι-Μαθ, που βρίσκεται αριστερά του υψ. 731 και είναι κάθετη προς το μέτωπο και οδηγεί στα νώτα του υψώματος, με σκοπό να υπερκεράσουν το ύψωμα. Η κεφαλή της φάλαγγας είχε φτάσει ήδη στο Χάνι Βινοκάζιτ, στα νώτα των Ελλήνων, αλλά έγινε αντιληπτή και, όταν σηκώθηκε η πυκνή ομίχλη την αυγή, βρέθηκαν όλοι οι Ιταλοί εγκλωβισμένοι μέσα στη χαράδρα στο έλεος των ελληνικών πυρών και χωρίς οδό διαφυγής. Ως το μεσημέρι όλοι σχεδόν οι Ιταλοί είτε είχαν φονευθεί, είτε είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι. Μέσα στη χαράδρα αυτή όσοι Ιταλοί δεν φονεύθηκαν, συνελήφθησαν αιχμάλωτοι (501 συνολικά από τους οποίους 20 αξιωματικοί, μεταξύ τους και 3 ταγματάρχες). Ο διοικητής τους είχε αυτοκτονήσει. Οι νεκροί ήταν πάνω από 250, όλο δε το υλικό τους έπεσε στα χέρια των Ελλήνων. Στην ενέργεια αυτή πρωτοστάτησε το ΙΙΙ/19 Τάγμα Σερρών (Κουτρίδη), που είχε διατεθεί στην Ι Μεραρχία και ήταν εγκατεστημένο κοντά στην έξοδο της χαράδρας έτοιμο να επέμβει υπέρ του 731. Στις 9.45 π.μ., μετά από σφοδρό βομβαρδισμό, οι Ιταλοί για αντιπερισπασμό εκτόξευσαν επίθεση κατά του υψ. 731 και του Μπρέγκου Ράπιτ, αλλά και η επίθεση αυτή αποκρούστηκε. Οι απώλειες της Μεραρχίας την 3η ημέρα ανήλθαν σε 2 νεκρούς και 3 τραυματίες αξιωματικούς και σε 44 νεκρούς και 132 τραυματίες οπλίτες.
Τέταρτη Ημέρα (12-3-1941)
Τα μεσάνυκτα (0.45) οι Ιταλοί, με νέες μονάδες, εξαπέλυσαν νέα επίθεση, η οποία αποκρούστηκε με αγώνα εκ του συστάδην. Στις 5.30 το πρωί, και άλλη επίθεση, η 11η κατά σειρά, εναντίον των υψ. 731, Μπρέγκου Ράπιτ και Κιάφε-Λούζιτ, αποκρούστηκε και αυτή. Οι απώλειες της Ι Μεραρχίας σε όλο το μέτωπό της ήταν: 6 νεκροί και 6 τραυματίες αξιωματικοί, 93 νεκροί και 307 τραυματίες οπλίτες. Το Β΄ ΣΣ διέθεσε το Ι/67 Τάγμα της XVII Μεραρχίας (δκτής τχης Περ. Ελευθεριάδης από τη Λέσβο) στην Ι Μεραρχία και διέταξε επίσης την αντικατάσταση του 5ου ΣΠ (Τρικάλων) και του Ι/51 Τάγματος (Τρικάλων), δηλ. του Υποσυγκροτήματος Κετσέα, από το 19ο ΣΠ (Σερρών), λόγω των πολλών απωλειών που είχε υποστεί κατά τον 4ήμερο αγώνα, κατά τον οποίο αντιμετώπισε την μεγαλύτερη επίθεση όλου του πολέμου. Στο ύψ. 731 εγκαταστάθηκε το ΙΙΙ/19 Τάγμα (λγού Κουτρίδη), με τον 9ο Λόχο του εφ. ανθλγού Χρυσ. Χρυσάφη στην κορυφή του υψώματος. Στο ύψ. Μπρέγκου Ράπιτ το Ι/19 Τάγμα (τχη Μ. Παπακωνσταντόπουλου) και το ΙΙ/19 Τάγμα (τχη Χρ. Φωκά Χρήστου), ως εφεδρεία του Συντάγματος στο ύψ. Σπι Καμαράτε. Στο ΙΙΙ/19 Τάγμα παρέμεινε ο δκτής του αντικατασταθέντος ΙΙ/5 Τάγματος (τχης Δημ. Κασλάς), με έναν λόχο για 24 ώρες, διατηρώντας και τη διοίκηση των τμημάτων του υψ. 731. Η αντικατάσταση έγινε τη νύχτα, όπως προβλέπεται. Στον Υποτομέα του τχη Μπαλντούμη, στο ύψ. Κιάφε Λούζιτ, παρέμεινε το ΙΙΙ/4 Τάγμα, που τέθηκε απ’ ευθείας υπό την διοίκηση της Μεραρχίας. Στις 14 Μαρτίου ο Μπαλντούμης παρέδωσε την διοίκηση του Τάγματος στον τχη Αρέθα.
Στο εξής το Συγκρότημα Γεωργούλα και το Υποσυγκρότημα Κετσέα, έπαψαν να υφίστανται και οι δυνάμεις τους ως 5ο Σύνταγμα πλέον απεσύρθησαν στα μετόπισθεν, ως εφεδρεία της Ι Μεραρχίας, για ανασυγκρότηση και ανάπαυση. Κατά τον 4ήμερο αγώνα του στα υψ. 731, Μπρέγκου-Ράπιτ και Σπι Καμαράτε, το 5ο ΣΠ είχε τις εξής απώλειες: νεκροί αξιωματικοί 6, οπλίτες 119· τραυματίες: αξιωματικοί 8, οπλίτες 425. Εξαφανισθέντες: αξιωματικοί 1, οπλίτες 27. Σύνολο απωλειών 586, δηλ. περίπου το μισό της δυνάμεώς του.
Οι επόμενες ημέρες (13 έως 25 Μαρτίου 1941)
Με το ίδιο πείσμα και την ίδια αποφασιστικότητα αντιμετώπισε και το 19ο ΣΠ (Σερρών) τους εξ ίσου σφοδρούς βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι Ιταλοί τις τρεις επόμενες ημέρες (13 έως 15 Μαρτίου) σε ολόκληρο το μέτωπο και ιδιαίτερα στο ύψ. 731. Οι απώλειες της Μεραρχίας ήταν μεγάλες. Από τις 16 Μαρτίου οι Ιταλοί αποφάσισαν την αναστολή των μεγάλων επιθετικών επιχειρήσεων, εν αναμονή πλεονεκτικοτέρων συνθηκών και με την έμμονη προοπτική του Μουσολίνι να εξασφαλίσει έστω και μικρή επιτυχία, προτού οι Γερμανοί επιτεθούν στην Ελλάδα. Στις 16, 17 και 18 δεν έγιναν ιταλικές επιθέσεις, αλλά συνεχίστηκαν οι σποραδικοί βομβαρδισμοί με πυροβολικό και Όλμους. Τότε η Ι Μεραρχία (Θεσσαλίας) αποσύρθηκε στα μετόπισθεν ως εφεδρεία, όπου παρέμεινε μέχρι τις 31 Μαρτίου 1941. Το πρωί της 19ης Μαρτίου όμως, μετά από σφοδρό βομβαρδισμό του υψ. 731, νεοαφιχθείς και καλά εκπαιδευμένος ιταλικός λόχος με 4 άρματα και υπό την κάλυψη των πυρών τους πλησίασε τα χαρακώματα της κορυφής του υψώματος, αιφνιδιάζοντας τους υπερασπιστές του, οι οποίοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και ετράπησαν σε φυγή πίσω από το ύψωμα, κατέλαβε την κορυφή του υψ. 731 και κατήλθε στο αντιπρανές, όπου εφόνευε ακόμη και όσους παρεδίδονταν, με υψωμένα τα χέρια. Το ύψωμα ανακαταλήφτηκε αμέσως από τον εφεδρικό λόχο και οι Ιταλοί αποδεκατίστηκαν. Από τα 4 ιταλικά άρματα τα 2 καταστράφηκαν επί τόπου, ένα έπεσε στη χαράδρα και το 4ο διέφυγε.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το πρωί (9.30) της 22-3-1941 ήρθε στο ύψ. 731 ομάδα Ιταλών κηρύκων, στην οποία συμμετείχαν τρεις στρατιωτικοί ιερείς και μερικοί τραυματιοφορείς, για να ζητήσει εκεχειρία 4-6 ωρών για να θάψουν τους νεκρούς και ανέφερε ότι από ιταλικής πλευράς διατάχτηκε διακοπή του πυρός από τον δκτή της Μεραρχίας Μπάρι, ο οποίος παρακαλούσε να γίνει το ίδιο και από τους Έλληνες. Αφού ενημερώθηκε όλη η ελληνική ιεραρχία μέχρι το Γενικό Στρατηγείο, καθορίστηκαν οι εξής όροι για την αποδοχή της εκεχειρίας: α) Η κατάπαυση του πυρός έπρεπε να επεκταθεί και στην Αεροπορία, β) Θα ήταν 4ώρου διαρκείας από το επόμενο πρωί, γ) Στο πρωτόκολλο θα αναγραφόταν σαφώς ότι την εκεχειρία ζήτησαν οι Ιταλοί και μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλους τομείς, αν το ζητούσαν, δ) Η περισυλλογή και ταφή των νεκρών Ιταλών από το ύψ. 717 και πίσω, καθώς και στη χαράδρα Πρόι-Μαθ θα γινόταν από ελληνικά τμήματα, παρισταμένων Ιταλών αντιπροσώπων του Υγειονομικού, ε) Η έναρξη και η λήξη της εκεχειρίας θα γινόταν με ειδικά σαλπίσματα, στ) Το πρωτόκολλο εις διπλούν θα υπογραφόταν από ανώτερους αξιωματικούς. Οι όροι αυτοί δεν έγιναν δεκτοί και οι εχθροπραξίες ξανάρχισαν στις 11 το βράδυ. Στο μεσοδιάστημα «ο δκτής του Ι/67 Τάγματος που προωθήθηκε μέχρι το ύψ. 717, σε σχετική έκθεσή του, ανέφερε ότι, καίτοι είχε ήδη αντικρίσει εικόνες ανθρωποσφαγής στα πεδία μαχών της Μακεδονίας και της Μ. Ασίας, εν τούτοις το μακάβριο και φρικιαστικό θέαμα, που αντίκρισε στον χώρο μεταξύ των υψ. 731 και 717, υπερέβαινε τις δυνατότητες της ανθρώπινης φαντασίας. Όλη η ορατή περιοχή μεταξύ των δύο αυτών υψωμάτων ήταν καλυμμένη με πτώματα και τεμαχισμένα ανθρώπινα μέλη, ανακατεμένα με σπασμένα όπλα και χώματα. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν πτώματα Ιταλών εναγκαλισμένα με πτώματα Ελλήνων. Ασφαλώς την ίδια θέα είχε δει και ο επικεφαλής των κηρύκων ιερέας, ο οποίος όταν έφθασε στον ΣΔ του τάγματος έπαθε νευρικό κλονισμό και θα κατέρρεε αν δεν τον βοηθούσε ο ιατρός του Τάγματος. Συνέχεια αναφωνούσε “Ω Θεέ μου”». Την νύκτα της 22/23 Μαρτίου από τις 11 το βράδυ μέχρι το πρωί εξαπολύθηκε σφοδρός βομβαρδισμός σε όλο τον τομέα της Ι Μεραρχίας, ως αντίποινα για τη μη επίτευξη της εκεχειρίας. Οι τελευταίες επιθέσεις των Ιταλών εναντίον του υψ. 731 έγιναν στις 24 Μαρτίου, χωρίς αποτέλεσμα.
Οι συνολικές απώλειες της Ι Μεραρχίας καθ’ όλη τη διάρκεια της Εαρινής Ιταλικής Επιθέσεως ήταν: 19 νεκροί και 37 τραυματίες αξιωματικοί· 282 νεκροί και 1.425 τραυματίες οπλίτες. Επιπλέον οι απώλειες του 19ου ΣΠ ήταν: 7 νεκροί και 20 τραυματίες αξιωματικοί· 249 νεκροί και 603 τραυματίες οπλίτες. Οι απώλειες των Ιταλών για όλο τον Κεντρικό Τομέα υπολογίζονται σε 5.000 περίπου νεκρούς, ενώ οι αιχμάλωτοι (από 7 Ιανουαρίου μέχρι τέλος Μαρτίου), για όλο το μέτωπο, ήταν 189 αξιωματικοί και 7.645 οπλίτες.
Στις 21 Μαρτίου 1941 ο Μουσολίνι ταπεινωμένος, γεμάτος πικρία και απαγοήτευση αναχώρησε για τη Ρώμη. Την προηγούμενη μίλησε στους ανώτερους διοικητές του Στρατού του Αλβανικού Μετώπου και τους κοινοποίησε εγγράφως τις απόψεις του και τη γνώμη του για την αποτυχούσα Εαρινή Επίθεση. Μετά τη λήξη της συσκέψεως αυτής είπε τον έμπιστό του στρατηγό και υφυπουργό Αεροπορίας Πρίκολο: «Αηδίασα από αυτό το περιβάλλον. Δεν επροχωρήσαμεν ούτε βήμα. Μέχρι τούδε με έχουν εξαπατήσει. Περιφρονώ βαθύτατα όλους αυτούς τους ανθρώπους».
Κατά τον στρατηγό Ι. Μυτιληναίο, «στο ύψ. 731 νίκησαν οι ηθικές δυνάμεις και η πίστη στο δίκαιο του αγώνα των Ελλήνων έναντι των υλικών δυνάμεων των Ιταλών. Από τα επιμέρους στοιχεία ξεχωρίζουν: Η διαφορά στην ικανότητα των ελληνικών Διοικήσεων έναντι των ιταλικών σε όλα τα κλιμάκια Διοικήσεως. Η σωστή εκπαίδευση των Ελλήνων οπλιτών, ιδίως στη χρήση της λόγχης και στον εκ του συστάδην αγώνα, που απετέλεσε το φόβητρο των Ιταλών και τέλος το ηθικό του αφανούς Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος με το υπέροχο παράδειγμα της καρτερίας του, την περιφρόνηση προς τον θάνατο, την αφοσίωση στο καθήκον προς την Πατρίδα και τον άφθαστο ηρωισμό του, δόξασε την Ελλάδα και δίδαξε στον εχθρό ότι οι ελληνικές καρδιές δεν κάμπτονται από το σίδερο και τα όπλα αλλά αυτά κάμπτονται προ των ελληνικών καρδιών. Ο απαράμιλλος αυτός ηρωισμός των Θεσσαλών στο ύψ. 731 δεν ήταν τυχαίος. Δεν πολέμησαν έτσι επειδή έτυχε να βρεθούν στο ύψωμα αυτό αμυνόμενοι και δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Άλλοι στρατιώτες, από άλλη περιοχή ίσως να έκαναν το ίδιο, ίσως όχι. Οι Θεσσαλοί στρατιώτες του Β΄ ΣΣ ήσαν οι συνεχιστές μιας ιστορίας που θέλει τα θεσσαλικά τμήματα να διακρίνονται πάντοτε στους αγώνες του έθνους. Στους Βαλκανικούς Πολέμους η Ι Μεραρχία ήταν εκείνη που με τον αγώνα της ανάγκασε τους Τούρκους να παραδώσουν τη Θεσσαλονίκη και ήταν εκείνη που εισήλθε πρώτη στην πόλη μαζί με τον Αρχιστράτηγο. Στη Μικρασιατική Εκστρατεία, η Ι Μεραρχία ήταν εκείνη που πάτησε πρώτη τα άγια χώματα της Ιωνίας, αποβιβασθείσα στη Σμύρνη το 1919. Ήταν εκείνη που κατά την υποχώρηση και εκκένωση της Μ. Ασίας από τον Ελληνικό Στρατό το 1922, μέσα στο χάος και τον πανικό, υποχώρησε συγκροτημένη και τελευταία, καλύπτοντας την επιβίβαση στα πλοία και των τελευταίων Ελλήνων στρατιωτών. Ακόμα και στον ατυχή πόλεμο του 1897 ήταν εκείνη που, σαν οπισθοφυλακή, κάλυπτε την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού, καθυστερώντας τους Τούρκους μέχρι την ανακωχή. Αυτοί είναι οι Θεσσαλοί στρατιώτες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η Τιτανομαχία του υψ. 731 είναι η πιο σημαντική ηρωική τους πράξη. Ο αγώνας στο ύψ. 731 θα μπορούσε να συγκριθεί με τη Μάχη του Μαραθώνα, υπερτερώντας όμως στο ότι εκεί ο αγώνας κρίθηκε σε μία ημέρα, ενώ εδώ σε 15 περίπου ημέρες με 3 έως 5 αποκρούσεις εχθρικών επιθέσεων σχεδόν κάθε ημέρα. Θα μπορούσε να συγκριθεί με τη θυσία του Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιατών και 700 Θεσπιαίων στις Θερμοπύλες, υπερτερώντας όμως στο ότι ο εχθρός εκεί, έστω και ανορθόδοξα, κατάφερε να περάσει, ενώ εδώ δεν μπόρεσε, παρ’ ότι ο συσχετισμός των δυνάμεων και των μέσων, σε σχέση με το πλάτος του μετώπου ήταν περίπου ο ίδιος».
