Αγωνίζονται οι δυστυχείς οι Χιλιαστές ή Ιεχωβίτες, να πείσουν εαυτούς και τους άλλους, για την χιλιετή βασιλεία του Χριστού πάνω στη γη. Γράφουν γράμματα και μάλιστα χειρόγραφα και τα αποστέλλουν στα σπίτια, σε γνωστά τους και άγνωστα πρόσωπα, για την επικείμενη κάθοδο και παρουσία του Χριστού και την εγκαθίδρυση της βασιλείας Του πάνω στη γη.
Το όλο σκεπτικό τους βασίζεται στην πλανεμένη παραδοχή τους ότι ο Χριστός μετά την επέμβασή Του και την εξάλειψη του Αντιχρίστου θα δέσει τον Σατανά για χίλια και θα βασιλεύσει ο Ίδιος στη Γη.
Θεμέλιο της άποψης αυτής είναι ότι ο Χριστός θεωρείται μόνο άνθρωπος και θέλουν να συνδυάσουν πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Δεν τους βγαίνει λοιπόν Παράδεισος και Βασιλεία ουρανών, θριαμβεύουσα Εκκλησία και γη των πραέων και επιλέγουν τον αρχαίο λογισμό και την εισήγηση του όφεως για κυριαρχία επί της γης. Αναμασούν όλες τις εβραϊκές επιθυμίες και τους πόθους των μαθητών πρό της Πεντηκοστής για θρόνο του Δαβίδ και επίγεια εξουσία και να καθίσουν οι δικοί Του δεξιά κι αριστερά…
Η όλη τους προσπάθεια πρέπει να κατανοηθεί στα πλαίσια ότι διολισθαίνουν σε μια εβραϊκή θεώρηση του μέλλοντος υπό πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία των παιδιών του Θεού, η οποία προς το παρόν είναι μόνο οικονομική και τραπεζική.
«Η Χιλιετής Βασιλεία, λένε, είναι ο τίτλος που δόθηκε στα χίλια χρόνια της Βασιλείας του Ιησού Χριστού στη γη. Μερικοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα χίλια χρόνια με αλληγορικό τρόπο. Μερικοί αντιλαμβάνονται τα χίλια χρόνια απλώς σαν ένα μεταφορικό τρόπο για να πεις «μια μεγάλη χρονική περίοδος». Σ` αυτό καταλήγουν μερικοί που δεν περιμένουν μια κυριολεκτική φυσική βασιλεία του Ιησού Χριστού στη γη. Ωστόσο, στην Αποκάλυψη 20:2-7 έξι φορές αναφέρει συγκεκριμένα ότι η Χιλιετής Βασιλεία θα διαρκέσει 1000 χρόνια. Αν ο Θεός ήθελε να πει «μια μεγάλη χρονική περίοδος», μπορούσε να το είχε κάνει εύκολα χωρίς να αναφέρει σαφώς και κατ` επανάληψη ένα ακριβές χρονικό πλαίσιο.
Είναι αλήθεια ότι η ερμηνεία του Ευαγγελίου για όσους μάλιστα δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα είναι ένα μέγιστο πρόβλημα. Ο πρώτος ιδρυτής Κάρολος Ρώσσελ, αμερικανός εβραϊκής καταγωγής, που ερμήνευσε την Αγία Γραφή σε πέντε τόμους Γραφικών μελετών, ασφαλώς και δεν μπορούσε να αποδώσει το ίδιο, όπως οι άγιοι Πατέρες. Τι να κάνει ένας κατ΄ ουσίαν αβάπτιστος οπαδός μιας αμερικανικής αιρέσεως;
Ύστερα η ερμηνεία της Αγίας Γραφής γίνεται διά της Αγίας Γραφής. Το εργαλείο της Ερμηνείας όμως δεν είναι απλά και μόνο η ανθρώπινη διάνοια και λογική, αλλά το άγιο Πνεύμα που υπάρχει μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία και λειτουργεί με την συμπληρωματική μέθοδο… Όπως ακριβώς συνέβη και με τον ευνούχο της Βασιλίσσης των Αιθιόπων Κανδάκης, που διάβαζε τον Ησαϊα και δεν καταλάβαινε και έστειλε το Άγιο Πνεύμα τον άγιο απόστολο Φίλιππο για του ερμηνεύσει την περικοπή του Αμνού του Θεού.
Το κλειδί λοιπόν τής κατανόησης τού αριθμού 1000 βρίσκεται στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8. Εκεί λέει: «Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία».
