Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
ΒΛΑΣΦΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΝΙΕΡΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Του Β. Χαραλάμπους, Θεολόγου
Η βλάσφημη αναφορά του ανίερου κορανίου στην Υπεραγία Θεοτόκο, λυπεί κάθε Χριστιανό. Επειδή «ου μεν το γε της αληθείας φρόνημα δει σιωπάν, αλλά μάλιστα τούτο και μεγαληγορείν πρέπει», όπως αναφέρει ο Άγιος Αθανάσιος, ας πούμε έστω και αυτά τα λίγα λόγια ως αντίδωρο προς την Παναγία μας.
Στις μέρες μας δυστυχώς η δαιμωνιώδης πλάνη του ανίερου κορανίου κουβαλά την αρειανική μάνητα και μάλιστα στην χειρίστη της μορφή. Ιδού τι λέει για τον Χριστό και την Παναγία μας το ανίερο κοράνι, κεφ. Ε, στιχ. 75:
«Βλασφημούν όποιοι λένε ότι "Ο Θεός είναι ο Χριστός ο γιός της Μαριάμ".»
«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.
Ως Νέα Ιερουσαλήμ, Κεχαριτωμένη, Αγνή Παρθένος, αναφέρεται η Θεοτόκος στην Πασχάλιο Ακολουθία. Εις δε την Ακολουθία της Κυριακής του Θωμά, το ποίημα του Ιωσήφ Μοναχού εξαίρει την Θεοτόκον ως εξής:
«Σε την φαεινήν λαμπάδα και Μητέρα του Θεού.»
Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:
«Ο τεχθείς εκ Παρθένου Θεός, ελέησον ημάς.»
Το βλάσφημο κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 171 γράφει:
«Ο Χριστός Ιησούς, ο γυιός της Μαριάμ, δεν είναι περισσότερο από Απόστολος του Θεού.»
«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.
Εις την Κυριακή των Μυροφόρων, σε ποίημα του Ανδρέου Κρήτης, ψάλλομε:
«Την υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τον εκ Πατρός αχρόνως προεκλάμψαντα Λόγον, εν ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν πιστοί.»
Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:
«Ο σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου, και εκ της αειπαρθένου Μαρίας ενανθρωπίσας.»
Το ανίερο κοράνι, κεφ. Ε, στιχ. 75 γράφει:
«Βλασφημούν όποιοι λένε ότι "Ο Θεός είναι ο Χριστός ο γιός της Μαριάμ".»
«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.
Την Κυριακή του τυφλού σε ποίημα Ιωσήφ Θεσσαλονίκης ψάλλομε:
«ως τεκούσαν ασπόρως τον εαυτής ποιητήν· διο σε, Θεοτόκε μεγαλύνομεν.»
Εις τον Πασχάλιον κανόνα ψάλομε:
«Θεόν ον εκύησας σαρκί.»
Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:
«Ο τεχθείς εκ Παρθένου Θεός, ελέησον ημάς.»
Άλλη πάλι πλάνη στο κοράνι (κεφ. ΙΘ, στιχ. 88-92) αναφέρει:
«Και είπαν "Ο Φιλάνθρωπος (Θεός) επήρε (γέννησε) ένα γιο! Πραγματικά προσφέρατε κάτι το τερατώδες! Λίγο έλειψε κι οι ουρανοί ήταν έτοιμοι να εκραγούν, η γη να χωριστεί στα δύο και τα βουνά να πέσουν κάτω σε ερείπια. Κι αυτό γιατί είχαν επικαλεστεί ένα γιο για τον Φιλάνθρωπο (Θεό). Και δεν μπορεί να διευκρινιστεί πως η (μεγαλειότητα) του Φιλάνθρωπου (Θεού) ήταν δυνατό να πάρει (να γεννήσει) ένα γιο!" »
«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.
Εις την Εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής στα Προσόμοια του Εσπερινού ψάλλομε:
«Ξένα και παράδοξα των ουρανών ο Δεσπότης επί σοι τετέλεκεν κατ’ αρχάς, Πανάμωμε.»
Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου, εις τα Στιχηρά Ιδιόμελα το ποίημα Ιωάννου Μοναχού αναφέρει:
«Παράδοξον Μυστήριον, οικονομείται σήμερον. Καινοτομούνται φύσεις, και Θεός άνθρωπος γίνεται.»
Λύπη μεγάλη αισθάνεται ο Ορθόδοξος Χριστιανός γι’ αυτό που γράφει το κοράνι (κεφ. Ε, στιχ. 119):
«Και πρόσεξε, όταν ο Θεός είπε: Ω! Ιησού, γιέ της Μαριάμ! Μήπως είπες στους ανθρώπους: "Λατρεύετε εμένα και την μητέρα μου σαν Θεούς", μειώνοντας έτσι το Θεό;»
«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.
Λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας (Κατά Αρειανών Α΄):
«Ει δε αγνοούντες ούτω χειμάζονται και τοιαύτα βαττολογούσι, μαθέτωσαν από των Γραφών, ότι και ο τας αιρέσεις επινοήσας διάβολος δια την ιδίαν της κακίας δυσωδίαν κιχράται τας λέξεις των Γραφών, ίνα αυτάς έχων επικάλυμμα, τον ίδιον ιόν επισπείρας, απατήση τους ακεραίους.»
Αντίδωρο στην Παναγία μας ας είναι η απόσυρση της συνέντευξης που μας λύπησε, που είναι αναρτημένη σε ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως στην Κύπρο, στην οποία υποδεικνύεται η μελέτη και από τους Έλληνες της Κύπρου του ανίερου κορανίου, με την καταληκτική παρατήρηση-υπόδειξη:
«Πολύ σπουδαία πράγματα αυτά αλλά δεν τα ξέρουν…»
Κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας δώρισαν και δωρίζουν ανίερα κοράνια. Aς πάψουν το ατόπημα τούτο, ως αντίδωρο στην Παναγία μας.
Οι Ιεράρχες που το ανίερο και βλάσφημο κοράνι, ιερό το καλούν, ας πάψουν να το καλούν τοιουτοτρόπως, και τούτη η ενέργειά τους ας λογισθεί ως αντίδωρο στην Παναγία μας.
* Τα εντός εισαγωγικών κορανικά εδάφια είναι παρμένα από το κοράνι των εκδόσεων Λάτση.
Πηγή: Ακτίνες
«Μπούμερανγκ» ο νόμος του 1905, που διαχώριζε την Εκκλησία από το Κράτος
Η Γαλλία είναι μια ευρωπαϊκή χώρα με 8% μουσουλμανικό πληθυσμό (περίπου 5.500.000) και με πρώτη θρησκεία σε πιστούς τη μουσουλμανική, παρά το γεγονός ότι παραμένει μια χριστιανική χώρα. Σε μια έρευνα του 2016, το 28% των μουσουλμάνων δήλωσε ότι θα υιοθετούσε ένα σύστημα αξιών αντίθετων με αυτές της δημοκρατίας, ποσοστό που άγγιζε το 50% σε νέους 15-25 ετών. Μέσα σε δέκα χρόνια, ο αριθμός των τζαμιών και των αιθουσών προσευχής αυξήθηκε από 1.600 σε 2.500.
Ιδρύθηκαν επίσης έδρες Ισλαμολογίας σε έξι πανεπιστήμια. Τα γαλλικά δικαστήρια εκδικάζουν συνεχώς μηνύσεις για απομάκρυνση χριστιανικών συμβόλων από δημόσιους χώρους, όπως μια φάτνη στο δημαρχείο της πόλης Beziers, την οποία τοποθέτησε ο δήμαρχος για τα Χριστούγεννα, ή ο σταυρός από ένα άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ που τοποθετήθηκε σε δημόσιο χώρο το 2006. Συγχρόνως, η χώρα έζησε δολοφονικές επιθέσεις στο όνομα του Αλλάχ με περίπου 300 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με μια ζοφερή πραγματικότητα που, αργά ή γρήγορα, θα αντιμετωπίσουμε κι εμείς. Αιτία της δεν είναι μόνο οι ορδές των λαθρομεταναστών που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη, ούτε η αποικιοκρατική πολιτική της Γαλλίας που επέτρεψε στους κατοίκους των αποικιών να εγκατασταθούν στη χώρα με ένα πιο ευνοϊκό καθεστώς. Αιτία είναι κυρίως ο νόμος του 1905, ο οποίος διαχώριζε την Εκκλησία από το Κράτος και δεν αναγνώριζε καμιά επίσημη θρησκεία στο Σύνταγμα της χώρας. Αυτό σήμαινε ότι κάθε θρησκεία θα ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη και ανεξάρτητη από το Κράτος, το οποίο ούτε θα διόριζε ούτε θα πλήρωνε τους ιερείς. Το 1905, όμως, στη Γαλλία δεν υπήρχε Ισλάμ. Ο νόμος ήταν τότε μια προσπάθεια του γαλλικού κράτους να περιορίσει τον πολιτικό ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας. Εκατόν δεκατρία χρόνια μετά, ο νόμος αυτός έχει γυρίσει «μπούμερανγκ» στη γαλλική κοινωνία, η οποία βλέπει ένα ανεξέλεγκτο Ισλάμ να χρηματοδοτεί τζαμιά και ιμάμηδες στη χώρα τους, χωρίς να μπορεί να επέμβει.
Ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους οδήγησε στην αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας και την ισλαμοποίησή της. Στη Γαλλία πλέον θεωρούν τον νόμο ξεπερασμένο -άλλωστε, έχει περάσει ένας αιώνας από τότε που εφαρμόστηκε- και συζητούν την κατάργησή του. Σκοπός τους είναι να μπορέσουν να ελέγξουν το Ισλάμ, που εξαπλώνεται με τρομακτικούς ρυθμούς λόγω δημογραφικού.
Εμείς εδώ, λειτουργώντας ως συνήθως με χρονοκαθυστέρηση και με μπροστάρηδες τους αριστερούς και λοιπούς δήθεν προοδευτικούς, σκεφτόμαστε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Και φτιάχνουμε τζαμιά.
Ως φαίνεται, δεν παίρνουμε μαθήματα από τα παθήματα της Γαλλίας.
Πηγή: Δημοκρατία
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 28ῃΔεκεμβρίου 2017
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΖΙΧΑΝΤ;
(Απάντηση σε ηλεκτρονικό μήνυμα)
Έχω ήδη επισημάνει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μου, ότι ο ραγδαίως εξελισσόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο προωθεί ο Οικουμενισμός και οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής δημιουργούν νέα θρησκευτικά μορφώματα, με στοιχεία των ήδη υπαρχόντων θρησκειών και πίστεων, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία της εφιαλτικής πανθρησκείας, της θρησκείας του Αντιχρίστου, η οποία θα είναι ένα δαιμονικό συμπίλημα των «θετικών» στοιχείων όλων των θρησκειών! Παράλληλα με το ρεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού παρατηρείται στην εποχή μας μια πρωτοφανής αναζωπύρωση του Ισλαμισμού, αλλά και μια επικίνδυνη επεκτατική πορεία και διείσδυση του Ισλάμ στη Δύση, το οποίο φιλοδοξεί να κυριαρχήσει σ’ όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Ένα πλήθος μουσουλμανικών οργανώσεων εργάζονται εντατικά αυτή τη στιγμή σ’ όλη την γηραιά ήπειρο, και προπαγανδίζει συστηματικά το Ισλάμ, το οποίο προσπαθεί να ωραιοποιήσει και να το παρουσιάσει ως δήθεν φιλειρηνικό. Προσπαθεί να πείσει τους δυτικούς ότι το Ισλάμ εργάζεται για την παγκόσμια ειρήνη, η οποία είναι και το μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας. Να «φορτώσει» τα φρικώδη εγκλήματα των συγχρόνων σφαγέων της ανθρωπότητος ισλαμιστών σε δήθεν παρερμηνείες του Ισλάμ. Ωστόσο τα διδάγματα του Κορανίου είναι τόσο σαφή, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας.Ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι βαλκανικοί Ορθόδοξοι λαοί, έχουν βιώσει πολύ καλά το δήθεν «φιλειρηνικό» και «ανθρωπιστικό» Ισλάμ, τα διδάγματα του Κορανίου και το νόμο της Σαρίας, για μισή σχεδόν χιλιετία με τις εκατόμβες αθώων θυμάτων και τις χιλιάδες θυσίες των Νεομαρτύρων.Την «ειρήνη», την «ανθρωπιά» και το «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τα οποία δήθεν απορρέουν από το Κοράνιο, βιώνουν στις μέρες μας εκατομμύρια χριστιανοί σε όλο τον κόσμο, ως φρίκη, όλεθρο και καταστροφή, πέραν πάσης λογικής, από τους «στρατιώτες του Αλλάχ»!
Πριν από μερικές ημέρες έλαβε η Ιερά Μητρόπολή μας μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κείμενο, σχετικά εκτεταμένο, (13 σελίδων), από κάποιον Alial – Yunani, προφανώς μουσουλμάνο, ο οποίος παραθέτει μια σειρά από χωρία του Κορανίου, τα οποία αναφέρονται στον γνωστό σε όλους μας ιερό πόλεμο κατά των απίστων, το λεγόμενο Τζιχάντ. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι τα εν λόγω χωρία είναι παρεξηγημένα, γι’ αυτό και προσπαθεί να τα ερμηνεύσει με ένα δικό του τρόπο, συσχετίζοντάς τα με συγκεκριμένες ιστορικές συγκυρίες και γεγονότα.
Διάβασα με προσοχή το εν λόγω κείμενο, με το οποίο ο συγγραφέας προφανώς επιδιώκει να με διαφωτίσει, ποιο είναι κατά την άποψή του το αληθινό Τζιχάντ, το οποίο πιστεύει ότι έχω δεινώς παρερμηνεύσει. Θεώρησα χρέος μου να μην αφήσω αναπάντητο το κείμενο, γι’ αυτό και μπήκα στον κόπο για μια ακόμη φορά να ασχοληθώ με το Ισλάμ και ειδικότερα με το Τζιχάντ. Προχωρώ λοιπόν στη δημοσίευση της παρούσης ανακοινώσεως, παρ’ όλο τον μεγάλο φόρτο εργασίας και την έλλειψη χρόνου, υπακούοντας στην προτροπή του αποστόλου «έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος», (Α΄ Πετρ.3,15), με την ελπίδα ότι τα όσα ακολουθούν, θα βρουν θετική απήχηση στον συγγραφέα και θα γίνουν αφορμή, να ανοίξουν οι πνευματικοί οφθαλμοί του, ώστε να δεχθούν το φως της αλήθειας του ευαγγελίου, ή τουλάχιστον θα γίνουν αιτία να ωφεληθούν κάποιοι άλλοι, που θα την διαβάσουν.
Ο συγγραφέας ξεκινάει με την παράθεση κάποιων χωρίων από διδασκάλους του Ισλάμ και ερμηνευτές του Κορανίου, που έχουν σχέση με το θέμα του και στη συνέχεια μας δίδει την ερμηνεία της λέξεως Τζιχάντ. Ο όρος Τζιχάντ κατά τον συγγραφέα έχει γενικότερη σημασία. Μεταφραζόμενος στα ελληνικά σημαίνει αγώνας, πάλη. Έτσι υπάρχουν διάφορες μορφές αγώνων και πάλης: Πάλη με τον εγωϊσμό, αγώνας με την γλώσσα, (με την έννοια να μιλάμε ενάντια στο κακό και την αδικία), αγώνας με τη γνώση, (με την έννοια να διαδίδουμε το καλό, το ηθικό), αγώνας με το χέρι, (με την έννοια να κάνουμε καλές πράξεις, να βοηθούμε τους αδύνατους και τους φτωχούς), αγώνας του σπαθιού, (με την έννοια του πολέμου για χάρη του Θεού), αγώνας για την ειρήνη. Από όλες αυτές τις μορφές των αγώνων αναφέρεται στη συνέχεια στον αγώνα του σπαθιού, στο Τζιχάντ του ξίφους, επειδή πιστεύει ότι γύρω από το είδος αυτό του Τζιχάντ υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση, αφού, όπως ισχυρίζεται, «κανένας για παράδειγμα δεν γνωρίζει ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται ο φόνος ενός αθώου ανθρώπου (Κοράνι 6:151, 5:32, 17:33), είτε αυτός είναι πιστός είτε άπιστος, είτε είναι κάποιος ξένος, είτε ο ίδιος μας ο εαυτός».
