Η «Σκοπιά» της 15-7-2013 (για εσωτερική χρήση) ασχολείται και με την ταυτότητα του «πιστού και φρόνιμου δούλου» σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει αγιογραφικά την αναγκαιότητα ύπαρξης της ηγεσίας της. Στο κείμενο που ακολουθεί σχολιάζουμε τις αλλαγές της εταιρείας σε βασικές διδα­σκαλίες, τις οποίες εκήρυττε για 130 χρόνια περίπου για το θέμα αυτό.

Σελ. 15: «ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ». «Φανταστείτε τη σκηνή (Ματθ. 14: 14-21). «Είναι λίγο πριν το Πάσχα του 33 Κ. Χ. Ένα πλήθος κόσμου 5.000 αντρών, εκτός από τα γυναικόπαιδα, βρίσκονταν με τον Ιησού και τους μαθητές του... στην περιοχή Βηθσαϊδά, ενός χωριού στην βόρεια ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας... Όταν βραδιάζει, οι μαθητές προτρέπουν τον Ιησού να διαλύσει το πλή­θος, ώστε να πάνε... να φάνε. Τα λόγια αυτά τους προβληματίζουν, διότι οι προμήθειες που έχουν είναι πενιχρές -πέντε ψωμιά και δύο μικρά ψάρια.

Υποκινούμενος από συμπόνια ο Ιησούς εκτελεί ένα θαύμα. (Μαρκ. 6: 35-44, Λουκ. 4: 10-17 και Ιωάνν. 6: 1-13). Αφού, λέει μια ευλογία, αρχίζει να σπάει το ψωμί και τα ψά­ρια σε κομμάτια. Έπειτα αντί να τα δώσει τα τρόφιμα ο ίδιος στους ανθρώπους, ο Ιησούς τα μοιράζει "στους μαθητές, οι δε μαθητές, στα πλήθη". Κατά θαυματουργικό τρόπο υπάρχει υπε­ραρκετή τροφή για όλους. Ο Ιησούς έχει θρέ­ψει χιλιάδες, μέσω των χεριών των ολίγων μαθητών του».

Ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθεί η «Σκοπιά» να περάσει στους οπαδούς της και γενικότερα; Την απάντηση στο ερώτημά μας την δίνει η ίδια αμέσως, παρακάτω: 

Σελ. 16: «Πως θα φρόντιζε [ο Ιησούς] από την ουράνια θέση του, να τρέφονται καλά οι ακόλουθοί του από πνευματική άποψη εδώ στη γη; Θα ακολουθούσε παρόμοια τακτική -θα έτρεφε πολλούς μέσω των χεριών των ολίγων... Πως μπορούμε να προσδιορίσουμε τους λίγους μέσω των οποίων μας τρέφει σή­μερα ο Χριστός;

«ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕ­ΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ». «Από την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ. και έπει­τα ο αναστημένος Χριστός χρησιμοποιούσε τους αποστόλους του, ως αγωγό, μέσω του οποίου έτρεφε τους υπολοίπους χρισμένους μαθητές του. (Πράξεις, 2: 41, 42) Οι Ιουδαίοι προσήλυτοι που έγιναν χρισμένοι με το πνεύ­μα Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, διέκριναν ξεκάθαρα αυτόν τον αγωγό»...

Η «Σκοπιά», στο 2^ο κεφάλαιο των Πράξε­ων των αποστόλων, επικαλούμενη τα εδάφια 41, 42, εισάγει τη λέξη «αγωγός» και στη συνέχεια παρουσιάζει την αποστολή αυτού του αγωγού. Στα εδάφια όμως που δίνει από τις Πράξεις Β': 41-42, δεν υπάρχει η λέξη αγωγός· όπως διαβάζουμε από την αγία Γραφή: «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς, δεχθέντες τον λόγον αυτόν [του αποστ. Πέ­τρου] εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν εκείνη την ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί. Και ανέμεναν εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς». Ο λόγος του Θε­ού μας παρουσιάζει τη ζωή των πρώτων Χριστιανών «εβαπτίζονταν, προσεύχονταν, κοινωνούσαν». Πως θα μπορούσε άραγε να καλύπτει τις διάφορες κακοδιδασκαλίες της η «Σκοπιά», δίχως αγωγό;