Ο αρχιστράτηγος Αλέξ. Παπάγος, αναγνωρίζοντας τον ρόλο της Διοικήσεως και των μαχητών του, σε ειδική για τους αγώνες στο ύψ. 731 διαταγή του, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η επταήμερος προσπάθεια, την οποίαν καταβάλλει εναντίον σας ο εχθρός, δεν σας εκλόνισε, σάς έδωσε μίαν νέαν αφορμήν να αποδείξητε διά πολλοστήν φοράν τας λαμπράς αρετάς σας και προ παντός την πίστην σας επί το δίκαιον του αγώνος σας. Η τετράμηνος και πλέον εκστρατεία την οποίαν νικηφόρως διεξάγετε, σας εκάλυψε με δάφνας δόξης αφθάστου [...] Ολόκληρος ο Στρατός μας τον οποίον Σεις του Κεντρικού Μετώπου τόσο λαμπρά αντιπροσωπεύετε και εις την ιστορίαν του οποίου προσεθέσατε νέας ενδόξους σελίδας, σας παρακολουθεί και σας θαυμάζει. Σας απευθύνω τα πλέον θερμά συγχαρητήρια. Ζήτω ο Ελληνικός Στρατός».
Οι υποχωρητικές κινήσεις του Απριλίου 1941
Η γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941 βρήκε τον Ελληνικό Στρατό στην Αλβανία να κατέχει σταθερά τις θέσεις του. Η Ι Μεραρχία βρισκόταν βόρεια της Πρεμετής για ανασυγκρότηση μετά την απόκρουση της Εαρινής Επιθέσεως. Μετά την κατάρευση του Μετώπου της Μακεδονίας και την είσοδο του γερμανικού στρατού στην Ελλάδα, άρχισε η σύμπτυξη των καταπονημένων μονάδων του Β΄ ΣΣ προς τα ελληνικά σύνορα από τον μοναδικό δρόμο Κλεισούρας – Πρεμετής – Μέρτζανης – Ιωαννίνων και τα παράπλευρα υψώματα. Η Ι Μεραρχία άρχισε τη σύμπτυξη στις 10 Απρ. και κινήθηκε στην αρχή προς Λεσκοβίκι – Ραντάνι – Κάμπασι – Ερσέκα υπό τις διαταγές του ΤΣΗ, ώστε να καλύψει το αριστερό πλευρό του Βορείου Μετώπου. Κατόπιν μετακινήθηκε στην περιοχή Κιάφε Κιάριτ και από τις 13 Απριλίου υπήχθη στη νεοσυγκροτεθείσα Ομάδα Μεραρχιών Μπόροβας, όπου έφτασε το πρωί της επομένης. Αποστολή είχε να αμυνθεί στη διάβαση Κιάφε Κιάριτ μεταξύ Μπαταρός και της βόρειας εξόδου της στενωπού. Το 5ο ΣΠ με μία μοίρα ΟΠ και μία των 155 ετάχθη στον αυχένα Κιάφε Κιάριτ και δυτικά, το δε 4ο ΣΠ με μία μοίρα ΟΠ και μία πυροβολαρχία των 85 ανατολικά του 5ου ΣΠ μέχρι Μπαταρός. Το ΙΙ/5 Τάγμα εγκαταστάθηκε αμυντικώς στον αυχένα ΝΔ της Μπόροβας για να εμποδίσει τυχόν μετακινήσεις μηχανοκινήτων επί της αμαξιτής οδού από Βορρά προς Νότο. Η Διοίκηση της Μεραρχίας εγκαταστάθηκε στο Μπεζάνι. Το ηθικό των ανδρών είχε μειωθεί και ιδιαιτέρως αυτών του 5ου ΣΠ. Το πρωί της 15ης Απρ. μηχανοκίνητα του εχθρού πλησίασαν τις θέσεις του 5ου ΣΠ, αλλά ύστερα από βολές του πυροβολικού αποχώρησαν στις 10 π.μ. Στις 5 μ.μ. ο εχθρός κατέλαβε τα υψ. 1015 και 1060 στην περιοχή Κάμενικ. Από εκεί οι Ιταλοί κινήθηκαν ΝΑ ως τις 9 μ.μ. χωρίς να λάβουν επαφή με τα ελληνικά τμήματα. Οι λιποταξίες των ανδρών της Ι Μεραρχίας συνεχίστηκαν τη νύχτα 15/16 Απρ. και έφθασαν στο 50-60% με αυξανόμενη πτώση του ηθικού των υπολοίπων, κατάσταση που δυσκόλευε τη σύμπτυξη. Ο διοικητής του 5ου ΣΠ διέταξε τον τυφεκισμό επί τόπου των λιποτακτών. Οι αξιωματικοί πήραν τα όπλα των λιποτακτών και πολεμούσαν οι ίδιοι σαν οπλίτες. Στις 16 Απρ. οι Ιταλοί εισχώρησαν ανάμεσα στο 4ο και 5ο ΣΠ. Στη γραμμή ανασχέσεως βρίσκονταν μόνον 150 άνδρες του ΙΙ/5 Τάγματος (Κασλά), οι οποίοι απέκρουσαν την ιταλική επίθεση προς κατάληψη των υψ. του Κιάφε Κιάριτ. Με το σκοτάδι η Ι Μεραρχία συμπτύχθηκε στην τοποθεσία Μπάρμασι για ανασυγκρότηση υπό την κάλυψη του Αποσπάσματος Γεωργούλη, που ήταν εγκατεστημένο στην Μπόροβα. Την επομένη η Μεραρχία έλαβε διαταγή να συγκεντρωθεί στην περιοχή Καμπάσι και να είναι έτοιμη την επομένη να κινηθεί προς Κόνιτσα. Στις 18 Απρ. (Μ. Παρασκευή) η Μεραρχία (μείον το ΙΙΙ/5 Τάγμα που μαχόταν στη Μπόροβα) πέρασε τα ελληνοαλβανικά σύνορα από τη γεφύρα Σκορδίλη, όπου εγκατέστησε προγεφύρωμα. Έστειλε επίσης απόσπασμα να φράξει τη διάβαση στην περιοχή Πυρσόγιαννης (ύψος Χάνι Κουκλούς). Στις 19 έφθασε στην Κόνιτσα. Τη νύχτα της 20/21 μεταστάθμευσε στην περιοχή Μεγάλη Εκκλησιά – Αρτσίστα και ανακάλεσε το απόσπασμα από το Χάνι Κουκλούς. Εν συνεχεία κινήθηκε νότια, καθώς πληροφορήθηκε τη σύναψη της ανακωχής. Στις 24 Απριλίου 1941 έφτασε στο Ανθοχώριο Μετσόβου, όπου παρέδωσε τον οπλισμό της επί αποδείξει. Από τις 26 έως τις 29 Απρ. παρέμεινε στην περιοχή Ανηλίου. Στις 30 μεταστάθμευσε στο Μέτσοβο και στις 1-2 Μαΐου 1941 διαλύθηκε. Κατά τον εξάμηνο νικηφόρο αγώνα του το 5ο ΣΠ είχε (ως τις 15 Μαρτίου 90 αξιωματικούς καί 2.600 οπλίτες εκτός μάχης (νεκροί, εξαφανισθέντες, θανόντες από αρρώστιες, τραυματίες).
Ο πόλεμος στο Αλβανικό Μέτωπο έληξε άδοξα. Ο Ελληνικός Στρατός, και η Ι Μεραρχία (Θεσσαλίας) ειδικότερα, που κατενίκησε τους Ιταλούς στην Πίνδο και την Αλβανία και δημιούγησε το Έπος του ’40, που έγραψε την εποποιΐα στα υψώματα 731 και Μπρέγκου Ράπιτ, τώρα αυτοδιαλύεται. Οι μαχητές της «που σάρωσαν πολεμώντας σε βαρυχειμωνιά 5 και 6 ιταλικές μεραρχίες· που έδωσαν την νίκη στο 731 και στην Τρεμπεσίνα· που έφεραν το μεγάλο βάρος του πολέμου στην Αλβανία, αυτοί τέλος που “συγκροτούσαν έναν ένδοξο στρατό”, μεταβλήθηκαν τώρα σε “φυγάδας εν αποσυνθέσει μεταξύ δύο εχθρών”, όπως προειδοποίησε ότι θα συμβεί ο στρατηγός Παπαδόπουλος στον Παπάγο, μιλώντας με την πείρα του από τον πόλεμο στην Μ. Ασία. Και με την γνώση του για την πραγματική κατάσταση του στρατού στην Αλβανία και τα όρια της αντοχής του».
Η απελευθέρωση της Θεσσαλίας
Μετά την ήττα τους οι Γερμανοί στο Δυτικό και Ανατολικό Μέτωπο, τον Οκτώβριο του 1944 αρχίζουν να αποχωρούν από την Ελλάδα και να συμπτύσσονται προς βορράν. Από την Καρδίτσα είχαν αποχωρήσει ήδη από τις 2 Σεπ. Στις 18 Οκτ. φεύγουν από τα Τρίκαλα και μένουν μια βραδυά στο Μουργκάνι από το οποίο αναχώρησαν στη 1 μ.μ. της επομένης. Από τον Βόλο αποχώρησαν στις 19 Οκτ. Από τη Λάρισα η κύρια δύναμή τους αποσύρθηκε την Κυριακή 22 Οκτ. αφήνοντας στην πόλη την οπισθοφυλακή, με την ομάδα Καταστροφών (Τσούκ Καταστρόφ), η οποία ανατίναξε τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Λαρίσης, κτίρια, μηχανοστάσια κ.ά. Φεύγοντας και αυτή, μαζί με την οπισθοφυλακή, αργά τη νύχτα (3 π.μ. της 23 Οκτ.) ανατίναξε και τη γέφυρα στο Αλκαζάρ. Η Δευτέρα που ξημέρωσε βρήκε τη Λάρισα και τη Θεσσαλία ελεύθερη από τον τελευταίο ξένο κατακτητή.
Αν έλθει κάποιος φτωχός, που έχει ανάγκη από λίγο ψωμί, ακούγονται πολλές κακολογίες, διαβολές, κατηγορίες για οκνηρία, λοιδορίες, βρισιές και πειράγματα. Και δε σκέπτεσαι ότι και συ είσαι άνθρωπος, που δεν εργάζεσαι, ο Θεός, όμως, σου δίνει τα αγαθά του. Μη μου πεις, βέβαια, ότι ασχολείσαι και συ με κάτι, αλλά να μου αποδείξεις αυτό, εάν, δηλαδή, κάνεις και χρησιμοποιείς κάτι από τα απαραίτητα. Εάν, όμως, μου αναφέρεις την απόκτηση των χρημάτων και κέρδη με απάτη και τη φροντίδα και την αύξηση του πλούτου σου, θα σου απαντήσω ότι όλα αυτά δεν μπορούν να ονομασθούν εργασίες· εργασίες είναι η ελεημοσύνη, οι προσευχές, οι φροντίδες για την προστασία εκείνων που αδικούνται και τα παρόμοια, Από αυτά βρισκόμαστε σε αργία για όλη μας τη ζωή.
Αλλ’ όμως, ο Θεός ποτέ δεν μας είπε, επειδή είσαι οκνηρός, δε σου ανάβω τον ήλιο, σου σβήνω τη σελήνη, ξηραίνω τη γη για να μη σου δίνει καρπούς, ξηραίνω τις λίμνες, τις πηγές και τα ποτάμια, εξαφανίζω τον αέρα, σταματώ τις ετήσιες βροχές. Αντίθετα, όλα μας τα δίνει άφθονα. Σε μερικούς, μάλιστα, που όχι μόνον είναι άνεργοι, αλλά κάνουν και πονηρά έργα, πάλι τους επιτρέπει να απολαμβάνουν τα αγαθά του.
Όταν, λοιπόν, δεις κάποιο φτωχό και πεις, ότι αγανακτώ επειδή είναι υγιής και δεν υποφέρει από τίποτε, και παρ’ όλα αυτά θέλει να τρέφεται χωρίς να εργάζεται, και ίσως να είναι κάποιος δραπέτης και, υπηρέτης, που εγκατέλειψε τον κύριο του· όλα αυτά, που είπα, πες στον εαυτό σου, μάλλον δώσε το θάρρος σ’ εκείνον να σου τα πει και πολύ δίκαια θα σου πει: Αγανακτώ, διότι, ενώ είσαι υγιής, δεν κάνεις τίποτε από όσα έχει διατάξει ο Θεός, αλλά δραπετεύοντας από τις εντολές του Κυρίου, γυρίζεις σαν να βρίσκεσαι σε ξένη χώρα περνώντας τον καιρό σου μέσα στην κακία· μεθάς, ασχημονείς, κλέβεις, αρπάζεις, καταστρέφεις τα σπίτια των άλλων. Και συ, βέβαια, με κατηγορείς για οκνηρία, εγώ, όμως, σε κατηγορώ για τα πονηρά έργα που κάνεις, όταν συκοφαντείς, όταν ορκίζεσαι, όταν αρπάζεις, όταν λες ψέματα και κάνεις πολλά παρόμοια έργα.
Αυτά τα λέω, όχι για να θέσω νόμο για την οκνηρία, μη γένοιτο· αλλά τα λέω, επειδή επιθυμώ να εργάζονται όλοι. Διότι η αργία δίδαξε κάθε κακία.
Σας παρακαλώ, όμως, να μην είστε άσπλαχνοι, ούτε απάνθρωποι. Διότι και ο Παύλος, αν και κατέκρινε πάρα πολύ την οκνηρία και είπε· «Όποιος δε θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει» (Β΄ Θεσ. 3,10), δε σταμάτησε μέχρις εδώ, αλλά πρόσθεσε· «εσείς, όμως, να μη χάνετε το θάρρος σας κάνοντας το καλό». Και, όμως, αυτά είναι αντίθετα με τα προηγούμενα. Διότι, εφόσον διέταξες να μην τρώνε, πώς μας συμβουλεύεις να τους δίνουμε; Ναι, λέει· πραγματικά σας διέταξα να τους αποστρέφεστε και να μην τους συναναστρέφεστε, αλλά και σας παρήγγειλα «να μη τους θεωρείτε σαν εχθρούς, αλλά να τους συμβουλεύετε»· και έτσι δεν δίνω εντολές που συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά δίνω εντολές, που συμφωνούν απόλυτα μεταξύ τους. Διότι, εάν εσύ είσαι πρόθυμος να προσφέρεις ελεημοσύνη, τότε γρήγορα και εκείνος ο φτωχός θα απαλλαγεί από την οκνηρία και συ από την απανθρωπιά σου.
Ναι, αλλά, θα ισχυρισθεί κάποιος, λέει πολλά ψέματα και υποκρίνεται. Μα, ακριβώς, γι’ αυτό είναι άξιος ελεημοσύνης, επειδή έφθασε σε τόση μεγάλη ανάγκη ώστε να κάνει τέτοιες αδιάντροπες πράξεις.