Αποσιωπά όμως ο συγγραφέας και αποκρύπτει το γεγονός, ότι στο Κοράνιο υπάρχουν πάμπολλα άλλα χωρία, που δεν συνηγορούν με τις παρά πάνω θέσεις του Κορανίου, (6:151, 5:32, 17:33), αλλά απεναντίας μάλιστα προτρέπουν στον φόνο και την εξολόθρευση των απίστων. Παραθέτουμε μερικά: «Ω προφήτη! Παρότρυνε τους πιστούς στον πόλεμο. Αν υπάρχουν είκοσι από σας που υπομονετικά επιμένουν, θα νικήσουν διακόσιους και αν από σας είναι εκατό, θα νικήσουν χίλιους από τους απίστους…» (Σούρα 8, εδαφ.65). «Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί, όποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αυτόν» (Σούρα 4, εδαφ.48) . Αφού ο Αλλάχ δεν συγχωρεί εκείνους που πιστεύουν σε άλλο Θεό, τι πρέπει να κάμουν οι πιστοί του; Ασφαλώς να εξοντώσουν όσους λατρεύουν «συνεταίρους» του Αλλάχ! «Και να πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν, αλλά μην ξεπερνάτε τα όρια, γιατί ο Αλλάχ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Σούρα 2, εδαφ.190). «Φονεύετέ τους, όπου τους βρίσκετε και διώχτε τους, από κει που σας έδιωξαν [….] Αν όμως σας πολεμήσουν, σκοτώστε τους. Τέτοια είναι η τιμωρία των απίστων» (Σούρα 2, εδαφ.191). «Αν όμως σταματήσουν, τότε βέβαια, ο Αλλάχ είναι πολυεπιεικής, πολυεύσπλαχνος» (Σούρα 2, εδαφ.192). «Πολεμάτε τους ώσπου να μην σας καταδιώξουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η Πίστη στον Αλλάχ. Αν όμως σταματήσουν τη δράση τους, τότε να μην κάνετε πόλεμο παρά ενάντια στους άδικους» (Σούρα 2, εδαφ.193). «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες, οπουδήποτε κι αν τους βρείτε, και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε (πολεμικό) στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή κι εφαρμόσουν (τακτική) ελεημοσύνη, τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο Αλλάχ είναι πολυεύσπλαχνος, πολυεπιεικής» (Σούρα 9, εδαφ.5). Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ασφαλώς εξόντωση των «απίστων» και τίποτε λιγότερο! Ότι οι «άπιστοι», ως άξιοι θανάτου(!) δεν έχουν δικαίωμα ζωής και άρα ούτε ως ανθρώπινα όντα πρέπει να λογίζονται. «Πολυεπιεικής» είναι ο Αλλάχ, μόνον όταν υποταχθούν οι «άπιστοι» στο Ισλάμ! Αν όλα αυτά δεν είναι σκέτος φασισμός, τότε τι είναι; Αλλά μήπως δεν είδαμε να εφαρμόζεται στην πράξη μέχρι και σήμερα η φρικτή και απάνθρωπη αυτή διδασκαλία του Ισλάμ; Η ανθρωπότητα βιώνει σήμερα τη φρίκη της γενοκτονίας χριστιανικών πληθυσμών στις χώρες της Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής.
Παρά κάτω γράφει: «Λέει ο Αλλάχ στο Ιερό Κοράνι: ‘(θυμηθείτε) όταν ο Κύριος σου είχε εμπνεύσει τους αγγέλους: {Εγώ είμαι μαζί σας. Δώστε σταθερότητα σ’ όσους πιστεύουν, θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων και πλήξτε πάνω από τον αυχένα τους και χτυπήστε τις άκρες απ’ τα δάχτυλα τους}.» (Κοράνι, 8:12) . Ισχυρίζεται ότι το χωρίο αυτό, (όπως και άλλα παρόμοια), θα πρέπει να το δούμε και να το ερμηνεύσουμε στην ιστορική του συνάφεια, σε πολεμικές αναμετρήσεις, (συγκεκριμένα στη μάχη του Μπάντρ), του Μωάμεθ με τους ειδωλολάτρες. Αλλά γιατί πρέπει να δώσουμε μια τέτοια ερμηνεία, αφού το Κοράνιο, κατά την πίστη του Ισλάμ, είναι βιβλίο ουρανοκατέβατο, άναρχο και αιώνιο, με διαχρονική αξία, και επομένως όσα γράφονται σ’ αυτό ισχύουν παντού και πάντοτε; Μπορεί το Κοράνιο να λέει άλλα για την εποχή που έζησε ο Μωάμεθ και άλλα να ισχύουν στην εποχή μας; Μ’ αυτό τον ισχυρισμό του δεν καθιστά άραγε το Κοράνιο ανακόλουθο και μη εφαρμόσιμο σε κάθε εποχή; Και εν πάσει περιπτώσει, ποιος θα αποφασίσει, πότε και πως θα εφαρμοστεί το παρά πάνω χωρίο και άλλα συναφή; Και πως μπορούμε να δεχθούμε ότι το Κοράνιο είναι θεόπνευστο και προφητικό βιβλίο, όταν περιέχει χωρία, τα οποία γίνονται αιτία για τη σφαγή μυριάδων αθώων ανθρώπων;
«Ο τρόμος στις καρδιές των απίστων», στο παρά πάνω κορανικό απόσπασμα είναι μια πραγματικότητα που την ζουν όσοι μη μουσουλμάνοι θελήσουν να ζήσουν σε χώρες, όπου κυριαρχεί ο νόμος της ισλαμικής σαρίας, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Αραβικά Εμιράτα και οι χώρες της βορείου Αφρικής. Και τούτο διότι απαγορεύεται οποιαδήποτε θρησκευτική εκδήλωση εκτός του Ισλαμισμού. Απαγορεύεται η λειτουργία χριστιανικών ναών, η ελεύθερη τέλεση θρησκευτικών καθηκόντων, τα μη μουσουλμανικά θρησκευτικά σύμβολα, όπως ο Σταυρός, το να κάνει κανείς το σημείο του Σταυρού και πολλά άλλα με αυστηρές ποινές στους παραβάτες. Πως όμως μπορεί ο Αλλάχ, που υποτίθεται ότι είναι Θεός αγάπης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, να παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα στις παρά πάνω χώρες, όπου βιώνεται το αυθεντικό Ισλάμ; Πως εξηγείται ο πανανθρώπινος κώδικας ηθικής και οι περί δικαίου ανθρώπινες νομικές διατάξεις που υπερασπίζονται στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, να είναι πιο ανθρώπινες από τον «θεϊκό» νόμο του Κορανίου; Αυτά δεν μας τα αναλύει ο μουσουλμάνος «απολογητής» του Ισλάμ!
Επίσης, τι σημαίνει η παρά πάνω προτροπή του Αλλάχ, «να πλήξουν τους απίστους πάνω από τον αυχένα τους και να χτυπήσουν τις άκρες απ’ τα δάχτυλά τους»; Εδώ δεν επιτάσσεται ξεκάθαρα ο αποκεφαλισμός των απίστων, δηλαδή αθώων ανθρώπων, που το μόνο τους «αμάρτημα» είναι ότι δεν δέχονται να σπασθούν την πίστη στο Ισλάμ; Πως εξηγείται ακόμη, να επιβάλλεται στις χώρες, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, η ποινή του θανάτου στους μουσουλμάνους εκείνους, που θα απαρνηθούν την πίστη στο Ισλάμ; Δεν είναι αυτός φόνος αθώων ανθρώπων, των οποίων το «έγκλημα» είναι ότι αρνούνται να είναι μουσουλμάνοι;
Παρά κάτω γράφει: «Και πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν αλλά μη ξεπερνάτε τα όρια επειδή ο Αλλάχ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Κοράνι, 2:190) . Ποιος καθορίζει τα όρια του πολέμου και της βίας; Υπάρχει στις μέρες μας νομική διάταξη, ή εθιμικό δίκαιο που να διατάζει τον πόλεμο κατά «απίστων», ή ιδεολογικά αντιθέτων; Ασφαλώς όχι! Αν σ’ όλα τα σύγχρονα κράτη, (εκτός αυτών όπου κυριαρχεί η θεοκρατία του Ισλάμ), ισχύει η αρχή της ανεξιθρησκείας και το σύγχρονο πολιτισμένο ανθρώπινο δίκαιο απαγορεύει την διά της βίας επιβολή κάποιας πίστεως, πως είναι δυνατόν να την επιτρέπει το «θεϊκό δίκαιο» του Κοράνιου;
Παρά κάτω γράφει: «Και αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το, ώστε να μπορεί να ακούει τα Λόγια του Αλλάχ και έπειτα συνόδεψε τον (σε μέρος) όπου μπορεί να έχει ασφάλεια. Και αυτό επειδή είναι ένας λαός που αγνοεί» (Κοράνι, 9:6)». Μπορεί να μας αποδείξει έστω και μια περίπτωση εφαρμογής αυτού του «μεγαλόψυχου» κορανικού χωρίου; Δεν εφαρμόστηκε ποτέ, διότι το συγκεκριμένο χωρίο αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση «μεγαλοψυχίας», σε αντίθεση με πληθώρα άλλων χωρίων, τα οποία διατάσσουν την δια της βίας μεταστροφή των «απίστων» στο Ισλάμ, όπως μνημονεύσαμε παρά πάνω. Η τραγική πραγματικότητα στην επί δεκατρείς αιώνες ιστορία του Ισλάμ είναι ότι ο μόνος τρόπος να γλυτώσουν οι άπιστοι το θάνατο είναι, να ασπασθούν το Ισλάμ! Επί πλέον όποιος δεχθεί να αλλαξοπιστήσει, αναβαθμίζεται κοινωνικά. Ακόμα και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου χριστιανοί, όταν γίνουν μουσουλμάνοι, τους χαρίζεται οποιαδήποτε ποινή, όπως στην περίπτωση του πατέρα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνας, ο οποίος σκότωσε κάποιον τούρκο και για να γλυτώσει την ποινή του, εξισλαμίστηκε! Ακόμα και σήμερα αυτό γίνεται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Αντίθετα όποιοι αρνούνται να ασπασθούν το Ισλάμ θεωρούνται «εχθροί του Αλλάχ» και οι μεν άνδρες θανατώνονται με τον πλέον οικτρό τρόπο, οι δε γυναίκες γίνονται «σκλάβες του σεξ», όπως οι γυναίκες των Γιεζίντι, τις οποίες πωλούν για δέκα δολάρια τη μία! Ας μη λησμονούμε επίσης και μια άλλη «μεγαλοψυχία» του Ισλάμ, αυτή της ανοχής των μονοθεϊστών, (Χριστιανών και Εβραίων), με αντάλλαγμα δυσβάστακτη φορολογία, με αποκορύφωμα τον «κεφαλικό φόρο», ή τον «φόρο αίματος», όπου για να έχουν το δικαίωμα της ζωής, τους άρπαζαν οι μουσουλμάνοι, εκτός από τα υλικά αγαθά τους και τα αρσενικά παιδιά τους, τα οποία μετέβαλλαν σε γενίτσαρους και τα κορίτσια τους, για να γεμίζουν τα χαρέμια τους! Αυτή είναι η «μεγαλοψυχία» του Κορανίου!
Παρά κάτω ο συντάκτης, θέλοντας να παρουσιάσει το Ισλάμ ως «φιλειρηνικό», προσπαθεί να αποδείξει ότι οι σύγχρονοι μουσουλμάνοι τρομοκράτες του ISIS και άλλοι, είναι «αιρετικοί», «Χαριτζίτες», διότι παρερμηνεύουν και παραχαράσσουν το αληθινό νόημα των κορανικών χωρίων: «Οι σημερινοί τρομοκράτες, όλοι αυτοί που ερμηνεύουν το Ιερό Κοράνι με βάση τις δικές τους ακραίες απόψεις και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο όνομα του Ισλάμ και του τζιχάντ, όλοι αυτοί αποκαλούνται και αυτοί Χαριτζίτες, διότι ομοιάζουν στον φανατισμό και στις ακρότητες με τους χαριτζίτες της παλιάς εποχής. Ο ίδιος μάλιστα ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει όπου τους βρούμε, να τους σκοτώνουμε». Ωστόσο αν οι τζιχαντιστές τρομοκράτες του ISIS, οι μαχητές του «Ισλαμικού κράτους», οι οποίοι αιματοκυλούν τις χώρες της Μέσης Ανατολής, είναι «αιρετικοί» και αντίθετοι με το Κοράνιο, γιατί οι «ορθόδοξοι» μουσουλμάνοι δεν αναλαμβάνουν αγώνα εναντίον τους; Γιατί δεν συντάσσονται με τους Ρώσους μαχητές, που πολεμούν στη Συρία και στο Ιράκ, για να τους εξουδετερώσουν; Γιατί οι μουλάδες στην Ευρώπη και στην Αμερική δεν τους αποκηρύσσουν; Και το χειρότερο: Γιατί ανακηρύσσουν ως «μάρτυρες» τους «καμικάζι» μουσουλμάνους, που γίνονται δολοφόνοι αθώων ανθρώπων; Γιατί οι μουλάδες στη χώρα μας, (όπως αποδείχτηκε δημοσιογραφικά), κηρύσσουν το ένοπλο Τζιχάντ; Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί και εφαρμοστεί το παράγγελμα του μουσουλμάνου δασκάλου Τάκιου’ντ-ντίν Άχμεντ ιμπν Ταϊμίιγια: «“Ζητήστε απ’ τον Αλλάχ ασφάλεια και ειρήνη αλλά εάν συμβεί και συναντηθείτε με τον εχθρό, τότε δείξτε δύναμη και θυμηθείτε ότι ο Παράδεισος βρίσκεται υπό τη σκιά του ξίφους.” (Sahih Muslim;)»; Τι σημαίνει ότι «ο Παράδεισος βρίσκεται υπό τη σκιά του ξίφους»; Ποια «φιλειρηνική» ερμηνεία μπορούμε να δώσουμε σε αυτό το δαιμονικό παράγγελμα, το οποίο δεν εξοντώνει μόνο αθώους ανθρώπους, αλλά και μουσουλμάνους, οι οποίοι σκοτώνονται για να σκοτώσουν, προκειμένου «να πάνε στον παράδεισο»;
Το συμπέρασμα από όλα όσα παρά πάνω παραθέσαμε είναι, ότι η περί Τζιχάντ διδασκαλία του Κορανίου δεν είναι αυτή, την οποία επεχείρησε να μας δώσει ο συντάκτης, αλλά εντελώς διαφορετική. Είναι μια διδασκαλία ωμής βίας και ολοκληρωτικής εξαφανίσεως των απίστων, (μη μουσουλμάνων). Η διδασκαλία αυτή αποτελεί δόγμα πίστεως, που πρέπει να δονεί και να συνέχει την ψυχή του κάθε αληθινού μουσουλμάνου. Τα κορανικά αποσπάσματα που παραθέσαμε, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας, αλλά πείθουν τον μη μουσουλμάνο αναγνώστη, ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότης ειρηνικής συμβιώσεως, (όπως αφελώς νομίζουν οι θιασώτες του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού), με τους πιστούς του Αλλάχ, οι οποίοι οφείλουν κατ’ επιταγήν του να διεξάγουν συνεχή και ολομέτωπο αγώνα για την παγκόσμια επικράτηση του Ισλάμ. Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι κατά το Κοράνιο ο φόνος των απίστων δεν είναι έργο των μουσουλμάνων, αλλά προέρχεται ουσιαστικά από τον ίδιο τον Αλλάχ, ο οποίος ευλογεί τον αγώνα των πιστών του. Πράγμα που δείχνει, ότι ο Μωάμεθ φρόντισε να δώσει στο φρικτό αμάρτημα του φόνου θεολογική κατοχύρωση, ώστε οι πιστοί του Αλλάχ να επιδίδονται στα εγκλήματά τους με ήσυχη τη συνείδησή τους, χωρίς αναστολές .
Κλείνοντας την σύντομη απάντησή μου στο κείμενο του μουσουλμάνου «ιεραποστόλου» Alial – Yunani, θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου για το θράσος του κυρίου αυτού, αλλά και όσων θέλουν να μας παρουσιάσουν το Ισλάμ ως «θρησκεία αγάπης και ειρήνης». Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες δε χρειαζόμαστε κανέναν σύγχρονο μουσουλμάνο να μας διδάξει, τι εστί Ισλάμ. Μας το διδάσκει ξεκάθαρα η μακραίωνη ιστορία μας, παρουσιάζοντάς μας, όχι θεωρίες και διφορούμενες ερμηνείες, αλλά πραγματικά τραγικά γεγονότα, τα οποία έχουμε υποστεί από αυτή τη «θρησκεία της αγάπης και της ειρήνης». Αυτή μας παρουσιάζει, με κάθε ρεαλισμό τις φρικαλεότητες των μουσουλμάνων εναντίον του υπόδουλου λαού μας και των άλλων βαλκανικών χριστιανικών λαών, καθ’ όλη τη διάρκεια της τουρκικής δουλείας, κατά την οποία εφαρμόζονταν το «θεϊκό» Κοράνιο και το «θείο» δίκαιο της σαρίας! Μας το βεβαιώνουν τα ποτάμια των αιμάτων των Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων μας, οι οποίοι βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν από το «φιλειρηνικό» Ισλάμ! Γι’ αυτό θα παρακαλούσαμε τον κ. Alial – Yunani να στρέψει αλλού την «ιεραποστολική» του προσπάθεια. Στην Ευρώπη, η οποία δεν έζησε την φρίκη του «φιλειρηνικού» Ισλάμ και γι’ αυτό όχι απλά την ανέχεται, αλλά και γίνεται αρωγός της για την ισλαμοποίησή της! Εδώ δεν υπάρχει χώρος για ισλαμική «ιεραποστολή»!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Οι Άραβες πληρώνουν από 4.500 μέχρι 15.500 δολάρια σε ενδιάμεσους για να τους βρουν κορίτσια για εφήμερους γάμους, καθώς η καταφυγή στην πορνεία είναι απαγορευμένη από το ισλάμ
Η ινδική αστυνομία ανακοίνωσε την Πέμπτη τη σύλληψη οκτώ τουριστών από το Ομάν και το Κατάρ, οι οποίοι κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων κοριτσιών με την προκάλυψη λευκών γάμων.
