Η υποδοχή και εκδήλωσις τιμής προς τον Πάπαν υπό της Διοικούσης Εκκλησίας δύναται να εκληφθή ως αναγνώρισις αυτού και υποτέλεια, επισημαίνει η Ι.Μονή Σταυροβουνίου εις επιστολήν της προς τον Μητροπολίτην Κιτίου.

Η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου, υπό την πίεσιν του Αρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου, απεφάσισε να εκδώση εγκύκλιον δια της οποίας καλεί τον πιστόν λαόν, τον έντιμον κλήρον και τας Ιεράς Μονάς να υποδεχθούν τον Πάπαν εις την Κύπρον, κατά την προσεχή Παρασκευήν και να μη προβάλουν αντιστάσεις η να μη αντιδράσουν, διότι κατά την επίσκεψιν δεν θα γίνουν συζητήσεις δια θέματα Πίστεως. Η Ιερά Σύνοδος εκάλεσε τους Ιερείς και τους Καθηγουμένους των Ιερών Μονών να αναγνώσουν την εγκύκλιον προς τον πιστόν λαόν της Κύπρου.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος αντέδρασε δυναμικώς όταν έλαβε την εγκύκλιον. Αμέσως συνέταξεν επιστολήν, την οποίαν απέστειλεν προς τον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Χρυσόστομον, δια της οποίας του καθιστά γνωστόν ότι η «καθ ημάς Ι.Μονή τονίζει ευθαρσώς την αντίθεσίν της "εις οιανδήποτε", εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας επίσημον υποδοχήν και εκδήλωσιν τιμής προς το πρόσωπον του Πάπα, η οποία, ευλόγως δύναται να εκληφθή ως αναγνώρισις αυτού και υποτέλεια». Ο Πάπας, ως τονίζει ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής ήτο, είναι και θα παραμείνη αιρεσιάρχης. Επισημαίνει προς την Διοικούσαν Εκκλησίαν ότι παραθεωρεί την ερμηνείαν της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων, όταν επικαλήται δια την επίσκεψιν του Πάπα «περί της των πάντων ενώσεως». Επικρίνει, επίσης, την Διοικούσαν Εκκλησίαν της Κύπρου, η οποία αναγνωρίζει την «εκκλησιαστικήν εκτροπήν της Ουνίας», αλλά από την άλλην προσκαλεί, υποδέχεται και φιλοξενεί τον Πάπαν, «και επί ίσοις όροις» έχομεν συμπαρακάθησιν των Ουνιτών μετά των Ορθοδόξων εις τους Παπικούς Διαλόγους.

Η επιστολή

Το πλήρες κείμενον της επιστολής του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου προς τον Μητροπολίτην Κιτίου έχει ως ακολούθως:

"Πανιερώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομον,
Ιερά Μητρόπολις Κιτίου, Λάρνακα
13.5.2010, Της του Κυρίου Αναλήψεως
Πανιερώτατε άγιε Δέσποτα, Ευλογείτε! Την ευχήν Σας!