Εμείς, όμως, όχι μόνο δεν ελεούμε, αλλά προσθέτουμε και τα απάνθρωπα εκείνα λόγια λέγοντας· “δε σου έδωσα μία φορά, δύο φορές;”
Τί λοιπόν; Επειδή έφαγε μία φορά, δεν έχει πάλι ανάγκη από τροφή; Γιατί δεν εφαρμόζεις στη δική σου κοιλιά τους ίδιους νόμους και δεν της λες· “χόρτασες χθες και προχθές, μη ζητάς σήμερα”. Αλλά την κοιλιά σου τη γεμίζεις πάνω από το κανονικό, ενώ αυτόν, αν και ζη¬τά τη βασική τροφή, τον αποστρέφεσαι, ενώ έπρεπε ακριβώς γι’ αυτό να τον ελεείς, επειδή είναι υποχρεωμένος να έρχεται και να σου ζητά καθημερινά τροφή. Και, αν τίποτε άλλο δε λυγίζει τη σκληρότητά σου, γι’ αυτό και μόνον έπρεπε να τον ελεήσεις. Διότι όλα αυτά αναγκάζεται να τα κάνει πιεζόμενος από την πείνα…
Εσύ, όμως, όχι μόνο δεν τον ελεείς, αλλά και τον κοροϊδεύεις. Και μολονότι ο Θεός σε προτρέπει να κάνεις κρυφά την ελεημοσύνη, εσύ φθάνεις στο σημείο να διακηρύσσεις αυτόν, που ήλθε να σου ζητήσει ελεημοσύνη και να τον λοιδορείς για εκείνα για τα οποία έπρεπε να τον ελεείς. Διότι, αν δε θέλεις να δώσεις, για ποιό λόγο κατηγορείς και συντρίβεις αυτήν την ταλαίπωρη και άθλια ψυχή;
Ήλθε με την ελπίδα να βρει τα χέρια σου σαν λιμάνι· γιατί, λοιπόν, σηκώνεις κύματα και του κάνεις βαρύτερο το χειμώνα; Γιατί τον κατηγορείς για δουλοπρέπεια; Μήπως θα ερχόταν σε σένα, αν ήξερε ότι θ’ ακούσει τέτοια λόγια; Εάν, όμως, ήλθε, μολονότι γνώριζε ότι θ’ ακούσει τέτοια λόγια, τότε, ακριβώς, για το λόγο αυτό αξίζει να τον ελεήσεις και να φρίξεις παράλληλα για την δική σου σκληρότητα, διότι ούτε και έτσι γίνεσαι περισσότερο ήρεμος, αν και βλέπεις, δηλαδή, μπροστά σου τόσο καταπιεστική ανάγκη, και δε νομίζεις ότι είναι αρκετός ο φόβος της πείνας για να δικαιολογήσει την αναισχυντία του, αλλά τον κατηγορείς για αναισχυντία. Μολονότι, συ ο ίδιος, πολλές φορές, έχεις κάνει μεγαλύτερες αναισχυντίες και μάλιστα για φοβερά πράγματα.
Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, η αναισχυντία είναι άξια συγχωρήσεως, ενώ εμείς, αν και πολλές φορές κάνουμε πράγματα άξια για τιμωρία, φερόμαστε με αναίδεια. Και ενώ πρέπει να φερόμαστε με ταπείνωση, όταν σκεπτόμαστε αυτά, εμείς αντίθετα, επιτιθέμεθα εναντίον αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων και μολονότι μας ζητούν φάρμακα, εμείς τους αυξάνουμε τις πληγές.
Εάν, βέβαια, δεν θέλεις να δώσεις, γιατί τον προσβάλλεις; Αν δεν θέλεις να ελεήσεις, για ποιό λόγο τον βρίζεις; Μα, δεν μπορεί να φύγει με άλλο τρόπο. Τότε, λοιπόν, να ενεργήσεις σύμφωνα με την εντολή του σοφού εκείνου που λέει: «Απάντησέ του με τρόπο ειρηνικό και με πραότητα» (Σοφ. Σειρ. 4,8). Διότι δεν κάνει όλες αυτές τις αναισχυντίες με τη θέλησή του. Διότι δεν μπορεί, δεν είναι δυνατό να υπάρχει άνθρωπος, που να θέλει να ντροπιάζεται χωρίς λόγο. Και αν ακόμη μερικοί προβάλλουν αμέτρητα επιχειρήματα για το αντίθετο, εγώ ποτέ δε θα μπορούσα να δεχθώ, ότι μπορεί ένας άνθρωπος, που ζει μέσα στην αφθονία, να προτιμήσει να γίνει ζητιάνος. Κανένας, λοιπόν, ας μη σας εξαπατά. Αλλά και αν ακόμη ο Παύλος λέει· « Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει και να τρώγει», αυτό το λέγει σ’ εκείνους· ενώ σε μας δεν λέει το ίδιο, αλλά το αντίθετο· «Εσείς, όμως, να μη χάνετε το θάρρος σας κάνοντας το καλό»…
(Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, ομιλία στο Κατά Ματθαίον, ΛΕ΄-αποσπάσματα. ΕΠΕ 10)
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2902
1. Χάσαμε το μέτρο. Σε μια χώρα, στην οποία έχουν καταλυθεί βασικές αρχές της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στα τρία επάρατα χρόνια των Μνημονίων και μάλιστα με το τρομοκρατικό δόγμα του ΣΟΚ, οι αρχές ψάχνουν για πραξικοπηματίες και τρομοκράτες, για αναρχικούς και ακραίους, τη στιγμή που ζούμε σε μια ακραία συνθήκη φτώχειας, εξαθλίωσης, ανεργίας και αυτοκτονιών. "Σβησμένες όλες οι πλάστρες φωτιές μέσα στη χώρα", που λέει κι ο ποιητής. Στάχτη τα όνειρα, ενίοτε δε οι περιουσίες και οι ζωές των Ελλήνων.
2. Οι θεσμικές εξουσίες συναγωνίζονται η μία την άλλη ποιά θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο για την καταπολέμηση της ανωμαλίας, μόνο που κοιτάνε προς άλλη κατεύθυνση, αντίθετα από την πηγή της έντασης και της ακαταστασίας. Σε μια στιγμή γενικής επίθεσης κατά του λαού μας, κάναμε πάλι το λάθος, διχάσαμε τον κόσμο, ενσπείραμε τον φόβο, θρονιάσαμε την καχυποψία και πράττουμε κατά το θέλημα των εχθρών μας. Αρχίσαμε να βλέπουμε παντού εφιάλτες, πράγμα άδικο και υποτιμητικό για τον λαό μας.
3. Πλέον, είναι κατάδηλο, ότι χρειαζόμαστε μια δύναμη έξω από μας για να μας συνετίσει και σταματήσει. Αν δεν επικαλεσθούμε τον Ουρανό, θάρθουν τα επίγεια και τα υποχθόνια συστήματα του χάους να μας εξαφανίσουν. Μέσα σ΄ αυτό τον ορυμαγδό λοιπόν, εμείς ας σηκώσουμε τα μάτια ψηλά στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την διαχρονική Προστάτιδα του Γένους μας, και ας την παρακαλέσουμε να βάλει φρένο σ΄ αυτή τη βιασύνη της αυτοκαταστροφικής μας πορείας.
4. Όλο αυτό το σκηνικό ασφαλώς πατέρα έχει τον διάβολο, ο οποίος θέλει να χαντακώσει την Ορθόδοξη Πατρίδα μας, γιατί ακόμη παραμένει Ελληνική και Ορθόδοξη και δεν έχει γίνει απόλυτα εκκοσμικευμένη και αιρετική κοινωνία. Έτσι με όλα αυτά τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας περνάει προς τα έξω όχι την καλή μαρτυρία της Πίστεώς μας στο Χριστό, αλλά ότι δεν ωφελούμαστε σε τίποτε που είμαστε ακόμη στην Ορθόδοξοι. Δυσφημείται η πίστη του λαού μας και η Εκκλησία του. Το είπε άλλωστε κι ένας δικός μας - ΄Ελληνας - φιλοσοφών, ότι για όλα φταίει η Φιλοκαλία. Αλλά και προς τα μέσα υπάρχει η απογοήτευση και η απαξίωση του πνευματικού θησαυρού της Εκκλησίας μας, στης οποία την μαρτυρία και φωνή επιβλήθηκε αφωνία ή παραφωνία.
5. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται εμείς να ζήσουμε "Μετά Φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης". Όχι με ανθρώπινο φόβο, αλλά με θεάρεστο και αναγεννητικό σεβασμό προς τον Θεό. Να μείνουμε πιστοί στον Τριαδικό Θεό, εύσπλαχνοι στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και χωρίς τη χυδαιότητα της ψυχής και συμπεριφοράς, γεγονός - το τελευταίο - που παρά τα οικονομικά μας χάλια, ανθεί και καρποφορεί τα ζιζάνια της αμαρτίας. Η προσωπική μας κάθαρση θα φέρει και την κάθαρση στην κοινωνία και το σύνολο του ελληνικού λαού.
Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου κατηχητικοῦ - ἱεραποστολικοῦ ἔτους ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ἀπηύθυνε σχετικὴ Ἐγκύκλιο, στὴν ὁποία μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς πολὺ ἀξιόλογα: «Μεγαλώνοντας τὰ παιδιὰ ὡριμάζει καὶ ἡ ἀνάγκη γνωριμίας μὲ τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Συνοδοιπόρο στὶς ἐφηβικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἀναστατώσεις. Εἶναι ἡ ἡλικία ποὺ ἐκεῖνα μὲν Τὸν ἀναζητοῦν καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἀποκαλύπτεται... Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς πνευματικὴ μητέρα τοῦ λαοῦ μας καὶ Παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν δὲν ἀφήνει κανέναν ἀβοήθητον. Συνἱερουργεῖ τὸ κοινωνικὸ καὶ τὸ πνευματικὸ ἔργο της σὲ μιὰ θαυμαστὴ ἑνότητα, ἀγωνίζεται γιὰ τὸ ξαλάφρωμα τῆς ὑλικῆς ἀλλὰ καὶ τῆς πνευματικῆς πείνας τῶν παιδιῶν της, προσφέροντας πάντα ὡς λύση τὸν Χριστὸ ποὺ εἶναι τὸ πλήρωμα κάθε ἀνάγκης μας καὶ κάθε ἀναζήτησής μας...Οἱ ἐνορίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας θὰ προσφέρουν στὰ παιδιὰ καὶ στοὺς νέους μας μιὰ σειρὰ πρωτοβουλιῶν μὲ στόχο νὰ πλησιάσουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ, νὰ καλλιεργηθοῦν πνευματικά...Μέσα σὲ κλίμα ἀγάπης, ἐλευθερίας, δημιουργικότητας καὶ συντροφικότητας τὰ παιδιὰ στὴν ἐνορία γνωρίζουν μέσα ἀπὸ οἰκοδομητικὰ θέματα τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, γνωρίζουν τοὺς Ἁγίους της καὶ τὴν Παράδοσή της... Ἀγαπητοὶ γονεῖς, ἐμπιστευθεῖτε τὴν Ἐκκλησία! Ἡ διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ σας καὶ ἡ διαπαιδαγώγησή του εἶναι ὑπόθεση σοβαρὴ καὶ δύσκολη... Εἶναι πολὺ σημαντικὸ τὰ παιδιὰ νὰ ἀποκτήσουν πνευματικὲς ἀρχὲς στὶς ὁποῖες θὰ στηρίξουν τὸ οἰκοδόμημα τῆς προσωπικότητάς των. Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὶς νεανικὲς κατηχητικὲς συναντήσεις μπορεῖ καὶ ὀφείλει νὰ συμβάλλει θετικὰ στὸ ἔργο αὐτό... Σᾶς εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ καὶ νὰ στηρίζει τὶς οἰκογένειές σας...». Μακάρι ἡ πατρικὴ φωνὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νὰ ἐπιδράσει στὶς καρδιὲς τῶν γονέων καὶ τῶν παιδιῶν γιὰ τὸ καλὸ τῆς πληγωμένης καὶ πονεμένης Πατρίδας μας.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2077.
Με πρόσφατο νόμο, που προωθήθηκε στο Κοινοβούλιο μέσα στην περίοδο της καλοκαιρινής ραστώνης, η κυβέρνηση της χώρας μας αποφάσισε – με την ψήφο μόλις 52 βουλευτών (!) – να καταργήσει έναν θεόσδοτο και πατροπαράδοτο θεσμό, την αργία της Κυριακής.
Το ανίερο αυτό μέτρο «εγκαινιάζεται» την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, καθώς αυτή είναι η πρώτη Κυριακή που τα καταστήματα μπορούν να είναι ανοιχτά.
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της πόλης μας υπενθυμίζουμε τον αυθεντικό λόγο του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας και ισαποστόλου Αγ. Κοσμά του Αιτωλού:
«Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν… Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν.»
Με την κατάλυση της αργίας της Κυριακής:
Γι’ αυτό καλούμε τον λαό της πόλης μας σε μια συστράτευση πνευματικής αντίστασης. Από τώρα και στο εξής:
α. Να αγιάζουμε κάθε Κυριακή συμμετέχοντας στη λατρεία του Θεού.
β. Όσοι έχουμε μαγαζιά να μην υποχωρήσουμε στον πειρασμό να τα ανοίγουμε την ημέρα της Κυριακής. Ούτε μετά τον εκκλησιασμό.
γ. Κανένας και για κανένα λόγο να μην κάνει τα ψώνια του ημέρα Κυριακή. Όπως ζήσαμε μέχρι τώρα, έτσι και να συνεχίσουμε, απέχοντας από την ασέβεια αυτή. Η ευθύνη βαρύνει όλους μας.
δ. Να στηρίξουμε με την αγοραστική μας δύναμη τους εμπόρους που θα κρατούν κλειστά τα μαγαζιά τους κατά την Κυριακή.
ε. Να θέσουμε σε αγοραστικό αποκλεισμό τα καταστήματα που θα παραβιάσουν την αργία της Κυριακής.
Καλούμε την κ. Αντιπεριφερειάρχη και κάθε αρμόδιο να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην ενεργοποιήσουν τον νόμο.
Οι Σύλλογοι
Γ.Ε.Χ.Α. Λάρισας
Χριστιανική Εστία Λάρισας «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
Ένωση Θεολόγων Λάρισας
Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων Λάρισας
Ορθόδοξος Σύλλογος Λάρισας «ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος Λάρισας «ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ»
Φιλανθρωπικό Σωματείο «ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ»
Η κρίση που ταλανίζει κάποια χρόνια τώρα τον τόπο μας σημαδεύτηκε και από μια εξόχως τραγική διάσταση. Tην αύξηση των αυτοκτονιών. Oσων τουλάχιστον γίνονται γνωστές, αφού οι ειδικοί πιστεύουν ότι πάντοτε ο αριθμός τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Θεωρώ αναγκαίο μέρος της πατρικής μου αποστολής το να αρθρώσω κάποιο σχετικό λόγο.
Mαθαίνουμε από τους ψυχιάτρους και ψυχολόγους πως η αφαίρεση της ίδιας της ζωής κάποιου λαμβάνει χώρα όταν αυτός χάνει την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Oταν αισθάνεται αβοήθητος και ανίκανος να έχει κάποιον έλεγχο πάνω στα γεγονότα που κατέκλυσαν τη ζωή του. Oταν στενεύει ο «γνωστικός του ορίζοντας», όταν δηλαδή παραμορφώνεται η ικανότητα σκέψης και έτσι ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει εναλλακτικές λύσεις. Aλλά επίσης συνυπάρχει το διάβημα αυτό και με μια κίνηση οιονεί καταγγελίας και «τιμωρίας» εκείνων οι οποίοι έφεραν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Συνδέεται ακόμη και με μιαν απόπειρα συμβολικής «αποκατάστασης» της αξίας κάποιου, αφού από «αποτυχημένος» έναντι του κύκλου του γίνεται πάλι με την απώλειά του οδυνηρά ακριβός και ποθητός.
Oι ψυχολογικές ερμηνείες μάς είναι πολύτιμες διότι μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των κινήτρων, όμως δεν εξαντλούν τις αιτίες και τη δυναμική των αυτοκτονιών. Στο βάθος τους μπορούμε να διακρίνουμε την απώλεια στήριξης στο Πρόσωπο του Θεού, την αποτυχία μιας προσωπικής σχέσης μαζί Tου (αν αυτή υπήρξε ποτέ), ή ακόμη και τον θυμό εναντίον Tου. Προς έναν Θεό, όμως, –ας μην το ξεχνάμε– ο Oποίος έγινε άνθρωπος, όχι για να μας λύσει τα βιοτικά προβλήματα (δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο) αλλά για να εμφυσήσει νέες υπαρξιακές προοπτικές και νέο νόημα ζωής. Nόημα το οποίο να έχει τη δύναμη να διαπερνά (και τελικά να ξεπερνά) την ίδια την απελπισία και τον θάνατο. Γι’ αυτό και, μελετώντας τη ζωή των αγίων μας, βλέπουμε ότι με την πίστη τους δεν είδαν να λύνονται οι οικονομικές τους δυσχέρειες, αλλά τους μεταγγίζεται αγάπη και δύναμη ουράνια.