Οι κατηγορούμενοι, πέντε πολίτες του Ομάν και τρεις του Κατάρ, συνελήφθησαν στη Χαϊντεραμπάντ, μια πόλη της νότιας Ινδίας όπου οι προσαγωγές πλουσίων τουριστών που αναζητούν «συζύγους του ενός μήνα» είναι συχνές. Την παράνομη πρακτική αυτή ελέγχουν συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος.
«Οι Άραβες πληρώνουν από 4.500 μέχρι 15.500 δολάρια σε ενδιάμεσους για να τους βρουν κορίτσια για εφήμερους γάμους. Τους βοηθούν ιερωμένοι που κάνουν τις τελετές», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Β. Σατγιαναραγιάνα, ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας.
Η καταφυγή στην πορνεία είναι απαγορευμένη από το ισλάμ και αυτού του είδους οι λευκοί γάμοι μικρής διάρκειας φαίνεται πως είναι ένας τρόπος παράκαμψης της απαγόρευσης. Από την αρχή της συναλλαγής, είναι ήδη έτοιμα προς χρήση πιστοποιητικά γάμου και διαζυγίου τα οποία συνήθως υπογράφονται ταυτόχρονα.
Οι κατηγορούμενοι, όλοι τους πάνω από 65 ετών, έκαναν θρησκευτικούς γάμους αυτού του είδους με ανήλικες Ινδές με την άφιξή τους στη χώρα, τον περασμένο μήνα.
Οι έφοδοι της αστυνομίας επέτρεψαν να απελευθερωθούν οκτώ ανήλικες μεταξύ 14 και 18 ετών από πανσιόν σε διάφορα σημεία στην πόλη. Πέντε ενδιάμεσοι, τρεις ιερωμένοι και τέσσερις ιδιοκτήτες πανσιόν συνελήφθησαν επίσης.
Σε βάρος των οκτώ τουριστών από το Ομάν και το Κατάρ απαγγέλθηκαν κατηγορίες για απάτη, εξαναγκασμό σε δουλεία και βιασμό ανηλίκων.
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδήμονα για το Ισλάμ. Κάθε άλλο. Είμαι όμως μελετητής του Ισλάμ εδώ και δεκαετίες. Και επειδή πιστεύω πως υπάρχει παντελής άγνοια σε Ελλάδα και Κύπρο για το Ισλάμ –και πως δηλαδή οι πλείστοι πιστεύουν πως είναι μια ακόμη μονοθεϊστική θρησκεία, όχι διαφορετική από τις άλλες την οποία θα πρέπει να σεβόμαστε– θα προσπαθήσω να δώσω κάποια στοιχεία, γεγονότα και ερμηνείες για να τεκμηριώσω πως το Ισλάμ, όπως αυτοπροσδιορίζεται, όχι μόνο δεν είναι μια ακόμη μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά θεωρεί πως είναι η μόνη πραγματική θρησκεία και η οποία επιδιώκει τον εξισλαμισμό όλων των μη μουσουλμάνων ανά τον κόσμο.
Η «λογική» του Ισλάμ είναι πως κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει ως μη μουσουλμάνος καθότι αμαρταίνει, εφόσον ζει ως άπιστος (καφίρ). Είτε λοιπόν θα πρέπει να ασπαστεί το Ισλάμ, είτε να γίνει δούλος των μουσουλμάνων –δηλ. ντίμμης– πληρώνοντας τον ετήσιο κεφαλικό φόρο «ζτίζγια» (capitation tax), είτε θα πρέπει να πεθάνει για να σταματήσει να είναι αμαρτωλός. Αυτές είναι οι τρεις επιλογές που το Ισλάμ προσφέρει στους άπιστους. Τη θέση πως οι μη μουσουλμάνοι, ζώντας αμαρταίνουν κα εφόσον δεν ασπάζονται την πίστη πρέπει να θανατώνονται ώστε να σταματήσουν να αμαρταίνουν, συμμερίζεται και ο πάλαι ποτέ δάσκαλος και συνεργάτης του Ερντογάν –και σημερινή του νέμεσις– ο περιβόητος Γκιουλέν. Για τον Γκιουλέν μαθαίνουμε, πως έχει και ένα σημαντικό θαυμαστή στην Κύπρο, τον Μουσταφά Ακιντζί –ο άνθρωπος είναι Γκιουλενιστής και ο Ερντογάν το γνωρίζει. Στην περίπτωση του Ακιντζί αρχίζουν σιγά-σιγά να βγαίνουν στην επιφάνεια και οι δραστηριότητές του στα «χαμένα» του χρόνια στην Αμερική –μετά το 2004– όπου και εγκαταστάθηκε για κάποιο χρόνο και επέστρεψε ανανεωμένος και, το κυριότερο, καλά «δασκαλεμένος»!
Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία ειρήνης, ανοχής και αγάπης. Είναι θρησκεία υποταγής. Είναι θρησκεία πολεμοχαρής. Είναι θρησκεία κατάκτησης. Γράφει σχετικά o Hassan al Banna, ο Αιγύπτιος ιδρυτής των Αδελφών Μουσουλμάνων (1928): «Είναι στη φύση του Ισλάμ να κυριαρχεί και όχι να κυριαρχείται, να επιβάλλει τον νόμο του σε όλα τα έθνη και να επεκτείνει τη δύναμή του σε ολόκληρο τον πλανήτη». Κατά το Ισλάμ ο ισλαμικός νόμος της σαρία πρέπει να επιβληθεί στους πάντες και να καθοδηγά την καθημερινότητά τους.
Κατά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (ΑΜ) η οργάνωσή τους είναι αφοσιωμένη στην οργάνωση ενός Μεγάλου Τζιχάντ δηλ. ενός Ιερού Πολέμου, (υπάρχει και το μικρό τζιχάντ της εσωτερικής διαπάλης) για να καταστρέψει τον Δυτικό Πολιτισμό και τον αρρωστημένο του Οίκο χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του σαμποτάζ, με τα χέρια των ΑΜ και τα χέρια των πιστών, ώστε να εξαφανιστεί ο Οίκος της Δύσης και η θρησκεία του Αλλάχ να καταστεί νικηφόρα.
Το Κοράνι, γραμμένο στα αραβικά που κατά τους Άραβες είναι η γλώσσα του Θεού, είναι, ως κείμενο, κυριολεκτικά «ακαταλαβίστικο». Αυτή είναι μια γενική διαπίστωση από πάρα πολλούς επιστήμονες που το έχουν μελετήσει διεξοδικά. Ένας λόγος είναι πως τη σημερινή του μορφή την πήρε πολύ αργότερα επί Χαλιφείας του Ούθμαν. Τότε, και για ανεξήγητους λόγους, τα μεγάλα εδάφια της Μεδίνας τοποθετήθηκαν μπροστά από τα μικρότερα –τα αρχικά της Μέκκας– που τοποθετήθηκαν στο τέλος, χωρίς να έχουν καμιά χρονολογική σχέση και συνοχή μεταξύ τους.
Περίπου το ένα τρίτο του Κορανίου ασχολείται με τους Εβραίους και τον Εβραϊσμό και λίγο πολύ λέει πως οι Εβραίοι διέφθειραν τον λόγο του Γενάρχη των Αράβων –του Αβραάμ, και του πρώτου μουσουλμάνου– και πως βρίσκονται στη ρίζα του κακού και γι’ αυτό πρέπει να θανατώνονται όπου και να βρίσκονται. Υπάρχει μεν σεβασμός ειδικά για τους προφήτες, τον Χριστό, τους «λαούς της Βίβλου» κ.λπ., όμως στο τέλος ο καλός μη μουσουλμάνος είναι ο νεκρός μη μουσουλμάνος.
Το άλλο τρίτο ασχολείται με τις διαμάχες και τις φατρίες των Αραβικών φυλών, κάτι το πολύ σημαντικό για να κατανοήσουμε τα σημερινά πράγματα μέσα στο Ισλάμ. Το υπόλοιπο ένα τρίτο ασχολείται με την Αποκάλυψη που κατά τους επαΐοντες περιέχει εξαιρετικά πνευματικά αλλά και ποιητικά αποσπάσματα.
Όσο για τον Μωάμεθ (δες το εξαιρετικό βιβλίο του Tor Andrae “Μοhammed: the man and his faith”, 1960) αυτός θεωρείται αλάθητος και παντοδύναμος. Είναι δε αδέσμευτος και από αυτά που είπε στο παρελθόν ή θα πει στο μέλλον. Και βέβαια τίποτα δεν γίνεται χωρίς τη θέλησή του. Οι Δίδυμοι Πύργοι έπεσαν την 11η Σεπτεμβρίου το 2011 επειδή ο Αλλάχ το θέλησε. Όχι επειδή έπεσαν πάνω τους τα δυο εμπορικά αεροπλάνα. Μπορούσε ο Αλλάχ να άλλαζε γνώμη την τελευταία στιγμή και τα αεροπλάνα θα άλλαζαν πορεία! Αυτός αποφασίζει. Ο Αλλάχ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Ποιος θνητός γνωρίζει περισσότερα από τον Αλλάχ για να τον αμφισβητήσει;
Για το μεγάλο σχίσμα στο Ισλάμ ανάμεσα στους Σουννίτες, που ακολουθούν τη Σούννα, δηλ. τις παραδόσεις και τους Σιία δηλ. τους οπαδούς του Άλι που τον ήθελαν αυτόν ως διάδοχο-Χαλίφη μετά τον θάνατο του Μωάμεθ (Ιουνίου 8, 632 μ.χ.), κάτι που δεν έγινε –ένα σχίσμα που συνεχίζει να σκοτώνει περισσότερους μουσουλμάνους από όσους σκοτώνονται σε συγκρούσεις με τους απίστους– το Κοράνι φυσιολογικά δεν λέει τίποτα. Όπως τίποτα δεν λέει και για το μείζον ζήτημα της διαδοχής του Μωάμεθ, που είναι η Χαλιφεία. Η λέξη χαλίφης, δηλ. διάδοχος του Μωάμεθ, είναι απούσα από το Κοράνι. Μαζί με το Κοράνι, οι παραδόσεις –Σούννα– και οι αφηγήσεις –Χαντίθ– αποτελούν το αλφαρητάρι του Ισλαμ. Η Σούννα και τα Χαντίθ αφορούν στη συμπεριφορά του Μωάμεθ όπως την έζησαν οι άμεσοι συνεργάτες του ή την αφηγήθηκαν κατοπινοί. Οι συμπεριφορές του Μωάμεθ αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς και η μίμησή τους θεωρείται μεγάλη τιμή.
Αν για παράδειγμα ο Μωάμεθ παντρεύτηκε κοριτσάκι εννέα ετών (είχε συνολικά εννέα γυναίκες, πέραν βέβαια από τις αιχμάλωτες και τις δούλες) τότε νομιμοποίειται και ο κάθε γερο-ξεκουτιάρης πιστός να τον μιμηθεί. Αν ο Μωάμεθ υπήρξε αιτία ο θετός του υιός να χωρίσει την όμορφη γυναίκα του επειδή την «λιμπίσθηκε» δηλ. την ήθελε ο πατέρας του, τότε καλώς έγινε! Επειδή το ζήτημα αυτό με τη γυναίκα του γιου του έβλαψε την εικόνα του Μωάμεθ με τους πιστούς, εμφανίστηκε αργότερα και εδάφιο στο Κοράνι που δικαιολογεί την πράξη αυτή του Μωάμεθ! Όλα δηλ. γίνονται «καλά και άγια» με το Κοράνι να αποτελεί την απόλυτη εκλογίκευση αναφορικά με τον Προφήτη.
Όσο για τους πιστούς, όσοι πεθαίνουν για την πίστη τους ως ιεροπολεμιστές δηλ. ως τζιχαντιστές, πηγαίνουν στον παράδεισο (Jannah). Εκεί αμείβονται με τις ηδονές της ζωής σε έναν υλικό παράδεισο (εντελώς αντίθετο με τον πνευματικό του Χριστιανισμού) αν και το θέμα με τα 72 ουρί (τις παρθένες) δεν υπάρχει πουθενά στο Κοράνι. Εντοπίζεται μόνο σε ένα Χαντίθ.
Θρησκεία υποταγής
Τι είναι τελικά το Ισλάμ; Είναι θρησκεία ή κάτι άλλο; Το Ισλάμ θεωρείται θρησκεία αλλά στην ουσία αποτελεί τρόπο ζωής και διακυβέρνησης με την υπακοή να είναι το κυρίαρχό της στίγμα και στοιχείο. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί πως στο Ισλάμ ενυπάρχει και ένα ισχυρό στοιχείο αραβικού ρατσισμού και πολιτισμικού ιμπεριαλισμού. Το Ισλάμ είναι ένα πατριαρχικό μισογυνιστικό σύστημα στο οποίο ο μισός πληθυσμός –οι γυναίκες– λειτουργούν ως φαντάσματα, έχοντας αξία μισού άνδρα και λιγότερη από αυτή ενός καθαρόαιμου αραβικού αλόγου! Πάντοτε κατά το Κοράνι. Πώς θα προοδεύσει μια κοινωνία που αντιμετωπίζει το ήμισυ του πληθυσμού της ως υπανθρώπους, είναι ένα ζήτημα.
Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία ανοχής και αγάπης, όπως διατείνεται. Είναι θρησκεία υποταγής και πολέμου που επιδιώκει, με τη βία και εν τέλει με Ιερό Πόλεμο –Τζινχάντ– να εξισλαμίσει τους μη μουσουλμάνους πολεμώντας τους με κάθε μέσο και με την κάθε ευκαιρία, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Το Ισλάμ είναι θεωρία κατάκτησης. Είναι θεοκρατικός φασισμός που επιβάλλεται στους πιστούς ενώ στους μη μουσουλμάνους –τους ντίμμηδες– που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του επιβάλει τον ετήσιο Κεφαλικό φόρο «τζίζγια». Η επιβολή του Κεφαλικού Φόρου γίνεται μέσω μιας επαίσχυντης διαδικασίας αυτοταπείνωσης ώστε να δοξάζεται η κυριαρχία του Ισλάμ και να επιτρέπεται έτσι στους μη μουσουλμάνους να «φορούν» το κεφάλι τους για ένα ακόμη χρόνο!
Πηγή: Mignatiou
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 19η Ιουνίου 2017
ΤΟ «ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟ» ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΧΜΑΝΤΙΓΙΑ
Όπως έχουμε τονίσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας, ο ραγδαίως εξελισσόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο προωθεί ο Οικουμενισμός και οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής δημιουργούν νέα θρησκευτικά μορφώματα, με στοιχεία των ήδη υπαρχόντων θρησκειών και πίστεων, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία της εφιαλτικής πανθρησκείας, της θρησκείας του Αντιχρίστου, η οποία θα είναι ένα δαιμονικό συμπίλημα των «θετικών» στοιχείων όλων των θρησκειών!