Σελ. 17: «Το 49 Κ. Χ. τους εναπομείνοντες αποστόλους είχαν πλαισιώσει και κάποιοι άλ­λοι πρεσβύτεροι με τα κατάλληλα προσόντα (Πρ. 15:1-2). Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ υπηρετούσαν ως κυβερνών σώμα. Ο Χριστός ως κεφαλή της εκκλησίας, χρησιμοποιούσε αυτή τη μικρή ομάδα κατάλ­ληλων αντρών για να τακτοποιούν δογματικά ζητήματα, καθώς επίσης να επιβλέπουν και να κατευθύνουν το κήρυγμα και την διδασκα­λία των καλών νέων της Βασιλείας. (Πρ. 15: 6-29. 21:17-19. Κολασ. 1:18)».

Μετά την παρείσφρηση του όρου αγω­γός, ακολουθεί ο όρος «κυβερνών σώμα». Τα εδάφια που δίνει για να καθιερώσει την ύπαρξη του κυβερνώντος σώματος είναι: Πρ. 15: 1, 2. Πρ. 15: 6-29. 21: 17-19 και Κολασ. 1: 18. Στην αγία Γραφή τα εδάφια αυτά των Πράξεων περιγράφουν τις δραστηριότητες των αποστόλων και στους Κολασσαείς πε­ριγράφει τον Ιησούν Χριστό ως κεφαλή της Εκκλησίας Του. Για κυβερνών σώμα, που θα τακτοποιούσε δογματικά θέματα, τίπο­τε δεν αναφέρεται, γιατί την Εκκλησία του Χριστού την οδηγούσε το Άγιο Πνεύμα «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. ΙΣΤ: 13). Φυσι­κά, η «Σκοπιά» αναφερόμενη στο κυβερνών σώμα διεκδικεί την εξουσία, αδιαφορώντας για τις αντιφάσεις στις διδασκαλίες της στο παρελθόν και σήμερα, στο τεύχος αυτό της «Σκοπιάς», της 15-7-2013.

Σελ. 18: «...Καθώς λοιπόν [ο απόστολος Παύλος και οι σύντροφοί του στα ταξίδια του] περνούσαν από τις πόλεις παρέδιδαν σε εκείνους που ήταν εκεί τα διατάγματα τα οποία είχαν αποφασιστεί από τους αποστό­λους και τους πρεσβυτέρους. Γι' αυτό και οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα (Πρ. 16: 4, 5)».

Στο σημείο αυτό ακριβώς γίνεται εμφανής η αποστολική διδαχή και διαδοχή, κάτι το οποίο αρνείται η εταιρία.

Σελ. 18: «Παρατηρήστε ότι εκείνες οι εκ­κλησίες ευημερούσαν επειδή συνεργαζόντουσαν όσια με το κυβερνών σώμα στην Ιε­ρουσαλήμ... Ο Ιησούς έτρεφε πολλούς μέσω των χεριών των ολίγων. Ο αγωγός που χρησιμοποιούσε για την παροχή πνευματικής τροφής ήταν ευδιάκριτος... Μέσω των χε­ριών των αποστόλων, συνέχισαν να γίνονται πολλά σημεία και θαυμαστά προμηνύματα ανάμεσα στο λαό (Πρ. 5:12)... αλλά στα τέλη του πρώτου αιώνα η κατάσταση άλλαξε... Η αποστασία είχε αρχίσει να εισχωρεί από τον πρώτο αιώνα... Ωστόσο όταν πέθανε και ο τελευταίος απόστολος, η αποστασία ρίζωσε και φούντωσε... Δεν υπήρχε σταθερός και οργανωμένος αγωγός για να διανέμει την πνευματική τροφή».

Η εταιρία ξεπέρασε και τον εαυτό της· έχει χάσει πλέον την έννοια των λέξεων. Ομιλεί για ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ της Εκκλησίας, μετά τον θάνατο και του τελευταίου αποστό­λου. Εάν η Εκκλησία αποστάτησε, τότε αποστάτησε και ο Χριστός, αφού είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Η εταιρία καθιστά ψευδή τον λόγο του Ιησού Χριστού ο οποίος είπε «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». (Ματθ. ΙΣΤ', 18).

