Δ/νσις : Ίωάννου Γενναδίου 14 - 115 21, Άθηναι

Τηλ. 210-72.72.204, Fax 210-72.72.210,  e-mail: contact@ecclesia.gr

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΚΣΤ' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

(Λαμία, 3 έως 5-11-2014)

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Ή ΚΣΤ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών καί Ιερών Μητροπόλεων γιά θέματα αιρέσεων καί παραθρησκείας, πού πραγματοποιηθηκε, ύπό την αιγίδα τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Άθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β', στό Πνευματικό καί Διοικητικό Κέντρο της Ίεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος στη Λαμία, άπό 3 έως 5.11.2014, μέ τη φιλόξενη φροντίδα τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου καί ύπό την προεδρία τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου, Μέλους της Συνοδικής Επιτροπής έπί τών Αιρέσεων, μέ θέμα: «Έξωχριστιανικές, αιρετικές καί άποκρυφιστικές θεωρήσεις περί τού Χριστού», μετά άπό έκτενη συζητηση έπί τών εισηγησεων, ένέκρινε όμοφώνως τά άκόλουθα Πορίσματα :

1. Ή Ορθόδοξη Εκκλησία βασίζεται στην άκλόνητη πίστη, οτι ό Ίησούς Χριστός είναι «ό Υιός τού Θεού τού Ζώντος». Αύτός ό Ιδιος άποκαλύφθηκε άρχικά ώς «Άσαρκος Λόγος» στούς Δικαίους της Παλαιας Διαθηκης καί μετέπειτα εισηλθε στόν κόσμο καί στην Ίστορία ώς «Ένσαρκος Λόγος», καί τέλειος άνθρωπος καί άναμάρτητος, γιά τη σωτηρία μας. Σύμφωνα μέ τίς άδιάψευστες μαρτυρίες οσων γνώρισαν τόν ένανθρωπησαντα Υιό καί Λόγο τού Θεού καί είδαν τη δόξα Του, ό Ίησούς Χριστός είναι ό Αληθινός Θεός, ό μόνος Δεσπότης καί Κύριος, ό Πρώτος καί ό Έσχατος, η Άρχη καί τό Τέλος, τό Α καί τό Ω. Είναι ή μοναδική οδός πρός τόν Πατέρα, ό αίτιος της σωτηρίας καί της θεώσεώς μας.

2. Ή Όρθόδοξη Εκκλησία, καθοδηγούμενη από τό Άγιο Πνεύμα, πιστεύει καί όμολογε! τόν Κύριο Ιησού Χριστό, σύμφωνα μέ τόν Όρο της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, «τέλειον τόν αυτόν εν θεότητι καί τέλειον τόν αυτόν εν άνθρωπότητι, Θεόν αληθώς καί άνθρωπον αληθώς τόν αυτόν εκ ψυχής λογικής καί σώματος, ομοούσιον τώ Πατρί κατά τήν θεότητα καί ομοούσιον τόν αυτόν ήμϊν κατά τήν ανθρωπότητα, κατά πάντα ομοιον ήμϊν χωρίς αμαρτίας...εν δύο φύσεσιν άσυγχύτως, άτρέπτως, άδιαιρέτως, άχωρίστως γνωριζόμενον...».

3.Σέ αντίθεση μέ τήν πίστη καί τήν μαρτυρία της Μιας, Αγίας, Καθολικής καί Άποστολικης Εκκλησίας, οί έξωχριστιανικές, αιρετικές καί αποκρυφιστικές θεωρήσεις περί τού Χριστού, στηρίζονται στούς έωλους συλλογισμούς τού σκοτισμένου νού τού ανθρώπου της πτώσεως, μέ τούς όποίους σχετικοποιε!ται η αλλοιώνεται καί διαστρέφεται ή αλήθεια γιά τό Θεανδρικό Πρόσωπο καί τό έργο τού Ιησού Χριστού. Αύτό έχει ώς συνέπεια τόν αποπροσανατολισμό καί

τήν απομάκρυνση τού ανθρώπου από τόν κύριο σκοπό της υπάρξεώς του, πού είναι ή κατά χάριν ένωση καί κοινωνία του μέ τήν πηγή της ζωής, τόν Άληθινό Τριαδικό Θεό.