Δεν θέλω να μακρύνω τον λόγο στο σημείο αυτό για να μη δοθή η εσφαλμένη εντύπωση ότι κρίνω αυστηρά όσους κατέφυγαν στην εν λόγω ενέργεια. O σεβασμός προς τη μνήμη τους και η αγάπη προς τη μοναδικότητα του προσώπου τους πρέπει να παραμείνουν αμείωτα. Aλλωστε ελάχιστοι είναι εκείνοι των οποίων η πίστη παραμένει αδιατάρακτη και όλοι πάσχουμε ως προς τη σχέση μας με τον Θεό, με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας. Eχω όμως ευθύνη και καθήκον απαράγραπτο να τοποθετηθώ στο επώδυνο αυτό ζήτημα προκειμένου να προλάβουμε άλλες παρόμοιες απόπειρες, προκειμένου να αποσοβήσουμε άλλες απώλειες του θεϊκού δώρου της ζωής.
Eδώ η ευθύνη των MME και των πολιτικών μας είναι τεράστια. Kαι τούτο διότι η αυτοκτονία λόγω οικονομικής στενότητας ποτέ δεν είναι πράξη αξιοπρέπειας, όπως δυστυχώς διαφημίστηκε από μερίδα δημοσιογράφων και από κάποιους πολιτικούς. Θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίζει πράξη φυγομαχίας, ή και ανικανότητας να διακρίνει ο επιχειρών τις επιπτώσεις της ενέργειάς του στους άλλους. Πράγματι, οι δικοί μας άνθρωποι μας έχουν ανάγκη πάντοτε, ακόμη και άρρωστους ή και ανάπηρους όπως διαπιστώνουμε από άλλες περιστάσεις της ζωής. Aραγε ζήτησαν οι αυτόχειρες τη γνώμη και την έγκριση των αγαπημένων τους προσώπων πριν προβούν στην πράξη τους;
Tο επιχείρημα πως η ζωή είναι δική μας και την κάνουμε ό,τι θέλουμε δεν ευσταθεί, δεδομένου ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση βρίσκεται έμφυτη η αρχή της αλληλεξάρτησης. O σύζυγος και η σύζυγος δεν ανήκουν πια στον εαυτό τους αλλά στον άλλο. Δεν δικαιούνται η μητέρα και ο πατέρας να διαθέτουν τον εαυτόν τους όπως θέλουν αλλά οφείλουν στα παιδιά τους να διαφυλάξουν όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και την υγεία τους. Kαι, συνολικότερα μιλώντας, όλοι αποτελούμε μέλη αναπόσπαστα της κοινωνίας μας, του έθνους μας, της ανθρωπότητας, ιδιότητα από την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να παραιτηθούμε.
Aν ο πόλεμος είναι κακός και όλοι τον αποστρεφόμαστε, αν είμαστε ενάντιοι στις εκτρώσεις και στην ευθανασία, αν καταδικάζουμε τη βιαιοπραγία και την εγκληματικότητα, είναι επειδή απλά κανείς δεν περισσεύει. H αξία του ανθρώπινου προσώπου, όπως μάλιστα μας τη δίδαξαν οι μεγάλοι θεολόγοι και Πατέρες της Eκκλησίας, είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, απλούστατα επειδή κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο πιο διαλυμένος, κατεστραμμένος, απελπισμένος κ.ο.κ. αποτελεί εικόνα του Θεού με προοπτική αιωνιότητας.
Oι καθολικές πλέον σήμερα αρχές της ατομικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης προφανώς δεν μπορούν και δεν είναι επιτρεπτό να αμφισβητηθούν, εκείνο όμως που χρειάζεται να επισημανθή είναι ότι έχουν όρια. Δεν είναι δυνατό να παραμένουν απεριόριστες όταν εφαρμοζόμενες με λάθος τρόπο προκαλούν τόσο πόνο. H αδιαφορία μας για το αν μια πράξη μας κάνει άλλους να υποφέρουν δίνει εγωιστική χροιά στις ενέργειές μας και γι’ αυτό δεν δικαιούται να επαινείται όπως κάποιοι επιπόλαια πράττουν.
H ανθρώπινη φύση έχει την τάση να μιμείται, και για το καλό και για το κακό. Θέλουμε λοιπόν να απευθύνουμε έκκληση προς τα MME να αποφεύγουν την προβολή αυτοκτονιών. Kαι όταν αυτό είναι ανέφικτο, να μην τις ηρωοποιούν τουλάχιστον.
Προς όλους εκείνους που η απελπισία τους χτυπά την πόρτα της ψυχής, έχουμε να πούμε ότι τα δεινά έρχονται και παρέρχονται. Mε πίστη στον Θεό (έναν Θεό που δεν βρίσκεται μακριά ή «απέναντί» μας αλλά που γνώρισε ο Iδιος τον πόνο), αλλά και στις κρυμμένες δυνατότητες που ο καθένας μας διαθέτει, θα δώσουν τη μάχη και θα καταφέρουν να φθάσουν κάποτε σε ένα σημείο όπου η παλιά επιθυμία να δώσουν τέλος στη ζωή τους θα φαίνεται σαν ένα εφιαλτικό όνειρο που ευτυχώς τελείωσε.
Kαι προς όλους μας ανεξαιρέτως, χριστιανούς, αλλόθρησκους, αδιάφορους, άθεους, έχω να πω ότι κάθε αυτοκτονία (ακόμη και μια αποτυχημένη απόπειρα) μας χρεώνει όλους με την ενοχή ότι δεν μπορέσαμε να την αποτρέψουμε, επειδή ούτε καν μάθαμε το πρόβλημα του αδελφού μας, ή δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ποιος έχει ανάγκη τη συμπαράστασή μας. Kάθε απόπειρα να τελειώσει μια ζωή με αυτοχειρία είναι πλήγμα στην καρδιά του πολιτισμού μας και της δήθεν προόδου μας, η οποία εξαντλείται σε επιστημονικούς και τεχνολογικούς θριάμβους αλλά κατέληξε στο πάγωμα της αγάπης μέσα στις καρδιές μας.
Πηγή: "Καθημερινή" 20/10/2013, http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2900
Οι απόψεις που εκφράζει σε ανάλυσή του ο Καθηγητής Διεθνών - Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ήφαιστος είναι άκρως ανησυχητικές. Το ίδιο και τα επιχειρήματα με τα οποία τις υποστηρίζει. Τα όσα έρχονται για την Ελλάδα γράφει θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει με ασήμαντο ιστορικό γεγονός.
Προτείνει λύση στο τέλος της ανάλυσής του στην οποία όπως θα διαπιστώσετε περιλαμβάνει και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
1. Βυθιζόμαστε μέσα σε μια δίνη θανάτου
Ακούοντας πρόσφατα μια ανερυθρίαστη-αδιάντροπη ομολογία βουλευτή ότι «η χώρα εκβιάστηκε από τους δανειστές της» και γι’ αυτό ενώ δεν το επιθυμούσε ψήφισε το μνημόνιο, σκέφτηκα να γράψω το παρόν. Στο μυαλό όλων των Ελλήνων, ακριβώς, εμπεδώνεται πλέον μια τραγική αλήθεια: Τους αρπάζουν τον μόχθο τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, το νερό τους, τις επιχειρήσεις τους, τα σπίτια τους και το μέλλον των επόμενων γενεών διαγράφεται ζοφερό. Το δε δειλό ή εκβιαζόμενο πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε πραιτοριανούς τρίτων.
Οι Έλληνες επί μακρό μόχθησαν για να είναι σήμερα η Ελλάδα μια πλούσια χώρα. Μετανάστες, ναυτικοί, ξενιτεμένοι επιστήμονες, γεωργοί, εργάτες, νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες κάθε είδους επί δεκαετίες με μόχθο και κόπο έκτισαν σπίτια, υποδομές, επιχειρήσεις και Ένοπλες Δυνάμεις που προασπίζουν την ελευθερία τους. Τα κεκτημένα συρρικνώνονται ραγδαία και σύντομα θα εκμηδενιστούν. Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνης θανάτου. Στην δε καλή «Βαλκανική γειτονιά μας» –διατύπωση του συρμού ασπόνδυλων οργανικών διανοουμένων της ξενοκρατίας την δεκαετία του 1990–, στα καρναβάλια ντυμένοι κανίβαλοι παρελαύνουν με σεντούκια πάνω στα οποία γράφεται «Ελλάδα: Επιτέλους πέθανε».
Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας –κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα– αλλά η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η Ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών.
Ακόμη και οικονομικά νήπια γνωρίζουν τα αίτια της δεινής θέσης των Ελλήνων και μερικών ακόμη κοινωνιών. Εντοπίζονται πρωτίστως στο έλλειμμα της ευρωπαϊκής και ευρύτερα διακρατικής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, την δημιουργία μια επικράτειας ανεξέλεγκτης εγκληματικής ιδιωτείας στον διεθνικό κόσμο, την διάβρωση των κρατικών εξουσιών από αυτούς τους ιδιώτες και την μετατροπή της ΕΕ σε μια δυναστική τεχνόσφαιρα στερούμενη και την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση.
Εξάλλου, μια ανεύθυνη κραυγή «ο Τιτανικός βυθίζεται» σε συνδυασμό με ελλειμματική εθνική διακυβέρνηση αρκούν για να παρθούν χρηματοοικονομικές αποφάσεις σε όλο τον πλανήτη που προκαλούν χρέη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε μια χώρα. Μερικοί λένε –λέτε να είναι φήμες;– ότι αυτοί οι θηριώδεις διεθνικοί αλήτες είχαν και εγχώρια βύσματα και ότι η συμφορά που μας βρήκε μεθοδεύτηκε.
Σε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας –ναι, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι και μας επαναφέρουν στην προ-προπολιτική βαρβαρική εποχή– προσθέστε και τα δικά μας εμπορικά ελλείμματα που είναι τα εμπορικά πλεονάσματα των Βόρειων ισχυρών μελών της ΕΕ λόγω εγκληματικής ΟΝΕ. Ή μήπως και για αυτά φταίει ο εργαζόμενος πολίτης ή ο ανυποψίαστος επιχειρηματίας ο οποίος θεωρεί ως δεδομένο ότι τη πολιτεία μεριμνά να του διασφαλίζει ανταγωνιστικότητά και ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον οικονομικής δραστηριότητας!
Αποτελεί ύβρη εάν κανείς ισχυριστεί ότι για την κρίση φταίνε οι συνήθεις επενδυτικές δραστηριότητες των ελλήνων πολιτών ή άλλων πολιτών του Ευρωπαϊκού νότου που δοκιμάζονται σκληρά. Μπορεί βέβαια να συνέβαλαν και πρακτικές διαφθοράς. Όμως, κάποια ξένα μεγαθήρια όπως η Ζήμενς είναι που διέφθειρε πολιτικά πρόσωπα, κάποια κράτη χρημάτισαν για υποβρύχια που έγερναν και κάποιοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες συνηγόρησαν με το μαγείρεμα των ελληνικών στατιστικών –γνωστή πρακτική στην Ευρώπη– για να «επιτευχθεί» το άλμα στο κενό της ΟΝΕ. Ποιοι πολιτικοί του ξενοκρατικού συστήματος, επίσης, έφτιαξαν αεριτζίδικα νέα τζάκια των ληστών της λίστας Λαγκάρτ (και των πολλών άλλων λιστών-ληστών που δεν ξέρουμε), και ποιοι ευνοούν αυτές τις άνομες, παράνομες και καταχρηστικές κερδοσκοπικές δραστηριότητες; Μήπως ο μικροεπιχειρηματίας και ο τίμιος εργάτης ή ο μισθωτός που κτίζει ένα σπίτι;
2. Ξένες κλίκες, εγχώριοι πραιτοριανοί και το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα
Αντί όμως μιας ορθολογικής πορείας εξυγίανσης οι εγχώριοι και ξένοι δράστες της συμφοράς υποκριτικά και προσχηματικά αποδίδουν συλλογική ευθύνη στους πολίτες. Έτσι, πάνω από τα κεφάλια μας απλώνεται ο πιο αδίστακτος, στυγνός και εξεζητημένα γενοκτονικός φασισμός της πρόσφατης ιστορίας. Μας κλέβουν, μας ληστεύουν και οι ίδιοι υποκριτικά βρίζουν τα θύματά τους ως κλέφτες.
Μια απρόκλητη ξενόφερτη «τρόικα» απλώνει τα πλοκάμια της παντού χωρίς κανείς να ξέρει ποιος την καθοδηγεί: Οι υπηρεσίες των ηγεμονικών κρατών και ποιων; Η κοινωνικά ανεξέλεγκτη και πολιτικά ανεύθυνη κλίκα της τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών; Η θηριώδης ιδιωτεία των διεθνικών χρηματοοικονομικών κερδοσκόπων; Εγκληματικά στοιχεία του διεθνικού υποκόσμου; Ποιοι τέλος πάντων κινούν τα νήματα, ποιοι ωφελούνται και ποιοι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να αρπάξουν την χώρα μας.
Οι ίδιοι περίπου εγχώριοι δράστες ενός κλειστού ξενοκρατικού κομματικού πελατειακού κυκλώματος που επί δεκαετίες λεηλατούσαν την χώρα μετατρέπονται τελικά σε πρόθυμους πραιτοριανούς που υπηρετούν αδίστακτα την δεύτερη και μεγαλύτερη λεηλασία της Ελλάδας από ξένα αρπακτικά. Έτσι, ενώ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου επειδή η ελληνική κοινωνία διακρίνεται από μια μοναδική συνοχή, οι ξένοι και οι ντόπιοι πραιτοριανοί μας εξωθούν –ελέω και κάποιων προβοκατόρων ή πρακτόρων– σε εμφύλιες συγκρούσεις που θα προκύψουν εάν η κοινωνική καταστολή μετατραπεί σε κοινωνική εξέγερση.
Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας
Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας, απειλεί καθημερινά, κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, ασχημονεί στην Θράκη και εντείνει κάθε είδους ηγεμονικές και αναθεωρητικές αξιώσεις. Κατευνάζοντας στις διεθνείς σχέσεις σημαίνει: Καλώ τον αντίπαλο να μου επιτεθεί.
3. Το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα και η άμεση ανάγκη οι έλληνες να γίνουν οι εντολείς της διακυβέρνησης
Επιχειρείται το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα: Λεηλασία της Ελλάδας, κατάργηση της δημοκρατίας, καταστροφή της οικονομίας, εξευτελιστική εκποίηση του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και των οικιών των νοικοκυριών, αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, εξώθηση των Ελλήνων σε εμφύλιο και προετοιμασία του εδάφους για εκμετάλλευση της αδυναμίας μας με επιθέσεις εχθρικών κρατών. Το νεοελληνικό εθνοκράτος κινδυνεύει να εκμηδενιστεί ολοσχερώς. Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να αφήσουν τους εαυτούς τους να διολισθήσουν άλλο στην κατάθλιψη, την εξουθένωση, την εγκατάλειψη των δικαιωμάτων τους, την εκμηδένιση της δημοκρατίας τους και την καταστολή της ελευθερίας τους. Σύμφωνα και με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος το νεοελληνικός κράτος θα πρέπει να περιέλθει υπό τον έλεγχο των εντολέων ελλήνων πολιτών.
Σήμερα, καμιά παλαιοκομματική παράταξη δεν είναι σε θέση να διακυβερνήσει την Ελλάδα. Πρέπει να καταναγκαστούν ειρηνικά να αποχωρήσουν από το προσκήνιο πριν είναι πολύ αργά. Τον ειρηνικό τρόπο δεν τον ξέρουμε αλλά πρέπει να είναι αναίμακτος. Η μετάβαση πρέπει να διασφαλίζει την εθνική ασφάλεια, την δημόσια τάξη κατά προβοκατόρων, την διαχείριση της οικονομίας και –τέσσερα χρόνια μετά την εγκληματική εξαγγελία της επικείμενης «βύθισης του Τιτανικού»– επιτέλους κάποιος να διαπραγματευτεί εξ ονόματος των Ελλήνων.