Ψεύδεται λοιπόν, κατά την εταιρία, η Αγία Γραφή σε πολλά εδάφια και είναι αψευδής ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»; Την Εκκλησία την απέκτησε ο Κύριος με το ίδιο Του το αίμα και είναι δική Του και κατά την επαγγελία Του θα είναι μαζί της έως της συντελείας του αιώνος. Η διδαχή της «Σκο­πιάς» αποδεικνύεται και βλάσφημη.

Σελ. 20: «ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ;». «Όταν (ο Ιησούς) ανέφερε το σημείο της παρουσίας του, είπε ότι θα χρησιμοποιούσε "τον πιστό και φρόνιμο δούλο" για να δίνει στο υπηρετικό προσωπικό "τροφή στον κατάλλη­λο καιρό" (Ματθ. 24:45-47). Εκείνος ο πιστός δούλος, είναι ο αγωγός μέσω του οποίου ο Ιη­σούς τρέφει τους αληθινούς ακολούθους του, σ' αυτόν τον καιρό του τέλους. Είναι ζωτικό να αναγνωρίζουμε τον πιστό δούλο. Η πνευ­ματική μας υγεία και η σχέση μας με τον Θεό εξαρτώνται από αυτόν τον αγωγό. (Ματθ. 4: 4 και Ιωάν. 17: 3)... Στο παρελθόν, τα έντυπά μας είχαν πει τα εξής: Την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ, ο Ιησούς διόρισε τον πιστό δούλο υπεύ­θυνο στο υπηρετικό προσωπικό του. Ο δούλος συμβολίζει όλους τους χρισμένους Χριστια­νούς ως ομάδα στη γη σε κάθε δεδομένη στιγμή από τότε και έπειτα. Το υπηρετικό προσωπικό αναφέρεται στους ίδιους αυτούς τους χρισμένους ως άτομα».

Ως ομάδα, γράφει η εταιρία, «ο δούλος» συμβολίζει όλους τους χρισμένους. Το «υπηρετικό προσωπικό» αναφέρεται στους ίδιους τους χρισμένους «ως άτομα». Σε όλα αυτά, ας απαντήσει η οργάνωση... ποιοί δίνουν τροφή και σε ποιούς;

Ας δούμε τώρα τι έγραφε στο παρελθόν η «Σκοπιά» για το «δούλο»:

1917. «Τετελεσμένο Μυστήριον», σελ. 6: «Αι Γραφαί δεικνύουν ότι ο Ζ' τόμος έπρεπε να δημοσιεύετο. Ο Ρώσσελ, «πιστός και φρόνιμος δούλος».

1921. «Η Κιθάρα του Θεού», σελ. 270,272: «Άνευ αμφιβολίας ο ποιμήν Ρωσσελ, εξεπλήρωσε το αξίωμα δια τον οποίου ο Κύριος προνόησε και περί τον οποίου ελάλησε και ήτο συνεπής ο φρόνιμος και πιστός εκείνος δούλος, ο μεταδίδων εις την οικογένεια της πίστεως την έγκαιρον αυτής τροφή».

Ύμνος λοιπόν στον «πιστό δούλο» Ρώσσελ και στα συγγράμματά του, τα οποία όμως δεν ίσχυσαν για πολύ. 

1929. «Προφητεία», σελ. 204: «Στους αληθινούς οπαδούς ο Ιησούς το 1918 εμπιστεύεται τα συμφέροντα της βασιλείας, ονομαζόμενος «πιστός και φρόνιμος δούλος». Όσοι απαρτίζουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο θα αποτελέσουν τα τέκνα της Σιών».

1953-57. «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 267: «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος δεν είναι ένας άνθρωπος... δεν είναι «η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία «Σκοπιά» που αποτελεί ένα νομικό όργανο ανεγνωρισμένο σύμφωνα με τους νόμους ενός κοσμικού και πολιτικού κράτους. Ο δούλος είναι μάλλον ο ενωμένος όμιλος εκλεκτών τον Ιεχωβά και των υπολοίπων πνευματικών τέκνων τον Ιεχωβά που απέκτησε ο Θεός δια της γυναικός του».