4. Κάθε απόπειρα νά αλλοιωθεί η καί νά ακυρωθεί ή μοναδικότητα τού Θεανδρικού Προσώπου τού Κυρίου, δηλαδή ή καταγεγραμμένη καί ζώσα διαχρονικώς αποστολική έμπειρία τού έκκλησιαστικού Σώματος, αναμφιβόλως είναι αναίρεση τού σωτηριώδους έργου τού Χριστού καί όδηγεί σέ πλάνη.

5. Τέτοιες έσφαλμένες αιρετικές προσεγγίσεις έμφανίζονται ηδη από τούς πρωτοχριστιανικούς χρόνους καί αναφέρονται στά ιερά κείμενα της Καινης Διαθήκης καί στή Γραμματεία της αρχαίας Εκκλησίας. Ή Εκκλησία μέ τίς Οικουμενικές καί τίς Τοπικές Συνόδους καί μέ τό έργο τών Θεοφόρων Πατέρων της αντιμετώπισε μεγάλες αιρέσεις, οί όποιες αλλοίωναν τήν Χριστολογία καί έπομένωςτήν Σωτηριολογια της. Στά νεώτερα χρόνια, κυρίως στόν δυτικό χώρο, μέ τή μονομερη χρήση της ίστορικοκριτικης μεθόδου, έμφανίζεται ό Χριστός μόνο ώς ιστορικό πρόσωπο καί παραγνωρίζεται ή περί Αύτού έκκλησιαστική δογματική παράδοση.

6. Σύμφωνα μέ τήν όρολογία της Θεοσοφίας, ή όποία αποτελεί μία από τίς βασικές έκφράσεις της «Νέας Εποχής», ό Χριστός δέν είναι ένα μοναδικό καί άνεπανάληπτο πρόσωπο, δηλαδη ό Ίησούς Χριστός άλλά είναι μία «κατάσταση», στην όποία μετενσαρκώνονται κατά καιρούς διάφοροι «φωτισμένοι διδάσκαλοι». Καμία σχέση δέν εχει ό «χριστός» αύτός μέ τόν ιστορικό Ιησού Χριστό τών ιερών Εύαγγελίων καί της Εκκλησίας, τόν γεννηθέντα έν Βηθλεέμ της Ίουδαίας καί έπί Ποντίου Πιλάτου παθόντα, ταφέντα καί άναστάντα. Άλλωστε, η Θεοσοφία διακηρύσσει οτι «στόν Θεό των Χριστιανών, στόν Πατέρα τον Ίησον, στόν Δημιουργό, δέν πιστεύουμε. Απορρίπτουμε τήν ιδέα Θεον προσωπικού» (Έλενα Μπλαβάτσκυ).

7. Άλλη χαρακτηριστική άλλοίωση τού Θεανθρώπινου Προσώπου τού Χριστού συντελεΐται καί στό σύστημα της Άνθρωποσοφίας, πού προέρχεται άπό τη Θεοσοφία, τό όποΐο άρνεΐται ή διαστρεβλώνει την Άγιογραφικη περί τού Χριστού διδασκαλία. Χρησιμοποιώντας ώς κύρια πηγη τά φανταστικά άποκρυφιστικά «Άκασικά άρχεΐα», ύποτιμα τό Πρόσωπο τού Χριστού καί συνδέει αύτό μέ άνιστόρητες, νεογνωστικού τύπου, φαντασιώδεις κατασκευές περί Αύτού. Σύμφωνα έπίσης μέ τίς δοξασίες της Άνθρωποσοφίας, καταργεΐται ή έμπειρία καί ή βεβαιότητα της έν Χριστώ έλευθερίας καί  άντικαθίσταται άπό τόν άτεγκτο έξαναγκασμό ενός άπρόσωπου, κοσμικού, φυσικού νόμου, πού ύποτίθεται οτι διέπει τά πάντα. Επιπλέον, ή έν Χριστώ σωτηρία μεταλλάσσεται σέ μία διαδικασία έξελικτικης αύτοσωτηρίας.