Παράλληλα με το ρεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού παρατηρείται στην εποχή μας μια πρωτοφανής αναζωπύρωση του Ισλαμισμού, αλλά και μια επικίνδυνη επεκτατική πορεία και διείσδυση του Ισλάμ στη Δύση, το οποίο φιλοδοξεί να κυριαρχήσει σ’ όλο την Ευρώπη και την Αμερική. Ένα πλήθος μουσουλμανικών οργανώσεων εργάζεται εντατικά αυτή τη στιγμή σ’ όλη την γηραιά ήπειρο, και προπαγανδίζει συστηματικά το Ισλάμ, το οποίο προσπαθεί να ωραιοποιήσει και να το παρουσιάσει ως δήθεν φιλειρηνικό. Προσπαθεί να πείσει τους δυτικούς ότι το Ισλάμ δήθεν εργάζεται για την παγκόσμια ειρήνη, η οποία είναι και το μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας. Να «φορτώσει» τα φρικώδη εγκλήματα των συγχρόνων σφαγέων της ανθρωπότητας ισλαμιστών, σε δήθεν παρερμηνείες του Ισλάμ. Ωστόσο τα διδάγματα του Κορανίου είναι τόσο σαφή, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι Βαλκανικοί ορθόδοξοι λαοί, έχουν βιώσει πολύ καλά το «φιλειρηνικό» και «ανθρωπιστικό» Ισλάμ, τα διδάγματα του Κορανίου και το νόμο της Σαρία, για μισή σχεδόν χιλιετία, με τις εκατόμβες των νεκρών και τις χιλιάδες θυσίες των Νεομαρτύρων. Την «ειρήνη», την «ανθρωπιά» και το «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τα οποία απορρέουν από τις αρχές της ισλαμικής θρησκείας, βιώνουν στις μέρες μας εκατομμύρια χριστιανοί σε όλο τον κόσμο, ως φρίκη, όλεθρο και καταστροφή, πέραν πάσης λογικής, από τους «στρατιώτες του Αλλάχ»!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (φύλλο 12-4-2017 όχι τυχαία την Μ. Τετάρτη), με τίτλο: «ΕΚΣΤΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΧΜΑΝΤΙΓΙΑ». Πρόκειται για συνέντευξη στον δημοσιογράφο κ. Φώτη Κουτσαμπάρη του ιμάμη και προέδρου της μουσουλμανικής κοινότητας Αχμαντίγια Ελλάδας Atta – Ul Naseer. Αφορμή επίσης πήραμε και από τη διανομή σχετικού εντύπου της ισλαμικής αυτής οργάνωσης στο λεκανοπέδιο της Αττικής και σε άλλα μέρη της Ελλάδος.
Αλλά ας δούμε κατ’ αρχήν τι είναι η κοινότητα Αχμαντίγια, όπως αναφέρεται στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia: «Οι Αχμαντίγια είναι τα μέλη μιας νεότερης και πιο δραστήριας μουσουλμανικής θρησκευτικής ομάδας (αίρεσης), τα μέλη της οποίας ακολουθούν τη διδασκαλία του Ινδού μουσουλμάνου Μιρζά Γκουλάμ Αχμάντ ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι προφήτης και υιοθέτησε κάποιες από τις απόψεις του Ινδού μουσουλμάνου νεωτεριστή Σαγίντ Αχμάντ Χαν. Ο Γκουλάμ Αχμάντ έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αχμαντίγια δραστηριοποιούνται μέσω της προπαγάνδας και των μεταφράσεων του Κορανίου σε ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Γκουλάμ Αχμάντ προσπάθησε να συνθέσει όλες τις θρησκείες του κόσμου υπό το Ισλάμ. Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος αποτελούσε σύγχρονη έκφανση του Μωάμεθ, του Ιησού στη Δευτέρα Παρουσία του και του Κρίσνα των Ινδουιστών». Με άλλα λόγια έχουμε να κάνουμε με «αιρετική» ομάδα του Ισλαμισμού, η οποία ενέχει επίσης συγκρητιστικά στοιχεία από άλλες θρησκείες και παραδόσεις. Από τα έντυπα και τη συνέντευξη φαίνεται καθαρά πως η εν λόγω οργάνωση προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το εξτρεμιστικό «κλίμα» του Ισλάμ και να παρουσιάσει προς τα έξω ένα φιλειρηνικό πρόσωπο. Να δείξει ένα άλλο Ισλάμ από αυτό που γνωρίζει ο κόσμος εδώ και 13 αιώνες, ότι δήθεν είναι «θρησκεία, αγάπης για όλους και μίσους για κανέναν», όπως αναγράφει το φυλλάδιο, που μοιράζεται στους δρόμους.
Ο συντάκτης δημοσιογράφος αρχίζει τη συνέντευξη με τον κ. Atta - Ul Naseer, με την είδηση ότι «Στη διανομή 12.000 ενημερωτικών φυλλαδίων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης προχώρησαν εννέα μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας Αχμαντίγια Ελλάδας στο πλαίσιο της εκστρατείας “Αγάπη για όλους, μίσος για κανέναν”. Η εκστρατεία, που έχει στόχο τη διάδοση του μηνύματος της αγάπης και της ειρήνης ανεξαρτήτως θρησκειών, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2015 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στη Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη φορά που γίνεται διανομή, η οποία ξεκίνησε από την προηγούμενη Παρασκευή και διήρκησε τρεις ημέρες, ενώ η πρώτη οργανώθηκε στα τέλη του Μάρτη».
Στη συνέχεια, έδωσε τον λόγο στον ιμάμη, ο οποίος δήλωσε: «Ο στόχος αυτής της δράσης είναι να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά με την άρση των παρεξηγήσεων που έχουν για το Ισλάμ. Δυστυχώς οι πράξεις ορισμένων τρομοκρατικών οργανώσεων θεωρούνται ως οι πράξεις όλων των μουσουλμάνων. Αυτό είναι εντελώς παράλογο. Λόγου χάρη δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το Χριστιανισμό, αν ένας Χριστιανός κάνει κακές πράξεις, ή δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Ελλάδα, αν ένας Έλληνας διαπράξει μία κακή πράξη». Εδώ βλέπουμε μια ξεκάθαρη προσπάθεια του μουσουλμάνου ιμάμη να «θολώσει τα νερά», να παρουσιάσει το Ισλάμ ως «παρεξηγημένη θρησκεία», ότι οι φοβερές τρομοκρατικές επιθέσεις γίνονται «από κάποιες μουσουλμανικές οργανώσεις και πως δεν ευθύνονται όλοι οι μουσουλμάνοι γι’ αυτές». Σαφώς και δεν ευθύνονται όλοι οι μουσουλμάνοι για ό, τι κάνουν οι τρομοκράτες ισλαμιστές, στο όνομα και κατ’ εντολήν του Αλλάχ. Και για να στηρίξει τον ισχυρισμό του φέρνει το παράδειγμα πως όταν κάποιος χριστιανός κάμει κακές πράξεις δεν ευθύνεται ο Χριστιανισμός. Αλλά εδώ πρόκειται για παραπλάνηση. Ο κακός χριστιανός που κάνει την κακή πράξη την κάνει από δική του παρόρμηση, διότι πουθενά στην χριστιανική διδασκαλία δεν μπορεί να στηριχθεί η διάπραξη του κακού. Αντίθετα στο Ισλάμ, ο «Ιερός Πόλεμος» και οι θηριωδίες υπαγορεύονται από το Κοράνιο και την «Χαντίθ», την Ιερά Παράδοση του Ισλάμ, κάτι που αποσιωπά ο ιμάμης!
Παραθέτουμε σχετικά χωρία από το Κοράνιο, τα οποία σαφέστατα εξωθούν σε πράξεις φανατισμού, βιαιοπραγιών και φόνων και τα οποία είναι αδιανόητα για την Αγία Γραφή και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας: «Και να πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν, αλλά μην ξεπερνάτε τα όρια, γιατί ο Αλλάχ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Κοράνι 2:190). «Πολεμάτε τους ώσπου να μην σας καταδιώξουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η Πίστη στον Αλλάχ. Αν όμως σταματήσουν τη δράση τους, τότε μην κάνετε πόλεμο παρά ενάντια στους αδίκους» (Κοράνι 2:193). «Σκοτώστε τους εχθρούς σας όπου τους βρίσκετε. Διώξτε τους από το φως από όπου σας έδιωξαν. Ο κίνδυνος να αλλάξετε θρησκεία είναι χειρότερος από τον φόνο. Μην τους πολεμάτε καθόλου κοντά στο τέμενος Χαράμ, εκτός αν σας προκαλέσουν. Αν σας επιτεθούν κολυμπήστε μέσα στο αίμα τους. Αυτή είναι η ανταμοιβή που οφείλεται στους απίστους» (Αγελάδα, σούρα 187). «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες οπουδήποτε κι αν τους βρείτε, και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε (πολεμικό) στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή κι εφαρμόσουν (τακτική) ελεημοσύνη, τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο Αλλάχ είναι Πολυεύσπλαχνος, Πολυεπιεικής» (Κοράνιο, 9:5). Όπως εύστοχα παρατηρεί σύγχρονος ερευνητής του Ισλάμ: «Έχουμε δηλαδή στο Κοράνιο, έτσι τον φαντάσθηκε ο Μωάμεθ, ένα δικό του πανίσχυρο Άρη, κατ’ απομίμηση του ελληνικού θεού του πολέμου, ο οποίος θέλει να επιβάλλει σ’ όλο τον κόσμο τη …μωαμεθανική τάξη! Οι ‘πιστοί’ μπορούν να σφάζουν, να λεηλατούν τους πάντας από κάθε είδος περιουσίας, μόνο και μόνο γιατί αυτά ανήκουν στους ‘απίστους’, τους μη μουσουλμάνους. Και αυτό το… ‘θεάρεστο’ έργο οι πιστοί του Ισλάμ μπορούν να το εργάζονται με απόλυτα ήσυχη συνείδηση, αφού ο Αλλάχ, ο θεός του Μωάμεθ, τους υπόσχεται ανεπιφύλακτα την συνδρομή του… Αν όλα αυτά δεν είναι σκέτος ‘φασισμός’, τι άλλο μπορεί να είναι; Και όμως το Κοράνιο επιμένει, απευθυνόμενο στους λαούς της Βίβλου, δηλαδή τους Ιουδαίους και τους Χριστιανούς: ‘Σας ήρθε ο Απόστολός μας (…) τώρα απ’ τον Αλλάχ φως, (ο Μουχάμμαντ), κι’ ένα ξεκάθαρο Βιβλίο, (το Κοράνιο), που μ’ αυτό ο Αλλάχ καθοδηγεί όλους, όσοι εκλιπαρούν την ευχαρίστησή Του, στην ειρήνη, (κι ασφάλεια), και τους οδηγεί με την θέλησή Του απ’ το σκοτάδι στο φως- τους οδηγεί σ’ ένα ίσιο μονοπάτι». (Στάδιο 5, το τραπέζι, εδαφ. 15,16). Αυτούς τους αχαλίνωτους διθυράμβους, αυτά τα ληρολογήματα τα καταπίνουν αμάσητα και σήμερα, καθώς μπαίνουμε στον 21ο αιώνα μ .Χ. εκατομμύρια άνθρωποι, δυστυχώς και μορφωμένοι, αλλά και …αρκετοί που μορφώθηκαν με την δυτική κουλτούρα».[1]
Διαβάζουμε στα διάφορα ιστολόγια ερμηνείες από ισλαμιστές «θεολόγους», ότι η εξώθηση σε πόλεμο και μάλιστα με βιαιοπραγίες, επιτάσσει το Κοράνιο να γίνεται «υπό προϋποθέσεις». Αλλά ποιες είναι αυτές; Η πλήρης υποταγή στο Ισλάμ! Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα ανωτέρω χωρία. Ισχυρίζονται πως υπάρχουν πολλά άλλα χωρία, με τα οποία ο Αλλάχ φαίνεται επιεικής και πολυεύσπλαχνος. Βεβαίως και υπάρχουν, αλλά αυτά δεν αναιρούν εκείνα, που μνημονεύσαμε προηγουμένως, τα οποία εξωθούν σε πράξεις βίας. Σε αυτά πάνω στηρίζονται οι φανατικοί μουσουλμάνοι, τα οποία, σύμφωνα με την διδασκαλία του Ισλάμ, αποτελούν «θεόπνευστα λόγια», μέρος του περιεχομένου του «Ιερού» Κορανίου, το οποίο είναι ο «αιώνιος λόγος του Αλλάχ», βιβλίο άναρχο και αιώνιο, όπως ο Αλλάχ και ως εκ τούτου υποχρέωση τήρησής τους του συνεπούς μουσουλμάνου!
Σαφής είναι η άποψη ενός σημαντικού Άραβα φιλοσόφου, του Άδωνη (κατά κόσμον Αλί Αχμάντ Σαΐντ Ασμπάρ, (επί χρόνια υποψήφιο για το βραβείο Νομπέλ), ο οποίος σαφέστατα «θεωρεί πως η βία είναι εγγενής στο Ισλάμ και έχει τις ρίζες της στο Κοράνι, το οποίο και αποκωδικοποιεί και αναλύει με σπάνια νηφαλιότητα και τόλμη: “Από τα 3.000 χωρία του Κορανίου, 518 αναφέρονται στην τιμωρία και η Κόλαση αναφέρεται 8 φορές”. Και φυσικά η “τιμωρίες” αυτές είναι “ενδοκοσμικές”! Σε άλλο σημείο επισημαίνει πως “Ελπίζω το ISIS να είναι η τελευταία κραυγή του βίαιου, μισαλλόδοξου Ισλάμ. Σαν ένα κερί, που λίγο πριν σβήσει, έχει μιαν αναλαμπή. Σήμερα οι Αραβες αλληλοτρώγονται και αλληλοεξοντώνονται, ταπεινώνονται αμοιβαία… Το ISIS εξολοθρεύει σιίτες, γιαζιδίτες, σουνίτες… Πρόκειται για τέλμα”». (http://www.kathimerini.gr/869206/article/politismos/vivlio/anatrixiastikhetymha).
Στη συνέχεια ο ιμάμης πρόσθεσε: «Οι ιμάμηδες που ζούνε στην Ελλάδα θα ήθελα να καταδικάσουν την τελευταία επίθεση σε Χριστιανούς Κόπτες στην Αίγυπτο. Ήταν μία επίθεση στην ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι αυτοί που επιτέθηκαν αποκαλούν τους εαυτούς τους Μουσουλμάνους, αλλά οι ενέργειές τους είναι αντίθετες με τις διδασκαλίες του Ισλάμ». Ο ίδιος θα το ήθελε, αλλά οι ιμάμηδες δεν το έκαναν! Και δεν το έκαναν, διότι θεωρούν προφανώς τον εξτρεμισμό και τις θηριωδίες των μουσουλμάνων εξτρεμιστών ως «θεάρεστη πράξη»! Αυτοί που αιματοκύλησαν επανειλημμένως τους χριστιανούς Κόπτες στην Αίγυπτο, θεωρούν τους εαυτούς τους «καλούς» μουσουλμάνους, διότι δεν έπραξαν κάτι αντίθετο από τις επιταγές του Κορανίου! Ότι σύμφωνα με τα διδάγματα του Κορανίου και της ισλαμικής παράδοσης, όποιος σκοτώσει απίστους, «σβήνουν» οι όποιες αμαρτίες του και όταν σκοτωθεί από «απίστους», ή αυτοκτονήσει σκοτώνοντας ως «καμικάζι» «απίστους», εισέρχεται αυθημερόν στον «παράδεισο», όπου τον περιμένουν υλικές απολαύσεις και οι «72 αιώνιες παρθένες»!
Παρά κάτω δήλωσε: «Κάθε θρησκεία διδάσκει δύο πράγματα, την αγάπη για το Θεό και την αγάπη για τη δημιουργία του Θεού. Κάθε θρησκευτικό πρόσωπο που διδάσκει διαφορετικά προδίδει τον Θεό. Οι φανατικοί έχουν στόχο να δημιουργήσουν απόσταση μεταξύ των ανθρώπων. Θέλουν να μας χωρίζουν, αλλά εμείς δεν θα τους αφήσουμε να πετύχουν. Η προσπάθειά μας θα ενώσει τους ανθρώπους όλων των θρησκειών ή τους άθρησκους στην πλατφόρμα της ανθρωπότητας με αμοιβαίο σεβασμό, για να έχουν ένα ειρηνικό μέλλον για τα παιδιά μας». Κατ’ αρχήν, δεν διδάσκει κάθε θρησκεία «την αγάπη για τη δημιουργία του Θεού», διότι υπάρχουν θρησκείες, οι οποίες καλλιεργούν μίση για όσους δεν ανήκουν σε αυτές. Μερικές τους εξομοιώνουν με τα ζώα! Δεχόμαστε την άποψη του ότι έτσι δημιουργείται απόσταση και διαχωρισμοί μεταξύ των ανθρώπων. Μόνο που μας βρίσκει αντίθετους ο οραματισμός του ιμάμη να εξάρει την προσπάθειά του να «ενώσει τους ανθρώπους όλων των θρησκειών ή τους άθρησκους στην πλατφόρμα της ανθρωπότητας με αμοιβαίο σεβασμό, για να έχουν ένα ειρηνικό μέλλον για τα παιδιά μας». Είναι μια ξεκάθαρη οικουμενιστική θέση και επιδίωξη, η οποία καλλιεργεί το πανθρησκειακό όραμα και το οποίο θα φέρει όχι την ειρήνη, αλλά την πλήρη ισοπέδωση και καταδυνάστευση των ανθρώπων και των λαών.
