ΣΥΝΗΘΩΣ µιλᾶµε γιά τόν ἐγωισµό καί τήν ὑπερηφάνεια ἑνός προσώπου καί δυσανασχετοῦµε, γιατί δέν µποροῦµε νά ἐπι- κοινωνήσουµε µαζί του. Πρόκειται γιά ἄνθρωπο πού ὅλα τά «γνωρίζει», ἀλλά καί ὅλα τά στηρίζει στόν ἑαυτόν του.

Σέ κανένα δέν ἀναγνωρίζει κάτι ἀνώτερο πού νά µή τό ἔχει ὁ ἴδιος. Εἶναι πάντα ἐπικριτικός, ἀλλά καί ἀπαιτητικός ἀπό τούς ἄλλους νά τόν δέχονται καί νά τόν ἐπαινοῦν. ∆υό ὑπερήφανοι δέν µποροῦν νά συνεργαστοῦν οὔτε νά συνυπάρξουν, γιατί ὁ καθένας ἐπιµένει στή γνώµη του καί ὅταν ἀκόµα εἶναι ὀφθαλµοφανῶς ἐσφαλµένη. Ἐπίσης ὁ ὑπερήφανος εἶναι φιλόδοξος καί φθονερός. Θέλει µόνο αὐτός νά δοξάζεται καί ὅλους τούς ἄλλους πού ἔχουν προσόντα, ἱκανότητες καί ἐπιτυχίες τούς φθονεῖ. Καί αὐτό εἶναι τό µυστικό του µαρτύριο. ∆ιέπεται ἀκόµα ἀπό τό πνεῦµα τῆς ἀνατροπῆς καί τοῦ νεωτερισµοῦ.

Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια, ὅταν µπεῖ στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, νοθεύει τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί ὁδηγεῖ στήν αἵρεση. Αὐτό συνέβη πολλές φορές ἀνά τούς αἰῶνες. Τό πιό ὅµως χτυπητό παράδειγµα ὑπῆρξε ὁ παπισµός, ὁ ὁποῖος ἔχει αἰχµαλωτίσει ἑκατοµµύρια χριστιανῶν στό ἔρεβος τῆς αἵρεσης. Ὁ Πάπας ἔγινε ὁ µεγάλος αἱρετικός, ὁ ὁποῖος συνεχίζει νά ἀποµακρύνεται ἀπό τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, γιατί συνεχῶς ἐπινοεῖ νέες αἱρέσεις, προκειµένου νά στηρίξει τίς παλιές, πού στίς µέρες µας ἀµφισβητοῦνται καί ἀπό πολλούς παπικούς.

Ὁ Φώτης Κόντογλου, πού ἀγαποῦσε τήν Ὀρθοδοξία καί πικραινόταν ἀπό τή δράση τῶν αἱρετικῶν, ἔλεγε γιά τόν παπισµό ὅτι «ἔχει ἑωσφορικήν ὑπερηφάνειαν, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται εἰς κάθε περίστασιν. Ἀπό αὐτήν καί µόνην ἐάν κριθῇ, ἀποδεικνύεται ὅτι δέν ἔχει σχέσιν µέ τόν Χριστιανισµόν, τοῦ ὁποίου τό θεµέλιον εἶναι ἡ ταπείνωσις: Πρωτεῖα, ἀλάθητα, καισαρισµοί, πλούτη ὑλικά, ἐµφανίσεις αὐτοκρατορικαί, ὅλα τά χαρακτηριστικά τοῦ παπισµοῦ εἶναι ἀνάποδα ἀπό ὅσα δίδαξε καί ἔκαµεν ὁ Χριστός, πού εἶπε “εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος”» (Μάρκ. θ΄ 35). Καί διερωτᾶται: «Πῶς εἶναι δυνατόν νά παρουσιάζεται ἡ ἑωσφορική ἀλαζονεία, ὡς ὁδηγός τῶν Χριστιανῶν; Τί ἄλλο χρειάζεται, διά νά ἐξηγηθοῦν ὅλοι οἱ νεωτερισµοί καί αἱ ἀντιχριστιανικαί καινοτοµίαι, εἰς τάς ὁποίας προέβη κατά καιρούς ὁ παπισµός; Ὁ ἅγιος Ἐφραίµ ὁ Σύρος λέγει: “Ἡ ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτοµίας, µή ἀνεχόµενη τό ἀρχαῖον”» (Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καί τί εἶναι ὁ Παπισµός, 1992, σελ. 9-10).

Παρόλα αὐτά ὅµως, τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί ἰδιαίτερα ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος, µιλάει γιά τήν «ἐκκλησία» τοῦ Πάπα, τόν ὁποῖο ἀποκαλεῖ ἁγιώτατο καί πεφιληµένο ἀδελφό του. ∆έν τόν θεωρεῖ αἱρετικό, γι᾿ αὐτό καί συναντᾶται συχνά καί συµπροσεύχεται καί συνευφραίνεται. Τό θέµα εἶναι σοβαρότατο καί προκαλεῖ ἀνησυχία στούς Ὀρθόδοξους, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τόν οἰκουµενισµό νά διαβρώνει συνειδήσεις καί σέ λίγο θά µιλᾶµε γιά ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί κοινό ποτήριο, χωρίς νά ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό τούς αἱρετικούς τά ἑωσφορικά τους δόγµατα.

Εἶναι καθῆκον τῶν χριστιανῶν νά διαφωνοῦν δηµοσίως µέ τούς οἰκουµενιστές καί νά ὑπερασπίζονται τήν Ὀρθοδοξία. Ἀλίµονο ἄν τούς ἀκολουθοῦµε λόγῳ κακῶς νοούµενου σεβασµοῦ πρός τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί τούς ἐν Ἑλλάδι ψοφοδεεῖς µητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι «διαφωνοῦν συµφωνοῦντες», δηλαδή µεταξύ τους διαφωνοῦν, ἀλλά δηµοσίως συµφωνοῦν µέ τόν µεγάλο ποιµένα καί δεσπότη, τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη! Αὐτή τήν ἀξιοκατάκριτη τακτική θά µπορούσαµε νά τή χαρακτηρίσουµε µέ µιά παραβολική φράση: «Ἡ µεταµόρφωση τοῦ λιονταριοῦ σέ βάτραχο!».

Ὑπάρχουν ὅµως καί µητροπολίτες µέ παρρησία, πού λένε τά πράγµατα µέ τό ὄνοµά τους καί σ᾿ αὐτούς πρέπει νά ἔχουµε ἐµπιστοσύνη. Ἔχουµε ἀκόµα καί τό παράδειγµα τῶν συγχρόνων γερόντων, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀντιοικουµενιστές καί ἀντιπαπικοί.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 31/7/2015, Θρησκευτικά