Κάποτε στο κάτω Χαλάνδρι συζητούσα επί 5 ώρες με δάσκαλο Πεντηκοστιανό τον κύριο Δημήτρη με ακροατές ένα ανδρόγυνο, τον Κώστα και την Νικολέτα, οι οποίοι είχαν προσηλυτιστεί στην Πεντηκοστιανή αίρεση. Όσα Θα ακουστούν σήμερα έχουν σχέση με μια φάση αυτής της πολύωρης συνομιλίας.
Εν τω μεταξύ η ώρα προχωρούσε είχαμε αρχίσει την συζήτηση γύρω στις 6,30 και τώρα πλησίαζε 11, σε παρόμοιες συζητήσεις κατά κανόνα ο αιρετικός συνομιλητής μου έβρισκε μια δικαιολογία και διέκοπτε τον διάλογο, αυτή όμως την φορά ο Πεντηκοστιανός δάσκαλος δεν είπε ότι έχει κάποια δουλειά κι πρέπει να φύγει, όπως φάνηκε είχε πρόθεση να καθίσει και μετά την δική μας αναχώρηση, αυτό για να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο και για να εξουδετερώσει διάφορες αμφιβολίες που γεννήθηκαν στο μυαλό των δυο υποψηφίων θυμάτων.
Στην τελευταία φάση της κουβέντας μας ο κύριος Δημήτρης προσπάθησε να δείξει ότι στην θρησκευτική ομάδα που ανήκει διατηρούν ήθη και θεσμούς που συναντώνται και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία.
Όπως μπορεί να διαπιστωθεί από την μελέτη των κειμένων της Καινής Διαθήκης. πριν παρουσιάσω τον σχετικό διάλογο ήθελα να τονίσω μερικά πράγματα εισαγωγικά.
Στον Πεντηκοστιανό χώρο υπάρχουν πολλές ομάδες, ανάμεσα τους υφίστανται μικρές, μεγάλες, πολύ μεγάλες διαφορές, βέβαια αν σε αυτόν τον χώρο κυριαρχούσε η χάρις του Αγίου Πνεύματος, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, θα έλειπαν οι διαφοροποιήσεις και οι αντιθέσεις.
Σε ορισμένες κινήσεις διδάσκετε ότι οι οπαδοί πρέπει το 10% των εισοδημάτων των να το προσφέρουν στην ομάδα, ενώ σε άλλες τονίζουν ότι δεν αρκεί το 1/10, όλη η περιουσία τους ανήκει στον Θεό, που τον εκπροσωπεί φυσικά η ομάδα, γίνεται δηλαδή κανονικό άρμεγμα.
Σε κάποιες ομάδες ισχυρίζονται ότι οι αναγεννημένοι Χριστιανοί δεν εννοείτε να έχουν αρρώστιες, όποιος πάσχει από κάποια νόσο δεν έχει αφήσει τον εαυτό του να πληρωθεί από το Άγιο Πνεύμα. Άλλοι ισχυρίζονται ότι στην δική τους ομάδα το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί θεραπευτές που μπορούν να θεραπεύσουν πάσαν νοσον, σε ορισμένες ομάδες λένε ότι η γλωσσολαλιά πρέπει να γίνεται στην δημόσια λατρεία ενώ σε άλλες στην κατ ιδίαν προσευχή.
Υπάρχουν Πεντηκοστιανές κινήσεις που δείχνουν ευρύτητα πνεύματος και συμπαθούν τις άλλες Πεντηκοστιανες ή και γενικότερα Χριστιανικές ομολογίες ενώ άλλες δείχνουν πολύ σκληρό πρόσωπο σε όσους βρίσκονται σε άλλη μάνδρα σε άλλη Πεντηκοστιανη παραφυάδα, ούτε καλημέρα δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους.
