Σχόλιο Τ.Ι.: Στη συνέντυξη αυτή ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος παρουσιάζει τα ευαγγελικά μηνύματα ενός συγχρόνου ισαποστόλου Ορθοδόξου Επισκόπου, όντως Χρυσοστόμου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, του αειμνήστου Νικολάου Αχρίδος και Ζίτσης (+1956), του οποίου το σκήνωμα διατηρείται άφθαρτο, σχετικά με την αποστασία της Ευρώπης από το Χριστό. Τα αποτελέσματα της αποστασίας των Ευρωπαϊκών λαών έχουν γίνει πλέον θηλιά στο λαιμό που μας πνίγει όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα. Δυστυχώς, μεσα στα βαλτονέρια της νέας αυτής πόρνης Βαβυλώνας έχουν επιλέξει να "χαριεντίζονται" και οι Έλληνες οικουμενιστές. Με πόνο ψυχής ας προσευχόμαστε αδιαλείπτως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να μας χαρίσει επίγνωση και μετάνοια. Πριν να είναι πολύ αργά.
Π.: Πάμε να δούμε τι είναι η Ευρώπη συμφώνως με τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς.
π. Α.: Aυτά που θα πούμε μας τα έχει διασώσει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς… Αυτός ο μεγάλος Δογματολόγος, σύγχρονος Άγιος της Σερβικής αλλά και της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, στο βιβλίο του «Ορθόδοξη Εκκλησία και οικουμενισμός».
Έχει βάλει σε ένα κεφάλαιο με τίτλο «Ανθρωπιστικός οικουμενισμός», έχει βάλει σε αυτό το κεφάλαιο ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς τα λεγόμενα του Αγίου επισκόπου Νικολάου του Βελιμίροβιτς.
Π.: Που το βρίσκουμε αυτό βιβλίο πάτερ;
π. Α.: Αυτό το βιβλίο… Λοιπόν εγώ έχω εδώ μαζί μου… Είναι έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη, 1974, εκδόθηκε. Από τότε όμως μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια και αφενός μεν επειδή δεν υπάρχει το ενδιαφέρον του κλήρου και του λαού να διαβάζει τέτοια κείμενα, αφετέρου επειδή ο Αγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς όπως ξέρετε είναι αντι-οικουμενιστής, πατήρ σύγχρονος εναντίον όλων αυτών των ανοιγμάτων των οικουμενιστικών, και ελέγχει τους οικουμενιστές, φρόντισαν οι οικουμενιστές αυτά τα βιβλία του και τα συγγράμματά του τη σήμερον εποχή να μην ξαναεκδοθούν… Να μην υπάρχουν… Φρόντισαν να τα βάλουν στη μπάντα.
Π.: Άρα είναι εξαφανισμένο το βιβλίο αυτό; Όσοι τό ’χουν, τό ’χουν!
π. Α.: Δηλαδή είναι εξαφαλισμένο το βιβλίο αυτό… Όσοι το έχουν από παλιότερα το ’χουνε… Είναι ευλογία να έχεις ένα τέτοιο βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου…
Π.: Λοιπόν τι μας λέει για την Ευρώπη ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς);
π. Α.: Λοιπόν, τι είναι Ευρώπη;
«Είναι η επιθυμία και ο πόθος της εξουσίας και της ηδονής και η γνώση.»
Δύο πράγματα λοιπόν: η επιθυμία και ο πόθος της εξουσίας και της ηδονής και το δεύτερο, η γνώση.