Εν τέλει, είναι αντί-αισθητικό και ανορθολογικό να κάθεται στο σβέρκο μας το ίδιο πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε στο χείλος της αβύσσου. Καθημερινά φτύνουν πάνω στην έννοια Δημοκρατία. Εκλέχθηκαν εν μέσω πολιτικών εκβιασμών, νομοθετούν ερήμην της κοινωνίας και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, καταστρατήγησαν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και στο πεδίο της εθνικής επιβίωσης πέρασαν κόκκινες γραμμές. Τα τρία τελευταία χρόνια έγιναν πειθήνιοι υποτελείς μιας ξενόφερτης τεχνόσφαιρας που κατάργησε την λαϊκή κυριαρχία. Τους υποχρεώνουν να ψηφίζουν χιλιάδες σελίδες νόμων που δεν διαβάζουν, δέχονται να δένουν την ελληνική κοινωνία χειροπόδαρα χωρίς έλεος, σέρνονται μπροστά στους τεχνοκράτες παίρνοντας μέτρα που οι ίδιοι (οι τεχνοκράτες) ομολογούν ότι είναι λάθος και σαδιστικά σκόπιμα κάνουν λάθος διαγνώσεις της κατάστασης για να διαιωνίσουν την καταστροφική εξουσία τους και για να εξουθενώσουν την κοινωνία μέχρι πτώσεως. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η φασιστική απόδοση συλλογικών ευθυνών των θυτών κατά τον θυμάτων. Έτσι εκτελούνται οι μεταμοντέρνες γενοκτονίες.
4. Διέξοδος: Μετάβαση με άριστους στο τιμόνι – Συντακτική Συνέλευση
Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΉ. Χωρίς υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες αναφέρουμε τα αυτονόητα.
ΠΡΩΤΟΝ, η εντολέας κοινωνία επιβάλλει ένα ειρηνικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΌ να αποχωρήσουν οι φαύλοι, οι υπάλληλοι των ξένων και οι εγχώριοι μεταπράτες-τεχνοκράτες. Εάν χρειαστεί όλοι οι πολίτες κάθονται στις πλατείες μέχρι νεοτέρας μέχρι τα μέλη του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού να πάνε σπίτια τους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, οι ΈΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ πιστές στην Υψηλή αποστολή προάσπισης της συλλογικής ελευθερίας των ελλήνων βελτιστοποιούν και μεγιστοποιούν τους όποιους συντελεστές ισχύος διαθέτουμε και με ακλόνητη ετοιμότητα αφοσιώνονται στην προάσπιση της εθνικής επικράτειας κατά κάθε έξωθεν απειλής. Το κόστος κατά όποιου σκεφτεί να μας βλάψει πρέπει να είναι συντριπτικά και ανελέητα υψηλό. Γνωρίζουμε ότι ακόμη μπορούμε να επιβάλουμε ένα τέτοιο κόστος.
ΤΡΊΤΟΝ, οι ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΉΣ ΤΆΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑΣ: Είναι δικά μας παιδιά που υπηρετούν τις δυνάμεις εσωτερικής τάξης προστατεύουν αποτελεσματικά την κοινωνία κατά προβοκατόρων που πάντοτε εκμεταλλεύονται τέτοιες στιγμές. Αυτονόητα θεωρούμε δεδομένο ότι δεν θέλουν να αγγίξουν ούτε μια τρίχα ελλήνων πολιτών οι οποίοι συμπεριφέρονται ειρηνικά και με τους οποίους θα πρέπει να αγκαλιάζονται και όχι να συγκρούονται. Κάθε εξάλλου διαταγή να κτυπηθούν άοπλοι ειρηνικά συμπεριφερόμενοι πολίτες είναι αντί-Συνταγματική, παράνομη, ανήθικη και αντί-πατριωτική.
ΤΈΤΑΡΤΟΝ, ως πασίδηλο κοινωνικό αίτημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει άμεσα την (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΉ) ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗ της χώρας σε «δέκα» αδιάφθορους και ικανούς Έλληνες. Εάν δεν βρούμε δέκα ικανούς και αδιάφθορους έλληνες εκτός του φαύλου παλαιοκομματικού συστήματος θα πάθουμε ότι μας αξίζει. Η εντολή ρητή και ξεκάθαρη, σχεδόν μοναδικού σκοπού: Να επιχειρήσουν να σώσουν των χώρα, να αναθερμάνουν την οικονομία και να διεξάγουν σκληρές διαπραγματεύσεις με τους τρίτους.
ΠΈΜΠΤΟΝ, δημιουργείται μια ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ για Συνταγματική αναθεώρηση από την οποία θα απουσιάζουν οι γνωστοί επιστημονικά μεταμφιεσμένοι κομματάνθρωποι. Το νέο Σύνταγμα να τεθεί σε δημοψήφισμα σε έξη μήνες ή το πολύ σε ένα χρόνο. Κύριοι σκοποί της μεταρρύθμισης θα πρέπει να είναι, μεταξύ άλλων:
α) Εμπράγματη απόδοση της εξουσίας στους εντολείς πολίτες με ευρηματικές προσεγγίσεις της ημέτερης μακραίωνης δημοκρατικής παράδοσης που θα δημιουργούν αδιάλειπτη φορά κίνησης προς δημοκρατική αποκέντρωση σε συνδυασμό με κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό.
β) Άμεση Δημοκρατία στο επίπεδο του Ανώτατου Άρχοντα του οποίου οι αρμοδιότητες –ιδιαίτερα στα μακροοικονομικά και στα στρατηγικά– θα διευρυνθούν με πρόβλεψη 1) δυνατότητας ανάκλησης και 2) συνταγματικό περιορισμό για θητεία ενός έτους.
γ) Δημιουργία νομοθετικής εθνοσυνέλευσης θητείας ενός έτους η οποία θα ορίζει την εκτελεστική εξουσία, θεσμού του οποίου τα ανακλητά μέλη εκλέγονται όχι στην βάση κλικών-κομμάτων ή απαρχαιωμένων ιδεολογιών αλλά στην βάση τοπικής, περιφερειακής και εθνικής αριστείας.
δ) Στην βάση των ημέτερων δημοκρατικών παραδόσεων, δημιουργία δυνατοτήτων διαρκών ευρηματικών κοινωνικοπολιτικών ελέγχων και εξισορροπήσεων της εξουσίας σε οποιοδήποτε επίπεδο και εάν ασκείται.
ε) Συνταγματική ρήτρα που θα καθιστά την διαφθορά εσχάτη προδοσία με ποινές ισόβιας κάθειρξης.
στ) Δημιουργία Συνταγματικών προϋποθέσεων ούτως ώστε οι κρατικοί λειτουργοί να γνωρίζουν ότι είναι εντολοδόχοι των πολιτών.
ζ) Συνταγματική ρήτρα που να απαγορεύει έξοδα περισσότερα από τα έσοδα.
5. Το άμεσο έργο μιας άξιας μεταβατικής διακυβέρνησης: Διασφάλιση και διάσωση της κοινωνίας και της οικονομίας
ΠΈΜΠΤΟΝ, μια άξια μεταβατική διακυβέρνηση με την οποία θα συμπράξουμε όλοι μας και η οποία θα μεριμνήσει να αυτοσυντηρηθούμε υποχρεωτικά θα κινηθεί στην βάση των εξής αρχών προσανατολισμών και προσεγγίσεων:
α) Εφεξής δεν δανειζόμαστε και «ξοδεύουμε ότι παράγουμε». Ούτε ευρώ περισσότερο. Έτσι μόνο θα ενισχύσουμε την διαπραγματευτική μας θέση,
β) Με άμεσο νόμο διασφαλίζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα ελληνικά νοικοκυριά κατά ντόπιων και εγχώριων τρωκτικών,
γ) Οι τράπεζες που εισέπραξαν δεκάδες δισεκατομμύρια. Γι’ αυτό τίθενται υπό δημόσιο έλεγχο. Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις πληρώνουν δόσεις μόνο όσο μπορούν. Σε κάθε περίπτωση μέχρι νεοτέρας δεν χάνουν οτιδήποτε. Υπό τις περιστάσεις τίποτα δεν εκποιείται, κανείς δεν απειλείται.
δ) Οι εγγυήσεις προς τους πολίτες στο όνομα της ελευθερίας τους, της δημοκρατίας τους, της ασφάλειάς τους και του μέλλοντος των νέων μας συνοδεύονται από απαίτηση να ζήσουν λιτά για λίγους μήνες ή όσο χρειαστεί.
ε) Δεν θα λείψει στους πολίτες οτιδήποτε παρά μόνο αχρείαστες πολυτέλειες. Αποτελεί προσβολή κατά της νοημοσύνης μας να λέγεται ότι θα κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα φάρμακα. Τα κλεμμένα των κερδοσκόπων είναι που πρέπει να κοπούν. Με επιστράτευση όλων των δεξιοτήτων μας μπορούμε να διασφαλίσουμε το ελάχιστο διαβίωσης των πολιτών, τους συνταξιούχους, το ιερό μας Εθνικό Σύστημα Υγείας και την λειτουργία του κράτους.
στ) Αναζητούμε με «κανόνια και πυραύλους» όλες τις «λίστες των ληστών» που λεηλάτησαν την χώρα και τους ζητούμε να φέρουν τα χρήματά μας!! πίσω για να φορολογηθούν.
ζ) Όποιος δεν το πράξει με νόμο δημεύονται όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και τίθενται υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο.
η) Με προειδοποιητικό νόμο καθίσταται σαφές σε αυτούς τους «ληστές των λιστών» ότι να μην νομίσουν ότι θα καταστραφεί η Ελλάδα και θα επαναφέρουν τα κονδύλια για να κατεξουσιάσουν ξανά τους Έλληνες. Ποτέ δεν θέλουμε τα κλεμμένα τους και θα τιμωρηθούν με την πρώτη ευκαιρία.
θ) Με νόμο ορίζεται ότι κανένας έλληνας δεν περνά το κατώφλι της εξαθλίωσης και όλοι μαζί μονιασμένοι θα αναπτύξουμε την οικονομία προς δημιουργικούς τομείς με ότι έχουμε.
ι) Καθιστούμε άμεσα την Ελλάδα επενδυτικό παράδεισο ξένων επενδύσεων. Όχι όμως με εκποίηση του δημόσιου πλούτου μας, της πολιτισμικής και φυσικής μας κληρονομιάς (νήσοι, νησίδες και βραχονησίδες). Με τον σωστό τρόπο, με σωστούς επιχειρηματίες (υπάρχουν πάμπολλοι, πανέτοιμοι και όχι κατ’ ανάγκη στην Εσπερία).
κ) Δρομολογούμε άμεσα με όποιο τρόπο το επιτυγχάνει την κατά το συντομότερο δυνατό εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών μας πόρων.
6. Το περιεχόμενο μιας διαπραγμάτευση με τους τρίτους
ΈΚΤΟΝ, αφού είναι λογικό να πούμε ότι μπορούμε να επιβιώσουμε με το να καταναλώνουμε ότι παράγουμε –θα είναι ντροπή εάν πούμε το αντίθετο μιας και το τίμημα είναι η ελευθερία μας, η δημοκρατία μας και το μέλλον των παιδιών μας– λέμε σε όλους τους ξένους ότι όλα είναι υπό διαπραγμάτευση:
α) η Ελλάδα αρνείται –και μεθοδεύει να την μιμηθούν και άλλα κράτη-μέλη– να γίνει το θύμα των ελλειμμάτων της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης ή βορά των ανεξέλεγκτων θηρίων του διεθνικού κόσμου. Από το ευρώ βέβαια δεν φεύγουμε! Το ζήτημα ήταν να μην είχε διαπραχτεί το έγκλημα της απροετοίμαστης ένταξής μας στο ΟΝΕ. Τώρα δεν πρέπει να τους κάνουμε την χάρη να φύγουμε. Στους καθημερινούς εκβιασμούς αντιτάσσουμε πως δεχόμαστε μια δίκαιη συντεταγμένη οικονομική διασφάλισή μας (πχ ολική διαγραφή των άδικων χρεών), οπότε ευχαρίστως αποχαιρετούμε το ευρώ.
β) Επιστρατεύονται όλα τα ταλέντα των κρατικών λειτουργών και όλων των μελών του έθνους οπουδήποτε και εάν βρίσκονται για να συγκροτηθούν άμεσα στέρεα και ακλόνητα νομικά, πολιτικά και ηθικά επιχειρήματα,
γ) Δηλώνουμε απερίφραστα ότι αποδεχόμαστε τις οφειλές μας για χρέη που είναι θεμιτά. Αρνούμαστε όμως τα καταχρηστικά ή τα οφειλόμενα σε λάθη άλλων, ιδιαίτερα τα καταχρηστικά κέρδη των άλλων λόγω δημιουργίας της τερατώδους κατασκευής της ΟΝΕ (όποιος ξέρει γιατί δημιουργήθηκε, φρίττει).
δ) Ετοιμαζόμαστε άμεσα και πυρετωδώς για μια σκληρή διεθνή νομική, ηθική, πολιτική και επικοινωνιακή μάχη υπεράσπισης μιας ακλόνητης θέσης: η θυματοποίηση των Ελλήνων (ή πολιτών άλλων κοινωνιών) απορρίπτεται. «Στα τσακίδια» άνομες και καταχρηστικές κανονιστικές ρυθμίσεις οποιουδήποτε είδους. Ότι βλάπτει τον άνθρωπο είναι παράνομο, καταχρηστικό και εγκληματικό.
ε) Στα κάτι κοράκια του διεθνούς εγκληματικού χρηματοοικονομικού περίγυρου λέμε ότι εάν όπως ακούεται σκοπεύουν να αγοράσουν «κόκκινα δάνεια» για να κερδοσκοπήσουν ισχύει το εξής: 1) δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ και 2) δεν θα βρίσκονται στην εξουσία στην Ελλάδα εγχώριοι πραιτοριανοί για να εκτελέσουν τις εγκληματικές, παράνομες και ανήθικες εκποιήσεις του πλούτου των ελλήνων πολιτών. Κανένας νόμος δεν το δικαιολογεί και εάν υπάρχουν τέτοιοι εγκληματικοί νόμοι καταργούνται άμεσα. Οποιοσδήποτε δήθεν «νόμος» ή δήθεν «δίκαιο» επιβάλλει εξαθλίωση και εξόντωση μιας κοινωνίας απορρίπτεται και σε κάθε περίπτωση οι έλληνες τον απορρίπτουν και παλεύουν μέχρι νεοτέρας για να καταδείξουν ότι αυτό είναι σωστό και ορθολογιστικό.
ε) Με σοβαρές και αξιόπιστες προτάσεις γινόμαστε σημαιοφόροι μιας υπεύθυνης και συντεταγμένης μεταρρύθμισης της ΕΕ που θα προϋποθέτει, μεταξύ άλλων: 1) Συντεταγμένη κατάργηση της τερατώδους ΟΝΕ και επιστροφή στην νομισματική και δημοσιονομική ευελιξία και τις ισόρροπες εμπορικές συναλλαγές με ρήτρες και διασφαλίσεις. 2) Εμπέδωση των διακυβερνητικών θεσμών ως εντολέων των εντολοδόχων υπερεθνικών θεσμών (οι τεχνοκράτες δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή ανεξάρτητη εξουσία – τα αντι-αισθητικά πρόσωπα της τρόικα να εξαφανιστούν). 3) Καθολική καθιέρωση της ομοφωνίας στην λήψη των αποφάσεων της ΕΕ καθότι μεταξύ κυρίαρχων κρατών αυτό μόνο είναι δημοκρατία. 4) Διασφάλιση με κάθε τρόπο του αντί-ηγεμονικού χαρακτήρα της ΕΕ. 5) Πρόταξη ως έσχατου θεσφάτου ότι τίποτα και ποτέ δεν αποφασίζεται που δυνατό να βλάψει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πολλοί θα συνηγορήσουν και εάν δεν πλειοψηφήσουν τότε εξ αντικειμένου η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έκλεισε τον κύκλο της.
Για την αντι-αισθητική, φασιστική και καταχρηστική εκβιαστική προπαγάνδα όταν υπογράφονταν τα μνημόνια («δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και δεν θα έχουμε φάρμακα») υπενθυμίζουμε ότι αυτή την στιγμή στην Ελλάδα η πραγματικότητα είναι η εξής: α) Πολλά εκατομμύρια είναι άνεργοι, β) εκτός από αυτές που έβαλαν λουκέτο, καμιά βασικά επιχείρηση δεν μπορεί να επιβιώσει, γ) υπάρχει μεγάλο έλλειμμα φαρμάκων σε κρίσιμους τομείς της υγείας και δ) οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώθηκαν σε βαθμό που απλά οι έλληνες πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις που δυναστικά επιβάλλονται καθημερινά.