Συναντάς Πεντηκοστιανούς που δείχνουν μεγάλη περιφρόνηση στα πράγματα του παρόντος κόσμου διότι έτσι διδάσκει η ομάδα τους ενώ άλλοι συνδυάζουν την ευσέβεια με την οικονομική δύναμη με την απόκτηση κέρδους, έτσι στους οπαδούς της ομάδος Στρατηγικής ισχύει το δόγμα ο Θεός αγαπά εκατομμυριούχους.
Ενώ οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδος υπάρχουν ομάδες που το απορρίπτουν, όπως λόγου χάριν οι κινήσεις Ελληνικό Κέντρο της Βίβλου, Κοινωνία Μαθητών Χριστού, σε αυτές τις κινήσεις τα πρόσωπα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος συγχέονται σε ένα πρόσωπο.
Τέτοιες ιδέες συναντά κανείς σε Πεντηκοστιανούς του Ηρακλείου Κρήτης, ωστόσο και αυτοί γλωσσολαλούν, ομιλούν ξένες γλώσσες, προφητεύουν και πιστεύουν ότι αυτά αποτελούν δώρα του Αγίου Πνεύματος...
Συμβαίνει και κάτι άλλο στον Πεντηκοστιανό χώρο, σε μια ομάδα εμφανίζεται κάποιο σπουδαίο στέλεχος που διαθέτει ορισμένες ικανότητες και φιλοδοξίες, αυτός στρέφει την προσοχή τους με μεγάλη ένταση και επιμονή σε κάποια περικοπή της Καινής Διαθήκης δημιουργεί μεγάλη φιλολογία γύρω από αυτήν δείχνει ότι στην ομάδα τους δεν εφαρμόζεται αυτή η περικοπή, αποσπά οπαδούς και δημιουργεί καινούργια ομάδα και καυχάται ότι αυτή βρίσκεται συντονισμένη στην ίδια συχνότητα με εκείνη της αποστολικής εκκλησίας.
Ας γίνουμε ποιο συγκεκριμένοι, αυτό το δυναμικό στέλεχος, επισημαίνει το χωρίο Α' Πέτρου γ2 ας μη επιδιώκουν οι γυναίκες να έχουν εξωτερικό στολισμό ωραίο πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των χρυσά κοσμήματα και πολυτελή ενδύματα
Διδάσκει ότι όλες οι αδελφές της ομάδος πρέπει να πετάξουν κάθε στολίδι και να περιφρονήσουν κάθε φροντίδα για την εμφάνιση τους, έτσι σιγά σιγά αποσπά οπαδούς και διαμορφώνει την καινούργια κίνηση, τη δική του, που φυσικά της δίνει και κάποια ονομασία λ.χ. Γνήσιοι Αποστολική Εκκλησία η κάτι παρεμφερές.
Σε κάποια Πεντηκοστιανή ομάδα ένα δραστήριο μέλος μελετά τα χωρία:
Ιωάννη ιγ' 5, 12-15
5 εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος.
12-15 ῞Οτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδα ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε.
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ομάδα του έχει ξεφύγει από την γραμμή του Ευαγγελίου διότι στις λατρευτικές της συνάξεις δεν υπάρχει το πλύσιμο των ποδιών, αποσπά λοιπόν οπαδούς, τους λέει ότι το Άγιο Πνεύμα τον φώτισε να καταλάβει την σημασία των λόγων του Χριστού, να πλύνετε ο ένας τα πόδια του άλλου σας έδωσα υπόδειγμα για να κάνετε και εσείς αυτό που έπραξα εγώ για εσάς, και έτσι σχηματίζει καινούργια Πεντηκοστιανή ομάδα με κάποιο καινούργιο όνομα. Οι ανήκοντες στην νέα ομάδα καυχώνται και λένε: εμείς έχουμε και το ποδονηπτρο, εφαρμόζουμε κατά λέξη την εντολή του Χριστού, είμαστε οι πραγματική εκκλησία, εσείς οι άλλοι που δεν υιοθετείτε την τελετή του ποδονηπτρου, έχετε ξεφύγει από τον δρόμο που χάραξε ο Χριστός.