«Αμφότερα είναι ανθρώπινα. Η ανθρώπινη επιθυμία και ο πόθος και η ανθρώπινη γνώση και τα δύο προσωποποιούνται στον Πάπα και στον Λούθηρο…»
Τι είναι λοιπόν η Ευρώπη; Ο παπάς και ο Λούθηρος…
«Χορτασμένες οι ανθρώπινες επιθυμίες στο έπακρο και χορτασμένη η ανθρώπινη γνώση στο έπακρο… (σ.σ. επιθυμίες και γνώση)… Ο Ευρωπαϊκός Πάπας είναι η ανθρώπινη επιθυμία της εξουσίας. Ο Ευρωπαϊκός Λούθηρος είναι η πείσμονα απόφαση του ανθρώπου τα πάντα να εξηγηθούν με τον νου του. Ο Πάπας ως κυβερνήτης του κόσμου και ο επιστήμων ως κυρίαρχος του κόσμου…
Αυτό είναι η Ευρώπη στον πυρήνα της οντολογικώς και ιστορικώς. Το ένα σημαίνει παράδοση της ανθρωπότητας στο πυρ (σ.σ. στη φωτιά), και το άλλο σημαίνει παράδοση της ανθρωπότητας στο ύδωρ (σ.σ. στο νερό). Και αμφότερα σημαίνουν (σ.σ. και τα δύο μαζί σημαίνουν) τον χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό. Διότι το ένα σημαίνει την άρνηση της πίστεως και το άλλο την άρνηση της Εκκλησίας του Χριστού. Κατά αυτόν τον τρόπο ενεργεί το πονηρό πνεύμα στο σώμα της Ευρώπης ήδη από μερικούς αιώνες… (σ.σ. Στην Ευρώπη ενεργεί το πνεύμα το πονηρό)… Ποιος μπορεί να διώξει το πνεύμα αυτό το πονηρό από την Ευρώπη; Κανένας εκτός εκείνου του οποίου το όνομα έχει σημειωθεί με κόκκινο χρώμα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος είναι ο μόνος διώκτης των δαιμόνων από τους ανθρώπους. Γνωρίζεται ήδη ποιον εννοώ. Εννοώ τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, ο Οποίος γεννήθηκε από την Παρθένο, φονεύτηκε από τους Ιουδαίους, αναστήθηκε από τον Θεό, βεβαιώθηκε από τους αιώνες, δικαιώθηκε από τον Ουρανό, δοξάστηκε από τους Αγγέλους, μαρτυρήθηκε από τους Αγίους, και οικειώθηκε από τους προγόνους μας.
Έως ότου η Ευρώπη ακολουθούσε τον Χριστό σαν τον ήλιο της δικαιοσύνης και τους Αποστόλους του, τους μάρτυρες, τους Αγίους του, τους αναρίθμητους δίκαιους, και άλλους σε αυτόν ευαρεστήσαντας, έως τότε αυτή η Ευρώπη έμοιαζε με πλατεία φωτισμένη με εκατοντάδες και χιλιάδες λαμπάδες μικρές και μεγάλες. Όταν όμως η ανθρώπινη επιθυμία και η ανθρώπινη Σοφία χτύπησαν αυτόν τον Χριστό ως δύο φοβεροί άνεμοι, οι λαμπάδες έσβησαν μπροστά στους ανθρώπινους οφθαλμούς και επεκράτησε το σκότος (σ.σ. το σκοτάδι) όπως στους υπόγειους διαδρόμους των τυφλοποντικών…»
Συνεχίζει ο Άγιος Νικόλαος… Είναι φοβερά όλα αυτά που λέει… Δηλαδή είναι κρίμα να μην τα γνωρίζουμε…
«Κατά την ανθρώπινη επιθυμία, κάθε λαός και κάθε άνθρωπος αναζητεί την εξουσία, την τέρψη, και την δόξα, μιμούμενος τον Πάπα της Ρώμης.»
Δηλαδή ο Πάπας της Ρώμης δεν είναι ένας και μοναδικός… Κάθε λαός και κάθε άνθρωπος ουσιαστικά είναι ένας Παπάς γιατί αναζητεί την εξουσία.
«Κατά την ανθρώπινη σοφία, κάθε λαός και κάθε άνθρωπος βρίσκει ότι είναι ο σοφότερος όλων και ο αξιότερος όλων των επιγείων αγαθών. Πως τότε να μην υπάρχουν πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων και λαών; Πώς να μην υπάρχει αφροσύνη και λύσσα στους ανθρώπους; Πώς να μην υπάρχουν αρρώστιες, ανομβρίες, και πλημμύρες, όγκοι και φυματιώσεις, επαναστάσεις και πόλεμοι; Όλα αυτά δεν μπορεί να μην γίνονται, όπως δεν μπορεί να μην πυορροεί η πληγή η οποία είναι γεμάτη από πύον, και όπως δεν μπορεί να μην εξέρχεται δυσωδία από τον τόπο ο οποίος είναι γεμάτος με ακαθαρσίες.
