ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Ἱερεὺς Κωνσταντῖνος Καντάνης, Ὑπεύθυνος τῆς ἐπιτροπῆς γιὰ θέματα Αἱρέσεων Ι. Μ. Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας
Ἐντεταλμένος στὶς Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις τῆς Ι. Συνόδου γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
μὲ σκοπὸ νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, στὶς κατηγορίες τοῦ «Νικόλαου, Καθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Νάξου - Τήνου - Ἀνδρου - Μυκόνου καὶ μητροπολίτη παντὸς Αἰγαίου», σὲ ἐπιστολὴ του κατὰ τοῦ Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. κ. Κοσμᾶ.
Σὲ πολλὰ sites κυκλοφόρησε ἡ ἀπὸ 6 Μαρτίου 2017 ἐπιστολὴ τοῦ κ. Νικολάου, ποὺ ὑπογράφει ὡς ὁ «Καθολικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Νάξου - Τήνου - Ἀνδρου - Μυκόνου καὶ Μητροπολίτης παντὸς Αἰγαίου», μὲ τὴν ὁποία δηλώνει τὴν ἀντίδρασή του σὲ πρόσφατη ποιμαντικὴ ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ, ποὺ διαβάστηκε στοὺς Ναοὺς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας τὴν Κυριακή, 5 Μαρτίου 2017.
Συγκεκριμένα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Κοσμᾶς, ὅπως συνηθίζει κάθε χρόνο, ἀποστέλλει ποιμαντικὲς ἐγκυκλίους στοὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, ὅπως πράττουν ὅλοι οἱ εὐλογημένοι Μητροπολίτες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι, τὴν Κυριακὴ 26 Φεβρουαρίου 2017, ἀναγνώσθηκε στοὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας ἐγκύκλιος γιὰ τὴν ἀξία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τὴν Κυριακὴ 5 Μαρτίου 2017, ἐγκύκλιος γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὴν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τῶν εἰκονομάχων καὶ ἄλλων αἱρετικῶν.
Αὐτὲς οἱ ἐγκύκλιοι εἶναι ἕνας τρόπος ἐπικοινωνίας τοῦ τοπικοῦ Ἐπισκόπου μὲ τὰ πνευματικά του παιδιά, τὰ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀποτελοῦν ποιμαντικὸ καθῆκον τοῦ ἑκάστου Μητροπολίτη πρὸς ἐνημέρωση ἢ γιὰ τὴν κατήχηση τῶν πιστῶν ποὺ ἀνήκουν στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, ὅπου ὁ Μητροπολίτης εἶναι ὑπεύθυνος.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ πὼς ἡ ἐγκύκλιος τῆς Κυριακῆς τς Ὀρθοδοξίας ἔγινε δεκτὴ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τοὺς πιστούς της Αἰτωλοακαρνανίας, ὅπως ἀποδεικνύουν καὶ βίντεο ποὺ ὑπάρχουν στὸ διαδίκτυο, ἀπὸ ἀναρτήσεις ποὺ ἔκαναν ἐκκλησιαζόμενοι σὲ πολλοὺς Ναοὺς πόλεων καὶ χωριῶν τῆς περιοχῆς μας.