Στην ομάδα που ονομάζεται, Εκκλησία του Θεού της Προφητείας η οποία ιδρύθηκε από τον Αντώνιο Χαραλάμπους μετά από διαφοροποίηση προς την ομάδα Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής, υπάρχει ο θεσμός του ποδονηπτρου, τελώντας το δείπνο του Κυρίου επιτελούν και το νίψιμο των ποδών των αγίων. Να φέρουμε και ένα παράδειγμα ακόμη, σε κάποια άλλη ομάδα ένα ανήσυχο στέλεχος επισημαίνει όσα γράφει ο απόστολος Παύλος στο ενδέκατο κεφάλαιο στης Α' προς Κορινθίους Επιστολής για το κάλυμμα της κεφαλής των γυναικών, εκεί γίνεται λόγος για την συνήθεια που επικρατούσε στα αποστολικά χρονια να φορούν οι γυναίκες κάλυμμα κατά την διάρκεια των λατρευτικών συνάξεων.
Το κάλυμμα αυτό ήταν σύμβολο υποταγής της γυναίκας στον άνδρα, η γυναίκα που έβγαζε το κάλυμμα της έδειχνε επαναστατική διάθεση κατά της υποταγής προς τον άνδρα της, λοιπόν, το δραστήριο αυτό μέλος της ομάδος προτείνει σε όλες τις γυναίκες της κινήσεώς των να φέρουν κάλυμμα, εάν ο επικεφαλής ποιμήν φέρει αντίρρηση τότε έχουμε απόσπαση και δημιουργία νέας ομάδος.
Αυτή η νέα εμφανίζεται ποιο γνήσια από την προηγούμενη διότι συμπλέει απόλυτα με την εκκλησία των Αποστολικών χρόνων.
Στην ομάδα Ελεύθερα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής θεωρείτε όρος απαράβατος να φορούν οι γυναίκες κάλυμμα της κεφαλής στις συναθροίσεις. Στην Αποκάλυψη σημειώνεται ένας κατάλογος ανθρώπων που θα μείνουν έξω από την Αγία πόλη Ιερουσαλήμ, έξω οι κοίνες και οι φαρμακοί, οι μάγοι δηλαδή, και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτρες και πας ο φιλών και ποιων ψεύδος κβ'15.
Σύμφωνα με τη σκληρή και μονοκόμματη σκέψη των ανθρώπων της ΕΑΕΠ θα έπρεπε να προστεθεί και η φράσις, έξω και αι γυναίκες αι μη φέρουσαι κάλυμμα επί της κεφαλής.
Υπάρχουν και ομάδες Πεντηκοστιανών που δεν δίνουν κάποια ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το θέμα άλλα δυστυχώς υπάρχουν και αυτές που δίνουν με το παραπάνω, έτσι συμβαίνει κάτι που χαρακτηρίζεται με την φράση, απολυτοποίησης του σχετικού.
Σε όλες τις αιρετικές ομάδες αφθονεί αυτή η αρρωστημένη πραγματικότητα δηλαδή η απολυτοποίηση του σχετικού, σε ένα ζήτημα που έχει μικρή σημασία, σχετική αξία, προσδίδουν μέγιστη, απόλυτη αξία.
Ας θυμηθούμε τους μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι διακηρύσσουν ότι ο Θεός πρέπει οπωσδήποτε να αποκαλείτε με το Εβραϊκό όνομα Ιεχωβά και όποιος δεν ενεργεί έτσι θα στερηθεί την βασιλεία του Θεού.