Ο Παπισμός χρησιμοποιεί την πολιτική επειδή μόνο μέσω αυτής αποκτά την εξουσία. Ο Λουθηρανισμός χρησιμοποιεί την φιλοσοφία και την επιστήμη επειδή νομίζει ότι αυτός είναι ο δρόμος για να αποκτήσει κανείς την σοφία. Έτσι η επιθυμία κήρυξε τον πόλεμο κατά της γνώσεως και η γνώση κήρυξε τον πόλεμο κατά της επιθυμίας Αυτό είναι ο Νέος Πύργος της Βαβέλ. Αυτό είναι η Ευρώπη.»
Η Ευρώπη κατά τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς είναι ο νέος Πύργος της Βαβέλ.
«Στην εποχή μας όμως, συνεχίζει, ήρθε μία νέα γενεά Ευρωπαίων, η οποία νύμφευσε την επιθυμία με την γνώση (σ.σ. ακούστε τώρα) μέσω του αθεϊσμού και απέρριψε και τον Παπά και τον Λούθηρο. Τώρα πλέον δεν κρύβεται η επιθυμία ούτε επαινείται η σοφία. Η ανθρώπινη επιθυμία και η ανθρώπινη σοφία στεφανώθηκαν στις ημέρες μας, και έτσι συνήφθει ένας γάμος ο οποίος δεν είναι ούτε Παπικός ούτε Λουθηρανικός αλλά είναι οφθαλμοφανώς και δημοσίως Σατανικός .»
Δηλαδή ένας γάμος μεταξύ Παπισμού, Λουθηρανισμού (Προτεσταντισμού) και αθεϊσμού…
«Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πλέον ούτε Παπική ούτε Λουθηρανική. Είναι υπεράνω αυτών και εκτός αυτών. Είναι ολοτελώς επίγεια. Χωρίς έστω και τον πόθο να ανεβαίνει στον Ουρανό είτε με το διαβατήριο του «αλαθήτου Πάπα» είτε πάλι με την κλίμακα της Προτεσταντικής σοφίας. Αρνείται εντελώς το ταξίδι έξω από αυτόν τον κόσμο.»
Δεν έχει δηλαδή Μεταφυσική…
«Επιθυμεί να παραμείνει εδώ. Επιθυμεί να είναι ο τάφος της όπου είναι και το λίκνο της! »
Το ακούτε; Όπου είναι το λίκνο της να είναι και ο τάφος της. Και εδώ μου έρχεται στο νου αυτό που έχει πει ο Αυγουστίνος ο Καντιώτης… Ότι τι; Η ΕΟΚ θα είναι ο τάφος της Ελλάδος και ο τάφος της Ορθοδοξίας μας. Και βλέπετε ότι και ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς αποκαλεί έτσι την Ευρώπη… Η Ευρώπη επιθυμεί να είναι ο τάφος της όπου βρίσκεται και το λίκνο της… Τάφος…
Π.: Δηλαδή ούτε τον πατέρα τον Αυγουστίνο Καντιώτη τον ήξεραν. Έτσι; Αυτός έλεγε ότι θα είναι ο τάφος της Ευρώπης η ΕΟΚ, και αυτοί λένε ότι είναι η Σωτηρία μας. Έτσι; Άλλα αντί άλλων…
π. Α.: Δηλαδή μπείτε στον τάφο να σωθείτε. Αυτό ακριβώς…
Π.: Ποια είναι η σχέση μεταξύ Χριστού και Ευρώπης κατά τον Άγιο Νικόλαο;
π. Α.: Λοιπόν, η ερώτηση αυτή έχει μία φοβερή απάντηση από τον Άγιο Νικόλαο το Βελιμίροβιτς. Γιατί; Γιατί ο φιλόχριστος επίσκοπος μας, μας δίνει μία εικόνα περί της Δίκης μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης… Δηλαδή ότι έχει στηθεί δικαστήριο και η Ευρώπη κρίνει και δικάζει τον Χριστό. Ακούστε τώρα… Είναι φοβερό… Η σύλληψη του Αγίου είναι όντως Αγιο-πνευματική. Λέει:
«Εάν θα μπορούσε η ιστορία των τριών τελευταίων αιώνων, 18ου, 19ου, και 20ου, να ονομαστεί με ένα ορθό κατάλληλο όνομα τότε δεν υπάρχει ορθότερο από την ονομασία “Πρακτικά της δίκης μεταξύ της Ευρώπης και του Χριστού”. Διότι στα τελευταία 300 χρόνια δεν έχει συμβεί τίποτε στην Ευρώπη το οποίο δεν είχε σχέση με τον Χριστό και Θεό. Στη δίκη αυτή μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής:
- Ο Χριστός λέει στην Ευρώπη ότι βαπτίστηκε στο δικό του όνομα και πρέπει να παραμένει πιστή σε Αυτόν και στο ευαγγέλιο Του.