1998. «Σκοπιά» 1-1-98, σελ. 17: «Όλοι όσιοι ανήκουν στον Ισραήλ του Θεού, άντρες και γυναίκες, απαρτίζουν ένα συλλογικό ιερατείο (Γαλ. Γ 28,29). Όσοι από τα μέλη του πνευμα­τικού Ισραήλ απομένουν ακόμη στη γη αποτε­λούν τον πιστό και φρόνιμο δούλο».

1998. «Σκοπιά» 1-9-98, σελ. 10-11: «Ο πι­στός και φρόνιμος δούλος παρέχει τροφή... στον κατάλληλο καιρό» μέσω της Οργάνωσης (Ματθ. ΚΔ' 45). Αυτός ο δούλος ο οποίος απο­τελείται από τους χρισμένους Χριστιανούς παρέχει τα καλύτερα πνευματικά πράγματα, "ακριβή βασισμένη στην Αγία Γραφή γνώση" που μπορεί να οδηγήσει σε "αιώνια ζωή"».

Όπως βλέπουμε στα κείμενα της «Σκο­πιάς», από την αρχή της ιστορίας της, δεν παρέχει σαφή και σταθερή άποψη για τον δούλο. 

Συνεχίζουμε στη «Σκοπιά» της 15-7-2013 (για εσωτερική χρήση). 

Σελ. 20: «Το 1919ο Ιησούς διόρισε τον πιστό δούλο υπεύθυνο σε όλα τα επίγεια συμφέρο­ντα της Βασιλείας του. Ωστόσο, έπειτα από περαιτέρω προσεκτική μελέτη, στοχασμό και προσευχή, έγινε αντιληπτό ότι η κατανόησή μας, γύρω από τα λόγια του Ιησού για τον πιστό και φρόνιμο δούλο χρειάζεται να διασα­φηνιστεί».

Τι θέλει να πει εδώ η «Σκοπιά»; Ότι έως σήμερα αυτά που κήρυττε, σαν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» ο εξουσιοδοτημένος από τον Θεό, ήταν πρόχειρα χωρίς μελέτη, αστό­χαστα; Όσο για την προσευχή την οποία σε όλες τις διδαχές της επικαλείται, μάλλον δεν πηγαίνει στο Θεό... Και αρχίζει νέος κύκλος διδασκαλιών, με τα γνωστά συμφραζόμενα και τα μάλλον. Απλώς η οργάνωση επαναλαμβάνεται.

Σελ. 21: «Πράξεις 4: 8. Τα συμφραζόμενα της παραβολής για τον πιστό και φρόνιμο δού­λο δείχνουν ότι άρχισε να εκπληρώνονται όχι την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ. αλλά σε αυτόν τον καιρό του τέλους. Ας δούμε πως μας οδη­γούν οι Γραφές σ' αυτόν τον καιρό του τέλους (Ματθ. 24:3). Το πρώτο μέρος της προφητείας το οποίο περιέχεται στα εδάφια (Ματθ. 24: 4-22) έχει δύο εκπληρώσεις, η πρώτη στα έτη από το 33 Κ. Χ. ως το 70 Κ. Χ. και η δεύτερη με πιο διευρυμένο τρόπο, στην εποχή μας. Μή­πως σημαίνει ότι τα λόγια του Ιησού για τον πιστό δούλο θα είχαν δύο εκπληρώσεις; ΟΧΙ. "Δεν γνωρίζετε πια ημέρα έρχεται ο Κύριός σας και κάποια ώρα που δεν την θεωρείτε πι­θανή έρχεται ο Γιος του ανθρώπου". Σε αυτά τα συμφραζόμενα -όταν μιλούσε για γεγο­νότα που θα λάβαιναν χώρα στις τελευταίες ημέρες- ανέφερε ο Ιησούς την παραβολή του πιστού δούλου. Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα λόγια για αυτόν τον πιστό δούλο άρχισαν να εκπληρώνονται μόνο μετά την έναρξη των τελευταίων ημερών το 1914».

Πάλι μιλάει με γρίφους η εταιρία, για συμφραζόμενα και βγάζει δικά της συμπε­ράσματα. Η μέθοδος όμως αυτή είναι δοκι­μασμένη και αποτυχημένη. Δεν πείθει.