Λοιπόν ο Πεντηκοστιανός συνομιλητής μου στην τελευταία φάση του διαλόγου μας, προσπαθούσε να αποδείξει ότι η ομάδα στην οποία άνηκε τηρεί επακριβώς όσα αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη, έφερε διάφορα επιχειρήματα για να γίνει πειστικός, έτσι έθιξε και το θέμα του καλύμματος της κεφαλής των γυναικών. Στην δική του ομάδα όλες οι γυναίκες που προσέρχονται στην κοινή λατρεία καλύπτουν το κεφάλι τους, αυτό θα πει ότι η ομάδα του εφαρμόζει όσα αναφέρονται στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή στο ενδέκατο κεφάλαιο, δηλαδή, του λέω, θέλετε να πείτε ότι όλα όσα γίνονταν τότε στο καιρό των Αποστόλων εσείς τα τηρείτε ενώ εμείς δεν τα τηρούμε, ακριβώς, μου απάντησε, τότε, του λέω, όσο αναφορά το κάλυμμα της κεφαλής των γυναικών το βάρος πρέπει να πέφτει στην ουσία και όχι στην επιφάνεια, η ουσία είναι να σέβεται η Χριστιανή σύζυγος τον άντρα της και να τον υπακούει εάν αυτό δεν γίνεται τότε δεν έχει νόημα να φοράει κάλυμμα στο κεφάλι της αφού αυτό το κάλυμμα συμβολίζει την υπακοή στον άνδρα της, αν τηρείτε και ο τύπος δεν έχουμε αντίρρηση, λόγου χάριν οι Χριστιανές της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας το τηρούν το αρχαίο αυτό έθιμο, άλλα ας υποθέσουμε ότι εμείς δεν τηρούμε κάποια πρωτοχριστιανικά έθιμα ας υποθέσουμε ότι εμείς ξεφύγαμε από την γραμμή που χάραξαν οι απόστολοι για εσάς, τους Πεντηκοστιανούς, δεν μπορούμε να υποθέσουμε κάτι τέτοιο, εσείς τα τηρείτε όλα, έτσι δεν είναι;
Βεβαίως, εμείς τα τηρούμε όλα.
Μάλιστα, εσείς τα τηρείτε όλα, γι’αυτό έχετε και τον ζηλευτό τίτλο, Αποστολική Εκκλησία για την ακρίβεια Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής. Εμείς για να σας πούμε την αλήθεια θεωρούμε ότι κάποιες πρωτοχριστιανικες συνήθειες είχαν καιρικό, προσωρινό χαρακτήρα και ότι αργότερα έπαυσαν να ισχύουν, εσείς όμως πιστεύετε ότι όλες αυτές οι συνήθειες χαρακτηρίζονται σταθερές, μόνιμες και πρέπει να εφαρμόζονται πάντοτε, έτσι δεν είναι;
Βεβαίως, τότε κύριε Δημήτρη θα πρέπει να εφαρμόσετε και κάτι άλλο που υπήρχε σαν θεσμός στα χρόνια των αποστόλων. Σε ποιο θέμα αναφέρεστε; με ρώτησε, αναφέρομαι σε μια ειδική εκκλησιαστική τάξη που υπήρχε στην εποχή των αποστόλων και διατηρήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα στο χώρο της εκκλησίας, αναφέρομαι στο Τάγμα των Χηρών.
Όπως το απαιτούσε η περίπτωσις ξεφυλλίσαμε την Α' προς Τιμόθεο επιστολή, σταθήκαμε στο προτελευταίο κεφάλαιο, το πέμπτο, να τιμάς τις χήρες, όσες είναι πραγματικά χήρες, εάν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια ας μάθουν πρώτα να εφαρμόζουν την ευσέβεια προς την οικογένειά τους και να ανταποδίδουν την οφειλή στους προγόνους, διότι αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού.
Εκείνη που είναι πραγματική χήρα και μόνη στον κόσμο έχει αναθέσει την ελπίδα της στον Θεόν και επιμένει στις δεήσεις και στις προσευχές ημέρα και νύχτα, εκείνη όμως που κάνει σπάταλη και τρυφηλή ζωή έχει πεθάνει αν και βρίσκεται στην ζωή, αυτά να παραγγείλεις να κάμουν για να είναι άμεμπτες και ακατηγόρητες.