Κλείνοντας το σχόλιό μας θέλουμε να τονίσουμε για πολλοστή φορά πως την πολυπόθητη ειρήνη στον κόσμο δεν θα τη φέρει καμιά θρησκεία, ή καμιά ένωση θρησκειών, αλλά η ένσαρκη Ειρήνη, ο Άρχων της Ειρήνης, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Στις σημερινές τραγικές ημέρες μας, όπου το φάσμα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου πλανάται πάνω από την οικουμένη και χιλιάδες αθώοι σφαγιάζονται, κατακρεουργούνται και βασανίζονται από βέβηλα χέρια «εκλεκτών του Θεού», o όποιος Θεός, που «επιτάσσει» την βία, τον πόλεμο και τον όλεθρο δε μπορεί να είναι Θεός, αλλά αντίδικος του Θεού. Θα παρακαλούσαμε λοιπόν τον ιμάμη Atta – Ul Naseer , ο οποίος, απ’ ότι φαίνεται ποθεί την ειρήνη, να προβληματιστεί και να ψάξει καλλίτερα τα ισλαμικά στοιχεία της θρησκευτικής του κοινότητας και να αποφανθεί αν αυτά μπορούν να αποτελέσουν θεμέλιο για την ειρήνη του κόσμου. Αν ο (έστω υπό προϋποθέσεις) «Ιερός Πόλεμος», που επιτάσσει το Κοράνιο, μπορεί να γίνει παράγων ειρήνης ή μια ακόμη ολέθρια ανάφλεξη στην σπαρασσόμενη ανθρωπότητα!
Εκ του Γραφείου επί τω Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
[1] Νικολάου Βασιλειάδη, «Ορθοδοξία Ισλάμ και Πολιτισμός» , Εκδ. Θεολόγων ο «Σωτήρ», Αθήναι 2007, σελ.225.
Πηγή: Ακτίνες
Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι ένας εκ των σπουδαιοτέρων και μεγαλυτέρων Πατέρων όλης της Εκκλησίας, όλων των αιώνων. Είναι όμως και ο πλέον επίκαιρος, ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία ανά την οικουμένη. Το σημαντικότερο από αυτά τα προβλήματα, που συνιστά και την πρωτογενή αιτία όλων των άλλων, είναι ο ανθρωποκεντρισμός της εποχής μας, με την συνεπαγόμενη εκκοσμίκευση του φρονήματος μεγάλου μέρους των πιστών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τον ΙΔ΄ αιώνα επιχειρείτο, συστηματικά, από την προ πολλού εκκοσμικευμένη Χριστιανική Δύση, να επιβληθεί ο ανθρωποκεντρισμός και στην θεανθρωποκεντρική καθ᾽ ημάς Ανατολή. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ορθοδόξου δόγματος και της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας, πρόβαλε τότε, λίαν επιτυχώς, την ησυχαστική εμπειρία ως ανυπέρβλητο πνευματικό «ανάχωμα» έναντι της αιρετικής Χριστιανικής Δύσεως, ανάγοντας την ησυχαστική εμπειρία σε φανέρωση βιουμένου δόγματος, του δόγματος για τον άκτιστο χαρακτήρα του θείου φωτός και της θείας Χάριτος.
Σήμερα έχω κληθεί να παρουσιάσω ενώπιόν σας τον ΄Αγιο Γρηγόριο ως ομολογητή της Ορθοδόξου πίστεως, μέσα από ένα Θεολογικό Διάλογο με το Ισλάμ, υπό καθεστώς αιχμαλωσίας και απειλής της ζωής του. Πρόκειται, όντως, για μία μαρτυρία πίστεως εν αγάπη.
Ως πηγαίο ερευνητικό υλικό θα χρησιμοποιήσω τις δύο Επιστολές της Αιχμαλωσίας του Προς την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης και την Διάλεξή του με τους Χιόνες. Στο πηγαίο αυτό υλικό περιέχονται τρεις θεολογικές συζητήσεις του Παλαμά με τους Τούρκους.
Βλέποντας ο Παλαμάς, κατά την αιχμαλωσία του, να κατοικούν οι Χριστιανοί ανάμικτα με τους Τούρκους, απέδωσε αυτό στη θεία οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, παρατηρεί, φανερώνονται τα έργα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού όλων και σ᾽ αυτούς (προφανώς δι᾽ ημών, ως αγωγών). Έτσι, οι Τούρκοι θα είναι αναπολόγητοι στη μέλλουσα Κρίση.
΄Αλλωστε, και την αιχμαλωσία του ίδιου και της συνοδείας του την απέδωσε σ᾽ αυτή την θεία οικονομία, κρίνοντας μάλιστα αυτό και από τα αποτελέσματά της. Ταυτόχρονα, θεώρησε την αιχμαλωσία τους αυτή και ως μικρή έκτιση, για τις πολλές αμαρτίες τους έναντι του Θεού.
Κατά συνέπεια, κατά την θεολογική συνείδηση του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, η αγαπητική πρόνοια του Θεού αποτελεί το «κλειδί» ερμηνείας τόσο της προσωπικής όσο και της κοινωνικής ζωής της ανθρωπότητας.
Αλλά και κατά τον ΄Αγιο Φιλόθεο Κόκκινο – Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φίλο και ομόφρονα του Αγίου Γρηγορίου – ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί δι᾽ αιχμαλωσίας στους Μουσουλμάνους ο μεγαλύτερος θεολόγος του ΙΔ΄ αιώνα, για να απαλλάξει πολλούς από τη νοητή αιχμαλωσία και δουλεία.
Παράλληλα, ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί και προς τους κατεχομένους από τους κατακτητές υπόδουλους Χριστιανούς ως ευαγγελιστής και κήρυκας, ως μεσίτης και ως διαλλάκτης. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος είχε συνείδηση της ιεραποστολής του στην Ασία για τον επανευαγγελισμό της.
Στην Λάμψακο, πρώτο σταθμό της αιχμαλωσίας του, ο Παλαμάς βρέθηκε σε πλήθος Χριστιανών – ανδρών, γυναικών και παιδιών – που επιθυμούσαν άλλοι να εξομολογηθούν και να βρουν την θεραπεία των ψυχικών νοσημάτων τους, άλλοι να ακούσουν απαντήσεις σχετικά με την πίστη, ενώ οι περισσότεροι ζητούσαν να πληροφορηθούν την αιτία της τόσο μεγάλης εγκαταλείψεως του γένους μας από τον Θεό.
Ο ΄Αγιος Γρηγόριος απαντά στο θεολογικό αυτό ερώτημα, με βάση την Βιβλική αλήθεια, ότι δηλαδή ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ τον άνθρωπο, σύμφωνα με τον λόγο Του: «οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Εκείνος που εγκαταλείπει τον Θεό είναι ο άνθρωπος, με την αμαρτία και την παράβαση του θελήματός Του. Τότε, ο Θεός, για την επαναφορά του αποστάτου ανθρώπου, ασκεί οικονομία και σωτήρια παιδαγωγία.
Σε σχετική Ομιλία του [Η΄ 9, 224], ο ΄Αγιος Γρηγόριος διευκρινίζει ότι «τά πονηρά πάθη καί τά δυσσεβῆ δόγματα δι᾽ ἀλλήλων εἰσάγεται, λαβόντα χῶραν ὑπό τῆς τοῦ Θεοῦ δικαίας ἐγκαταλείψεως». Με άλλα λόγια, η αλληλοεισαγωγή των πονηρών παθών και των δυσσεβών δογμάτων έχει ως προϋπόθεσή της την δικαία εγκατάλειψη του Θεού. Πότε όμως εμφανίζεται ο Θεός να εγκαταλείπει δικαίως τους ανθρώπους;
Κατά την θεολογική αποτίμηση του Παλαμά, επειδή οι Τούρκοι γνώρισαν τον θεάνθρωπο Χριστό και δεν τον πίστεψαν, δεν τον δόξασαν και δεν τον λάτρευσαν ως Θεόν (Ρωμ. 1,21) αλλά πίστεψαν σε έναν θνητό άνθρωπο, τον Μωάμεθ, ο Θεός τους παρέδωσε σε αδόκιμο νου (Ρωμ. 1,28), σε «πάθη ἀτιμίας» (Ρωμ. 1,26,27-32), ώστε να ζουν «αἰσχρῶς καί ἀπανθρώπως καί θεομισῶς» [7, 168]. Να ζουν με μαχαίρια και ασωτία, επιδιδόμενοι σε αιχμαλωσίες, φόνους, λεηλασίες, αρπαγές, ακολασίες, μοιχείες και ομοφυλοφιλίες. Και το χειρότερο είναι ότι θεωρούν πως ο Θεός τους επιδοκιμάζει [7, 168].
Στην θέση που υποστήριξε παραπάνω ο ΄Αγιος Γρηγόριος, ότι οι Τούρκοι γνώρισαν τον Χριστό, την θεμελιώνει σε όσα γράφει το Κοράνιο για τον Χριστό. Στο Κοράνιο λέγεται για τον Χριστό ότι είναι ο Λόγος του Θεού και Πνεύμα. Λέγεται ότι γεννήθηκε από Παρθένο και ότι έπραξε και δίδαξε θεϊκώς, ότι αναλήφθηκε στους ουρανούς, ότι παραμένει αθάνατος και ότι πρόκειται να έλθει για να κρίνει τους πάντες. Έτσι, ενώ γνώρισαν τον Χριστό, δεν τον πίστεψαν ως Χριστό, αλλά «άλλαξαν την αλήθεια με το ψεύδος» και πίστεψαν και ακολούθησαν έναν θνητό, τον Μωάμεθ, και όχι τον Θεάνθρωπο [7, 166-8].
Στην Επιστολή του Προς την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης, ο Παλαμάς χαρακτηρίζει τους Τούρκους, ως «τῶν πάντων βαρβάρων βαρβαρικωτέρους» και το γένος τους ως «δυσσεβές και θεομισές και παμμίαρο» [7, 166-8]. Όσα καταθέτει ο ΄Αγιος τα γνωρίζει εμπειρικά, από την διαγωγή τους, όπως μας διαβεβαιώνει ο ίδιος.
Οι τρεις θεολογικές συζητήσεις του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με τους Τούρκους είχαν επίκεντρο το πρόσωπο του Χριστού και του Μωάμεθ. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος κινήθηκε θεολογικά σε τέσσερα επιμέρους θέματα: α) την Τριαδολογία, β) την Χριστολογία, γ) την Αγία Γραφή και δ) την Εικονολογία. Κεντρικός άξονας όλων των συζητήσεων ήταν η Σωτηριολογία.
Ο πρώτος Θεολογικός Διάλογος έγινε με τον νεαρό Ισμαήλ, εγγονό του ανώτατου άρχοντα των Τούρκων, του εμίρη Ορχάν. Ο δεύτερος Διάλογος έγινε με τους Χιόνες (εξισλαμισθέντες Χριστιανούς), με πρακτικογράφο του Διαλόγου τον Έλληνα ιατρό Ταρωνείτη. Ο τρίτος Διάλογος έγινε με ένα Μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό, τασιμάνη.
Ο ΄Αγιος Γρηγόριος – παρά την σαφώς δυσμενή θέση του, ως προς τις προϋποθέσεις του Θεολογικού Διαλόγου που διεξήγαγε – είχε τόση παρρησία, ώστε οι υπερασπιστές του Ισλάμ δεν μπόρεσαν να επικαλεστούν την αιχμαλωσία του ως κάποιο σημείο που φανέρωνε την αναλήθεια της πίστεώς του ως Χριστιανού [7, 166].
Στην ερώτηση του Ισμαήλ, αν οι Χριστιανοί δέχονται και αν αγαπούν τον προφήτη του Θεού, Μωάμεθ, η απάντηση του Παλαμά ήταν, κατηγορηματικά, αρνητική.
Όμως και στην ερώτηση αυτή ο ΄Αγιος συνέδεσε αμέσως την αγάπη και την εξήρτησε πρωτογενώς από την πίστη. «Όποιος δεν πιστεύει στους λόγους του διδασκάλου», είπε επιγραμματικά, «δεν μπορεί να αγαπά τον διδάσκαλο, ως διδάσκαλο» [7, 172-4].
Στο σημείο αυτό ακολούθησε ένας ενδιαφέρων διάλογος με εκατέρωθεν επιχειρήματα, που κατέληξε στην απόρριψη της πίστεως στα λεγόμενα του Μωάμεθ, εκ μέρους του Αγίου Γρηγορίου. Ας παρακολουθήσουμε τα επιχειρήματα των διαλεγομένων:
«Πώς εμείς δεχόμαστε τον Χριστό», είπε ο Ισμαήλ, «τον αγαπούμε, τον τιμούμε και υποστηρίζομε, ότι αυτός είναι Λόγος του Θεού και Πνοή, και έχομε την μητέρα του κοντά στο Θεό, ενώ εσείς δεν δέχεσθε τον προφήτη μας, ούτε τον αγαπάτε;».
Στο ερώτημα αυτό, ο Αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης απάντησε θεολογικώτατα, συνδέοντας και πάλι την αποδοχή των λεγομένων του οποιουδήποτε με την πίστη στην απόλυτη αξιοπιστία των λόγων του Χριστού, απ᾽ όπου απορρέει και η αληθινή αγάπη προς αυτόν.
«Εκείνος που δεν πιστεύει στους λόγους του διδασκάλου», παρατήρησε, «δεν μπορεί να αγαπήσει τον διδάσκαλο. Γι᾿ αυτό και εμείς», σημείωσε εμφατικά, «δεν αγαπάμε τον Μωάμεθ». Και συνέχισε την τεκμηρίωση της θέσεώς του: «Ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε ότι θα έρθει πάλι, για να κρίνει όλο τον κόσμο. Και μας παρήγγειλε να μη δεχθούμε κανένα άλλον, έως ότου έλθει πάλι εκείνος προς εμάς. Αλλά και σ᾽ εκείνους που δεν τον πίστεψαν, έλεγε: "Εγώ ήλθα στο όνομα του Πατέρα μου και δεν με δεχθήκατε· εάν έλθει όμως κάποιος άλλος στο δικό του όνομα, εκείνον θα τον δεχθείτε" (Ιω. 5,43). Γι᾿ αυτό και ο μιμητής του Χριστού (Παύλος) γράφει σ᾽ εμάς: "κἄν ἄγγελος εὐαγγελίσηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω"» (Γαλ. 1,8), [7, 220].
Ο Θεολογικός αυτός Διάλογος έγινε ενώπιον των Τούρκων αρχόντων, οι οποίοι και τον αξίωσαν να γίνει.
Οι πραγματικά διαλεγόμενοι με τον ΄Αγιο ήταν οι θεολόγοι των Τούρκων Χιόνες, οι οποίοι με την πρώτη ερώτησή τους κάνουν και τον αυτοπροσδιορισμό τους.
«Εμείς ακούσαμε», είπαν οι Χιόνες, «για Δέκα Λόγους, τους οποίους κατέβασε ο Μωυσής, γραμμένους σε λίθινες πλάκες, και ξέρουμε ότι οι Τούρκοι τους αποδέχονται. Έτσι, εμείς αφήσαμε όσα πιστεύαμε πρωτύτερα και ήρθαμε προς αυτούς και γίναμε κι εμείς Τούρκοι».
Στην μομφή των Μουσουλμάνων για Τριθεῒα και Πολυθεῒα των Χριστιανών, ο Παλαμάς αναφέρθηκε στο μυστήριο της ευσεβείας μας ως εξής: «Όπως το απαύγασμα του ήλιου γεννιέται απ᾽ αυτόν και η ακτίνα του ηλίου εκπορεύεται από αυτόν και κατεβαίνει έως εμάς και ποτέ δεν χωρίζεται από τον δίσκο ούτε το απαύγασμα ούτε η ακτίνα και, γι᾿ αυτό, όταν αυτά τα λέμε ήλιο, δεν λέμε άλλον ήλιο, αλλά τον ένα, έτσι (ακριβώς) λέγοντας Θεό και τον Λόγο του Θεού και το ΄Αγιο Πνεύμα δεν ονομάζομε άλλον Θεό, αλλά τον Ένα, τον θεωρούμενο ανάρχως και αϊδίως μαζί με τον άναρχο Λόγο και το άναρχο Πνεύμα». Και κατέληξε, συμπερασματικώς: «Έτσι μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού» [7, 214].
Είναι ιδιαίτερα σημαντική η κατοχύρωση της Τριαδολογίας που κάνει ο Παλαμάς στην αυθεντία του Χριστού, τον οποίο αποδέχονται οι Μουσουλμάνοι, προκειμένου να τους εμφανίσει λογικά και θεολογικά ασυνεπείς. Με την ίδια στρατηγική επιχειρηματολογία περνά και στην Παλαιά Διαθήκη, την οποία επίσης αποδέχονται οι συνομιλητές του.