- Σε αυτό απαντάει η υπόδικη Ευρώπη: όλες οι θρησκείες είναι ίσες. Μας το είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές και κανείς δεν μπορεί να σε εξαναγκάσει να πιστεύεις αυτό ή εκείνο. Η Ευρώπη ανέχεται όλες τις θρησκείες ως δεισιδαιμονίες εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών, επεκτατικών δηλαδή συμφερόντων της, η ίδια όμως δεν κρατάει καμία θρησκεία. Όταν πραγματοποιήσει τους πολιτικούς σκοπούς της, τότε αυτή θα καθαρίσει σύντομα τους λογαριασμούς με όλες τις προλήψεις του λαού.
- Ο Χριστός ρωτά με λύπη: πώς μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε μόνο με τα ιμπεριαλιστικά υλικά συμφέροντα, δηλαδή με την ζωώδη μόνο επιθυμία της σωματικής τροφής; Εγώ θέλησα να σας κάνω Θεούς και υιούς του Θεού, και εσείς φεύγετε και επιδιώκετε να εξισωθείτε με τα υποζύγια.
- Σε αυτό απαντά η Ευρώπη: Εσύ είσαι καθυστερημένος. Στη θέση του Ευαγγελίου Σου βρήκαμε την βιολογία και την ζωολογία. Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε δικοί Σου απόγονοι και του Πατρός Σου του ουρανίου αλλά των ουρακοτάγκων και των γοριλών, δηλαδή του πιθήκου (σ.σ. εδώ μιλάει για τη θεωρία της Εξελίξεως). Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί διότι δεν παραδεχόμαστε άλλους θεούς εκτός από εμάς.
- Σε αυτό ο Χρήστος λέγει: Εσείς είστε περισσότερο σκληροτράχηλοι από τους αρχαίους Εβραίους. Εγώ σας σήκωσα από το σκοτάδι της βαρβαρότητας στο ουράνιο φως, και εσείς πηγαίνετε πάλι πίσω στο σκότος όπως το βουβάλι στη λάσπη. Εγώ έχυσα το αίμα μου για χάρη σας. Εγώ σας έδειξα την αγάπη μου όταν όλοι οι άγγελοι επέστρεφαν τα κεφάλια τους μην μπορώντας να υποφέρουν την δυσωδία του άδου σας. Όταν λοιπόν εσείς ήσασταν σκοτάδι και δυσωδία εγώ ήμουν ο μόνος ο οποίος στάθηκα να σας καθαρίσω και να σας φωτήσω. Να μην είστε λοιπόν τώρα άπιστοι διότι θα επιστρέψετε πάλι σε εκείνο τον ανυπόφορο ζόφο και την δυσωδία.