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙ­ΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ;»  «Ο πιστός δούλος πρέπει να απαρτίζεται από χρισμένους Χριστιανούς στη γη... αποκα­λούνται «βασιλικό ιερατείο» και έχουν διορι­στεί να «διακηρύττουν τις αρετές», εκείνου που τους εκκάλεσε από το σκοτάδι στο φως το θαυμαστό» (Πέτρου 2: 9)... Μήπως απαρ­τίζουν τον πιστό δούλο όλοι οι χρισμένοι στη γη; Όχι. Η πραγματικότητα είναι, πως δεν έχουν όλοι οι χρισμένοι [Σελ. 22] κάποιον ρόλο στην διανομή της πνευματικής τροφής στους ομοπίστους τους παγκόσμια... Ανάμε­σα στους χρισμένους υπάρχουν και ταπεινές αδελφές οι οποίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να οικειοποιηθούν τον ρόλο του διδασκάλου μέσα στην εκκλησία (Κορ. 11:3.14:34)».

1983 «Οργανωμένοι για να φέρουμε σε πέρας τη διακονία μας», σελ. 65: «Ο Ιεχωβά μέσω του Γιου του και του επίγειου αγωγού, του πιστού και φρόνιμου δούλου διανέμει την τροφή εν καιρώ».

1988. «Αποκάλυψη το μεγαλειώδες...», σελ. 16: «Στις ημέρες του Ιωάννη ο Θεός είχε ένα αγωγό για τη μετάδοση της αποκάλυψης και ο Ιωάννης ήταν το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού. Και σήμερα ο Θεός έχει ένα αγωγό για να δίνει πνευματική τροφή στους δούλους του. Ο Ιησούς στη μεγάλη προφητεία για την συντέλεια του συστήματος πραγμάτων προσ­διόρισε το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού ως τον πιστό και φρόνιμο δούλο... για να δίνει την τροφή στον κατάλληλο καιρό (Ματθ. ΚΔ' 3)...».

1994. «Σκοπιά», 1-10-94, σελ. 8: «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος, αγωγός επικοινωνίας του Ιεχωβά».

Πάλι η εταιρία κρύβει την αλήθεια. Πά­ντοτε ο πιστός και φρόνιμος δούλος όλος και όχι μερικοί, ήταν ο αγωγός επικοινωνίας του Ιεχωβά.

Σελ. 22: «Ποιος είναι λοιπόν ο πιστός και φρόνιμος δούλος; Σε αρμονία με την τακτι­κή που ακολούθησε ο Ιησούς να τρέφει τους πολλούς μέσω των χεριών των λίγων, αυτός ο δούλος απαρτίζεται από μια μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών, οι οποίοι ασχολούνται άμεσα με την προετοιμασία και την διανομή της πνευματικής τροφής στη διάρκεια της πα­ρουσίας του Χριστού... Τις πρόσφατες δεκα­ετίες, αυτός ο δούλος είναι ταυτόσημος με το Κυβερνών Σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρατηρήστε, ωστόσο η λέξη «δούλος», στην παραβολή του Ιησού είναι στον ενικό αριθμό κάτι που υποδηλώνει ότι πρόκειται για σύν­θετο δούλο. Οι αποφάσεις του Κυβερνώντος Σώματος λοιπόν λαμβάνονται συλλογικά».

«ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ» 1997. «Σκοπιά» 15-5-97, σελ. 7: «Από την ίδρυση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας το 1884 μέχρι το 1972 ο πρόεδρος της εταιρίας ασκούσε μεγάλη εξουσία, στην οργάνωση του Ιεχωβά, ενώ το Κυβερνών Σώμα συνοδευόταν στενά με το δι­οικητικό συμβούλιο της εταιρίας. Οι ευλογίες που υπήρξαν στην διάρκεια εκείνων των ετών αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά δέχτηκε αυτήν την διευθέτηση. Μεταξύ του 1972 και του 1975 το Κυβερνών Σώμα διερύνθηκε φτάνοντας τα 18 μέλη. Τα πράγματα πλησίαζαν περισσό­τερο στη διεθέτηση του πρώτου αιώνα, όταν χορηγήθηκε μεγαλύτερη εξουσία σε αυτό το διευρυμένο σώμα...».