Κι ἐνῶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἐνθουσιάστηκε μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ πνευματικοῦ του Πατέρα, ἕνας πολίτης καὶ κάτοικος νησιοῦ μεγάλης ἀπόστασης ἀπὸ ἐμᾶς, ἄγευστός της Ὀρθοδόξου παραδόσεως, ἀφοῦ δὲν εἶναι μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ «Ἀρχιεπίσκοπος» παπικός, μὲ ἀνοιχτῆ ἐπιστολὴ στὸ διαδίκτυο σχολιάζει λέξη πρὸς λέξη τὸ κείμενο τοῦ Μητροπολίτη μας καὶ προχωρᾶ σὲ χαρακτηρισμοὺς ἀπαξιωτικούς, ἀποκαλύπτοντας τὴν κουλτούρα τοῦ παπικοῦ ἱερατείου καὶ τὴν ἀμετανοησία του. Σημειώνει ὅτι τὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου τοῦ Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμᾶ δῆθεν «προσβάλλει τὸν Χριστιανισμό, ἀγνοεῖ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἴδια τὴν πραγματικὴ θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ μᾶς συμβουλεύει νὰ μὴν βαδίζουμε πρὸς τὰ ἐμπρὸς ἀλλὰ πρὸς τὰ πίσω καὶ μάλιστα μὲ τὸ πρὸ Χριστοῦ πνεῦμα». Μάλιστα φθάνει στὸ σημεῖο νὰ κατηγορήσει τὸ Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας ὅτι δῆθεν διασπείρει τὴ μισαλλοδοξία καὶ ὅτι δῆθεν διαψεύδει τὴ Θεία Ἀλήθεια, ἐνῶ ἐπίσης ἐναντιώνεται καὶ μὲ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ γιὰ θέσεις ποὺ ψευδῶς ἀποδίδονται στὸν Ἅγιο, καθὼς καὶ ὁμολογεῖ καὶ ὑπεραμύνεται τοῦ δόγματος τοῦ ἀλάθητού του πάπα, ὁ ὁποῖος τοποθετεῖται στὴν θέση τοῦ Χριστοῦ ὡς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας («…ὅμως τὸ ἀλάθητο αὐτὸ δὲν εἶναι θεωρητικό, ἀλλὰ πραγματικό. Κάποιος πρέπει νὰ τὸ ἐκφράζει. Ἐμεῖς λοιπὸν οἱ καθολικοὶ Χριστιανοὶ λέμε ὅτι τὸ ἀλάθητό το ἐκφράζει ἡ οἰκουμενικὴ σύνοδος, ἑνωμένη μὲ τὴν ὁρατὴ κεφαλή της ποὺ εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ σὲ συγκεκριμένες ἔκτακτες περιπτώσεις ἀπὸ μόνος ὁ ἴδιος ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας»).
Μὲ τὰ ἀνωτέρω, ὁ παπικὸς «ἀρχιεπίσκοπος παντὸς Αἰγαίου» ἐκφράζει τὴ σύγχυση, τὴν ἀλαζονεία καὶ τὴν ἀδιαλλαξία τῶν παπικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἄλλαξαν σὲ τίποτα ἀπὸ τὸ 1054 ποὺ ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ μετάλλαξαν τὴν πίστη τους σὲ κοσμικὴ ἐξουσία, ὀδηγώντας σὲ ἀποστασία ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ σὲ ἀλλοτρίωση τὸν δυτικὸ κόσμο.
Ὁμολογουμένως προβληματίζει ἡ χωρὶς προηγούμενο προσπάθεια σπίλωσης Ὀρθοδόξου Ἱεράρχη κατὰ τὴν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων του στὴν Μητρόπολή του. Ἐξάλλου δὲν ἔγιναν δηλώσεις ἀπὸ τὸ Σεβασμιωτάτο κ.κ. Κοσμᾶ, σὲ χῶρο ποὺ ἐνδεχομένως νὰ ἦταν παπικοὶ καὶ κατόπιν ὁ «ἀρχιεπίσκοπος Αἰγαίου» νὰ ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὸ ποίμνιό του. Ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμᾶ διαβάστηκε σὲ Ναοὺς καὶ ἀπευθύνθηκε σὲ Ὀρθοδόξους. Ἡ παρέμβαση τοῦ παπικοῦ «ἀρχιεπισκόπου» καὶ ἡ προσπάθεια νὰ παταχθεῖ κάτι ποὺ ἀντιβαίνει τὴν κοσμοθεωρία του, μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς ἀπολυταρχικὴ στάση.
Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ καὶ ΒΙΩΜΑ. Αὐτὰ εἶναι ξένα στὴν παπικὴ κουλτούρα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἔχουμε ὅλο καὶ περισσότερους παπικοὺς ποὺ προσέρχονται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ποὺ βαπτίζονται. Ἀρκετοὶ χειροτονοῦνται καὶ Ὀρθόδοξοι κληρικοί. Τὰ τελευταῖα δύο χρόνια, φιλοξενήσαμε στὸν Ἀγρίνιο Ὀρθοδόξους κληρικοὺς ποὺ ἦταν πρώην οὐνίτες ἱερεῖς καὶ παπικοί. Διαφώτισαν τὸν λαό μας γιὰ τὴν «ἀγάπη» καὶ τὴν ἐμπειρία τους στὴν πλάνη τοῦ παπισμοῦ. Ἰσχυρίστηκαν ὅτι στὴν Ὀρθοδοξία βιώνουν τὸ μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ λέγεται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ἐπειδὴ ὁ παπικὸς «ἀρχιεπίσκοπος» προσπάθησε νὰ «διδάξει» τὸν Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη γιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἄποψή τους γιὰ τὸν παπισμό, παραθέτουμε γνῶμες Ἁγίων καὶ φωτισμένων Πατέρων καὶ ἀποφάσεις συνόδων ποὺ ἐναρμονίζονται μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμᾶ.