Μια γυναίκα χήρα ας καταγράφετε στον κατάλογο των χηρών εάν είναι πάνω των 60 ετών εάν υπάρχουν μαρτυρίες για τα καλά της έργα εάν ανέθρεψε παιδιά εάν ήταν φιλόξενη εάν ένιψε πόδια αγίων εάν ανακούφισε θλιμμένους εάν επεδίωξε κάθε καλό έργο. Α' Τιμόθεο. ε'3-10
Αυτά και άλλα αναφέρονται σε αυτήν την περικοπή για το τάγμα των χηρών.
Ο συνομιλητής μου άρχισε να δυσφορεί εάν αυτό το θέμα το καταλάβαιναν καλά τα δυο υποψήφια θύματα του, ο Κώστας και η Νικολέτα, θα κατέπιπτε μέσα τους η ιδέα που τόσο πολύ τους επιβλήθηκε, ότι στην εν λόγω Πεντηκοστιανή ομάδα υπάρχει η ίδια επακριβώς ζωή της αποστολικής εποχής και ότι όλα όσα αναφέρει η Καινή Διαθήκη για την πρώτη Χριστιανική εκκλησία εφαρμόζονται κατά γράμμα στην δική τους εκκλησία.
Προσπάθησε λοιπόν να παρουσιάσει το θέμα εντελώς διαφορετικά από ότι στην πραγματικότητα ήταν, ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για ένα πράγμα απλό και κοινό χωρίς καμία εκκλησιαστική ιδιαιτερότητα μια φροντίδα για τις χήρες όμοια λόγου χάριν με την φροντίδα για τους αρρώστους για τους φτωχούς και λοιπά, έτσι κατέληγε στο συμπέρασμα ότι στην ομάδα του φροντίζουν για τους φτωχούς για τους αρρώστους για τις χήρες και άρα εφαρμόζουν αυτά που γίνονταν στην εποχή των αποστόλων.
Μα του λέω εδώ γίνεται λόγος για ειδικό τάγμα μέσα στον χώρο της εκκλησίας, τι θέλετε να πείτε; μου λέει, να μαζεύουμε όλες τις χήρες και να τις καταστήσουμε ξεχωριστό σώμα μέσα στην εκκλησία μας;
Του απαντώ, δεν έχει σημασία τι θα πω εγώ, σημασία έχει αυτό που λέτε εσείς ότι εφαρμόζετε με κάθε ακρίβεια την ζωή της εκκλησίας των αποστολικών χρόνων, τότε υπήρχε γλωσσολαλιά, γλωσσολαλιά λέτε ότι έχετε και εσείς, τότε οι γυναίκες ήταν καλυμμένες στις συνάξεις και αυτό το εφαρμόζετε και εσείς, όλες οι αδελφές φέρουν στο κεφάλι κάλυμμα στις συνάξεις σας, τότε υπήρχε ειδικό εκκλησιαστικό σώμα που το αποτελούσαν οι χήρες γυναίκες, πρέπει λοιπόν να υπάρχει το ίδιο και στην ομάδα σας, εάν δεν έχετε τάγμα χηρών σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγεστε αποστολική εκκλησία, ενοχλημένος ο φίλος από το στρίμωγμα προσπαθούσε πάλι να πείσει ότι δεν πρόκειται για κάποια ειδική εκκλησιαστική τάξη αλλά για κάτι που είχε γενικό και αόριστο χαρακτήρα, να αγαπάμε δηλαδή όλους, να φροντίζουμε για όλους, να μεριμνούμε για τους ενδεείς, για τους θλιμμένους, για τα ορφανά για τις χήρες.