Όπως διαπιστώνουμε, η εταιρία νοθεύει την ιστορία της, όταν κηρύττει ότι τις τελευ­ταίες πρόσφατες δεκαετίες αυτός ο δούλος είναι ταυτόσημος με το Κυβερνών Σώμα των «μαρτύρων του Ιεχωβά». Αναφέρεται σε πρόσφατες δεκαετίες όταν γνωρίζει πολύ καλά, ότι πριν από 130 περίπου χρόνια, συ­γκεκριμένα, από το 1884, είναι ταυτόσημο το Κυβερνών Σώμα με τον δούλο.

Σελ: 22, σε σκούρο πλαίσιο γράφει: «ΣΥΛΛΑΒΑΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ;» «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος:

Μια μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών οι οποίοι ασχολούνται άμεσα με την προετοιμα­σία και την διανομή της πνευματικής τροφής στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού. Σή­μερα αυτοί οι χρισμένοι αδελφοί απαρτίζουν το Κυβερνών Σώμα.

Το υπηρετικό προσωπικό του: Όλοι εκείνοι που τρέφονται, είτε ανήκουν στους χρισμέ­νους είτε στα άλλα πρόβατα.

Τον διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προ­σωπικό του.

Το 1919 ο Ιησούς επέλεξε ικανούς χρισμέ­νους αδελφούς, για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο του.

Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του.

Όσοι απαρτίζουν τον σύνθετο δούλο θα αναλάβουν αυτόν τον διορισμό όταν λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους. Μαζί με τους θα συμμετάσχουν στην τεράστια εξουσία του Χριστού. Είτε έχουμε την ουρά­νια ελπίδα είτε την επίγεια ανήκουμε όλοι στο υπηρετικό προσωπικό και χρειαζόμαστε την ίδια επίκαιρη τροφή».

Σελ: 22, «Σ' αυτό το σκούρο πλαίσιο, με τον τίτλο: «ΣΥΛΛΑΒΑΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ;» πε­ρικλείει η «Σκοπιά» την περίληψη του κειμέ­νου που ακολουθεί. Το κείμενο παρουσιάζει με πολλά και διάφορα επαναλαμβανόμενα λόγια, τη νέα «προφητεία», για να καταλήξει και πάλι στην γνωστή κι απόλυτη εξουσία του Κυβερνώντος Σώματος. Με μία διαφο­ρά, ότι το ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους χρισμένους, οι οποίοι αποτελούσαν τον πι­στό και φρόνιμο δούλο η πιστό οικονόμο, όπως τον ονομάζει.

Σελ. 22: «Πότε διόρισε ο Ιησούς τον πιστό δούλο υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του;... πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στο 1914 -στην έναρξη του θερισμού... εκείνο τον καιρό πολλές ομάδες ισχυρίζονταν ότι είναι Χρι­στιανοί.

Σελ. 23: «Από ποια ομάδα θα επέλεγε και θα διόριζε ο Ιησούς τον πιστό δούλο; αυτή η ερώτηση απαντήθηκε, αφού πρώτα ο ίδιος ο Πατέρας του ήρθαν και επιθεώρησαν τον ναό δηλαδή την πνευματική διευθέτηση για λατρεία από το 1914 ως το πρώτο μέρος του 1919 (Μαλ. 3:1). Επιδοκίμασαν, μια μικρή ομά­δα όσιων Σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι έδειξαν ότι η καρδιά τους ήταν με τον Ιεχωβά και τον Λόγο του... ανταποκρίθηκαν ταπεινά κατά τη διάρκεια δοκιμασίας και εξαγνισμού (Μαλ. 3: 2-4). Το 1919 ο Ιησούς επέλεξε ανάμεσά τους, ικανούς χρισμένους αδελφούς για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνι­μο δούλο, και τους διόρισε υπεύθυνους στο υπηρετικό προσωπικό. Ποιοι αποτελούν το υπηρετικό προσωπικό; Εκείνοι που τρέφονται. Στο τελευταίο αρχικό τμήμα των τελευταίων ημερών το υπηρετικό προσωπικό ήταν όλοι οι χρισμένοι. Αργότερα συμπεριλήφθηκε στο υπηρετικό προσωπικό και το μεγάλο πλήθος, των άλλων προβάτων. Τι θα λεχθεί για τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος που απαρτί­ζουν σήμερα τον πιστό και φρόνιμο δούλο; Και αυτοί χρειάζεται να τρέφονται πνευματικά... αναγνωρίζουν ταπεινά ότι ως άτομα ανήκουν στο υπηρετικό προσωπικό, όπως όλοι οι άλλοι γνήσιοι ακόλουθοι του Ιησού».