Α. Οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας:
- Μ. Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (866): «Ποιὸς δὲ θὰ κλείσει τὰ αὐτιά του στὸ ἄκουσμα τῆς ὑπερβολικῆς αὐτῆς βλασφημίας (τοῦ filioque) ἡ ὁποία ἐναντιώνεται στὰ Εὐαγγέλια, ἀντιτάσσεται στὶς ἁγίες Συνόδους, ἀπορρίπτει τοὺς μακαρίους καὶ Ἄγ. Πατέρες… Ἐναντίον ὅλων μαζί των προφητῶν, ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρτύρων καὶ αὐτῶν ἴδιων των Δεσποτικῶν λόγων ἡ βλάσφημη αὐτὴ καὶ θεομάχος φωνὴ ἐξοπλίζεται… αὐτοὺς τοὺς ἀπατεῶνες καὶ θεομάχους καταδικάσαμε μὲ συνοδικὴ καὶ θεία ψῆφο. Καὶ δὲν ἀποφανθήκαμε στηριζόμενοι στὶς δικές μας κρίσεις. Φέραμε στὸ φῶς καὶ ἐκθέσαμε πάλι σὲ ὅλους τὴν ὁρισμένη ἀπὸ τὶς μέχρι τώρα Συνόδους καὶ τοὺς ἀποστολικοὺς θεσμοὺς καταδίκη… Ἔτσι καὶ αὐτούς, ἀφοῦ ἐμμένουν στὴν πολύμορφη πλάνη τους, τοὺς ἀποκλείσαμε ἀπὸ κάθε χριστιανικὴ κοινότητα… μόνη ἡ κατὰ τοῦ Πνεύματος βλασφημία … ἀρκεῖ νὰ τοὺς ὑποβάλλει σὲ μύρια ἀναθέματα … νὰ ἀποκόψουμε ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τὴν γάγγραινα τῆς βλασφημίας … νὰ ξεριζώσουμε τὰ φύτρα τῆς πονηρίας».
- Ἄγ. Μάρκος Εὐγενικὸς (1440): «οὐκοῦν ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεστράφημεν καὶ διὰ τοῦτο αὐτῶν ἐχωρίσθημεν … αἱρετικοὶ εἰσὶ ἄρα καὶ ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεκόψαμεν … πόθεν οὒν ἠμὶν ἀνεφάνησαν ἐξαίφνης ὄντες Ὀρθόδοξοι οἱ διὰ τοσούτων χρόνων καὶ ὑπὸ τοσούτων Πατέρων καὶ διδασκάλων κριθέντες αἱρετικοί; … φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τὶς ἀπὸ ὄφεως … τοὺς χριστοκάπηλους καὶ χριστεμπόρους». «Ἠμεῖς δὶ’ οὐδὲν ἄλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων, ἀλλ’ ἢ ὅτι εἰσίν, οὐ μόνον σχισματικοί, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοί».
- Ἄγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς (14ος αἰώνας): «Ὀνίνησι τὸ παράπαν οὐδὲν καὶ παρ’ αὐτῶν τῶν οὐρανίων νόων σκευάζηται καὶ προσάγεται τὸ τῆς ψευδοδοξίας ἴαμα».
- Ἄγ. Συμεών, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (15ος αἰώνας): στὸ ἔργο τοῦ «κατὰ πασῶν των αἱρέσεων» χαρακτηρίζει τοὺς Δυτικοὺς ὡς αἵρεση ποὺ «ἀνεβλάστησεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὕστερον ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον».
- Ἄγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης (18ος αἰώνας): «Οἱ Λατίνοι εἶναι αἱρετικοὶ» (σχόλια στὸν ΜΖ΄ Κανόνα τῶν Ἄγ. Ἀποστόλων», Πηδάλιον, ἔκδ. Ρηγόπουλου, 1991, σέλ. 55)
- Ἄγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς (1779): «Ὁ ἕνας Ἀντίχριστος εἶναι ὁ Πάπας» (Διδαχὴ Ἡ΄), «τὸν Πάπα νὰ καταράσθε, γιατί αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία» (Προφητεία).
- Ἄγ. Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως (1920): «Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξόρισε ἀπὸ τὴ Δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Χριστὸ … Αὐτὸς ὁ ὑπερβολικὸς τύφος τοῦ Πάπα, αὐτὴ ἡ μοναρχομανία τοῦ γέννησε τόσες αἱρέσεις».
Β. Ἔγκριτοι Θεολόγοι, Κανονολόγοι καὶ Κληρικοί:
- Θεόδωρος Βαλσαμῶν (12ος αἰώνας): Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία «ἀπεσχοινίσθη πρὸς ἔθη καὶ δόγματα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ὀρθοδόξων ἀλλότρια … ἀπέχεσθε τῶν Λατινικῶν δογμάτων τὲ καὶ συνηθειῶν».
- Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1431): «τοῦτο (τὸ filioque) παρασυναγωγὴν πάσαν ἔτεκεν. Τοῦτο πάσαν αἵρεσιν εἰσήγαγεν … τῆς παραδόσεως πάντων των ἁγίων ἐναντιότης ἐστι καὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀνατροπή».
- Ἰωσήφ, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1430): «Οὐκ ἔχουσι τοίνυν ἀπολογίαν οἱ Ἰταλοὶ εὔλογον περὶ τῆς ἑαυτῶν πλάνης. Αὐτοὶ γὰρ ἐαυτοῖς πλάνη καὶ ἀπώλεια γεγόνασι. Καὶ οὐ μόνον εἰς τὸ Πνεῦμα βλασφημούσι τὸ Ἅγιον, ἀλλὰ καὶ πάσαν ἀσέβειαν κατεργάζονται … μὴ οὒν συμπεριενεχθῶμεν τούτοις … ἴνα μὴ καὶ ἠμεῖς τῷ διαβόλω προστεθησόμεθα… Πῶς γὰρ ἕνωσις ἔσται ἠμὶν μυρίων μεσεμβελούντων δογμάτων μεταξὺ ἠμῶν ;».
- Γεννάδιος Σχολάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (15ος αἰώνας): «Εἰ μετὰ τῶν Λατίνων ἐνωθήσεσθε οὕτως, καὶ τοῦ Θεοῦ χωρισθήσεσθε καὶ ἀδοξίαν ἀΐδιον ὑποστήσεσθε».
- Σίλβεστρος Συρόπουλος, Μ. Ἐκκλησιάρχης Κωνσταντινουπόλεως (15ος αἰώνας): « Ἥ των Λατίνων διαφορὰ αἵρεσίς ἐστι καὶ οὕτως εἶχον αὐτὴν οἱ πρὸ ἠμῶν».
- π. Ἰουστίνος Πόποβιτς, Καθηγητὴς Δογματικῆς (1979): «Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις : τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα … Ὁ παπισμὸς μὲ τὴν ἠθική του εἶναι κατὰ πολὺ ἀρειανισμὸς … τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναίρεσις. Διότι καμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσο ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου του Πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ».
- π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1980): «Οἱ Λατίνοι ἐναντιούμενοι εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον … προσέθεσαν, σκοτισθέντες ὑπὸ τοῦ πονηροῦ, καὶ τὸ «ἐκ τοῦ Υἱοῦ». Ἀκολούθως οἱ Παπολάτραι ὑπέπεσαν εἰς μυρίους κακοδοξίας καὶ αἱρέσεις …εὔχομαι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ σὲ φυλάξει ἀπὸ τοὺς λύκους, τοὺς αἱρετικούς».
- π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, Καθηγητὴς Δογματικῆς (2001): «τὸ filioque εἶναι αἵρεσις ἀσχέτως οἱασδήποτε μεμονωμένης γνώμης ἢ ἐκφράσεως καὶ Ἕλληνος συγγραφέως, ἂν καὶ δὲν ὑπάρχει οὔτε εἷς Ἕλλην».