Οι πολίτες είναι σε απελπισία και απόγνωση. Η πιο πάνω συντεταγμένη διέξοδος που προβλέπει μεταβατική διακυβέρνηση, Συνταγματική μεταρρύθμιση, ορθολογιστικές διαπραγματεύσεις με τους τρίτους και διασφάλιση των Ελλήνων πολιτών είναι η μόνη που αρμόζει σε μια κοινωνία τα μέλη της οποίας δεν έχασαν ακόμη το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Μια κοινωνία που διαφυλάττει πάση θυσία την δημοκρατία της και μια κοινωνία τα μέλη της οποίας είναι έτοιμα να επιδείξουν αυτοθυσία για την ελευθερία τους. Όλα πλήττονται θανάσιμα και οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να γίνουν εντολείς της τύχης τους.
7. Τα «καλά πλην εγκλωβισμένα παιδιά» των κομμάτων
Τέλος, όπως έχουμε ξαναγράψει, δεν υποστηρίζουμε ότι όσοι αναμείχθηκαν με την πολιτική ή συμμετείχαν στο κομματικό σύστημα είναι ένοχοι και δράστες. Όσοι εντός των παρατάξεων του σάπιου παλαιοκομματικού συστήματος είναι αδιάφθοροι και κατανοούν την κρισιμότητα των περιστάσεων να το αποδείξουν με το να υποστηρίξουν μια υπερκομματική σωτήρια μετάβαση για να διασωθεί η οικονομία, να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις μας και να ανασυγκροτηθεί το πολιτικό σύστημα σε δημοκρατική βάση σύμφωνα με τις πολιτικές μας παραδόσεις.
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
----------------------------- --------------------------------
Διαβάστε ακόμη:
Δείτε που πάνε τα λεφτά που μας δανείζουν - Αναλυτικό γράφημα
από http://www.onalert.gr/stories/Deite_poy_pane_ta_lefta_poy_mas_daneizoynAnalytiko_grafhma
Δείτε που πάνε τα λεφτά που μας δανείζουν.Αναλυτικό γράφημα!
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «The Telegraph» ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής Ντάνιελ Τζον Χάναν αναφέρει: «Αναρωτιέστε γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ανίκανη να ανακάμψει με τα χρήματα που της προσφέρονται; Μελετήστε το γράφημα...».
Έτσι όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Τζον Χάναν, κάτι το οποίο είναι απόλυτα ακριβές θα συμπληρώναμε εμείς, από το κάθε ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά του ευρώ δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.
«Δαπανώνται για τη διάσωση των τραπεζιτών και των ομολογιούχων από τις συνέπειες των δικών τους ατυχών επενδύσεων», όπως αναφέρει ο ευρωβουλευτής. Συγκεκριμένα, από το κάθε ευρώ του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, 40 λεπτά του ευρώ καταλήγουν στα ταμεία των ξένων χρηματοπιστωτικών ομίλων που δάνεισαν την Ελλάδα, ενώ 23 λεπτά καταλήγουν στα ταμεία των ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. «Τέλος, 18 λεπτά από το ευρώ που προορίζεται για τη διάσωση της Ελλάδας καταλήγουν στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι κλείνοντας το σχόλιο του ο Χάναν αναφέρει ότι «γι' άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι φτωχοί σώζουν τους πλούσιους». Μάλλον μεγάλο δίκαιο έχει.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Το θυμάστε; Κάποτε, όταν ήμαστε παιδιά, ο δάσκαλος μάς έβαζε να το μάθουμε απ' έξω και το λέγαμε με τόσο ρυθμό και καμάρι....
Τώρα αυτό όπως και τόσα άλλα σπουδαίων Ελλήνων ποιητών έχουν εξαφανιστεί από τα αναγνωστικά μας....... Απολαύστε το και χρόνια πολλά!
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!
Ιωάννης Πολέμης
Α] 73 χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωϊνό της Δευτέρας της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Όταν στις 6 το πρωί εκείνης της μέρας ήχησαν σε όλη την Ελλάδα οι σειρήνες του πολέμου και βρόντηξαν τα πολεμικά τύμπανα μαζί με τα ντουφέκια και τα κανόνια, η μικρή, αλλά τίμια Ελλάδα, είχε πεί το μεγάλο «ΟΧΙ» στον μέχρι τότε ανίκητο άξονα.
Ο κόσμος φοβισμένος έβλεπε μέχρι τότε την ανίκητη ορμή των δικτατόρων που ισοπέδωναν το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη και κρατώντας την αναπνοή του περίμενε τη σειρά του. Ήθελαν να αλλάξουν οι παράφρονες την ιστορία του κόσμου για 1000 χρόνια και να εγκαταστήσουν στο θρόνο την λεγομένη Αρία Φυλή αντάμα με την αλαζονεία και τη δυναστεία, τη βία και τη μαγεία.
Οπλικά συστήματα άγνωστα μέχρι τότε, αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, άρματα μάχης, εκπαίδευση αρίστη, ατομικά τυφέκια τελευταίου τύπου και οργάνωση άρτια για την κατάκτηση και κατάτμηση κάθε εδαφικής περιοχής.
Εμείς όμως δεν φοβηθήκαμε. Με την χιλιάδων ετών ιστορία πίσω μας και τα αιώνια παραδείγματα των ηρώων της φυλής μας μιμούμενοι τους προαπελθόντες αγωνιστές της Ελευθερίας υψώσαμε το ανάστημά μας πέραν κάθε προσδοκίας και επιτελέσαμε συν Θεώ ένα μέγιστο θαύμα.
Β] Αλλά και σήμερα πράγματι βιώνουμε μια νέα επίθεση σε βάρος της Πατρίδας μας από τις Τράπεζες, τις μυστικές λέσχες, τι ξένες κυβερνήσεις και τους αιώνιους εχθρούς μας. Αλλά και από δικούς μας δειλούς ηγέτες μας και ξενόδουλους.
Βιώνουμε αιχμαλωσία: οικονομική (=είμαστε καταχρεωμένοι), πολιτική (=κάνουμε ό,τι μας λένε οι ξένοι), διοικητική (=υπάρχουν εδώ μέσα επίτροποι στα υπουργεία και τους οργανισμούς), πληθυσμιακή (=γέμισε ο τόπος λαθρομετανάστες και νέους εισβολείς), ευρωπαϊκή (= ακολουθούμε πιστά όχι τις παραδόσεις μας, αλλά τις ευρωπαϊκές οδηγίες), νομισματική(=χάσαμε από μόνοι μας το πιο αρχαίο νόμισμα της Ευρώπης), εδαφική (= ξεπουλάμε την περιουσία μας αντί πινακίου φακής), μελλοντική (=για πολλές γενιές θα είμαστε υπόδουλοι στους ξένους), ιδεολογική(= δηλ. θεωρίες και συνήθειες οικογένειας και πίστεως που ξέραμε πάνε περίπατο), αστυνομική (=παρακολουθήσεις και καταγγελίες ανά πάσα στιγμή), ρατσιστική (=σε βάρος των Ελλήνων).
Από την άλλη μεριά απολύσεις, ανεργία, αυτοκτονίες, άστεγοι, πεινώντες και διψώντες, άπλυτοι και συφοριασμένοι, ζητιάνοι και κακόμοιροι, οι άλλοτε περήφανοι Έλληνες! Χωρίς πατρίδα, αξιοπρέπεια, τιμή, περιουσία, μέλλον, οικογένεια, παιδιά, εδαφική ακεραιότητα, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση… Ξέρουμε ποιοι φταίνε για όλα αυτά… Και η αγανάκτησή μας έχει χτυπήσει κόκκινο… Έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι μας.
Είμαστε βαπτισμένοι όμως και ανήκουμε στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουμε τον αληθινό Θεό. Θα καταφύγουμε όλοι σ΄ Αυτόν, όπως και στο παρελθόν. Θα παρακαλέσουμε την Παναγία Μητέρα Του. Όπως τότε που κρατήσαμε την πιο αυστηρή ουδετερότητα. Έτσι και τώρα που κρατάμε την πιο δυνατή υπομονή. Που θα πάει όμως; Θα κάνει το θαύμα του ο Θεός και θα ξεσπάσει το ηφαίστειο του λαού μας. Είμαστε στη σωστή πίστη και στο σωστό δρόμο, στη μοναδική αλήθεια και ζούμε την αληθινή ζωή: τον Χριστό.
Γ] Οπωσδήποτε όμως πρέπει να δείξουμε και πνεύμα θυσίας:
Να θυσιάσουμε από πνεύμα μας και θα προσευχόμαστε νύχτα μέρα στο Θεό των δυνάμεων να μας γλυτώσει.
Να θυσιάσουμε από το χρόνο μας και θα διαβάζουμε το λόγο Του για να ενισχυόμαστε δια της παρακλήσεως των Γραφών.
Να θυσιάσουμε από το λόγο μας για να διαμαρτυρόμαστε και να ομολογούμε, βεβαίως και να παρηγορούμε τους άλλους.
Να δώσουμε από την περιουσία μας ό,τι μπορούμε για να βοηθούνται και οι άλλοι.
Να δώσουμε από την καρδιά μας την αγάπη μας και το αίμα μας για τις σημαίες, το σύνταγμα και τα όπλα τα ιερά.
Να δώσουμε τέλος τις αμαρτίες μας με τη μετάνοια και την εξομολόγηση, γιατί αυτές κυρίως είναι η αιτία του κακού ή δεν αφήνουν τη θεραπεία να έρθει πιο γρήγορα.
Να είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι με ελπίδα για το παρόν και το μέλλον.
Να τιμούμε τους ήρωες και τους αγωνιστές της ελευθερίας και να σεβόμαστε την ιστορική αλήθεια.
Να είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσουμε και πάλι.
ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ από το Γάλλο Λογοτέχνη ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ ΖΑ
1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
1. Από την ιατρική σας, τη φαρμακευτική σας,
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα),
3. Από την φυσική σας, χημεία,
4. Από την αστρονομία σας, 5. Από την πολιτική σας,
6. Από την καθημερινότητα σας, διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά, και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ:
«δεν γίνεται». ΣΩΣΤΑ, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
«««Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...»»»
Η πρόκληση, πάντως, ισχύει κύριοι!!
Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά του αυθάδους Μουσσολίνι ήταν μόνον η αρχή.
Ακολούθησαν πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές.
Μία μορφή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και τις τηλεοράσεις υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη.
Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εξεστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.
Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή και σε ηλικία 32 ετών εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντος του Πόντου. Μετά τη σφαγή του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους ήλθε στην Αθήνα και ορίσθηκε εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με σπουδές στη Χάλκη και σε ξένα πανεπιστήμια εκλέγεται το 1938 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Τον αγώνα των στρατιωτών μας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου στήριξε και ο ίδιος και η Εκκλησία της Ελλάδος με κάθε τρόπο, ηθικό και υλικό.
Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές. Ο Χρύσανθος εκλήθη να μετάσχει της επιτροπής, η οποία θα παρέδιδε επισήμως την πόλη στον Γερμανό Διοικητή. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και απήντησε: «Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν τας πόλεις εις τον εχθρόν, αλλά καθήκον των είναι να εργασθούν δια την απελευθέρωσιν αυτών». Ήταν το πρώτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Ο Δήμος Αθηναίων τον ειδοποίησε ότι θα τελεσθεί Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό κα τον καλούσαν να προσέλθει. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και πάλι λέγοντας: «Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της Πατρίδος μας. Η ώρα της Δοξολογίας θα είναι άλλη». Ήταν το δεύτερο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Υπήρξε στη συνέχεια άλλη απαίτηση: Να ορκίσει τη γερμανοπρόβλητη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Και ο Αρχιεπίσκοπος απήντησε: «Δεν μπορώ να ορκίσω κυβέρνησιν προβληθείσαν υπό του εχθρού. Ημείς γνωρίζομεν ότι τας Κυβερνήσεις ορίζει ο Λαός και ο Βασιλεύς. Εδώ τώρα ούτε ο Λαός εψήφισεν την Κυβέρνησιν ούτε ο Βασιλεύς την ώρισεν». Ήταν το τρίτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Αντικαταστάθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος διεφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα κατά την Κατοχή. Ο Χρύσανθος εκοιμήθη στις 28.9.1949. Το 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στη Μονή Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
Τα ΟΧΙ του εμψύχωσαν την αγωνιστικότητα των Ελλήνων.
Κ.Χ. 22.10.2013
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/ta-tria-ohi-tou-archiepiskopou-hrusanthou.html#ixzz2ixA0oXD0
Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.
Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.
Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;
«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.
Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.
Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.
Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.
Τι οφείλει η σημερινή Γερμανία προς την Ελλάδα. Οφειλές που αποδέχονται γερμανοί αναλυτές και το Spiegel, αποτιμούν Γάλλοι οικονομολόγοι, προσπαθούν να τα αποσιωπήσουν οι “ντόπιοι” την ίδια στιγμή που εξοντώνουν τον Ελληνικό λαό και εκποιούν την χώρα.
Μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλεί η απότομη αφύπνιση του πολιτικού κόσμου σχετικά με τις Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις* η οποία έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν, ενώ ακόμα και αν υπάρξει δικαίωση τα όποια ποσά θα είναι απείρως μικρότερα, από την πραγματική οφειλή, την τεκμηριωμένη οφειλή της Γερμανίας που προκάλεσε την οικονομική καταστροφή της χώρας σε βάθος δεκαετιών. Το περιβόητο “κατοχικό δάνειο” που ουδείς τολμά να φέρει ως θέμα, διότι απλούστατα δεν είναι ούτε “ηθικό”, ούτε “πολιτικό” αλλά καθαρά οικονομικό. Με συγκεκριμένη εκτίμηση, αποτίμηση και διαδικασία διεκδίκησης.
Οι “πολεμικές αποζημιώσεις” βλέπετε, προσπαθούν να αποτιμήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές σε σημερινούς χρηματοοικονομικούς όρους, με άθλια δεδικασμένα διεθνώς που συνοδεύονται από “συγγνώμη”, χτύπημα στην πλάτη και “για όλα έφταιγαν οι ναζί”. Σκληρή η αλήθεια, αλλά μόνον το χρήμα έχει διαχρονική αξία και νόμους υπεράνω “ηθικής”. Ας επιστρατεύσουν λοιπόν οι κυβερνώντες την ηθική τους γιατί είναι το μόνο όπλο που θα τους οδηγήσει στο να κάνουν σωστά την δουλειά τους.
ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ “ΔΑΝΕΙΩΝ”
(Δημοσθένης Κούκουνας)
Υπερβαίνει τα 510 δις € για τη Γερμανία
(υπολογίζεται με 2,5% επιτόκιο από το 1946, οπότε κατέστησαν ληξιπρόθεσμα κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι το 1946)
Επειδή κατά περιόδους έχουν λεχθεί πολλά για τα κατοχικά δάνεια και ιδιαίτερα για το ύψος που αντιπροσωπεύουν, θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνει ένας αντικειμενικός – επιστημονικός θα έλεγα – υπολογισμός, ώστε να γνωρίζουμε το πραγματικό ποσόν, φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι το ζήτημα αυτό είναι υπαρκτό και η ελληνική αξίωση για την αποπληρωμή τους ρεαλιστική. Το καθήκον αυτό επαφίεται σε πιο ειδικούς οικονομολόγους και είναι όλως ατυχές που μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος οιασδήποτε βαθμίδας να το πράξει ή ένας υπεύθυνος πολιτικός να αναθέσει σε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων μια εμπεριστατωμένη μελέτη.
