Τό «Κυβερνῶν σῶμα» τῆς ἑταιρίας «Σκοπιά» ἤ ἀλλιῶς ὁ «πιστός καί φρόνιμος δοῦλος» ἤ ὅπως αὐτοονομάζεται ἐκπρόσωπος τῆς «Κυβέρνησης τοῦ Ἰεχωβά στή γῆ», ἔχει τίς δικές του διδασκαλίες γιά τόν θάνατο καί τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Καί στό θέμα αὐτό παραποιεῖ τή διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν παρουσιάζει ὅπως ἐξυπηρετεῖ τήν ἑταιρία. Γι᾽ αὐτό, ἡ ἀνάσταση τῶν 144.000 «χρισμένων», εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ «πολλοῦ ὄχλου», δηλαδή τῶν ὀπαδῶν της.
Ὅσοι ἀνήκουν στόν «πολύ ὄχλο» μετά τόν θάνατο ἐκμηδενίζονται, ἀλλά εἶναι στή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί θά ἀναστηθοῦν. Οἱ 144.000 «χρισμένοι», πού κατά τήν ἑταιρία ἀνήκουν στήν Καινή Διαθήκη καί ἀποτελοῦν τήν «ἐκκλησία, ἔχουν ὅλες ἐκεῖνες τίς προϋποθέσεις πού δίδαξε ὁ Κύριος: δηλαδή τήν ἀναγέννηση, τήν οὐράνια ἐλπίδα, εἶναι ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοί τοῦ Θεοῦ, δέν ἐξαφανίζονται μέ τόν θάνατό τους, ἀλλά ἀνασταίνονται αὐτοστιγμεί ὡς πνευματικά ὄντα στόν οὐρανό κατά τή χιλιετῆ Βασιλεία.
Ἡ πρώτη παραποίηση τῆς Γραφῆς γίνεται στήν Α’ Κορ. ιε’ 23 ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾶ «πῶς ἀνασταίνονται οἱ νεκροί;». Ἡ «Σκοπιά» στή «Μετάφραση Νέου Κόσμου» προσθέτει «πῶς ἀνασταίνονται οἰ χρισμένοι νεκροί;». Ἐδῶ εἶναι ἡ παραπλάνηση τῶν ὀπαδῶν τῆς Ἑταιρίας. Προσθέτει τή λέξη «χρισμένοι» καί δέν τούς ἀφήνει περιθώριο νά σκεφθοῦν ἤ νά διαβάσουν ἀπό μία ἄλλη Γραφή. Ὅ,τι γράφει ἡ «Μετάφραση τοῦ Νέου Κόσμου» εἶναι καί τό σωστό. Ἔτσι κι ἀλλιῶς οἱ ὀπαδοί στήν Παλαιά Διαθήκη.
Στή συνέχεια, ἀναφέρουμε τίς διδαχές τίς ἑταιρίας γιά τήν ἀνάσταση.
-Ἀπό τόν Ἀπολεσθέντα Παράδεισο…(1950-1960) σελ. 192: «Τό 1918 ἀνεστήθηκαν οἱ κεκοιμημένοι ἐν Κυρίῳ καί ἔκτοτε ἕνας-ἕνας πού πεθαίνει ἀνίσταται σέ πνευματική ζωή στόν οὐρανό». Καί συνεχίζει στή σελ. 214: «ἀλλά ἐκεῖνοι πού περάτωσαν τήν ἐπίγεια ὑπηρεσία των κατά τό ἔτος 1918 καί ἔπειτα δέν κοιμῶνται στόν θάνατο ὅταν τελειώνει ἡ ἐπίγεια ζωή των, τώρα μεταλλάσσονται διά μιᾶς σέ οὐράνια πνευματική ζωή».
-Πάντα δοκιμάζετε, 1953-1955, σελ. 40: «σέ μιά ἀνάσταση τό πλάσμα ἀποκαθίσταται ἤ ἀναδημιουγεῖται εἴτε σέ ἀνθρώπινο σῶμα εἴτε σέ πνευματικό σῶμα καί ὅμως διατηρεῖ τήν προσωπική ταυτότητα μέ τό νά τίθεται σέ λειτουργία πάλι ὁ ξεχωριστός τύπος τῆς ζωῆς τοῦ ἀτόμου αὐτοῦ».
Καί στά δύο αὐτά κείμενα τῆς «Σκοπιᾶς» εἶναι φανερή ἡ διαφορά ἀναστάσεως μεταξύ τῶν «χρισμένων» καί τοῦ «πολλοῦ ὄχλου».
Ὁ Θεός ἀναδημιουργεῖ σώματα γιά ἐκείνους πού ἔχουν ἐλπίδα νά ζήσουν γιά πάντα στή γῆ, ἐνῶ οἱ «χρισμένοι» μεταλλάσσονται «διά μιᾶς σέ οὐράνια πνευματική ζωή».