Εγώ ένιωθα στενοχωρημένος, καταλάβαινα ότι ήξερε πως η θέσις που υποστήριζα ήταν σωστή, πολλές φορές είχε μελετήσει την Α' προς Τιμόθεο επιστολή όχι μόνο την επιστολή αυτή αλλά όλη την Αγία Γραφή την είχε μελετήσει και την ήξερε απέξω, ωστόσο το πνεύμα της πλάνης που του έβαλε μέσα του η Πεντηκοστιανή αίρεσις το πνεύμα το ακάθαρτο, το πνεύμα το εγωιστικό, δεν τον άφηνε να παραδεχθεί την αλήθεια.
Τι κρίμα να δαπανάς ατελείωτες ώρες στην μελέτη της Βίβλου και να μουλαρώνεις απαίσια σε τόσο καθαρά και φωτεινά σημεία της Γραφής.
Να πούμε όμως μερικά λόγια για να φανεί ότι στην αρχαία εκκλησία υπήρχε ειδική τάξις χηρών.
Καταρχήν θα ρίξουμε μια μάτια στην Α' προς Τιμόθεο επιστολή θα δούμε στο 5 κεφάλαιο ότι γίνεται λόγος για κατάλογο οπού αναγράφονται οι χήρες και για ειδικά προσόντα που πρέπει να ζουν ενάρετη ζωή να καλλιεργούν πολύ την προσευχή, να έχουν δείξει καλή διαγωγή προς τα μέλη της οικογένειας των, να φρόντισαν τα πεθερικά των και τους γονείς των, να έκαναν διάφορες αγαθοεργίες, να μην υποπίπτουν στα αμαρτήματα της αργίας, της αργολογίας, της περιέργειας, της περιοδείας από σπίτι σε σπίτι. Εκτός από τα ανωτέρω, απαιτούνται και άλλα δυο προσόντα που δείχνουν ότι πρόκειται για εκκλησιαστικό τάγμα. Το πρώτο να είναι από 60 ετών και άνω, εάν επρόκειτο για συνηθισμένες χήρες που έπρεπε η εκκλησία να φροντίζει δεν θα υπήρχε αυτός ο όρος. Το δεύτερο να μην είναι παντρεμένες 2 φορές αλλά μια.
Το προσόν αυτό συνιστάται και στους άνδρες που πρόκειται να γίνουν διάκονοι η πρεσβύτεροι εάν έχουν έρθει σε δεύτερο γάμο δεν επιτρέπετε να γίνονται κληρικοί, πρέπει να είναι μιας γυναικός άνδρες, παράβαλε Α' Τιμ. γ'2-12, Τιτ. α'6 Όπως οι χήρες πρέπει να έχουν χρηματίσει σύζυγοι ενός ανδρός.
Από την εκκλησιαστική ιστορία γνωρίζουμε ότι εκτός από τους επισκόπους τους πρεσβύτερους και τους διακόνους, εδεχονταν και χειροτονία και κάποια άλλα πρόσωπα προκειμένου να καταταχθούν σε μια εκκλησιαστική τάξη, ανάμεσα σε αυτά ανήκαν οι υποδιάκονοι, οι διακόνισσες, οι αναγνώστες, οι εξορκιστές, οι παρθένες, γυναίκες δηλαδή που υπόσχονταν ζωή παρθενίας και αφιερώσεως, οι χήρες.
Στα βιβλία που τιτλοφορούνται Διαταγαί των Αποστόλων που εγράφησαν τον 4 μ.Χ αιώνα και περιέχουν συλλογή από διδαχές και διατάξεις που αφορούν το εκκλησιαστικό δίκαιο, τη λατρεία, την ενάρετη ζωή και γενικά την τάξη της εκκλησίας, γίνεται εκτενής λόγος για το χηρικό τάγμα.
Δίδονται εντολές στον επίσκοπο πως να συμπεριφέρεται στις χήρες της εκκλησίας.
Στο τρίτο βιβλίο των Διαταγών των Αποστόλων αναφέρεται ότι αι χηραι προσηρτηνται το θυσιαστηριω του Θεού γ'7, είναι κοντά έχουν προσαρτηθεί στην Αγία Τράπεζα.
Στο δεύτερο βιβλίο διαβάζουμε τα εξής, αι παρθένοι δε και αι χηραι και αι πρεσβυτιδες πρωται πάντων στηκετωσαν β'57, δηλαδή κατά την θεία λειτουργία οι αφιερωμένες παρθένες και οι χήρες στέκονται σε ειδικό τόπο πριν από τις άλλες Χριστιανές εδώ γίνεται λόγος εκτός από τις παρθένες και τις χήρες και για τις πρεσβύτιδες.
Όπως εξηγεί ο Επιφάνιος Κύπρου στην διήγηση του για την 79η αίρεση των λεγομένων Κολλυριδιανών, πρεσβυτιδες είναι οι πολύ ηλικιωμένες χήρες.
Μέχρι και τα μέσα του 4ου μ.Χ αιώνος υπήρχε εις την εκκλησία το τάγμα των χηρών και στην Θεία Λειτουργία κάθονταν μπροστα και γι’αυτό λέγονταν προκαθείμεναι.
Αυτό δημιουργούσε κάποια αταξία στην εκκλησία διότι μεταξύ άλλων αυτές οι γυναίκες φέρονταν υπερήφανα προς τις άλλες. Περί τα μέσα του 4ου αιώνος συνήλθε στην Λαοδίκεια της Φρυγίας τοπική σύνοδος η οποία εξέδωσε 60 κανόνες.
Ο 11ος κανών αυτής της συνόδου κατάργησε το τάγμα των χηρών.
Περί του μη δειν τας λεγομένας πρεσβυτιδας ειτει προκαθειμενας εν τη εκκλησία καθιστασθαι. Το ρήμα καθίσταμε σημαίνει χειροτονούμε μη δειν καθίσταθε σημαίνει δεν πρέπει να χειροτονούνται, από τώρα και στο εξής δεν επιτρέπετε χήρες να χειροτονούνται και να ανήκουν σε ειδική εκκλησιαστική τάξη και να κάθονται τις πρώτες θέσεις στις συνάξεις.
Αυτό βέβαια δηλώνει ότι μέχρι την εποχή εκείνη υπήρχε το τάγμα των χηρών υπήρχε από τα χρόνια των Αποστόλων.
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο σε αυτό το θέμα, όποιος θέλει ποιο πολλά ας πάρει τον δεύτερο τόμο της ΒΕΠΕΣ, ας βρει το σύγγραμα Διαταγαί των Αποστόλων ας σταματήσει στο Γ' βιβλίο περί χηρών εκεί αναγράφονται πολλά για το τάγμα των χηρών, σημειώνονται και οι αρετές που πρέπει να έχει η χήρα εγκρατής πραεια ατάραχος ευλαβής εύδημον καθήμενη εν τη οικεία αυτής ψαλουσα προσευχομένη αναγινώσκουσα αγρυπνούσα νηστεύουσα Θεό πάντοτε προσομιλούσα ωδές και ύμνοις.
Είναι πασιφανές ότι στους Αποστολικούς χρόνους υπήρχε στην εκκλησία ειδική τάξις των χηρών, αυτό βέβαια το αρνήθηκε έντονα ο Πεντηκοστιανός συνομιλητής μου εάν το δεχόταν κατέρεε ο μύθος ότι η ΕΑΕΠ, η δική του εκκλησία, αποτελεί κατά πάντα πιστό αντίγραφο της αρχέγονης Χριστιανικής εκκλησίας και δεν έχει ξεφύγει ούτε χιλιοστό.
Φυσικά δεν είναι το μόνο σημείο που υπάρχει διαφοροποίησις ανάμεσα στην αρχαία εκκλησία και στην αίρεση των Πεντηκοστιανών.
Πηγή: http://www.egolpion.com/apostolikoi_penthkostianoi.el.aspx