Μετά την Απελευθέρωση ο αρμόδιος θεσμικός φορέας, η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των σχετικών λογαριασμών που τηρούσε, προσδιόρισε το σύνολο των καταβολών που δόθηκαν από την αρχή στους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσόν που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ. Μετά την αφαίρεση των κατά τα διεθνή νόμιμα εξόδων κατοχής, όπως αυτά συμφωνήθηκαν με τους κατακτητές, η μεν Γερμανία έλαβε πέραν αυτών ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.[1]
Αυτά τα τελευταία ποσά είναι ακριβώς τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια, που θα έπρεπε – κατά τις συμφωνίες Μαρτίου 1942 και Δεκεμβρίου 1942 – να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου. Αυτό είναι το κεφάλαιο του κατοχικού δανείου σε ονομαστική αξία και αυτή ήταν η βάση για να υπολογισθεί η οφειλή όταν θα γινόταν η εξόφληση, διότι το ακριβές ποσόν πρέπει να εξαχθεί με το μέτρο της τιμαριθμικής δραχμής. Εδώ τώρα τίθεται το ζήτημα ποιος είναι ο κανόνας του προσδιορισμού της.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, προκειμένου να έχει την εποχή εκείνη μια αρχική εκτίμηση, χρησιμοποίησε τη μέθοδο της αντιστοίχισης στην τιμή της χρυσής λίρας. Προσδιορίστηκε έτσι ότι η συνολική οφειλή της Γερμανίας ως προς τα κατοχικά δάνεια ανερχόταν σε 3.670.610 χρυσές λίρες, της δε Ιταλίας σε 835.616 χρυσές λίρες[2].
Εκ πρώτης όψεως η μέθοδος αυτή φαίνεται λογική, πλην όμως δεν είναι αντιπροσωπευτική, διότι η επίσημη τιμή της χρυσής λίρας ήταν διαφορετική από την ανεπίσημη – και φυσικά ήταν χαμηλότερη. Πέραν αυτού, η συμφωνία που επέβαλαν οι κατακτητές δεν όριζε συγκεκριμένη μέθοδο αποτιμαριθμοποίησης, πολύ δε περισσότερο όταν η μελετώμενη κατοχική περίοδος ήταν εξαιρετικά περίπλοκη. Συνεπώς, η αναζήτηση της δίκαιης αποτίμησης του χρέους θα πρέπει να ακολουθήσει ασφαλέστερο υπολογισμό.
Την άποψη ότι ο υπολογισμός του κατοχικού δανείου δεν είναι ορθός αν γίνει με τη βάση της χρυσής λίρας, πρώτος υποστήριξε ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, επιμένοντας ότι πιο ορθολογική και αντιπροσωπευτική είναι εκείνη του δολαρίου. Στην περίπτωση αυτή, πρόσθετε, κατά την εκτίμησή του το κεφάλαιο οριζόταν για τη Γερμανία σε 151 εκατ. δολάρια και μέχρι το 1964[3] θα έπρεπε να προστεθούν 177 εκατ. δολάρια για τόκους από 1ης Ιανουαρίου 1942, δηλαδή συνολικά 328 εκατ. δολάρια.
Ωστόσο, αν στηριζόμαστε στη συμφωνία του Μαρτίου 1942, που συνήφθη μεταξύ Γερμανών και Ιταλών στη Ρώμη, δεν πρέπει να αρχίσει η χρέωση από την ημερομηνία εκείνη, διότι σαφώς αναφερόταν ότι επρόκειτο περί ατόκου επιστροφής των καταβολών. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη συμφωνία εκείνη, διότι επ’ αυτής εδράζεται η ελληνική αξίωση. Διαφορετικά αν αγνοηθούν επιλεκτικά ορισμένοι όροι της, υπάρχει ο κίνδυνος να αδυνατίσει η θέση μας και να δοθούν επιχειρήματα για τη μη τήρησή της.
Από την άλλη μεριά δεν είναι ορθολογική η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου, διότι χρησιμοποιεί μεθοδολογία που στην πραγματικότητα μειώνει το σύνολο της οφειλής με το να λαμβάνει εσφαλμένη εκκίνηση της οφειλής στα 151 εκατ. δολάρια, που τον Απρίλιο 1964 αντιστοιχούσαν σε 15.100.000 χρυσές λίρες ή κατ’ επέκταση το 2012 σε 4.530.000.000 ευρώ. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, τον Απρίλιο 1964 το κεφάλαιο έφθανε έντοκα, ως προς τη Γερμανία πάντα, στις 32.800.000 χρυσές λίρες, οπότε με τις ίδιες αναλογίες (δηλαδή με επιτόκιο 4% και ετήσιο ανατοκισμό) το 2012 η συνολική οφειλή θα ήταν 215.513.819 χρυσές λίρες ή σε ευρώ 64.654.145.587 ευρώ. Αυτή είναι η εκτίμηση Αγγελόπουλου για τα κατοχικά δάνεια της Γερμανίας που οφείλονται στην Ελλάδα[4].
Ωστόσο ο υπολογισμός αυτός έχει δύο βασικά μειονεκτήματα. Όπως προελέχθη, α) αγνοεί τον όρο της άτοκης επιστροφής κατά τη λήξη του πολέμου, και β) υπολογίζει επιτόκιο 4%. Ενδεχομένως το 1964, όταν έκανε τους υπολογισμούς του, το επιτόκιο να ήταν φυσιολογικό, πλην όμως προκειμένου για κρατικά δάνεια το ορθό θα ήταν 2,5% και όχι περισσότερο.
Επιλέγοντας αυτό το χαμηλό επιτόκιο του 2,5% και εκκινώντας τον ανατοκισμό από το 1946, χρονολογία που ανυπερθέτως, δηλαδή με τη λήξη του πολέμου που νοείται κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, θα έπρεπε το γερμανικό κράτος να επιστρέψει τις καταβολές που είχε λάβει καθ’ υπέρβαση των εξόδων κατοχής υπό σαφώς δανειακή μορφή και με την ανεπιφύλακτη δέσμευση επιστροφής των χρημάτων, καταλήγουμε σε άλλο ποσόν.
Πλην όμως η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου το 1964, όσο και εκείνη του κατοχικού υπουργού Γκοτζαμάνη το 1952 (περί 240 εκατ. δολαρίων), είναι εσφαλμένες. Αγνοούν την ορθή αποτίμηση της αναγκαίας τιμαριθμικής βάσης, η οποία όντως είναι αρκετά περίπλοκη. Αρκεί μόνο να υπομνησθεί πόσο ακραίες και αιφνίδιες ανατιμήσεις βασικών ειδών γίνονταν τότε, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι οι πραγματικές τιμές αγαθών απείχαν εξαιρετικά από τις επίσημες και πόσο δύσκολο είναι να αναπαρασταθούν ώστε να ληφθούν για να χρησιμοποιηθούν ως βάση υπολογισμών. Γι’ αυτόν τον λόγο αναζητήσαμε μια άλλη μεθοδολογία.
Η έρευνά μας προσανατολίστηκε διαφορετικά λοιπόν και με έναν συνδυασμό επίσημων και πραγματικών τιμών στα τρόφιμα και στα είδη καθημερινής χρήσης, της πραγματικής τιμής της χρυσής λίρας στην ελεύθερη αγορά, λαμβάνοντας υπόψη και τις αξίες των πωλουμένων ακινήτων, καθώς και άλλων δεικτών, περιλαμβανομένης και της γερμανικής οφειλής από τις ελληνικές εξαγωγές προς τη Γερμανία διαρκούσης της Κατοχής[5], καταλήξαμε σε διαφορετικό ποσόν. Έτσι, η πραγματική αποτίμηση του κατοχικού χρέους έφθασε την ημέρα που αποχώρησαν τα γερμανικά στρατεύματα στο συνολικό ύψος των εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνονται πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Αυτό είναι το ακριβές ποσόν και είναι βέβαιο ότι αν κάποτε η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να ασχοληθεί με το ζήτημα και αναθέσει σε μια επιτροπή ειδικών να το ερευνήσει σε βάθος, τότε θα επαληθευθεί πλήρως η δική μας εκτίμηση.
Επί πλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο όρος περί άτοκης σύντομης επιστροφής των κατοχικών δανείων ξεπεράστηκε όταν η οιονεί δανειακή σύμβαση κατέστη ληξιπρόθεσμη. Αυτό συνέβη με τη Διάσκεψη Ειρήνης του 1946 και από τότε τα δάνεια είναι έντοκα, ώστε το αρχικό κεφάλαιο των 100 δισεκατομμυρίων να ανέρχεται σήμερα, με χαμηλό επιτόκιο 2,5%, στα 510.033.165.000 ευρώ.
Επομένως αυτό το ποσόν όφειλε να έχει καταβάλει το μεταπολεμικό γερμανικό κράτος και αδιαφόρησε να το πράξει. Υπό το πρόσχημα του διαμελισμού επλέχθη μια σειρά επιχειρημάτων για να αποφύγει την αποπληρωμή των κατοχικών δανείων με την ανοχή ή συνενοχή των συμμαχικών κυβερνήσεων. Αρκετά χρόνια μετά τη Διάσκεψη Ειρήνης εφευρέθηκε το επιχείρημα ότι η Γερμανία δεν ήταν σε θέση να υπογράψει την τελική συνθήκη ειρήνης ενόσω ήταν διαμελισμένη. Αν ήταν καλόπιστος οφειλέτης η Δυτική Γερμανία, στο διάστημα των 44 χρόνων που μεσολάβησαν μέχρι να ενοποιηθεί θα μπορούσε να είχε καταβάλει το μερίδιο που της αναλογούσε, έστω και σταδιακά. Απέφυγε όμως να το πράξει, όπως απέφυγε και στα επόμενα χρόνια, αφού πλέον ήταν ενοποιημένη και δεν μπορούσε να επικαλεσθεί παρόμοιες αιτιάσεις.
(Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα “Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια”, σελ. 459-463 που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ερωδιός)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[2]. Μεταπολεμικά η Ιταλία, η οποία αναγνώρισε την εν προκειμένω οφειλή της και δεν αρνήθηκε να την εξοφλήσει, φέρθηκε πολύ εντιμότερα από τη Γερμανία και τελικά, ύστερα από διαπραγματεύσεις με τις ελληνικές κυβερνήσεις ως προς το ακριβές ύψος της οφειλής της, το αποπλήρωσε. Η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι δεν αρνείται την ύπαρξη της υποχρέωσης με τη λήξη του πολέμου, πεισματικά και συστηματικά δεν δέχεται να την τακτοποιήσει.
[3]. Η χρονολογία 1964 χρησιμοποιείται διότι τη χρονιά εκείνη έκανε τους υπολογισμούς και τις εκτιμήσεις του ο Α. Αγγελόπουλος, δημοσιεύοντας σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα Το Βήμα (17.4.1964), που αναδημοσιεύθηκε στη συνέχεια στο περιοδικό Νέα Οικονομία, που εξέδιδε ο ίδιος (Μάιος 1964).
[4]. Στα τέλη Μαΐου 2012 η δημοσιογράφος Βίκυ Βουλβουκέλη δημιούργησε αίσθηση στη γερμανική κοινή γνώμη (Bild 23.5.2012), προβάλλοντας το αίτημα για την επιστροφή των κατοχικών δανείων, στηριζόμενη στην εκτίμηση που είχε παρουσιασθεί από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης τον Σεπτέμβριο 2011 περί 70 δισεκ. ευρώ. Το ποσόν, όπως αναλύουμε, είναι κατά πολύ χαμηλότερο της πραγματικότητας.
[5]. Το ισοζύγιο του ανανεωμένου ελληνογερμανικού κλήριγκ, όπως εξελίχθηκε με τη δραστηριότητα της Degriges από τον Σεπτέμβριο 1942 μέχρι τέλους της Κατοχής, είναι σαφώς οικονομικό μέγεθος και πρέπει να εντάσσεται στη συμφωνία για τα κατοχικά δάνεια, όπως αναμφίβολα προκύπτει.
Ο έγκυρος Γάλλος οικονομολόγος Jacques Delpla, οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας BNP Paribas εκτιμά το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 575 δις ευρώ (συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Les Echos 23.6.2011) - http://www.lesechos.fr/22/06/2011/lesechos.fr/0201458716889_jacques-delpla-----l-allemagne-doit-575-milliards-d-euros-a-la-grece--.htm
Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl αποδέχεται πλήρως την υπόσταση της γερμανικής οφειλής για τα κατοχικά δάνεια (συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel 21.6.2011) - tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-05-04-04-20-18/2012-02-28-20-41-37/3678-2012-10-27-13-14-53
Οι πολύτιμες πληροφορίες από το βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα το οποίο δεν πρέπει να λείπει από κανένα Ελληνικό σπίτι. Για να γνωρίζουμε την αλήθεια και όχι τις έωλες ιδεοληψίες του καθενός.
Ο συγγραφέας μάλιστα έστειλε και επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά για το θέμα:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ
Στον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά ο ιστορικός συγγραφέας Δ. Κούκουνας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, παροτρύνοντάς τον να επιδιώξει την άμεση διεκδίκηση των κατοχικών δανείων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μέχρι τώρα δεν έγινε γνωστή η αντίδρασή του.
“Αθήνα, 17 Ιουλίου 2012
Προς τον Κύριο
Αντώνη Σαμαρά
Πρωθυπουργό της Ελλάδος
Μέγαρο Μαξίμου
Ενταύθα
Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
Θεώρησα χρέος μου να σας προσφέρω τιμητικά ένα από τα πρώτα αντίτυπα του νέου βιβλίου μου «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», που μόλις κυκλοφόρησε, αφ’ ενός λόγω της μακράς προσωπικής γνωριμίας μας, αφ’ ετέρου διότι πιστεύω ότι θα πρέπει να είσθε ενήμερος υπό τη θεσμική σας ιδιότητα των όσων αναφέρονται σ’ αυτό.
Αν ένας νηφάλιος παρατηρητής θα επιχειρούσε να αναζητήσει πού ακριβώς οφείλεται η σημερινή ελληνική τραγωδία, θα διαπίστωνε ότι είναι μια μετεξέλιξη της τραγωδίας που βίωσε σε τόσο δραματικούς τόνους ο Ελληνικός Λαός κατά την κατοχική περίοδο 1941-44. Διότι η περίοδος εκείνη στην πραγματικότητα δεν έκλεισε, ως προς τις συνέπειές της, ούτε με το τέλος του Εμφυλίου, ούτε με τις ανασυγκροτήσεις και αναδιαρθρώσεις που επιχειρήθηκαν σε διάφορες επόμενες φάσεις, ούτε καν με τη Μεταπολίτευση και ό,τι ακολούθησε.
Και δεν έκλεισε διότι την εποχή εκείνη απομυζήθηκε από τον κατακτητή, εξίσου βάναυσα όπως και στο ανθρωπιστικό πεδίο, κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας μέχρι ολικής ξηρασίας. Δεν ήταν ο πόλεμος και οι συνθήκες του, ήταν ο συγκεκριμένος εχθρός που έτσι απάνθρωπα αποστράγγισε το παν από τη χώρα μας. Διαρκούσης της σκληρότατης αυτής κατοχής ο λαός μας άντεξε προσβλέποντας στην ελπίδα ότι σύντομα θα τελείωνε αυτή η φάση και έπειτα θα δικαιωνόταν. Βεβαίως εδώ δεν έχει θέση να κριθεί πώς και κατά πόσο ικανοποιηθήκαμε με το Συνέδριο Ειρήνης, αλλά είναι αλήθεια πως δόθηκαν επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Δεν ρυθμίστηκαν όμως τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια, τα οποία ο κατακτητής συστηματικά απαίτησε και έλαβε ποικιλοτρόπως από την ελληνική οικονομία, γεγονός που αυτομάτως επιδείνωσε μέχρις εξαντλήσεως την πείνα, τη δυστυχία, τον αφανισμό. Αυτά τα κατοχικά δάνεια, ύψους 100 δις ευρώ ως προς το κεφάλαιό τους τότε, αν είχαν αποδοθεί τότε θα αποτελούσαν για την Ελλάδα το ουσιαστικό κεφάλαιό της για την επανεκκίνηση της οικονομίας της. Αλλά μη διαθέτοντας αυτό το κεφάλαιο, εξαναγκάστηκε επανειλημμένα από τότε να προσφεύγει σε διάφορους δανειστές και ποικίλες διαδικασίες για να το αναπληρώνει.
Λίγο ώς πολύ, ως οικονομολόγος και πολιτικός, θα γνωρίζετε τι απέγινε μέχρι σήμερα. Με διάφορα προσχήματα, οσάκις εθίγη το θέμα, ουδέποτε ικανοποιήθηκε η χώρα μας εκ μέρους της Γερμανίας (σε αντίθεση με ό,τι έγινε με την Ιταλία) με την επιστροφή των κατοχικών δανείων, τα οποία είχαν μορφή διακρατικής δανειακής σύμβασης. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει καμιά αξία να αποδοθούν ευθύνες στους Έλληνες υπεύθυνους ηγέτες που κατά το παρελθόν παρέλειψαν το καθήκον τους και αδιαφόρησαν να διεκδικήσουν την εξόφληση αυτών των δανείων, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρχε δόλος. Ούτε είναι το ζητούμενο στην παρούσα συγκυρία.