Γ. Ἀλλὰ καὶ συνοδικῶς ἔχει καταδικαστεῖ ὡς αἵρεση ὁ Παπισμὸς (ἐνδεικτικὴ ἡ ἀναφορά):
- Σύνοδος 879, ἐν Κωνσταντινουπόλει (χαρακτηρίζεται ὡς Ἡ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος): αἱρετικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioque στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως.
- Σύνοδος 1170, ἐν Κωνσταντινουπόλει: «βουλὴν κατεβάλοντο, ἴνα τελείως ἀποκόψωσι τελείω χωρισμῶ τὸν Πάπα καὶ πάντας τους σὺν αὐτῶ … οὔτε αὐτοὺς τελείω ἀναθεματισμῶ παρέδωσαν, καθὼς καὶ τὰς λοιπᾶς αἱρέσεις … φήσαντες τὸ Ἀποστολικὸν «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὧν αὐτοκατάκρητος».
- Σύνοδος 1450, ἐν Κωνσταντινουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸν Ι. Ν. Ἄγ. Σοφίας): καταδίκη τῆς ἑνωτικῆς Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τῶν Λατίνων.
- Σύνοδος 1722, ἐν Κωνσταντινουπόλει: «νὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦδος … νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶς καινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺς τῶν Λατίνων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησαν κανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴν τὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουν».
- Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντινουπόλει: «νὰ προφυλάξωμεν τὰ γνήσια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦ Παπισμοῦ … τὰ βάραθρα τῶν αἱρέσεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρημνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τῶν … ἴνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορον ἠμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κατόλικων, ἴνα μὴ ἀπατάσθε ἀπὸ τοῦ λοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινοφωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτων αἱρετικῶν … της ματαιόφρονος καὶ σατανικῆς τούτων αἱρέσεως».
- Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, 1848: «ἀπὸ αὐτὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκαν σὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένης, γιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁ Κύριος, ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανισμός. Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπισμός … (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶ αὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετικοὶ … γι’ αὐτὸ καὶ ἡ μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶν, κήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέρων μας, καὶ ἀποφαίνεται πάλι σήμερα συνοδικῶς … ὅτι εἶναι αἵρεση καὶ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ αἱρετικοὶ … Ἐπίσης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦνται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶ κάθε κοινωνία πνευματική των Ὀρθοδόξων τέκνων … μὲ αὐτοὺς εἶναι ἀντικανονική, ὅπως ὁρίζει ὁ ζ΄ κανόνας τῆς Γ΄ Οικ. Συνόδου».
- Σύνοδος 1895, ἐν Κωνσταντινουπόλει: «ὑπάρχουν οὐσιώδεις διαφορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεοπαράδοτα δόγματα τῆς πίστεώς μας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸ πολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκκλησιῶν … Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία …ὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθει στοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ στὸ τέλος τοῦ 19ου αἵ. εὐρύνοντας τὸ ὑφιστάμενο χάσμα, ἐπισήμως ἀνακήρυξε καὶ ἀλάθητο … Ἡ σημερινὴ Ρωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν καινοτομιῶν, τῆς νοθεύσεως τῶν συγγραμμάτων τῶν Πατέρων, τῆς παρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶν ὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Γι’ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀποκηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφ’ ὅσον μένει στὴν πλάνη της».
Ἐκτός των Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ σὲ πληθώρα ἄλλη Τοπικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μετὰ τὸ Σχίσμα ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Παπισμοῦ (1089, 1233, 1273, 1274, 1282, 1285, 1341, 1351, 1441, 1443, 1484, 1642, 1672, 1722, 1727, 1755, 1838, 1848, 1895).
Αὐτὰ λοιπὸν μᾶς παραδόθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, αὐτὰ μας δίδαξε ὁ Μητροπολίτης μας κ.κ Κοσμᾶς, αὐτὰ θὰ ἀκολουθήσουμε καὶ ἐμεῖς. Ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν Ἱερὰ Συνοδό, στοὺς Ἱεράρχες μας, στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὶς θεολογικές μας σχολὲς καὶ τοὺς ζητᾶμε νὰ εἶναι θεματοφύλακες τῆς Ἀλήθειας ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ἀποκάλυψε.
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