«Όχι μόνον ο Χριστός, αλλά και ο Μωυσής στον Δεκάλογο», συνεχίζει ο ΄Αγιος Γρηγόριος, «τον οποίο προβάλλετε εσείς οι Χιόνες, γι᾿ αυτό τον λόγο είπε: "Κύριος ὁ Θεός Κύριος εἷς ἐστίν" (Δευτ. 6,4), λέγοντας τρεις φορές τον ένα (διότι δύο φορές είπε [την λέξη] Κύριος και μία φορά το Θεός), για να δείξει [ότι] τα τρία είναι ένα και το ένα τρία. Αλλά και από την αρχή, θέλοντας να δείξει ο Μωυσής ότι ο Θεός έχει και Λόγο και Πνεύμα, και μέσα σ᾽ αυτά και μαζί με αυτά είναι ένας Θεός, δημιουργός όλων των κτιστών, λέγει: "είπε ο Θεός ας γίνει φως και έγινε φως" (Γεν. 1,3) – είπε: "ας βλαστήσει η γη και βλάστησε" (Γεν. 1,12). Και για να μην τα διηγούμαι ένα ένα, όπως λέει ο Δαβίδ: "τα πάντα είπε και έγιναν" (Ψαλμ. 32,9· 148,5). Αυτό, λοιπόν, το "είπε ο Θεός και έγιναν", δείχνει ότι ο Θεός έχει Λόγο – διότι δεν μπορεί να πει κάποιος δίχως λόγο – και ότι δι᾽ αυτού έγιναν όλα τα κτιστά. Κατά συνέπεια, αυτός ο Λόγος του Θεού υπήρχε πριν από όλα τα κτίσματα και είναι άκτιστος. Αφού όμως είναι άκτιστος ο Λόγος του Θεού, πώς δεν είναι Θεός; Διότι μόνον ο Θεός είναι άκτιστος» [7, 214].
«Αυτός ο Θεός», παρατηρεί ο Παλαμάς, «δεν είναι άλογος…, δεν είναι άσοφος. Κατά συνέπεια, ο Λόγος του Θεού είναι και Σοφία του Θεού. Διότι η Σοφία είναι με Λόγο, και χωρίς Λόγο δεν υπάρχει Σοφία. Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι υπήρχε κάποτε κατάσταση κατά την οποία δεν υπήρχε ο Λόγος ή η Σοφία του Θεού, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι υπήρχε κατάσταση κατά την οποία ο Θεός ήταν άλογος και άσοφος, πράγμα που είναι ασεβές και αδύνατο. Επομένως, και ο Λόγος του Θεού είναι άναρχος και η Σοφία του Θεού δεν χωρίζεται ποτέ από Αυτόν» [7, 212].
Στην συνέχεια περνά ο Παλαμάς με θεολογικά αριστοτεχνικό τρόπο, μέσω της θεολογικής ανθρωπολογίας, στην Πνευματολογία του, παραπέμποντας στην Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα στον αποδεκτό από τους συνομιλητές του Μωυσή.
Έτσι, εύστοχα σημειώνει τα εξής: «Και για τον άνθρωπο διδάσκοντάς μας ο Μωυσής λέγει: "ἐνέπνευσε (ἐνεφύσησε) ὁ Θεός εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν" (Γεν. 2,27). Με το να πει "ἐνέπνευσε ὁ Θεός καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος", έδειξε ότι ο Θεός έχει και Πνεύμα και ότι το Πνεύμα αυτό είναι δημιουργό. Και δημιουργός των ψυχών είναι μόνον ο Θεός. Γι᾿ αυτό και ο Ιώβ λέγει: "Πνεῦμα Κυρίου τό ποιήσαν με" (Ιώβ 33,4).
Πραγματευόμενος την Τριαδολογία του ο Παλαμάς δίνει έμφαση και στην Πνευματολογία του, αξιοποιώντας κατά το δυνατόν το Κοράνιο εις βάρος των συνομιλητών του. «Αλλά ούτε Λόγος βρίσκεται χωρίς Πνεύμα», παρατηρεί, «πράγμα που ομολογείτε και εσείς οι Τούρκοι. Γιατί, λέγοντας (εσείς), ότι ο Χριστός είναι Λόγος του Θεού, λέτε ότι είναι και Πνεύμα Θεού, αφού ποτέ δεν χωρίζεται από το ΄Αγιο Πνεύμα. Επομένως, ο Θεός έχει και Λόγο και Πνεύμα, τα οποία υπάρχουν και παραμένουν μαζί του ανάρχως και αχωρίστως. Διότι ο Θεός δεν ήταν ποτέ, ούτε θα είναι άπνους και άλογος» [7, 212-213].
Η παραπάνω θεολογική επιχειρηματολογία του Παλαμά, άριστα θεμελιωμένη στην αποδεκτή από τους συνομιλητές του Αποκάλυψη του Θεού στην Αγία Γραφή, έγινε πλήρως αποδεκτή. Όπως σημειώνεται στα Πρακτικά του Θεολογικού αυτού Διαλόγου, που συνέγραψε ο γιατρός Ταρωνείτης, «τότε, όλοι μαζί και οι παριστάμενοι είπαν (στον Αρχιεπίσκοπο της Θεσσαλονίκης): Αυτά, που λέγεις, είναι αληθινά και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Και ο ΄Αγιος, απευθυνόμενος προς αυτούς, (πρόσθεσε): Επομένως, ο Θεός είναι τρία και τα τρία αυτά είναι ένας Θεός και Δημιουργός.
Εκείνοι, πάλι, είτε κινούμενοι από θεία δύναμη, είτε μη μπορώντας να προβάλλουν αντίρρηση, συμφώνησαν λέγοντας: Έτσι φάνηκε, έτσι είναι η αλήθεια και έτσι πιστεύουμε και εμείς» [7, 216].
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι ο Θεός έδωσε λόγο και σοφία Θεού στον θεοφόρο ΄Αγιο, γι᾿ αυτό και κανείς δεν μπόρεσε να του αντισταθεί.
Η συνέχεια του Διαλόγου οδήγησε στην Χριστολογία. Ο Ισμαήλ, θέλοντας να περιπαίξει και να διασύρει ως απρεπή την πίστη μας, είπε: «Εσείς (ως Χριστιανοί) λέτε ότι ο Θεός έχει γυναίκα, διότι ισχυρίζεσθε ότι ο Θεός γέννησε υιό».
Ο ΄Αγιος Γρηγόριος απάντησε στην πρόκληση για τον διπλό χαρακτήρα της Γεννήσεως του άσαρκου και ένσαρκου Υιού του Θεού, πράγμα που άφησε άφωνο τον Ισμαήλ. «Οι Τούρκοι λέγουν», παρατήρησε ο Παλαμάς, «ότι ο Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού και ότι γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, την οποία εμείς δοξάζουμε ως Θεοτόκο. Αν, λοιπόν, η Μαρία, η οποία γέννησε τον Χριστό κατά σάρκα, δεν είχε άνδρα, ούτε χρειαζότανε άνδρα, επειδή γέννησε τον Λόγο του Θεού, πολύ περισσότερο ο Θεός, γεννώντας τον Λόγο του ασώματο, ασωμάτως και θεοπρεπώς, δεν είχε γυναίκα, ούτε είχε ανάγκη γυναικός, όπως εσείς εσφαλμένα νομίζετε» [7, 174].
Εκείνο το οποίο εντυπωσιάζει στην θεολογική επιχειρηματολογία του Αγίου Γρηγορίου είναι ότι συνθέτει την επιχειρηματολογία του πάντοτε σε σχέση με τον τρόπο που τίθεται η αμφισβήτηση της πίστεως, αλλά και ως γνώστης της θεολογίας των αντιπάλων του την χειρίζεται άριστα, φέρνοντας σε λογικά αδιέξοδα τους συνομιλητές του, οι οποίοι άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα αναγνωρίζουν την αδυναμία και την θεολογική ήττα τους.
Την Χριστολογική διδασκαλία του Ισλάμ, όπως και την διδασκαλία για τον Μωάμεθ και το Κοράνιο, ως βιβλίο της Αποκαλύψεως του Θεού, ο ΄Αγιος Γρηγόριος τα ανατρέπει σε έναν άλλο Θεολογικό Διάλογο, που είχε με έναν θρησκευτικό λειτουργό των Τούρκων, με αφορμή την κηδεία ενός Μουσουλμάνου.
Επωφελούμενος ο Παλαμάς την εκ μέρους του τασιμάνη – θρησκευτικού λειτουργού των Τούρκων – αποδοχή του Χριστού, ως Κριτού ζώντων και νεκρών που θα αναστηθούν κατά την μέλλουσα Παρουσία του, έκανε αναφορά στον Αβραάμ, ως τον προπάτορα του Χριστού. Και τούτο, για να αποδείξει στον τασιμάνη την θεότητα του Χριστού, που εκείνος αμφισβητούσε.
«Ο Αβραάμ», είπε ο Παλαμάς, «διαβεβαιώνει στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο Θεός είναι Εκείνος που θα κρίνει όλον τον κόσμο (ὁ κρίνων πᾶσαν τήν Γῆν· Γεν. 18,25). Επομένως, ο Χριστός, τον οποίο δέχεσθε ως Κριτή, δεν είναι διαφορετικός από τον Πατέρα κατά την θεότητα, όπως ούτε το ηλιακό απαύγασμα είναι διαφορετικό από τον ήλιο, κατά το φως» [7, 182].
Μη μπορώντας να αμφισβητήσει την επιχειρηματολογία του Παλαμά, ο τασιμάνης έστρεψε τον λόγο γύρω από τη αποδοχή του Μωάμεθ ως προφήτου και του Κορανίου ως βιβλίου της Αποκαλύψεως. Συγκεκριμένα, ο τασιμάνης υποστήριξε ότι οι Τούρκοι δέχονται όλους τους Προφήτες και τον Χριστό και το Ευαγγέλιο του Χριστού, ως βιβλίο που έχει την προέλευσή του άνωθεν. «Εσείς όμως», είπε, «πώς δεν δέχεσθε τον προφήτη μας, ούτε πιστεύετε στο βιβλίο του, που και αυτό κατέβηκε από τον ουρανό;».
Ο Παλαμάς επικαλέστηκε τον νόμο των Μουσουλμάνων, σύμφωνα με τον οποίο τίποτε δεν γίνεται αποδεκτό ως αληθινό χωρίς μαρτυρίες. Και οι μαρτυρίες είναι διπλές: ή από τα ίδια τα πράγματα ή από αξιόπιστα πρόσωπα.
Με βάση αυτές τις προϋποθέσεις συνθέτει ο ΄Αγιος την επιχειρηματολογία του, λέγοντας τα εξής: «Ο Χριστός, μαζί με τα πολλά και μεγάλα θαύματα που έκανε, μαρτυρείται και από τον Μωυσή – ο οποίος σημειωτέον θεωρείται και από τους Μουσουλμάνους αξιόπιστος – αλλά μαρτυρείται και από άλλους προφήτες. Αλλά και ανά τους αιώνες αυτός λέγεται και από σας Λόγος του Θεού. Μόνος αυτός στους αιώνες γεννήθηκε από Παρθένο και μόνος αυτός αναλήφθηκε στον ουρανό, όπου διαμένει αθάνατος, και μόνος αυτός θα έρθει από εκεί πάλι, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς, που θα αναστηθούν. Αναφέρω – λέγει ο ΄Αγιος – τόσα για τον Χριστό, όσα είναι αποδεκτά και από εσάς τους Τούρκους. Γι᾿ αυτό, εμείς πιστεύομε στον Χριστό και στο Ευαγγέλιό του. Τον Μωάμεθ όμως δεν τον βρίσκουμε να μαρτυρείται από τους προφήτες, αλλά αυτός δεν έκανε και κάτι θαυμαστό και αξιόλογο και οδηγητικό προς την πίστη. Αυτός είναι ο λόγος που εμείς δεν πιστεύουμε σ᾽ αυτόν, ούτε και στο βιβλίο που προέρχεται από αυτόν» [7, 184].
Ο τασιμάνης δυσανασχέτησε και είπε: «Ήταν γραμμένο (σχετικά) με τον Μωάμεθ στο Ευαγγέλιο, αλλά εσείς το απαλείψατε (Βλ. Κοράνιο 61, 6). Αλλά επιπλέον αυτός, ξεκινώντας από την άκρα Ανατολή του ηλίου, όπως βλέπεις, έφθασε νικητής έως τη Δύση του» [7, 184-6].
Η απάντηση του Αγίου στην προκλητική θέση του τασιμάνη έναντι του Ευαγγελίου υπήρξε επιστημονική και αφοπλιστική. «Στο δικό μας Ευαγγέλιο», είπε, «δεν αποκόπηκε ποτέ τίποτε από κανένα Χριστιανό ούτε τροποποιήθηκε αυτό καθόλου. Και τούτο, γιατί στην περίπτωση αυτήν υπάρχουν βαριές και φρικωδέστατες κατάρες. Και όποιος τολμήσει να αποκόψει ή να διασκευάσει κάτι, μάλλον αυτός αποκόπτεται από τον Χριστό (Αποκ. 22,19). Κατά συνέπεια, πώς θα μπορούσε να κάνει αυτό κάποιος Χριστιανός; Πώς, ακόμη, θα μπορούσε αυτός να παραμείνει Χριστιανός ή να είναι δεκτός από Χριστιανούς, αν έσβηνε τα θεοχάρακτα γράμματα, αυτά που ο ίδιος ο Χριστός ή ενέγραψε ή προείπε;
Επιπροσθέτως, είναι μάρτυρες οι πολλές και διάφορες διάλεκτοι στις οποίες ευθύς εξαρχής μεταφράστηκε το Ευαγγέλιο του Χριστού, αλλά και από την αρχή δεν γράφτηκε μόνο σε μία. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να διαφύγει την προσοχή, αν κάτι είχε παραποιηθεί; Και πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί η συμφωνία κατά το νόημα στα διάφορα έθνη, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα; Αλλά το Ευαγγέλιο του Χριστού υπάρχει και σε πολλούς ετεροδόξους, τους οποίους εμείς ονομάζουμε αιρετικούς, από τους οποίους μερικοί συμφωνούν με εσάς σε ορισμένα θέματα, όμως αυτοί δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε τέτοιο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Αλλά και από αυτούς που αντιτάχτηκαν (σε μας) από την αρχή – και είναι πολλοί αυτοί – δεν παρουσιάζεται κάτι τέτοιο.
Μάλιστα, μπορεί να βρει κανείς στο Ευαγγέλιο φανερά και τα αντίθετα (δηλαδή μαρτυρίες αντίθετες προς την διδασκαλία του Μωάμεθ). Πώς λοιπόν θα επιβεβαίωνε το Ευαγγέλιο τους αντίθετους (λόγους σχετικά με την έλευση του Μωάμεθ); Εκτός από αυτά, στο Ευαγγέλιο δεν υπάρχει τίποτε που να μην έχει προλεχθεί και από τους θείους Προφήτες. Επομένως, αν ήταν γραμμένο στο Ευαγγέλιο κάτι καλό για τον Μωάμεθ, θα υπήρχε γραμμένο και στους Προφήτες. Αντιθέτως, θα βρεις στο Ευαγγέλιο γραμμένο και μη απαλειμμένο ότι θα έρθουν πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα παραπλανήσουν πολλούς (βλ. Μθ. 24,5-11, 24· Μκ. 13,6,22· Λκ. 21,8· Α΄ Ιω. 4,1). Γι᾿ αυτό και παραγγέλλει (το Ευαγγέλιο) λέγοντας, "μη λοιπόν παραπλανηθείτε και τους ακολουθήσετε" (Μθ. 24,4· Μκ. 13,5· Λκ. 21,8) [7, 186].
Στη συνέχεια, ο ΄Αγιος Γρηγόριος τεκμηριώνει την θέση του και με άλλες αναφορές στην Καινή Διαθήκη, με τις οποίες πιστοποιείται όχι μόνο γιατί δεν δεχόμαστε τον Μωάμεθ, αλλά και γιατί δεν δεχόμαστε γενικότερα άλλη πίστη. Κάτι τέτοιο μας είναι απολύτως απηγορευμένο από την Αγία Γραφή.
Ως προς τον ισχυρισμό του τασιμάνη για τις επιτυχίες του Μωάμεθ, ο ΄Αγιος Γρηγόριος τις χαρακτήρισε καθαρά κοσμικές και όχι κατά Θεόν.
«Έφθασε, βέβαια, ο Μωάμεθ, ξεκινώντας από την Ανατολή, νικητής έως τη Δύση του ηλίου», παραδέχθηκε ο Παλαμάς και συνέχισε αξιολογώντας, «αλλ᾽ αυτό το πέτυχε με πόλεμο και μαχαίρι, με λεηλασίες, αιχμαλωσίες και ανθρωποκτονίες. Τίποτε όμως από αυτά δεν προέρχεται από τον αγαθό Θεό, αλλά είναι μάλλον θέλημα του εξαρχής ανθρωποκτόνου (Ιω. 8,44). Γιατί και ο Αλέξανδρος, ξεκινώντας από τη Δύση, δεν υπέταξε όλη την Ανατολή; Αλλά και πολλοί άλλοι – πολλές φορές – με τις εκστρατείες τους επικράτησαν σε όλη την Οικουμένη. Κανένα όμως γένος δεν εμπιστεύτηκε τις ψυχές του σε κάποιον από αυτούς, όπως εσείς στον Μωάμεθ.