Όταν όμως ο Λαός μας φθάνει σ’ αυτό το σημείο εξαθλίωσης τα πράγματα αλλάζουν. Το ζήτημα των κατοχικών δανείων θα πρέπει να λήξει οριστικά και ικανοποιητικά. Και επειδή, Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε πόσο σας εκτιμώ προσωπικά, δεν θα ήθελα να προστεθεί και η κυβέρνησή σας στο σύνολο των μεταπολεμικών πολιτικών ηγεσιών που αδιαφόρησαν για τη συγκεκριμένη γερμανική οφειλή, η οποία κατά την εκτίμησή μου υπερβαίνει τα 510 δις ευρώ, κατά την εκτίμηση άλλων μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Έχω την πεποίθηση ότι επί των ημερών σας το ζήτημα των κατοχικών δανείων μπορεί να λήξει, οπότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει το αδιέξοδό της, συμψηφίζοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το εξωτερικό χρέος της έναντι της γερμανικής οφειλής. Σας καλώ και σας προτείνω να σχηματίσετε μια επιτροπή ειδικών που με επείγουσες διαδικασίες, αφού επιβεβαιώσει την τυπική υπόσταση των κατοχικών δανείων και επαληθεύσει το σημερινό ύψος τους, να σας εισηγηθεί τον τρόπο αποτελεσματικού χειρισμού του ζητήματος. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν δεν επαρκούν τα όσα υπάρχουν στις αρμόδιες αρχές ή τα όσα αναφέρονται στο εν προκειμένω εξειδικευμένο βιβλίο, εννοείται ότι είμαι στην απόλυτη διάθεσή σας να συμβάλω ως Έλληνας πολίτης, παρέχοντας κάθε επιπρόσθετη πληροφορία που τυχόν γνωρίζω ή κάθε στοιχείο που βρίσκεται στο προσωπικό μου αρχείο από τη μακρόχρονη ιστορική έρευνα που έχω διεξαγάγει για τα κατοχικά θέματα.
Με θερμές ευχές, πάντοτε στη διάθεσή σας και
Με εξαίρετη τιμή
Δημοσθένης Κούκουνας
Το κείμενο αυτό, είναι το ημερολόγιο ενός μοναχού, ο οποίος πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο (τότε) μοναχός ήταν αρκετές δεκαετίες ηγούμενος της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, στην Στεμνίτσα Αρκαδίας (απέναντι απο την μονή Φιλοσόφου και το κρυφό σχολειό). Πρόκειται για τον Γέροντα Θεόκτιστο Αλεξόπουλο. Το ημερολόγιο αυτό αποτελεί μία αξιόλογη πηγή ιστορικών στοιχέίων για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η αναδημοσίευση της μαρτυρίας/βιβλίου του γίνεται με ευλογία του π. Θεοκτίστου που είχε δώσει όσο ζούσε.
Ο γέροντας Θεόκτιστος εκοιμήθη στις 11/4/2008.
Διαβάστε ένα βιογραφικό σημείωμα για τον γέροντα πατώντας εδώ
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο-μαρτυρία πατώντας εδώ
ΣΤΙΣ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ο υπουργός των εξωτερικών της Ιταλίας κόμης Τσιάνο, έγραφε στο ημερολόγιο του:
«Ο Ντούτσε επανέρχεται. Συνέταξε μια επιστολή δια τον Χίτλερ επί της γενικής καταστάσεως. Υπαινίσσεται επίσης εις αυτήν την επικειμένην ενέργεια μας εις την Ελλάδα, αλλά δεν καθορίζει ούτε την μορφήν ούτε την ημερομηνίαν, διότι φοβείται μήπως τον σταματήσουν δια μίαν ακόμη φοράν. Πολλαί ενδείξεις μας κάνουν να πιστεύσουμε ότι εις το Βερολίνον δεν βλέπουν με πολύ ενθουσιασμό την πορεία μας προς Αθήνας. Η ορισθείσα τώρα ημερομηνία είναι η 28η Οκτωβρίου... Αρχίζω να συντάσσω το τελεσίγραφο, το οποίον ο Γκράτσι θα επιδώσει εις τον Μεταξά εις τας 2 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Φυσικά είναι ένα κείμενον το οποίον δεν αφήνει διέξοδον εις την Ελλάδα. Ή θα δεχθεί κατάληψιν ή θα υποστεί επίθεση...».
Η ημερομηνία της εισβολής στην Ελλάδα αναβλήθηκε από την 26η στην 28η Οκτωβρίου 1940, κατόπιν επιμονής του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Την ίδια μέρα (22 Οκτωβρίου) ο Τσιάνο έστειλε προς τον τοποτηρητή της Αλβανίας Γιακομόνι το ακόλουθο σήμα:
«Ημερομηνία ωρίσθη η 28η Οκτωβρίου. Ανάγκη όπως μεταθέσητε δια την 26ην τα ορισθέντα επεισόδια...». Και ο Γιακομόνι την επομένη ανακοίνωσε στον Μπενίνι υφυπουργό επί των Αλβανικών υποθέσεων, ότι αποφάσισε όπως: την εσπέρα της 25ης Οκτωβρίου εκραγεί βόμβα στο λιμάνι της Αυλώνος, την πρωία της 26ης γίνει εικονική επίθεση εναντίον Ιταλικού συνοριακού Φυλακίου στην περιοχή Κορυτσάς και την αυγή της 27ης ριφθούν προκηρύξεις στο αλβανικό έδαφος από υποτιθέμενο Ελληνικό η αγγλικό αεροπλάνο.
Στις 23 Οκτωβρίου 1940 ο Έλληνας Πρεσβευτής στην Ρώμη, θαυμάσια πληροφορημένος τηλεγραφούσε στην Ελληνική κυβέρνηση ότι: «κατά πληροφορίες στρατιωτικής πηγής, η εναντίον της Ελλάδος ενέργεια έχει προσδιορισθεί για τις 25 έως 28 Οκτωβρίου...».
Στο μεταξύ ο Πρεσβευτής στην Αθήνα της Ιταλίας Γκράτσι, με τις οδηγίες της κυβερνήσεως του, έπαιζε το τελευταίο και γραφικώτερο μέρος του ρόλου του:
Με την ευκαιρία που στην Αθήνα το Εθνικό Θέατρο, ως νεοσύστατη «Λυρική Σκηνή», ανέβαζε το μελόδραμα του Τζάκομο Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάυ», είχε προτείνει να κληθεί ο υιός του διασήμου συνθέτη για να παρακολουθήσει την πρώτη επίσημη παράσταση. Θα ήταν μια ευκαιρία να αναθερμανθούν οι σχέσεις των δύο λαών στο καλλιτεχνικό και κοινωνικό τομέα, γιατί η Ιταλική Πρεσβεία θα έδινε την επομένη μία δεξίωση όπου θα καλούσε την γνωστή Αθηναϊκή κοινωνία. Θα ήταν «μεγίστη τιμή» αν στην δεξίωση αυτή δεχόταν να προσέλθει και ο Πρωθυπουργός...
Ο Ιωάννης Μεταξάς συμφώνησε -ίσως για να εξαντλήσει έτσι όλες τις δυνατότητες - και γι’ αυτό είπε: «Έστω... ας έλθει ο κύριος Πουτσίνι. Ας δοθεί η εορτή. Αλλά να ξέρει ο κ. Γκράτσι ότι εγώ δεν θα παραστώ. Ούτε η κυβέρνησις...». Και εξηγούσε κάτω από ποιες συνθήκες μπορούσε η Ιταλία, αν ήθελε να αποκατασταθούν οι σχέσεις.
Ο Αντώνιος Πουτσίνι συνοδευόμενος από την γυναίκα του ήρθε. Στον σταθμό Λαρίσης τον υποδέχθηκε η Διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου και ανώτερα στελέχη του. Η παράσταση της «Μαντάμ Μπατερφλάυ» δόθηκε στο Εθνικό Θέατρο το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου 1940 με πολλή επισημότητα και επιτυχία, παρά την παγερή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί από τα προηγηθέντα γεγονότα.
Η δεξίωση στην Ιταλική Πρεσβεία έγινε την νύκτα της 26ης προς 27η Οκτωβρίου 1940. Πάνω στο μεγάλο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί μικρές σημαίες των δύο κρατών. Την ίδια ώρα πίσω από τους σκοτεινούς διαδρόμους της Πρεσβείας, μέσα στα γραφεία της οι δύο γραμματείς αποκρυπτογραφούσαν το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα, που έφθανε με δόσεις, με τρόπο πρωθύστερο, σε τέσσερα μακροσκελή τηλεγραφήματα. Ο Γκράτσι ειδοποιημένος να το περιμένει με προηγούμενο τηλεγράφημα από το πρωί˙ ήταν νευρικός και ανήσυχος. Πολλαπλασίαζε τις περιποιήσεις του στους καλεσμένους, σερβίριζε μόνος του τις κυρίες, μερικές όμως στιγμές στεκόταν σαν απορροφημένος σε σκέψεις και είχε τότε βλέμματα ακατανόητα για τους εκεί Έλληνες. Νόμιζε ότι η εισβολή θα άρχιζε την ίδια εκείνη νύκτα και ότι θα αναγκάζονταν να διακόψει την δεξίωση του. Μόνον όταν τις πρωινές ώρες έφυγαν και οι τελευταίοι προσκεκλημένοι και τα τηλεγραφήματα μπήκαν στην κανονική τους σειρά, μόνο τότε πληροφορήθηκε δτι η επίθεση θα γίνονταν τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου. Το τελεσίγραφο αυτό έπρεπε να το επιδώσει, δίχως προειδοποίηση στον Έλληνα πρωθυπουργό στις 3 το πρωί (2 ώρα Ιταλίας).
Στις 27 Οκτωβρίου το βράδυ ο κόμης Τσιάνο ανακοίνωσε επίσημα στον Πρεσβευτή της Γερμανίας στην Ρώμη Όττο Φόν Μπίσμπαρη ότι αύριο και ώρα 3η πρωϊνή, η Ιταλία θα επέδιδε προς την Ελλάδα ρηματική διακοίνωση και ότι οπωσδήποτε την 6η πρωϊνή τα Ιταλικά στρατεύματα θα εισέβαλαν στην Ελλάδα
Στο μεταξύ με την πρωτοβουλία του υπουργού των εξωτερικών της Γερμανίας Φόν Ρίμπεντρομπ, είχε ορισθεί από την 25η Οκτωβρίου, συνάντηση του Χίτλερ και του Μουσσολίνι στην Φλωρεντία το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Τις δύο αυτές τραγικές μέρες ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο:
• Σάββατο 26 Οκτωβρίου
«Ούτε σήμερα επίθεσις. Ενισχύεται η χθεσινή μου γνώμη. Πανταχόθεν ειδήσεις ησυχίας για Ελλάδα. Αλλά Ισπανία; Γαλλία;...»
• Κυριακή 27 Οκτωβρίου
«Τι νύκτα! Κατά τας 2 το πρωί (26ης προς 27η Οκτωβρίου) Νικολούδης (υπουργός τύπου) τηλεφωνεί καταγγελίαν εναντίον μας Στεφάνι (Ιταλικό πρακτορείο Ειδήσεων) ότι Ελληνική συμμορία εισήλθεν εις Αλβανικό ν έδαφος, συνεπλάκη κ.λ.π. Συνδυάζων πληροφορίας και φήμας και ημερομηνίας (25 έως 28 Οκτωβρίου) απέκτησα πεποίθησιν ότι πρόκειται περί σκηνοθεσίας δι' επικειμένην αύριον ίσως επίθεσιν. Νικολούδης σπίτι μου. Συνεννόησις κ.λ.π. με Παπάγο (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού) και σύνορα. Τέλος έως 4 π. μ. δημοσίευσις ανακοινωθέντων Αθηναϊκού Πρακτορείου διαψεύσεων...».
Αυτά έγραφε στο ημερολόγιο του, τις δύο τραγικές αυτές μέρες του Οκτωβρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, ενώ έδιδε τις τελευταίες οδηγίες του προς τον Στρατηγό Αλέξανδρο Παπάγο, για την αντιμετώπιση της αναμενόμενης από στιγμής σε στιγμή Ιταλικής εισβολής και την υπεράσπιση του πατρίου εδάφους από τον Ελληνικό Στρατό.
Από το περιοδικό ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ (τεύχος 226-227- έτος 1991)
H ΑΠΑΤΗ & ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ
Σε απίστευτη απάτη, σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, εξελίσσεται η υπόθεση της «αξιοποίησης» των 28 ακινήτων του Δημοσίου. Το ΤΑΙΠΕΔ παραχώρησε την εκμετάλλευση τους στις εταιρείες real estate των τραπεζών Εθνικής και Eurobank για 20 χρόνια αντί του ποσού των 261,3 εκατ. ευρώ και αυτές θα τα νοικιάσουν στο Δημόσιο αντί 30 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δηλαδή θα εισπράξουν 600 εκατ. ευρώ.
Η επαχθής αυτή συμφωνία που να συντελέστηκε στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων αποδεικνύει πώς η κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή των σχέδιο του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Πιθανόν αυτό να διευκολύνει και η καθυστέρηση στην εξέλιξη των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Περνάει ο χρόνος, πιέζει η τρόικα για έσοδα και η κυβέρνηση ξεπουλάει τα ασημικά έναντι πινακίου φακής.
Με συμβούλους τις εταιρείες Eurobank Equities Investment Firm A.E. και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας Α.Ε. το ΤΑΙΠΕΔ προχώρησε στη σύμβαση «εκμετάλλευσης» των 28 ακινήτων «φιλέτων» του Δημοσίου στις εταιρείες Real Estate των δύο αυτών τραπεζών. Τι ακριβώς προβλέπει η συμφωνία;
Το ΤΑΙΠΕΔ θα εισπράξει 261,3 εκατ. ευρώ, τα οποία εντός 10ημέρου αυστηρά, όπως λέει ο νόμος που διέπει τη λειτουργία του, θα μεταβούν στον ειδικό λογαριασμό χρέους. Δηλαδή θα χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή των δανειστών.
Ωστόσο το Δημόσιο υποχρεώνεται να πληρώνει ενοίκιο στους καινούργιους ιδιοκτήτες για μια περίοδο 20 ετών, ύψους
Κι αυτό γιατί μεταξύ των ακινήτων είναι το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο Δικαιοσύνης, η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ενώ τα υπόλοιπα ακίνητα βρίσκονται σε κεντρικές τοποθεσίες της πρωτεύουσας αλλά και της περιφέρειας.
Το Δημόσιο, δεν φτάνει που θα «ξεσπιτωθεί» κι από νοικοκύρης θα γίνει νοικάρης, αλλά υποχρεώνεται κι από πάνω να αναλάβει τα κόστη συντήρησης των κτιρίων, τα έξοδα ασφαλίστρων, τους φόρους και τους δασμούς.
Οι νέοι κάτοχοι των ακινήτων έχουν μόνο την υποχρέωση να επενδύσουν περίπου 100 εκατ. ευρώ για την ανακαίνιση των κτιρίων.
Το πλέον εξοργιστικό όμως είναι πώς όλο αυτό το deal το πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Αυτοί πληρώνουν τόσο τα λεφτά που κατέβαλαν οι τράπεζες για την 20ετή παραχώρηση σε αυτές των ακινήτων, αυτοί θα πληρώνουν και τα ενοίκια που θα καταβάλει τη Δημόσιο στις τράπεζες.
Κι αυτό γιατί τα χρήματα των τραπεζών προέρχονται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εξασφάλισε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αυτά τα πληρώνουμε εμείς.
Η κυβέρνηση όχι μόνο εξαθλιώνει τον Ελληνικό Λαό αλλά τον εμπαίζει και από πάνω προχωρώντας σε δήθεν ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν διπλά. Εξυπηρετεί όμως τα συμφέροντα, εγχώρια και μη, και ικανοποιεί την τρόικα, που θέλουν να ρουφίξουν το αίμα των Ελλήνων.
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...