- Σε αυτό η Ευρώπη περιπαίζοντας φωνάζει: Φύγε από εμάς. Δε σε αναγνωρίζουμε. Εμείς ακολουθούμε την Ελληνική φιλοσοφία και τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό και την κουλτούρα. Θέλουμε ελευθερία. Εμείς έχουμε τα Πανεπιστήμια. Η επιστήμη είναι ο Αστέρας μας ο οδηγητικός. Το σύνθημα μας είναι ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Εμείς σε αρνούμαστε. Εσύ είσαι μόνον ένας παλαιός μύθος των γιαγιάδων και των παππούδων μας.
- Τότε ο Χριστός, με δάκρυα στα μάτια του, λέει: Να λοιπόν, εγώ απέρχομαι αλλά εσείς θα δείτε. Αφήσατε την οδό του Θεού και ακολουθήσατε την σατανική οδό. Η ευλογία και η ευτυχία αφαιρέθηκαν από εσάς. Στα χέρια μου βρίσκεται η ζωή σας διότι εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρά ταύτα δεν θα σας τιμωρήσω εγώ αλλά οι αμαρτίες σας και η αποστασία σας από εμένα τον Σωτήρα σας. Εγώ φανέρωσα την Αγάπη του Πατρός μου προς όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη όλους να σας σώσω.
- Τότε λέει η Ευρώπη: Ποια αγάπη; Ρωμαλέο και ανδρικό μίσος εναντίον όλων αυτών οι οποίοι δεν συμφωνούν με εμάς. Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Η Αγάπη Σου είναι μόνο ένα παραμύθι. Στην θέση του παραμυθιού αυτού εμείς σηκώσαμε σημαία εθνικισμού, διεθνισμού και καθεστωτισμού, και προοδευτισμού, εξέλιξιαρχίας, ωκεανισμού και κουλτουρισμού. Σε αυτό βρίσκεται η Σωτηρία μας. Εσύ να φύγεις από εμάς.»
Και καταλήγει ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς λέγοντας ότι:
«Αδελφοί μου, η συζήτηση τελείωσε στις ημέρες μας. Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη όπως κάποτε απομακρύνθηκε από την χώρα των Γαδαρηνών όταν οι Γαδαρηνοί το ζήτησαν .»
Θυμάστε αυτό το περιστατικό με τους δαιμονισμένους των Γαδαρηνών, που ο Χριστός θεράπευσε μεν τους δαιμονισμένους και οι κάτοικοι των Γαδαρηνών αντί να τον ευχαριστήσουν, τον Χριστό, και να τον πάρουν τα σπίτια τους να χαρούνε, λοιπόν, αυτοί τον έδιωξαν επειδή επέτρεψε στα δαιμόνια να εισέλθουν στους χοίρους και τα γουρούνια κατακρημνίστηκαν στο γκρεμο. Και επειδή έχασαν την παράνομη εργασία τους -γιατί ο Μωσαϊκός νόμος δεν επέτρεπε να εκτρέφουν χοίρους οι Εβραίοι. Επειδή, λοιπόν, έχασαν την παράνομη εργασία τους, το βιοποριστικό τους παράνομο επάγγελμα, για αυτό είπαν στο Χριστό να φύγει από τα όρια των Γαδαρηνών. Έτσι λοιπόν όπως έφυγε από τους Γαδαρηνούς ο Χριστός, έτσι έχει φύγει και από την Ευρώπη. Κοιτάξτε όμως εδώ το αποτέλεσμα:
