Ἡ ἀθεΐα ἔγινε συστατικὸ μέρος τῆς κρατικῆς ἰδεολογίας, τῆς πολιτικῆς ἰδεολογίας καὶ κατὰ συνέπειαν ἕνα καθῆκον τοῦ πολίτη, τοῦ ὑπηκόου. Ὅ,τι δὲν εἶναι στὴν ἴδια γραμμή, εἶναι ἀντιεξουσιαστικό, ἐνάντιο στοὺς ὑπηκόους.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πολιτικὴ νομιμοφροσύνη: ὅποιος ἀντιτίθεται στὴν ἀθεΐα εἶναι προδότης τοῦ κράτους.

Ὁ ἀντίθεος εἶναι τὸ θεμέλιο τῶν ἀθεϊστικῶν καὶ ὁλοκληρωτικῶν κυβερνήσεων. Ἀποτελεῖ ὅμως τὸ θρησκευτικό, θεοκρατικὸ καὶ ἀντιθεοκρατικὸ θεμέλιο τοῦ κράτους, τὸν τύπο του. Ἡ ἀθεΐα ἔγινε ἡ πίστη τοῦ οὐτοπικοῦ σοσιαλισμοῦ.

Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες