Στα Γιαννιτσά, την πόλη αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας, η Ουνία εδραιώνεται και καραδοκεί.  Η πρόσφατη αποστολή του ουνίτη παπικού ‘’επισκόπου’’ Εμμανουήλ ισπανικής καταγωγής στα Γιαννιτσά, σε τι αποσκοπεί;  Μάλιστα η ‘’χειροτονία’’ του που έγινε στη Ρώμη, έγινε με παπική βούλα και με εντολή του Πάπα Φραγκίσκου.  Στα Γιαννιτσά υπάρχει ναός των ουνιτών, ο ναός των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. 

Το τμήμα του γυναικείου ‘’Τάγματος των Μικρών Αδελφών του Ιησού’’ που υπάγεται στους ουνίτες, δραστηριοποιείται  και στα Γιαννιτσά.

 Με τη Μικρασιατική καταστροφή οι ουνίτες της Ανατολικής Θράκης και συγκεκριμένα εκείνοι των Μαλγάρων, είχαν εγκατασταθεί στα Γιαννιτσά και δημιούργησαν  δική τους ενορία, την ενορία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.  Υπάγονται όπως όλοι οι ουνίτες στον Πάπα.

 Η ουνία στα Γιαννιτσά καραδοκεί. Στην εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στα Γιαννιτσά, δεν προσήλθαν στο ναό μόνο ουνίτες των Γιαννιτσών, αλλά και άλλοι προσκυνητές.  Αυτό δεν προβληματίζει; 

 Οι ουνίτες ‘’ιερείς’’ ενδύονται με άμφια όμοια των Ορθοδόξων και   ξεγελούν έτσι τον ανυποψίαστο Ορθόδοξο Χριστιανό.  Χρησιμοποιούν τους λειτουργικούς τύπους των Ορθοδόξων.  Συνήθως χρησιμοποιούν και το βυζαντινό μέλος, παράλληλα με το μέλος που χρησιμοποιούν οι Παπικοί.  Μετά τη Β΄ Βατικανή σύνοδο, σε κάποιες δεήσεις οι εκφωνήσεις γίνονται στα ελληνικά. Οι ναοί των είναι αγιογραφημένοι όπως και των Ορθοδόξων.  Χρησιμοποιούν και ένζυμο άρτο οι ουνίτες, αυτοί που υπάγονται τους Παπικούς που τόσους Ορθόδοξους οδήγησαν στο μαρτύριο για τη μη χρήση αζύμου άρτου. Οι ουνίτες ακολουθούν δήθεν το Βυζαντινό τυπικό. Το  Βυζαντινό τυπικό μόνο Ορθοδόξως ακολουθείται.

Θα γίνει διαμαρτυρία στον Πάπα για την ουνία;  Το πολύ-πολύ το Βατικανό ‘’υποκριτικά να την καταδικάσει’’ όπως έλεγε ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης.  Να αρκεσθούμε σε Παπικές διαβεβαιώσεις;  Να υπενθυμίσουμε τις παλαιότερες διαβεβαιώσεις των Παπικών στην Αθήνα το έτος 1975, τόσο του καρδιναλίου  Johannes Willebrands, όσο και του ‘’αρχιεπισκόπου’’ Pierre Duprey, στην  Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ότι δεν θα διαδεχόταν τον τότε παπικό ‘’επίσκοπο’’ Αθηνών, άλλος παπικός ‘’επίσκοπος’’, οι οποίες ουδέ επ’ελάχιστον πραγματοποιήθηκαν.

Για τη δράση της ουνίας αναγκάστηκε να συνέλθει Πανορθόδοξη σύνοδος στη Κωνσταντινούπολη το έτος 1722.  Το έτος 1838 Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ΄, στην τότε συγκληθείσα Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τους αποκάλεσε «λύκους βαρείς φθοροποιούς και ολεθρίους εν σχήματι προβάτων». Το έτος 1903 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, επί Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοκλήτου του Α΄, είχε εκδώσει σχετική εγκύκλιο για τον κίνδυνο από τους ουνίτες. «Λύκους εν σχήματι προβάτων», τους ονόμασε ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄  σε εγκύκλιό του το έτος 1907.  Πρέπει να τεθεί λοιπόν με περισσότερη επιμονή και πιο ουσιαστικά, το μεγάλο πρόβλημα  της ουνίτικης δολιότητας, στους διαλόγους με τον Παπισμό.

Πηγή: Ακτίνες