Αν και αυτός, παρόλο που χρησιμοποιούσε βία και υποσχόταν την επίδοση στις ηδονές, δεν κατέκτησε ολοκληρωμένο κανένα μέρος της Οικουμένης. Η διδασκαλία όμως του Χριστού, μολονότι αποτρέπει από όλες σχεδόν τις ηδονές του βίου, κατέλαβε όλα τα πέρατα της γης και επικρατεί και ανάμεσα σ᾽ αυτούς που την πολεμούν. Και τούτο, χωρίς να επιβάλλει καμία βία, αλλά μάλλον νικώντας τη βία, που προέρχεται από αλλού, με αποτέλεσμα αυτή η νίκη να είναι εκείνη που νίκησε τον κόσμο (Α΄ Ιω. 5,4) [7, 188-90].
Σ᾽ αυτό το σημείο ο ΄Αγιος Γρηγόριος – μιλώντας με πολλή παρρησία – προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Γι᾿ αυτό και οι παριστάμενοι Χριστιανοί του υπέδειξαν με νοήματα να μετριάσει το λόγο του. Τότε ο Παλαμάς – στρέφοντας τον λόγο προς κάτι ευχάριστο – είπε χαμογελώντας προς αυτούς: «Βέβαια, αν συμφωνούσαμε στα λόγια, θα ανήκαμε σε ένα δόγμα».
Ένας Τούρκος τότε είπε: «Θα έρθει κάποτε ο καιρός, που θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας». Στο σημείο αυτό ο Παλαμάς φάνηκε εξωτερικά να συμφωνεί, εσωτερικά όμως έδωσε πολύ διαφορετική ερμηνεία στα λεγόμενά του.
Επ᾽ αυτού, γράφει χαρακτηριστικά στην Επιστολή προς την Εκκλησία του: «Και εγώ συμφώνησα και ευχήθηκα να έρθει το ταχύτερο εκείνος ο καιρός». Και αμέσως εξηγεί: «Αλλά, γιατί το είπα αυτό προς αυτούς που τώρα ζουν ετεροδόξως ή προς τους τότε (όταν δηλ. θα συμφωνήσουμε) ζώντες; Συμφώνησα, διότι θυμήθηκα τα λόγια των Αποστόλων, ότι "στο όνομα του Ιησού Χριστού θα καμφθεί κάθε γόνατο και κάθε γλώσσα θα διακηρύξει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, προς δόξαν Θεού Πατρός" (Φιλιπ. 2,10-11. Πρβλ. Ρωμ. 14,11). Και αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού [7, 190].
Στον Θεολογικό Διάλογο με τους Μουσουλμάνους συζητήθηκε και το θέμα των αγίων εικόνων.
Ρώτησαν λοιπόν ευθέως τον ΄Αγιο: «Πώς εσείς κατασκευάζετε στις Εκκλησίες σας πολλά ομοιώματα και τα προσκυνείτε, αν και έγραψε ο Θεός και είπε στον Μωυσή "οὐ ποιήσεις πᾶν ὁμοίωμα, ὃσα ἐν τῷ οὐρανῷ και ὅσα ἐν τῇ γῇ και ἐν τῇ θαλάσσῃ";» (Έξ. 20,4. Δευτ. 5,8).
Τότε ο Παλαμάς, ακολουθώντας τους εικονολόγους Πατέρες και ειδικότερα τον ΄Αγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, είπε: «Προσκυνούν και οι φίλοι ο ένας τον άλλο, αλλά δεν θεοποιούνται με αυτό. Ότι δε αληθινά έτσι διδάχθηκε ο Μωυσής από τον Θεό και δίδαξε τον τότε λαό, είναι φανερό σ᾽ όλους. Αλλά ο ίδιος ο Μωυσής πάλι τότε δεν άφησε κανένα σχεδόν ομοίωμα, το οποίο δεν κατασκεύασε. Το εσωτερικό του καταπετάσματος το κατασκεύασε σε ομοίωμα και τύπο των επουρανίων (και επειδή τα Χερουβίμ βρίσκονται στα επουράνια, έκανε εικόνες τους που τις έστησε εκεί μέσα στα άδυτα του Ναού), ενώ το εξωτερικό του Ναού το κατασκεύασε σε τύπο των επιγείων. Αν, λοιπόν, ρωτούσε τότε κάποιος τον Μωυσή, πώς, ενώ ο Θεός απαγόρευσε τις εικόνες και τα ομοιώματα των άνω και κάτω, εσύ πάλι τα έκανες έτσι, θα έλεγε εκείνος οπωσδήποτε ότι απαγορεύτηκαν οι εικόνες και τα ομοιώματα για να μη τα λατρεύει κανείς ως Θεούς (βλ. Έξ. 20,5, 23-24· Δευτ. 4,19, 5,9). Το να ανάγεται όμως κανείς με αυτά τα ομοιώματα προς τον Θεό, είναι καλό. Επαινούσαν και οι Έλληνες τα κτίσματα, αλλά ως θεούς. Τα επαινούμε και εμείς, αλλά αναγόμαστε μέσω αυτών στη δόξα του Θεού».
Τότε είπαν οι Τούρκοι: «Αλήθεια, τα κατασκεύασε (αυτά) τότε ο Μωυσής;». Και πολλοί τους διαβεβαίωσαν από τους παρευρισκομένους: «Ναι, όλα αυτά τα κατασκεύασε» [7, 224].
Σε ανάλογο ερώτημα του Ισμαήλ κατά τον πρώτο Θεολογικό Διάλογο, που αναφερόταν στην τιμή και προσκύνηση του σταυρού, ο ΄Αγιος Γρηγόριος, μέσα στο παραπάνω πνεύμα, απάντησε διευκρινίζοντας ότι ο σταυρός του Χριστού είναι τρόπαιο και σημαία, γιατί δι᾽ αυτού νίκησε ο Χριστός τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο [7, 174].
Με την ολοκλήρωση του Θεολογικού Διαλόγου με τους Χιόνες, που τελείωσε με την εικονολογική διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου, οι Τούρκοι άρχοντες σηκώθηκαν και αποχαιρέτησαν με ευλάβεια τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και έφυγαν.
Ένας όμως από τους Χιόνες έμεινε πίσω και ύβρισε με αισχρότητα τον μεγάλο αρχιερέα και ορμώντας εναντίον του τον χτύπησε στο πρόσωπο. Τότε, οι άλλοι Τούρκοι τον κράτησαν, τον κατηγόρησαν επίμονα και τον οδήγησαν στον ηγέτη των Τούρκων, αμηρά.
Ο πρακτικογράφος του Θεολογικού Διαλόγου με τους Τούρκους, ιατρός Ταρωνείτης, κατακλείει τα γραφόμενά του, ως εξής: «Αυτά, που γράψαμε, ήμασταν αυτήκοοι και γράψαμε όσα είδαμε και ακούσαμε με την αίσθηση ότι μας βλέπει ο Θεός» [7, 224].
Πηγή: (Αντιαιρετικό σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας Ε.Β.Β. & Β., πού έγινε τήν Δευτέρα 30-5-2016), Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας
Παλαιότερα ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός πίστευε ότι η ένταξη των μουσουλμάνωνμεταναστών στην παραγωγική διαδικασία θα οδηγούσε σύντομα όχι μόνο σε κοινωνική ενσωμάτωση, αλλά και σε αφομοίωσή τους. Είχαν αλαζονικά υποτιμήσει τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας, με την έννοια της θρησκευτικής-πολιτισμικής διαφοράς.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι δύσκολη και συχνά αδύνατη. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν παγιωθεί άτυπα γκέτο μουσουλμάνων που λειτουργούν σαν παράλληλεςμικροκοινωνίες, και μάλιστα σε αντίφαση με την ευρύτερη κοινωνία.
Και όχι μόνο αυτό. Σε πρώην αποικιοκρατικές χώρες, όπως η Βρετανία και η Γαλλία, όπου υπάρχουν μουσουλμανικές κοινότητες τρίτης γενιάς, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός αναπτύσσεται.
Παρά τα μαθήματα που μας δίνει η πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας συνεχίζουν να υποτιμούν την ιδιαιτερότητα και τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας. Το Ισλάμ δεν είναι απλή θρησκεία. Είναι ταυτοχρόνως και δικαιικό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής των πιστών. Δικαιικό σύστημα, μάλιστα, ασύμβατο με τις φιλελεύθερες συνταγματικές αρχές, με το νομικό πολιτισμό και με τα ήθη των δυτικών κοινωνιών.
Ασυμβατότητα και αντιφάσεις
Για τον πιστό της σκληροπυρηνικής ερμηνείας του Κορανίου που ζει στη Δύση, η ασυμβατότητα αυτή είναι πηγή αντιφάσεων. Ή θα πρέπει να παραβιάζει την πίστη του ή θα πρέπει να παραβιάζει τις νομικές υποχρεώσεις που έχει ως πολίτης. Συνήθως τις αποδέχεται μόνο προσχηματικά.
Για τον φανατικό ισλαμιστή δεν υφίσταται καν αντίφαση. Γι’ αυτόν σημείο αναφοράς είναι το Κοράνι και η σαρία (ισλαμικός νόμος). Το σύνταγμα και οι νόμοι του δυτικού κράτους στο οποίο ζει είναι απορριπτέοι και περιφρονητέοι.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος προσχωρεί στον ισλαμικό φονταμενταλισμό δεν είναι απλός παραβάτης ενός νόμου. Είναι αρνητής συνολικά των δυτικών αξιών, καθώς και των νομικών και ηθικών παραγώγων τους.
Σε ακραίες περιπτώσεις η ένταση της ισλαμικής ταυτότητας προσλαμβάνει διαστάσεις απόρριψης της κοινωνίας, και σε ακόμα πιο ακραίες διαστάσεις ενεργού εχθρότητας. Οι τζιχαντιστές ουσιαστικά θέτουν τον εαυτό τους εκτός της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσαν. Για την ακρίβεια, τη θεωρούν θρησκευτικό και πολιτισμικό εχθρό τους.
Μπορούν να σκοτώσουν ακόμα και γείτονες και συμμαθητές τους. Γι’ αυτό και, όταν πραγματοποιούν τρομοκρατικές επιθέσεις, εκλαμβάνουν τον θρήνο και την αγανάκτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σαν επιβεβαίωση της σημασίας που είχε η πράξη τους στο πλαίσιο του “ιερού πολέμου”.
Δυσανεξία για τον δυτικό τρόπο ζωής
Η δυσανεξία της ισλαμικής ταυτότητας όσον αφορά τον δυτικό τρόπο ζωής ωθεί συχνά τους μουσουλμάνους σε γκετοποίηση. Είναι ενδεικτικό ότι οι Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Γιουγκοσλάβοι που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν πάει εργάτες στην τότε Δυτική Γερμανία ενσωματώθηκαν πλήρως. Μόνο οι Τούρκοι παραμένουν ακόμα σε ένα είδος άτυπου γκέτο, παρότι προέρχονταν από μία μουσουλμανική χώρα με κοσμικό καθεστώς.
Και σήμερα οι μουσουλμάνοι μετανάστες στην Ευρώπη έχουν την τάση να γκετοποιούνται. Αλλά, και όταν εντάσσονται, συνήθως εντάσσονται επιφανειακά στον δυτικό τρόπο ζωής. Ζητήματα όπως π.χ. η μπούργκα είναι εκδηλώσεις της αντίφασης ανάμεσα στη σκληροπυρηνική ισλαμική ταυτότητα και σε βασικές δυτικές αξίες.
Η εν λόγω πολιτισμική αντίφαση προκαλεί μία κάποια επιφύλαξη των δυτικών κοινωνιών έναντι του Ισλάμ που έχει εγκατασταθεί στο εσωτερικό τους. Η επιφύλαξη, όμως, θα ήταν περιορισμένη και αβαθής εάν δεν την παρόξυνε η ισλαμική τρομοκρατία και η εντύπωση ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός (ακραία εκδοχή του οποίου είναι η ισλαμική τρομοκρατία) είναι νομιμοποιημένος εντός των μουσουλμανικών κοινοτήτων.
Η πηγή της ισλαμοφοβίας
Το σύγχρονο κύμα ισλαμοφοβίας δεν πηγάζει από θρησκευτική αντιπαλότητα. Στη Δύση η θρησκευτική πίστη και λατρεία είναι ιδιωτική υπόθεση και κατά κανόνα σεβαστή. Πηγάζει από τη συνειδητοποίηση ότι τουλάχιστον η ακραία εκδοχή της ισλαμικής ταυτότητας είναι ασύμβατη με τις δυτικές αξίες και τον δυτικό τρόπο ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας έχει εισέλθει σε υπαρξιακή κρίση.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η καταγγελία της ισλαμοφοβίας δεν αρκεί για να αναχαιτίσει ένα φαινόμενο το οποίο πηγάζει και τροφοδοτείται από υπαρκτές και φορτισμένες πολιτισμικές αντιφάσεις. Ο φορμαλισμός του “πολιτικά ορθού” δεν κάνει τον κόπο να κατανοήσει αυτές τις αντιφάσεις και τα βαθύτερα ρεύματα που παράγουν.
Αρκείται να κουνάει το δάκτυλο και να καταγγέλλει σαν ξενοφοβικό και ρατσιστή όποιον διαπιστώνει το πρόβλημα. Με τον τρόπο αυτό, όμως, όχι μόνο δεν αναχαιτίζεται η ισλαμοφοβία, αλλά παροξύνεται. Η ιστορία είναι γεμάτη από διάφορους τύπους ζηλωτών, οι οποίοι με τη στάση τους έφεραν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Πηγή: Σταύρος Λυγερός
Σχόλιο: Δεν θεωρώ του εαυτό μου ειδήμονα για το Ισλάμ. Κάθε άλλο. Είμαι όμως μελετητής του Ισλάμ εδώ και δεκαετίες. Και επειδή πιστεύω πως υπάρχει παντελής άγνοια σε Ελλάδα και Κύπρο για το Ισλάμ- και πως δηλαδή οι πλείστοι πιστεύουν πως είναι μια ακόμη μονοθεϊστική θρησκεία, όχι διαφορετική από τις άλλες την οποία θα πρέπει να σεβόμαστε -θα προσπαθήσω να δώσω κάποια στοιχεία, γεγονότα και ερμηνείες για να τεκμηριώσω πως το Ισλάμ, όπως αυτοπροσδιορίζεται, όχι μόνο δεν είναι μια ακόμη μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά θεωρεί πως είναι η μόνη πραγματική θρησκεία και η οποία επιδιώκει τον εξισλαμισμό όλων των μη μουσουλμάνων ανά τον κόσμο.
Η “λογική” του Ισλάμ είναι πως κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει ως μη μουσουλμάνος καθότι… αμαρταίνει, εφόσον ζει ως άπιστος (καφίρ) . Είτε λοιπόν θα πρέπει να ασπαστεί το Ισλάμ, είτε να γίνει δούλος των μουσουλμάνων – δηλ. ντίμμης -πληρώνοντας το ετήσιο κεφαλικό φόρο “ζτίζγια” (capitation tax), είτε θα πρέπει να πεθάνει για να σταματήσει να είναι αμαρτωλός. Αυτές είναι οι τρείς επιλογές που το Ισλάμ προσφέρει στους άπιστους.
Την θέση πως οι μη μουσουλμάνοι, ζώντας αμαρταίνουν κα εφόσον δεν ασπάζονται την πίστη πρέπει να θανατώνονται ώστε να σταματήσουν να αμαρταίνουν, συμμερίζεται και ο πάλαι ποτέ δάσκαλος και συνεργάτης του Ερντογάν -και σημερινή του νέμεσις- ο περιβόητος Xότζιας Γκιουλέν. Για τον Γκιουλέν μαθαίνουμε, τώρα, πως έχει και ένα σημαντικό θαυμαστή στην Κύπρο, τον Μουσταφά Ακιντζί- ο άνθρωπος είναι Γκιουλενιστής και ο Ερντογάν το γνωρίζει. Στην περίπτωση του Ακιντζί αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν στην επιφάνεια και οι δραστηριότητές του στα “χαμένα” του χρόνια στην Αμερική -μετά το 2004- όπου και εγκαταστάθηκε για κάποιο χρόνο και επέστρεψε ανανεωμένος και, το κυριότερο, καλά “δασκαλεμένος”!
Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία ειρήνης, ανοχής και αγάπης. Είναι θρησκεία υποταγής. Είναι θρησκεία πολεμοχάρης. Είναι θρησκεία κατάκτησης. Γράφει σχετικά o Hassan al Banna, ο Αιγύπτιος ιδρυτής των Αδελφών Μουσουμάνων (1928): “Είναι στη φύση του Ισλάμ να κυριαρχεί και όχι να κυριαρχείται να επιβάλλει το νόμο του σε όλα τα έθνη και να επεκτείνει τη δύναμή του σε ολόκληρο τον πλανήτη”. (“It is the nature of Islam to dominate, not to be dominated to impose its law on all nations and to extend its power to the entire planet”, Hassan al Banna). Κατά το Ισλάμ ο ισλαμικός νόμος της σαρία πρέπει να επιβληθεί στους πάντες και να καθοδηγεί την καθημερινότητά τους.
Κατά τους Αφελφούς Μουσουλμάνους (ΑΜ) η οργάνωσή τους είναι αφοσιωμένη στην οργάνωση ενός Μεγάλου Τζιχάντ δηλ. ενός Ιερού Πολέμου, (υπάρχει και το μικρό τζιχάντ της εσωτερικής διαπάλης) για να καταστρέψει τον Δυτικό Πολιτισμό και τον αρρωστημένο του Οίκο χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του σαμποτάζ, με τα χέρια των ΑΜ και τα χέρια των πιστών, ώστε να εξαφανιστεί ο Οίκος της Δύσης και η θρησκεία του Αλλάχ να καταστεί νικηφόρα.
Το Κοράνι, γραμμένο στα αραβικά που κατά τους Άραβες είναι η γλώσσα του Θεού, είναι, ως κείμενο, κυριολεκτικά “ακαταλαβίστικο”. Αυτή είναι μια γενική διαπίστωση από πάρα πολλούς επιστήμονες που το έχουν μελετήσει διεξοδικά. Ένας λόγος είναι πως τη σημερινή του μορφή τη πήρε πολύ αργότερα επί Χαλιφείας του Ούθμαν (Uthman). Τότε, και για ανεξήγητους λόγους, τα μεγάλα εδάφια της Μεδίνας τοποθετήθηκαν μπροστά από τα μικρότερα- τα αρχικά της Μέκκας- που τοποθετήθηκαν στο τέλος, χωρίς να έχουν καμία χρονολογική σχέση και συνοχή μεταξύ τους.
Περίπου το ένα τρίτο του Κορανίου ασχολείται με τους Εβραίους και τον Εβραϊσμό και λίγο πολύ λέει πως οι Εβραίοι διεύθυναν τον λόγο του Γενάρχη των Αράβων -του Αβραάμ, και του πρώτου μουσουλμάνου- και πως βρίσκονται στη ρίζα του κακού και γι’ αυτό πρέπει να θανατώνονται όπου και να βρίσκονται. Υπάρχει μεν σεβασμός ειδικά για τους προφήτες, τον Χριστό, τους “λαούς της Βίβλου” κλπ, όμως στο τέλος ο καλός μη μουσουλμάνος είναι ο νεκρός μη μουσουλμάνος.
Το άλλο τρίτο ασχολείται με τις διαμάχες και τις φατρίες των Αραβικών φυλών, κάτι το πολύ σημαντικό για να κατανοήσουμε τα σημερινά πράγματα μέσα στο Ισλάμ. Το υπόλοιπο ένα τρίτο ασχολείται με την Αποκάλυψη που κατά τους επαΐοντες περιέχει εξαιρετικά πνευματικά αλλά και ποιητικά αποσπάσματα.
Όσο για τον Μωάμεθ (δες το εξαιρετικό βιβλίο του Tor Andrae “Μοhammed: the man and his faith, 1960) αυτός θεωρείται αλάθητος και παντοδύναμος. Είναι δε αδέσμευτος και από αυτά που είπε στο παρελθόν ή θα πει στο μέλλον. Και βέβαια τίποτα δεν γίνεται χωρίς τη θέλησή του Αλλάχ. Οι Δίδυμοι Πύργοι έπεσαν την 11η Σεπτεμβρίου το 2011 επειδή ο Αλλάχ το θέλησε. Όχι επειδή έπεσαν πάνω τους τα δυο εμπορικά αεροπλάνα. Μπορούσε ο Αλλάχ να άλλαζε γνώμη τη τελευταία στιγμή και τα αεροπλάνα θα άλλαζαν πορεία! Αυτός αποφασίζει. Ο Αλλάχ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Ποιος θνητός γνωρίζει περισσότερα από τον Αλλάχ για να τον αμφισβητήσει;
Για το μεγάλο σχίσμα στο Ισλάμ ανάμεσα στους Σουννίτες, που ακολουθούν τη Σούννα, δηλ. τις παραδόσεις και τους Σιία δηλ. τους οπαδούς του Άλι που τον ήθελαν αυτό ως διάδοχο-Χαλίφη μετά τον θάνατο του Μωάμεθ (Ιουνίου 8, 632 μ.χ.), κάτι που δεν έγινε- ένα σχίσμα που συνεχίζει να σκοτώνει περισσότερους μουσουλμάνους από όσους σκοτώνονται σε συγκρούσεις με τους απίστους- το Κοράνι φυσιολογικά δεν λέει τίποτα. Όπως τίποτα δεν λέει και για το μείζον ζήτημα της διαδοχής του Μωάμεθ, που είναι η Χαλιφεία. Η λέξη χαλίφης, δηλ. διάδοχος του Μωάμεθ, είναι απούσα από το Κοράνι.
Μαζί με το Κοράνι, οι παραδόσεις -Σούννα- και οι αφηγήσεις- Χαντίθ- αποτελούν το αλφαρητάρι του Ισλάμ. Η Σούννα και τα Χαντίθ αφορούν στη συμπεριφορά του Μωάμεθ όπως την έζησαν οι άμεσοι συνεργάτες του ή την αφηγήθηκαν κατοπινοί. Οι συμπεριφορές του Μωάμεθ αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς και η μίμησή τους θεωρείται μεγάλη τιμή.
Αν για παράδειγμα ο Μωάμεθ παντρεύτηκε κοριτσάκι εννέα ετών (είχε συνολικά εννέα γυναίκες, πέραν βέβαια από τις αιχμάλωτες και τις δούλες) τότε νομιμοποιείται και ο κάθε γερο-ξεκουτιάρης πιστός να τον μιμηθεί. Αν ο Μωάμεθ υπήρξε αιτία ο θετός του υιός να χωρίσει την όμορφη γυναίκα του επειδή την “λιμπίσθηκε” δηλ. την ήθελε ο πατέρας του, τότε καλώς έγινε!
Επειδή το ζήτημα αυτό με τη γυναίκα του γιού του έβλαψε την εικόνα του Μωάμεθ με τους πιστούς, εμφανίστηκε αργότερα και εδάφιο στο Κοράνι που δικαιολογεί την πράξη αυτή του Μωάμεθ! Όλα δηλ. γίνονται “καλά και άγια”, με το Κοράνι να αποτελεί την απόλυτη εκλογίκευση αναφορικά με τον Προφήτη.
Όσο για τους πιστούς, όσοι πεθαίνουν για την πίστη τους ως ιεροπολεμιστές δηλ. ως τζιχαντιστές, πηγαίνουν στον παράδεισο (Jannah). Εκεί αμείβονται με τις ηδονές της ζωής σε ένα υλικό παράδεισο (εντελώς αντίθετο με τον πνευματικό του Χριστιανισμού) αν και το θέμα με τα 72 ουρί (τις παρθένες) δεν υπάρχει πουθενά στο Κοράνι. Εντοπίζεται μόνο σε ένα Χαντίθ.
Τί είναι τελικά το Ισλάμ; Είναι θρησκεία ή κάτι άλλο; Το Ισλάμ θεωρείται θρησκεία αλλά στην ουσία αποτελεί τρόπο ζωής και διακυβέρνησης με την υπακοή να είναι το κυρίαρχό της στίγμα και στοιχείο. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί πως στο Ισλάμ ενυπάρχει και ένα ισχυρό στοιχείο αραβικού ρατσισμού και πολιτισμικού ιμπεριαλισμού.
Το Ισλάμ είναι ένα πατριαρχικό μισογυνιστικό σύστημα στο οποίο ο μισός πληθυσμός- οι γυναίκες- λειτουργούν ως φαντάσματα, έχοντας αξία μισού άνδρα και λιγότερη από αυτή ενός καθαρόαιμου αραβικού αλόγου! Πάντοτε κατά το Κοράνι. Πως θα προοδεύσει μια κοινωνία που αντιμετωπίζει το ήμισυ του πληθυσμού της ως υπάνθρωπους, είναι ένα ζήτημα.
Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία ανοχής και αγάπης, όπως διατείνεται. Είναι θρησκεία υποταγής και πολέμου που επιδιώκει, με τη βία και εν τέλει με Ιερό Πόλεμο-Τζινχάντ- να εξισλαμίσει τους μή μουσουλμάνους πολεμώντας τους με κάθε μέσο και με την κάθε ευκαιρία, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.
Το Ισλάμ είναι θεωρία κατάκτησης. Είναι θεοκρατικός φασισμός που επιβάλλεται στους πιστούς ενώ στους μή μουσουλμάνους – τους ντίμμηδες- που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του επιβάλει τον ετήσιο Κεφαλικό φόρο “Τζίζγια”. Η επιβολή του Κεφαλικού Φόρου γίνεται μέσω μιας επαίσχυντης διαδικασίας αυτοταπείνωσης ώστε να δοξάζεται η κυριαρχία του Ισλάμ και να επιτρέπεται έτσι στους μυ μουσουλμάνους να “φορούν” το κεφάλι τους για ένα ακόμη χρόνο!
Στις μέρες μας, όμως δεν είναι “πολιτικά ορθό” να μην έχεις θετική αντίληψη για το Ισλάμ, ειδικά αν ιδεολογικά ανήκεις στη τάξη των “μετά-μεταμοντέρνων” αριστερών και των “δήθεν” προοδευτικών, που στην Κύπρο αφθονούν και περισσεύουν.
Ποιός ωστόσο είναι που γνωρίζει καλύτερα από τα γραφόμενα στο Κοράνι- τον άχτιστο και θεόπνευστο λόγο του Αλλάχ; Και που να γνωρίζει καλύτερα από τον Προφήτη του Αλλάχ, τον Μωάμεθ;
Υ.Γ. Η κραυγή Allahu Akbar, που ακούγεται παντού και κυρίως κάθε φορά που έχουμε αποκεφαλισμούς και τρομοκρατικές πράξεις, δεν σημαίνει ο “Αλλάχ είναι Μεγάλος”. Σημαίνει πως ο “Αλλάχ είναι Μεγαλύτερος” του χριστιανικού Θεού- του Χριστού. Στον χριστιανισμό αναφέρεται.
Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στον 21ο αιώνα; Ναι, ιδίως μάλιστα στις ισλαμιστικές κοινωνίες, καθώς όσα θεωρούνται στον δυτικό κόσμο ως αυτονόητα, εκεί καλύπτονται από… «νόμο περί βλασφημίας» και τιμωρούνται άνευ δίκης με θάνατο, όπως έγινε στην πόλη Μαρντάν του βορειοδυτικού Πακιστάν, εκλεκτού συμμάχου του Ερντογάν και της ισλαμιστικής συμμορίας του.
Το φρικιαστικό περιστατικό συνέβη στο Πακιστάν, όπου νεαρός φοιτητής δημοσιογραφίας, πλήρωσε με τη ζωή του τη συζήτηση που ξεκίνησε το βράδυ σε φοιτητική εστία του πανεπιστημίου Abdul Wali Khan για τα θέματα της θρησκείας και αυτός δεν ήθελε να ακούσει τίποτα…
Υπεραμυνόταν των απόψεών του, οι οποίες προφανώς αποκαλύπτονται από τις αφίσες του Καρλ Μαρξ και του Τσε Γκεβάρα που βρίσκονταν αναρτημένα στον τοίχο του λιτού φοιτητικού του δωματίου, παρά την πίστη του στο Ισλάμ. Η συζήτηση εκτραχύνθηκε και συμφοιτητές του τον κατηγόρησαν για βλασφημία.
Αναζήτησε καταφύγιο στο δωμάτιό του, αλλά δεν υπήρξε κανείς για να τον προστατεύσει από τον όχλο φανατισμένων ανεγκέφαλων ισλαμιστών που μαζεύτηκε, παραβίασε την πόρτα του δωματίου και τον έσυρε έξω. Η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. Το χτύπησαν με ό,τι έβρισκαν μέχρι θανάτου, όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες και κατέγραψε στο δελτίο συμβάντων η τοπική αστυνομία, ενώ κάποιοι αναφέρουν και πυροβολισμούς…
Το πρακτορείο Reuters αναφέρει ότι ο άτυχος νεαρός ήταν ανήσυχο πνεύμα, ο οποίος όμως ανοιχτά υποστήριζε την αφοσίωση στο Ισλάμ, έκανε όμως το «λάθος» να ρωτά και να αμφισβητεί πολλά που έπλητταν την «ορθοδοξία» των μουλάδων.
Το ερώτημα μάλιστα που «τον καταδίκασε σε θάνατο», ήταν αν τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας, των πρώτων ανθρώπων σύμφωνα και με το Ισλάμ και με τον Χριστιανισμό, έπρεπε να παντρευτούν μεταξύ τους. Τι το ήθελε εκεί που βρισκόταν, στο Πακιστάν, μια χώρα όπου από τη δεκαετία του 1990 τουλάχιστον 65 άτομα έχουν δολοφονηθεί έχοντας κατηγορηθεί για βλασφημία, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ερευνών και Μελετών Ασφαλείας (Center for Research and Security Studies), ενώ πολύ μεγάλος αριθμός έχει καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη σε θάνατο και βρίσκεται στις φυλακές.
Αυτά προφανώς δεν τα ήξερε ο Ντόναλντ Τραμπ όταν αμέσως μετά την εκλογή του μιλούσε στον πρωθυπουργό, Ναουάζ Σαρίφ και του έλεγε για τη «φανταστική χώρα» και τον «φανταστικό λαό» της. Η κυβέρνηση του κυρίου αυτού δεν έχει βρει ακόμα να πει οτιδήποτε για τον θάνατο του φοιτητή.
Και πώς να το κάνει αφού σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ του Reuters, μόλις τον Μάρτιο διέταξε να απομακρυνθούν από το διαδίκτυο αναρτήσει με «βλάσφημο» περιεχόμενο, απειλώντας όποιον… «βλασφημεί» με βαρύτατες ποινές, για να κάνει τα «γλυκά μάτια» στους ισλαμιστές της χώρας.
Πάντως η αστυνομία προέβη σε 20 συλλήψεις για τον φόνο, όμως δεν κατάφερε να εντοπίσει στοιχεία που αποδεικνύουν την κατηγορία περί βλασφημίας που εκτόξευσαν κατά του άτυχου φοιτητή. Οι ίδιοι μάλιστα εγκλημάτησαν, καθώς ο επιστάτης της φοιτητικής εστίας υποστηρίζει ότι είχαν φθάσει στο σημείο όταν ο νεαρός ήταν ακόμη ζωντανός, όμως δεν μπήκαν στο κτίριο μέχρι που ήταν πλέον πολύ αργά.
Ο ισλαμιστικός όχλος που λύντσαρε τον νεαρό δεν τους φόβισε και θα μπορούσαν να είχαν σώσε τη ζωή του, όμως όταν κάποιος από τους αστυνομικούς έχει ακουστεί να λέει ότι καλά του έκαναν και τον έστειλαν τον βλάσφημο στην κόλαση, δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι διαφορετικό. Προσπάθησε μάλιστα ο όχλος να κάψει και το πτώμα…
Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, στο πατρικό του, ο πατέρας είπε στους ανταποκριτές του πρακτορείο ότι τα παιδιά του είχαν ενθάρρυνση από το σπίτι τους να διαβάζουν ποίηση και λογοτεχνία, να μάθουν να εκφράζουν τι σκέψεις τους, ενώ η μητέρα του νεαρού, συντετριμμένη, δήλωνε ότι τόσα χρόνια αγώνα για να τον μεγαλώσει, ακυρώθηκαν από τον όχλο σε μια στιγμή.
Σα να μην έφταναν αυτά όλα που τράβηξε η οικογένεια, ο τοπικός ιμάμης στο τζαμί αρνήθηκε να διαβάσει τα λόγια που επιτάσσει το Ισλάμ στην κηδεία. Ένα πρόσωπο που ανέλαβε να το κάνει, αντιμετώπισε την οργή πολλών στην περιοχή. Μεσαίωνας και βάλε…
Το ηθικό δίδαγμα μας αφορά, καθώς τελευταία πολλοί νεαροί και μη φορείς τέτοιων απόψεων έχουν μαζευτεί στην Ελλάδα και ιδίως στην πρωτεύουσα Αθήνα και σε κάθε ευκαιρία βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό… Ας προσέξουμε και ας αφήσουμε τις αφέλειες κάποιων δήθεν ανθρωπιστών αριστερούληδων, προτού βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση, τέτοιες αναφορές να αφορούν και Έλληνες πολίτες.
Πηγή: Defence-point.gr
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...