Στην Αγία Γραφή η λέξη «ημέρα», έχει για το Θεό πολλές έννοιες. Π.χ. στην Έξοδο 20/κ΄ 11, μας λέει πως ο Θεός διαμόρφωσε τη γη και τη θάλασσα σαν κατοικία τού ανθρώπου «σε 6 ημέρες». Όμως στη Γένεση 2/β΄ 4, λέει ότι ο Θεός τα έκανε αυτά σε μια ημέρα: «καθ’ ην ημέραν εποίησε ο Θεός γην και ουρανόν».
Η λέξη «ημέρα» λοιπόν, έχει για το Θεό μεταβλητή διάρκεια, και σημαίνει «περίοδο χρόνου». Οι 6 δημιουργικές ημέρες λοιπόν, σημαίνουν 6 δημιουργικές περιόδους, και όταν λέει: «την ημέρα που έκανε γη και ουρανό», εννοεί «την περίοδο που έκανε γη και ουρανό».
Κατά τον ίδιο τρόπο και ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, εννοεί πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δε μετράει το χρόνο σε ημέρες!
Kαι στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: «Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;» Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: «Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο…»
«Γι’ αυτό», (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), «επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του».
Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.
Το βασικό σφάλμα των υποστηρικτών των χιλιαστικών δοξασιών είναι η εφαρμογή της κυριολεκτικής ερμηνείας σε μια περικοπή που είναι εμφανές πως πρέπει να ερμηνευτεί αλληγορικά. Ο Άγιος Εφραίμ, επικρίνοντας την πείσμονα επιμονή τους στην κυριολεκτική ερμηνεία των χιλίων ετών αυτής της περικοπής, επισημαίνει με κάποια αγανάκτηση πως αν τα περισσότερα, απ’ όσα γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, τα είπε «ἐν παραβολῇ καὶ αἰνίγματι», τότε και τα χίλια έτη τα ανέφερε συμβολικά. Και, απευθυνόμενος προς τους οπαδούς του χιλιασμού, γράφει:
«Αλλά εσύ απαιτείς από μένα την αναφορά των χιλίων ετών; Και εγώ θα απαιτήσω από σένα τη λυχνία, τη λευκή ψήφο, τη χλιαρή πόση και τον εμετό που ανέφερε συμβολικά απευθυνόμενος στις επτά εκκλησίες. Αν μου ζητάς εξηγήσεις για την πρώτη ανάσταση των χιλίων ετών και εγώ θα σου ζητήσω εξηγήσεις για τον ωχριούντα ίππο…». Και συνεχίζει: «Δὸς μοὶ τὰς ἑπτὰ φιάλας καὶ λάβε τὰ χίλια ἔτη. Ἀπόδειξον γυναίκα εἶναι πόλιν, καγὼ σοὶ περὶ τῶν χιλίων ἐτῶν παρέξομαι ἀπόδειξιν… Μὴ πόλις γεννᾶ; Μὴ γεννήσασα γίνεται Ἰερουσαλήμ; Μὴ θηρίον ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας;».
Ένα άλλο πρόβλημα, που επισημαίνει ο Άγιος Εφραίμ, είναι πως, αν δεχθούμε αυτή τη θεωρία, δημιουργείται πρόβλημα και σε διάφορα άλλα θέματα από διδασκαλίες που σχετίζονται μ’ αυτήν. Σύμφωνα με τις χιλιαστικές αντιλήψεις, υπάρχουν δύο θάνατοι, δύο αναστάσεις και δύο ημέρες κρίσης. Άλλοι Χριστιανοί θα είναι στον ουρανό, άλλοι στον Παράδεισο και άλλοι στην Ιερουσαλήμ. Δημιουργείται ένα, πραγματικά, ευφάνταστο σενάριο.
Η σωστή ερμηνεία της περικοπής είναι η εξής: Το δέσιμο του Σατανά είναι η μείωση της δύναμης του Σατανά με την πρώτη Παρουσία του Κυρίου. Το λύσιμο είναι η έλευση του Αντιχρίστου. Ο Αρέθας Καισαρείας γράφει χαρακτηριστικά: «Ὅτι μὲν οὖν οὐδὲν τούτων ἡ Ἐκκλησία δέδεκται, περιττόν ἐστὶ καὶ λέγειν. Ἡμεῖς τοίνυν ἀκούοντες τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Σαδδουκαίους λέγοντος, ὅτι ὡς ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐν οὐρανῷ, οὕτως οἱ δίκαιοι ἔσονται, καὶ τοῦ Ἀποστόλου φήσαντος, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι βρῶσις καὶ πόσις, τὸν τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος χρόνον τὴν χιλιετίαν ἐξελάβομεν».
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