«Μόλις όμως ο Χριστός έφυγε, ήρθε στην Ευρώπη πόλεμος, οργή, τρόμος, φρίκη κατάρρευση, και καταστροφή. Επέστρεψε στην Ευρώπη ο προχριστιανικός βαρβαρισμός, εκείνος των Αβάρων των Ούνων των Λογγοβάρδον, των Αφρικανών, με την διαφορά μόνο ότι αυτός τώρα ήταν εκατό φορές φρικωδέστερος. Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε. Έμεινε ζόφος και δυσωδία και εσείς τώρα, λέει ο Άγιος Νικόλαος, αποφασίστε με ποιον θα πάτε και ποιον θα ακολουθήσετε: την σκοτεινή και δυσώδη Ευρώπη, ή τον Χριστό;»
... Νομίζω είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Π.: Είπαμε για τον ορισμό της Ευρώπης κατά τον Άγιο Νικόλαο. Να δούμε τι λέει για την Ευρώπη;
π. Α.: Λοιπόν, είναι άλλο ένα φοβερό, θα έλεγα, κομμάτι από τα λεγόμενα του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς, αυτό το οποίο αποκαλεί την Ευρώπη «λευκή δαιμονία»! Δηλαδή λευκό δαιμόνιο! Ακούστε:
«Τι νομίζετε εσείς για την Ευρώπη; Η Αφρική και η Ασία ονομάζουν τους Ευρωπαίους λευκούς δαίμονες. Επομένως θα μπορούσαν να ονομάσουν την Ευρώπη “λευκή δαιμονία”. Θα την ονόμαζαν “λευκή” εξαιτίας του χρώματος του δέρματος. “Δαιμονία”, δε, εξαιτίας της μελανότητας της ψυχής τους. Διότι η Ευρώπη αρνήθηκε τον μόνο αληθινό Θεό και έλαβε τον θρόνο και στάση των Ρωμαίων καισάρων. Και όπως οι Ρωμαίοι καίσαρες πριν την καταστροφή της Ρώμης, έτσι και αυτή διακήρυξε προς όλους τους λαούς της γης ότι καθένας μπορεί να προσκυνεί τους Θεούς του όπως ξέρει και γνωρίζει. Αυτό η Ευρώπη θα το ανέχεται, όμως αυτοί έχουν το χρέος να την προσκυνούν ως ύψιστη θεότητα, είτε υπό το όνομα Ευρώπη είτε υπό το όνομα Πολιτισμός.
Έτσι, λοιπόν, αδελφοί μου, αναστήθηκε ως βρυκόλακας στις ημέρες μας, η σατανική Ρώμη. Εκείνη η Ρώμη προ του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία δίωκε με πυρ και μαχαίρι τους Χριστιανούς και εμπόδιζε τον Χριστό (τον Χριστιανισμό) να εισέλθει στην Ευρώπη. Μόνον ότι η Λευκή Δαιμονία έχει πέσει σε βαρύτερη ασθένεια από την αρχαία Ρώμη. Διότι, εάν η ειδωλολατρική Ρώμη, βασανίζονταν από ένα μόνο δαίμονα, η Λευκή Δαιμονία βασανίζεται από επτά πονηρά πνεύματα , τα οποία είναι δεινότερα από εκείνον τον δαίμονα της Ρώμης. Ιδού, λοιπόν, η νέα ειδωλολατρική Ρώμη, ιδού νέο μαρτύριο για τον Χριστιανισμό. Να είστε έτοιμοι για μαρτύριο για τον Χριστό εκ μέρους της Λευκής Δαιμονίας.»
Η Ευρώπη δηλαδή διώκει τον Χριστό και τον Χριστιανισμό. Και εμείς πρέπει να γίνουμε μάρτυρες. Είναι εχθρός της Ευρώπης ο Χριστός. Συνεχίζει ο Άγιος Νικόλαος:
«Η νέα ειδωλολατρική Ευρώπη δεν καυχάται για καμία θεότητα υπεράνω του εαυτού της. Αυτή καυχάται μόνο για τον εαυτό της, για τη σοφία της, για τον πλούτο της, για την ισχύ της. Φουσκωμένο μπαλόνι είναι σχεδόν έτοιμο να εκραγεί, προς γέλωτα της Αφρικής και της Ασίας. Ώριμος όγκος έτοιμος να ανοίξει, να γεμίσει το σύμπαν με τη δυσωδία του. Αύτη είναι η σημερινή αντιχριστιανική Ευρώπη, η Λευκή Δαιμονία.