8. Ή εταιρία «Σκοπιά» τών «Μαρτύρων τού Ίεχωβα» διαστρέφει πληρως τη διδασκαλία της Άγίας Γραφης, προβάλλοντας μία συγκεχυμένη άντίληψη περί τού Χριστού, παρόμοια μέ έκείνη τού άρχαίου Άρειανισμού. Γ ιά την «Σκοπιά», ό Ίησούς Χριστός δέν είναι ό Θεός-Δημιουργός τού σύμπαντος κόσμου, ό μόνος Σωτηρας καί ό εσχατος Κριτης του, άλλά είναι απλώς ένα δημιούργημα τού Ίεχωβα, ένας ύπηρέτης του. Ό Ίησούς Χριστός, οπως έμφανίσθηκε στόν κόσμο καί στην Ίστορία, κατ' αυτην, δέν είναι ό αληθινός Θεός, πού εγινε άνθρωπος γιά τη σωτηρία μας, άλλά ένας «τέλειος άνθρωπος και τίποτε παραπανω», ό όποιος δέν μπορει νά προσφέρει την σωτηρία.

9. Ό Νεοπαγανιστικός πολυθεϊσμός, ώς άναπόσπαστο τμημα της «Νέας Εποχής», εχει διατυπωμένες άνάλογες δοξασίες γιά τό Πρόσωπο τού Χριστού. Λόγω τών πολλών καί άντικρουομένων τάσεων στόν χώρο αύτό, ειτε άρνειται την ιστορικότητά Του, ειτε Τόν έντάσσει σέ έθνικιστικά, έθνοφυλετικά, άποκρυφιστικά καί πολυθεϊστικά πλαίσια. Είναι εύνόητο, οτι ό «Χριστός» τού Νεοπαγανισμού, είτε θεωρείται ιστορικό πρόσωπο, κοινωνικός η έθνικός έπαναστάτης, είτε μύθος η αλληγορία, δέν είναι ό Χριστός τών Εύαγγελίων καί της Εκκλησίας.

10. Ενώπιον ολων αύτών, παλαιοτέρων καί συγχρόνων παραχαράξεων της αλήθειας γιά τό Πρόσωπο τού Χριστού, ή Εκκλησία εύαγγελίζεται τήν μοναδικότητα της έν Χριστώ σωτηρίας, έπαναλαμβάνοντας τούς λόγους της Αγίας Γραφης, οτι «ουκ έστι εν άλλω ουδενί ή σωτηρία ουδέ γάρ ονομά εστι ετερον νπό τον ουρανόν τό δεδομένον εν άνθρώποις εν ω δεϊ σωθήναι ήμας» (Πρξ, 4,12). Ή Συνδιάσκεψη προτρέπει τό ορθόδοξο πλήρωμα νά πιστεύει, νά

γρηγορει καί νά όμολογει τήν πίστη της Εκκλησίας, ή όποία είναι προϋπόθεση της σωτηρίας μας.

Ή Συνδιάσκεψη έγκρίνει όμοφώνως τά ώς άνω Πορίσματα καί έξουσιοδοτεί τόν Πρόεδρο αύτης νά τά υπογράψει.

Ό Πρόεδρος της Συνδιασκέψεως + Ό Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Παύλος

Οι Εντεταλμένοι τών Όρθοδόξων Εκκλησιών

Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Κυδωνίας καί Άποκορώνου Δαμασκηνός

Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Αρχιεπίσκοπος

Λύδδης Δημήτριος Πατριαρχείου Ρωσίας,

Ηγούμενος Θεοφάνης Λουκιάνωφ

Πατριαρχείου Σερβίας Ιερομόναχος Εύσέβιος Μεάντζια

Πατριαρχείου Ρουμανίας, Καθηγητής Κυπριανός Στρέτζα

Εκκλησίας της Κύπρου, Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος

Εκκλησίας της Ελλάδος, Πρωτοπρ. Κυριακός Τσουρός

Εκκλησίας Πολωνίας, Πρωτοπρ. Άνδρέας Λέφτσακ

Ό φιλοξενών τήν Συνδιάσκεψη Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος

Ό Πρόεδρος της Συνδιασκέψεως

+ Ό Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Παύλος

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου