1. Στό προηγούμενό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς μας Μητρόπολης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, σᾶς μίλησα γιά τήν προσευχή. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Ὅλα τά προβλήματα πού ἔχουμε θά τά λύσουμε μέ τήν προσευχή. Ναί! Ἡ προσευχή εἶναι τό χρυσό κλειδί πού λύνει ὅλα τά προβλήματα! Προσευχηθεῖτε, χριστιανοί μου! Ἄν δέν ἔχουμε ὄρεξη νά κάνουμε τήν προσευχή μας, αὐτό καί μόνο εἶναι δεῖγμα ὅτι δέν πᾶμε καλά πνευματικά.
Ἡ ψυχή τοῦ προοδευμένου χριστιανοῦ, αὐτοῦ πού ἀγαπάει πολύ τόν Χριστό, ἔχει θερμό τόν πόθο γιά προσευχή. Θέλει πάντα νά ἐκμεταλλεύεται τόν χρόνο, νά «κλέβει» τόν χρόνο, ἔστω καί γιά λίγα λεπτά, γιά νά μιλήσει ἡ ψυχή του στόν Θεό. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Καί μαζί μέ τά ἄλλα σας αἰτήματα νά προσεύχεστε καί γι᾽ αὐτούς πού δέν θέλουν νά προσευχηθοῦν. Στό προηγούμενο κήρυγμά μου σᾶς εἶπα νά προσεύχεστε ἐκκλησιαστικά καί λειτουργικά. Αὐτό σημαίνει ὅτι μαζί μέ τήν ἀτομική σας προσευχή μέ δικά σας λόγια γιά τά διάφορα θέματά σας, νά προσεύχεστε καί μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν Παράκληση καί τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγία μας, μέ τίς Ἑσπερινές καί Ὀρθρινές Ἀκολουθίες καί μέ τό Ἀπόδειπνο. Ἀπό αὐτά βέβαια νά λέτε ὅσα μπορεῖτε, ὅσα τό λέει ἡ διάθεσή σας. Γιατί, τό ξαναλέγω αὐτό πού σᾶς εἶπα στό προηγούμενο κήρυγμα, ὅτι τήν προσευχή πρέπει νά τήν κάνουμε μέ εὐχάριστη διάθεση καί νά μήν πιεζόμαστε. Γιατί μέ τήν πίεση δέν νιώθουμε τόν γλυκασμό τῆς προσευχῆς καί αὐτό φέρνει ἔπειτα ἀντίθετα ἀποτελέσματα.
2. Στό σημερινό μου κήρυγμα πρός ἐσᾶς, τό ἱερό ποίμνιο πού ὑπηρετῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θεώρησα ἀναγκαῖο νά σᾶς πῶ κάτι ἄλλο σχετικά μέ τήν προσευχή. Καί τό εἶπα ἀναγκαῖο, ἐπειδή μέ προκαλεῖτε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι νά σᾶς μιλήσω γι᾽ αὐτό. Χθές - προχθές μέ σταμάτησε στόν δρόμο, στήν πλατεῖα τῆς Μεγαλόπολης, ἡ εὐσεβής καί θεολογοῦσα κ. Ἀθανασία καί μοῦ εἶπε ἐναγώνια: «Τί θά γίνει; Θά κολαστοῦμε μέ αὐτά πού βλέπουμε καί ἀκοῦμε! Πῶς ἐξηγοῦνται τά ἀγκαλιάσματα καί οἱ συμπροσευχές τοῦ Πατριάρχη μας μέ τόν Πάπα; Ποῦ θέλουν νά μᾶς πᾶνε αὐτά;» Καί ἔπειτα ἡ κυρία αὐτή πού τήν ξέρετε, γιατί εἶναι συχνή φοιτήτρια στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, μοῦ εἶπε ἐλεγκτικά: «Ἐσεῖς οἱ Δεσποτάδες γιατί δέν μιλᾶτε καί γιατί δέν διαμαρτύρεστε; Τά σημεῖα δέν τά βλέπετε; Ἡ φωτιά πού ἔπιασε στήν Βηθλεέμ δέν σᾶς λέει τίποτε;». Καί ἀπευθυνόμενη ἔπειτα σέ ἐμένα προσωπικά, μοῦ εἶπε: «Θέλουμε ἀπό σᾶς, σάν ποιμενάρχη πού σᾶς ἔχουμε, νά μᾶς ἐκπροσωπεῖτε σωστά καί νά μή μᾶς προδώσετε». «Ὄχι, ὄχι, κ. Ἀθανασία, – τῆς εἶπα – κάνετε προσευχή γιά μένα γιά νά μή σᾶς προδώσω. Τουλάχιστον, νά ἔχω τήν δύναμη νά διαμαρτύρομαι καί νά μή συμφωνῶ μέ αὐτά πού γίνονται». Ἀπό τήν ἄλλη μεριά τώρα οἱ Γορτύνιοι μέ τίς κουμποῦρες τους καί τά λάβαρά τους μοῦ λένε συνεχῶς: «Θέλουμε τόν Δεσπότη μας νά εἶναι ὁμολογητής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης. Τότε μόνο θά τόν ἀγαπᾶμε καί θά τόν σεβόμαστε καί θά τόν ἔχουμε μπροστάρη».
Δέν εἶναι ἀνάγκη, ἀγαπητοί μου, καί ἀπό τήν μία καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τῆς λεβεντογέννας Μητρόπολης πού ὑπηρετῶ νά μοῦ λένε οἱ χριστιανοί πῶς πρέπει νά πολιτεύομαι σάν Ἐπίσκοπος· γιατί ἐγώ διαβάζω τά ἱερά βιβλία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καί βλέπω τί ἔγραψαν καί τί ἔκαναν αὐτοί καί θέλω στήν δική τους γραμμή νά ρυθμίζω τήν πορεία μου. Διαβάζω τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, πού λέει γιά τούς Παπικούς ὅτι εἶναι μεγάλοι καί πολύ μεγάλοι αἱρετικοί· καί διαβάζω πάλι τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού λέει: «Τόν Πάπα νά καταρᾶστε, γιατί αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία» (τοῦ κακοῦ, ἐννοεῖται, ἡ αἰτία). Καί δέν θά πάρουμε λοιπόν ἐμεῖς οἱ νεώτεροι γομολάστιχα – τοῦ διαβόλου γομολάστιχα – γιά νά σβήσουμε καί νά διαγράψουμε σάν λανθασμένη τήν ζωή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Σάν δέν ντρεπόμαστε! Τά «νιάνιαρα» ἐμεῖς πού θέλουμε νά κάνουμε δική μας θεολογία, πού πάει ἐνάντια στήν διδασκαλία τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας!... Σάν δέν ντρεπόμαστε πάλι, λέγω! Ἀφοῦ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας κατεδίκασαν τόν Παπισμό ὡς αἵρεση καί ἐξέφεραν μάλιστα καί ἀναθεματισμούς ἐναντίον του, ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς, τά «νιάνιαρα», ξαναλέγω, πού δέν σκάσαμε ἀκόμη ἀπό τό αὐγό τῆς θεολογικῆς γνώσης, καί πού δέν μάθαμε ἀκόμη τήν μέθοδο θεραπείας τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς μας, καί θέλουμε νά κάνουμε ἄλλη «θεολογία», ἀντίθετη πρός τήν δική τους; Ὄχι! Ἡ καθαρή ὀρθόδοξη θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζει τόν Παπισμό αἵρεση καί τόν Οἰκουμενισμό παναίρεση! Εἶναι ἡ θεολογία πού στήν γραμμή τῶν προηγουμένων Πατέρων ἐξέφρασε καί ὁ τελευταῖος ἀνακηρυχθείς ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ μέγας θεολόγος, ὁ πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Διαβάστε τό βιβλίο του «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος» καί θά τά βρεῖτε ἐκεῖ γραμμένα. Καί τώρα παρακαλῶ: Ὅποιος ἔχει διαφωνία σ᾽ αὐτά πού γράφω, ἄς μοῦ ἀποδείξει ἀπό τά ἱερά κείμενα – γιατί ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει κείμενα –, ὅτι ἡ πίστη τῶν Παπικῶν δέν εἶναι αἱρετική, ἀλλά εἶναι σύμφωνη μέ τήν πίστη τῶν Πατέρων μας. Τότε καί ἐγώ θά ἀνακαλέσω αὐτά πού γράφω ζητώντας μάλιστα καί συγγνώμη. Ἀλλά δέν ὑπάρχει στά ἱερά μας κείμενα λόγος τῶν Ἁγίων Πατέρων πού νά ἀγκαλιάζει τήν παπική πλάνη. Τότε, πῶς ἐμεῖς ἀγκαλιάζουμε τόν Πάπα καί τόν προσφωνοῦμε ὡς «ἀδελφό» καί ὡς «ἁγιώτατο» καί συμπροσευχόμαστε μαζί του; Δέν εἶναι αὐτό ἐνάντια τακτική πρός τήν γραμμή τῶν Ἁγίων Πατέρων; Πόσο ντράπηκα, χριστιανοί μου, καί πόσο σιχάθηκα, ὅταν εἶδα σέ φωτογραφία ἕναν ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο, φημιζόμενο μάλιστα γιά τήν θεολογία του (;), νά κύπτει τήν κεφαλή του καί νά φιλεῖ τό χέρι τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα! Ντροπή!...
3. Ἀλλά μιλᾶμε γιά τήν προσευχή. Ὁ ἁγιασμένος Γέροντας πατήρ Παΐσιος μᾶς λέγει: «Γιά νά συμπροσευχηθοῦμε μέ κάποιον πρέπει νά ἔχουμε τήν ἴδια πίστη μ᾽ αὐτόν». Αὐτός ὁ λόγος, χριστιανοί μου, τοῦ ἁγιασμένου Γέροντα, μᾶς δίνει τήν βάση γιά νά καταδικάσουμε τίς συμπροσευχές πού γίνονται μέ τούς Παπικούς· γιατί οἱ Παπικοί εἶναι αἱρετικοί καί δέν ἔχουν τήν ἴδια πίστη μέ ᾽μᾶς. Ἑπομένως, ἡ συμπροσευχή μέ αἱρετικούς δέν φτάνει στόν Θεό, ἀλλά πέφτει στό κενό. Δέν ἦταν ὅμως ἀνάγκη νά μᾶς τό πεῖ ὁ πατήρ Παΐσιος αὐτό, ὅτι δηλαδή δέν πρέπει νά συμπροσευχόμαστε μέ τούς αἱρετικούς, γιατί μᾶς τό λέει πρῶτα τό Ἱερό Πηδάλιο· μᾶς τό λένε οἱ Ἱεροί Κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Αὐτοί οἱ Ἱεροί Κανόνες πρέπει νά κανονίζουν τήν πλεύση, τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί κατά τούς Ἱερούς αὐτούς Κανόνες τιμωρεῖται μέ ἀφορισμό καί μέ καθαίρεση ὁ κληρικός ἐκεῖνος πού συνεύχεται μέ αἱρετικούς. Μερικοί κληρικοί λοιπόν, πού συμπροσεύχονται μέ τόν αἱρετικό Πάπα καί μέ τούς Παπικούς καταδικάζονται ἀπό τό Ἱερό Πηδάλιο σέ ἀφορισμό καί σέ καθαίρεση. Βλ. γιά παράδειγμα Κανόνες Ι´, ΜΑ´, ΞΕ´ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κ.ἄ. Ἀλλά, χριστιανοί μου, προσοχή καί σεῖς. Γιατί καί σεῖς οἱ λαϊκοί τιμωρεῖστε μέ ἀφορισμό, ἄν συμπροσευχηθεῖτε μέ τούς αἱρετικούς Παπικούς. Τουλάχιστον, κρατηθεῖτε σεῖς οἱ λαϊκοί καί γίνετε καλό παράδειγμα σέ μερικούς φιλοπαπικούς κληρικούς καί βάλτε τους φρένο στά πρός τόν γκρεμό ἅλματά τους· γιατί, ὅπως τό ἀποδεικνύει ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία, ἐσεῖς ὁ πιστός λαός εἶστε ὁ φύλακας τῶν ἱερῶν μας Παραδόσεων.
Χριστιανοί μου, «στῶμεν καλῶς»! Τό θέμα δέν εἶναι μικρό καί ἐλάχιστο, γιατί εἶναι θέμα γιά τήν ἀμώμητη Πίστη μας, γιά τήν ὁποία χύθηκαν ποταμοί αἱμάτων. Ὅλα ἄς τά χάσουμε, γυμνοί στό στρῶμα ἄς πεθάνουμε, ἀλλά νά πεθάνουμε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, κρατοῦντες καί τηροῦντες τήν ἀκρίβεια τῆς Πίστης μας, ΑΜΗΝ.
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 1η Ἰουνίου 2014