Η Ευρώπη ζει στο φαύλο κύκλο των εφευρέσεων. Όποιος παρουσιαστεί με μια νέα εφεύρεση αμέσως ανακηρύσσεται μεγαλοφυΐα. Όποιος πάλι περιγράφει τις εφευρέσεις των άλλων, ανακηρύσσεται διδάκτωρ επιστημών. Οι εφευρέσεις της Ευρώπης είναι πολυάριθμες, σχεδόν αναρίθμητες. Καμία όμως από αυτές τις εφευρέσεις τους δεν κάνει τον άνθρωπο καλύτερο, τιμιότερο και περισσότερο φωτισμένο. Η Ευρώπη στα τελευταία χίλια έτη δεν έχει εμφανισθεί ούτε καν με μία και μοναδική εφεύρεση στον πνευματικό και ηθικό τομέα, αλλά αποκλειστικώς και μόνο στον υλικό τομέα. Οι εφευρέσεις της Ευρώπης οδήγησαν την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Την οδήγησαν στο άνευ προηγουμένου -στην ιστορία του Χριστιανισμού- πνευματικό σκότος και την ζοφώδη φθορά. Διότι η Ευρώπη όλες τις εφευρέσεις της, δεν γνωρίζουμε εάν από δική της κακόνια, ή από επιρροή των Εβραίων, τις έχει στρέψει εναντίον του Χριστού .»
Λέει ο Άγιος Νικόλαος και άλλα πολλά… Δεν έχουμε τον χρόνο… Απλώς ένα τελευταίο:
«…στην πραγματικότητα, η Ευρώπη κανέναν άλλον δεν απάτησε, πλην του εαυτού της. Οι μη χριστιανικοί λαοί έχουν καταλάβει τι είναι η Ευρώπη, τι προσφέρει και τι θέλει, για αυτό και την ονόμασαν “Λευκή Δαιμονία”.»
Π.: Και να κλείσουμε αναφέροντας τι λέει ο Άγιος Νικόλαος για την κρίση η οποία μαστίζει τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη.
π. Α.: Βεβαίως είχε τεθεί αυτό το ερώτημα στον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς από πού προέρχεται η σημερινή κρίση και τι σημαίνει αυτή. Και έχει δώσει, βέβαια, απάντηση ο Άγιος Νικόλαος, η οποία βρίσκεται στο βιβλίο του με τίτλο «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται: Ιεραποστολικές επιστολές». Εκεί λοιπόν εν πλήρη συντομία λέει τα εξής:
«Η κρίση είναι λέξη ελληνική, και σημαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ο ψαλμωδός λέει: “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει” (Ψαλμ. 1,5). Σε άλλο μέρος πάλι λέει: “έλεος και κρίσιν άσομαι σοι, Κύριε” (Ψαλμ. 100,1). Αντικατάστησε τη λέξη “κρίση” με τη λέξη “δίκη” και διάβασε: “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη”.
Εώς τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη “δίκη” αντί για τη λέξη “κρίση” όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούρια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος, ή έπεφτε επιδημία, όταν έριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε η “Θεία δίκη!”.
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει “δίκη” αλλά κρίση.
Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη “δίκη”, ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη "κρίση", λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιον, ούτε ως προς τι. Μόνο σ’ αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία, ή την πλημμύρα, ή τον πόλεμο, ή την επιδημία, ή τους πνιγμούς, ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, ή καλύτερα της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενεάς των ανθρώπων, είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της Θεό-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ευσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες - μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποιήσε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστηρία, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ’ όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στον ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο.
Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.
Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμένει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη “κρίση” και να την μεταφράσουν στην γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν, η “Θεία δίκη!” .
Πες και εσύ τίμιε πατέρα , η “Θεία δίκη”, αντί η “κρίση” (σ.σ. ας αντικαταστήσουμε τη λέξη “κρίση” με τη λέξη “δίκη”), και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.»
Π.: Μάλιστα. Πολύ ωραία. Πάτερ μου να σας ευχαριστήσω και πάλι για την παρουσία σας. Όσα μας καταθέσατε. Την ευχή σας να έχουμε και του Αγίου Νικολάου βεβαίως.
π. Α.: Ευχαριστώ εγώ.
Π.: Κυρίες και Κύριοι, ευχαριστούμε που μείνατε μαζί μας. Χαίρεται.
Πηγές: (από τα βιβλία «Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός» του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, Έκδοση Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 1974, και «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται: Ιεραποστολικές επιστολές» του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης, Αθήνα, 2017.)