Τί σημαίνει ὅμως «διατηρεῖ τήν ταυτότητά του τήν προσωπική»; Ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει για προσωπικότητα ἤ χαρακτήρα; Βεβαίως ὄχι. Ἀναφέρει «ψυχή» καί «πνεῦμα», τό ἄυλο καί ἀθάνατο στοιχεῖο πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο καί πού τόν κάνει νά ξεχωρίζει ἀπό τά ζῶα. Πῶς ἄλλωστε θά ἦταν δυνατόν νά δημιουργηθεῖ ὁ ἄνθρωπος ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέ σκοπό τή θέωση; Μιά ἐρώτηση εἶναι; Τί ἀνέστησε ὁ Ἰησοῦς τό 1918, ἀφοῦ καί οἱ «χρισμένοι» ὡς ἄνθρωποι ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ πεθαίνουν; Τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει αὐτό πού πέθανε μέ τό πνευματικό ὄν πού ἀναστήθηκε; Ὅμως, ὅπως φαίνεται ἡ διάλογος «Σκοπιά» δέν γνωρίζει τά ρήματα «ἀποδημῶ ἀπό τό σῶμα καί ἐνδημῶ πρός τόν Κύριο» (Β’ Κορ. ε’ 9).
Μία ἀκόμη παραποίηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι τό ἐδάφιο Α’ Πέτρ. γ’ 18-20, πού ἀναφέρεται στήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, τήν κάθοδό Του στόν Ἅδη καί τό κήρυγμά Του πρός τίς ψυχές τῶν νεκρῶν «θανατωθείς μέν σαρκί, ζωοποιηθείς δέ πνεύματι˙ ἐν ὧ καί τοῖς ἐν φυλακῇ πορευθείς ἐκήρυξε». Ἐδῶ ἡ «Σκοπιά» μεταφράζει ὅτι ὅπως ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀνεστήθη ὡς «πνευματικό ὄν» ἔτσι καί οἱ «χρισμένοι», ὡς ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ, ἔχουν τήν ἴδια ἀνάσταση ὡς «πνευματικά ὄντα».
Δέν σταματᾶ ὅμως ἐδῶ τή διαστρέβλωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί γράφει στή «Σκοπιά» τοῦ Δεκεμβρίου 2017, σελ. 10, ἀναφερόμενη στόν Ψαλμ. 16:10 «Δέν θά αφήσεις τήν ψυχή μου στόν Σιεόλ. Δέν θά ἐπιτρέψεις νά δεῖ ὁ ὅσιός σου τό λάκκο». Ὁ Πέτρος ἔκανε πιό ἔγκυρο τό σκεπτικό του παραθέτοντας τά λόγια τοῦ Δαυίδ πού εἶναι καταγεγραμμένο στό ἐδάφιο Ψαλμ. 110:11 (Διαβάστε Πράξ. β’ 33,36). Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Πέτρου σέ ἁρμονία μέ τίς Γραφές ἔπεισε τό πλῆθος ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν «καί Κύριος καί Χριστός». Πιό συγκεκριμένα…τό ἐδάφιο ἐκπληρώθηκε ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς».
Ὅλο αὐτό τό κείμενο γράφτηκε γιά νά ἀποδείξει ἡ «Σκοπιά» ὅτι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἔπεισε τό πλῆθος ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Κύριος. Τό σπουδαιότερο ὅμως εἶναι ὅτι «δέν ἐγκαταλείφθη ἡ ψυχή του στόν Ἅδη καί τό σῶμα του δέν εἶδε διαφθορά». Αὐτό τό παραβλέπει ἡ «Σκοπιά» γιατί ἔτσι θά ἀποδεικνύετο ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἦταν «ψυχή καί σώματι» καί ὄχι ἕνα πνευματικό ὄν. Αὐτό τό ὁλόλαμπρο, τό δοξασμένο σῶμα πού εἶδαν οἱ Ἀπόστολοι στήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, αὐτό πού ἔφθασε μέχρι τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μέ αὐτό τό σῶμα πού θά τό δοῦν ὅλοι, ἀκόμη καί ἐκεῖνοι πού τόν «ἐξεκέντησαν», θά ἔρθει πάλι κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του γιά νά «κρίνει ζώντας καί νεκρούς (Πράξ….11).
Μέ ὅλες αὐτές τίς παραπλανητικές δοξασίες καί μάλιστα ὡς δῆθεν ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ στή γῆ καί αὐθεντικός μελετητής τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐπιβάλλει τά «δόγματά» της στούς ὀπαδούς της, χωρίς αὐτοί νά μποροῦν νά φέρουν οὐδεμία ἀντίρρηση. Ὅ,τι γράφει «ὁ δοῦλος» εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια. Ἀκόμη, οἱ ὀπαδοί δέχοντας ὡς σωτῆρες τους τούς 144.000 «χρισμένους» καί ὄχι τόν Ἰησοῦ Χριστό γιατί δέν σώζονται τώρα, ἀλλά στή Χιλιετῆ βασιλεία. Τά ὀφέλη τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ θά τά παρέχουν οἱ 144.000 «χρισμένοι» καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Πηγή: (Περιοδικό "διάλογος", ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2019, ΤΕΥΧΟΣ 96), Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