Όταν ο Ιησούς Χριστός επιλέγει το 1919 τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», ο Κάρολος Ρώσσελ ο οποίος πέθανε στις 31 Οκτωβρί­ου του 1916, είναι εκτός του σώματος του «πιστού και φρόνιμου δούλου», σε αντίθεση με το κήρυγμα της «Σκοπιάς» -όπως διαβά­σαμε- που τον ήθελε και πιστό και φρόνιμο δούλο και τον μόνο τροφοδότη της πνευμα­τικής τροφής. Όσο για το υπηρετικό προσω­πικό, τους χρισμένους και τα άλλα πρόβατα, αλλά και το Κυβερνών Σώμα, όλοι αυτοί είχαν τροφοδότη τους τον Ρώσσελ.

«Εν αναμονή των νέων επανεξετάσεων...

Σελ. 23: «Η ευθύνη που ανέθεσε ο Ιησούς στον πιστό και φρόνιμο δούλο ήταν βαρυσή­μαντη. Στους βιβλικούς χρόνους, ένας τέτοιος έμπιστος δούλος η αλλιώς οικονόμος, ήταν διαχειριστής του σπιτικού (Λουκ. 12:42). Έτσι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, έχει επιφορτι­στεί με την ευθύνη να διαχειρίζεται το σπιτικό της πίστης... επιβλέπει τους υλικούς πόρους, το έργο κηρύγματος, τα προγράμματα των συνελεύσεων και την παραγωγή Γραφικών εντύπων που προορίζονται για την διακονία του αγρού και για προσωπική και εκκλησια­στική μελέτη. Το υπηρετικό προσωπικό εξαρτάται από όλες τις πνευματικές προμήθειες που διανέμει ο σύνθετος δούλος».

«ΠΟΤΕ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ;» Σελ. 24: «Πότε αναθέτει ο Ιησούς στο δού­λο, τον δεύτερο διορισμό- όλα τα υπάρχοντα; «(Ματθ. 24:46,47). Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς αναθέτει το δεύτερο διορισμό, αφού πρώτα έρθει και βρει εκείνον το δούλο «να ενεργεί έτσι», δηλαδή να διανέμει πιστά την πνευμα­τική τροφή. Άρα θα μεσολαβούσε κάποιο δι­άστημα ανάμεσα στους δύο διορισμούς. Για να καταλάβουμε πως και πότε διορίζει ο Ιησούς υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του, χρει­άζεται να γνωρίζουμε δύο πράγματα, πότε έρχεται και τι περιλαμβάνουν τα υπάρχοντά του. Πότε έρχεται ο Ιησούς;... Ο «ερχομός» ή αλλιώς η έλευση, του Ιησού λαβαίνει χώρα στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης».

Εφόσον η άφιξη του Ιησού κατά την εταιρία προσδιορίζεται το 1919, τότε, κατά την περίοδο αυτή, διορίζεται ο πιστός και φρό­νιμος δούλος από τον Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο πρώτος διορισμός για την διανομή της πνευματικής τροφής στο υπηρετικό προ­σωπικό. Ακολουθεί ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο παρακολουθείται ο αγωγός και κατόπιν αυτού, ο Ιησούς θα αναθέσει στον δούλο τον πιστό τον δεύτερο διορισμό, όπου θα έχει εξουσία στα υπάρχοντά του. Τα συμφραζόμενα συνθέτουν όλη αυτή την ιστορία.