Ελάβομεν την υπό ημερ. 11.05.2010 Συνοδικήν Εγκύκλιον τής Εκκλησίας της Κύπρου, την οποίαν και μετά προσοχής ανεγνώσαμεν. Αισθανόμεθα εν προκειμένω έντονον την ανάγκην να εκφράσωμεν κατ αρχήν την ψυχικήν ημών οδύνην προς Υμάς, ως τον γνήσιον ημών Πνευματικόν Πατέρα, δια το γεγονός της υπό συμπάσης της Συνόδου της Εκκλησιάς της Κύπρου εγκριθείσης ομοφώνως αποδοχής της υπό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας επισήμου προσκλήσεως εις Κύπρον του Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ´ και της προς τούτο ομοθύμου συγκαταθέσεως αυτής. Η καθ ημάς Μονή τονίζει ευθαρσώς την αντίθεσιν αυτής δι' οιανδήποτε εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας επίσημον υποδοχήν και εκδήλωσιν τιμής προς το πρόσωπον του Πάπα, η οποία, ευλόγως, δύναται να εκληφθή ως αναγνώρισις αυτού και υποτέλεια. Τυγχάνει πάσι τοις Ορθοδόξοις πιστοίς κατάδηλον, το ότι ο εκάστοτε Πάπας Ρώμης, από της αποσχίσεως της Δυτικής Εκκλησίας εκ της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι ουχί μόνον σχισματικός, αλλά και αιρετικός. Είναι περιττόν εν ταύτη τη συναφεία να αναφερθώμεν εις τα ουρανομήκη και αγιώτατα Πατερικά αναστήματα των Μεγάλου Φωτίου, Γρηγορίου του Παλαμά, Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου Σχολαρίου κ.α., οι οποίοι, σαφώς και απεριφράστως, αποφαίνονται ότι ο μετά το Σχίσμα Προϊστάμενος της Δυτικής "εκκλησίας" Πάπας είναι μέγας αιρεσιάρχης. Εάν ο Απόστολος Παύλος αποφαίνεται εν Πνεύματι Αγίω ότι "αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" (Τίτ. 3,10), προς τι οι θεολογικοί μετά των παπικών Διάλογοι, επίσημοι τούτων υποδοχαί και εναγκαλισμοί; Ο Απόστολος των Εθνών ομιλεί σαφώς περί νουθεσίας των αιρετικών, ασφαλώς προς την εκείνων επιστροφήν, εάν βεβαίως επιδείξωσι πνεύμα ταπεινώσεως και εμπράκτου μετανοίας. Ουδόλως, όμως, εννοεί την μετ αυτών συνδιαλλαγήν επί ίσοις όροις, ως εάν η Αλήθεια και το ψεύδος να ευρίσκωνται εν τω αυτώ επιπέδω, παραβλέποντες το μεταξύ ημών και αυτών μέγα χάσμα. Επομένως λοιπόν, κατά τον θεηγόρον Παύλον, "μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν" οφείλομεν να παραιτούμεθα του αχρειάστου και αχρήστου Διαλόγου, εφ όσον «εξεστραμμένοι εισίν οι τοιούτοι και αμαρτάνουσιν όντες αυτοκατάκριτοι» (Τίτ. 3,11).

Περαιτέρω, εν τη εν λόγω Συνοδική Εγκυκλίω γίνεται αναφορά «περί της των πάντων ενώσεως», κατά την αρχιερατικήν του Κυρίου Προσευχήν («ίνα πάντες εν ώσιν»). Διατί όμως παραθεωρείται εν προκειμένω η αυτής ταύτης της Αγίας Γραφής και πάντων των Αγίων Πατέρων σύμφωνος θεόπνευστος ερμηνεία του ως άνω χωρίου, ότι δηλαδή ενότης εννοείται μόνον εν τη ενότητι της Αληθούς Πίστεως; Εις τους υπέρ χιλιετίαν κατά καιρούς θεολογικούς μετά των παπικών Διαλόγους, πότε επεδείχθη υπ αυτών έστω και η παραμικρά ταπείνωσις και έμπρακτος μετάνοια, προς την τούτων δηλονότι επιστροφήν εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν; Ποίος δεν κατανοεί ότι ο πραγματικός στόχος και η αληθής επιθυμία των παπικών είναι τελικώς η υφ' ημών των Ορθοδόξων απεμπόλησις της Μόνης Αληθείας και η υποταγή ημών εις τας κοσμοκρατορικάς βλέψεις του Παποκαίσαρος Ποντίφηκος; Ωραιότατος όντως ο εις την υπ όψιν Εγκύκλιον χαρακτηρισμός «της εκκλησιολογικής εκτροπής της Ουνίας, που είναι για μας απεχθέστατη μέθοδος προσηλυτισμού», αλλ όμως αβιάστως αναφύεται το μέγα ερώτημα: Προς τι η πρόσκλησις, υποδοχή, φιλοξενία και επί ίσοις όροις συμπαρακάθησις αυτών (των Ουνιτών) εις τους μεταξύ των Ορθοδόξων και Παπικών διαλόγους;

Άξιον εν τέλει παρατηρήσεως το γεγονός ότι πάντες οι της Εγκυκλίου παραλήπται, αιδεσιμώτατοι Εφημέριοι των ναών της Κύπρου, εντέλλονται να αναγνώσωσι ταύτην προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα κατά την Θ. Λειτουργίαν δύο μεγάλων της Εκκλησίας εορτών: α) Την Κυριακήν, 16.5.2010, καθ ην τελείται η μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α´ Οικουμενικής Συνόδου και, β) την Κυριακήν, 30.5.2010, εορτήν των Αγίων Πάντων.

Ευλόγως δύναταί τις να διερωτηθή:

α) Οι μεν Άγιοι Πατέρες της Α´ Οικουμενικής Συνόδου, θεμελιώσαντες το Σύμβολον της Πίστεως, απαρτισθέν εν συνεχεία υπό της Β´ Οικουμενικής Συνόδου, θεοπνεύστως απεφάνθησαν περί της εκ μόνου του Πατρός εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όπερ αναιρεί τελεσιδίκως την θεμελιώδη παπικήν του Filioque κακοδοξίαν. Εν ταυτώ, αναθεματίσαντες τον Άρειον και την αίρεσιν αυτού, εξοστράκισαν εκ της Εκκλησίας, πάσαν υποτίμησιν του Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού. Όμως, κατά την θεοκίνητον γραφίδα του σύγχρονου Αγίου και Ομολογητού, Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, «ο Δυτικός χριστιανικο-ουμανιστικός μαξιμαλισμός (ο Παπισμός)... από τον Χριστόν αφήρεσε τα πάντα», εις την θέσιν δε του υπ αυτού εξοβελισθέντος Χριστού εγκατέστησε τον «αλάθητον της Δύσεως άνθρωπον», δηλ. τον Πάπαν.

β) Οι δε Άγιοι Πάντες, κατ ουδένα τρόπον αμνήστευσαν οιανδήτινα κακοδοξίαν, και ουδείς τούτων εδικαιολόγησε ποτέ οιανδήποτε παπικήν τοιαύτην. Απεναντίας, άπαντες οι περί τον Παπισμόν ενασχοληθέντες Άγιοι απεφάνθησαν σαφέστατα εναντίον αυτού.

Το συμπέρασμα: Το απορρέον εκ των επιλεγεισών εορτών αναγνώσεως της Εγκυκλίου μήνυμα ευρίσκεται εν πλήρει αντιθέσει προς την εγκριθείσαν επίσημον υπό της Διοικούσης Εκκλησίας Κύπρου υποδοχήν του Πάπα εις την Νήσον των Αγίων.

Εν κατακλείδι, εκφράζομεν και πάλιν την ψυχικήν ημών οδύνην δια την αποφασισθείσαν υπό της Συνόδου επίσημον υποδοχήν του Πάπα. Ταπεινώς φρονούμεν ότι αύτη η υποδοχή δεν τυγχάνει άμοιρος εμμέσου πλήν σαφούς αναγνωρίσεως του παπικού θεσμού και της άκρως εκκοσμικευμένης διπλοπροσώπου συμπεριφοράς αυτού, τα δε αναμενόμενα δήθεν εκ τούτου εθνικά οφέλη θα εξανεμισθώσινως ατμίς. Πολύ φοβούμεθα ότι τελικώς εκείνο, όπερ θα παραμείνη, θα αποτελή ζημίαν δια τον λαόν της Κύπρου και το κύρος της καθ ημάς Εκκλησίας.

Τα ως άνω υιϊκώς προς Υμάς εκφραζόμενα, σεβαστέ και ηγαπημένε εν Κυρίω Πάτερ και Δέσποτα ημών, επειδή αναφέρονται εις Συνοδικήν Εγκύκλιον, παρακαλούμεν ευσεβάστως, όπως κοινοποιήσητε προς άπαντα τα σεβαστά Μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.

Μετά βαθυτάτου υιϊκού σεβασμού και της εν Κυρίω αγάπης
Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος
Ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής Σταυροβουνίου
και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/5/2010