«Τι περιλαμβάνουν όλα τα υπάρχοντα του Ιησού; Ο Ιησούς δεν πρόσθεσε κάποιον προσδιορισμό στη λέξη «όλα», σαν να ήθελε να περιορίσει τα υπάρχοντά του σε επίγεια πράγματα. Στην πραγματικότητα έχει τερά­στια πνευματική εξουσία (Ματθ. 28:18. Εφεσ. 1: 20-23). Τα υπάρχοντά του, περιλαμβάνουν τώρα τη Μεσσιανική Βασιλεία [Σελ. 25], η οποία του ανήκει από το 1914 και την οποία θα μοιραστεί με τους 144.000 χρισμένους ακολού­θους (Αποκ. 11: 15)».

«Με βάση τα παραπάνω τι μπορούμε να συμπεράνουμε; Όταν ο Ιησούς έρθει για κρίση στην διάρκεια της μεγάλης θλίψης, θα βρει ότι ο πιστός δούλος υπήρξε όσιος... Τότε θα του δώσει με πολλή χαρά τον δεύτερο διο­ρισμό του-θα τον κάνει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του. Όσοι απαρτίζουν τον πιστό δούλο θα αναλάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους, ως συγκυβερνήτες του Χριστού, μήπως ο πιστός δούλος λαμβάνει μεγαλύτερη ανταμοι­βή στον ουρανό από τους άλλους χρισμένους; Όχι... Στην πραγματικότητα θα συμμετάσχουν όλοι οι 144.000 στην τεράστια ουράνια εξουσία».

Η «Σκοπιά» ανακοινώνει λοιπόν ότι όλοι οι 144.000 δεν απαρτίζουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Δεν ενημερώνει όμως τους οπαδούς της, όταν πεθάνει ένας από το νέο κυβερνών σώμα του δούλου από ποιούς συ­μπληρώνεται η κενή θέση; 

Σελ. 25: «Μέσω του πιστού και φρόνιμου δούλου, ο Ιησούς ακολουθεί την τακτική που είχε εφαρμόσει τον πρώτο αιώνα, τρέφει τους πολλούς μέσω των χεριών των λίγων. Ο Ιησούς διόρισε εκείνον τον πιστό δούλο για να διασφαλίσει ότι οι γνήσιοι ακόλουθοί του -είτε ανήκουν στους χρισμένους, είτε στα άλλα πρόβατα- θα εφοδιάζονται σταθερά με επίκαιρη πνευματική τροφή, σε όλη την διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ας είμαστε αποφασισμένοι να δείχνουμε την εκτίμησή μας, υποστηρίζοντας έτσι τους χρισμένους αδελφούς που απαρτίζουν αυτόν το πιστό και φρόνιμο δούλο (Εβρ. 13: 7,17)».

Τελειώνοντας τη μελέτη της «Σκοπιάς» της 15-7-13, συμπεραίνουμε ότι οι αλλαγές -αναπροσαρμογές, επανεξετάσεις και τα συμφραζόμενα- της εταιρίας είναι πολλά· ειδικά οι χρονολογίες των θεμάτων, που απασχολούν την οργάνωση, όπως επισημάνθηκαν. Πότε αρχίζει η μεγάλη θλίψη; πότε έρχεται ο Ιησούς Χριστός για την κρίση; Τα πρόβατα και τα κατσίκια..., ο κα­θαρισμός του ναού, δηλαδή της εταιρίας, ο θερισμός και τέλος το καυτό θέμα: ο πιστός και φρόνιμος δούλος, ο αγωγός και το κυ­βερνών του σώμα του.

Ο «δούλος» διαιρείται. Δεν αποτελούν όλοι οι 144.000 χρισμένοι τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», αλλά ένα μέρος αυτών. Όμως σε όλους τους χρισμένους υπόσχεται η «Σκοπιά» την ουράνια εξουσία. Παλαιότερα κήρυττε άλλα για όλους τους χρισμένους.

Είναι απορίας άξιο, πως είναι δυνατό να γίνουν κοινωνοί θείας φύσεως και ζωοδότες, δηλαδή θεοί, όταν δεν έχουν το προνόμιο ούτε να μεταδίδουν πνευματική τροφή όσο ζουν εδώ στη γη;

Οι περισσότερες υπογραμμίσεις είναι δικές μας.